2021.02.18 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej - 0112-KDIL1-1.4012.587.2020.2.JKU

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-1.4012.587.2020.2.JKU
z 18 lutego 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 3 grudnia 2020 r. (data wpływu 15 grudnia 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 5 lutego 2021 r. (data wpływu 9 lutego 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania Wnioskodawcy za podatnika w związku ze sprzedażą udziałów we współwłasności nieruchomości – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 grudnia 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania Wnioskodawcy za podatnika w związku ze sprzedażą udziałów we współwłasności nieruchomości oraz zwolnienia od podatku czynności sprzedaży działki będącej we współwłasności. Wniosek został uzupełniony w dniu 9 lutego 2021 r. o doprecyzowanie przedstawionego we wniosku opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W dniu 29 lipca 2019 r. Wnioskodawca będąc współwłaścicielem nieruchomości w częściach ułamkowych, zawarł umowę przedwstępną sprzedaży nieruchomości (dalej: Umowa), tj. przysługującego mu 5/32 udziału w działce nr 1 o pow. 14.700 m² (dalej: Nieruchomość), objętej księgą wieczystą nr (…), prowadzoną przez Sąd Rejonowy w (…) Wydział Ksiąg Wieczystych.

Przywołana wyżej działka nr 1 jest działką niezabudowaną i posiada bezpośredni dostęp do drogi publicznej.

Przedmiotowa Nieruchomość nie jest objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego i od roku 2004 nie wydano w stosunku do niej żadnych decyzji o warunkach zabudowy, a zgodnie z ewidencją gruntów stanowi grunty orne.

Wnioskodawca w Umowie zobowiązał się do sprzedaży udziałów w Nieruchomości pod następującymi warunkami:

dokonania przekształcenia gruntów rolnych na grunty nie rolne (budowlane),

lub

uzyskania przez nabywców zgody Dyrektora Generalnego KOWR na nabycie przedmiotowej Nieruchomości.

Nieruchomość będąca przedmiotem Umowy została przez Wnioskodawcę nabyta w drodze dziedziczenia na podstawie postanowienia Sadu Rejonowego w (…) z dnia 27 września 2000 r. o dział spadku oraz postanowienia Sadu Rejonowego w (…) z dnia 13 czerwca 2001 r. o stwierdzeniu nabycia spadku, a nabycia te nie podlegały opodatkowaniu VAT.

Przedmiotowa Nieruchomość wchodzi w skład gospodarstwa rolnego, które do dnia 30 września 2014 r. prowadzone było przez matkę Wnioskodawcy, tj. Panią A, przy pomocy Wnioskodawcy oraz braci Wnioskodawcy, będących Jej synami. Prowadząc gospodarstwo rolne Pani A posiadała status rolnika ryczałtowego. Uzyskiwane z Nieruchomości plony wykorzystywała na potrzeby prowadzonej w gospodarstwie hodowli zwierząt (trzody chlewnej) przeznaczonych do sprzedaży, a powstające niekiedy nadwyżki były przez nią odsprzedawane.

Od dnia 1 października 2014 r. przywołane wyżej gospodarstwo rolne prowadzone jest przez brata Wnioskodawcy, tj. Pana B, na podstawie nieodpłatnej umowy dzierżawy z dnia 12 września 2014 r. zawartej z pozostałymi współwłaścicielami (matką i braćmi Wnioskodawcy) na okres 10 lat. Pan B prowadząc przedmiotowe gospodarstwo rolne posiada status rolnika ryczałtowego. Uzyskiwane z Nieruchomości plony wykorzystywane są na potrzeby prowadzonej w gospodarstwie hodowli zwierząt (konie) przeznaczonych do sprzedaży, a powstające niekiedy nadwyżki są odsprzedawane.

Wnioskodawca wskazuje, że od dnia 15 marca 2018 r., zawarł z bratem B nieodpłatną ustną umowę dzierżawy, na mocy której na przywołanym wyżej gospodarstwie rolnym Wnioskodawca prowadzi hodowlę owiec dotowaną przez ARiMR w programie zachowania rodzimego gatunku, posiadając status rolnika ryczałtowego. Owce w części przeznaczone są do sprzedaży, a raz do roku sprzedawana jest również pozyskiwana z nich wełna.

Oprócz wyżej wymienionych umów dzierżawy Wnioskodawca żadnych innych umów związanych z przedmiotową Nieruchomością nie zawierał.

Wnioskodawca w trakcie posiadania udziałów w Nieruchomości nie ponosił na nią żadnych nakładów, a w szczególności nie dokonywał jej przekształcenia na grunty nie rolne (ewentualne przekształcenie zostanie dokonane przez kupującego po przeniesieniu własności Nieruchomości w umowie przyrzeczonej), nie dokonywał jej podziałów, czy wydzielenia dróg wewnętrznych, nie występował o wydanie warunków zabudowy, czy nie dokonał jej uzbrojenia (doprowadzenie do niej mediów).

W celu sprzedaży posiadanych udziałów w Nieruchomości Wnioskodawca nie współpracował z biurami obrotu nieruchomościami, ani nie reklamował w żaden sposób chęci sprzedaży. Wnioskodawca zamieścił jednak wspólnie z pozostałymi współwłaścicielami jednorazowe ogłoszenie sprzedaży w internecie na platformie (…).

Nieruchomość była przez Wnioskodawcę, jak i przez matkę oraz brata Wnioskodawcy, wykorzystywana wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, tj. wykorzystywali ją na potrzeby prowadzonego gospodarstwa rolnego, jako rolnicy ryczałtowi.

Na dzień sprzedaży Nieruchomości nie będzie ona objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, ani nie będzie wydana w stosunku do niej decyzja o warunkach zabudowy (nabywca zamierza wystąpić o wydanie przedmiotowej decyzji dopiero po jej nabyciu).

Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej, ani działalności rolniczej i nie jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT.

Wniosek został uzupełniony w dniu 9 lutego 2021 r. poprzez doprecyzowanie przedstawionego we wniosku opisu sprawy o następujące informacje:

Ad. 1

Od momentu nabycia działki 1 do dnia 15 marca 2018 r. Wnioskodawca nie wykorzystywał jej w żaden sposób.

Przedmiotowa działka wykorzystywana była do dnia 30 września 2014 r. przez matkę Wnioskodawcy, tj. A, dla potrzeb prowadzonego przez Nią gospodarstwa rolnego. Wnioskodawca wraz z braćmi pomagał matce w prowadzeniu przedmiotowego gospodarstwa. Prowadząc gospodarstwo rolne matka Wnioskodawcy posiadała status rolnika ryczałtowego. Uzyskiwane przez Nią z nieruchomości plony wykorzystywała na potrzeby prowadzonej w gospodarstwie hodowli zwierząt (trzody chlewnej) przeznaczonych do sprzedaży, a powstające niekiedy nadwyżki były przez Nią odsprzedawane.

Od dnia 1 października 2014 r. do czasu sprzedaży przedmiotowej działki, przywołane wyżej gospodarstwo rolne prowadzone jest przez brata Wnioskodawcy, tj. B, na podstawie nieodpłatnej umowy dzierżawy z dnia 12 września 2014 r. zawartej z Wnioskodawcą oraz pozostałymi współwłaścicielami (matką oraz braćmi Wnioskodawcy) na okres 10 lat. Brat Wnioskodawcy, tj. B, prowadząc przedmiotowe gospodarstwo rolne posiada status rolnika ryczałtowego. Uzyskiwane z nieruchomości plony wykorzystywane są przez Niego na potrzeby prowadzonej w gospodarstwie hodowli zwierząt (koni) przeznaczonych do sprzedaży, a powstające niekiedy nadwyżki są odsprzedawane.

Od dnia 15 marca 2018 r., Wnioskodawca zawarł nieodpłatną ustną umowę dzierżawy ze Swoim bratem B, na mocy której na przywołanym wyżej gospodarstwie rolnym Wnioskodawca prowadzi również hodowlę owiec dotowaną przez ARiMR w programie zachowania rodzimego gatunku, posiadając status rolnika ryczałtowego. Owce w części przeznaczone są do sprzedaży, a raz do roku sprzedawana jest również pozyskiwana z nich wełna.

Ad.2

Sprzedawana działka jest od dnia 15 marca 2018 r. wykorzystywana przez Wnioskodawcę w działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, poprzez wykorzystywanie jej w prowadzonym gospodarstwie rolnym, z którego czerpane są korzyści majątkowe.

Ad. 3

Sprzedawana działka od dnia 1 października 2014 r. udostępniona została przez Wnioskodawcę na podstawie nieodpłatnej umowy dzierżawy z dnia 12 września 2014 r. bratu Wnioskodawcy, tj. B, na potrzeby prowadzonego przez Niego gospodarstwa rolnego, o którym mowa wyżej w ad. 1.

Ad. 4

Do momentu sprzedaży przedmiotowej działki, Wnioskodawca nie będzie podejmował żadnych czynności wymagających zaangażowania własnych środków finansowych, które zmierzałyby do podniesienia wartości tej działki.

Ad. 5

Umowa przedwstępna sprzedaży nieruchomości nie zawiera innych warunków, prócz wymienionych we wniosku.

Ad. 6

Wnioskodawca w ramach umowy przedwstępnej sprzedaży nieruchomości nie udzielił i nie zamierza udzielić żadnych pełnomocnictw kupującemu.

Ad. 7

Do momentu zawarcia umowy przyrzeczonej, strona kupująca nie zamierza dokonywać żadnych inwestycji infrastrukturalnych na nieruchomości, które zwiększałyby jej atrakcyjność.

Ad. 8

Nabywca do dnia zawarcia umowy przyrzeczonej nie będzie ponosił żadnych nakładów finansowych związanych z nieruchomością.

Ad. 9

Poza zawartą umową przedwstępną sprzedaży nieruchomości Wnioskodawca nie zamierza udzielić kupującemu żadnych pełnomocnictw.

Ad. 10

na moment sprzedaży działki nie zostanie uchwalony dla niej plan zagospodarowania przestrzennego,
na moment sprzedaży działki nie zostanie wydana dla niej decyzja o warunkach zabudowy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy Wnioskodawca przy sprzedaży udziału w opisanej w stanie faktycznym Nieruchomości będzie działał jako podatnik VAT?
Czy w przypadku, gdy Wnioskodawca będzie działał jako podatnik VAT, sprzedaż udziałów w Nieruchomości będzie podlegała zwolnieniu z opodatkowaniu podatkiem VAT jako dostawa terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Wnioskodawca przy sprzedaży udziałów w Nieruchomości będzie działał jako podatnik VAT.
W przypadku, gdy Wnioskodawca będzie działał jako podatnik VAT, sprzedaż udziałów w Nieruchomości będzie podlegała zwolnieniu z opodatkowania podatkiem VAT jako dostawa terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy.

Ad. 1

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Powyższe oznacza, że dostawa towarów, w tym przypadku nieruchomości, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy czynność podlegającą opodatkowaniu wykona podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

Jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności powinny nosić znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie o VAT, tzn. powinny polegać na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Tym samym, nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego (prywatnego), który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą. Zatem, status podatnika podatku VAT wynika z okoliczności dokonywania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem.

Dla ustalenia, czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT, istotne jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o VAT.

Należy wskazać, że w dniu 15 września 2011 r. został wydany wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawach połączonych Jarosław Słaby (C-180/10) i Emilian Kuć, Halina Jeziorska-Kuć (C-181/10), który wyznacza aktualnie kierunki interpretacyjne i stanowi podstawę orzeczeń Naczelnego Sądu Administracyjnego i Wojewódzkich Sądów Administracyjnych, np. NSA z dnia 23 lipca 2013 r. (sygn. akt I FSK 1386/12), z dnia 18 października 2011 r. (sygn. akt I FSK 1536/10), z dnia 9 listopada 2011 r. (sygn. akt I FSK 1658/11), z dnia 9 listopada 2011 r. (sygn. akt. I FSK 1656/11) oraz WSA z dnia 1 grudnia 2011 r. (sygn. akt I SA/Po 670/11), z dnia 14 grudnia 2011 r. (sygn. akt I SA/Po 730/11). Z powyższych wyroków wynika, że podejmowanie zorganizowanych działań, takich jak podział gruntu na mniejsze działki, uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zabudowy, wykonywanie czynności marketingowych, świadczy o tym, że czynności sprzedaży w tych okolicznościach przybierają formę zawodową (profesjonalną).

Pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy o VAT, jednakże zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych.

Z powołanego wyroku wynika, że „majątek prywatny” to taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ponadto podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania nieruchomości (lub jej części) wyłącznie do celów osobistych.

Jak wynika z przestawionego stanu faktycznego sprzedaż udziałów w przedmiotowej Nieruchomości nie można uznać za sprzedaż majątku prywatnego wykorzystywanego wyłącznie w celu zaspokojenie potrzeb osobistych, albowiem Nieruchomość służyła i służy prowadzeniu działalności gospodarczej, tj. prowadzeniu gospodarstwa rolnego, z którego czerpane były korzyści majątkowe.

Zatem należy stwierdzić, że w związku z tym, iż przedmiotem planowanego zbycia nie będzie majątek prywatny, Wnioskodawca przy sprzedaży udziałów w przedmiotowej Nieruchomości wystąpi w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT.

Podsumowując, Wnioskodawca w opisanym stanie faktycznym przy sprzedaży udziałów w Nieruchomości będzie działał jako podatnik VAT.

Ad. 2

Mając na uwadze wnioski wynikające z argumentacji przedstawionej w ad. 1 powyżej należy wskazać, że dokonując sprzedaży prawa własności przedmiotowej nieruchomości, Wnioskodawca wypełni przesłanki określone w art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT, a transakcja sprzedaży Nieruchomości podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Dokonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem VAT może albo być opodatkowana właściwą stawką podatku, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku VAT dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy o VAT.

Dostawa gruntu niezabudowanego może korzystać ze zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT.

Jak wynika z tego przepisu, zwolnieniu z VAT podlega dostawa towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów sprzedawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, przy czym dla zastosowania omawianego zwolnienia od podatku spełnione muszą być łącznie wymienione powyżej warunki.

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego, Wnioskodawca co prawda wykorzystywał Nieruchomość wyłącznie na cele działalności zwolnionej z VAT, lecz nabycie przez Wnioskodawcę udziałów w Nieruchomości nie podlegało podatkowi VAT.

W takiej sytuacji nie można mówić, że Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu nieruchomości lub, że takie prawo mu nie przysługiwało. W konsekwencji, nie można uznać, że skoro danego podatku w momencie nabycia nieruchomości nie było, to Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do jego odliczenia.

Mając powyższe na uwadze, sprzedaż przez Wnioskodawcę udziałów w Nieruchomości nie będzie korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, z uwagi na fakt, że nie zostaną spełnione warunki, o których mowa w tym przepisie.

W art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, ustawodawca przewidział zwolnienie od podatku VAT dla dostawy nieruchomości niezabudowanych nie będących terenami budowlanymi.

Za tereny budowlane, zgodnie z przepisem art. 2 pkt 33 ustawy o VAT, uznaje się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego, przedmiotowa Nieruchomości jest nieruchomością niezabudowaną i nie jest objęta ani miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, ani nie wydano w stosunku do niej decyzji o warunkach zabudowy (o wydanie decyzji o warunkach zabudowy wystąpi kupujący dopiero po podpisaniu umowy przyrzeczonej).

Mając powyższe na uwadze, w świetle przepisu art. 2 pkt 33 ustawy o VAT, przedmiotowa Nieruchomość nie będzie spełniać definicji gruntów przeznaczonych pod zabudowę, w związku z czym sprzedaż udziałów w przedmiotowej Nieruchomości będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

Podsumowując, w przypadku gdy Wnioskodawca będzie działał jako podatnik VAT, sprzedaż udziałów w Nieruchomości będzie podlegała zwolnieniu z opodatkowaniu podatkiem VAT jako dostawa terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary – na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na mocy art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Towarem jest także udział w prawie własności lub użytkowania wieczystego nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, bowiem w myśl art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), zwanej dalej „Dyrektywą 2006/112/WE Rady”, państwa członkowskie mogą uznać za rzeczy:

określone udziały w nieruchomości,
prawa rzeczowe dające ich posiadaczowi prawo do korzystania z nieruchomości,
udziały i inne równoważne udziałom tytuły prawne dające ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności lub posiadania nieruchomości lub jej części.

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r., poz. 1740, z późn. zm.), zwanej dalej: Kodeks cywilny.

Ze współwłasnością mamy do czynienia wtedy, gdy własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom (art. 195 Kodeksu cywilnego). W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości.

Zgodnie z art. 46 § 1 Kodeksu cywilnego, nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Podkreślić należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 ustawy Kodeks cywilny). Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

Zgodnie z przedstawionymi przepisami, grunt, jak i nieruchomość zabudowana, spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Natomiast, w myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy lub świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy, podlega jednak opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Podatnikami – według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy – są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z powyższych przepisów wynika, że warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek:

po pierwsze, dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług,
po drugie, czynność wykonywana jest przez podmiot, który w jej ramach działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności, konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności powinny nosić znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie, tzn. powinny polegać na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub pewnym okresem trwania. Zatem, czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

Należy stwierdzić, że każdy kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Tym samym, wykorzystywanie majątku prywatnego stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży, w tym przypadku nieruchomości, jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został i faktycznie wykorzystany na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej.

Wobec tego nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Zatem, status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonywania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia, czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT, istotne jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów cytowanej wyżej ustawy.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Na mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006 r., str. 1, z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady, „podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności.

„Działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Jednocześnie, w art. 12 ust. 1 lit. b) powołanej Dyrektywy 2006/112/WE Rady wskazano, że państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności dostawy terenu budowlanego. „Teren budowlany” to każdy grunt nieuzbrojony lub uzbrojony, uznawany za teren budowlany przez państwa członkowskie (art. 12 ust. 3 Dyrektywy 2006/112/WE Rady).

Opodatkowaniu VAT podlega, na podstawie art. 2 ust. 1 lit. a) Dyrektywy 2006/112/WE Rady, odpłatna dostawa towarów na terytorium państwa członkowskiego przez podatnika działającego w takim charakterze.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem natomiast takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Zatem w kwestii opodatkowania VAT sprzedaży działki istotne jest, czy Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży gruntów podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania Zainteresowanego za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Co istotne – jak wskazał TSUE – dla uznania, że czynność sprzedaży działek następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym nie ma znaczenia fakt, że podmiot dokonujący dostawy jest „rolnikiem ryczałtowym”. Według TSUE sprzedaż działek przekształconych z rolnych na budowlane nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, jeżeli następuje w ramach zarządzania majątkiem prywatnym. Trybunał orzekł, że „osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu prawa UE, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeżeli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby”.

Inaczej jest natomiast – jak wyjaśnił Trybunał – w przypadku gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

W rozumieniu powyższych twierdzeń pomóc mogą zapisy orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

W tym miejscu podkreślić należy, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być, np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z dnia 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy. Ocenie podlegać muszą przede wszystkim działania, jakie podejmuje zbywca w celu dokonania sprzedaży.

Z opisu sprawy wynika, że w dniu 29 lipca 2019 r. Wnioskodawca będąc współwłaścicielem nieruchomości w częściach ułamkowych, zawarł umowę przedwstępną sprzedaży nieruchomości, tj. przysługującego mu 5/32 udziału w działce nr 1 o pow. 14.700 m². Przywołana wyżej działka nr 1 jest działką niezabudowaną i posiada bezpośredni dostęp do drogi publicznej.

Wnioskodawca w Umowie zobowiązał się do sprzedaży udziałów w Nieruchomości pod następującymi warunkami:

dokonania przekształcenia gruntów rolnych na grunty nie rolne (budowlane),

lub

uzyskania przez nabywców zgody Dyrektora Generalnego KOWR na nabycie przedmiotowej Nieruchomości.

Nieruchomość będąca przedmiotem Umowy została przez Wnioskodawcę nabyta w drodze dziedziczenia na podstawie postanowienia Sadu Rejonowego z dnia 27 września 2000 r. o dział spadku oraz postanowienia Sadu Rejonowego z dnia 13 czerwca 2001 r. o stwierdzeniu nabycia spadku, a nabycia te nie podlegały opodatkowaniu VAT.

Oprócz wyżej wymienionych umów dzierżawy Wnioskodawca żadnych innych umów związanych z przedmiotową Nieruchomością nie zawierał.

Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej, ani działalności rolniczej i nie jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT.

Od momentu nabycia działki nr 1 do dnia 15 marca 2018 r. Wnioskodawca nie wykorzystywał jej w żaden sposób.

Sprzedawana działka jest od dnia 15 marca 2018 r. wykorzystywana przez Wnioskodawcę w działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, poprzez wykorzystywanie jej w prowadzonym gospodarstwie rolnym, z którego czerpane są korzyści majątkowe.

Umowa przedwstępna sprzedaży nieruchomości nie zawiera innych warunków, prócz wymienionych we wniosku.

Wnioskodawca w ramach umowy przedwstępnej sprzedaży nieruchomości nie udzielił i nie zamierza udzielić żadnych pełnomocnictw kupującemu.

Do momentu zawarcia umowy przyrzeczonej, strona kupująca nie zamierza dokonywać żadnych inwestycji infrastrukturalnych na nieruchomości, które zwiększałyby Jej atrakcyjność.

Nabywca do dnia zawarcia umowy przyrzeczonej nie będzie ponosił żadnych nakładów finansowych związanych z nieruchomością.

Poza zawartą umową przedwstępną sprzedaży nieruchomości Wnioskodawca nie zamierza udzielić kupującemu żadnych pełnomocnictw.

Na moment sprzedaży działki nie zostanie uchwalony dla niej plan zagospodarowania przestrzennego. Na moment sprzedaży działki nie zostanie wydana dla niej decyzja o warunkach zabudowy.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawcy w pierwszej kolejności dotyczą ustalenia, czy w związku ze sprzedażą ww. Nieruchomości Zainteresowany będzie występował w charakterze podatnika, o którym mowa w art. 15 ustawy.

Jak wyjaśniono wyżej – odwołując się zarówno do treści przepisów ustawy, jak i stanowiska judykatury – w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności, w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem, osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

Uwzględniając powyższe należy stwierdzić, że w rozpatrywanej sprawie brak jest podstaw do uznania Wnioskodawcy – w związku z planowaną sprzedażą działki będącej we współwłasności – za podatnika podatku od towarów i usług prowadzącego działalność gospodarczą w zakresie handlu nieruchomościami. Jak wynika z przedstawionych okoliczności sprawy, na gospodarstwie rolnym Wnioskodawca prowadzi hodowlę owiec dotowaną przez ARiMR w programie zachowania rodzimego gatunku, posiadając status rolnika ryczałtowego. Na dzień sprzedaży działki nie będzie ona objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, ani nie będzie wydana w stosunku do niej decyzja o warunkach zabudowy (nabywca zamierza wystąpić o wydanie przedmiotowej decyzji dopiero po jej nabyciu). Do momentu sprzedaży przedmiotowej działki, Wnioskodawca nie będzie podejmował żadnych czynności wymagających zaangażowania własnych środków finansowych, które zmierzałyby do podniesienia wartości tej działki. Wnioskodawca w ramach umowy przedwstępnej sprzedaży nieruchomości nie udzielił i nie zamierza udzielić żadnych pełnomocnictw kupującemu. Wnioskodawca w trakcie posiadania udziałów w Nieruchomości nie ponosił na nią żadnych nakładów, a w szczególności nie dokonywał jej przekształcenia na grunty nie rolne (ewentualne przekształcenie zostanie dokonane przez kupującego po przeniesieniu własności Nieruchomości w umowie przyrzeczonej), nie dokonywał jej podziałów, czy wydzielenia dróg wewnętrznych, nie występował o wydanie warunków zabudowy, czy nie dokonał jej uzbrojenia (doprowadzenie do niej mediów). W celu sprzedaży posiadanych udziałów w Nieruchomości Wnioskodawca nie współpracował z biurami obrotu nieruchomościami, ani nie reklamował w żaden sposób chęci sprzedaży. Wnioskodawca od dnia 15 marca 2018 r., zawarł z bratem B nieodpłatną ustną umowę dzierżawy, na mocy której na przywołanym wyżej gospodarstwie rolnym Zainteresowany prowadzi hodowlę owiec.

Analiza przedstawionych okoliczności sprawy prowadzi do wniosku, że w niniejszej sprawie brak jest przesłanek świadczących o takiej aktywności Wnioskodawcy w przedmiocie zbycia działki będącej we współwłasności, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego – stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności). Nie wystąpił bowiem ciąg zdarzeń, które jednoznacznie przesądzają, że sprzedaż ww. działki będącej we współwłasności wypełnia przesłanki działalności gospodarczej. Wnioskodawca nie podjął takich aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, które świadczyłyby o angażowaniu środków w sposób podobny do wykorzystywanych przez handlowców. Działania podejmowane przez Wnioskodawcę należą zatem do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Zainteresowany sprzedając przedmiotową działkę będącą we współwłasności, będzie korzystać z przysługującego Jemu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której nie będą miały zastosowania przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

Zainteresowany dokonując sprzedaży działki będącej we współwłasności będzie korzystał z przysługującego Jemu prawa do rozporządzania majątkiem osobistym, co nie jest wykonywaniem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Brak tego statusu pozbawia Wnioskodawcę cech podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, w zakresie sprzedaży działki będącej we współwłasności, a dostawę tej działki cech czynności podlegających opodatkowaniu, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Podsumowując, Zainteresowany przy sprzedaży opisanej w stanie sprawy Nieruchomości, będącej we współwłasności, nie będzie działał jako podatnik podatku od towarów i usług, a sprzedaż nieruchomości będącej we współwłasności nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 należało uznać za nieprawidłowe.

Jednocześnie wskazać należy, że nie udziela się odpowiedzi na pytanie drugie z wniosku, ponieważ Wnioskodawca oczekiwał na nie odpowiedzi tylko w przypadku uznania Wnioskodawcy przez tut. Organ za podatnika VAT w związku ze sprzedażą udziałów w ww. działce.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Końcowo tut. Organ wskazuje, że stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem przedmiotowa interpretacja rozstrzyga jedynie w zakresie zastosowania przepisów regulujących podatek od towarów i usług względem Wnioskodawcy. Przedmiotowa interpretacja nie rozstrzyga natomiast w zakresie zastosowania przepisów regulujących podatek od towarów i usług względem matki i braci Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin