Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP4-3.4012.15.2021.1.JJ
z 17 marca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 21 grudnia 2020 r. (data wpływu 18 stycznia 2021 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odzyskania naliczonego podatku od towarów i usług, zapłaconego w związku z wydatkami poniesionymi w ramach prowadzonej inwestycji – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 stycznia 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odzyskania naliczonego podatku od towarów i usług, zapłaconego w związku z wydatkami poniesionymi w ramach prowadzonej inwestycji.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Gmina (…) posiada status czynnego podatnika podatku od towarów i usług, zaś jako jednostka samorządu terytorialnego posiada osobowość prawną przez art. 165 Konstytucji RP oraz art. 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym.

Gmina (…) w ramach pozyskanych środków z Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa (…) na lata 2014-2020, zrealizowała projekt pt. „(…)”. Przedsięwzięcie realizowane było w mieście (…). Wnioskodawcą projektu jest Gmina (…), która zgodnie z jej statusem prawnym jest wspólnotą samorządową – jednostką samorządu terytorialnego na poziomie gminy. Wnioskodawca jest Inwestorem i Beneficjentem. Na etapie inwestycyjnym wszystkie prace związane z realizacją zadania były nadzorowane przez Wnioskodawcę. Inwestycją zostały objęte 4 obiekty użyteczności publicznej tj. dwie szkoły i dwa przedszkola. Łącznie na tych obiektach zamontowano 419 modułów fotowoltaicznych o mocy 325 Wp każdy. Projekt polegał na instalacji fotowoltaicznych wykorzystujących energię słońca – do 2 MWe/MWth – w związku z tym wpisuje się w SzOOP (…) na lata 2014-2020.

Projekt realizowany był etapami:

1. prace przygotowawcze,
2. złożenie wniosku o dofinansowanie,
3. podpisanie umowy o dofinansowanie,
4. wyłonienie wykonawcy zgodnie z zasadą konkurencyjności; promocja projektu,
5. zawarcie umowy,
6. zakończenie prac i podpisanie protokołu końcowego,
7. rozliczenie projektu.

Zakres rzeczowy projektu obejmował:

1. roboty budowlane (zakup i montaż paneli fotowoltaicznych dla czterech obiektów);
2. nadzór w projekcie (nadzór nad prawidłową realizacją projektu tj. nadzór nad przestrzeganiem prawidłowego wydatkowania, nadzór nad przestrzeganiem dotrzymywania terminów rozpoczęcia i zakończenia wyspecyfikowanych zadań, nadzór nad przestrzeganiem dbania o jakość wykonania, czas realizacji III kwartał 2020 r. – IV kwartał 2020 r.),
3. studium wykonalności/biznesplan (studium wykonalności wykonane zgodnie z przepisami i wytycznymi obowiązującymi w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa (…) na lata 2014-2020; czas realizacji – IV kwartał 2018 rok);
4. promocję projektu (tablica informacyjno-pamiątkowa na każdym obiekcie objętym projektem; artykuł w prasie lokalnej; Wnioskodawca ze środków własnych przeprowadził działania informacyjno-promocyjne poprzez utworzenie podstrony projektu na stronie internetowej Gminy (…)),
5. prace przygotowawcze (dokumentacja techniczna obiektów; czas realizacji – IV kwartał 2018 r.).

Na wydatki kwalifikowalne złożyły się:

• roboty budowlane,
  

• nadzór w projekcie,
  

• studium wykonalności/biznesplan,
  

• promocja projektu,
  

• prace przygotowawcze,
  

• koszty pośrednie.
  
  
  

Nabyte towary i usługi w związku z realizacją projektu pn. „(…)”, nie są związane z czynnościami podlegającymi opodatkowaniu od towarów i usług. Faktury dokumentujące poniesione wydatki w związku z realizacją inwestycji, zostały wystawione na nabywcę – Gminę (…). Odbiorcą jest Urząd Miejski w (…).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy prawidłowe, w świetle przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, jest stanowisko Gminy (…), dotyczące braku możliwości odzyskania naliczonego podatku od towarów i usług, zapłaconego w związku z wydatkami poniesionymi w ramach prowadzonej inwestycji?

Zdaniem Wnioskodawcy, Gminie (…) nie będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, o kwotę podatku naliczonego lub zwrot różnicy podatku należnego nad podatkiem naliczonym, gdyż w świetle przepisu art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług zwrot podatku bądź obniżenie kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, przysługuje w zakresie w jakim nabywane towary i usługi związane są ze sprzedażą opodatkowaną.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z art. 87 ust. 1 ustawy wynika, że w przypadku, gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Stosownie do cytowanych wyżej przepisów prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ponadto, podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Ten ostatni przepis określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W świetle art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Na zakres prawa do odliczeń w sposób bezpośredni wpływa również pojmowanie statusu danego podmiotu jako podatnika podatku od towarów i usług wykonującego czynności opodatkowane. Tylko podatnik w rozumieniu art. 15 ustawy, ma prawo do odliczenia podatku naliczonego. Co do zasady, status podatnika związany jest z prowadzeniem przez dany podmiot działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy zauważyć, że w myśl art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej – (Dz. Urz. UE.L. Nr 347 z 11 grudnia 2006 r. s. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami. Jednakże w przypadku gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań, lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

W konsekwencji, kryterium uznania jednostki samorządu terytorialnego za podatnika VAT jest charakter wykonywanych przez nią czynności, tj. dokonywanie czynności o charakterze publicznoprawnym wyłącza, co do zasady te podmioty z kategorii podatników VAT, natomiast dokonywanie czynności cywilnoprawnych skutkuje zasadniczo uznaniem tych podmiotów za podatników, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu VAT.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy, itd., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych).

Gmina, w świetle art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2020 r., poz. 713 z późn. zm.), wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Na podstawie art. 6 ust. 1 tej ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują sprawy: ładu przestrzennego, gospodarki nieruchomościami, ochrony środowiska i przyrody oraz gospodarki wodnej; wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych, zaopatrzenia w energię elektryczną i cieplną oraz gaz;

utrzymania gminnych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej oraz obiektów administracyjnych (art. 7 ust. 1 pkt 1, 3 i 15 ustawy o samorządzie gminnym).

Z opisu sprawy wynika, że Gmina (…) posiada status czynnego podatnika podatku od towarów i usług, zaś jako jednostka samorządu terytorialnego posiada osobowość prawną. Gmina (…) w ramach pozyskanych środków z Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa (…) na lata 2014-2020, zrealizowała projekt pt. „(…)”. Przedsięwzięcie realizowane było w mieście (…). Wnioskodawcą projektu jest Gmina (…), która zgodnie z jej statusem prawnym jest wspólnotą samorządową – jednostką samorządu terytorialnego na poziomie gminy. Wnioskodawca jest Inwestorem i Beneficjentem. Na etapie inwestycyjnym wszystkie prace związane z realizacją zadania były nadzorowane przez Wnioskodawcę. Inwestycją zostały objęte 4 obiekty użyteczności publicznej tj. dwie szkoły i dwa przedszkola. Łącznie na tych obiektach zamontowano 419 modułów fotowoltaicznych o mocy 325 Wp każdy. Nabyte towary i usługi w związku z realizacją projektu pn. „(…)”, nie są związane z czynnościami podlegającymi opodatkowaniu od towarów i usług. Faktury dokumentujące poniesione wydatki w związku z realizacją inwestycji, zostały wystawione na nabywcę – Gminę (…). Odbiorcą jest Urząd Miejski w (…).

Przy tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii braku prawa do odzyskania naliczonego podatku od towarów i usług, zapłaconego w związku z wydatkami poniesionymi w ramach prowadzonej inwestycji.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez podatnika VAT do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. W omawianej sprawie warunek uprawniający do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego nie jest spełniony, ponieważ z okoliczności sprawy wynika, że towary i usługi nabyte w związku z realizacją projektu, nie są związane z czynnościami podlegającymi opodatkowaniu od towarów i usług. W związku z powyższym, Wnioskodawca nie ma prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z wydatkami poniesionymi w ramach realizacji ww. inwestycji. Wnioskodawcy nie przysługuje również prawo otrzymania zwrotu podatku o którym mowa w art. 87 ust. 1 ustawy.

Reasumując, Wnioskodawca nie ma prawa do odzyskania naliczonego podatku od towarów i usług, zapłaconego w związku z wydatkami poniesionymi w ramach prowadzonej inwestycji.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.