Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-3.4012.38.2021.1.KK
z 15 lutego 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 13250 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 19 stycznia 2021 r. (data wpływu 25 stycznia 2021 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie oznaczania transakcji sprzedaży lokalu kodem identyfikującym GTU_10 w ewidencji JPK_VAT - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 stycznia 2021 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie oznaczania transakcji sprzedaży lokalu kodem identyfikującym GTU_10 w ewidencji JPK_VAT.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest osoba fizyczną prowadzącą jednoosobową działalność gospodarczą, na podstawie wpisu do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej, jest czynnym podatnikiem VAT.

Wnioskodawca prowadzi działalność deweloperską. Dokonuje dostawy lokali mieszkalnych lub niemieszkalnych, w wybudowanych budynkach mieszkalno-usługowych. Zainteresowany co miesiąc przesyła pliki JPK_V7 z deklaracją. W pliku stosuje oznaczenia zgodnie z rozporządzeniem Ministra Finansów, Inwestycji i Rozwoju z dnia 15 października 2019 r. (Dz. U. z 2019 r., poz. 1988).

Zgodnie z § 10 ust. 3 pkt 1 lit. j niniejszego rozporządzenia Wnioskodawca nie dokonuje dostawy budynków, budowli i gruntów, tylko lokali mieszkalnych lub niemieszkalnych w tych budynkach. W związku z tym nie zaznacza GTU_10 w plikach JPK_V7.

GTU_10 powinno być zgodnie z brzmieniem rozporządzenia – stosowane wyłącznie do całych budynków i budowli oraz gruntów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w klasyfikacji JPK_V7, Wnioskodawca powinien stosować oznaczenie GTU_10 w przypadku dostawy lokalu mieszkalnego lub niemieszkalnego?

Zdaniem Wnioskodawcy nie stosuje oznaczenia GTU w plikach JPK_V7 w przypadku dostawy lokalu mieszkalnego lub niemieszkalnego, ponieważ zgodnie z § 10 ust. 3 pkt 1 lit. j rozporządzenia Ministra Finansów, Inwestycji i Rozwoju z dnia 15 października 2019 r. (Dz. U. z 2019 r., poz. 1988) Wnioskodawca nie dokonuje dostawy budynków, budowli i gruntów.

GTU powinno być zatem – zgodnie z brzmieniem rozporządzenia – stosowane wyłącznie do całych gruntów, całych budynków i całych budowli. Na taką interpretację wskazuje również ustawa o VAT, która wyraźnie posługuje się osobno nazwą „część gruntów, część budynków i część lokali”. Przykładowo mówiąc o pierwszym zasiedleniu - rozumie się przez to oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części. Gdy mowa o wytworzeniu nieruchomości – rozumie się przez to wybudowanie budynku, budowli lub ich części lub ich ulepszenie w rozumieniu przepisów prawa o podatku dochodowym. Przy zastosowaniu stawki 8% VAT wskazuje się, że znajduje ona zastosowanie do dostawy budynków, remontu, modernizacji, termomodernizacji, przebudowy lub robót konserwacyjnych dotyczących obiektów budowlanych lub ich części.

Tak samo stanowią przepisy cywilistyczne (np. ustawa o własności lokali), oddzielając budynki od lokali, jako części, które mogą być przedmiotem samodzielnej transakcji i samodzielnej własności.

Gdyby zatem przepisy ustawy lub rozporządzenia chciały objąć jednym zwrotem (i jednorazowym charakterem działań) całość czynności dotyczących budynków, budowli oraz części tych budynków i budowli, to nie byłoby ich rozróżnienia i osobnego zwrotu „części”. Odpowiednio, jeśli w rozporządzeniu, Organ zdecydowałby się na objęcie regulacjami wszystkich powyższych elementów – użyłby określenia „budynki, budowle i ich części”, natomiast gdy chce objąć tylko niektóre z tych towarów – wskazuje czego dana transakcja (dany przepis) dotyczy.

W efekcie GTU stosowane powinno być wyłącznie do takiego zakresu, jaki jest wskazany w rozporządzeniu (budynek, budowla).

Wnioskodawca oświadcza, że powyższe zapytanie nie jest rozpatrywane w postępowaniu podatkowym, kontroli podatkowej lub celno-skarbowej.

Mając powyższe na uwadze, zdaniem Wnioskodawcy w sytuacji, w której sprzedawca dokonuje dostawy lokalu mieszkalnego lub niemieszkalnego w budynku mieszkalno-usługowym i nie zaznacza GTU_10, jest zgodne z rozporządzeniem Ministra Finansów, Inwestycji i Rozwoju z dnia 15 października 2019 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą” lub „ustawą o VAT”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami, według art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności – art. 15 ust. 1 ustawy.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych – art. 15 ust. 2 ustawy.

Zgodnie z art. 99 ust. 1 ustawy o VAT, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10, art. 130c i art. 133.

Deklaracje podatkowe, o których mowa w ust. 1-3, zawierają dane niezbędne do rozliczenia podatku, obliczenia jego wysokości, w tym wysokości podstawy opodatkowania, podatku należnego i podatku naliczonego, a także dane dotyczące podatnika – art. 99 ust. 7c dodany do ustawy od 1 października 2020 r.

Z dniem 1 października 2020 r. weszły w życie przepisy art. 99 ust. 11c ustawy o VAT, z których wynika, że deklaracje podatkowe, o których mowa w ust. 1-3, są składane zgodnie z wzorem dokumentu elektronicznego w rozumieniu ustawy z dnia 17 lutego 2005 r. o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne (Dz. U. z 2019 r. poz. 700, 730 i 848), który obejmuje deklarację i ewidencję, o której mowa w art. 109 ust. 3. Dokument elektroniczny, o którym mowa w zdaniu pierwszym, jest przesyłany w sposób określony w przepisach wydanych na podstawie art. 193a § 3 Ordynacji podatkowej i zgodnie z wymaganiami określonymi w tych przepisach.

Natomiast zgodnie z art. 109 ust. 3 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od 1 października 2020 r., podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 oraz podatników, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 lub 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą dane pozwalające na prawidłowe rozliczenie podatku i sporządzenie informacji podsumowującej, w szczególności dane dotyczące:

1. rodzaju sprzedaży i podstawy opodatkowania, wysokości kwoty podatku należnego, w tym korekty podatku należnego, z podziałem na stawki podatku;
2. kwoty podatku naliczonego obniżającego kwotę podatku należnego, w tym korekty podatku naliczonego;
3. kontrahentów;
4. dowodów sprzedaży i zakupów.
   
   

Podatnicy, o których mowa w art. 99 ust. 1, są obowiązani przesyłać, na zasadach określonych w art. 99 ust. 11c, za każdy miesiąc do urzędu skarbowego, za pomocą środków komunikacji elektronicznej, ewidencję, o której mowa w ust. 3, łącznie z deklaracją podatkową, w terminie do złożenia tej deklaracji – art. 109 ust. 3b ustawy, w brzmieniu dodanym z dniem 1 października 2020 r.

Na podstawie art. 99 ust. 13 oraz art. 109 ust. 14 ustawy z dnia 15 października 2019 r. Minister Finansów, Inwestycji i Rozwoju wydał rozporządzenie w sprawie szczegółowego zakresu danych zawartych w deklaracjach podatkowych i w ewidencji w zakresie podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2019, poz. 1988 z późn. zm.), którego przepisy weszły w życie z dniem 1 października 2020 r. Z przepisów tego rozporządzenia wynika, że plik JPK dla potrzeb VAT powinien zawierać m.in. informacje o dostawach niektórych wyrobów i świadczonych usługach wraz z odpowiednim ich oznaczeniem oraz oznaczenia dowodów sprzedaży i zakupów.

Zgodnie z § 10 ust. 3 pkt 1 lit. j ww. rozporządzenia, poza danymi, o których mowa w ust. 1 i 2, ewidencja zawiera następujące oznaczenia dotyczące dostawy budynków, budowli i gruntów - oznaczenie „10”.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca, jest osobą fizyczną prowadzącą jednoosobową działalność gospodarczą, jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Wnioskodawca prowadzi działalność deweloperską, dokonuje dostawy lokali mieszkalnych lub niemieszkalnych w wybudowanych budynkach mieszkalno-usługowych. Zainteresowany co miesiąc przesyła pliki JPK_V7 z deklaracją. W pliku JPK_V7 nie stosuje oznaczenia kodu GTU_10.

Wątpliwości Wnioskodawcy, dotyczą kwestii oznaczenia, w prowadzonej ewidencji transakcji sprzedaży lokalu mieszkalnego lub niemieszkalnego kodem GTU_10.

Odpowiadając na wątpliwości Wnioskodawcy, należy wskazać, że z wyżej cytowanego art. 2 pkt 6 ustawy o VAT wynika, że pod pojęciem towarów należy rozumieć rzeczy oraz ich części. Ponieważ zgodnie z definicją towarów budynki są rzeczami, to również ich części w postaci lokali są traktowane jak towary. Oznaczenie GTU_10 stosuje się do takich towarów jak budynki, budowle i grunty. Skoro towarem są również części rzeczy, to oznaczenie GTU_10, jest również właściwe do dostawy części budynku czyli lokalu. W związku z tym, Wnioskodawca ma obowiązek stosowania w ewidencji oznaczenia GTU_10 dla transakcji sprzedaży lokalu mieszkalnego lub niemieszkalnego, gdyż dokonuje On dostawy towaru, w tym przypadku części rzeczy w postaci części budynku (lokalu mieszkalnego lub niemieszkalnego).

Nie można zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, że nie ma On obowiązku oznaczania GTU_10 dostawy lokali, ze względu na to, że w rozporządzeniu Ministra Finansów, Inwestycji i Rozwoju z dnia 15 października 2019 r., nie ma bezpośrednio odniesienia do części budynków. Jak przedstawiono powyżej, istotna jest definicja towarów zawarta w art. 2 pkt 6 ustawy, która jednoznacznie wskazuje, że przez towary należy rozumieć także rzeczy, a więc również części budynków jakimi są lokale.

W związku z tym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.