Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-2.4012.80.2021.2.ST
z 28 kwietnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 16 lutego 2021 r. (data wpływu 19 lutego 2021 r.), uzupełnionym pismem z 12 kwietnia 2021 r. (data wpływu 20 kwietnia 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• zwolnienia od podatku VAT usługi wynajmu lokalu firmie na cele mieszkaniowe jej pracowników – jest prawidłowe,
• zwolnienia od podatku VAT usługi wynajmu lokalu osobie prywatnej na cele mieszkaniowe, jeśli najemca mieszka tylko 2 tygodnie – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

19 lutego 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• zwolnienia od podatku VAT usługi wynajmu lokalu firmie na cele mieszkaniowe jej pracowników,
• zwolnienia od podatku VAT usługi wynajmu lokalu osobie prywatnej na cele mieszkaniowe, jeśli najemca mieszka tylko 2 tygodnie.
  
  

Wniosek uzupełniono pismem z 12 kwietnia 2021 r. (data wpływu 20 kwietnia 2021 r.) o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT i w ramach prowadzonej działalności wykorzystuje swoją nieruchomość w celach własnych do prowadzenia firmy oraz do wynajmu części lokali na cele mieszkaniowe.

Oprócz głównej działalności podstawowej – wykonywanie instalacji wodno-kanalizacyjnych, cieplnych, gazowych i klimatyzacyjnych Wnioskodawca ma wpisaną usługę PKD 68.20.Z – Wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi.

Lokale Zainteresowany wynajmuje firmie, z którą współpracuje i która udostępnia lokale swoim pracownikom w celach bytowych – są to obywatele Ukrainy.

W umowie najmu zawarty jest zapis, że Najemca lokalu wykorzystuje wyłącznie w celach mieszkaniowych.

Wynajmowany lokal składa się z 4 pomieszczeń sypialnych z przylegającą do nich kuchnią wyposażoną w niezbędne meble kuchenne, lodówkę i kuchenkę elektryczną. Do lokalu przynależy łazienka-WC wyposażona w pralkę, umywalkę i kabinę prysznicową.

Wnioskodawca wynajmuje również pokoje indywidualnie, przeważnie pracownikom z Ukrainy, z którymi jest związany umową o pracę oraz pracownikom z Ukrainy pracującym w obcych firmach.

Umowa podpisywana jest na dłuższe okresy: nieokreślony, roczny lub miesięczny z możliwością jedno-miesięcznego wypowiedzenia.

Zainteresowany nie ma też świadomości, czy Wynajmujący podpisze umowę na dłuższy okres, a zrezygnuje z najmu po kilku dniach. Czy wówczas taką usługę należałoby zakwalifikować jako najem krótkoterminowy.

Proszę o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stosowania stawki podatkowej wynajmu firmie lokalu na cele mieszkaniowe jej pracowników oraz wynajmu indywidualnym osobom, kiedy podpisana umowa jest na dłuższy okres, a rezygnacja następuje po kilku dniach wynajmu.

W piśmie z 12 kwietnia 2021 r. będącym uzupełnieniem do wniosku Wnioskodawca udzielił następujących odpowiedzi na zadane przez tut. Organ pytania o treści:

Pytanie DKIS:

Jaki jest Symbol Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług PKWiU 2015 (zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 4 września 2015 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. z 2015 r., poz. 1676, z późn. zm.) dla usług najmu lokali będących przedmiotem drugiego zapytania Wnioskodawcy, tj. usług wynajmu lokalu osobie prywatnej na cele mieszkaniowe, jeśli najemca mieszka tylko 2 tygodnie?

Odpowiedź:

Symbol PKWiU 2015 dla usługi wynajmu dla osoby prywatnej mieszkającej dwa tygodnie to symbol 68.20.11 – umowa była podpisana na okres półroczny, lecz osoba ta złożyła prośbę o rozwiązanie umowy po dwóch tygodniach.

Pytanie DKIS:

Czy w umowie najmu zawartej z firmą, z którą Wnioskodawca współpracuje znajdują się postanowienia, z których w sposób niebudzący wątpliwości wynika, że dotyczy ona lokali mieszkalnych?

Odpowiedź:

Z umowy najmu wynika, że przedmiotem najmu są pomieszczenia mieszkalne na cele zakwaterowania pracowników firmy współpracującej z Wnioskodawcą. Zawarty też jest zapis, że Wynajmujący wyraża zgodę na oddanie przedmiotu najmu w podnajem osobom trzecim.

Pytanie DKIS:

Czy w umowach najmu lokali zawieranych przez Wnioskodawcę z osobami prywatnymi znajdują się postanowienia, z których w sposób niebudzący wątpliwości wynika, że dotyczą one lokalu mieszkalnego i lokal ten może być wykorzystany przez najemcę tylko w celach mieszkaniowych?

Odpowiedź:

W umowach najmu lokali zawieranych z osobami prywatnymi znajduje się zapis niebudzący wątpliwości, że wynajmowany lokal jest lokalem mieszkalnym i że będzie przeznaczony wyłącznie na cele mieszkaniowe.

Pytanie DKIS:

Czy świadczone usługi najmu lokali firmie na cele mieszkaniowe jej pracowników wiążą się z przeniesieniem ośrodka życia tych pracowników do wynajmowanego lokalu?

Odpowiedź:

Świadczone usługi najmu lokali firmie na cele mieszkaniowe jej pracowników wiążą się z przeniesieniem ośrodka życia pracowników do wynajmowanego lokalu.

Pytanie DKIS:

Czy świadczone usługi najmu lokali osobom prywatnym na cele mieszkaniowe wiążą się z przeniesieniem ośrodka życia tych osób do wynajmowanego lokalu?

Odpowiedź:

Świadczone usługi najmu lokali osobom prywatnym na cele mieszkaniowe wiążą się z przeniesieniem ośrodka życia tych osób do wynajmowanego lokalu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy usługa wynajmu lokalu firmie na cele mieszkaniowe jej pracowników korzysta ze zwolnienia podatkowego?
2. Czy usługa wynajmu lokalu osobie prywatnej na cele mieszkaniowe korzysta ze zwolnienia, jeśli najemca mieszka tylko 2 tygodnie?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, usługa w obu przypadkach korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 jako usługa na cele mieszkaniowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 670, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary – w oparciu o art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez świadczenie usług należy przede wszystkim rozumieć określone zachowanie podatnika na rzecz odrębnego podmiotu, które zasadniczo wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę.

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady, podlegają opodatkowaniu VAT wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Należy jednak zauważyć, że nie każda czynność stanowiąca odpłatną dostawę towarów lub odpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu musi być wykonywana przez podmiot o statusie podatnika działającego w takim charakterze w odniesieniu do tej czynności.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku. Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy.

W tym miejscu należy zauważyć, że stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy (od ogólnej zasady powszechności opodatkowania) i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalne. W efekcie podatnik uprawniony jest do zastosowania ww. preferencji jedynie, gdy charakter czynności świadczonych przez niego w sposób jednoznaczny i nie budzący wątpliwości wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe.

Ww. przepis art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy wskazuje, że zwolnieniu od podatku od towarów i usług podlega wyłącznie świadczenie usług w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości, po pierwsze o charakterze mieszkalnym, po drugie – na cele mieszkaniowe.

Zastosowanie zwolnienia jest więc uzależnione od spełnienia przesłanek dotyczących charakteru wynajmowanego lokalu (lokal mieszkalny) oraz dotyczących przeznaczenia wynajmowanego lokalu (cel mieszkaniowy). W związku z tym zwolnieniu nie podlega wynajem nieruchomości o charakterze mieszkalnym na cel inny niż mieszkaniowy.

Wskazany przepis nie uzależnia zastosowania zwolnienia od rodzaju czy formy prawnej podmiotu świadczącego usługę, jak i od podmiotu nabywającego tę usługę. Nie odnosi się również do czasu wynajmowania nieruchomości oraz klasyfikacji statystycznych.

Powyższe wskazuje, że przesłanki do zastosowania zwolnienia są następujące:

• świadczenie usługi na własny rachunek,
• charakter mieszkalny nieruchomości,
• mieszkaniowy cel najmu lub dzierżawy.
  
  

Zaistnienie wszystkich powyższych przesłanek skutkuje zastosowaniem zwolnienia od podatku. Brak któregokolwiek z powyższych elementów nie pozwala natomiast na zastosowanie zwolnienia i w konsekwencji następuje opodatkowanie świadczonej usługi.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT i w ramach prowadzonej działalności wykorzystuje swoją nieruchomość w celach własnych do prowadzenia firmy oraz do wynajmu części lokali na cele mieszkaniowe. Oprócz głównej działalności podstawowej – wykonywanie instalacji wodno-kanalizacyjnych, cieplnych, gazowych i klimatyzacyjnych Wnioskodawca ma wpisaną usługę PKD 68.20.Z – Wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi.

Lokale Zainteresowany wynajmuje firmie, z którą współpracuje i która udostępnia lokale swoim pracownikom w celach bytowych – są to obywatele Ukrainy. W umowie najmu zawarty jest zapis, że Najemca lokalu wykorzystuje wyłącznie w celach mieszkaniowych. Z umowy najmu wynika, że przedmiotem najmu są pomieszczenia mieszkalne na cele zakwaterowania pracowników firmy współpracującej z Wnioskodawcą oraz zawarty jest zapis, że Wynajmujący wyraża zgodę na oddanie przedmiotu najmu w podnajem osobom trzecim. Świadczone usługi najmu lokali firmie na cele mieszkaniowe jej pracowników wiążą się z przeniesieniem ośrodka życia pracowników do wynajmowanego lokalu.

Wnioskodawca wynajmuje również pokoje indywidualnie, przeważnie pracownikom z Ukrainy, z którymi jest związany umową o pracę oraz pracownikom z Ukrainy pracującym w obcych firmach. Umowa podpisywana jest na dłuższe okresy: nieokreślony, roczny lub miesięczny z możliwością jedno-miesięcznego wypowiedzenia. Zainteresowany nie ma też świadomości, czy Wynajmujący podpisze umowę na dłuższy okres, a zrezygnuje z najmu po kilku dniach.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawcy w pierwszej kolejności dotyczą kwestii zwolnienia od podatku VAT usługi wynajmu lokalu firmie na cele mieszkaniowe jej pracowników.

Należy wskazać, że umowa najmu jest cywilnoprawną umową nakładającą na strony – zarówno wynajmującego, jak i najemcę – określone przepisami obowiązki.

Jak wynika z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r., poz. 1740, z późn. zm.), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Najem jest więc umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną, odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu.

Z powyższego wynika, że umówiony między stronami czynsz jest wynagrodzeniem za możliwość korzystania z cudzej rzeczy i stanowi świadczenie wzajemne należne za używanie lokalu przez jego najemcę.

Na gruncie podatku od towarów i usług najem nieruchomości stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Usługa najmu nieruchomości korzysta ze zwolnienia na podstawie ww. art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, pod warunkiem łącznego spełnienia przesłanek co do podmiotu, przedmiotu i celu takiej umowy. Podatnik podatku VAT będzie mógł, zatem skorzystać ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług ww. usługi, jeśli umowa najmu w swojej treści zawiera między innymi postanowienia, z których w sposób niebudzący wątpliwości wynika, że dotyczy ona lokalu mieszkalnego i lokal ten może być wykorzystany przez najemcę tylko w celach mieszkaniowych.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz opis sprawy, należy stwierdzić, że usługa najmu (udostępniania) lokali mieszkalnych na cele mieszkaniowe, jeśli umowy najmu zawierają zapis, że wynajem służy wyłącznie celom mieszkaniowym, spełnia wymienione wyżej przesłanki do zastosowania zwolnienia od podatku, przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy.

Dla zastosowania zwolnienia bowiem nie ma znaczenia rodzaj i forma prawna zarówno podmiotu wynajmującego, jak i najemcy. Istotny jest cel, na jaki lokale są wynajmowane przez Wnioskodawcę, a w rozpatrywanej sprawie – wynajmowane są na cele mieszkaniowe, przy czym najemcą nie jest finalny użytkownik realizujący własne potrzeby mieszkaniowe, a firma, która udostępnia lokale swoim pracownikom w celu realizacji przez nich potrzeb mieszkaniowych.

Tak więc, w przypadku wynajmu lokali mieszkalnych wyłącznie na cele mieszkaniowe w okolicznościach przedstawionych przez Wnioskodawcę we wniosku, zastosować należy zwolnienie od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy.

Podsumowując, usługa wynajmu lokalu firmie na cele mieszkaniowe jej pracowników korzysta ze zwolnienia podatkowego.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1 należało uznać za prawidłowe.

Kolejna wątpliwość Zainteresowanego dotyczy możliwości zwolnienia od podatku VAT usługi wynajmu lokalu osobie prywatnej na cele mieszkaniowe, jeśli najemca mieszka tylko 2 tygodnie.

Na gruncie powyżej powołanych przepisów oraz przedstawionego przez Wnioskodawcę opisu sprawy w zakresie niniejszego zagadnienia należy stwierdzić, że także usługa wynajmu lokalu osobie prywatnej na cele mieszkaniowe, jeśli najemca mieszka tylko 2 tygodnie korzysta ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy – gdyż jak wskazał Zainteresowany – symbol PKWiU 2015 dla usługi wynajmu dla osoby prywatnej mieszkającej dwa tygodnie to 68.20.11 – umowa była podpisana na okres półroczny, lecz osoba ta złożyła prośbę o rozwiązanie umowy po dwóch tygodniach. W umowach najmu lokali zawieranych z osobami prywatnymi znajduje się zapis niebudzący wątpliwości, że wynajmowany lokal jest lokalem mieszkalnym i że będzie przeznaczony wyłącznie na cele mieszkaniowe. Świadczone usługi najmu lokali osobom prywatnym na cele mieszkaniowe wiążą się z przeniesieniem ośrodka życia tych osób do wynajmowanego lokalu.

Reasumując, w okolicznościach opisanych we wniosku usługa wynajmu przez Wnioskodawcę lokalu osobie prywatnej na cele mieszkaniowe, jeśli najemca mieszka tylko 2 tygodnie korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym stanowisko Zainteresowanego w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 2 również należało uznać za prawidłowe.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Ponadto nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.