Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-3.4010.584.2020.2.IM
z 19 marca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 11 grudnia 2020 r. (data wpływu 17 grudnia 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy w przytoczonym stanie faktycznym wydatek na zakup koncentratorów tlenu oraz pulsoksymetrów Spółka może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych (pytanie oznaczone we wniosku nr 1) - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 grudnia 2020 r. do Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy w przytoczonym stanie faktycznym wydatek na zakup koncentratorów tlenu oraz pulsoksymetrów Spółka może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT i podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych, prowadzi pełną księgowość. Jej podstawową działalność stanowi produkcja i sprzedaż sprzętu elektroinstalacyjnego (PKD 2733Z) opodatkowana podatkiem VAT. W ramach tej działalności zatrudnia ponad 500 pracowników.

Proces produkcji odbywa się w dużej mierze na hali produkcyjnej, gdzie jednocześnie pracuje kilkadziesiąt osób. Specyfika pracy na linii montażowej powoduje, że poszczególne stanowiska pracy umiejscowione są blisko siebie. Niesie to za sobą duże ryzyko bliskich kontaktów między pracownikami, w szczególności w sytuacji zagrożenia zakażeniem wirusem SARS-CoV-2.

Spółka podejmuje więc różne środki zaradcze mające na celu ograniczenie ryzyka polegającego na uszczupleniu mocy produkcyjnych.

W obecnie obowiązującym stanie epidemii ogłoszonym w związku z COVID-19 Spółka zakupiła dwa koncentratory tlenu oraz dwa pulsoksymetry. Wydatek ten dokumentują faktury VAT z naliczonym podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z wydanym przez władze Spółki Zarządzeniem:

• zakupu sprzętów medycznych (koncentratorów tlenu, pulsoksymetrów) dokonano w celu monitorowania i łagodzenia przebiegu choroby COVID-19 powodowanej przez wirusa SARS-CoV-2 wśród pracowników/zleceniobiorców spółki i ich rodzin,
• zakup sprzętów medycznych niezbędnych do ww. celów nastąpił po konsultacji z członkami Komisji Bezpieczeństwa i Higieny Pracy w Spółce,
• zakupione sprzęty uwzględniają w szczególności możliwość ich zastosowania w warunkach zakładu pracy, jak też w warunkach domowych,
• upoważnieni do dysponowania zakupionymi sprzętami medycznymi oraz do instruowania w zakresie prawidłowości ich obsługi są pracownicy wskazani przez zarząd,
• przekazywanie sprzętu wraz z kopią instrukcji obsługi następuje za pokwitowaniem.
  
  

Poprzez zakup powyższego sprzętu Spółka jako pracodawca, zamierza ograniczyć ryzyko zachorowania na COVID-19 wśród pracowników oraz dać możliwość skutecznego zwalczania objawów choroby. Dzięki takim sprzętom pracownicy mają możliwość szybszego powrotu do zdrowia, a co za tym idzie, do pracy. W obecnym stanie epidemii zarząd firmy zamierza utrzymać odpowiednią kondycję psychologiczną kadry pracowniczej poprzez pozytywne działania budujące i motywujące.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w przytoczonym stanie faktycznym wydatek na zakup koncentratorów tlenu oraz pulsoksymetrów Spółka może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych? (pytanie oznaczone we wniosku nr 1)

Zdaniem Wnioskodawcy, w przytoczonym stanie faktycznym, wydatek na zakup koncentratorów tlenu oraz pulsoksymetrów Spółka może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Koszt taki nie może być też wymieniony jako koszt nie będący kosztem uzyskania przychodów w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Od dnia 20 marca 2020 r. do odwołania obowiązuje na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej stan epidemii ogłoszony w związku z zakażeniami wirusem SARS-CoV2 rozporządzeniem Ministra Zdrowia z dnia 20 marca 2020 r. W materiałach opracowanych przez Centralny Instytut Ochrony Pracy - Państwowy Instytut Badawczy w uzgodnieniu z Głównym Inspektoratem Pracy czytamy, że zgodnie z art. 207, par. 2 oraz art. 304 kodeksu pracy pracodawca ponosi odpowiedzialność za stan bezpieczeństwa i higieny pracy w zakładzie pracy. Jest obowiązany chronić zdrowie i życie pracowników przez zapewnienie bezpiecznych i higienicznych warunków pracy przy odpowiednim wykorzystaniu osiągnięć nauki i techniki. Pracodawca jest obowiązany zapewnić bezpieczne i higieniczne warunki pracy osobom fizycznym zarówno będącym pracownikami, jak i wykonującym pracę na innej podstawie niż stosunek pracy, w tym samozatrudnionych wykonujących pracę w zakładzie pracy lub miejscu wskazanym przez pracodawcę. W związku z epidemią COVID-19, poza występującymi dotychczas zagrożeniami, pojawiło się nowe zagrożenie powodowane przez koronawirusa SARS-CoV-2. Pracodawca ma więc obowiązek podjęcia działań zmierzających do ograniczenia ryzyka związanego z narażeniem na ten czynnik biologiczny. Podejmowane działania powinny w kompleksowy sposób uwzględniać wszystkie czynniki zwiększające prawdopodobieństwo zarażenia SARS-CoV-2. Zastosowane środki profilaktyczne należy dostosować do potrzeb zakładu pracy.

Tak więc w uzupełnieniu wcześniejszych obowiązków wynikających z przepisów prawa pracy na pracodawcy ciążą nowe, dodatkowe obowiązki, takie jak np. zapewnienie jednorazowych rękawiczek lub środków do dezynfekcji rąk.

Spółka jako pracodawca udostępnia swoim pracownikom środki ochrony osobistej, takie jak maseczki, przyłbice, rękawiczki jednorazowe czy środki do dezynfekcji rąk. Firma dysponuje również termometrami. Sprzęt medyczny w postaci koncentratorów tlenu i pulsoksymetrów Spółka zakupiła jako wyrób medyczny (urządzenie) służący zapobieganiu, monitorowaniu lub łagodzeniu przebiegu choroby SARS-CoV-2. Może być on stosowany także w warunkach domowych. W dobie pandemii taki sprzęt pozwala zapobiec powikłaniom covidowym, a nawet śmierci.

W objaśnieniach podatkowych z dnia 21 lipca 2020 r. w sprawie nowych preferencji stosowanych w związku z ponoszeniem negatywnych konsekwencji ekonomicznych z powodu Covid-19 Minister Finansów odnosi się m in. do podatkowych skutków wydatków i świadczeń „okołoepidemicznych” ponoszonych przez podatników w celu przeciwdziałania rozprzestrzenianiu się epidemii, a także kwestii braku skutków podatkowych w przypadku otrzymania przez pracownika świadczeń zapobiegających rozprzestrzenianiu się epidemii.

Minister Finansów wskazuje, że w przypadku wątpliwości, czy przedsiębiorca może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki będące wg niego wydatkiem „okołoepidemicznym” należy odwołać się do ogólnej definicji kosztów uzyskania przychodów zawartej w art. 15 ust. 1 ustawy CIT i art. 22 ust.1 ustawy PIT. Są to koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych odpowiednio w art. 16 ust. 1 ustawy CIT i art. 23 ust.1 ustawy PIT.

Zgodnie z obowiązującymi regulacjami oraz ugruntowanym orzecznictwem sądowo-administracyjnym, wydatek może zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, jeżeli spełnia następujące warunki:

• został faktycznie poniesiony przez podatnika (warunek definitywności),
• służy osiągnięciu przychodu, czyli został poniesiony w celu jego osiągnięcia lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów (warunek adekwatnego związku przyczynowoskutkowego),
• nie jest wyłączony z kosztów uzyskania przychodów w art. 16 ust. 1 ustawy CIT albo art. 23 ust. 1 ustawy PIT (warunek niewyłączenia) oraz
• został właściwie udokumentowany (warunek dokumentacji).
  
  

Jeżeli przedsiębiorca ponosi wydatki, które wynikają z obowiązku w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy (prowadzenia działalności gospodarczej) albo wytycznych lub zaleceń organów (instytucji) kompetentnych w obszarze bezpieczeństwa sanitarnego, albo własnej decyzji i racjonalnego przeciwdziałania zagrożeniu epidemicznemu (epidemii), to takie wydatki stanowią koszt uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy CIT i art. 22 ust. 1 ustawy PIT, o ile zostały właściwie udokumentowane.

Dyrektor Izby Skarbowej w interpretacji indywidualnej IBPBI/1/415-216/13/AP z dnia 16 maja 2013 r. pisze, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, bądź zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła. „Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz takie aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu nie dopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości.”

A zatem poniesiony przez Spółkę wydatek na sprzęty medyczne: koncentratory tlenu i pulsoksymetry wynika z racjonalnego przeciwdziałania zagrożeniu epidemicznemu (epidemii) i ma na celu przede wszystkim zapobieganie, monitorowanie lub łagodzenie przebiegu koronawirusa. Spółka chce zabezpieczyć swoich pracowników poprzez zminimalizowanie ryzyka zachorowania przez nich na Covid-19, co przyczyni się do ograniczenia ewentualnych zwolnień chorobowych i kwarantanny wśród kadry pracowniczej, ewentualnie przyspieszy powrót pracownika do zdrowia, a więc jego powrót do pracy. Absencja pracowników mogłaby przyczynić się do pomniejszenia produktywności przedsiębiorstwa, a co za tym idzie zmniejszenia obrotów, co negatywnie może wpływać się na sytuacji ekonomicznej Spółki. Wydatek taki ma więc na celu racjonalne zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów Spółki. Zakup koncentratorów tlenu i pulsoksymetrów jest wyrazem przezorności zarządu firmy i wpływa na zabezpieczenie możliwości generowania przychodów tak, by źródło przychodów funkcjonowało w bezpieczny sposób.

Uwzględniając powyższe Spółka uważa, że zakup sprzętu medycznego, który będzie udostępniany pracownikom, jest związany z prowadzoną przez nią działalnością gospodarczą i jako taki może zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 1406 z późn. zm., dalej: „updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu ze źródła przychodu lub realną szansą powstania przychodu podatkowego, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła jego uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Zatem, do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 16 ust. 1 updop), pod warunkiem, że dokona oceny pod kątem celowości i wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu bądź zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów.

Tak więc, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki, związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 updop.

Wyrażenie „w celu osiągnięcia przychodu” zawarte we wskazanym art. 15 ust. 1 updop, oznacza, że nie wszystkie wydatki ponoszone przez podatnika w związku z prowadzoną działalnością, podlegają odliczeniu od podstawy opodatkowania. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić wcześniej opisany związek. Zauważyć należy, że przez sformułowanie „w celu” należy rozumieć dążenie do osiągnięcia jakiegoś stanu rzeczy (przychodu). Zatem, możliwość kwalifikowania konkretnego wydatku jako kosztu uzyskania przychodu, uzależniona jest od rzetelnej i całościowej oceny tego, czy w świetle wszystkich występujących w sprawie okoliczności, przy zachowaniu należytej staranności, podatnik w momencie dokonywania wydatku mógł i powinien przewidzieć, że wydatek ten przyczyni się do powstania przychodu, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodu.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca z uwagi na panującą obecnie epidemię Covid-19 i ogłoszony w związku z tym, stan epidemii na całym obszarze Rzeczypospolitej Polskiej, podejmuje środki zaradcze, które zabezpieczają pracowników przed ewentualnym zarażeniem się i zachorowaniem na tę chorobę, a tym samym ograniczają ryzyko dla Spółki polegające na uszczupleniu mocy produkcyjnych. Podjęcie tych środków wymagało od Wnioskodawcy poniesienia wydatków na zakup: koncentratorów tlenu oraz pulsoksymetrów.

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy jest możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na zakup dla pracowników: koncentratorów tlenu oraz pulsoksymetrów.

Wnioskodawca w złożonym wniosku argumentuje, że poprzez zakup koncentratorów tlenu oraz pulsoksymetrów, Spółka jako pracodawca, zamierza ograniczyć ryzyko zachorowania na COVID-19 wśród pracowników oraz dać możliwość skutecznego zwalczania objawów choroby. Dzięki takim sprzętom pracownicy mają możliwość szybszego powrotu do zdrowia, a co za tym idzie, do pracy. Zbyt duża liczba pracowników na zwolnieniu lub kwarantannie mogłaby się przyczynić do pomniejszenia produktywności przedsiębiorstwa, a tym samym do zmniejszenia jego obrotów, co negatywnie odbiłoby się na sytuacji ekonomicznej Wnioskodawcy. W obecnym stanie epidemii zarząd firmy zamierza utrzymać odpowiednią kondycję psychologiczną kadry pracowniczej poprzez pozytywne działania budujące i motywujące.

Wskazana przez Wnioskodawcę argumentacja pozwala na uznanie, że poniesione wydatki spełniają przesłankę zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów zawartą w art. 15 ust. 1 updop jako koszty poniesione w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Koszty poniesione w celu zachowania źródła przychodu to takie, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu występowały w nienaruszonym stanie oraz, aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast, jako zabezpieczenie źródła przychodów powinno się przyjmować koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, które umożliwią dalsze funkcjonowanie źródła.

W warunkach istniejącego stanu epidemii niezwykle istotna jest ochrona zdrowia pracowników. Do działań w tym zakresie można zaliczyć zarówno działania prewencyjne podejmowane przez pracodawcę (np. zakup środków ochrony osobistej), jak i działania podejmowane w sytuacji gdy doszło już do zakażenia pracowników. Zakupione urządzenia są pomocne w monitorowaniu i zwalczaniu skutków choroby, a co za tym idzie szybszym powrotem pracowników do zdrowia. Ponadto działanie pracodawcy, który ma na uwadze zdrowie pracowników motywuje pracowników do pracy i przyczynia się budowania pozytywnego wizerunku wśród załogi, co wpływa na większe zaangażowanie i wzrost wydajności pracy.

Reasumując, wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę na zakup koncentratorów tlenu oraz pulsoksymetrów Spółka może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 updop.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Dodatkowo wskazać należy, że w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych oraz podatku od towarów i usług zostało/zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.