Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-1.4012.568.2020.2.WK
z 19 marca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 7 grudnia 2020 r. (data wpływu 9 grudnia 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 12 lutego 2021 r. (data wpływu 16 lutego 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług przy sprzedaży lokalu mieszkalnego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 grudnia 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług przy sprzedaży lokalu mieszkalnego. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 12 lutego 2021 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka (dalej Spółka, Wnioskodawca) zajmuje się obrotem nieruchomościami w zakresie określonym PKD 68.10.Z i jest czynnym podatnikiem podatku VAT.

Spółka w roku 2014 kupiła nieruchomość w postaci mieszkania, które wynajmowała do lutego 2019 r.

Następnie w roku 2020 Spółka dokonała ulepszeń przewyższających 30% wartości początkowej lokalu mieszkalnego.

Budynek, w którym znajduje się lokal mieszkalny pochodzi z lat przedwojennych (rok 1928). Pierwsze zasiedlenie, zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy o VAT, miało więc miejsce już kilkadziesiąt lat temu.

Lokal mieszkalny nie figuruje w ewidencji środków trwałych, stanowi majątek obrotowy Spółki.

W piśmie z dnia 12 lutego 2021 r. Wnioskodawca uzupełnił wniosek o następujące informacje:

1. Nabycie nieruchomości, o której mowa w opisie sprawy, nastąpiło od osób fizycznych nie prowadzących działalności gospodarczej. Czynność ta nie była opodatkowana podatkiem od towarów i usług i zarazem nie była też udokumentowana fakturą.
   
2. Przy nabyciu nieruchomości nie wystąpił podatek naliczony VAT.
   
3. Nieruchomość będąca przedmiotem zbycia, była wynajmowana na cele mieszkalne.
   
4. Nieruchomość wykorzystywana była wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku od towarów i usług.
   1. Spółce nie przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków na ulepszenie ze względu na stanowisko Spółki, iż sprzedaż nieruchomości będzie zwolniona z podatku VAT art. 43 ust. l pkt 10 ustawy o VAT.
      
   2. Poniesione nakłady na ulepszenia jak wskazano we wniosku nie stanowiły ulepszenia w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym na podstawie art. 22g ust. 17 podatku dochodowym od osób fizycznych. W ewidencji Spółki lokal był kwalifikowany jako aktywo obrotowe – towar.
      Spółka nie dokonała istotnych zmian w celu zmiany wykorzystania lokalu, Spółka dokonała nakładów w postaci prac modernizacyjnych w celu poprawienia standardu lokalu.
   3. Po dokonaniu ulepszeń lokal nie jest zamieszkały, oferowany jest potencjalnym nabywcom.
   4. Po dokonaniu ulepszeń nieruchomość nie została oddana do użytkowania, w tym również na własne potrzeby działalności gospodarczej. W momencie dostawy lokalu nie powinny minąć dwa lata licząc od momentu oddania tego obiektu po dokonaniu ulepszeń, jest to zdarzenie przyszłe. W skrajnym przypadku brak nabywcy chętnego na zakup może wydłużyć czas sprzedaży i wtedy zostaną przekroczone dwa lata od dokonanych ulepszeń.
   5. Nieruchomość w stanie ulepszonym nie będzie udostępniana osobom trzecim na podstawie umów cywilnoprawnych np. najmu, dzierżawy, użyczenia lub innej umowy o podobnym charakterze.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż mieszkania po ulepszeniu przewyższającym 30% wartości początkowej ceny zakupu ww. nieruchomości będzie korzystała ze zwolnienia z podatku VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka dokona sprzedaży lokalu mieszkalnego ze stawką zwolnioną z podatku VAT. Minęły bowiem dwa lata od pierwszego zasiedlenia a nakłady przewyższające 30% wartości lokalu mieszkalnego nie spełniają definicji ulepszeń według przepisów o podatku dochodowym. Na gruncie podatku dochodowego ulepszenie jest pojęciem, które dotyczy wyłącznie składników majątku będących środkami trwałymi.

Zatem mieszkanie, które nie stanowi w Spółce środka trwałego, nie może ulec ulepszeniu.

Wobec powyższego Spółka dokona sprzedaży, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, czyli ze stawką zwolnioną od podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary natomiast rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).

Jak stanowi art. 2 ust. 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Przy czym zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku (podmiotowe lub przedmiotowe).

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy, ustawodawca przewidział zwolnienie od podatku VAT dla dostawy nieruchomości zabudowanych spełniających określone w tych przepisach warunki.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Zatem zwolnienie wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, stosuje się w odniesieniu do dostawy całości lub części budynków, budowli, jeżeli w stosunku do nich powstało pierwsze zasiedlenie, przy czym okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą nie jest krótszy niż 2 lata. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży nie minęły co najmniej 2 lata.

Przez pierwsze zasiedlenie, według art. 2 pkt 14 ustawy, rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Z powyższego przepisu wynika, że pierwszym zasiedleniem jest pierwsze zajęcie budynku, budowli lub ich części do używania. Zatem aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do zajęcia budynku, budowli lub ich części, ich używania, w tym na potrzeby własne. Pierwsze zasiedlenie budynku, budowli lub ich części ma więc miejsce zarówno w sytuacji, w której po wybudowaniu budynek, budowlę lub ich części oddano w najem, jak i w przypadku wykorzystywania budynku, budowli lub ich części na potrzeby własnej działalności gospodarczej podatnika czy też potrzeby własne osoby fizycznej – bowiem w obydwu przypadkach dochodzi do korzystania z budynku, budowli lub ich części.

Podkreślić w tym miejscu należy, że termin „ulepszenia” zawarty w ustawie o podatku od towarów i usług, odwołuje się do przepisów o podatku dochodowym.

Stosownie do art. 22g ust. 17 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 2127, z późn. zm.), jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1, 3-9 i 11-15, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 10.000 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Powyższy przepis wskazuje, że na gruncie prawa podatkowego „ulepszenie” jest pojęciem, które dotyczy wyłącznie składników majątku będących środkami trwałymi. Pod pojęciem tym należy rozumieć takie czynności, jak przebudowa, rozbudowa, rekonstrukcja, adaptacja lub modernizacja środka trwałego, które podnoszą jego wartość techniczną, użytkową, jak i przystosowanie składnika majątkowego do wykorzystania go w innym celu, niż pierwotne przeznaczenie albo nadanie temu składnikowi innych cech użytkowych.

Zatem nieruchomości (np. lokale mieszkalne), które nie będą stanowić u podatnika środka trwałego, nie mogą ulec ulepszeniu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, ponieważ pojęcie ulepszenia, do którego odwołuje się ustawodawca w art. 2 pkt 14 ustawy, odsyłając do przepisów o podatku dochodowym, dotyczy ulepszenia środków trwałych.

W tym miejscu należy zauważyć, że w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
   
   

Powyższy przepis wskazuje, jakie muszą zostać spełnione warunki aby sprzedaż budynków, budowli lub ich części mogła korzystać ze zwolnienia od podatku VAT. Z przepisów art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, wynika, że prawo do zwolnienia przysługuje wówczas, gdy w stosunku do obiektów będących przedmiotem sprzedaży nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, oraz dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ulepszenie tych obiektów, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Należy również zauważyć, że w myśl art. 43 ust. 10 ustawy, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem, że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

1. są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
2. złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.
   
   

Zgodnie z art. 43 ust. 11 ustawy, oświadczenie, o którym mowa w ust. 10 pkt 2, musi również zawierać:

1. imiona i nazwiska lub nazwę, adresy oraz numery identyfikacji podatkowej dokonującego dostawy oraz nabywcy;
2. planowaną datę zawarcia umowy dostawy budynku, budowli lub ich części;
3. adres budynku, budowli lub ich części.
   
   

Tak więc ustawodawca daje podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – możliwość zrezygnowania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy i opodatkowania transakcji na zasadach ogólnych.

Z analizy powołanych wyżej przepisów wynika, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a stanie się bezzasadne.

Dodatkowo wskazać należy, że zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Z powyższego przepisu jednoznacznie wynika, że – co do zasady – grunt będący przedmiotem dostawy podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki/budowle na nim posadowione. Oznacza to, że w sytuacji, gdy budynki, budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku, również dostawa gruntu korzysta ze zwolnienia od podatku.

Z opisu sprawy wynika, że Spółka zajmuje się obrotem nieruchomościami w zakresie określonym PKD 68.10.Z i jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Spółka w roku 2014 kupiła nieruchomość w postaci mieszkania, które wynajmowała do lutego 2019 r. Następnie w roku 2020 Spółka dokonała ulepszeń przewyższających 30% wartości początkowej lokalu mieszkalnego. Budynek, w którym znajduje się lokal mieszkalny pochodzi z lat przedwojennych (rok 1928). Pierwsze zasiedlenie, zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy o VAT, miało więc miejsce już kilkadziesiąt lat temu. Lokal mieszkalny nie figuruje w ewidencji środków trwałych, stanowi majątek obrotowy Spółki. Nabycie nieruchomości, o której mowa w opisie sprawy, nastąpiło od osób fizycznych nie prowadzących działalności gospodarczej. Czynność ta nie była opodatkowana podatkiem od towarów i usług, i zarazem nie była też udokumentowana fakturą. Przy nabyciu nieruchomości nie wystąpił podatek naliczony VAT. Nieruchomość będąca przedmiotem zbycia, była wynajmowana na cele mieszkalne. Nieruchomość wykorzystywana była wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku od towarów i usług. Spółce nie przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków na ulepszenie ze względu na stanowisko Spółki, iż sprzedaż nieruchomości będzie zwolniona z podatku VAT art. 43 ust. l pkt 10 ustawy o VAT. Poniesione nakłady na ulepszenia, nie stanowiły ulepszenia w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym na podstawie art. 22g ust. 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W ewidencji Spółki lokal był kwalifikowany jako aktywo obrotowe – towar. Spółka nie dokonała istotnych zmian w celu zmiany wykorzystania lokalu, Spółka dokonała nakładów w postaci prac modernizacyjnych w celu poprawienia standardu lokalu. Po dokonaniu ulepszeń nieruchomość nie została oddana do użytkowania, w tym również na własne potrzeby działalności gospodarczej. W momencie dostawy lokalu nie powinny minąć dwa lata licząc od momentu oddania tego obiektu po dokonaniu ulepszeń, jest to zdarzenie przyszłe. W skrajnym przypadku brak nabywcy chętnego na zakup może wydłużyć czas sprzedaży i wtedy zostaną przekroczone dwa lata od dokonanych ulepszeń. Nieruchomość w stanie ulepszonym nie będzie udostępniana osobom trzecim na podstawie umów cywilnoprawnych np. najmu, dzierżawy, użyczenia lub innej umowy o podobnym charakterze.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy sprzedaż mieszkania stanowiącego towar handlowy po ulepszeniu przewyższającym 30% wartości początkowej ceny zakupu lokalu mieszkalnego będzie korzystała ze zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Mając na uwadze przedstawione okoliczności sprawy oraz obowiązujące przepisy prawa uznać należy, że sprzedaż lokalu mieszkalnego spełnia przesłanki do zastosowania zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Jak bowiem wskazał Wnioskodawca, Spółka w roku 2014 kupiła nieruchomość w postaci mieszkania, które wynajmowała do lutego 2019 roku. Nieruchomość będąca przedmiotem zbycia, była wynajmowana na cele mieszkalne. Wnioskodawca wskazał również, że w roku 2020 Spółka dokonała ulepszeń przewyższających 30% wartości początkowej lokalu mieszkalnego. Lokal mieszkalny nie figuruje w ewidencji środków trwałych, stanowi majątek obrotowy Spółki jako towar handlowy. Poniesione nakłady na ulepszenia nie stanowiły ulepszenia w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym na podstawie art. 22g ust. 17 podatku dochodowym od osób fizycznych. Pojęcie ulepszenia, do którego odwołuje się ustawodawca art. 2 pkt 14 ustawy, odsyłając do przepisów o podatku dochodowym, dotyczy ulepszeń środków trwałych.

Wnioskodawca wskazał również, że budynek, w którym znajduje się lokal mieszkalny, pochodzi z lat przedwojennych (rok 1928). Pierwsze zasiedlenie, zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy, miało więc miejsce już kilkadziesiąt lat temu.

Zatem skoro dostawa lokalu mieszkalnego nie będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy i od pierwszego zasiedlenia danego lokalu do dnia transakcji upłynął okres dłuższy niż 2 lata a ponadto mieszkanie – jak wskazał Wnioskodawca – stanowi towar handlowy, spełnione są przesłanki warunkujące zastosowanie zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Podsumowując, sprzedaż mieszkania stanowiącego towar handlowy po ulepszeniu przewyższającym 30% wartości początkowej ceny zakupu ww. nieruchomości (które to ulepszenie nie stanowi ulepszenia w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), będzie korzystało ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (oraz z opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.