2021.02.17 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-1.4012.22.2021.2.MKA
z 17 lutego 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 10 stycznia 2021 r. (data wpływu 19 stycznia 2021 r.), uzupełnionym pismem z dnia 3 lutego 2021 r. (data wpływu 10 luty 2021 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tutejszego organu z dnia 29 stycznia 2021 r. nr 0114-KDIP1-4012.22.2021.1.MKA o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy usługi najmu lokali na cele mieszkaniowe podmiotom gospodarczym (spółkom i osobom fizycznym prowadzącym działalność gospodarczą) celem udostępnienia tych lokali pracownikom tych podmiotów – jest prawidłowe,

UZASADNIENIE

W dniu 19 stycznia 2021 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek, o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy usługi najmu lokali na cele mieszkaniowe podmiotom gospodarczym (spółkom i osobom fizycznym prowadzącym działalność gospodarczą) celem udostępnienia tych lokali pracownikom tych podmiotów. Złożony wniosek został uzupełniony pismem z dnia 3 lutego 2021 r. (data wpływu 10 lutego 2021 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tutejszego Organu z dnia 29 stycznia 2021 r., nr 0114-KDIP1-1.4012.22.2021.1.MKA.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

[…] Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: „Wnioskodawca”, „Spółka”) jest spółką prawa polskiego zajmująca się m. in. świadczeniem usług polegających na wynajmowaniu nieruchomości. Głównym przedmiotem działalności Spółki jest wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi (68.20.Z) oraz kupno i sprzedaż nieruchomości na własny rachunek (68.10.Z).

Ponadto przedmiotem działalności spółki są:

realizacja projektów budowlanych związanych ze wznoszeniem budynków (41.10.Z),
roboty budowlane związane ze wznoszeniem budynków mieszkalnych i niemieszkalnych (41.20.Z),
pośrednictwo w obrocie nieruchomościami (68.31 .Z),
zarządzanie nieruchomościami wykonywane na zlecenie (68.32.Z),
reklama (73.1),
badanie rynku i opinii publicznej (73.2).

W ramach prowadzonej działalności Spółka posiada i wynajmuje nieruchomości o charakterze mieszkaniowym. Część z nieruchomości wynajmowana jest w celu zaspakajania potrzeb mieszkalnych, a więc na cele mieszkaniowe, a część na inne cele.

Zgodnie z treścią art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku ustawy o podatku o towarów i usług (dalej: ustawa o VAT) zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe.

Wnioskodawca zamierza rozszerzyć profil prowadzonej działalności gospodarczej o wynajem lokali mieszkalnych podmiotom gospodarczym (spółkom i osobom fizycznym prowadzącym działalność gospodarczą) w celu zakwaterowania w tych lokalach pracowników tych podmiotów gospodarczych. Nieruchomości te nadal będą wykorzystywane tylko i wyłącznie na cele mieszkaniowe konkretnej osoby, która wskazana zostanie w umowie, jednak sama umowa będzie zawierana z podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą i na rzecz takiego podmiotu Spółka będzie wystawiać fakturę VAT za czynsz z tytułu najmu nieruchomości. Co więcej, w takiej sytuacji każdorazowo podmiot wskazany na fakturze, z którym Spółka zawrze umowę najmu będzie również składał odpowiednie oświadczenie Wnioskodawcy, ze wskazaniem, że nieruchomość jest wynajmowana na cele mieszkaniowe z podaniem danych osobowych osoby, która będzie korzystała z nieruchomości w celach mieszkalnych.

Z zawieranych umów będzie jednoznacznie wynikało, że umowy te dotyczą lokalu mieszkalnego i że najemca zobowiązuje się do wykorzystywania wynajmowanego lokalu mieszkalnego wyłącznie na cele mieszkaniowe swoich pracowników.

W nadesłanym do wniosku uzupełnieniu z dnia 3 lutego 2021 r. Wnioskodawca poinformował, że:

Prawidłowy symbol PKWiU 2015 dla usług opisanych w złożonym wniosku to: 68.20.11 wynajem i usługi zarządzania nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi. Jednocześnie podkreśla, że nie są usługi wymienione w poz. 47 załącznika nr 3 do ustawy - usługi związane z zakwaterowaniem objęte klasyfikacją 55 PKWiU 2015 (do 30.06.2020 wyjątek stanowiła pozycja 163 załącznika nr 3 - usługi związane z zakwaterowaniem objęte klasyfikacją 55 PKWiU 2008).
Świadczona usługa najmu lokalu mieszkalnego wiąże się co do zasady z przeniesieniem ośrodka życiowego osób do wynajmowanego lokalu, a przede wszystkim do miasta, gdzie zlokalizowane są lokale mieszkalne stanowiące własność Wnioskodawcy,
Umowy będą zawierane jako umowy długoterminowe, jednak w imieniu Wnioskodawcy pełnomocnik nie był wstanie wskazać dokładnych terminów i okresów najmu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy najem lokali mieszkalnych podmiotom gospodarczym (spółkom i osobom fizycznym prowadzącym działalność gospodarczą) wyłącznie na cele mieszkaniowe, tj. zakwaterowanie pracowników najemcy będącego podatnikiem podatku od towarów i usług, jest opodatkowany podatkiem od towarów i usług i czy w tym zakresie Wnioskodawca może skorzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy VAT?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanym stanie faktycznym może on skorzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o podatku od towarów i usług.

Tak jak zaznaczano, zgodnie bowiem z art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o podatku od towarów i usług zwolnione od podatku VAT są usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłączne na cele mieszkaniowe.

Jednocześnie jednak art. 43 ust. 20 VAT stanowi, że zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 36, nie ma zastosowania do usług wymienionych w poz. 47 załącznika nr 3 do ustawy, w którym wymienione zostały usługi związane z zakwaterowaniem, innym niż najem na cele mieszkalne.

W tym miejscu podkreślić należy, że zwolnienie, które znajduje się w art. 43 ust. 1 pkt 36 stanowi implementację art. 135 ust. 1 lit. 1 Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. ws. wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U.UE.L 2006.347.1 z póżn. zm.). Przepis powyższy stanowi, że „Państwa członkowskie zwalniają następujące transakcje: (...) dzierżawę i wynajem nieruchomości.”. Krajowe ustawodawstwo stanowi o zwolnieniu z opodatkowania usługi najmu pod warunkiem jego mieszkaniowego przeznaczenia.

Z powołanych przepisów wynika więc, że zastosowanie zwolnienia uzależnione jest od spełnienia przesłanek obiektywnych, dotyczących charakteru wynajmowanego lokalu (lokal mieszkalny) oraz subiektywnych, dotyczących przeznaczenia wynajmowanego lokalu (cel mieszkaniowy). Przywołane przepisy nie uzależniają zastosowania zwolnienia od rodzaju czy formy prawnej podmiotu świadczącego usługę, jak i podmiotu nabywającego usługę.

Można więc wskazać trzy podstawowe przesłanki zastosowania zwolnienia:

świadczenie usługi na własny rachunek,
charakter mieszkalny nieruchomości
mieszkaniowy cel najmu lub dzierżawy

Wystąpienie wszystkich trzech przesłanek łącznie umożliwia zastosowanie zwolnienia.

Z uwagi na fakt, że przedmiotem planowanej usługi jest wynajem nieruchomości mieszkalnych przez Wnioskodawcę na rzecz najemcy, który następnie dalej będzie wynajmować nieruchomości wyłącznie na cele mieszkaniowe, spełnione są wymienione wyżej przesłanki do zastosowana zwolnienia od podatku, przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy.

Okoliczności tej nie zmienia - zdaniem Wnioskodawcy - fakt, że najem dokonywany jest na rzecz podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą na własny rachunek. Istotny jest bowiem cel, na jaki lokale są wynajmowane przez Wnioskodawcę - wynajmowane są najemcy z przeznaczeniem na cele mieszkaniowe. Tak więc w przypadku przedmiotowego wynajmu nieruchomości mieszkalnych wyłącznie na cele mieszkaniowe zastosowanie znajdzie zwolnienie od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, o ile w umowie najmu najemca zobowiąże się do wykorzystywania wynajmowanych lokali mieszkalnych wyłącznie na cele mieszkaniowe.

W tym miejscu należy zauważyć, że stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy (od ogólnej zasady powszechności opodatkowania) i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalne. W efekcie podatnik uprawniony jest do zastosowania ww. preferencji jedynie, gdy charakter czynności świadczonych przez niego w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe. Na mocy art. 43 ust. 20 ustawy zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 36, nie ma zastosowania do usług wymienionych w poz. 47załącznika nr 3 do ustawy.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że ze zwolnienia od podatku od towarów i usług korzysta wyłącznie świadczenie usług wynajmu nieruchomości (lub jej części) o charakterze mieszkalnym na cele mieszkaniowe. Zastosowanie zwolnienia jest więc uzależnione od spełnienia przesłanek obiektywnych dotyczących charakteru wynajmowanego lokalu (lokal mieszkalny) oraz subiektywnych dotyczących przeznaczenia wynajmowanego lokalu (cel mieszkaniowy). W związku z tym, zwolnieniu nie podlega wynajem nieruchomości o charakterze mieszkalnym na cel inny niż mieszkaniowy.

Przy czym przepis nie uzależnia zastosowania zwolnienia od rodzaju czy formy prawnej podmiotu świadczącego usługę, jak i podmiotu nabywającego tę usługę. Powyższe wskazuje, że przesłanki do zastosowania zwolnienia są następujące:

świadczenie usługi na własny rachunek,
charakter mieszkalny nieruchomości,
mieszkaniowy cel najmu lub dzierżawy.

Zaistnienie wszystkich powyższych przesłanek skutkuje zastosowaniem zwolnienia od podatku.

Brak któregokolwiek z powyższych elementów nie pozwala natomiast na zastosowanie zwolnienia i w konsekwencji następuje opodatkowanie świadczonej usługi.

Usługa najmu nieruchomości korzysta ze zwolnienia na podstawie ww. art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, pod warunkiem łącznego spełnienia przesłanek co do podmiotu, przedmiotu i celu takiej umowy. Podatnik podatku VAT będzie mógł skorzystać ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług ww. usługi, jeśli umowa najmu w swojej treści zawiera między innymi postanowienia, z których w sposób niebudzący wątpliwości wynika, że dotyczy ona lokalu mieszkalnego i lokal ten może być wykorzystany przez najemcę tylko w celach mieszkaniowych. Uwzględniając powołane wyżej przepisy prawa oraz stan faktyczny należy stwierdzić, że usługa najmu lokali mieszkalnych przez Wnioskodawcę podmiotom gospodarczym w celu zakwaterowania w tych lokalach pracowników tych podmiotów gospodarczych na ich cele mieszkaniowe spełnia wymienione wyżej przesłanki do zastosowania zwolnienia od podatku, przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy.

Dla zastosowania zwolnienia bowiem nie ma znaczenia rodzaj i forma prawna zarówno podmiotu wynajmującego, jak i najemcy. Istotny jest cel, na jaki lokale są wynajmowane przez Wnioskodawcę, a w rozpatrywanej sprawie - wynajmowane są podmiotom gospodarczym w celu zakwaterowania w tych lokalach ich pracowników. Tak więc w przypadku wynajmu lokalu mieszkalnego wyłącznie na cele mieszkaniowe zastosować należy zwolnienie od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, o ile w umowie najmu najemca zobowiąże się do wykorzystywania wynajmowanego lokalu mieszkalnego wyłącznie na cele mieszkaniowe.

Mając na względzie powołane wyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że świadczona przez Wnioskodawcę usługa najmu lokali mieszkalnych na rzecz podmiotów gospodarczych w celu zakwaterowania pracowników tych podmiotów gospodarczych będzie korzystać ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy.

Stanowisko Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie między innymi w:

interpretacji indywidualnej o sygn. 0112-KDIL2-1.4012.68.2019.1.AS z 28 marca 2019 r,
piśmie z dnia 1 sierpnia 2019 r. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej o sygn. 0114-KDIP1-1.4012.314.2019.2.KOM,
interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 15 lipca 2019 r., o sygn. 0115-KDIT1-1.4012.327.2019.1.IK,

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy – przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast przez świadczenie usług, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez świadczenie usług należy przede wszystkim rozumieć określone zachowanie podatnika na rzecz odrębnego podmiotu, które zasadniczo wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę.

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady, podlegają opodatkowaniu VAT wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Należy jednak zauważyć, że nie każda czynność stanowiąca odpłatną dostawę towarów lub odpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu musi być wykonywana przez podmiot o statusie podatnika działającego w takim charakterze w odniesieniu do tej czynności.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku. Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy.

W tym miejscu należy zauważyć, że stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy (od ogólnej zasady powszechności opodatkowania) i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalne. W efekcie podatnik uprawniony jest do zastosowania ww. preferencji jedynie, gdy charakter czynności świadczonych przez niego w sposób jednoznaczny i nie budzący wątpliwości wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Zwolnienie, które znajduje się w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT stanowi implementację z art. 135 ust. 1 lit. l Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L z 2006 r. nr 347/1 z późn. zm.). Przepis powyższy stanowi, że Państwa członkowskie zwalniają następujące transakcje: „(…) dzierżawę i wynajem nieruchomości”.

Krajowe ustawodawstwo stanowi o zwolnieniu z opodatkowania usługi najmu pod warunkiem jego mieszkaniowego przeznaczenia.

Należy ponadto zauważyć, że stosownie do art. 43 ust. 20 ustawy, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 36, nie ma zastosowania do usług wymienionych w poz. 47 załącznika nr 3 do ustawy.

Ww. przepis art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy wskazuje, że zwolnieniu od podatku od towarów i usług podlega wyłącznie świadczenie usług w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości, po pierwsze o charakterze mieszkalnym, po drugie – na cele mieszkaniowe. Zastosowanie zwolnienia jest więc uzależnione od spełnienia przesłanek dotyczących charakteru wynajmowanego lokalu (lokal mieszkalny) oraz dotyczących przeznaczenia wynajmowanego lokalu (cel mieszkaniowy). W związku z tym zwolnieniu nie podlega wynajem nieruchomości o charakterze mieszkalnym na cel inny niż mieszkaniowy. Wskazany przepis nie uzależnia zastosowania zwolnienia od rodzaju czy formy prawnej podmiotu świadczącego usługę, jak i od podmiotu nabywającego tę usługę. Nie odnosi się również do czasu wynajmowania nieruchomości oraz klasyfikacji statystycznych.

Powyższe wskazuje, że zwolnieniu od podatku podlega świadczona na własny rachunek usługa wynajmu lub dzierżawy nieruchomości o charakterze mieszkalnym, co istotne, na cele mieszkaniowe. Zatem przesłanki do zastosowania zwolnienia są następujące:

świadczenie usługi na własny rachunek,

charakter mieszkalny nieruchomości,

mieszkaniowy cel najmu lub dzierżawy.

Zaistnienie wszystkich powyższych przesłanek skutkuje zastosowaniem zwolnienia od podatku. Brak któregokolwiek z powyższych elementów nie pozwala natomiast na zastosowanie zwolnienia i w konsekwencji następuje opodatkowanie świadczonej usługi.

Wnioskodawca ma wątpliwości, czy może skorzystać ze zwolnienie od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy dla świadczonych usług najmu wyłącznie na cele mieszkaniowe na rzecz podmiotów gospodarczych (spółek i osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą) w celu zakwaterowania swoich pracowników.

Należy wskazać, że umowa najmu jest cywilnoprawną umową nakładającą na strony – zarówno wynajmującego, jak i najemcę – określone przepisami obowiązki.

Jak wynika z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r., poz. 1740), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Najem jest więc umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną. Z powyższego wynika, że umówiony między stronami czynsz jest wynagrodzeniem za możliwość korzystania z cudzej rzeczy i stanowi świadczenie wzajemne należne za używanie lokalu przez jego najemcę.

Na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług najem stanowi świadczenie usług zdefiniowane w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy należy stwierdzić, że świadczenie usług najmu wypełnia, określoną w art. 15 ust. 2 ustawy, definicję działalności gospodarczej, jeżeli jest wykonywane w sposób ciągły do celów zarobkowych (zawierane umowy najmu mają zazwyczaj długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe).

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest spółką prawa polskiego zajmująca się m.in. świadczeniem usług polegających na wynajmowaniu nieruchomości o charakterze mieszkaniowym, a część na inne cele.

Przedmiotem działalności Spółki jest:

wynajem i zarzadzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi oraz kupno i sprzedaż nieruchomości na własny rachunek,
realizacja projektów budowlanych związanych ze wznoszeniem budynków,
roboty budowlane związane ze wznoszeniem budynków mieszkalnych i niemieszkalnych,
pośrednictwo w obrocie nieruchomościami,
zarządzanie nieruchomościami wykonywane na zlecenie,
reklama,
badanie rynku i opinii publicznej.

Świadczona usługa najmu lokalu mieszkalnego będzie wiązała się co do zasady z przeniesieniem ośrodka życiowego osób do wynajmowanego lokalu, a przede wszystkim do miasta, gdzie zlokalizowane są lokale mieszkalne stanowiące własność Wnioskodawcy.

Wnioskodawca klasyfikuje swoje usługi do PKWiU: 68.20.11.0 – Wynajem i obsługa nieruchomości mieszkalnych własnych lub dzierżawionych.

Wątpliwości Wnioskodawcy w niniejszej sprawie dotyczą wskazania, czy wynajmując lokale mieszkalne podmiotom gospodarczym, które zakwaterują w nich swoich pracowników realizujących w tych lokalach cel mieszkaniowy, może do nich zastosować stawkę VAT zwolnioną, o której mowa w przepisie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy.

Na gruncie podatku od towarów i usług najem nieruchomości stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

W niniejszej sprawie, jak wynika z wniosku, najemcami będą podmioty gospodarcze (spółki i osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą), które będą w tych lokalach umieszczać swoich pracowników. Z zawieranych z nimi umów będzie jednoznacznie wynikało, że umowy te dotyczą lokalu mieszkalnego i że najemca zobowiązuje się do wykorzystywania wynajmowanego lokalu mieszkalnego wyłącznie na cele mieszkaniowe swoich pracowników. Umowy będą zawierane jako umowy długoterminowe. Tak więc celem oddania w najem lokali mieszkalnych jest zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych pracowników kontrahentów. Istotny jest cel, na jaki lokale mieszkalne są wynajmowane przez Wnioskodawcę, a wynajmowane są najemcom z przeznaczeniem na cele mieszkaniowe ich pracowników.

W tej sytuacji, w przedstawionych okolicznościach sprawy, za spełnione należy uznać wyżej opisane przesłanki wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o podatku od towarów i usług. Tak więc Wnioskodawca dla usługi wynajmu lokali mieszkalnych podmiotom gospodarczym, które zakwaterują w nich swoich pracowników realizujących w tych lokalach cel mieszkaniowy,

sklasyfikowanej przez Wnioskodawcę w PKWiU 68.20.11.0 jako „Wynajem i usługi zarządzania nieruchomościami mieszkalnymi własnymi lub dzierżawionymi”, będzie miał możliwość zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Końcowo należy podkreślić, że tut. Organ nie jest uprawniony do przyporządkowywania formalnego towarów i usług do określonego grupowania klasyfikacyjnego. Kwestie dotyczące zaklasyfikowania towaru lub usługi do właściwego grupowania statystycznego nie mieszczą się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, zgodnie, z którym Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Tak więc niniejszą interpretację wydano na podstawie grupowania PKWiU wskazanego przez Wnioskodawcę we wniosku.

Zaznacza się, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego).

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w […], za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin