Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-3.4012.163.2021.1.MW
z 9 kwietnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 1 kwietnia 2021 r. (data wpływu 1 kwietnia 2021 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odliczenia podatku w całości lub w części w związku z realizacją projektu pn.: (…) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 kwietnia 2021 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odliczenia podatku w całości lub w części w związku z realizacją projektu pn.: (…).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Gmina (…) w dniu 29 sierpnia 2019 roku zawarła umowę z Województwem (…) z siedzibą w (…) o przyznaniu pomocy (…) zarejestrowaną w rejestrze UM pod nr (…) dotyczącą realizacji projektu pn.:(…), zlokalizowanej na działce ewidencyjnej nr (…) obręb (…).

Inwestycja jest współfinansowana w ramach poddziałania 19.2 (…) objętego Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014 – 2020.

Wykonanie projektu nastąpiło w 2020 roku, w oparciu o umowę cywilno – prawną nr (…) z dnia 23 czerwca 2020 roku, z wykonawcą – (…). Wyboru wykonawcy dokonano w przetargu nieograniczonym na wykonanie robót budowlanych wraz z materiałem – Kod główny (…).Wykonawca po wykonaniu zadania wystawił Gminie (…), jako zamawiającemu fakturę z wynagrodzeniem obejmującym m.in. podatek od towarów i usług w obowiązującej stawce VAT 23%. Wynagrodzenie zostało wypłacone na rzecz wykonawcy.

Gmina po zakończeniu zadania wystąpiła do (…) Urzędu Marszałkowskiego w (…) z wnioskiem o płatność celem uzyskania dofinansowania z PROW 2014 – 2020 zgodnie z postanowieniami powyżej wskazanej umowy podpisanej z Województwem (…). W rozliczeniu kosztów realizacji zadania we wniosku o płatność zgodnie z przepisami Gmina zaliczyła kwotę brutto wraz z podatkiem VAT w obowiązującej stawce 23%. Obecnie Gmina (…) jako Beneficjent została wezwana przez Urząd Marszałkowski w (…) do przestawienia interpretacji indywidualnej prawa podatkowego w zakresie VAT, w kwestii potwierdzenia możliwości odliczenia w całości lub w części rzeczonego podatku, w związku z realizacją tego projektu.

Gmina z powyżej wymienionej inwestycji nie będzie uzyskiwać żadnych dochodów. Inwestycja przedmiotowa nie będzie zbyta ponieważ służy głównie mieszkańcom i wszystkim korzystającym z terenu rekreacyjnego i urządzeń sportowych zamontowanych na przedmiotowym terenie przy jeziorze (…). Naczelnik Urzędu Skarbowego w (…) nadał Gminie (…) NIP (…). Gmina (…) figuruje w ewidencji podatników i płatników organu podatkowego. Gmina (…) jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług i składa deklarację VAT, ale ze względu na uzyskiwane przychody z tytułu sprzedaży i wynajmu lokali oraz sprzedaży i dzierżawy gruntów. Tego rodzaju przychody stanowią jedyne źródło dochodów Gminy opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Gmina (…) ma możliwość odliczenia podatku VAT w całości lub w części, w związku z poniesieniem kosztów na realizację projektu pn.:(…) na podstawie art. 86 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106 ze zmianami)?

Zdaniem Wnioskodawcy nie ma on możliwości odliczenia podatku VAT w całości lub w części, w związku z realizacją projektu pn.:(…), ponieważ przedmiotowa inwestycja nie jest i nie będzie wykorzystywana do wykonywania przez Gminę (…) czynności opodatkowanych.

Zagospodarowany teren do celów rekreacyjnych i wyposażony w urządzenia sportowe jako inwestycja nie zostanie zbyta, ponieważ jest to teren publiczny, który służy w całości realizacji zadań własnych gminy wynikających z odrębnych przepisów prawa, w tym ustawy o samorządzie gminnym.

Gmina (…) jest podatnikiem podatku od towarów i usług i składa deklarację VAT, ale ze względu na uzyskiwane przychody z tytułu sprzedaży i wynajmu lokali oraz z uwagi na sprzedaż i dzierżawę gruntów. Te przychody stanowią jedyne źródło dochodów Gminy opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106, z późniejszymi zmianami) w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, podatnikowi określonemu art. 15 ww. ustawy przysługuje prawo do obniżenia kwoty należnego podatku, o kwotę podatku naliczonego z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Na podstawie art. 86 ust. 1 pkt 1 lit a ustawy o podatku od towarów i usług, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwoty podatku wynikającego z faktury otrzymanej od wykonawcy przedmiotowego zadania inwestycyjnego.

Zgodnie z treścią art. 87 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług wynika, że w przypadku, gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy, lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy. Według przepisu zawartego w art. 15 ust. 1 ww. ustawy gmina jest podatnikiem podatku VAT jako inna osoba prawna, która wykonuje samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pomimo, że gminy jako organy władzy publicznej oraz urzędy obsługujące te organy, w myśl art. 15 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług, nie uznaje się wprost za podatnika w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, ale z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych, na podstawie której został zrealizowany projekt pn.: (…).

Tak sprecyzowane stanowisko gminy w kwestii bycia podatnikiem, jest również potwierdzone w unormowaniach prawa wspólnotowego (art. 13 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U., UE. L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.) w przypadku, gdy organy władzy publicznej bądź urzędy obsługujące te organy podejmują takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań, lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Gmina (…) poprzez wykonanie przedmiotowego projektu polegającego na zagospodarowaniu terenu przy Jeziorze (…), wykonała w myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tj. Dz. U. z 2020 r. poz.713, 1378 z późn. zm.) zadanie publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność oraz zrealizowała zadanie własne gminy, które katalogowo jest określone w art. 7 ustawy o samorządzie gminnym. Zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Natomiast według art. 7 ust. 1 pkt 10 ustawy o samorządzie gminnym, zadania własne gminy obejmują sprawy gminnych terenów i obiektów kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych.

Gmina oraz inna gminna osoba prawna może prowadzić działalność gospodarczą wykraczającą poza zadania o charakterze użyteczności publicznej, wyłącznie w przypadkach określonych w odrębnej ustawie (art. 9 ust. 2 ustawy o samorządzie gminnym).

Jak stanowi art. 9 ust. 3 ww. ustawy o samorządzie gminnym, formy prowadzenia gospodarki gminnej, w tym wykonywania przez gminę zadań o charakterze użyteczności publicznej, określa odrębna ustawa.

W uzasadnieniu powyżej określonego stanowiska Gminy (…) w odniesieniu do realizacji projektu, należy dodatkowo podkreślić rodzaj projektu, który co do istoty i przeznaczenia zalicza się do projektów o charakterze publicznym, polegającym na wybudowaniu infrastruktury turystycznej i sportowej, z której może korzystać każdy, zgodnie z jej przeznaczeniem.

W motywacji stanowiska Gminy należy zauważyć, iż przywołane powyżej regulacje prawne w sposób jednoznaczny wskazują, że przygotowanie obiektów kultury fizycznej, obiektów turystyczno – rekreacyjnych, oraz zarządzanie nimi należy do gminy jako jednostki samorządu terytorialnego i jednocześnie właściciela terenu, na którym jest zlokalizowany zagospodarowany teren przy jeziorze (…) i przeznaczony do użytkowania jako plac zabaw dla dzieci i jako teren rekreacyjno – sportowy, na którym urządzono w ramach projektu boisko sportowe do piłki siatkowej i plażowej oraz do piłki ręcznej, umywalki i wc, wybudowano urządzenia i obiekty do spotkań użytkowników i mieszkańców, w tym ławostoły, grill zadaszony, miejsca postojowe do carawaningu oraz dojazdy i przejścia utwardzone.

Gmina realizując projekt zagospodarowania terenu rekreacyjnego przy jeziorze wykonała obligatoryjne zadanie przypisane w katalogu czynności do obowiązków o charakterze publicznoprawnym.

Według powołanych wyżej przepisów obowiązującego wynika, że Gmina jako jednostka samorządu terytorialnego jest podatnikiem podatku od towarów i usług , ale w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny. Realizacja przedmiotowej inwestycji nastąpiła właśnie na podstawie umowy cywilnoprawnej z wykonawcą.

Mając na uwadze powyższe uregulowania, należy stwierdzić, że w przypadku udostępniania terenów turystyczno – rekreacyjnych i sportowych ogółowi użytkowników, Gmina nie użytkuje ich do działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, i tym samym w powyższym zakresie Gmina nie działa jako podatnik, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy. W konsekwencji, powyższa czynność jest wyłączona z systemu podatku VAT i z tego względu stanowi czynność niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT.

W omawianych okolicznościach sprawy nie występuje więc związek przyczynowo – skutkowy, który decydowałby o prawie do odliczenia podatku związanego z wydatkami Gminy (…) poniesionymi na wykonanie rzeczonej inwestycji.

Gmina poniosła bowiem wydatki związane z zagospodarowaniem terenu rekreacyjnego przy jeziorze, który służy realizacji zadań publicznych.

Zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

W omawianej sprawie warunek uprawniający do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego nie jest spełniony, ponieważ – jak wskazano w niniejszym uzasadnieniu – efekty realizowanej inwestycji nie są i nie będą wykorzystywane do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym, uznaje się, że Gmina nie ma prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków ponoszonych z tytułu realizacji ww. projektu. Tym samym, uznano, że Gminie z tego tytułu nie przysługuje prawo do zwrotu podatku, o którym mowa w art. 87 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Reasumując, Gmina (…) wyraża jednoznaczne stanowisko, że nie ma możliwości odliczenia podatku VAT w całości lub części w związku z realizacją projektu pn.: (…), ponieważ efekty realizowanej inwestycji nie są i nie będą wykorzystywane do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
   
   

Z cytowanych wyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Tak skonstruowana zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ponadto ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, to jest m.in. tego, że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Na zakres prawa do odliczeń w sposób bezpośredni wpływa również pojmowanie statusu danego podmiotu jako podatnika podatku od towarów i usług wykonującego czynności opodatkowane. Tylko podatnik w rozumieniu art. 15 ustawy, ma prawo do odliczenia podatku naliczonego. Co do zasady status podatnika związany jest z prowadzeniem przez dany podmiot działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Gmina (…) zrealizowała projekt pn. (…). Wykonawca wyłoniony w przetargu wystawił Gminie (…), jako zamawiającemu, fakturę z wynagrodzeniem obejmującym m.in. podatek od towarów i usług. Wnioskodawca nie będzie uzyskiwać żadnych dochodów z tej inwestycji, służy ona mieszkańcom i wszystkim korzystającym z terenu rekreacyjnego i urządzeń sportowych zamontowanych na przedmiotowym terenie.

W związku z powyższym wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawa do odliczenia podatku VAT w całości lub części w związku z realizacją projektu pn.: (…). Jak wskazano na wstępie, odliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez podatnika podatku VAT w ramach działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Zatem podstawowym warunkiem, którego spełnienie należy analizować w aspekcie prawa do odliczenia podatku VAT, jest związek dokonywanych nabyć towarów i usług ze sprzedażą uprawniającą do dokonywania takiego odliczenia, czyli ze sprzedażą generującą podatek należny.

W omawianej sprawie związek taki nie występuje, gdyż jak podał Wnioskodawca, Gmina nie będzie uzyskiwać z przedmiotowej inwestycji żadnych dochodów, tym samym nie jest ona wykorzystywana przez Gminę do wykonywania czynności opodatkowanych.

Zatem ze względu na niespełnienie podstawowej pozytywnej przesłanki warunkującej prawo do odliczenia podatku naliczonego, jaką jest związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, Wnioskodawca nie ma prawa do odliczenia podatku VAT w całości lub części w związku z realizacją projektu pn.: (…).

Zatem stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Ponadto Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem zapytania Wnioskodawcy. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku, a wynikające z opisu sprawy oraz stanowiska Wnioskodawcy – nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej). Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, ze zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.