Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-2.4011.141.2021.1.JK2
z 4 marca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn.zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 9 lutego 2021 r. (data wpływu 11 lutego 2021 r.) uzupełniony pismami z dnia 17 lutego 2021 r., z dnia 19 lutego 2021 r. oraz z dnia 2 marca 2021 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z wypłatą dodatków i nagród spisowych - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 lutego 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z wypłatą dodatków i nagród spisowych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W związku z realizacją Powszechnych Spisów Gmina otrzymuje dotację celową na:

• dodatki spisowe - za wykonanie prac spisowych dla pracowników Urzędu Gminy (członków Gminnego Biura Spisowego),
• wydatki na nagrody spisowe - za wykonanie prac spisowych dla Gminnego Komisarza Spisowego oraz pracowników Urzędu Gminy.

Pracownicy są oddelegowani do pracy w Gminnym Biurze Spisowym.

Dodatki oraz nagrody wypłacane są bezpośrednio i Wnioskodawca jest płatnikiem.

Wnioskodawca wskazał podstawę wypłaty powyższych świadczeń, tj. art. 33, art. 34, art. 37 ustawy z dnia 9 sierpnia 2019 r. o narodowym spisie powszechnym ludności i mieszkań.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy dodatki i nagrody spisowe należy zaliczyć do przychodów ze stosunku pracy i czy z tego tytułu należy pobrać podatek dochodowy od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, dodatki i nagrody spisowe, które zostaną wypłacone pracownikom powołanym do prac w biurach spisowych należy zakwalifikować jako przychód ze stosunku pracy i pobrać podatek dochodowy zgodnie z art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłem przychodów jest stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

W świetle art. 10 ust. 1 pkt 2 cytowanej ustawy, źródłem przychodów jest działalność wykonywana osobiście.

Z przepisu art. 12 ust. 1 ww. ustawy wynika, że za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Art. 31 powołanej ustawy stanowi, że osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy – wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Na podstawie zaś art. 13 pkt 6 cytowanej ustawy za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody osób, którym organ władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, sąd lub prokurator, na podstawie właściwych przepisów, zlecił wykonanie określonych czynności, a zwłaszcza przychody biegłych w postępowaniu sądowym, dochodzeniowym i administracyjnym oraz płatników, z zastrzeżeniem art. 14 ust. 2 pkt 10, i inkasentów należności publicznoprawnych, a także przychody z tytułu udziału w komisjach powoływanych przez organy władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 9.

W myśl art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Stosownie do treści art. 22 ust. 9 pkt 4 przywołanej ustawy koszty uzyskania przychodów z tytułów określonych w art. 13 pkt 2, 4, 6 i 8 określa się w wysokości 20% uzyskanego przychodu, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, których podstawę wymiaru stanowi ten przychód.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że w związku z realizacją Powszechnych Spisów Gmina otrzymuje dotację celową na dodatki spisowe za wykonanie prac spisowych dla pracowników Urzędu Gminy (członków Gminnego Biura Spisowego oraz wydatki na nagrody spisowe za wykonanie prac spisowych dla Gminnego Komisarza Spisowego oraz pracowników Urzędu Gminy. Pracownicy są oddelegowani do pracy w Gminnym Biurze Spisowym. Podstawą wypłaty powyższych świadczeń jest art. 33, art. 34, art. 37 ustawy z dnia 9 sierpnia 2019 r. o narodowym spisie powszechnym ludności i mieszkań.

Ustawa z dnia 9 sierpnia 2019 r. o narodowym spisie powszechnym ludności i mieszkań w 2021 r. (Dz. U. poz. 1775, z późn. zm.) reguluje zakres, formę i tryb przeprowadzenia przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego narodowego spisu powszechnego ludności i mieszkań w 2021 r. oraz zakres, formę i tryb prac związanych z jego przygotowaniem i opracowaniem wyników tego spisu.

Zgodnie z art. 34 ust. 2 ww. ustawy, do wykonywania prac spisowych:

1. wojewódzki komisarz spisowy tworzy wojewódzkie biuro spisowe,
2. gminny komisarz spisowy tworzy gminne biuro spisowe

- w drodze zarządzenia, określając skład i organizację pracy danego biura spisowego, mając na względzie konieczność zapewnienia prawidłowego i sprawnego wykonywania prac spisowych.

Prace spisowe na rzecz wojewódzkich i gminnych biur spisowych wykonują odpowiednio pracownicy jednostek służb statystyki publicznej i jednostek samorządu terytorialnego (art. 34 ust. 4 powołanej ustawy).

Prace spisowe są finansowane z budżetu państwa (art. 37 ust. 1 cytowanej ustawy). Środki na wykonanie zadań, o których mowa w art. 24 ust. 1, Prezes Głównego Urzędu Statystycznego przekazuje gminie za pośrednictwem dyrektora urzędu statystycznego właściwego ze względu na miejsce położenia gminy w terminach umożliwiających wykonanie prac spisowych (art. 37 ust. 3 ww. ustawy).

W myśl art. 38 ust. 1 ww. ustawy, w ramach wydatków osobowych mogą być finansowane:

1. wynagrodzenia pracowników jednostek służb statystyki publicznej wykonujących prace spisowe;
2. dodatki za wykonywanie prac spisowych, zwane dalej „dodatkami spisowymi”, lub jednorazowa nagroda za wykonywanie prac spisowych, zwana dalej „nagrodą spisową”, dla pracowników jednostek służb statystyki publicznej i jednostek samorządu terytorialnego oraz zastępców komisarzy spisowych;
3. nagroda spisowa dla komisarzy spisowych.

Mając na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe oraz wyżej wskazane przepisy należy stwierdzić, że dodatki spisowe i nagrody spisowe przyznane członkom Gminnego Biura Spisowego nie stanowią przychodu ze stosunku pracy dla pracowników zatrudnianych przez Urząd Gminy. Świadczenia te są otrzymywane w związku z wykonywaniem przez te osoby prac zleconych przez inny podmiot niż pracodawca, mianowicie gminnego komisarza spisowego, dlatego też przychód z tego tytułu należy zaliczyć do przychodów z działalności wykonywanej osobiście, tj. do źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 w związku z art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do których mają zastosowanie koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 pkt 4 powołanej ustawy. W związku z tym na podmiocie dokonującym świadczeń w postaci dodatków spisowych i nagród ciążą obowiązki płatnika, o których mowa w art. 41 ust. 1 ww. ustawy, tj. zobowiązany do poboru zaliczek na podatek dochodowy od wypłaconych świadczeń.

Stanowisko Wnioskodawcy uznano za nieprawidłowe, gdyż:

• dodatki i nagrody spisowe należy zaliczyć do przychodów z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a nie jak uważa Wnioskodawca – do przychodu ze stosunku pracy (art. 12 ust. 1 ww. ustawy);
  
• obowiązek pobrania zaliczek na podatek dochodowy wynika z art. 41 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a nie jak uważa Wnioskodawca z art. 31 ww. ustawy.
  
  

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.