Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2.4011.8.2021.KC
z 2 kwietnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a pkt 1, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 5 stycznia 2021 r. (data wpływu), uzupełnionym w dniu 8 stycznia 2021 r. oraz w dniu 3 marca 2021 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wypłaty świadczenia wdowiego z USA – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 stycznia 2021 r. wpłynął do tutejszego organu wniosek, uzupełniony w dniu 8 stycznia 2021 r. oraz w dniu 3 marca 2021 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wypłaty świadczenia wdowiego z USA.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni jest obywatelem Polski i tu zamieszkuje na stale.

Na polskie konto bankowe otrzymuje świadczenie wdowie „widow’s insurance benefits”, które wypłacane jest z Zarządu Ubezpieczeń Społecznych USA (Social Seceurity Administration).

Świadczenie wdowie zostało Wnioskodawczyni przyznane po śmierci jej męża - obywatela USA - dzięki temu, że jej mąż był zatrudniony w USA i tam wypracował sobie uprawnienia rentowo-emerytalne.

W 2019 r. od wypłaconego świadczenia wdowiego nie był potrącony żaden amerykański podatek, gdyż Wnioskodawczyni posiadała status rezydenta USA, co skutkuje zwolnieniem tegoż świadczenia z opodatkowania (podobnie jak przy obywatelstwie amerykańskim).

Od 2020 r., czyli po wygaśnięciu statusu Wnioskodawczyni - zgodnie z tamtejszym prawem - Wnioskodawczyni jest opodatkowana jako obcokrajowiec.

Reasumując, w okresie, którego dotyczy stan faktyczny przedstawiony we wniosku Wnioskodawczyni posiada jedynie polskie obywatelstwo i zamieszkuje na stałe w Polsce. Wyłącznie tu znajduje się jej ośrodek interesów życiowych, zatem podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Z ZUS w Polsce Wnioskodawczyni otrzymuje emeryturę jak również z USA świadczenie, którego dotyczy przedmiotowy wniosek.

Powyższe świadczenie jest świadczeniem wdowim wypracowanym przez współmałżonka i przyznawane jest wdowie po osobie zmarłej - na podstawie przepisów obowiązujących w USA. W dostępnych dla Wnioskodawczyni źródłach świadczenie wdowie nie jest precyzyjnie sklasyfikowane. Osobiście Wnioskodawczyni określiłaby przedmiotowe świadczenie jako świadczenie rodzinne (renta rodzinna) po zmarłej osobie uprawnionej do renty lub emerytury.

Wnioskodawczyni wskazuje, że otrzymywane przez nią świadczenie z całą pewnością jest świadczeniem rodzinnym przyznawanym na podstawie przepisów o świadczeniach rodzinnych obowiązujących w USA, z uwagi na fakt, że jest to udokumentowane na stronie Ambasady Stanów Zjednoczonych Ameryki w Polsce oraz na jej imiennym zaświadczeniu z Ambasady USA - Wnioskodawczyni posiada imienne zaświadczenie wydane przez Ambasadę w Polsce, że jest to świadczenie rodzinne.

Świadczenie to nie powinno być opodatkowane w Polsce, niezależnie od statusu imigracyjnego Wnioskodawczyni w USA. Świadczenie wdowie jest świadczeniem rodzinnym przyznawanym w myśl przepisów o świadczeniach rodzinnych obowiązujących w USA.

Świadczenie wdowie ma charakter socjalny w żaden sposób niezwiązany i niezależny od uprawnień emerytalno-rentowych świadczeniobiorcy, gdyż Wnioskodawczyni nigdy w USA nie pracowała i nie płaciła składek na ubezpieczenie do SSA od zarobków. Na swoje zaopatrzenie rentowo-emerytalne składki do SSA odprowadzał jedynie pracujący jej małżonek.

W 2019 r. Wnioskodawczyni formalnie miała jeszcze status posiadacza tzw. „zielonej karty”, chociaż zamieszkiwała i posiadała ośrodek interesów życiowych wyłącznie w Polsce.

W 2020 r. na skutek formalnego wygaśnięcia ważności „zielonej karty” Wnioskodawczyni stała się dla USA obcokrajowcem. Od tego czasu i tylko z tego powodu - jak wszyscy cudzoziemcy - podlega w USA opodatkowaniu (25,5%).

Jednak niezmiennym pozostaje, że zarówno w 2019 r. jak i 2020 r. na stałe (i powyżej 183 dni w roku) Wnioskodawczyni zamieszkiwała wyłącznie w Polsce, w Polsce posiadała centrum wszelkich interesów życiowych i polskie obywatelstwo.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy świadczenie wdowie wypłacane Wnioskodawczyni przez SSA w USA na konto w polskim banku, uprawnia Wnioskodawczynię do zwolnienia z opodatkowania w Polsce w myśl art. 21 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
2. W sytuacji, gdy Wnioskodawczyni pobiera oprócz ww. świadczenia emeryturę z ZUS w Polsce, to czy w rozliczeniu rocznym należy złożyć PIT tylko z ZUS, czy też uwzględnić świadczenie rodzinne z USA?
3. Czy dla dochodów zagranicznych - w sytuacji ich opodatkowania - należy zastosować metodę wyłączenia z progresją?

Zdaniem Wnioskodawczyni, świadczenie wdowie (niezależnie od statusu imigracyjnego w USA) nie powinno podlegać opodatkowaniu w Polsce i obowiązkowi wykazywania go w zeznaniu rocznym PIT na mocy art. 21 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ według amerykańskich przepisów o świadczeniach rodzinnych jest klasyfikowane jako świadczenie rodzinne i jest odpowiednikiem polskich świadczeń rodzinnych, otrzymanym na podstawie przepisów o świadczeniach rodzinnych.

Wnioskodawczyni wskazuje, że w wielu interpretacjach dotyczących tego zagadnienia, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stoi na stanowisku zwolnienia renty wdowiej z podatku dochodowego w Polsce. Informacje o zaklasyfikowaniu renty wdowiej do świadczeń rodzinnych znajdują się też w zakładce na stronie Ambasady USA.

Na potwierdzenie swojego stanowiska Wnioskodawczyni powołuje interpretacje podatkowe, np.: z dnia 3 czerwca 2020 r., sygn. akt 0112-KDIL2-1.4011.436.2020.2.KB, z dnia 14 sierpnia 2020 r., sygn. akt 0115-KDIT2.4011.429.2020.2.RS, z dnia 31 grudnia 2020 r., sygn. akt 0113-KDIPT2-2.4011.794.2020.AKR oraz z dnia 13 stycznia 2021 r., sygn. akt 0113-KDWPT.4011.249.2020.MH, zgodnie z którymi zagraniczne renty wdowie, jako rodzaj świadczenia rodzinnego (niezależnego od nabycia przez świadczeniobiorcę uprawnień emerytalno-rentowych) korzystają ze zwolnienia z PIT na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz zgodnie z dwustronną umową o unikaniu podwójnego opodatkowania zwartą między Rządem RP i Rządem Stanów Zjednoczonych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 1a ww. ustawy za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Z przestawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni jest obywatelem Polski i tu zamieszkuje na stale. Na polskie konto bankowe otrzymuje świadczenie wdowie „widow’s insurance benefits”, które wypłacane jest z Zarządu Ubezpieczeń Społecznych USA (Social Seceurity Administration). Świadczenie wdowie zostało Wnioskodawczyni przyznane po śmierci jej męża - obywatela USA - dzięki temu, że jej mąż był zatrudniony w USA i tam wypracował sobie uprawnienia rentowo-emerytalne. W 2019 r. od wypłaconego świadczenia wdowiego nie był potrącony żaden amerykański podatek, gdyż Wnioskodawczyni posiadała status rezydenta USA, co skutkuje zwolnieniem tegoż świadczenia z opodatkowania (podobnie jak przy obywatelstwie amerykańskim). Od 2020 r., czyli po wygaśnięciu statusu Wnioskodawczyni - zgodnie z tamtejszym prawem - Wnioskodawczyni jest opodatkowana jako obcokrajowiec. W okresie, którego dotyczy stan faktyczny przedstawiony we wniosku Wnioskodawczyni posiada jedynie polskie obywatelstwo i zamieszkuje na stałe w Polsce. Wyłącznie tu znajduje się jej ośrodek interesów życiowych, zatem podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Z ZUS w Polsce Wnioskodawczyni otrzymuje emeryturę jak również z USA świadczenie, którego dotyczy przedmiotowy wniosek. Powyższe świadczenie jest świadczeniem wdowim wypracowanym przez współmałżonka i przyznawane jest wdowie po osobie zmarłej - na podstawie przepisów obowiązujących w USA. W dostępnych dla Wnioskodawczyni źródłach świadczenie wdowie nie jest precyzyjnie sklasyfikowane. Osobiście Wnioskodawczyni określiłaby przedmiotowe świadczenie jako świadczenie rodzinne (renta rodzinna) po zmarłej osobie uprawnionej do renty lub emerytury. Wnioskodawczyni wskazuje, że otrzymywane przez nią świadczenie z całą pewnością jest świadczeniem rodzinnym przyznawanym na podstawie przepisów o świadczeniach rodzinnych obowiązujących w USA, z uwagi na fakt, że jest to udokumentowane na stronie Ambasady Stanów Zjednoczonych Ameryki w Polsce oraz na jej imiennym zaświadczeniu z Ambasady USA - Wnioskodawczyni posiada imienne zaświadczenie wydane przez Ambasadę w Polsce, że jest to świadczenie rodzinne. Świadczenie to nie powinno być opodatkowane w Polsce, niezależnie od statusu imigracyjnego Wnioskodawczyni w USA. Świadczenie wdowie jest świadczeniem rodzinnym przyznawanym w myśl przepisów o świadczeniach rodzinnych obowiązujących w USA. Świadczenie wdowie ma charakter socjalny w żaden sposób niezwiązany i niezależny od uprawnień emerytalno-rentowych świadczeniobiorcy, gdyż Wnioskodawczyni nigdy w USA nie pracowała i nie płaciła składek na ubezpieczenie do SSA od zarobków. Na swoje zaopatrzenie rentowo-emerytalne składki do SSA odprowadzał jedynie pracujący jej małżonek. W 2019 r. Wnioskodawczyni formalnie miała jeszcze status posiadacza tzw. „zielonej karty”, chociaż zamieszkiwała i posiadała ośrodek interesów życiowych wyłącznie w Polsce. W 2020 r. na skutek formalnego wygaśnięcia ważności „zielonej karty” Wnioskodawczyni stała się dla USA obcokrajowcem. Od tego czasu i tylko z tego powodu - jak wszyscy cudzoziemcy - podlega w USA opodatkowaniu (25,5%). Jednak niezmiennym pozostaje, że zarówno w 2019 r. jak i 2020 r. na stałe (i powyżej 183 dni w roku) Wnioskodawczyni zamieszkiwała wyłącznie w Polsce, w Polsce posiadała centrum wszelkich interesów życiowych i polskie obywatelstwo.

Wątpliwość Wnioskodawczyni budzi kwestia, czy świadczenie wdowie, które jest wypłacane na podstawie przepisów o świadczeniach rodzinnych obowiązujących w USA, może być zwolnione od podatku dochodowego w Polsce w myśl art. 21 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz czy ciąży na niej obowiązek wykazywania go w rocznych zeznaniach podatkowych.

Biorąc powyższe okoliczności pod uwagę należy stwierdzić, że w rozpatrywanej sprawie zastosowanie znajduje umowa między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki o uniknięciu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisana w Waszyngtonie 8 października 1974 r. (Dz. U. z 1976 r. Nr 31, poz. 178).

Powyższa Umowa nie zawiera odrębnego artykułu dotyczącego opodatkowania świadczeń wdowich - wypłacanych ze Stanów Zjednoczonych Ameryki.

Oznacza to, że tego rodzaju dochód podlega opodatkowaniu na zasadach ogólnych, zgodnie z postanowieniami art. 5 Umowy („Ogólne zasady opodatkowania”).

Zgodnie z art. 5 ust. 1 tej Umowy, osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie może być opodatkowana przez drugie Umawiające się Państwo z tytułu dochodu pochodzącego ze źródeł tego drugiego Umawiającego się Państwa i tylko z tytułu takiego dochodu, zgodnie ze wszystkimi ograniczeniami zawartymi w niniejszej Umowie.

Stosownie do art. 5 ust. 2 tej Umowy, postanowienia niniejszej Umowy nie będą w żaden sposób stwarzały ograniczenia wobec wyłączeń, zwolnień, zmniejszeń, zaliczeń lub innych przywilejów, przyznanych obecnie lub w przyszłości przez:

1. prawo jednego z Umawiających się Państw przy określeniu podatków pobieranych przez to Umawiające się Państwo lub
2. przez każdą inną umowę zawartą pomiędzy Umawiającymi się Państwami.

W myśl art. 5 ust. 3 ww. Umowy polsko-amerykańskiej, bez względu na postanowienia niniejszej Umowy, z wyłączeniem ustępu 4, Umawiające się Państwo może opodatkować obywatela tego Umawiającego się Państwa lub osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w tym Umawiającym się Państwie (zgodnie z zasadami artykułu 4), tak jakby niniejsza Umowa nie weszła w życie.

Z przywołanych powyżej przepisów wynika, że Polska ma prawo opodatkować dochód uzyskany z tytułu świadczenia wdowiego wypłacanego ze Stanów Zjednoczonych osobie mającej miejsce zamieszkania na terytorium Polski. Prawo to wynika z zapisu art. 5 ust. 3 Umowy, zgodnie z którym państwu rezydencji przysługuje pełne prawo do opodatkowania dochodów osoby mającej na jego terytorium miejsce zamieszkania.

Zgodnie z generalną zasadą wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Na mocy art. 21 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku są świadczenia rodzinne otrzymane na podstawie przepisów o świadczeniach rodzinnych, dodatki rodzinne i pielęgnacyjne, zasiłki dla opiekunów otrzymane na podstawie przepisów o ustaleniu i wypłacie zasiłków dla opiekunów, świadczenia pieniężne otrzymane w przypadku bezskuteczności egzekucji alimentów, zasiłki porodowe otrzymane na podstawie odrębnych przepisów oraz świadczenie wychowawcze otrzymane na podstawie przepisów o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci.

Biorąc pod uwagę opisany stan faktyczny oraz przedstawiony powyżej stan prawny należy zatem stwierdzić, że zgodnie z postanowieniami Umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki o uniknięciu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu świadczenie wdowie otrzymywane przez Wnioskodawczynię z USA podlega opodatkowaniu w Polsce.

Jednocześnie jednak, w sytuacji gdy - jak twierdzi Wnioskodawczyni - świadczenie to jest świadczeniem rodzinnym wypłacanym na podstawie przepisów o świadczeniach rodzinnych obowiązujących w USA to jest ono zwolnione od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji, Wnioskodawczyni nie jest zobowiązana do opłacenia z tytułu otrzymywania ww. świadczenia podatku dochodowego od osób fizycznych i nie ciąży na niej obowiązek uwzględniania go w rocznym zeznaniu podatkowym.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawczynię interpretacji podatkowych tutejszy organ informuje, że wydane zostały one w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Końcowo nadmienić należy, że z uwagi na specyfikę postępowania interpretacyjnego organ upoważniony do wydania interpretacji indywidualnej orzeka tylko i wyłącznie w obrębie stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię. Wynika z tego, że w ramach analizowanego postępowania, organ interpretacyjny nie prowadzi postępowania dowodowego zmierzającego do ustalenia stanu faktycznego, lecz odnosi się wyłącznie do stanu faktycznego opisanego we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na Wnioskodawczyni ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.