Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-3.4015.17.2021.3.BB
z 30 kwietnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2020 r., poz. 1325, ze zm.) – Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 25 stycznia 2021 r. (data wpływu – 29 stycznia 2021 r.), uzupełnionym 12 kwietnia 2021 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie opodatkowania środków pieniężnych zebranych w ramach zbiórki internetowej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 stycznia 2021 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej m.in. podatku od spadków i darowizn w zakresie opodatkowania środków pieniężnych zebranych w ramach zbiórki internetowej.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, w związku z czym w piśmie z 29 marca 2021 r., znak: 0111-KDIB2-3.4015.17.2021.2.BB, 0115-KDIT2.4011.86.2021.3.HD wezwano do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono 06 kwietnia 2021 r. (wpływ brakującej opłaty) oraz 12 kwietnia 2021 r. (pozostałe braki formalne).

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest obywatelem polskim, posiadającym patenty w Stanach Zjednoczonych Ameryki oraz Kanadzie. Na podstawie patentów na wynalazek Wnioskodawca planuje zbudowanie fabryki w Stanach Zjednoczonych. Środki na budowę fabryki Wnioskodawca planuje pozyskać ze zbiórki prowadzonej w Stanach Zjednoczonych oraz Kanadzie. Środki ze zbiórki będą kierowane na konto Wnioskodawcy w Polsce. Zebrane środki będą wydatkowane na inwestycję w Stanach Zjednoczonych. Kwota wpłacona od jednego darczyńcy nie powinna przekroczyć 40 zł.

W okresie, którego dotyczy wniosek Wnioskodawca nie będzie posiadał wyłącznie miejsca zamieszkania dla celów podatkowych w Polsce. Przebywać i zamieszkiwać będzie również w Stanach Zjednoczonych. Posiada tam prawo stałego pobytu wraz z numerem podatkowym. W obu tych krajach posiada stałe zameldowanie oraz powiązania osobiste i majątkowe.

Zbiórka prowadzona będzie wyłącznie na terenie Stanów Zjednoczonych. Wysokość poszczególnych wpłat będzie określana bezpośrednio przez wpłacających. Całość pieniędzy uzyskanych w ramach zbiórki przeznaczona zostanie na rozpoczęcie działalności gospodarczej na terenie Stanów Zjednoczonych. Zbiórka nie będzie prowadzona w ramach już prowadzonej działalności gospodarczej (prowadzona przez osobę fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej).

Zbiórka prowadzona będzie w systemie crowdfunding czyli zbieranie pieniędzy przez Internet. Zbiórka crowdfundingowa będzie nieodpłatna i wpłacający nie otrzyma w zamian żadnego świadczenia lub usługi. Wpłaty będą dokonywane za pośrednictwem Internetu bezpośrednio na rachunek bankowy dedykowany do zbiórki.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie:

Czy zbiórka w systemie crowdfunding prowadzona na terenie Stanów Zjednoczonych przez obywatela Polski, posiadającego jednocześnie prawo stałego pobytu na terenie Stanów Zjednoczonych, podlega w Polsce obowiązkowi podatkowemu w zakresie podatku od spadków i darowizn?

Zdaniem Wnioskodawcy, nie istnieje obowiązek podatkowy w Polsce, wobec fakt, iż zbiórka nie jest prowadzona w Polsce, a na terenie Stanów Zjednoczonych.

Zgodnie z treścią przepisu art. 1 pkt 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej „podatkiem”, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem: [...] darowizny, polecenia darczyńcy.

W niniejszej sprawie zbiórka nie będzie prowadzona na terenie Polski, a Stanów Zjednoczonych. Środki zgromadzone w ramach zbiórki przechowywane będą na rachunku bankowym, w tym prowadzonym w polskim banku. 

Mając na uwadze powyższe Wnioskodawca uważa, że nie istnieje obowiązek podatkowy w Polsce, wobec fakt, iż zbiórka nie jest prowadzona w Polsce, a na terenie Stanów Zjednoczonych.

Niezależnie od powyższego Wnioskodawca wskazał, iż crowdfunding nie podlega obowiązku podatkowemu wobec faktu, iż obowiązek zapłaty podatku od darowizny powstaje dopiero powyżej kwoty 4 902 zł (jak wpłacającymi są osoby obce) – art. 9 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Z powyższych względów Wnioskodawca uważa, że środki uzyskane w ramach prowadzonej zbiórki nie są objęte obowiązkiem podatkowym w Polsce w zakresie podatku od spadków i darowizn.

Ze względu na zakres niniejszej interpretacji przywołano powyżej tylko tę część stanowiska Wnioskodawcy, która odnosi się do podatku od spadków i darowizn.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na wstępie należy wskazać, że przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy tylko w zakresie podatku od spadków i darowizn. W pozostałym zakresie wniosku, dotyczącym podatku dochodowego od osób fizycznych wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz.U. z 2019 r., poz. 1813, ze zm.) – podatkowi od spadków i darowizn, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, m.in. tytułem darowizny.

W myśl art. 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn nabycie własności rzeczy znajdujących się za granicą lub praw majątkowych wykonywanych za granicą podlega podatkowi, jeżeli w chwili otwarcia spadku lub zawarcia umowy darowizny nabywca był obywatelem polskim lub miał miejsce stałego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Ze względu na to, że ustawa o podatku od spadków i darowizn nie definiuje pojęcia „darowizna”, w tym zakresie należy odwołać się do odpowiednich przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2020 r., poz. 1740, ze zm.).

Zgodnie z art. 888 § 1 Kodeksu cywilnego – przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

Darowizna należy do czynności, których celem jest dokonanie aktu przysporzenia majątkowego bez ekwiwalentu w postaci świadczenia wzajemnego i polega najczęściej na przesunięciu jakiegoś dobra majątkowego z majątku darczyńcy do majątku obdarowanego. Świadczenie ma charakter nieodpłatny, gdy druga strona umowy nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w zamian za uczynioną darowiznę.

Powyższe oznacza, że darowizna musi wzbogacić obdarowanego, a darczyńca nie może w zamian uzyskać jakiegokolwiek ekwiwalentu ani w chwili darowizny ani w przyszłości.

Zgodnie z art. 890 § 1 Kodeksu cywilnego – oświadczenie darczyńcy powinno być złożone w formie aktu notarialnego. Jednakże umowa darowizny zawarta bez zachowania tej formy staje się ważna, jeżeli przyrzeczone świadczenie zostało spełnione. Przedmiotem darowizny mogą być rzeczy, prawa i inne świadczenia.

Stosownie do art. 5 ustawy o podatku od spadków i darowizn, obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy rzeczy i praw majątkowych.

W myśl art. 6 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy, obowiązek podatkowy powstaje – przy nabyciu w drodze darowizny – z chwilą złożenia przez darczyńcę oświadczenia w formie aktu notarialnego, a w razie zawarcia umowy bez zachowania przewidzianej formy – z chwilą spełnienia przyrzeczonego świadczenia; jeżeli ze względu na przedmiot darowizny przepisy wymagają szczególnej formy dla oświadczeń obu stron, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą złożenia takich oświadczeń. Jeżeli nabycie następuje w częściach, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą nabycia poszczególnych części (art. 6 ust. 1a cyt. ustawy).

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn, opodatkowaniu podlega nabycie przez nabywcę od jednej osoby, własności rzeczy i praw majątkowych o czystej wartości przekraczającej:

1. 9.637 zł – jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do I grupy podatkowej;
2. 7.276 zł – jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do II grupy podatkowej;
3. 4.902 zł – jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do III grupy podatkowej.
   
   

Stosownie do treści art. 9 ust. 2 cyt. ustawy – jeżeli nabycie własności rzeczy i praw majątkowych od tej samej osoby następuje więcej niż jeden raz, do wartości rzeczy i praw majątkowych ostatnio nabytych dolicza się wartość rzeczy i praw majątkowych nabytych od tej osoby lub po tej samej osobie w okresie 5 lat poprzedzających rok, w którym nastąpiło ostatnie nabycie. Od podatku obliczonego od łącznej wartości nabytych rzeczy i praw majątkowych potrąca się podatek przypadający od opodatkowanych poprzednio nabytych rzeczy i praw majątkowych. Wynikająca z obliczenia nadwyżka podatku nie podlega ani zaliczeniu na poczet innych podatków, ani zwrotowi. Nabywcy obowiązani są w zeznaniu podatkowym wymienić rzeczy i prawa majątkowe nabyte w podanym wyżej okresie.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ww. ustawy, wysokość podatku ustala się w zależności od grupy podatkowej, do której zaliczony jest nabywca.

Zaliczenie do grupy podatkowej następuje według osobistego stosunku nabywcy do osoby, od której lub po której zostały nabyte rzeczy i prawa majątkowe – art. 14 ust. 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Stosownie do art. 14 ust. 3 tejże ustawy, do poszczególnych grup podatkowych zalicza się:

1. do grupy I – małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, zięcia, synową, rodzeństwo, ojczyma, macochę i teściów;
2. do grupy II – zstępnych rodzeństwa, rodzeństwo rodziców, zstępnych i małżonków pasierbów, małżonków rodzeństwa i rodzeństwo małżonków, małżonków rodzeństwa małżonków, małżonków innych zstępnych;
3. do grupy III – innych nabywców.
   
   

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy podatek oblicza się od nadwyżki podstawy opodatkowania ponad kwotę wolną od podatku. Podatek naliczany jest zależnie od wartości otrzymanej darowizny, według tabeli określonej w tym przepisie. Dla nabywców zaliczonych do III grupy podatkowej stawka podatku wynosi:

• 12% dla darowizn do kwoty 10.278 zł,
• 1.233 zł 40 gr i 16% od nadwyżki ponad 10.278 zł dla darowizn w przedziale od 10.278 zł do 20.556 zł,
• 2.877 zł 90 gr i 20% od nadwyżki ponad 20.556 zł dla darowizn o wartości przekraczającej 20.556 zł.
  
  

Stosownie do art. 17a ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn podatnicy podatku są obowiązani, z zastrzeżeniem ust. 2, złożyć, w terminie miesiąca od dnia powstania obowiązku podatkowego, właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego zeznanie podatkowe o nabyciu rzeczy lub praw majątkowych według ustalonego wzoru. Do zeznania podatkowego dołącza się dokumenty mające wpływ na określenie podstawy opodatkowania.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia wynika, że Wnioskodawca jest obywatelem polskim, posiadającym patenty w Stanach Zjednoczonych Ameryki oraz Kanadzie. Na podstawie patentów na wynalazek Wnioskodawca planuje zbudowanie fabryki w Stanach Zjednoczonych. Środki na budowę fabryki Wnioskodawca planuje pozyskać ze zbiórki prowadzonej w Stanach Zjednoczonych oraz Kanadzie. Środki ze zbiórki będą kierowane na konto Wnioskodawcy w Polsce. Zebrane środki będą wydatkowane na inwestycję w Stanach Zjednoczonych. Kwota wpłacona od jednego darczyńcy nie powinna przekroczyć 40 zł.

Zbiórka prowadzona będzie w systemie crowdfunding, zbiórka ta będzie nieodpłatna i wpłacający nie otrzyma w zamian żadnego świadczenia lub usługi.

W myśl cytowanego już art. 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn nabycie własności rzeczy znajdujących się za granicą lub praw majątkowych wykonywanych za granicą podlega podatkowi, jeżeli w chwili otwarcia spadku lub zawarcia umowy darowizny nabywca był obywatelem polskim lub miał miejsce stałego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W związku z powyższym sam fakt, że zbiórka zostanie przeprowadzona poza terytorium Polski nie jest wystarczający aby stwierdzić, że środki uzyskane w niej przez Wnioskodawcę nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn, ponieważ z treści wniosku wynika wprost, że Wnioskodawca jest obywatelem polskim.

Jednocześnie z treści wniosku wynika, że poszczególne wpłaty od darczyńców nie będą przekraczały kwoty 40 zł. Zatem ofiary pieniężne od poszczególnych darczyńców (jeżeli istotnie mają one charakter darowizny) będą mieściły się w kwotach wolnych od podatku, określonych w art. 9 ust. 1 pkt 1 podatku od spadków i darowizn.

Tym samym, jeżeli istotnie poszczególne wpłaty nie przekroczą kwoty wolnej, określonej dla trzeciej grupy podatkowej, to nie ma konieczności deklarowania otrzymanej darowizny. Darowizny te nie będą bowiem podlegały opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn, gdyż mieszczą się w kwocie wolnej od podatku.

Jednocześnie Organ nadmienia, że obowiązek opodatkowania nabytych środków pieniężnych wystąpiłby wówczas, gdyby wartość świadczeń otrzymanych od tej samej osoby (podmiotu) przekroczyła kwoty określone w art. 9 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe, aczkolwiek z innych względów niż Wnioskodawca wskazuje.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze zdarzeniem podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U., poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2019 r., poz. 2325, ze zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.