Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-1.4012.161.2021.2.AB
z 5 maja 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 2 marca 2021 r. (data wpływu 2 marca 2021 r.) uzupełnionym pismem z 12 kwietnia 2021 r. (data wpływu 12 kwietnia 2021 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT zamiany działki nr 1 – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 marca 2021 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT zamiany działki nr 1.

Ww. wniosek został uzupełnionym pismem z 12 kwietnia 2021 r. (data wpływu 12 kwietnia 2021 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 7 kwietnia 2021 r. znak: 0111-KDIB3-1.4012.161.2021.1.AB.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca - Miasto - jest czynnym podatnikiem VAT. Zgodnie z art. 92 ust. 2 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (t. j. - Dz. U. z 2020 r., poz. 920, ze zm.) miasto na prawach powiatu jest gminą wykonującą zadania powiatu na zasadach określonych w tej ustawie. Stosownie do przepisu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2020 r., poz. 713, ze zm. - dalej usg), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 usg, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty (art. 7 ust. 1 usg). W szczególności zadania własne obejmują sprawy w zakresie ładu przestrzennego, gospodarki nieruchomościami, ochrony środowiska i przyrody oraz gospodarki wodnej.

W ramach gospodarki nieruchomościami Wnioskodawca wykonuje różnego rodzaju czynności, w tym związane ze swoją działalnością gospodarczą (opodatkowaną podatkiem VAT oraz zwolnioną).

Wnioskodawca zamierza dokonać zamiany prawa własności nieruchomości gruntowej, położonej przy (…), zabudowanej budynkiem pawilonu handlowego w zamian za prawo wieczystego użytkowania nieruchomości, należące do przedsiębiorcy, zabudowanej parkingiem wybudowanym przez Wnioskodawcę (zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami - tj. Dz. U. z 2020 r., poz. 1990 ze zm.). Wnioskodawcy przysługuje roszczenie o zwrot nakładów poniesionych na wybudowanie parkingu.

Wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczy dostawy działki położonej przy (…), zabudowanej budynkiem pawilonu handlowego, na rzecz przedsiębiorcy, który tenże budynek wybudował. Przedsiębiorca złożył oświadczenie, że budynek pawilonu handlowego przy (…) znajduje się w jego Ewidencji Środków Trwałych. Na potwierdzenie tego oświadczenia przedłożył Kartę Środka Trwałego prowadzoną dla przedmiotowego pawilonu handlowego. Przedsiębiorcy temu przysługuje roszczenie o zwrot nakładów poniesionych na wybudowanie pawilonu. Wnioskodawca nie jest właścicielem, ani współwłaścicielem pawilonu. Właścicielem pawilonu jest przedsiębiorca na rzecz którego, ma nastąpić zbycie działki położonej przy (…). Przed zbyciem nieruchomości Wnioskodawca nie nabędzie pawilonu położonego na działce będącej przedmiotem dostawy. Pawilon nie jest i nigdy nie był użytkowany przez Wnioskodawcę. Wnioskodawca nie dokonał jego zasiedlenia, nie ponosił żadnych nakładów na jego ulepszenie. Przed zbyciem nieruchomości nie nastąpi rozliczenie nakładów pomiędzy Wnioskodawcą a przedsiębiorcą. Zbycie nieruchomości przez Wnioskodawcę nastąpi z zaliczeniem, na rzecz nabywcy nieruchomości, nakładów poniesionych na wzniesienie pawilonu handlowego. Grunt, na którym posadowiony jest budynek pawilonu handlowego jest przeznaczony pod zabudowę.

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że:

1. Działka położona przy (…) oznaczona jest numerem ewidencyjnym 1 o pow. 0.0317 ha, zapisana na karcie mapy 2 w obrębie geodezyjnym, objęta księgą wieczystą (…).
2. Gmina nabyła prawo własności działki nr 1 na podstawie Decyzji Wojewody z dnia 25 listopada 1998 r. wydanej na podstawie art. 5 ust. 4 i art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 10 maja 1990 r. - przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach samorządowych. W ww. Decyzji z dnia 25 listopada 1998 r. wskazana jest działka nr 1635/179 o pow. 0.0317 ha, zapisana na kracie mapy 1 w obrębie, objęta księgą wieczystą KW Nr 25, jednakże w wyniku przeobrębowania z obrębu (…) na obręb (…), działka ta uzyskała numer 1. Przy nabyciu przedmiotowej działki Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego.
3. Działka ta przekazana została Gminie jako niezbędna do wykonywania zadań własnych gminy, określonych w art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy o samorządzie terytorialnym. Wnioskodawca wykorzystywał przedmiotową działkę wyłącznie do działalności niepodlegającej opodatkowaniu VAT.
4. Wnioskodawca prostuje zdanie ujęte w opisie stanu faktycznego w ORD-IN: Wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczy dostawy działki położonej przy (…), zabudowanej budynkiem pawilonu handlowego, na rzecz przedsiębiorcy, który tenże budynek wybudował, ponieważ - jak udało się ustalić Wnioskodawcy - budynek pawilonu handlowego wybudowany został przez (…) w 1985 r. jako tzw. budownictwo zastępcze i za protokołem zdawczo-odbiorczym z dnia 30 marca 1985 r. - w ramach naprawy szkód górniczych - został przekazany nieodpłatnie Spółdzielni, której następcą prawnym jest przedsiębiorca zamierzający nabyć działkę nr 1 (Sp. z o.o.).
5. Wnioskodawca nie posiada dokumentów potwierdzających wyrażenie zgody na wybudowanie obiektu. Wnioskodawca jako gmina w okresie budowy nie był właścicielem działki nr 1, był nim Skarb Państwa. Wnioskodawca został powołany do życia i uzyskał osobowość prawną w dniu 27 maja 1990 r.
6. Działka położona przy (…), oznaczona numerem 1, nie była przedmiotem najmu, dzierżawy lub umów o podobnym charakterze.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Jak powinna zostać opodatkowana dostawa opisana w części G niniejszego wniosku?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy w przypadku zbycia w drodze zamiany nieruchomości gruntowych, gdzie występuje dostawa, w której właścicielem nakładów poniesionych na wybudowanie budynku posadowionego na tym gruncie jest inny podmiot niż właściciel gruntu, to biorąc pod uwagę rozwiązania przyjęte w ustawie o VAT, nie wystąpi dostawa towaru, jakim jest ten budynek, gdyż już wcześniej przedsiębiorca dysponował tym budynkiem jak właściciel, pomimo tego, że z punktu widzenia prawa cywilnego, na przedsiębiorcę formalnie przejdzie prawo własności tego budynku z wszystkimi cywilistycznymi konsekwencjami tego faktu. Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w sensie ekonomicznym, dostawa opisana w części G niniejszego wniosku jest dostawą samego gruntu i wobec tego, wyłącznie w tej części (dotyczącej gruntu) podlega opodatkowaniu podatkiem VAT według stawki 23%.

Natomiast, z uwagi na fakt, że przedsiębiorca (nabywca nieruchomości) „wytworzył” towar, jakim jest budynek pawilonu przy (…), z własnych środków, to nie ma podstaw do przyjęcia, że zajdzie tu dostawa tego budynku, pomimo przeniesienia jego własności.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2021 r., poz. 685), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary – na mocy art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W świetle art. 2 pkt 22 ustawy, sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W myśl art. 603 ww. ustawy Kodeks cywilny z dnia 23 kwietnia 1964 r. (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 z późn. zm.) przez umowę zamiany każda ze stron zobowiązuje się przenieść na drugą stronę własność rzeczy w zamian za zobowiązanie się do przeniesienia własności innej rzeczy. W art. 604 ww. ustawy, zawarto dyspozycję odpowiedniego stosowania do zamiany przepisów o sprzedaży.

Z cytowanych przepisów Kodeksu cywilnego wynika, że w przypadku zamiany obie strony przenoszą na siebie wzajemnie własność rzeczy, występując zarówno w charakterze dostawcy, jak i w charakterze nabywcy. Umowa zamiany jest umową wzajemną, bardzo zbliżoną do umowy sprzedaży. Różnica w stosunku do umowy sprzedaży polega na tym, że w miejsce świadczenia ceny pojawia się obowiązek drugiej strony przeniesienia własności rzeczy. Ze względu na wzajemny charakter umowy, wartość świadczonych rzeczy powinna być ekwiwalentna.

Zatem zamiana nieruchomości skutkuje przeniesieniem prawa do rozporządzania zamienianymi nieruchomościami jak właściciel.

Z powyższego wynika, że dostawa nieruchomości na podstawie umowy zamiany stanowi odpłatną dostawę towaru i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Przy czym, zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku. Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

W art. 43 ust. 1 ustawy, dla dostawy nieruchomości niezabudowanych (pkt 9 ww. przepisu) oraz nieruchomości stanowiących budynki, budowle lub ich części (pkt 10 i pkt 10a) spełniających określone w tych przepisach warunki, ustawodawca przewidział zwolnienie od podatku VAT. Zwolnienie od podatku sprzedaży ww. towarów jest również możliwe w oparciu o normę art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

W niniejszej sprawie w pierwszej kolejności, z uwagi na zakres wniosku, należy przeanalizować, czy przedmiotowa działka będzie zabudowana, czy też niezabudowana.

Należy zauważyć, że przepisy ustawy nie definiują pojęcia „budynku”, „budowli” będących przykładowymi obiektami, które nadają działce status gruntu zabudowanego. W tym zakresie należy odnieść się do przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 1333, z późn. zm.).

I tak, w myśl art. 3 pkt 1 ustawy Prawo budowlane, ilekroć w ustawie jest mowa o obiekcie budowlanym – należy przez to rozumieć: budynek, budowlę bądź obiekt małej architektury, wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, wzniesiony z użyciem wyrobów budowlanych.

Stosownie do treści art. 3 pkt 2 ww. ustawy, przez budynek należy rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

Pod pojęciem budowli należy rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych, elektrowni jądrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową – art. 3 pkt 3 ustawy Prawo budowlane.

Ponadto w myśl art. 3 pkt 9 ww. ustawy, przez urządzenia budowlane należy rozumieć urządzenia techniczne związane z obiektem budowlanym, zapewniające możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, jak przyłącza i urządzenia instalacyjne, w tym służące oczyszczaniu lub gromadzeniu ścieków, a także przejazdy, ogrodzenia, place postojowe i place pod śmietniki.

W art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy, ustawodawca przewidział zwolnienie od podatku VAT dla dostawy nieruchomości zabudowanych spełniających określone w tych przepisach warunki.

Stosownie natomiast do treści art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Przez pierwsze zasiedlenie – zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy, rozumie oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Według art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
   
   

Z kolei przepis art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy mówi, że zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Z powyższego przepisu należy wywieść, że opodatkowane są te dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych, tylko te, które stanowią tereny budowlane lub przeznaczone pod zabudowę. Z kolei dostawy gruntów niezabudowanych, będących na przykład gruntami rolnymi, czy leśnymi, które nie są przeznaczone pod zabudowę, są zwolnione od podatku od towarów i usług.

Na podstawie art. 2 pkt 33 ustawy, przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen – „teren budowlany oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę”.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku.

Z powyższego wynika, że przeznaczenie określonego gruntu należy oceniać wyłącznie w oparciu o istniejący plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy nieruchomości. Bez znaczenia zatem pozostaje klasyfikacja według ewidencji gruntów i budynków lub studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT. Wnioskodawca zamierza dokonać zamiany prawa własności nieruchomości gruntowej, położonej przy (…), zabudowanej budynkiem pawilonu handlowego w zamian za prawo wieczystego użytkowania nieruchomości, należące do przedsiębiorcy, zabudowanej parkingiem wybudowanym przez Wnioskodawcę. Wniosek dotyczy dostawy działki położonej przy (…), zabudowanej budynkiem pawilonu handlowego, na rzecz przedsiębiorcy. Budynek pawilonu handlowego wybudowany został przez (…) w 1985 r. jako tzw. budownictwo zastępcze i za protokołem zdawczo-odbiorczym z dnia 30 marca 1985 r. - w ramach naprawy szkód górniczych - został przekazany nieodpłatnie Spółdzielni, której następcą prawnym jest przedsiębiorca zamierzający nabyć działkę nr 1.

Przedsiębiorca złożył oświadczenie, że budynek pawilonu handlowego przy (…) znajduje się w jego Ewidencji Środków Trwałych. Wnioskodawca nie jest właścicielem, ani współwłaścicielem pawilonu. Właścicielem pawilonu jest przedsiębiorca na rzecz którego, ma nastąpić zbycie działki położonej przy (…). Przed zbyciem nieruchomości Wnioskodawca nie nabędzie pawilonu położonego na działce będącej przedmiotem dostawy. Pawilon nie jest i nigdy nie był użytkowany przez Wnioskodawcę. Przed zbyciem nieruchomości nie nastąpi rozliczenie nakładów pomiędzy wnioskodawcą a przedsiębiorcą. Gmina nabyła prawo własności działki nr 1 na podstawie Decyzji Wojewody. Przy nabyciu przedmiotowej działki Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego. Wnioskodawca wykorzystywał przedmiotową działkę wyłącznie do działalności niepodlegającej opodatkowaniu VAT. Działka położona przy (…) oznaczona numerem 1, nie była przedmiotem najmu, dzierżawy lub umów o podobnym charakterze.

Zgodnie z art. 47 § 1 ww. ustawy - Kodeks cywilny część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych. Częścią składową rzeczy jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego (art. 47 § 2 ustawy - Kodeks cywilny).

Na podstawie art. 48 ustawy - Kodeks cywilny z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania.

Tak więc rzecz, która stała się częścią składową innej rzeczy (rzeczy nadrzędnej), traci samodzielny byt prawny i dzieli losy prawne rzeczy nadrzędnej. Zgodnie zatem z zasadą „superficies solo cedit”, gdy władający gruntem poniósł nakłady na tę nieruchomość, stają się one własnością właściciela gruntu.

Wskazać w tym miejscu należy, że wyrażenia „przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel” zawartego w przytoczonym art. 7 ustawy o podatku od towarów i usług nie należy utożsamiać z prawem własności. Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej, definiując wyrażenie „dostawa towarów” akcentuje „własność ekonomiczną” funkcjonującą w oderwaniu od krajowych przepisów prawa cywilnego, regulujących przeniesienie prawa własności. W orzeczeniu C-320/88 Staatssecretaris van Financiën v. Shipping and Forwarding Safe B.V. TSUE wyraził pogląd, że „wyrażenie „dostawa towarów” w rozumieniu artykułu 5(1) VI Dyrektywy oznacza także przeniesienie prawa do dysponowania rzeczą jak właściciel, nawet jeżeli nie dochodzi do przeniesienia własności rzeczy w sensie prawnym” (pkt 1), jednak jednocześnie zastrzegł, że „zadaniem sądu krajowego jest określenie w każdym przypadku, na podstawie stanu rzeczy, czy przeniesienie prawa do dysponowania rzeczą jak właściciel, w rozumieniu artykułu 5(1) VI Dyrektywy, miało miejsce” (pkt 2).

Uwzględniając przywołane regulacje prawne należy stwierdzić, że w sytuacji gdy przedmiotem zamiany jest grunt, na którym posadowiony jest budynek, niestanowiący własności zbywcy, to mimo, iż ten obiekt budowlany stanowi w świetle prawa cywilnego część składową nieruchomości – w świetle ustawy o podatku od towarów i usług nie dochodzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tym obiektem jak właściciel (zarówno w sensie ekonomicznym, jak i w sensie prawnym), a zatem przedmiotem dostawy jest w takim przypadku tylko sam grunt (jako grunt zabudowany).

W niniejszej sprawie mamy do czynienia z sytuacją zbycia w formie zamiany przez Wnioskodawcę na rzecz przedsiębiorcy, gruntu wraz z naniesieniem w postaci budynku pawilonu handlowego niebędącego własnością Wnioskodawcy, lecz przedsiębiorcy który zamierza nabyć grunt od Wnioskodawcy.

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz treści przywołanych przepisów prawa prowadzi do stwierdzenia, że przedmiotem dostawy/zamiany w istocie będzie sam grunt, gdyż rozważając skutki podatkowe dokonanej transakcji należy mieć na uwadze nie jej aspekty cywilnoprawne, lecz te, które mają znaczenie z punktu widzenia ustawy o podatku od towarów i usług.

Wobec tak przedstawionego opisu oraz obowiązujących przepisów prawa należy stwierdzić, że skoro znajdujący się na działce nr 1 budynek pawilonu handlowego jest składnikiem majątku przedsiębiorcy nabywającego grunt od Wnioskodawcy, prawo do rozporządzania ww. budynkiem jak właściciel na dzień sprzedaży nieruchomości będzie posiadał przedsiębiorca, a Wnioskodawca przed dokonaniem sprzedaży nieruchomości nie będzie w ekonomicznym posiadaniu ww. budynku oraz do dnia sprzedaży nie dojdzie do rozliczenia nakładów pomiędzy Wnioskodawcą a przedsiębiorcą (nabywca działki nr 1), nie sposób przyjąć, że Wnioskodawca dokona dostawy gruntu wraz ze znajdującymi się na nim budynkiem. Tym samym nie można przyjąć w przedmiotowej sytuacji, że w związku z transakcją zamiany nieruchomości na rzecz przedsiębiorcy dojdzie do przeniesienia prawa do dysponowania budynkiem pawilonu handlowego w momencie sprzedaży gruntu, gdyż z ekonomicznego punktu widzenia władztwo nad ww. obiektem będzie posiadał cały czas przedsiębiorca, który wybudował przedmiotowy budynek. Wobec tego przedmiotem dostawy (zamiany) będzie wyłącznie grunt.

Tak więc, przedmiotem dostawy na rzecz przedsiębiorcy będzie wyłącznie grunt, który jednak nie można uznać za teren niezabudowany, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy. Powyższe wynika z faktu, że na gruncie tym posadowiony jest budynek pawilonu handlowego będący własnością przedsiębiorcy (nabywcy działki nr 1) - innego podmiotu.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że zamiana ww. działki nie korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, gdyż przepis ten stosuje się tylko do dostawy terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane, a w przedstawionej sytuacji grunt ten jest zabudowany budynkiem pawilonu handlowego należącym do przedsiębiorcy.

Skoro dostawa będzie obejmowała wyłącznie grunt to dla tej dostawy nie wystąpi prawo do zastosowania zwolnienia określonego art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a ustawy o VAT.

Jednocześnie należy wskazać, że zamiana tego gruntu nie korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, gdyż działka ta jak wskazał Wnioskodawca wykorzystywana była wyłącznie do działalności niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT.

W rezultacie w związku z brakiem możliwości zastosowania zwolnienia od podatku VAT w odniesieniu do czynności zamiany nieruchomości gruntowej nr 1 na rzecz przedsiębiorcy na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9, art. 43 ust. 1 pkt 10, pkt 10a oraz art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy należy stwierdzić, że ww. czynność zamiany nieruchomości będzie podlegać opodatkowaniu przy zastosowaniu właściwej stawki podatku dla przedmiotu dostawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania jest prawidłowe.

Kwestia dotycząca zastosowania właściwej stawki podatku VAT dla zamiany ww. działki została zawarta w odrębnym rozstrzygnięciu.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.