Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP2-1.4010.10.2021.1.KS
z 9 marca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 31 grudnia 2020 r. (data wpływu do tutejszego organu 11 stycznia 20210 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 updop dochodu Wnioskodawcy osiąganego z tytułu sprzedaży Wózków widłowych poddanych uprzednio czynnościom przez Wnioskodawcę – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 stycznia 2021 r. do tutejszego organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 updop dochodu Wnioskodawcy osiąganego z tytułu sprzedaży Wózków widłowych poddanych uprzednio czynnościom przez Wnioskodawcę.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

A sp. z o.o. (dalej: Spółka, Wnioskodawca) prowadzi działalność gospodarczą na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej: SSE, Strefa) w zakresie określonym w zezwoleniu z dnia … stycznia 2013 r. (dalej: Zezwolenie). Zezwolenie obejmuje m.in. produkcję urządzeń dźwigowych w tym np. wózków widłowych, platform roboczych, podnośników teleskopowych (dalej: Urządzenia) oraz podzespołów i części do tych wyrobów, ich sprzedaż, a także późniejszą obsługę posprzedażową tj. świadczenie usług w zakresie napraw gwarancyjnych oraz konserwacji w stosunku do Urządzeń.

Wnioskodawca planuje rozszerzenie swojej oferty handlowej o urządzenia używane tj. takie, które były wcześniej przedmiotem użytku przez inne podmioty, ale w wyniku eksploatacji utraciły swoją pierwotną użyteczność i obecnie nie spełniają wymogów Urzędu Dozoru Technicznego (dalej: UDT). W ramach planowanego modelu biznesowego Spółka będzie nabywać niezdatne do użytku wózki widłowe, bądź wyłącznie ich korpusy (dalej: Wózki widłowe), a następnie dokonywać:

1. rozbiórki i diagnostyki potencjalnych uszkodzeń / wad mechanicznych,
2. wymiany wewnętrznej mechaniki pojazdów,
3. odnowienia zewnętrznego w tym np. malowania - czynność rutynowa, lakierowania - opcjonalnie,
4. montażu kabiny - opcjonalnie.

Czynności, o których mowa w pkt 2 powyżej mogą polegać w szczególności na:

1. regeneracji następujących podzespołów:
   
   • zawieszenie (wymiana łożysk, łączników, malowanie),
     
   • maszt (szlifowanie, malowanie, wymiana łożysk, wymiana tulei),
     
   • rozruszniki,
     
   • alternatory,
     
   • gaźniki,
     
   • eliminowanie luzów przekładni kierowniczej (wymiana tulejek),
     
   • remont silnika,
     
   • remont skrzyni biegów,
     
   • regeneracja opon m.in. poprzez nacinanie (bieżnikowanie);
2. wymianie następujących części zużytych na nowe:
   • koła,
     
   • felgi,
     
   • węże,
     
   • rozrusznik, alternator - jeśli nie jest możliwa regeneracja,
     
   • tulejki,
     
   • uszczelniacze,
     
   • śruby,
     
   • fotele
     

zwanych łącznie w dalszej części wniosku jako: Czynności.

Tak wytworzone Wózki widłowe będą następnie przedmiotem sprzedaży. Czynności składające się na wytworzenie Wózków widłowych będą fizycznie odbywać się na terenie SSE.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy dochody z tyt. sprzedaży Wózków widłowych poddanych uprzednio Czynnościom przez Wnioskodawcę stanowią integralną część działalności strefowej i podlegają w związku z tym zwolnieniu, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 UPDOP?

Zdaniem Wnioskodawcy, na zadane pytanie należy odpowiedzieć twierdząco.

Zgodnie z treścią art. 17 ust. 1 pkt 34 UPDOP wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6d, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz.U. z 2019 r. poz. 482), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Odnosząc się do pierwszej z przesłanek zastosowania zwolnienia przedmiotowego tj. prowadzenia działalności gospodarczej na podstawie zezwolenia, Spółka pragnie wskazać, że produkcja Urządzeń jest objęta uzyskanym Zezwoleniem. Zgodnie z jego treścią, Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą m.in. w zakresie kodu 28.22 wedle Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (dalej: PKWiU) - Urządzenia dźwigowe i chwytaki. Zgodnie z objaśnieniami do PKWiU, podklasa ta obejmuje produkcję urządzeń dźwigowych i chwytaków oraz ich części, takich jak:

• wózki widłowe, pozostałe wozy i wózki transportu wewnętrznego; ciągniki w rodzaju stosowanych na peronach kolejowych,
• wyciągi i przenośniki pneumatyczne oraz pozostałe wyciągi i przenośniki o pracy ciągłej, do transportu towarów lub materiałów,
• pozostałe urządzenia do podnoszenia, przenoszenia, załadowywania lub rozładowywania. Przedmiot działalności gospodarczej jaka będzie prowadzona przez Wnioskodawcę w ramach planowanego modelu biznesowego na terenie Strefy jest zatem tożsamy z obszarem działalności zakreślonym otrzymanym Zezwoleniem.

Kwestią, która w ramach pierwszej przesłanki pozostaje do rozstrzygnięcia jest natomiast kwalifikacja zbioru Czynności jakie będą realizowane przez Wnioskodawcę jako produkcji urządzeń dźwigowych i chwytaków.

Jak wynika z opisanego na wstępie zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca w ramach planowanego modelu biznesowego będzie nabywać na własność wyeksploatowane technicznie, nienadające się do użytku wózki widłowe (bądź wyłącznie ich korpusy), które po zrealizowaniu Czynności oferować będzie do sprzedaży jako używane Wózki widłowe. Jak wskazano, Wózki widłowe w momencie nabycia będą pozostawać niesprawne mechanicznie, przy czym ich wady i zużycie techniczne wykluczają ich normalne użytkowanie. Przedmiotowe wady / zużycie techniczne nie ograniczają się bowiem do usterek chwilowo uniemożliwiających eksploatację, które mogą zostać usunięte w drodze prostych napraw, lecz powodują utratę przez pojazdy podstawowych funkcji, do jakich są przeznaczone. Nabywane Wózki widłowe nie posiadają również atestów UDT koniecznych do ich użytkowania przez potencjalnego nabywcę. Z tego powodu na etapie nabycia, w zależności od stopnia zużycia nabywanych urządzeń, Wnioskodawca zakłada, iż będzie ewidencjonować ich zakup jako nabycie materiałów produkcyjnych (jeśli przedmiotem nabycia będzie wyłącznie korpus) lub nabycie prefabrykatów (w pozostałych przypadkach). Bez wykonania Czynności ww. urządzenia nie nadają się bowiem do dalszej odprzedaży. Oprócz diagnostyki i regeneracji / wymiany części mechanicznych nabywanych urządzeń (będącej pierwszym etapem planowanego procesu) Wnioskodawca będzie dokonywać malowania / lakierowania, uzupełniać brakujące elementy od drobnych części stanowiących wyposażenie kabiny po silnik i jego elementy, a w niektórych przypadkach także montażu kabiny dla operatora pojazdu, tworząc tym samym wartość rynkową Wózków widłowych oraz ich atrakcyjność dla ewentualnych klientów. Powyższe prowadzi do wniosku, że zbiór wykonywanych przez Spółkę czynności nie jest prostym przetworzeniem czy też powierzchowną renowacją nabywanych urządzeń, a kompleksowym, systematycznym procesem prowadzącym do wytworzenia sprawnego technicznie Wózka widłowego o wysokiej wartości dodanej na terenie SSE.

Jak wskazuje się w orzecznictwie, jakiekolwiek zwolnienia i ulgi podatkowe stanowią wyjątek od zasady powszechności opodatkowania i tym samym powinny być interpretowane ściśle. Mając to na uwadze, Wnioskodawca zbadał w pierwszej kolejności, jak pojęcie „produkcji” należy interpretować stosując wyłącznie językową wykładnię analizowanych regulacji. I tak, zgodnie z internetowym słownikiem PWN (…) pojęcie „produkcja” oznacza zorganizowaną działalność mającą na celu wytwarzanie jakichś towarów, usług lub dóbr kultury. Z kolei zgodnie z definicją zawartą w Wielkim słowniku języka polskiego (…), przez pojęcie „produkcji” rozumie się wytwarzanie jakichś towarów. W obu przypadkach definicje skupiają się zatem na rezultacie procesu produkcyjnego, którym powinien być towar, a zatem dobro które w stanie niezmienionym może zostać zaoferowane klientowi. W podobny sposób proces produkcyjny postrzegany jest również w obszarze nauk ekonomicznych. Zgodnie z podstawową teorią ekonomii produkcją jest przekształcenie czynników produkcji, tj. ziemi, pracy i kapitału w dobra i usługi. Co istotne, dla żadnej z powyższych definicji nie ma znaczenia, czy towar ten został wytworzony „od podstaw”, czy też do jego wytworzenia użyto materiałów / komponentów o wyższym stopniu przetworzenia. Bez normatywnego znaczenia pozostaje również ilość czynności składających się na proces produkcji, czy też ich stopień skomplikowania. Mając na uwadze powyższe, nie powinno w ocenie Wnioskodawcy ulegać wątpliwości, że Czynności, które w sposób zorganizowany i systematyczny realizowane są przez Spółkę w celu wytworzenia Wózków widłowych, powinny być uznane za proces produkcyjny. Jak bowiem wskazano, nie polegają one bowiem wyłącznie na „odtworzeniu” stanu technicznego w jakim urządzenia te znajdowały się przed ich zakupem przez Spółkę, a prowadzą do powstania na terenie SSE istotnej wartości dodanej w postaci kompletnych i zdatnych do użytku dóbr materialnych (Wózków widłowych).

W ocenie Wnioskodawcy, Czynności jakie będą realizowane w ramach planowanego modelu biznesowego spełniają zatem przesłanki językowe do uznania ich za proces o charakterze wytwórczym.

Oprócz kontekstu językowego analizowanych regulacji należy również wskazać na kontekst gospodarczy, w którym powinno analizować się przepisy UPDOP będące przedmiotem niniejszego wniosku. W ocenie Wnioskodawcy nie podlega dyskusji fakt, iż w obecnych realiach życia gospodarczego obserwuje się wysoką specjalizację procesów produkcyjnych, co sprawia, iż niezbędne staje się korzystanie z towarów i usług dostarczanych przez inne podmioty. W konsekwencji trudno wyobrazić sobie jakąkolwiek działalność gospodarczą, w której dany podmiot nie korzysta z zakupu towarów i usług od kontrahentów zewnętrznych tj. działających poza SSE. W zakresie procesów produkcyjnych praktycznie każdy podmiot korzysta przecież z dostarczanych: wody, prądu i innych mediów, co sprawia iż w dzisiejszych czasach nie jest możliwe wytworzenie "czystego produktu strefowego". Zakup towarów i usług od podmiotów zewnętrznych nie powinien zatem prowadzić automatycznie do utraty zwolnienia podatkowego w zakresie odnoszącym się do tych zakupów. Twierdzenie takie znajduje również uzasadnienie w kontekście celów, jakie mają zostać osiągnięte poprzez utworzenie SSE, tj. m.in. rozwój gospodarczy i przemysłowy poszczególnych części kraju, rozwój nowych rozwiązań technicznych i technologicznych, zagospodarowanie istniejącego majątku przemysłowego i infrastruktury gospodarczej, tworzenie nowych miejsc pracy. Realizację tych celów urzeczywistnia nie tylko sama działalność przedsiębiorcy na terenie SSE, ale również jego aktywność poza strefą.

Odnosząc się do powyższego Spółka pragnie zauważyć, że produkcja realizowana na podstawie półproduktów (prefabrykatów) jest obecnie powszechną praktyką gospodarczą pozwalającą na skrócenie cyklu produkcyjnego, redukcję / minimalizację błędów i strat produkcyjnych, a w konsekwencji osiągnięcie istotnych oszczędności kosztowych. Tematyka wykorzystania półproduktów w ramach działalności wytwórczej realizowanej na terenach specjalnych stref ekonomicznych była już wielokrotnie przedmiotem rozważań prowadzonych zarówno przez organy podatkowe jak i sądy administracyjne. Dla przykładu wskazać można interpretację indywidualną Dyrektora KIS z dnia 27 marca 2020 r., sygnatura IBPB-1-3/4510-544/16-11/APO (oraz powołane w niej wyroki) jak również interpretację indywidualną Dyrektora KIS z dnia 14 czerwca 2018 r., sygnatura 0114-KDIP2-3.4010.118.2018.1.MS, w których uznano, że dochód osiągnięty na terenie specjalnej strefy ekonomicznej w ramach zezwolenia z tytułu sprzedaży określonych wyrobów, wyprodukowanych częściowo z użyciem półfabrykatów będzie zwolniony z opodatkowania, na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 UPDOP. W ocenie Spółki przedstawiona w nich argumentacja oraz finalne wnioski znajdują zastosowanie również i w niniejszej sprawie. Oceniając zakup materiałów / półfabrykatów Wnioskodawca odwołał się również do kryteriów wymienianych wielokrotnie w orzecznictwie i piśmiennictwie i uzyskał na wszystkie poniższe pytania odpowiedź twierdzącą:

• czy na terenie SSE nadawana jest produktom nowa jakość (czy powstaje wartość dodana),
• czy produkt jest objęty symbolem PKWiU z Zezwolenia,
• czy decyzyjność dotycząca produkowanego wyrobu zapada na terenie SSE. Jak wykazano, zbiór wykonywanych przez Spółkę Czynności jest procesem spełniającym definicję działalności produkcyjnej (wytwórczej). Należy w tym miejscu ponownie podkreślić, że czynności realizowane przez Spółkę dotyczyć będą jedynie urządzeń (bądź też ich części np. w postaci korpusów) nienadających się do normalnego użytku, niespełniających norm bezpieczeństwa oraz nieposiadających również formalnych atestów. W wyniku procesu produkcyjnego niewątpliwie powstanie zatem nowa jakość, tj. kompletne i zdatne do użytku dobro materialne, które w niezmienionej formie będzie mogło zostać zaoferowane do sprzedaży klientom Spółki (towar). Co istotne, taki charakter przedmiotowe urządzenia uzyskają dopiero w wyniku zrealizowania przez Wnioskodawcę procesu produkcyjnego w postaci Czynności szczegółowo opisanych na wstępie niniejszego wniosku. Kolejno Wnioskodawca zauważa, że wytworzony w ten sposób produkt będzie objęty symbolem PKWiU wskazanym w posiadanym przez Spółkę Zezwoleniu. Wreszcie należy wskazać, że całość procesu wytwórczego, jak i wszelka decyzyjność dotycząca produkowanego wyrobu będą realizowane na terenie SSE. Tym samym należy uznać, że wytworzenie produktu poprzez bazowanie jedynie częściowo na gotowych komponentach nie pozbawia tego wyrobu przymiotu "produktu strefowego", a tym bardziej nie oznacza, że działalność Wnioskodawcy nie będzie mieć charakteru wytwórczego. Do takich samych wniosków doszedł również WSA w Lublinie w swoim wyroku z dnia z dnia 23 października 2019 r. (sygn. I SA/Lu 508/19), stwierdzając iż korzystanie w procesie produkcji z gotowych komponentów nabywanych poza strefą, nie stanowi w istocie przeniesienia produkcji poza strefę. Skład orzekający podkreślił bowiem, iż "dla oceny możliwości skorzystania ze zwolnienia z art. 17 ust. 1 pkt 34 UPDOP, przesłanka geograficznej granicy strefy, rozumiana jako bezwzględny wymóg, aby cała produkcja, czy działalność danego podmiotu, na każdym jej etapie i w każdym użytym materiale czy usłudze odbywała się w granicach specjalnej strefy ekonomicznej, jest nie do zaakceptowania w świetle tego przepisu i pozostałych przepisów regulujących warunki korzystania z zwolnienia."

Mając na uwadze powyższe, Spółka stoi na stanowisku, że w ramach przedmiotowego zdarzenia przyszłego będzie ona uprawniona do zastosowania do dochodów ze sprzedaży Wózków widłowych poddanych uprzednio Czynnościom zwolnienia podatkowego, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 UPDOP.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 updop dochodu Wnioskodawcy osiąganego z tytułu sprzedaży Wózków widłowych poddanych uprzednio czynnościom przez Wnioskodawcę - jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2020 r., poz. 1406 ze zm., dalej: „updop”), wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6d, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz.U. z 2019 r. poz. 482), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Pomocą publiczną udzielaną przedsiębiorcy prowadzącemu działalność gospodarczą na terenie strefy jest niezapłacony przez tego przedsiębiorcę podatek obliczony od dochodu osiąganego wyłącznie z działalności prowadzonej na terenie strefy na podstawie właściwego zezwolenia. Wielkość tego zwolnienia jest uzależniona od wysokości poniesionych przez przedsiębiorcę wydatków inwestycyjnych.

Z kolei, stosownie do art. 17 ust. 4 updop, zwolnienia podatkowe, o których mowa w ust. 1 pkt 34 i 34a, przysługują podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy lub na terenie określonym w decyzji o wsparciu.

Tak więc warunkiem korzystania z przedmiotowego zwolnienia jest uzyskanie dochodu z działalności gospodarczej, prowadzonej w zakresie przedmiotowym określonym m.in. w zezwoleniu, przy czym działalność gospodarcza ma być prowadzona na terenie specjalnej strefy ekonomicznej.

Dokonując analizy ww. przepisów zauważyć należy, że w orzecznictwie zarówno Sądu Najwyższego, jak i Naczelnego Sądu Administracyjnego, a także w piśmiennictwie ukształtowany jest pogląd, w myśl którego przepisy prawa podatkowego należy wykładać ściśle i zgodnie z ich literalnym brzmieniem, a jedynie w sytuacjach wątpliwych, gdy językowa wykładnia nie doprowadza do ustalenia jednoznacznej treści normy prawnej, należy skorzystać z innych metod wykładni w taki sposób, by wyinterpretowana norma spójna była z innymi normami skorelowanymi, jak również by jednocześnie w pełni odzwierciedlała intencje racjonalnego ustawodawcy i nie była sprzeczna z przepisami rangi konstytucyjnej.

Specjalne Strefy Ekonomiczne są częścią terytorium kraju wyodrębnioną administracyjnie, na której możliwe jest prowadzenie działalności gospodarczej na preferencyjnych warunkach, a w szczególności korzystanie ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych lub podatku dochodowego od osób fizycznych, o czym stanowi art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz.U. z 2020 r., poz. 1670 ze zm., dalej: „ustawa o SSE”).

Podstawą do korzystania z pomocy publicznej (zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym) jest zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie danej specjalnej strefy ekonomicznej, uprawniające do korzystania z tej pomocy (art. 16 ust. 1 ustawy o SSE). Zgodnie z art. 12 tej ustawy, dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy w ramach zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1, przez osoby prawne lub osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą są zwolnione od podatku dochodowego, odpowiednio na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych lub w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zwolnienie to stanowi pomoc publiczną, przy czym wielkość tej pomocy nie może przekroczyć jej maksymalnej wielkości określonej w przepisach wydanych na podstawie art. 4 ust. 4.

Biorąc powyższe pod uwagę należy wskazać, że zgodnie z wykładnią językową zwolnienie od podatku przysługuje wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z prowadzonej na terenie strefy działalności gospodarczej, określonej w zezwoleniu. Jeżeli dany rodzaj (przedmiot) działalności gospodarczej nie jest wymieniony w zezwoleniu, to dochód z takiej działalności nie podlega zwolnieniu. Podobnie w przypadku, gdy dany rodzaj działalności jest prowadzony poza terenem strefy wówczas dochód z takiej działalności również nie będzie podlegał zwolnieniu.

Dokonując oceny, czy w świetle treści art. 17 ust. 1 pkt 34 updop, dana działalność może zostać objęta zwolnieniem podatkowym, w każdym przypadku niezbędne jest między innymi ustalenie, czy dochody są uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy (art. 12 ustawy o SSE) oraz czy prowadzona działalność mieści się w zezwoleniu na prowadzenie tej działalności na terenie danej strefy (art. 16 ust. 1 ustawy o SSE). Z treści tego ostatniego przepisu wynika, że zezwolenie określa m.in. przedmiot działalności gospodarczej.

Zwolnieniem podatkowym objęty jest zatem dochód wygenerowany bezpośrednio z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, wymienionej wprost w zezwoleniu.

Zwrócić należy uwagę na ugruntowaną w orzecznictwie oraz doktrynie zasadę zakazu rozszerzającej wykładni przepisów mających za przedmiot zwolnienia podatkowe, co w omawianym przypadku znajduje dodatkowe uzasadnienie w postaci sformułowania przepisu art. 17 ust. 4 updop, akcentującego wyłączność zwolnienia od podatku dochodów z działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej. Wobec takiego zapisu, nie można zaakceptować poglądu, że do dochodów zwolnionych należy zaliczyć także dochody z innych tytułów (niż działalność gospodarcza prowadzona w ramach SSE), jeżeli tylko w jakiś sposób dotyczyć będą działalności produkcyjnej na terenie strefy (z której dochody zostały zwolnione).

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej w zakresie określonym w Zezwoleniu. Zezwolenie obejmuje m.in. produkcję urządzeń dźwigowych w tym np. wózków widłowych, platform roboczych, podnośników teleskopowych (dalej: „Urządzenia”) oraz podzespołów i części do tych wyrobów, ich sprzedaż, a także późniejszą obsługę posprzedażową tj. świadczenie usług w zakresie napraw gwarancyjnych oraz konserwacji w stosunku do Urządzeń (dalej: „Usługi”).

Wnioskodawca planuje rozszerzenie swojej oferty handlowej o urządzenia używane tj. takie, które były wcześniej przedmiotem użytku przez inne podmioty, ale w wyniku eksploatacji utraciły swoją pierwotną użyteczność i obecnie nie spełniają wymogów Urzędu Dozoru Technicznego. W ramach planowanego modelu biznesowego Spółka będzie nabywać niezdatne do użytku Wózki widłowe, bądź wyłącznie ich korpusy, a następnie dokonywać:

1. rozbiórki i diagnostyki potencjalnych uszkodzeń / wad mechanicznych,
2. wymiany wewnętrznej mechaniki pojazdów,
3. odnowienia zewnętrznego w tym np. malowania - czynność rutynowa, lakierowania - opcjonalnie,
4. montażu kabiny - opcjonalnie.

Tak wytworzone Wózki widłowe będą następnie przedmiotem sprzedaży. Czynności składające się na wytworzenie Wózków widłowych będą fizycznie odbywać się na terenie SSE.

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy jest ustalenie, czy dochody z tytułu sprzedaży Wózków widłowych poddanych uprzednio Czynnościom przez Wnioskodawcę stanowią integralną część działalności strefowej i podlegają w związku z tym zwolnieniu, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 updop.

Jak już wskazano, prowadzenie działalności gospodarczej w specjalnej strefie ekonomicznej i wynikające stąd zwolnienie dochodów pochodzących z tej działalności jest wyjątkiem od zasady równości i sprawiedliwości opodatkowania, w związku z tym przepisy dotyczące zwolnień muszą być interpretowane ściśle, zgodnie z ich wykładnią językową.

Należy podkreślić, że zwolnienie wynikające z art. 17 ust. 1 pkt 34 updop, nie ma charakteru podmiotowego. Nie obejmuje ono zatem wszystkich dochodów podmiotu gospodarczego prowadzącego działalność gospodarczą na terenie strefy na podstawie zezwolenia, lecz tylko te dochody, które zostały uzyskane z działalności prowadzonej w ramach zezwolenia, a więc działalności określonej w tym zezwoleniu.

Zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy o SSE, uprawnia do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy i korzystania z pomocy publicznej. Określa ono przedmiot i warunki prowadzenia działalności.

Powyższe regulacje prawne ustanawiają podstawowe warunki korzystania z ulgi podatkowej z tytułu prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej działalności gospodarczej, jaką jest niezapłacony przez przedsiębiorcę strefowego podatek dochodowy.

Zasadniczym elementem stosowania tej ulgi jest więc łączne wystąpienie dwóch warunków:

• prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej,
  

• uzyskiwanie dochodu z działalności gospodarczej określonej w zezwoleniu.
  
  
  

Powyższe warunki, jak każdy wyjątek od zasady powszechności opodatkowania, należy interpretować ściśle, zgodnie z wykładnią językową danej regulacji.

Działalność, o której mowa we wniosku, której dotyczy zadane pytanie, związana jest ze sprzedażą używanych Wózków widłowych. Wnioskodawca nabywa niezdatne do użytku Wózki widłowe, bądź wyłącznie ich korpusy, wykonuje określone we wniosku Czynności, w wyniku których naprawione, ulepszone i zdatne do użytku (spełniające wymogi UDT) Wózki widłowe stają się przedmiotem sprzedaży.

Zgodnie z opisem zdarzenia przyszłego działalnością gospodarczą prowadzoną przez Spółkę na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, zgodnie z Zezwoleniem jest „produkcja urządzeń dźwigowych w tym np. wózków widłowych, platform roboczych, podnośników teleskopowych (dalej: „Urządzenia”) oraz podzespołów i części do tych wyrobów, ich sprzedaż, a także późniejszą obsługę posprzedażową tj. świadczenie usług w zakresie napraw gwarancyjnych oraz konserwacji w stosunku do Urządzeń”.

Jak zauważa Wnioskodawca, zgodnie z internetowym słownikiem PWN (...) pojęcie „produkcja” oznacza „zorganizowana działalność mającą na celu wytwarzanie jakichś towarów, usług lub dóbr kultury”. Podobne znaczenie pojęcia „produkcja” rozpoznaje Wielki Słownik języka polskiego (...), zgodnie z którym produkcja to wytwarzanie jakichś towarów.

Zatem, produkcja to działalność gospodarczo-techniczna której celem jest wytwarzanie produktów.

Zauważyć należy, że w obu definicjach występuje słowo „wytwarzanie” (wytworzyć – wytwarzać), które z kolei wg. wcześniej przywołanego Słownika Języka Polskiego PWN oznacza „zrobić, wyprodukować coś”. Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca nie wytwarza, a jedynie wykonuje czynności takie jak: 1. rozbiórka i diagnostyka potencjalnych uszkodzeń/wad mechanicznych, 2. wymiana wewnętrznej mechaniki pojazdów, 3. odnowienie zewnętrznego w tym np. malowanie - czynność rutynowa, lakierowania - opcjonalnie, 4. montaż kabiny - opcjonalnie.) co sprowadza się do naprawy/regeneracji i ulepszenia niezdatnych do użytku, ale już wytworzonych Wózków widłowych.

Czynność polegająca na „zrobieniu, wyprodukowaniu” to nie to samo co naprawa, regeneracja i ulepszenie. Nie można zgodzić się z Wnioskodawcą, że przywołane definicje słowa „produkować” skupiają się wyłącznie na rezultacie procesu produkcyjnego. Zdaniem organu, równie ważny jest sam proces wytwarzania.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca nabywa, wprawdzie niezdatne do użytku, ale wytworzone już Wózki widłowe lub używane i nadające się do dalszego wykorzystania korpusy. We wniosku nie ma mowy, ani o produkcji „od podstaw”, ani o wytworzeniu z materiałów/komponentów o wyższym stopniu przetworzenia, co próbuje udowodnić Spółka we własnym stanowisku.

W świetle powyższego, wykonywana przez Wnioskodawcę działalność w zakresie sprzedaży Wózków widłowych - urządzeń używanych, poddanych uprzednio Czynnościom opisanym przez Wnioskodawcę w zdarzeniu przyszłym, nie mieści się w zakresie uzyskanego przez Spółkę zezwolenia. Opisanych we wniosku Czynności nie można uznać za produkcję wózków widłowych.

Ponadto, nawet gdyby uznać, że zakup używanych Wózków widłowych i korpusów to nie gotowy produkt poddawany jedynie naprawie i ulepszeniu, a element procesu produkcyjnego, to i tak byłby to kluczowy etap produkcji wykonywany poza strefą, co uniemożliwiałoby zastosowanie analizowanego zwolnienia.

Biorąc pod uwagę powyższe, stanowisko Spółki, zgodnie z którym w ramach opisanego zdarzenia przyszłego będzie ona uprawniona do zastosowania zwolnienia podatkowego, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 updop do dochodów ze sprzedaży wózków widłowych poddanych uprzednio opisanym Czynnościom jest nieprawidłowe.

Odnosząc się do powołanych we wniosku interpretacji indywidualnych oraz wyroku sądu administracyjnego stwierdzić należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach innych podmiotów i nie wiążą organu w sprawie będącej przedmiotem wniosku.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.