Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-1.4011.938.2020.2.AP
z 1 marca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 21 listopada 2020 r. (data wpływu za pośrednictwem platformy ePAUP 24 listopada 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 15 stycznia 2021 r. (data wpływu za pośrednictwem platformy ePAUP 15 stycznia 2021 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatkową - IP BOX (pytanie Nr 1, Nr 3, Nr 4) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 listopada 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu za pośrednictwem platformy ePAUP ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek ten nie spełniały wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 7 stycznia 2021 r., Nr 0113-KDIPT2-1.4011.937.2020.1.AP, Nr 0113-KDIPT2-1.4011.938.2020.1.AP, na podstawie art. 13 § 2a, art. 169 § 1 i § 2 w związku z art. 14h powołanej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosków wysłano za pośrednictwem platformy ePUAP w dniu 7 stycznia 2021 r. (data doręczenia za pośrednictwem platformy ePUAP 8 stycznia 2021 r.). Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek pismem z dnia 15 stycznia 2021 r. (data wpływu za pośrednictwem platformy ePAUP 15 stycznia 2021 r.).

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujące stany faktyczne:

Od dnia 2 listopada 2018 r., to jest od momentu rozpoczęcia prowadzenia indywidualnej działalności gospodarczej, Wnioskodawca świadczy usługi projektowania inżynierskiego w zakresie automatyki budynkowej, efektem których są dedykowane systemy sterowania na zapotrzebowanie klienta. System Zarządzania Budynkiem (BMS) jest ważną, integralną częścią infrastruktury budynku. Składa się z pojedynczych lub wielu inteligentnych sterowników umieszczonych w szafach sterowniczych lub wbudowanych w urządzenia, których zadaniem jest stworzenie kompleksowego i efektywnego systemu zarządzania instalacjami technicznymi i energią budynku. W pełni zintegrowane rozwiązanie monitoruje i kontroluje m.in. takie funkcje jak ogrzewanie, wentylację, klimatyzację (HVAC), zapewniając maksymalną wydajność budynku, eliminując marnotrawstwo energii i związane z tym koszty. Optymalny poziom efektywności jest osiągany poprzez ciągłe utrzymywanie właściwej równowagi pomiędzy wymaganiami eksploatacyjnymi, zewnętrznymi i wewnętrznymi warunkami środowiskowymi oraz zużyciem energii. System BMS może efektywnie kontrolować aż 84% zużycia energii w budynku. Zakresem działania firmy są wszystkie dziedziny przemysłu, gdzie procesy automatyzacji pozwalają obniżyć koszty i usprawnić procesy. Wnioskodawca realizuje zarówno prace projektowe, programistyczne, jak i uruchomieniowe systemu BMS opartego na sterownikach PLC (Programmable Logic Controllers). Sterownik programowalny jest uniwersalnym urządzeniem mikroprocesorowym, który jest wykorzystywany do sterowania pracą maszyn, urządzeń oraz całych ciągów technologicznych. Głównym zadaniem sterowników PLC jest realizacja zaprogramowanych algorytmów sterowania w czasie rzeczywistym, na podstawie analizy sygnałów wejściowych, pochodzących od sterowanego procesu. W wyniku reakcji na zmiany sygnałów wejściowych sterownik generuje odpowiednie sygnały wyjściowe i przekazuje je do zewnętrznych elementów wykonawczych, tak aby uzyskać pożądane działanie sterowanego procesu. Sterownik programowalny pracuje według programu użytkownika zapisanego w jego pamięci, zawierającego ciąg rozkazów logicznych, sterujących pracą urządzenia. Program sterujący stanowi zapis algorytmu sterowania w postaci listy rozkazów, wykonywanych kolejno jeden po drugim. Pojedynczy rozkaz jest najmniejszą częścią programu sterującego i składa się z operacji, określającej rodzaj wykonywanej funkcji oraz argumentów, określających sygnały wejściowe i wyjściowe sterownika powiązane ze sobą funkcjami logicznymi. Program sterujący opracowany przez Wnioskodawcę przy pomocy komputera jest przesyłany i zapisany w pamięci sterownika, w postaci zakodowanych liczbowo rozkazów oraz ich argumentów. Rozkazy te są następnie przetwarzane przez system mikroprocesorowy sterownika, który na ich podstawie wykonuje odpowiednie działanie, takie jak: operacje logiczne, operacje arytmetyczne, odczyt i zapis danych.

W ramach wytwarzania oprogramowania Wnioskodawca podejmuje następujące działania (poniższa lista stanowi podsumowanie wszelkich aktywności realizowanych w ramach różnych projektów na zlecenie klientów):

• tworzenie, rozwój, modyfikacje, dostarczanie oraz dokumentację kodów (skryptów),
  

• tworzenie, rozwój, modyfikacje, dostarczanie oraz dokumentację kodów mających na celu optymalizację procesów,
  

• tworzenie, rozwój, modyfikacje, dostarczanie oraz dokumentację oprogramowania,
  

• tworzenie, rozwój oraz modyfikacje narzędzi oraz kodów służących do budowania środowisk (testowych, weryfikacyjnych, produkcyjnych, migracyjnych) w ramach istniejących aplikacji klienta oraz nowo wyprodukowanego oprogramowania,
  

• tworzenie, rozwój oraz modyfikacje narzędzi oraz kodów służących do testowania istniejących aplikacji klienta oraz nowo wyprodukowanego oprogramowania,
  

• testowanie oraz ocena różnego oprogramowania aplikacji, bibliotek, plików binarnych, itp. (…) dla celów określenia ich poziomu funkcjonalności, kosztu oraz możliwości zaimplementowania w ramach istniejącego lub nowego oprogramowania,
  

• szkolenia pracowników klienta w zakresie tworzenia środowisk niezbędnych do uruchomienia nowo wyprodukowanej aplikacji, jej wdrożenia oraz eksploatacji w zakresie wymaganym do przekazania projektu z fazy testowania i weryfikacji do utrzymania (konserwacji).
  
  

Oprogramowanie ma charakter unikatowy. Wnioskodawca tworzy je i wdraża w różnych branżach bazując na wiedzy i doświadczeniach zdobytych podczas procesu ich wdrażania/uruchamiania. Usługi Wnioskodawcy opracowywane są w oparciu o najnowsze dostępne technologie programistyczne w branży automatyki sterującej. Program sterujący do sterowników PLC, a także nowa wizualizacja terminala operatorskiego HMI (Human Machine Interface) wykonywane są w ramach każdego zlecenia odrębnie. Podejmowane przez Wnioskodawcę aktywności tworzenia, rozwijania oraz ulepszania oprogramowania mają charakter twórczy, innowacyjny, kreatywny i obejmują systematyczne prace rozwojowe w celu powiększania zasobów wiedzy i wykorzystania nowo nabytej wiedzy do rozwoju i ulepszania istniejącego oprogramowania. W przypadku istniejącego oprogramowania, działania polegające na rozwijaniu i modyfikacji zmierzają do poprawy użyteczności, rozbudowaniu możliwości i funkcjonalności tego oprogramowania. Czynności podejmowane przez Wnioskodawcę są również związane z nabywaniem, łączeniem, kształtowaniem i wykorzystywaniem aktualnie dostępnej wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych i oprogramowania, do tworzenia i projektowania nowych, zmienionych lub ulepszonych produktów lub procesów i nie stanowią rutynowych i okresowych zmian wprowadzanych do produktów lub procesów. Czynności nabywania nowej wiedzy i jej wykorzystania w praktyce realizowane są w ramach codziennej pracy. Ponadto, w celu podwyższania swoich kompetencji, zdobywania najnowszej wiedzy na temat aktualnych rozwiązań technicznych oraz trendów dotyczących nowych technologii Wnioskodawca uczestniczy w konferencjach branżowych, szkoleniach oraz publicznych spotkaniach w celu wymiany wiedzy i doświadczeń z realizowanych projektów. Wytwarzane, rozwijane i ulepszane przez Niego oprogramowanie, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, jest rezultatem własnej, indywidualnej, twórczej działalności intelektualnej i stanowi utwór oraz podlega ochronie prawnej na podstawie zapisów art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Ponadto, w przypadku, gdy rozwijane jest lub modyfikowane oprogramowanie komputerowe, w efekcie czego powstają nowe utwory, odrębne od tego oprogramowania, również takie utwory podlegają ochronie prawnej z art. 74 o prawie autorskim i prawach pokrewnych. W ramach realizowanych działań Wnioskodawca nie nabywa wyników prac badawczo-rozwojowych prowadzonych przez inne podmioty, ani praw autorskich innych podmiotów. Każda z umów zawarta pomiędzy prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą a klientem zawiera obszerną informację dotyczącą praw autorskich oraz ich przeniesienia na klienta w ramach uzgodnionego umownego wynagrodzenia.

Zgodnie z każdą z zawartych umów, uzgodnione umowne wynagrodzenie za realizowane usługi zaspokaja wszelkie potrzeby prowadzonej działalności w związku ze sprzedażą kwalifikowanych praw własności intelektualnej oraz przeniesieniem całości tych praw autorskich wytworzonego oprogramowania oraz kodu źródłowego na klienta. Każda z umów nadaje klientowi pełne prawo do korzystania, jak i dalszego dysponowania prawami autorskimi.

Kwota wynikająca z faktury VAT za usługi programowania i uruchomienia systemu stanowi wynagrodzenie z tytułu prowadzonej działalności i obejmuje:

• wynagrodzenie z tytułu sprzedaży kwalifikowanych praw autorskich do wytworzonego przez Wnioskodawcę oprogramowania, w tym wynagrodzenie za prace inżynierskie związane z wytworzeniem oprogramowania oraz wynagrodzenie z tytułu świadczenia usług rozwojowych, których celem jest wykorzystanie efektów aktywności rozwojowych w pracach inżynierskich związanych z wytworzeniem oprogramowania,
  

• wynagrodzenie za pozostałe aktywności, m.in. dokumentację projektową niebędącą częścią wytworzonego oprogramowania, wdrożenie nowo wytworzonego oprogramowania, jako działający system i jego przekazanie do dedykowanych działów wsparcia klienta lub zewnętrznych podmiotów, szkolenia użytkowników oraz pracowników klienta.
  
  

Sprzedaż ww. praw autorskich następuje w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej. Z uwagi na fakt, że Wnioskodawca prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów, w ramach świadczonych usług prowadzi ewidencję projektów, bądź zadań projektowych oraz czasu ich realizacji (zgodnie z każdą z umów jednostką rozliczenia z klientem jest ilość godzin świadczenia usługi). Ewidencja ta prowadzona jest na bieżąco z należytą starannością, wyodrębnia ona każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz pozwala na ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadających na każde ww. prawo w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu. Wnioskodawca posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczony obowiązek podatkowy w świetle art. 3 ust. 1 w zw. z ust. 1a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Korzysta ponadto ze swobody w zakresie doboru środków i metod pracy. Miejscem wykonywania działalności gospodarczej jest Polska. Jako przedsiębiorca ponosi ryzyko gospodarcze związane z prowadzoną działalnością oraz posiada w związku z tym ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej za błędy i zaniechania związane z tworzeniem oprogramowania.

W piśmie z dnia 15 stycznia 2021 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca wskazał, że przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej nie pochodzą w całości ze sprzedaży usług, w ramach których tworzone jest oprogramowanie. Przychody są uzyskiwane przez Wnioskodawcę również z tytułu: - Wynagrodzenia za dokumentację projektową niebędącą częścią wytworzonego oprogramowania; - Uruchomienia systemu BMS, polegającego na podłączeniu wszystkich urządzeń do systemu; - Szkolenia użytkowników oraz pracowników klienta; - Wynagrodzenia za tworzenie raportów analitycznych i kart trwałości dla branży farmaceutycznej; - Wynagrodzenia za konsultacje techniczne. Przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej są przychodami z tytułu autorskiego prawa do programu komputerowego zgodnie z art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ale nie są to jedyne przychody z działalności gospodarczej. Jak wskazano wyżej Wnioskodawca osiąga również inne przychody. W każdym projekcie, prowadzącym do wytworzenia programu komputerowego, część przychodów dotyczy autorskiego prawa do programu komputerowego, a część jest związana z jego wdrożeniem i jest to zawsze procentowo ujęte w umowie z kontrahentem. Od dnia 2 listopada 2018 r. prowadzona jest działalność gospodarcza polegająca na usługach projektowania inżynierskiego w zakresie automatyki budynkowej, to jest wytwarzania unikatowego oprogramowania, dedykowanego konkretnym i indywidualnym potrzebom zamawiającego. Od początku prowadzenia działalności gospodarczej Wnioskodawca podejmuje systematyczne i zaplanowane prace rozwojowe w celu powiększania zasobów wiedzy i wykorzystania nowo nabytej wiedzy do rozwoju i ulepszania tworzonego oprogramowania. Czynności nabywania nowej wiedzy i jej wykorzystania w praktyce realizowane są w ramach codziennej intelektualnej pracy. Jeśli zatem działalność ta spełnia definicję działalności badawczo-rozwojowej zawartej w art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to jest ona prowadzona przez Wnioskodawcę od początku prowadzenia działalności gospodarczej. Prace prowadzone są w systematyczny sposób - wg z góry zdefiniowanych celów, to jest zakładających stworzenie określonych funkcjonalności/efektów w konkretnym czasie. Systematyczne zwiększanie zasobów wiedzy ma na celu stworzenie innowacyjnych rozwiązań. Do każdego projektu jest podpisana umowa, w której opisany jest zakres działalności i harmonogram prac. Na spotkaniach z kontrahentem ustalana jest kolejność uruchomień i programowanie poszczególnych sterowników, a także jakie dokładnie ma mieć właściwości system BMS oraz w jaki sposób ma być zwizualizowany. Jest to indywidualne podejście do wymagań każdego Kontrahenta. Po zebraniu wszystkich informacji Wnioskodawca przystępuje do projektowania wizualizacji i programowania sterowników. Wszystkie podejmowane prace rozwojowe mają charakter uporządkowany. Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności nabywa, łączy, kształtuje i wykorzystuje dostępne aktualnie wiedzę i umiejętności, w tym między innymi z zakresu narzędzi informatycznych i oprogramowania. Przed przystąpieniem do projektu dostarczona jest dokumentacja do poszczególnych urządzeń, z którą należy się zapoznać przed przystąpieniem do programowania, ponieważ każde urządzenie ma swoje parametry techniczne, które uwzględnia się podczas programowania sterownika. W ramach swojej działalności Wnioskodawca realizuje projekty dedykowanych systemów sterowania na zapotrzebowanie klienta. Każdy klient zamawia inny, dedykowany do własnej infrastruktury, system z konkretnymi funkcjami. Program sterowników musi zatem być dostosowany do tych wymagań. Urządzenia stanowiące dany system również są tworzone na zapotrzebowanie danego projektu i w związku z tym muszą być odpowiednio zaprogramowane przez Wnioskodawcę. Sterownik programowalny pracuje według programu użytkownika zapisanego w jego pamięci, zawierającego ciąg rozkazów logicznych, sterujących pracą urządzenia. Program sterujący stanowi zapis algorytmu sterowania w postaci listy rozkazów, wykonywanych kolejno jeden po drugim. Pojedynczy rozkaz jest najmniejszą częścią programu sterującego i składa się z operacji, określającej rodzaj wykonywanej funkcji oraz argumentów, określających sygnały wejściowe i wyjściowe sterownika powiązane ze sobą funkcjami logicznymi. Program sterujący opracowany przez Wnioskodawcę przy pomocy komputera i własnej pracy intelektualnej jest przesyłany i zapisany w pamięci sterownika, w postaci zakodowanych liczbowo rozkazów oraz ich argumentów. Rozkazy te są następnie przetwarzane przez system mikroprocesorowy sterownika, który na ich podstawie wykonuje odpowiednie działanie, takie jak: operacje logiczne, operacje arytmetyczne, odczyt i zapis danych. Dla każdego projektu jest to całkowicie inny i nowy program, pisany pod konkretne potrzeby i różnorodne infrastruktury, w których ma pracować. W ramach działalności gospodarczej Wnioskodawca opracowuje nowe lub ulepszone produkty, procesy lub usługi niewystępujące dotychczas w praktyce gospodarczej lub na tyle innowacyjne, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących i istniejących. Działalność polegająca na wytworzeniu oprogramowania ma każdorazowo charakter unikatowy i nie ma tu mowy o odtwórczym charakterze. Zarówno środowisko, to jest budynek, w którym program ma pracować, jak również funkcje, którymi ma sterować przy każdym zamówieniu są inne. Ilość i rodzaj systemów, którymi program ma sterować nie powtarzają się. Każdorazowo właściwości systemu BMS są projektowane i tworzone od nowa. Unikatowy jest również przy każdym produkcie sposób, w jaki ma on być ma być zwizualizowany. Oprogramowanie tworzone jest w ramach ciągłej, systematycznej i uporządkowanej pracy rozwojowej. Wnioskodawca stale zwiększa zasoby własnej wiedzy, łączy i wykorzystuje nowo nabytą wiedzę do rozwoju i ulepszania tworzonego oprogramowania. Czynności nabywania nowej wiedzy i jej wykorzystania w praktyce realizowane są w ramach codziennej intelektualnej pracy, wymiany wiedzy oraz szkoleń. Wnioskodawca podejmuje systematyczne i uporządkowane prace rozwojowe. Badania naukowe nie są prowadzone. Wnioskodawca nie współpracuje z zespołami danego Kontrahenta, jeżeli chodzi o tworzenie programowania. Wnioskodawca nie nabywa wyników prac badawczo-rozwojowych prowadzonych przez inne podmioty, ani praw autorskich innych podmiotów. Oprogramowanie wytwarzane przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej bezpośrednio przez Niego działalności gospodarczej jest rezultatem Jego własnej, indywidualnej, twórczej działalności intelektualnej, a w konsekwencji stanowi utwór podlegający ochronie na podstawie art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej pochodzą przede wszystkim ze sprzedaży usług, w ramach których tworzone jest oprogramowanie, to jest wynagrodzenie z tytułu sprzedaży kwalifikowanych praw autorskich do wytworzonego przez Wnioskodawcę oprogramowania, w tym wynagrodzenie za prace inżynierskie związane z wytworzeniem oprogramowania oraz wynagrodzenie z tytułu świadczenia usług badawczo-rozwojowych, których celem jest wykorzystanie efektów aktywności badawczo-rozwojowych w pracach inżynierskich związanych z wytworzeniem oprogramowania. Każda umowa, podpisana z zamawiającym produkt, będący efektem prac rozwojowych, określa procentowo, jaka część wynagrodzenia przypada za zbycie. Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej nie osiąga dochodu z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej. Wnioskodawca osiąga przychody z tytułu autorskiego prawa do programu komputerowego zgodnie z art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca wytwarzając program w ramach świadczonej umowy z kontrahentem, bez konieczności składania dodatkowych oświadczeń woli, przenosi autorskie prawa majątkowe na kontrahenta. To przeniesienie obejmuje wszystkie pola eksploatacji utworów znane w momencie zawarcia wiążącej umowy, a także wymienionych w art. 50 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Wnioskodawca na podstawie umowy z kontrahentem przenosi na jego rzecz wszelkie autorskie prawa do własności intelektualnej, udziela zgody na wykonywanie zależnych praw autorskich do wytworzonego oprogramowania i przenosi prawo udzielania zgody na wykonywanie takich praw innym podmiotom. Wnioskodawca nie ulepsza i nie modyfikuje powstałego raz programu. Ulepszenia i modyfikacje powstają podczas procesu tworzenia nowego oprogramowania. Każdy klient zamawia inny, dedykowany do własnej infrastruktury, system z konkretnymi funkcjami. Tworzona jest dokumentacja projektu oraz harmonogram prac. Wnioskodawca w ramach wynagrodzenia przenosi prawa autorskie na zamawiającego w całości. Wnioskodawca każdorazowo tworzy zupełnie nowy i unikatowy program, który nie jest efektem ulepszenia wytworzonego wcześniej oprogramowania. Nowy produkt powstaje na skutek własnych prac rozwojowych oraz indywidualnego zamówienia klienta. Każdorazowo proces tworzenia oprogramowania jest rozpoczynany od nowa, a efektem tego procesu jest utwór podlegający ochronie na podstawie art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Zarówno środowisko, to jest budynek, w którym program ma pracować, jak również funkcje, którymi ma sterować, przy każdym zamówieniu są inne. Ilość i rodzaj systemów, którymi program ma sterować nie powtarzają się. Każdorazowo właściwości systemu BMS są projektowane i tworzone od nowa. Unikatowy jest również przy każdym produkcie sposób, w jaki ma on być zwizualizowany. Wnioskodawca nie nabywa wyników prac badawczo-rozwojowych prowadzonych przez inne podmioty, ani praw autorskich innych podmiotów. Oprogramowanie wytwarzane przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej bezpośrednio przez Niego działalności gospodarczej jest rezultatem Jego własnej, indywidualnej, twórczej działalności intelektualnej. Wnioskodawca każdorazowo tworzy zupełnie nowy i unikatowy program, który nie jest efektem ulepszenia wytworzonego wcześniej oprogramowania. Nowy produkt powstaje na skutek własnych prac rozwojowych oraz indywidualnego zamówienia klienta. Każdorazowo program sterowników musi być dostosowany do tych wymagań. Urządzenia stanowiące dany system również są tworzone na zapotrzebowanie danego projektu i w związku z tym muszą być odpowiednio zaprogramowane przez Wnioskodawcę. W każdym nowym produkcie ciąg rozkazów logicznych, sterujących pracą urządzenia jest inny i zaprojektowany stosownie do potrzeb zleceniodawcy. Program sterujący stanowi zapis algorytmu sterowania w postaci listy rozkazów, wykonywanych kolejno jeden po drugim. Pojedynczy rozkaz jest najmniejszą częścią programu sterującego i składa się z operacji, określającej rodzaj wykonywanej funkcji oraz argumentów, określających sygnały wejściowe i wyjściowe sterownika powiązane ze sobą funkcjami logicznymi. Ciągi zapisów tworzące program sterujący są unikatowe dla każdego zamówienia. Tworzone są nowe kody, algorytmy w językach programowania i powstaje nowe prawo własności intelektualnej, a co za tym idzie Wnioskodawcy przysługują prawa autorskie do oprogramowania, które podlegają ochronie prawnej zgodnie z art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Odrębna od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencja, o której mowa w art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie jest prowadzona od początku realizacji działalności badawczo-rozwojowej zmierzającej do wytworzenia kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. Ewidencja, o której mowa, prowadzona jest od lipca 2020 r., to jest od momentu poniesienia pierwszych kosztów związanych z wytworzeniem kolejnego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ww. ustawy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy opisana w stanie faktycznym działalność w zakresie świadczenia usług badawczo-rozwojowych spełnia definicję działalności badawczo-rozwojowej zawartej w art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
2. Czy prowadzona ewidencja spełnia definicję odrębnej ewidencji wskazanej w art. 30cb ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
3. Czy prawidłowo został zakwalifikowany dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej do jednej z kategorii dochodów wskazanych w art. 30ca ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
4. Czy dochody ze sprzedaży kwalifikowanych praw własności intelektualnej uzyskane w ramach opisanej sytuacji gospodarczej mogą zostać opodatkowane stawką 5% zgodnie z art. 30ca ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytań oznaczonych we wniosku Nr 1, Nr 3, Nr 4. Natomiast w zakresie pytania oznaczonego we wniosku Nr 2 zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1)

Podejmowane aktywności obejmują systematyczne badania naukowe oraz prace rozwojowe w celu powiększania zasobów wiedzy i wykorzystania nowo nabytej wiedzy do rozwoju i ulepszania istniejącego oprogramowania lub wytworzenia nowego oprogramowania w ramach świadczenia usługi konsultingowej. Zatem, w ocenie Wnioskodawcy, spełnione są wymagania nakładane przez definicję działalności badawczo-rozwojowej, zawartej w art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ad. 3)

Otrzymuje wynagrodzenie za usługi programowania i uruchomienia systemu, które uwzględniają sprzedaż kwalifikowanych praw autorskich w cenie usługi.

Art. 30ca ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w punkcie 3 definiuje, że dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi.

Zatem sprzedaż usług programowania i uruchomienia systemu, które uwzględniają sprzedaż kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w cenie sprzedaży usługi, może zostać zakwalifikowana jako dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Ad. 4)

Świadczone przez Wnioskodawcę usługi programowania i uruchomienia systemu w zakresie wytwarzania oprogramowania prowadzą do powstania utworu w rozumieniu art. 74 o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Zgodnie ze stanowiskiem opisanym w punkcie Ad. 1), Wnioskodawca podejmuje działalność badawczo-rozwojową w ramach świadczonych usług, a ta działalność spełnia wymagania nakładane przez definicję działalności badawczo-rozwojowej zawartej w art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie ze stanowiskiem opisanym w punkcie Ad. 2), Wnioskodawca prowadzi ewidencję, która spełnia wymogi nakładane przez art. 30cb ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ponadto zgodnie ze stanowiskiem w punkcie Ad. 3), usługi programowania i uruchomienia systemu świadczone przez Wnioskodawcę uwzględniają sprzedaż kwalifikowanych praw autorskich, do utworów powstałych w ramach świadczenia usług na rzecz klienta.

Na podstawie powyższego, zgodnie z art. 30ca ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, Wnioskodawca może zastosować stawkę 5% podatku dochodowego od osób fizycznych, od osiągniętego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionych stanów faktycznych jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawodawca wprowadził definicję działalności badawczo-rozwojowej w art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którą, przez działalność badawczo-rozwojową należy rozumieć działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

W myśl art. 5a pkt 39 tej ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych – oznacza to:

1. badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2020 r., poz. 85, z późn. zm.),
2. badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.
   
   

Z kolei, w definicji prac rozwojowych zawartej w art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazano, że oznaczają one prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, badania naukowe są działalnością obejmującą:

1. badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;
2. badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.
   
   

Stosownie do art. 4 ust. 3 ww. ustawy, prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Zatem, z pracami badawczo-rozwojowymi mamy do czynienia wówczas, gdy wykorzystuje się dostępną wiedzę z dziedziny nauki, technologii i działalności gospodarczej oraz innej wiedzy i umiejętności do tworzenia nowych lub ulepszania istniejących produktów/usług oraz procesów i technologii produkcji.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy, należy wyraźnie podkreślić, że w celu stwierdzenia, czy Wnioskodawca prowadzi działalność badawczo-rozwojową, należy przeprowadzić analizę nakierowaną na zidentyfikowanie przejawów działalności gospodarczej, które mogą zostać uznane za działalność badawczo-rozwojową (tj. tych aktywności podatnika, które spełniają definicję wskazane w art. 5a pkt 38-40 ww. ustawy).

Z ustawowej definicji zawartej w regulacjach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że działalność badawczo-rozwojowa musi mieć charakter twórczy. Jak podaje Słownik języka polskiego PWN, działalność twórcza to zespół działań podejmowanych w kierunku tworzenia (działalność – zespół działań podejmowanych w jakimś celu), powstania czegoś (twórczy – mający na celu tworzenie, tworzyć – powodować powstanie czegoś). W doktrynie prawa autorskiego podkreśla się natomiast, że cecha twórczości związana jest przede wszystkim z rezultatem działalności człowieka o charakterze kreacyjnym i jest spełniona wówczas, gdy istnieje nowy wytwór intelektu. Działalność twórcza oznacza, że „ustawodawca za przedmiot prawa autorskiego uznaje tylko rezultat (przejaw) takiego działania, który choćby w minimalnym stopniu odróżnia się od innych rezultatów takiego samego działania, a zatem, że posiada cechę nowości, której stopień nie ma znaczenia”. Zatem twórczość działalności badawczo-rozwojowej może przejawiać się opracowywaniem nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej podatnika lub na tyle innowacyjnych, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących u podatnika.

Kolejnym kryterium działalności badawczo-rozwojowej jest prowadzenie tej działalności w sposób systematyczny. Zgodnie ze Słownikiem języka polskiego PWN słowo systematyczny oznacza (i) robiący coś regularnie i starannie, (ii) o procesach: zachodzący stale od dłuższego czasu, (iii) o działaniach: prowadzony w sposób uporządkowany, według pewnego systemu; też: o efektach takich działań; planowy, metodyczny. W związku z tym, że w definicji działalności badawczo-rozwojowej słowo „systematyczny” występuje w sformułowaniu „podejmowaną (działalność) w sposób systematyczny”, a więc odnosi się do „działalności”, czyli zespołu działań podejmowanych w jakimś celu, najbardziej właściwą definicją systematyczności w omawianym zakresie jest definicja obejmująca prowadzenie działalności w sposób uporządkowany, według pewnego systemu. Zatem, słowo systematycznie odnosi się również do działalności prowadzonej w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. To oznacza, że działalność badawczo-rozwojowa jest prowadzona systematycznie niezależnie od tego, czy podatnik stale prowadzi prace badawczo-rozwojowe, czy tylko od czasu do czasu, a nawet incydentalnie, co wynika z charakteru prowadzonej przez niego działalności oraz potrzeb rynku, klientów, sytuacji mikro i makroekonomicznej. Z powyższego wynika, że spełnienie kryterium „systematyczności” danej działalności nie jest uzależnione od ciągłości tej działalności, w tym od określonego czasu przez jaki działalność taka ma być prowadzona ani też od istnienia planu co do prowadzenia przez podatnika podobnej działalności w przyszłości. Wystarczające jest, aby podatnik zaplanował i przeprowadził chociażby jeden projekt badawczo-rozwojowy, przyjmując dla niego określone cele do osiągnięcia, harmonogram i zasoby. Taka działalność może być uznana za działalność systematyczną, tj. prowadzoną w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany.

Powyżej omówione dwa kryteria działalności badawczo-rozwojowej dotyczą charakteru i organizacji prowadzenia tej działalności, podczas gdy ostatnie, trzecie kryterium, dotyczy rezultatu prowadzenia tej działalności, tj. zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. W konsekwencji – głównym zadaniem dla zarządzającego projektem badawczo-rozwojowym jest zlokalizowanie i zidentyfikowanie zasobów wiedzy przed rozpoczęciem działań projektowych; zasobów w ujęciu funkcjonalnym i celowościowym, czyli podlegającym zwiększeniu oraz możliwym i właściwym do wykorzystania zwiększonej wiedzy do nowych zastosowań. Lokalizacja i identyfikacja wiedzy obejmuje szereg działań, w tym określenie stanu wiedzy, miejsca, sposobu jej wykorzystania oraz selekcji pod względem przydatności do realizacji celu projektu. Prowadząc działalność badawczo-rozwojową, przedsiębiorca rozwija specjalistyczną wiedzę oraz umiejętności, które może wykorzystać w ramach bieżących albo przyszłych projektów.

Kluczowe jest zawarte w definicji działalności badawczo-rozwojowej rozróżnienie, które wskazuje, że taka działalność obejmuje dwa rodzaje aktywności, tj.:

1. badania podstawowe i badania aplikacyjne zdefiniowane w art. 4 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce oraz
2. prace rozwojowe, o których mowa w art. 4 ust. 3 tej ustawy.
   
   

Należy zwrócić uwagę na wyłączenie zawarte w art. 4 ust. 3 tej ustawy, mogące odnosić się do wielu przejawów aktywności podatnika. Zastrzeżenie zostało wprowadzone w celu wyeliminowania z zakresu działalności badawczo-rozwojowej tych przejawów aktywności podatnika, które mimo ulepszenia istniejących procesów lub usług, z uwagi na swoją cykliczność (okresowość) oraz brak innowacyjnego charakteru (rutynowość), nie mogą stanowić prac rozwojowych.

Z opisu sprawy przedstawionego we wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji wynika, że od dnia 2 listopada 2018 r., to jest od momentu rozpoczęcia prowadzenia indywidualnej działalności gospodarczej, Wnioskodawca świadczy usługi projektowania inżynierskiego w zakresie automatyki budynkowej, efektem których są dedykowane systemy sterowania na zapotrzebowanie klienta. System Zarządzania Budynkiem jest ważną, integralną częścią infrastruktury budynku. Składa się z pojedynczych lub wielu inteligentnych sterowników umieszczonych w szafach sterowniczych lub wbudowanych w urządzenia, których zadaniem jest stworzenie kompleksowego i efektywnego systemu zarządzania instalacjami technicznymi i energią budynku.

W ramach wytwarzania oprogramowania Wnioskodawca podejmuje następujące działania (poniższa lista stanowi podsumowanie wszelkich aktywności realizowanych w ramach różnych projektów na zlecenie klientów):

• tworzenie, rozwój, modyfikacje, dostarczanie oraz dokumentację kodów (skryptów),
  

• tworzenie, rozwój, modyfikacje, dostarczanie oraz dokumentację kodów mających na celu optymalizację procesów,
  

• tworzenie, rozwój, modyfikacje, dostarczanie oraz dokumentację oprogramowania,
  

• tworzenie, rozwój oraz modyfikacje narzędzi oraz kodów służących do budowania środowisk (testowych, weryfikacyjnych, produkcyjnych, migracyjnych) w ramach istniejących aplikacji klienta oraz nowo wyprodukowanego oprogramowania,
  

• tworzenie, rozwój oraz modyfikacje narzędzi oraz kodów służących do testowania istniejących aplikacji klienta oraz nowo wyprodukowanego oprogramowania.
  

• testowanie oraz ocena różnego oprogramowania aplikacji, bibliotek, plików binarnych, itp., (R&D) dla celów określenia ich poziomu funkcjonalności, kosztu oraz możliwości zaimplementowania w ramach istniejącego lub nowego oprogramowania,
  

• szkolenia pracowników klienta w zakresie tworzenia środowisk niezbędnych do uruchomienia nowo wyprodukowanej aplikacji, jej wdrożenia oraz eksploatacji w zakresie wymaganym do przekazania projektu z fazy testowania i weryfikacji do utrzymania (konserwacji).
  
  

Oprogramowanie ma charakter unikatowy. Wnioskodawca tworzy je i wdraża w różnych branżach bazując na wiedzy i doświadczeniach zdobytych podczas procesu ich wdrażania/uruchamiania. Usługi Wnioskodawcy opracowywane są w oparciu o najnowsze dostępne technologie programistyczne w branży automatyki sterującej. Podejmowane przez Wnioskodawcę aktywności tworzenia, rozwijania oraz ulepszania oprogramowania mają charakter twórczy, innowacyjny, kreatywny i obejmują systematyczne prace rozwojowe w celu powiększania zasobów wiedzy i wykorzystania nowo nabytej wiedzy do rozwoju i ulepszania istniejącego oprogramowania. W przypadku istniejącego oprogramowania, działania polegające na rozwijaniu i modyfikacji zmierzają do poprawy użyteczności, rozbudowaniu możliwości i funkcjonalności tego oprogramowania. Czynności podejmowane przez Wnioskodawcę są również związane z nabywaniem, łączeniem, kształtowaniem i wykorzystywaniem aktualnie dostępnej wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych i oprogramowania, do tworzenia i projektowania nowych, zmienionych lub ulepszonych produktów lub procesów i nie stanowią rutynowych i okresowych zmian wprowadzanych do produktów lub procesów. Czynności nabywania nowej wiedzy i jej wykorzystania w praktyce realizowane są w ramach codziennej pracy. Ponadto, w celu podwyższania swoich kompetencji, zdobywania najnowszej wiedzy na temat aktualnych rozwiązań technicznych oraz trendów dotyczących nowych technologii Wnioskodawca uczestniczy w konferencjach branżowych, szkoleniach oraz publicznych spotkaniach w celu wymiany wiedzy i doświadczeń z realizowanych projektów. Wytwarzane, rozwijane i ulepszane przez Niego oprogramowanie, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, jest rezultatem własnej, indywidualnej, twórczej działalności intelektualnej i stanowi utwór oraz podlega ochronie prawnej na podstawie zapisów art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Ponadto, w przypadku, gdy rozwijane jest lub modyfikowane oprogramowanie komputerowe, w efekcie czego powstają nowe utwory, odrębne od tego oprogramowania, również takie utwory podlegają ochronie prawnej z art. 74 o prawie autorskim i prawach pokrewnych. W ramach realizowanych działań Wnioskodawca nie nabywa wyników prac badawczo-rozwojowych prowadzonych przez inne podmioty, ani praw autorskich innych podmiotów. Każda z umów zawarta pomiędzy prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą a klientem zawiera obszerną informację dotyczącą praw autorskich oraz ich przeniesienia na klienta w ramach uzgodnionego umownego wynagrodzenia. Odrębna od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencja, o której mowa w art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie jest prowadzona od początku realizacji działalności badawczo-rozwojowej zmierzającej do wytworzenia kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. Ewidencja, o której mowa, prowadzona jest od lipca 2020 r., to jest od momentu poniesienia pierwszych kosztów związanych z wytworzeniem kolejnego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis sprawy oraz cytowane przepisy, należy stwierdzić, że przedstawione we wniosku działania Wnioskodawcy spełniają definicję działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 5a pkt 38-40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż są podejmowane w sposób systematyczny, mają charakter twórczy oraz podejmowane są w celu zwiększania zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Wnioskodawca nie ulepsza i nie modyfikuje powstałego raz programu. Ulepszenia i modyfikacje powstają podczas procesu tworzenia nowego oprogramowania. Każdy klient zamawia inny, dedykowany do własnej infrastruktury, system z konkretnymi funkcjami. Wnioskodawca w ramach wynagrodzenia przenosi prawa autorskie na zamawiającego w całości. Wnioskodawca każdorazowo tworzy zupełnie nowy i unikatowy program, który nie jest efektem ulepszenia wytworzonego wcześniej oprogramowania. Nowy produkt powstaje na skutek własnych prac rozwojowych oraz indywidualnego zamówienia klienta.

W związku z powyższym, podejmowana przez Wnioskodawcę działalność, jak wynika z opisu sprawy, jest działalnością twórczą obejmującą prace rozwojowe, gdyż dotyczy tworzenia i ulepszania oprogramowania i obejmuje nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia nowych funkcjonalności (ulepszania lub powstawania nowych produktów lub usług).

Rozpatrując z kolei możliwość skorzystania przez Wnioskodawcę z tzw. ulgi Innovation Box, należy zauważyć, że przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej od dnia 1 stycznia 2019 r. mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym. Na podstawie art. 1 pkt 25 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193), w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych dodano art. 30ca i art. 30cb.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

1. patent,
2. prawo ochronne na wzór użytkowy,
3. prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,
4. prawo z rejestracji topografii układu scalonego,
5. dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,
6. prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,
7. wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2018 r., poz. 432),
8. autorskie prawo do programu komputerowego

– podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym (art. 30ca ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Należy przyjąć, że dochody z kwalifikowanego IP mogą być opodatkowane na preferencyjnych zasadach w takim zakresie, w jakim kwalifikowane IP wytwarza dochody w efekcie prac badawczo-rozwojowych prowadzonych przez podatnika. Innymi słowy, skorzystanie z preferencji IP Box jest możliwe w sytuacji występowania związku między dochodem kwalifikującym się do preferencji a kosztami faktycznie poniesionymi w celu jego uzyskania.

Stosownie natomiast do ust. 4 art. 30ca ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru:

[(a+b) x 1,3]/ (a+b+c+d)

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

1. prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,
2. nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d), od podmiotu niepowiązanego,
3. nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d), od podmiotu powiązanego,
4. nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.
   
   

Do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami (art. 30ca ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Zgodnie natomiast z art. 30ca ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

1. z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
2. ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
3. z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;
4. z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.
   
   

W myśl art. 30ca ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy korzystający z opodatkowania zgodnie z ust. 1 są obowiązani do wykazania dochodu (straty) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w zeznaniu za rok podatkowy, w którym osiągnięto ten dochód (poniesiono stratę).

Zatem, podatnik, który osiągnął w ciągu roku dochód z kwalifikowanego IP i decyduje, że wobec tego dochodu będzie stosował 5% stawkę podatku, jest zobowiązany do wykazania tego dochodu w zeznaniu rocznym składanym za rok, w którym ten dochód został osiągnięty. Podatnik ma prawo stosować 5% stawkę podatkową do dochodu z tego konkretnego kwalifikowanego IP w okresie, w którym kwalifikowane IP posiada ochronę prawną.

Ponadto należy wskazać, że podatnik, który chce skorzystać z ww. preferencji jest zobowiązany prowadzić szczegółową ewidencję rachunkową w sposób umożliwiający obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej powstałymi w wyniku przeprowadzenia tych prac.

Podkreślić należy, że w celu skorzystania z opodatkowania dochodów na podstawie art. 30ca ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnik ma obowiązek na bieżąco prowadzić odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję, czyli od momentu poniesienia pierwszych kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ww. ustawy. Przepisy o IP Box nie narzucają podatnikom konkretnej formy ewidencjonowania zdarzeń na cele stosowania preferencji IP Box.

Zgodnie bowiem z art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

1. wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;
2. prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;
3. wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;
4. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;
5. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.
   
   

Stosownie do art. 30cb ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji.

Zgodnie z art. 30cb ust. 3 ww. ustawy, w przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

Powyższe przepisy wprowadzają korzystne rozwiązania podatkowe dla przedsiębiorców, którzy uzyskują dochody z komercjalizacji wytworzonych lub rozwiniętych przez nich praw własności intelektualnej, tzw. Innovation Box. W tym zakresie wpisują się one w realizację „Planu na rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju”, „Strategii na rzecz doskonałości naukowej, nowoczesnego szkolnictwa wyższego, partnerstwa z biznesem i społecznej odpowiedzialności nauki” oraz „Strategii na Rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju” w obszarze innowacyjności. Znowelizowane przepisy mają prowadzić do wzrostu zainteresowania pracami badawczo-rozwojowymi prowadzonymi w Polsce oraz stanowić swoiste „zamknięcie” łańcucha wartości związanego z procesem tworzenia i komercjalizacji innowacyjnych rozwiązań będących efektem prac badawczo-rozwojowych.

Należy także wskazać, że powyższe regulacje polegają na preferencyjnym opodatkowaniu 5% stawką podatkową dochodów uzyskiwanych przez podatnika z praw własności intelektualnej, których podatnik jest właścicielem, współwłaścicielem, użytkownikiem lub posiada prawa do korzystania z nich na podstawie umowy licencyjnej i które są chronione na podstawie obowiązującego prawa krajowego lub międzynarodowego przez m.in. patent, dodatkowe prawo ochronne na wzór użytkowy czy prawo z rejestracji wzoru przemysłowego, zwane „kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej”.

Możliwość skorzystania z ulgi Innovation Box ma miejsce również w sytuacji, gdy podatnik dokona zakupu kwalifikowanych praw własności intelektualnej, o których mowa powyżej, pod warunkiem że następnie poniesie on koszty związane z rozwojem lub ulepszeniem nabytego prawa.

Dochodem kwalifikującym się do ulgi Innovation Box jest dochód uzyskany z tytułu należności/opłat licencyjnych lub innych należności związanych z wykorzystywaniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jak również, co istotne, dochód z tego aktywa uwzględniony w cenie sprzedaży lub usługi określany na zasadzie ceny rynkowej.

Warunkiem koniecznym dla skorzystania z omawianej preferencji jest wymóg prowadzenia przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej bezpośrednio związanej z wytworzeniem, komercjalizacją, rozwojem lub ulepszeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, co stanowi wyraz realizacji zasady nexus. Poziom dochodu kwalifikowanego do zastosowania preferencyjnej stawki opodatkowania będzie wyliczany przy zastosowania formuły (wzoru) wynikającej z Raportu nr 5 BEPS. Przewidziano także możliwość zlecenia wykonania prac badawczo-rozwojowych innym podmiotom zarówno niepowiązanym, jak i powiązanym.

Należy podkreślić, że stosowanie tej ulgi (niższej stawki podatku do kwalifikowanych dochodów) będzie prawem, a nie obowiązkiem podatnika. Jest to o tyle istotne, gdyż z korzystaniem z ulgi wiążą się, bądź co bądź, dodatkowe obowiązki po stronie podatników, w szczególności obowiązek prowadzenia ewidencji pozwalającej na monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych.

Odnosząc powyższe przepisy podatkowe do opisu sprawy, należy wskazać, że:

• Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, na podstawie umowy, tworzy, rozwija i ulepsza oprogramowanie;
  

• Wnioskodawca tworzy oprogramowanie w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, spełniającej definicje wskazane w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych;
  

• wytwarzane przez Wnioskodawcę oprogramowanie stanowi utwór w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1231, z późn. zm.) i podlegają ochronie na podstawie art. 74 tej ustawy;
  

• Wnioskodawca dokonuje odpłatnego przeniesienia autorskich praw majątkowych do wytworzonego oprogramowania w zamian za stosowne wynagrodzenie;
  

• Wnioskodawca prowadzi na bieżąco od lipca 2020 r., odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów, szczegółową ewidencję w sposób zapewniający wyodrębnienie poszczególnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej, ustalenie przychodu, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu. od osób fizycznych.
  
  

Należy także wskazać, że oprogramowanie – definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów – podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Stąd oprogramowanie może być uznane za IP, w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Zgodnie z art. 74 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, w tym podstawą łączy, nie podlegają ochronie.

Mając powyższe na uwadze, dochód z tytułu przeniesienia praw do opisanego przez Wnioskodawcę oprogramowania, które stanowi utwór prawnie chroniony i zostało wytworzone w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, kwalifikuje się do dochodów z kwalifikowanego IP. To oznacza, że Wnioskodawca może skorzystać z preferencyjnego opodatkowania dochodów z tego tytułu według stawki 5%.

Reasumując powyższe, autorskie prawo do oprogramowania wytwarzane/ulepszane/modyfikowane przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej przez Niego działalności gospodarczej jest kwalifikowanym prawem własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dochód ze zbycia tego prawa lub jego części stanowi kwalifikowany dochód w rozumieniu art. 30ca ust. 4 w związku z art. 30ca ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Tym samym, Wnioskodawca może zastosować stawkę 5% do dochodów (strat) uzyskanych ze sprzedaży kwalifikowanych praw własności intelektualnej, o których mowa we wniosku.

Należy jednocześnie poinformować, że interpretacja indywidualna przepisów prawa podatkowego dotyczy wyłącznie oceny stanowiska Wnioskodawcy w kwestii będącej przedmiotem zapytania. Niniejsza interpretacja indywidualna nie odnosi się do oceny „kwestii technicznych” związanych z wyliczeniem kosztów, ustaleniem wyboru formy, czy sposobu prowadzenia odrębnej od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Końcowo należy wskazać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe jest zgodne ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. Pełna weryfikacja prawidłowości stanowiska Wnioskodawcy może być dokonana jedynie w toku ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.).

Interpretacja dotyczy stanów faktycznych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji indywidualnej.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n ww. ustawy, nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.