Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-3.4012.67.2021.1.KK
z 16 marca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku – brak daty sporządzenia wniosku (data wpływu 26 lutego 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z realizacją projektu pn. „(…)” – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 lutego 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z realizacją projektu pn. „(…)”.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Parafia (Wnioskodawca) zwraca się z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego w związku z realizacją projektu w ramach Regionalnego Projektu Operacyjnego Województwa na lata 2014-2020, energetyka oparta na odnawialnych źródłach energii, priorytet inwestycyjny wspieranie wytwarzania i dystrybucji energii pochodzącej ze źródeł odnawialnych. Tytuł projektu: „(…)”.

Podstawowym celem projektu jest zwiększenie udziału rozproszonej produkcji energii ze źródeł odnawialnych, poprzez realizację projektu powstanie nowa instalacja fotowoltaiczna, co jest tożsame z celem szczegółowym Działania 5.1. Realizacja zadania przyczyni się do zwiększenia udziału energii odnawialnej w produkcji energii ogółem. Celem podjętych działań jest zmniejszenie zapotrzebowania na energię elektryczną, redukcja emisji CO2 i poprawa stanu środowiska. Produkowana energia będzie wytwarzana w sposób rozproszony, tj. w indywidualnych instalacjach.

Dzięki takiemu systemowi produkcji energii elektrycznej, nie tylko poprawi się stan lokalnego środowiska, w szczególności czystość powietrza, ale również wpłynie na korzyści materialne dzięki mniejszym wydatkom na energię elektryczną. Przy takich założeniach produkcja energii odnawialnej będzie przyczyniać się dodatkowo do wzrostu potencjału ekonomicznego regionów wiejskich .

Planuje się wykonanie instalacji fotowoltaicznej o mocy około 9,98 kWp, umieszczonej na terenie Parafii. Szacuje się, że inwestycja ta umożliwi wytwarzanie energii elektrycznej na poziomie 7 974 kWh/rok. Instalacja będzie składać się z około 35 sztuk paneli fotowoltaicznych o mocy znamionowej około 285 Wp każdy.

Panele należy mocować na dachu budynku, przy wykorzystaniu dedykowanych do danego typu ogniw fotowoltaicznych stelaży zamocowanych tak, aby uzyskać nachylenie jak najbardziej zbliżone do optymalnego. Konstrukcje wsporcze należy zakotwiczyć w dachu w sposób trwały, gwarantujący stabilność konstrukcji z panelem fotowoltaicznym oraz wodoszczelność poszycia dachowego.

Warunkiem zaliczenia w projekcie podatku VAT do kosztów kwalifikowanych jest uzyskanie interpretacji indywidualnej w sprawie możliwości prawnej odzyskania podatku od towarów i usług przy realizacji ww. zadania

Do wniosku o dofinansowanie Parafia złożyła oświadczenie o kwalifikowalności podatku VAT, w którym oświadczyła, że nie może odzyskać kwoty podatku VAT zapłaconego w fakturach zakupu, a zatem w realizacji zadania jest to koszt kwalifikowany.

Dodatkowo Parafia nie jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT, nie składa deklaracji VAT-7. Zgodnie zatem z art. 88 ust. 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług obniżenia kwoty lub różnicy podatku należnego nie stosuje się do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

W związku z tym, zdaniem Parafii, podatek VAT związany z realizacją ww. zadania jest kosztem kwalifikowanym. Obiekty, na których zostanie posadowiona instalacja fotowoltaiczna, są budynkami ogólnodostępnymi i w żaden sposób nie są i nie będą wykorzystywane do czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Wyprodukowana przez wybudowaną instalację fotowoltaiczną energia elektryczna będzie w całości zużywana na potrzeby własne Parafii.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Parafia jest podatnikiem VAT, a więc czy przysługuje jej prawo do odliczenia podatku naliczonego od zakupu towarów i usług przy realizacji opisanego Zadania?

Zdaniem Wnioskodawcy, Parafia nie jest podatnikiem VAT i nie przysługuje jej prawo do odliczenia, a tym samym do odzyskania zapłaconego podatku VAT. To sprawia, że podatek ten przy realizacji ww. zadania jest kosztem kwalifikowanym.

Zdaniem Wnioskodawcy, montaż paneli fotowoltaicznych ma na celu zaopatrzenie budynków kościelnych w energię elektryczną. Dzięki realizacji inwestycji nastąpi znaczna poprawa jakości powietrza, zmniejszy się emisja CO2 do atmosfery. Powyższe przełoży się na ograniczenie wydatków Parafii, zaś pozyskane środki będzie można przeznaczyć na inne zadania własne. Tym samym Parafia nie będzie ponosiła wydatków w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018, poz. 2174).

Parafia nabywając towary i usługi nie działa w charakterze podatnika podatku VAT, zatem nie będzie jej przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. W przedmiotowej sprawie warunki uprawniające do odliczenia nie są spełnione, zatem brak jest wypełnienia przesłanek określonych w art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106 z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Zatem prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ponadto podkreślić należy, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W myśl art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Zatem, aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go – dla tej czynności – za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - w myśl art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą statusu Parafii jako podatnika podatku VAT oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego od zakupu towarów i usług przy realizacji Zadania.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca (Parafia) w ramach Regionalnego Projektu Operacyjnego Województwa na lata 2014-2020, energetyka oparta na odnawialnych źródłach energii, priorytet inwestycyjny wspieranie wytwarzania i dystrybucji energii pochodzącej ze źródeł odnawialnych, zamierza zrealizować projekt pn. „(…)”.

Podstawowym celem projektu jest zwiększenie udziału rozproszonej produkcji energii ze źródeł odnawialnych. Realizacja zadania przyczyni się do zwiększenia udziału energii odnawialnej w produkcji energii ogółem.

Wnioskodawca planuje wykonanie instalacji fotowoltaicznej o mocy około 9,98 kWp, umieszczonej na terenie Parafii. Obiekty na których zostanie posadowiona instalacja fotowoltaiczna, są budynkami ogólnodostępnymi i w żaden sposób nie są i nie będą wykorzystywane do czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Wyprodukowana przez wybudowaną instalację fotowoltaiczną energia elektryczna będzie w całości zużywana na potrzeby własne Parafii.

W związku z tym, że wyprodukowana energia będzie w całości zużywana na potrzeby własne Parafii – Wnioskodawca nie będzie w tym zakresie prowadził działalności gospodarczej i nie można go uznać za podatnika podatku VAT z tego tytułu. Co więcej – Wnioskodawca sam wskazał, że nie jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług i nie składa deklaracji VAT-7.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy prawa należy stwierdzić, że odliczenie podatku naliczonego uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez zarejestrowanego, czynnego podatnika podatku VAT w ramach działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

W niniejszej sytuacji warunki te nie zostaną spełnione – Parafia nie jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT, a nabywane towary i usługi w związku z realizacją Projektu nie będą służyły wykonywaniu czynności opodatkowanych.

Zatem Wnioskodawca nie będzie w związku z wykonywanym Projektem (Zadaniem) podatnikiem podatku VAT oraz nie będzie miał prawa do odliczenia podatku od towarów i usług w związku z jego realizacją.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Należy zauważyć, że pojęcie „kosztu kwalifikowalnego” nie jest pojęciem podatkowym i organy podatkowe nie są właściwe do rozstrzygania wątpliwości podatników odnośnie możliwości zaliczania wartości podatku od towarów i usług do kosztów kwalifikowalnych. Kwestię tę rozstrzygają bowiem przepisy regulujące zasady korzystania ze środków pomocowych. Zasady i przepisy podatkowe przywołane w uzasadnieniu niniejszej interpretacji mogą być jedynie pomocne przy dokonywaniu oceny, czy podatek VAT w tej sytuacji powinien być kosztem kwalifikowalnym.

W związku z powyższym nie zajęto stanowiska w tej sprawie.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa

w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.