Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-2.4014.40.2021.1.MM
z 14 kwietnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 1325 ze zm.) – Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 4 lutego 2021 r. (data wpływu 15 lutego 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych m.in. w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy pożyczki przez żonę Wnioskodawcy jakie powstaną po stronie Wnioskodawcy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 lutego 2021 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych m.in. w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy pożyczki przez żonę Wnioskodawcy jakie powstaną po stronie Wnioskodawcy.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca wraz z żoną od ślubu posiadają ustrój ustawowej wspólności majątkowej małżeńskiej. Małżonkowie kupili mieszkanie, za pieniądze pochodzące częściowo z majątku osobistego żony Wnioskodawcy, częściowo z majątku osobistego Wnioskodawcy oraz częściowo z majątku wspólnego.

Na remont i urządzenie zakupionego mieszkania małżonkowie planują pożyczyć pieniądze od matki żony Wnioskodawcy, przy czym kwota pożyczki nie została jeszcze ustalona (jednak przekroczy kwotę podlegającą zwolnieniu od podatku od czynności cywilnoprawnych).

Małżonkowie zamierzają skonstruować umowę pożyczki w ten sposób, że będzie ona zawarta między żoną Wnioskodawcy i jej matką jako stronami umowy, Wnioskodawca natomiast wyrazi na tej umowie jedynie zgodę na jej zawarcie przez jego żonę (jako czynność prawną przekraczającą zakres zwykłych czynności zarządu majątkiem wspólnym).

Jak wyżej wskazano pieniądze pochodzące z pożyczki przeznaczone zostaną na zakup rzeczy, które wejdą do majątku wspólnego, pożyczka będzie również spłacana z majątku wspólnego małżonków, który powstaje w czasie trwania ich małżeństwa.

Żona Wnioskodawcy po zawarciu umowy pożyczki zamierza zgłosić ten fakt do właściwego urzędu skarbowego celem uzyskania zwolnienia od podatku (zgodnie z art. 9 pkt 10 lit. b) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych).

Jednak Wnioskodawca, jako zięć, nie należy do tzw. zerowej grupy podatkowej, o której mowa w art. 4a ustawy o podatku od spadków i darowizn (do której odnosi się wspomniany art. 9 pkt 10 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych) więc nie mógłby skorzystać ze zwolnienia podatkowego, oczywiście pod warunkiem, że w ogóle zostałby uznany za stronę tej umowy pożyczki - wszak nie widnieje na umowie jako strona tej umowy, a jedynie jako udzielający zgody swojej żonie na zawarcie tej umowy z jej matką.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy udzielając zgody swojej żonie na zawarcie umowy pożyczki z jej matką (za te pieniądze zostaną nabyte przedmioty do majątku wspólnego małżonków, z majątku wspólnego będzie ta pożyczka też spłacana) Wnioskodawca staje się stroną tej umowy czy też nie; a jeżeli nie jest stroną tej umowy czy ciąży na nim, w opisanej wyżej sytuacji, jakiś obowiązek podatkowy z tytułu udzielenia zgody jego żonie na pożyczkę od jej matki?

Zdaniem Wnioskodawcy, nie jest stroną tak skonstruowanej umowy pożyczki z tytułu udzielenia na nią zgody (nawet jeśli pieniądze z pożyczki wejdą do majątku wspólnego i z majątku wspólnego będzie ta pożyczka spłacana), gdyż została ona zawarta wyłącznie między żoną Wnioskodawcy i jej matką. W związku z tym nie ciąży na Wnioskodawcy obowiązek podatkowy w żadnym zakresie. Obowiązek podatkowy ciąży jedynie na jego żonie, lecz ona ma prawo, przy zachowaniu odpowiednich warunków, skorzystać ze zwolnienia podatkowego, więc ostatecznie żaden podatek nie będzie musiał zostać uiszczony w żadnej kwocie ani ze strony Wnioskodawcy ani ze strony jego żony.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na wstępie zaznacza się, że przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy tylko w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy pożyczki przez żonę Wnioskodawcy jakie powstaną po stronie Wnioskodawcy. W pozostałym zakresie wniosku, dotyczącym skutków podatkowych zawarcia umowy pożyczki jakie powstaną po stronie żony Wnioskodawcy, zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Przepis art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 815 ze zm.) zawiera zamknięty katalog czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ww. ustawy podatkowi temu podlegają umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych – obowiązek podatkowy, z zastrzeżeniem ust. 2, powstaje z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej.

Na podstawie art. 4 pkt 7 ww. ustawy – obowiązek podatkowy przy umowie pożyczki ciąży na biorącym pożyczkę.

W związku z powyższym, należy stwierdzić, że umowa pożyczki podlega generalnie opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych i obowiązek uiszczenia tegoż podatku ciąży na biorącym pożyczkę.

Jak wynika z wniosku – przedmiotowa umowa pożyczki zostanie zawarta wyłącznie pomiędzy żoną Wnioskodawcy i jej matką. Wnioskodawca natomiast wyrazi zgodę na zawarcie przez jego żonę ww. umowy pożyczki. Z tych powodów nie można uznać, że stroną tej umowy będzie również Wnioskodawca (mąż pożyczkobiorcy), pomimo faktu pozostawania przez niego w ustroju wspólności majątkowej małżeńskiej.

Z powołanego wyżej przepisu art. 4 pkt 7 cyt. ustawy jasno bowiem wynika, że w przypadku umowy pożyczki obowiązek podatkowy z tego tytułu ciąży na pożyczkobiorcy. Wnioskodawca – jako osoba niebędąca stroną omawianej umowy – nie będzie pożyczkobiorcą. Nie będzie zatem również obowiązany do uiszczenia podatku od czynności cywilnoprawnych z tytułu ww. pożyczki.

Wskazać również należy, że dla powyższego rozstrzygnięcia bez znaczenia pozostaje fakt, że w małżeństwie Wnioskodawcy obowiązuje ustrój wspólności majątkowej małżeńskiej, a pieniądze z pożyczki zostaną przeznaczone na remont i urządzenie zakupionego przez małżonków mieszkania. W treści wniosku wskazano bowiem, że stronami umowy pożyczki będzie żona Wnioskodawcy i jej matka, a z samego tylko zaistnienia ww. faktów dotyczących ustroju majątkowego obowiązującego w małżeństwie Wnioskodawcy i planowanego sposobu wykorzystania środków pochodzących z umowy pożyczki nie można wywodzić, że również Wnioskodawca będzie pożyczkobiorcą.

Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym nie będzie on stroną ww. umowy pożyczki i z tytułu udzielenia zgody żonie na pożyczkę od jej matki nie będzie na nim ciążyć obowiązek podatkowy, uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.