Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2.4011.878.2020.1.MD
z 4 marca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a pkt 1, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 2 grudnia 2020 r. (data wpływu 4 grudnia 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu wydatków poniesionych na prowizje kancelarii adwokackiej z tytułu zastępstwa procesowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 grudnia 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu wydatków poniesionych na prowizje kancelarii adwokackiej z tytułu zastępstwa procesowego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 6 marca 2014 r. Wnioskodawca uległ ciężkiemu wypadkowi w pracy, w wyniku którego doznał poważnego uszczerbku na zdrowiu. W związku z powyższym wypadkiem poniósł wysokie koszty leczenia i rehabilitacji, które nadal musi ponosić, a zdaniem lekarzy leczenie Wnioskodawcy trwać będzie do końca życia.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych w A na podstawie orzeczenia lekarza orzecznika przyznał Wnioskodawcy 40% uszczerbek na zdrowiu oraz rentę wypadkową z tytułu częściowej niezdolności do pracy.

W związku z powyższym w listopadzie 2015 r. złożył pozew o odszkodowanie, zadośćuczynienie i rentę wyrównawczą do Sądu B oraz pismo procesowe o zasądzenie odsetek ustawowych. Sąd po rozpatrzeniu sprawy, na mocy wyroku z dnia 22 października 2019 r., (…), zasądził od pozwanych, tj. ubezpieczyciela oraz zakładu pracy:

1. odszkodowanie,
2. zadośćuczynienie,
3. skapitalizowaną rentę wyrównawczą,
4. zwrot kosztów procesowych,
5. odsetki ustawowe od odszkodowania i zadośćuczynienia.

W ww. sprawie sądowej reprezentowała Wnioskodawcę kancelaria adwokacka, z którą podpisał umowę-zlecenie, na mocy której kancelaria adwokacka otrzymała wynagrodzenie w wysokości 20% od odszkodowania, zadośćuczynienia przyznanego Wnioskodawcy przez sąd.

Wynagrodzenie adwokata obejmowało całość usług związanych z obsługą prawną w powyższej sprawie, reprezentację przed sądem, sporządzanie pism procesowych, doradztwo prawne, itp.

Na mocy wyroku sądowego ubezpieczyciel wypłacił zasądzoną kwotę, a od pracodawcy zasądzone kwoty zostały wyegzekwowane przez kancelarię komorniczą. Komornik wyliczył również należne Wnioskodawcy odsetki w wysokości 44 426,81 zł. Koszty procesu zostały również Wnioskodawcy zwrócone.

Po otrzymaniu w grudniu 2019 r. i w styczniu 2020 r. zasądzonych przez sąd kwot od ubezpieczyciela i zakładu pracy, w styczniu 2020 r. Wnioskodawca zapłacił kancelarii adwokackiej 20% prowizji od sumy odszkodowania, zadośćuczynienia, skapitalizowanej renty wyrównawczej, jak również od odsetek ustawowych (oprócz kosztów procesu).

Mimo że w umowie z kancelarią adwokacką nie zostało wyraźnie wskazane, że prowizja ma być również wypłacona od kwoty odsetek, adwokat uznał odsetki jako część odszkodowania i naliczył prowizję również od tej sumy.

Wnioskodawca wypłacił kancelarii żądaną kwotę, co może udokumentować potwierdzeniem przelewu oraz fakturami VAT wystawionymi przez kancelarię adwokacką. Faktury zostały wystawione po dokonaniu przelewu. Na potwierdzeniu przelewu Wnioskodawca ma wpisane: Tytuł: Od Wnioskodawca (…) – wynagrodzenie z umowy-zlecenia z dnia 17 marca 2015 r. (...).

Jak Wnioskodawca został poinformowany przez Urząd Skarbowy w C, zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (art. 21 ust. 1 pkt 3b) odszkodowanie oraz zadośćuczynienie z tytułu wypadku przy pracy jest zwolnione z podatku, natomiast niejasna jest sprawa odsetek ustawowych zasądzonych przez sąd.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Jeżeli uznać, że odsetki są opodatkowane, to czy można zaliczyć koszty poniesione na prowizje kancelarii adwokackiej, za koszty uzyskania tego przychodu i pomniejszyć o nie należny podatek w stosunku odpowiadającym przychodowi z tytułu odsetek ustawowych, tj. 20% tych odsetek, czyli 20% od 44 426,81 zł?

Wnioskodawca uważa, że jeżeli uznać, że odsetki są opodatkowane, gdyż uznamy je za przychód z innych źródeł w myśl art. 10 ust. 1 pkt 9, to koszty kancelarii adwokackiej można uznać jako koszty uzyskania przychodu, ponieważ wydatki na pomoc prawną spełniają warunki art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W związku z powyższym oznacza to, że kosztami uzyskania przychodu są zatem wszelkie uzasadnione przypadki wydatków związane z uzyskanymi przychodami. Koszty uzyskania przychodu z danego źródła pomniejszają przychody z tego właśnie źródła, a nie jakiekolwiek przychody.

W przypadku Wnioskodawcy koszty kancelarii są zatem:

1. ściśle i funkcjonalnie przyporządkowane do danego źródła przychodu,
2. nie są wymienione w art. 23,
3. honorarium zostało wypłacone niezwłocznie po otrzymaniu zasądzonych kwot, co jest udokumentowane potwierdzeniem przelewu, w którym wskazane jest kto jest odbiorcą, kto dokonuje przelewu oraz na jakiej podstawie Wnioskodawca wypłacił honorarium,
4. została wystawiona faktura VAT przez kancelarię adwokacką,
5. wydatek na pomoc prawną został poniesiony w celu uzyskania odszkodowania, zadośćuczynienia oraz odsetek,
6. koszty uzyskania przychodu w wysokości przypadającej proporcji pomniejszają przychód z tego właśnie źródła.

W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, kwotę podatku należnego z tytułu przychodu z zasądzonych odsetek można pomniejszyć o koszty uzyskania przychodu w postaci wynagrodzenia kancelarii adwokackiej działającej w sprawie o część jej wynagrodzenia proporcjonalnie obliczoną w stosunku do przychodu z tytułu świadczenia odsetkowego w całości uzyskanego przychodu na mocy wyroku zasądzającego odszkodowanie wraz z odsetkami.

W sytuacji zawartej we wniosku Wnioskodawca zapłacił adwokatowi od kwoty odsetek 20% honorarium, co ma udokumentowane fakturą oraz potwierdzeniem przelewu bankowego z własnego rachunku na rachunek kancelarii.

Skoro wypłacone odsetki, zgodnie z dyspozycją art. 9 ust. 1 w związku z art. 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowią przychód podlegający opodatkowaniu, nie zostały wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych i stanowią przychód z innych źródeł, określonych w art. 10 ust. 1 pkt 9 w związku z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, są jedynie świadczeniem ubocznym do zasądzonej należności głównej, to znaczy, że można je pomniejszyć o koszty uzyskania przychodu.

W myśl art. 22 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł z których przychód podlega opodatkowaniu oraz koszty związane z przychodami z innych źródeł, a nie jest możliwe ustalenie kosztów uzyskania przypadających na poszczególne źródła, to koszty te ustala się w takim stosunku, w jakim pozostają przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów.

Zgodnie z art. 22 ust. 3a ww. ustawy zasadę, o której mowa w ustępie 3 stosuje się również w przypadku, gdy część przychodów z tego samego źródła przychodów podlega opodatkowaniu, a część jest wolna od opodatkowania, z wyłączeniem przychodów określonych w art. 10 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają zatem wszelkie dochody osiągane przez podatnika, z wyjątkiem tych dochodów, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę jako zwolnione z podatku, bądź od których zaniechano poboru podatku.

Na podstawie art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Rodzaje źródeł przychodów zostały określone w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdzie między innymi w pkt 9 wymieniono „inne źródła”.

W myśl art. 20 ust. 1 powołanej ustawy za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Użycie w powyższym przepisie sformułowania „w szczególności” wskazuje, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 tej ustawy. W związku z tym, każde świadczenie mające realną korzyść finansową, o ile nie stanowi konkretnej kategorii przychodu zaliczanego do jednego ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1-8b ww. ustawy, jest dla świadczeniobiorcy przychodem z innych źródeł.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że W dniu 6 marca 2014 r. Wnioskodawca uległ ciężkiemu wypadkowi w pracy, w wyniku którego doznał poważnego uszczerbku na zdrowiu. W związku z powyższym wypadkiem poniósł wysokie koszty leczenia i rehabilitacji, które nadal musi ponosić, a zdaniem lekarzy leczenie Wnioskodawcy trwać będzie do końca życia. Zakład Ubezpieczeń Społecznych w A na podstawie orzeczenia lekarza orzecznika przyznał Wnioskodawcy 40% uszczerbek na zdrowiu oraz rentę wypadkową z tytułu częściowej niezdolności do pracy. W związku z powyższym w listopadzie 2015 r. złożył pozew o odszkodowanie, zadośćuczynienie i rentę wyrównawczą do Sądu B oraz pismo procesowe o zasądzenie odsetek ustawowych. Sąd po rozpatrzeniu sprawy, na mocy wyroku z dnia 22 października 2019 r., sygn. akt ..., zasądził od pozwanych, tj. ubezpieczyciela oraz zakładu pracy:

1. odszkodowanie,
2. zadośćuczynienie,
3. skapitalizowaną rentę wyrównawczą,
4. zwrot kosztów procesowych,
5. odsetki ustawowe od odszkodowania i zadośćuczynienia.

W ww. sprawie sądowej reprezentowała Wnioskodawcę kancelaria adwokacka, z którą podpisał umowę-zlecenie, na mocy której kancelaria adwokacka otrzymała wynagrodzenie w wysokości 20% od odszkodowania, zadośćuczynienia przyznanego Wnioskodawcy przez sąd. Wynagrodzenie adwokata obejmowało całość usług związanych z obsługą prawną w powyższej sprawie, reprezentację przed sądem, sporządzanie pism procesowych, doradztwo prawne, itp. Na mocy wyroku sądowego ubezpieczyciel wypłacił zasądzoną kwotę, a od pracodawcy zasądzone kwoty zostały wyegzekwowane przez kancelarię komorniczą. Komornik wyliczył również należne Wnioskodawcy odsetki w wysokości 44 426,81 zł. Koszty procesu zostały również Wnioskodawcy zwrócone. Po otrzymaniu w grudniu 2019 r. i w styczniu 2020 r. zasądzonych przez sąd kwot od ubezpieczyciela i zakładu pracy, w styczniu 2020 r. Wnioskodawca zapłacił kancelarii adwokackiej 20% prowizji od sumy odszkodowania, zadośćuczynienia, skapitalizowanej renty wyrównawczej, jak również od odsetek ustawowych (oprócz kosztów procesu). Mimo że w umowie z kancelarią adwokacką nie zostało wyraźnie wskazane, że prowizja ma być również wypłacona od kwoty odsetek, adwokat uznał odsetki jako część odszkodowania i naliczył prowizję również od tej sumy. Wnioskodawca wypłacił kancelarii żądaną kwotę, co może udokumentować potwierdzeniem przelewu oraz fakturami VAT wystawionymi przez kancelarię adwokacką. Faktury zostały wystawione po dokonaniu przelewu. Na potwierdzeniu przelewu Wnioskodawca ma wpisane: Tytuł: Od Wnioskodawca (…) – wynagrodzenie z umowy-zlecenia z dnia 17 marca 2015 r. (wyrok (…). Jak Wnioskodawca został poinformowany przez Urząd Skarbowy w C, zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (art. 21 ust. 1 pkt 3b) odszkodowanie oraz zadośćuczynienie z tytułu wypadku przy pracy jest zwolnione z podatku, natomiast niejasna jest sprawa odsetek ustawowych zasądzonych przez sąd.

Instytucję prawną odsetek za zwłokę reguluje art. 481 § 1 i § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r., poz. 1740, z późn. zm.), zgodnie z którym jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Jeżeli stopa odsetek za opóźnienie nie była oznaczona, należą się odsetki ustawowe za opóźnienie w wysokości równej sumie stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego i 5,5 punktów procentowych. Jednakże gdy wierzytelność jest oprocentowana według stopy wyższej, wierzyciel może żądać odsetek za opóźnienie według tej wyższej stopy.

Od zaległych odsetek można żądać odsetek za opóźnienie dopiero od chwili wytoczenia o nie powództwa, chyba że po powstaniu zaległości strony zgodziły się na doliczenie zaległych odsetek do dłużnej sumy (art. 482 § 1 Kodeksu cywilnego).

Należy przy tym wskazać, że odsetki są świadczeniem ubocznym, pozostającym w ścisłym związku z należnością główną, jednak źródło ich powstania różni się zasadniczo od źródła powstania długu głównego. Wierzyciel może ich żądać dopiero, jeżeli dłużnik opóźni się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego.

Wyłączenie z opodatkowania należności głównej nie oznacza więc, że wolne od podatku są także odsetki od niej naliczone.

I tak, wolne od podatku są odsetki wymienione w art. 21 ust. 1 pkt 52, pkt 95, pkt 119, pkt 130, pkt 130a i pkt 130b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czyli:

• odsetki i kwoty rekompensat otrzymanych na podstawie przepisów ustawy z dnia 20 grudnia 1996 r. o zasadach realizacji przedpłat na samochody osobowe (Dz. U. poz. 776),
• odsetki z tytułu nieterminowej wypłaty wynagrodzeń i świadczeń z tytułów, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 1,
• odsetki od papierów wartościowych emitowanych przez Skarb Państwa oraz obligacji emitowanych przez jednostki samorządu terytorialnego, w części odpowiadającej kwocie odsetek zapłaconych przy nabyciu tych papierów wartościowych od emitenta,
• odsetki lub dyskonto od obligacji emitowanych przez Skarb Państwa i oferowanych na rynkach zagranicznych oraz dochody z odpłatnego zbycia tych obligacji uzyskane przez osoby fizyczne, o których mowa w art. 3 ust. 2a,
• odsetki lub dyskonto od listów zastawnych uzyskane przez osoby fizyczne, o których mowa w art. 3 ust. 2a,
• odsetki lub dyskonto od obligacji emitowanych przez Bank Gospodarstwa Krajowego i oferowanych na rynkach zagranicznych, przeznaczonych na finansowanie ustawowych celów działalności Banku Gospodarstwa Krajowego, dotyczących wspierania polityki gospodarczej Rady Ministrów, realizacji rządowych programów społeczno-gospodarczych oraz programów samorządności lokalnej i rozwoju regionalnego, oraz dochody z odpłatnego zbycia tych obligacji, uzyskane przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a.

W świetle powyższego należy przyjąć, że ustawodawca nie pomija odsetek w zwolnieniach, jeżeli uznaje zasadność ich zwolnienia w odniesieniu do dóbr, które w ocenie ustawodawcy zasługują na szczególną ochronę.

W konsekwencji, wypłacone Wnioskodawcy odsetki, które nie zostały wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych stanowią przychód z innych źródeł określonych w art. 10 ust. 1 pkt 9 w związku z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym na zasadach ogólnych (według skali podatkowej).

Odnosząc się do kwestii kosztów uzyskania przychodów, stosownie do art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Kosztami uzyskania przychodu są zatem wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z uzyskanymi przychodami. Z oceny związku z uzyskanym przychodem winno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie mógł się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki: pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu, nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, być właściwie udokumentowany.

Koszty poniesione w celu uzyskania przychodów to te, które zostały poniesione z zamiarem uzyskania przychodu. Ten zamiar (cel) musi być, po pierwsze – obiektywnie realny, po drugie – istniejące okoliczności faktyczne muszą wskazywać na to, że dany wydatek w istocie mógł podatnikowi pozwolić na przewidywanie osiągnięcia przychodu. Natomiast koszty ponoszone w celu zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodu, to wydatki mające na celu ochronę źródła przychodu, tak by źródło to istniało w stanie niepogorszonym.

Koszty uzyskania przychodów nie są kosztami uzyskania jakichkolwiek przychodów, lecz zawsze związane są z uzyskaniem przychodu z konkretnego źródła. Koszty uzyskania przychodu z danego źródła pomniejszają przychody z tego właśnie źródła, a nie jakiekolwiek przychody. Koszty uzyskania przychodu są zatem ściśle i funkcjonalnie przyporządkowane do danego źródła przychodów.

W świetle art. 22 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu, oraz koszty związane z przychodami z innych źródeł, a nie jest możliwe ustalenie kosztów uzyskania przypadających na poszczególne źródła, koszty te ustala się w takim stosunku, w jakim pozostają przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów.

Art. 22 ust. 3a powołanej ustawy stanowi, że zasadę, o której mowa w ust. 3, stosuje się również w przypadku, gdy część dochodów z tego samego źródła przychodów podlega opodatkowaniu, a część jest wolna od opodatkowania, z wyłączeniem źródeł przychodów określonych w art. 10 ust. 1 pkt 1 i 2.

Mając zatem na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz powołane powyżej przepisy prawa stwierdzić należy, że stosownie do art. 22 ust. 1 w zw. z art. 22 ust. 3 i ust. 3a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wobec otrzymania zasądzonych przez Sąd odsetek od kwot odszkodowania i zadośćuczynienia z tytułu wypadku przy pracy, Wnioskodawca może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki poniesione na wynagrodzenie (prowizje) kancelarii adwokackiej, obejmujące usługi związane z obsługą prawną, w wysokości odpowiadającej proporcji przychodu w postaci odsetek podlegającego opodatkowaniu w ogólnej kwocie świadczeń otrzymanych na podstawie wyroku Sądu. Pozostała część poniesionych przez Wnioskodawcę kosztów, związana z dochodzeniem należności, nie może zostać zaliczona do kosztów uzyskania przychodu.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w X, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.