2021.03.29 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-1.4012.11.2021.3.MKA
z 29 marca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 28 grudnia 2020 r. (data wpływu 12 stycznia 2021 r.), uzupełnionym pismem z 18 lutego 2021 r. (data wpływu 22 lutego 2021 r.) będącym odpowiedzią na wezwania Organu z 29 stycznia 2021 r. nr 0114-KDIP1-4012.11.2021.1.MKA oraz pismem z 9 marca 2021 r. (data wpływu 23 marca 2021 r.) będącym odpowiedzią na wezwania Organu z 26 lutego 2021 r. i nr 0114-KDIP1-4012.11.2021.2.MKA o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia od podatku VAT usługi najmu lokalu mieszkalnego Spółce na cele mieszkaniowe służące zaspokojeniu potrzeb mieszkaniowych:

pracowników Spółki i zleceniobiorców Spółki będących również pracownikami Spółki świadczącymi na jej rzecz pracę – jest prawidłowe.
osób fizycznych (cudzoziemców) przyjeżdżających do Polski w celu wykonywania pracy i poszukujących miejsca zamieszkania – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 stycznia 2021 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek, o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia od podatku VAT usługi najmu lokalu mieszkalnego Spółce na cele mieszkaniowe jej pracowników i zleceniobiorców.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny (doprecyzowany nadesłanymi uzupełnieniami):

Wnioskodawca Pani A.O. od 1 lutego 2018 r. prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą. W ramach prowadzonej działalności zajmuje się obrotem nieruchomościami tj. zakupem używanych oraz nowych lokali mieszkalnych i użytkowych, ich sprzedażą a także wynajmem nieruchomości wg PKD 68.10.Z., PKD 68.20.Z.

Aktualnie wynajmuje lokale mieszkalne na cele mieszkaniowe m.in. dla osób fizycznych nie prowadzących działalności gospodarczej. Wynajem ten jest każdorazowo opodatkowany podatkiem VAT w stawce zw. zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT, który mówi że: zwalnia od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe.

W dniu 21 października 2020 r. wynajęła w ramach prowadzonej działalności gospodarczej jeden z lokali mieszkalnych Spółce z o.o. na okres 12 miesięcy na cele mieszkaniowe służące zaspokojeniu potrzeb mieszkaniowych pracowników i zleceniobiorców tejże Spółki z o.o.

Wnioskodawca informuje, że świadczone usługi najmu lokalu mieszkalnego zgodnie z PKWiU z 2015 mieszczą się pod symbolem PKWIU 68.20.11.0 wynajem i obsługa nieruchomości mieszkalnych własnych i dzierżawionych.

Jest to najem długoterminowy. W niniejszym lokalu zamieszkują osoby tj. cudzoziemcy, którzy przyjechali do pracy na określony czas w firmie z siedzibą i miejscem prowadzenia działalności gospodarczej w […]. Pracownicy Ci skupiają swoje życie prywatne w tym mieszkaniu w ciągu całych tygodni pobytu w naszym kraju zarówno w dni robocze jak i w weekendy tj. lokal ten stanowi centrum ich interesów osobistych i gospodarczych. W związku z tym, że praca w tej firmie jest ściśle powiązana z zamieszkaniem w tym lokalu, Spółka dba o zapewnienie odpowiednich warunków dla prawidłowości funkcjonowania swoich pracowników włącznie z zapewnieniem porządku oraz możliwości korzystania m.in. z TV i internetu.

Wnioskodawca doprecyzował, że pod pojęciem „zleceniobiorca” Spółki rozumie zarówno pracownika tejże Spółki, którego pobyt w lokalu związany jest ze świadczeniem pracy na rzecz tej Spółki i równocześnie osobę fizyczną (cudzoziemca), przyjeżdżającą do Polski w celu wykonywania pracy i poszukującą na jej terenie miejsca zamieszkania.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w zaistniałej sytuacji wynajem dla Spółki z o.o. lokalu mieszkalnego na cele mieszkaniowe służące zaspokojeniu potrzeb mieszkaniowych pracowników i zleceniobiorców tejże Spółki może w dalszym ciągu zostać opodatkowany podatkiem VAT w stawce zw. na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT.

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy wynajem dla Spółki z o.o. lokalu mieszkalnego na cele mieszkaniowe służące zaspokojeniu potrzeb mieszkaniowych pracowników i zleceniobiorców tejże Spółki jest
opodatkowany podatkiem VAT w stawce zw. na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT. Zastosowanie zwolnienia jest uzależnione od spełnienia przesłanek obiektywnych dotyczących charakteru wynajmowanego lokalu (lokal mieszkalny) oraz subiektywnych dotyczących przeznaczenia wynajmowanego lokalu (cel mieszkaniowy). W związku z tym, zwolnieniu nie podlega wynajem nieruchomości o charakterze mieszkalnym na cel inny niż mieszkaniowy. Przy czym przepis nie uzależnia zastosowania zwolnienia od rodzaju czy formy prawnej podmiotu świadczącego usługę, jak i podmiotu nabywającego tę usługę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego w zakresie zastosowania zwolnienia od podatku VAT usługi najmu lokalu mieszkalnego Spółce na cele mieszkaniowe:

pracownikom – jest prawidłowe,

osobom fizycznym (cudzoziemcom) – jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy – przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast przez świadczenie usług, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez świadczenie usług należy przede wszystkim rozumieć określone zachowanie podatnika na rzecz odrębnego podmiotu, które zasadniczo wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę.

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady, podlegają opodatkowaniu VAT wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Należy jednak zauważyć, że nie każda czynność stanowiąca odpłatną dostawę towarów lub odpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu musi być wykonywana przez podmiot o statusie podatnika działającego w takim charakterze w odniesieniu do tej czynności.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku. Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy.

W tym miejscu należy zauważyć, że stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy (od ogólnej zasady powszechności opodatkowania) i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalne. W efekcie podatnik uprawniony jest do zastosowania ww. preferencji jedynie, gdy charakter czynności świadczonych przez niego w sposób jednoznaczny i nie budzący wątpliwości wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe.

Zwolnienie, które znajduje się w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT stanowi implementację z art. 135 ust. 1 lit. l Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L z 2006 r. nr 347/1 z późn. zm.). Przepis powyższy stanowi, że Państwa członkowskie zwalniają następujące transakcje: „(…) dzierżawę i wynajem nieruchomości”.

Krajowe ustawodawstwo stanowi o zwolnieniu z opodatkowania usługi najmu pod warunkiem jego mieszkaniowego przeznaczenia.

Należy ponadto zauważyć, że stosownie do art. 43 ust. 20 ustawy, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 36, nie ma zastosowania do usług wymienionych w poz. 47 załącznika nr 3 do ustawy.

Ww. przepis art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy wskazuje, że zwolnieniu od podatku od towarów i usług podlega wyłącznie świadczenie usług w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości, po pierwsze o charakterze mieszkalnym, po drugie – na cele mieszkaniowe. Zastosowanie zwolnienia jest więc uzależnione od spełnienia przesłanek dotyczących charakteru wynajmowanego lokalu (lokal mieszkalny) oraz dotyczących przeznaczenia wynajmowanego lokalu (cel mieszkaniowy). W związku z tym zwolnieniu nie podlega wynajem nieruchomości o charakterze mieszkalnym na cel inny niż mieszkaniowy. Wskazany przepis nie uzależnia zastosowania zwolnienia od rodzaju czy formy prawnej podmiotu świadczącego usługę, jak i od podmiotu nabywającego tę usługę. Nie odnosi się również do czasu wynajmowania nieruchomości oraz klasyfikacji statystycznych.

Powyższe wskazuje, że zwolnieniu od podatku podlega świadczona na własny rachunek usługa wynajmu lub dzierżawy nieruchomości o charakterze mieszkalnym, co istotne, na cele mieszkaniowe. Zatem przesłanki do zastosowania zwolnienia są następujące:

świadczenie usługi na własny rachunek,

charakter mieszkalny nieruchomości,

mieszkaniowy cel najmu lub dzierżawy.

Zaistnienie wszystkich powyższych przesłanek skutkuje zastosowaniem zwolnienia od podatku. Brak któregokolwiek z powyższych elementów nie pozwala natomiast na zastosowanie zwolnienia i w konsekwencji następuje opodatkowanie świadczonej usługi.

Na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług najem stanowi świadczenie usług zdefiniowane w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy należy stwierdzić, że świadczenie usług najmu wypełnia, określoną w art. 15 ust. 2 ustawy, definicję działalności gospodarczej, jeżeli jest wykonywane w sposób ciągły do celów zarobkowych (zawierane umowy najmu mają zazwyczaj długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe).

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca od 1 lutego 2018 r. prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą w ramach której zajmuje się obrotem nieruchomościami.

Przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest: zakup używanych oraz nowych lokali mieszkalnych i użytkowych, a także ich sprzedaż i wynajem. Aktualnie wynajmuje lokale mieszkalne na cele mieszkaniowe m.in. dla osób fizycznych nie prowadzących działalności gospodarczej. Wynajem ten każdorazowo jest opodatkowany podatkiem VAT w stawce zw. zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT. Ww. usługi klasyfikowane są pod symbolem PKWiU 68.20.11.0.

W dniu 21 października 2020 r. w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca wynajął jeden z lokali mieszkalnych Spółce na okres 12 miesięcy na cele mieszkaniowe służące zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych pracowników i zleceniobiorców tejże Spółki.

Jest to najem długoterminowy. W niniejszym lokalu zamieszkują osoby tj. cudzoziemcy, którzy przyjechali do pracy na określony czas w firmie z siedzibą i miejscem prowadzenia działalności gospodarczej w […]. Ośrodek życia tych osób skupia się w tym właśnie mieszkaniu w ciągu całego pobytu w kraju. Spółka dba o zapewnienie odpowiednich warunków dla prawidłowości funkcjonowania swoich pracowników.

Wątpliwości Wnioskodawcy w niniejszej sprawie dotyczą wskazania, czy wynajmując jeden z lokali mieszkalnych Spółce na cele mieszkaniowe służące zaspokojeniu potrzeb mieszkaniowych pracowników i zleceniobiorców tej Spółki, oraz osobom fizycznym (cudzoziemcom) usługa najmu lokalu mieszkalnego będzie zwolniona z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy.

Należy wskazać, że umowa najmu jest cywilnoprawną umową nakładającą na strony – zarówno wynajmującego, jak i najemcę – określone przepisami obowiązki.

Jak wynika z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r., poz. 1740), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Najem jest więc umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną. Z powyższego wynika, że umówiony między stronami czynsz jest wynagrodzeniem za możliwość korzystania z cudzej rzeczy i stanowi świadczenie wzajemne należne za używanie lokalu przez jego najemcę.

Na gruncie podatku od towarów i usług najem nieruchomości stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Usługa najmu nieruchomości korzysta ze zwolnienia na podstawie ww. art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, pod warunkiem łącznego spełnienia przesłanek co do podmiotu, przedmiotu i celu takiej umowy. Podatnik podatku VAT będzie mógł, zatem skorzystać ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług ww. usługi, jeśli umowa najmu w swojej treści zawiera między innymi postanowienia, z których w sposób niebudzący wątpliwości wynika, że dotyczy ona lokalu mieszkalnego i lokal ten może być wykorzystany przez najemcę tylko w celach mieszkaniowych. Mając na uwadze przedstawiony stan prawny oraz opis sprawy należy stwierdzić, że w przedstawionych we wniosku okolicznościach sprawy za spełnione należy uznać wyżej opisane przesłanki wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o podatku od towarów i usług warunkujące możliwość zastosowania zwolnienia od podatku VAT. Do usługi najmu lokalu mieszkalnego świadczonej na podstawie umowy, której stroną (najemcą) jest Spółka udostępniająca ten lokal wyłącznie swoim pracownikom i zleceniobiorcom, którzy będą go wykorzystywali wyłącznie na cele mieszkaniowe. Zatem sens wynajmu stanowi zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych pracowników i zleceniobiorców w czasie, w którym pełnią oni obowiązki służbowe.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT usługi udostępnienia lokalu mieszkalnego przez Wnioskodawcę najemcy (Spółce z o.o.), wyłącznie na cele mieszkaniowe pracowników Spółki i zleceniobiorców będących również pracownikami tej Spółki świadczącymi na jej rzecz pracę jest prawidłowe.

W treści złożonego wniosku Wnioskodawca przedstawił również sytuację, w której udostępni on lokal mieszkalny osobom fizycznym (cudzoziemcom) przyjeżdżającym do Polski w celu wykonywania pracy i poszukujących miejsca zamieszkania. W odniesieniu do tej grupy osób korzystających z wynajmowanego przez Spółkę lokalu, Wnioskodawca nie wskazał, że są to pracownicy Spółki.

Wnioskodawca w związku z powyższym powziął wątpliwość w zakresie zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT wynajmu lokalu mieszkalnego przez Wnioskodawcę Spółce, wyłącznie na cele mieszkaniowe, który jest następnie udostępniany przez Spółkę osobom fizycznym (cudzoziemcom), przyjeżdżającym do Polski w celu wykonywania pracy i poszukującym miejsca zamieszkania na terenie Polski, wyłącznie na cele mieszkaniowe tych osób.

W niniejszej sprawie, jak wynika z opisu – Spółka będzie przekazywać wspomniany lokal na cele mieszkaniowe osobom fizycznym (cudzoziemcom), które będą zamieszkiwać w tym lokalu mieszkalnym. Zatem celem oddania w najem mieszkania przez Wnioskodawcę nie będzie zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych Spółki, ponieważ Wnioskodawca wynajmując przedmiotowy lokal mieszkalny Spółce nie będzie wykorzystywał go w celu zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych Spółki. Celem tego najmu będzie dalsze wykorzystywanie w ramach prowadzonej działalności gospodarczej przez Spółkę.

Tak więc w powyższym przypadku wynajem lokalu mieszkalnego przez Wnioskodawcę Spółce, w celu zaspokajania potrzeb mieszkaniowych osób fizycznych (cudzoziemcom), przyjeżdżających do Polski w celu wykonywania pracy i poszukującym miejsca zamieszkania na terenie Polski, wyłącznie na cele mieszkaniowe tych osób, nie znajdzie zastosowania art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie zwolnienia z podatku VAT na podstawie art.
43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT w celu udostępnienia lokalu mieszkalnego przez Wnioskodawcę najemcy będącym Spółką z o.o., który jest następnie udostępniany przez Spółkę innym osobom fizycznym (cudzoziemcom), przyjeżdżającym do Polski w celu wykonywania pracy i poszukującym miejsca zamieszkania na terenie Polski, wyłącznie na cele mieszkaniowe tych osób jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zaznacza się, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wdanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty opis sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem przedmiotowa interpretacja rozstrzyga jedynie w zakresie zastosowania przepisów regulujących podatek od towarów i usług względem Wnioskodawcy. Przedmiotowa interpretacja nie rozstrzyga natomiast w zakresie zastosowania przepisów regulujących podatek od towarów i usług względem pozostałych współwłaścicieli.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w […], w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd Administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin