Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-2.4011.89.2021.2.AKU
z 4 maja 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 20 stycznia 2021 r. (data wpływu 20 stycznia 2021 r.), uzupełnionym pismem z dnia 23 kwietnia 2021 r. (data wpływu 29 kwietnia 2021 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi termomodernizacyjnej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 stycznia 2021 r. wpłynął do Organu podatkowego ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi termomodernizacyjnej.

Wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3-4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), w związku z powyższym pismem z dnia 14 kwietnia 2021 r., nr 0113-KDIPT2-2.4011.89.2021.1.AKU, wezwano Wnioskodawczynię na podstawie art. 13 § 2a, art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłane zostało za pośrednictwem platformy ePUAP w dniu 15 kwietnia 2021 r. (skutecznie doręczone w dniu 16 kwietnia 2021 r.), zaś w dniu 29 kwietnia 2021 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku (nadane w dniu 23 kwietnia 2021 r.

We wniosku i jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenia przyszłe:

Wnioskodawczyni jest właścicielem budynku, który według pozwolenia na budowę jest budynkiem letniskowym, jednak spełnia wymagania budynku mieszkalnego, czyli jest budynkiem wolnostojącym, służącym do zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych, stanowiący konstrukcyjnie samodzielną całość.

W 2020 r. Wnioskodawczyni poniosła w 100% wydatki na materiały budowlane, urządzenia i usługi związane z realizacją przedsięwzięcia termomodernizacyjnego w tym budynku (mowa o zawarciu umowy dot. kompleksowego wykonania i montażu instalacji fotowoltaicznej – 18 szt. modułów fotowoltaicznych … o mocy 340 W + inwerter marki …). Otrzymała pełną dokumentację techniczną usługi, sporządzoną na potrzeby tego konkretnego budynku w 2020 r., przed datą podpisania umowy (umowę podpisano 29 grudnia 2020 r.), na potrzebę wykonania usługi.

Firma świadcząca usługi związane z powyższym przedsięwzięciem, wystawiła w grudniu 2020 r. na rzecz Wnioskodawczyni fakturę VAT, która stanowiła fakturę zaliczkową. Faktura opiewa na kwotę stanowiącą całość wynagrodzenia przewidzianego za wykonanie ww. przedsięwzięcia. W grudniu 2020 r. Wnioskodawczyni uiściła 100% wartości tej faktury (co oznacza, że wykonawca otrzymał właśnie 100% wartości umowy). Co istotne, Wnioskodawczyni nie otrzymała nigdy faktury końcowej. Zaliczkowa faktura VAT stanowi jedyny dokument dokumentujący wskazane zdarzenie gospodarcze. Zakończenie realizacji prac oraz podpięcie pod instalację elektryczną (i zgłoszenie do operatora sieci) nastąpi w 2021 r.

Wnioskodawczyni składając za 2020 r. deklarację PIT, chciałaby skorzystać z przewidzianej w art. 26h ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych ulgi termomodernizacyjnej, która uprawnia do dokonania odliczenia ulgi od podstawy obliczenia podatku w zeznaniu za rok podatkowy, w którym poniesiono wydatki (tj. za 2020 r.).

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni wyjaśniła, że jest właścicielem przedmiotowego budynku od 14 września 2016 r. i stała się nim na mocy przysądzenia prawa użytkowania wieczystego nieruchomości objętej KW nr … przez Sąd Rejonowy w … Wydział I Cywilny, potwierdzonego postanowieniem tegoż Sądu wydanym w sprawie o sygn. akt I … w postępowaniu egzekucyjnym prowadzonym przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w … – sygn. akt … z dnia 14 września 2016 r. Z treści ww. księgi wieczystej wynika, że użytkowanie wieczyste zostało przekształcone na własność.

Odpowiadając na pytanie Organu, czy budynek, o którym mowa we wniosku jest budynkiem jednorodzinnym, wolno stojącym albo budynkiem w zabudowie bliźniaczej, szeregowej lub grupowej, służący zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych, stanowiący konstrukcyjnie samodzielną całość, w którym dopuszcza się wydzielenie nie więcej niż dwóch lokali mieszkalnych albo jednego lokalu mieszkalnego i lokalu użytkowego o powierzchni całkowitej nieprzekraczającej 30% powierzchni całkowitej budynku Wnioskodawczyni oświadczyła, że opisany we wniosku obiekt jest takim budynkiem.

Pozwolenie na użytkowanie ww. budynku zostało wydane przed nabyciem przez Nią własności, natomiast prace związane z montażem fotowoltaiki nie zostały jeszcze ukończone.

Wnioskodawczyni oświadczyła, że swoje cele mieszkaniowe będzie realizowała w budynku opisanym we wniosku oraz w lokalu mieszkalnym w …. Jednocześnie zaznaczyła, że jest to podyktowane poleceniem lekarza, związanym z jak najczęstszym przebywaniem na świeżym powietrzu (z dala od smogu) i aktywnością fizyczną. Wnioskodawczyni posiada stwierdzone następujące schorzenia uzasadniające powyższe zalecenia lekarskie: zanik/uszkodzenie stawu biodrowego i stawów kolanowych, znaczna arytmia. Jednocześnie pobyt w … jest podyktowany sprawami urzędowymi oraz dostępem do szpitali i usług medycznych. Tak więc pobyt w jednym i drugim lokalu jest stały, ściśle ze sobą powiązany i nie ma charakteru okazjonalnego, a także opiera się nie na deklaracjach dotyczących przyszłości, ale na faktach. Co więcej, ani lokal w …, ani opisany we wniosku budynek nie jest wynajmowany osobom trzecim. Warto zaznaczyć, że realizowanie celów mieszkaniowych w więcej niż jednym lokalu zostało zaakceptowane przez Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 29 listopada 2016 r., sygn. akt II FSK 3126/14, w którym stwierdzono, że „jeżeli podatnik dokonuje zakupu co najmniej dwóch lokali mieszkaniowych w dwóch różnych miejscowościach, co wynika stąd, że w jednej miejscowości pracuje, w drugie koncentruje się jego życie rodzinne wówczas można uznać, że własny cel mieszkaniowy jest realizowany w odniesieniu do obu lokali”.

Przedmiotowe przedsięwzięcie zostało rozpoczęte w IV kwartale 2020 r. i zostanie zakończone do końca kwietnia 2021 r. Całość wydatków została poniesiona w 2020 r.

Wnioskodawczyni otrzymała od podmiotu, który wykonał usługę montażu paneli fotowoltaicznych fakturę obejmującą koszt całych prac w 2020 r.

Powyższe wydatki nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej, wojewódzkich funduszy ochrony środowiska i gospodarki wodnej i nie zostaną/zostały zwrócone Wnioskodawczyni w jakiejkolwiek formie.

Powyższe wydatki poniesione w związku z opisanym we wniosku przedsięwzięciem termomodernizacyjnym nie zostały/zostaną:

• zaliczone do kosztów uzyskania przychodów,
  

• odliczone od przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym,
  

• uwzględnione przez Wnioskodawczynię w związku z korzystaniem z ulg podatkowych w rozumieniu Ordynacji podatkowej (chodzi o inne ulgi niż termomodernizacyjna).
  
  

Poniesione wydatki, które Wnioskodawczyni chciałaby odliczyć w ramach ulgi nie zostały udokumentowane fakturami VAT, wystawionymi przez podatników niekorzystających ze zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Kwota odliczenia w odniesieniu do wszystkich realizowanych przedsięwzięć termomodernizacyjnych w budynkach, których Wnioskodawczyni jest współwłaścicielem, nie przekroczy kwoty 53 000 zł.

Wnioskodawczyni jest podatnikiem opłacającym podatek według skali podatkowej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy zaliczkowa faktura VAT wystawiona w 2020 r., opisana w pytaniu, dotycząca zapłaty 100% wynagrodzenia w 2020 r. za zrealizowanie instalacji fotowoltaicznej oraz dokumentacji projektowej tej instalacji (w sytuacji, w której instalacja ta zostanie wykonana i zgłoszona do operatora sieci w 2021 r.) wypełnia definicję faktury z art. 26h ust.3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, która to stanowi podstawę odliczenia ulgi termomodernizacyjnej od podstawy obliczenia podatku za 2020 r.?

Zdaniem Wnioskodawczyni, zgodnie z art. 26h ust. 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnik będący właścicielem lub współwłaścicielem budynku mieszkalnego jednorodzinnego ma prawo odliczyć od podstawy obliczenia podatku, ustalonej zgodnie z art. 26 ust. 1 lub art. 30c ust. 2, wydatki poniesione w roku podatkowym (2020 r.) na materiały budowlane, urządzenia i usługi, związane z realizacją przedsięwzięcia termomodernizacyjnego w tym budynku (tj. instalacji fotowoltaicznej opisanej w treści pytania), określone w przepisach wydanych na podstawie ust. 10, które zostanie zakończone w okresie 3 kolejnych lat, licząc od końca roku podatkowego, w którym poniesiono pierwszy wydatek.

Zgodnie z treścią wskazanego przepisu, kwota odliczenia nie może przekroczyć 53 000 zł w odniesieniu do wszystkich realizowanych przedsięwzięć termomodernizacyjnych w poszczególnych budynkach, których podatnik jest właścicielem lub współwłaścicielem. Natomiast wysokość wydatków ustala się na podstawie faktur wystawionych przez podatnika podatku od towarów i usług niekorzystającego ze zwolnienia od tego podatku.

Zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym, w ramach przedmiotowego przedsięwzięcia na rzecz Wnioskodawczyni została wystawiona zaliczkowa faktura VAT opiewająca na 100% wartości usługi.

W ocenie Wnioskodawczyni, z przepisów art. 106f ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług wynika, że jeżeli zaliczka obejmuje 100% ceny, a po dokonaniu dostawy towaru/wykonaniu usługi nie wystawia się już faktury końcowej (rozliczeniowej), to faktura zaliczkowa wypełnia wszelkie cechy faktury końcowej. Obowiązek wystawiania faktur końcowych istnieje tylko w przypadkach, gdy faktura zaliczkowa nie obejmuje całej zapłaty.

Wobec powyższego, w ocenie Wnioskodawczyni, w ramach ulgi termomodernizacyjnej jako fakturę określającą wysokość wydatków należałoby również zaliczyć fakturę zaliczkową, która spełnia wszelkie wymogi określone jest w art. 106f ust. 1 ustawy o VAT i jednocześnie obejmuje całość należności.

Faktura zaliczkowa uprawnia zatem podatnika do dokonania stosownego odliczenia wydatków poniesionych w ramach przedsięwzięcia termomodernizacyjnego od podstawy obliczenia podatku, co zostanie następnie wykazane w deklaracji PIT za 2020 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 26h ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.), podatnik będący właścicielem lub współwłaścicielem budynku mieszkalnego jednorodzinnego ma prawo odliczyć od podstawy obliczenia podatku, ustalonej zgodnie z art. 26 ust. 1 lub art. 30c ust. 2, wydatki poniesione w roku podatkowym na materiały budowlane, urządzenia i usługi, związane z realizacją przedsięwzięcia termomodernizacyjnego w tym budynku, określone w przepisach wydanych na podstawie ust. 10, które zostanie zakończone w okresie 3 kolejnych lat, licząc od końca roku podatkowego, w którym poniesiono pierwszy wydatek.

W myśl ww. przepisu adresatami ulgi termomodernizacyjnej są podatnicy podatku dochodowego opłacający podatek według skali podatkowej, 19% stawki podatku oraz opłacający ryczałt od przychodów ewidencjonowanych, będący właścicielami lub współwłaścicielami jednorodzinnych budynków mieszkalnych, ponoszący wydatki na realizację przedsięwzięć termomodernizacyjnych. Ponadto, odliczenie przysługuje pod warunkiem zakończenia przedsięwzięcia termomodernizacyjnego w okresie do trzech kolejnych lat, licząc od końca roku podatkowego, w którym poniesiono pierwszy wydatek.

Zgodnie z art. 5a pkt 18b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, budynek mieszkalny jednorodzinny, o którym mowa w ww. art. 26h ust. 1 to budynek mieszkalny jednorodzinny w rozumieniu art. 3 pkt 2a ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2019 r., poz. 1186, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 3 pkt 2a ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o budynku mieszkalnym jednorodzinnym należy przez to rozumieć budynek wolno stojący albo budynek w zabudowie bliźniaczej, szeregowej lub grupowej, służący zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych, stanowiący konstrukcyjnie samodzielną całość, w którym dopuszcza się wydzielenie nie więcej niż dwóch lokali mieszkalnych albo jednego lokalu mieszkalnego i lokalu użytkowego o powierzchni całkowitej nieprzekraczającej 30% powierzchni całkowitej budynku.

Z kolei art. 5a pkt 18c ww. ustawy definiuje przedsięwzięcie termomodernizacyjne jako przedsięwzięcie termomodernizacyjne w rozumieniu ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o wspieraniu termomodernizacji i remontów (Dz. U. z 2018 r., poz. 966, z późn. zm.).

W myśl art. 2 pkt 2 ustawy o wspieraniu termomodernizacji i remontów użyte w ustawie określenie przedsięwzięcia termomodernizacyjne oznacza przedsięwzięcia, których przedmiotem jest:

1. ulepszenie, w wyniku którego następuje zmniejszenie zapotrzebowania na energię dostarczaną na potrzeby ogrzewania i podgrzewania wody użytkowej oraz ogrzewania do budynków mieszkalnych, budynków zbiorowego zamieszkania oraz budynków stanowiących własność jednostek samorządu terytorialnego służących do wykonywania przez nie zadań publicznych,
2. ulepszenie, w wyniku którego następuje zmniejszenie strat energii pierwotnej w lokalnych sieciach ciepłowniczych oraz zasilających je lokalnych źródłach ciepła, jeżeli budynki wymienione w lit. a), do których dostarczana jest z tych sieci energia, spełniają wymagania w zakresie oszczędności energii, określone w przepisach prawa budowlanego, lub zostały podjęte działania mające na celu zmniejszenie zużycia energii dostarczanej do tych budynków,
3. wykonanie przyłącza technicznego do scentralizowanego źródła ciepła, w związku z likwidacją lokalnego źródła ciepła, w wyniku czego następuje zmniejszenie kosztów pozyskania ciepła dostarczanego do budynków wymienionych w lit. a),
4. całkowita lub częściowa zamiana źródeł energii na źródła odnawialne lub zastosowanie wysokosprawnej kogeneracji.
   
   

Katalog wydatków podlegających odliczeniu znajduje się w załączniku do rozporządzenia Ministra Inwestycji i Rozwoju z dnia 21 grudnia 2018 r. w sprawie określenia wykazu rodzajów materiałów budowlanych, urządzeń i usług związanych z realizacją przedsięwzięć termomodernizacyjnych (Dz. U. z 2018 r., poz. 2489).

Odliczeniu podlegają wydatki na materiały budowlane i urządzenia:

1. materiały budowlane wykorzystywane do docieplenia przegród budowlanych, płyt balkonowych oraz fundamentów wchodzące w skład systemów dociepleń lub wykorzystywane do zabezpieczenia przed zawilgoceniem;
2. węzeł cieplny wraz z programatorem temperatury,
3. kocioł gazowy kondensacyjny wraz ze sterowaniem, armaturą zabezpieczającą i regulującą oraz układem doprowadzenia powietrza i odprowadzenia spalin,
4. kocioł olejowy kondensacyjny wraz ze sterowaniem, armaturą zabezpieczającą i regulującą oraz układem doprowadzenia powietrza i odprowadzenia spalin,
5. zbiornik na gaz lub zbiornik na olej,
6. kocioł na paliwo stałe spełniający co najmniej wymagania określone w rozporządzeniu Komisji (UE) 2015/1189 z dnia 28 kwietnia 2015 r. w sprawie wykonania dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/125/WE w odniesieniu do wymogów dotyczących ekoprojektu dla kotłów na paliwa stałe (Dz. Urz. UE L 193 z dnia 21 lipca 2015 r., s. 100),
7. przyłącze do sieci ciepłowniczej lub gazowej,
8. materiały budowlane wchodzące w skład instalacji ogrzewczej,
9. materiały budowlane wchodzące w skład instalacji przygotowania ciepłej wody użytkowej,
10. materiały budowlane wchodzące w skład systemu ogrzewania elektrycznego,
11. pompa ciepła wraz z osprzętem,
12. kolektor słoneczny wraz z osprzętem,
13. ogniwo fotowoltaiczne wraz z osprzętem,
14. stolarka okienna i drzwiowa, w tym okna, okna połaciowe wraz z systemami montażowymi, drzwi balkonowe, bramy garażowe, powierzchnie przezroczyste nieotwieralne,
15. materiały budowlane składające się na system wentylacji mechanicznej wraz z odzyskaniem ciepła lub odzyskiem ciepła i chłodu.
    
    

Odliczeniem objęte są również wydatki na następujące usługi:

1. wykonanie audytu energetycznego budynku przed realizacją przedsięwzięcia termomodernizacyjnego,
2. wykonanie analizy termograficznej budynku,
3. wykonanie dokumentacji projektowej związanej z pracami termomodernizacyjnymi,
4. wykonanie ekspertyzy ornitologicznej i chiropterologicznej,
5. docieplenie przegród budowlanych lub płyt balkonowych lub fundamentów,
6. wymiana stolarki zewnętrznej np.: okien, okien połaciowych, drzwi balkonowych, drzwi zewnętrznych, bram garażowych, powierzchni przezroczystych nieotwieralnych,
7. wymiana elementów istniejącej instalacji ogrzewczej lub instalacji przygotowania ciepłej wody użytkowej lub wykonanie nowej instalacji wewnętrznej ogrzewania lub instalacji przygotowania ciepłej wody użytkowej,
8. montaż kotła gazowego kondensacyjnego,
9. montaż kotła olejowego kondensacyjnego,
10. montaż pompy ciepła,
11. montaż kolektora słonecznego,
12. montaż systemu wentylacji mechanicznej z odzyskiem ciepła z powietrza wywiewanego,
13. montaż instalacji fotowoltaicznej,
14. uruchomienie i regulacja źródła ciepła oraz analiza spalin,
15. regulacja i równoważenie hydrauliczne instalacji,
16. demontaż źródła ciepła na paliwo stałe.
    
    

Analiza powyższych przepisów oraz załącznika do wskazanego wyżej rozporządzenia zawierającego wykaz rodzajów materiałów, urządzeń i usług, na które przysługuje ulga prowadzi do wniosku, że wskazana ulga dotyczy wydatków ściśle związanych z termomodernizacją istniejącego budynku, poniesionych na jego docieplenie i modernizację systemu grzewczego.

W myśl art. 26h ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych kwota odliczenia nie może przekroczyć 53 000 zł w odniesieniu do wszystkich realizowanych przedsięwzięć termomodernizacyjnych w poszczególnych budynkach, których podatnik jest właścicielem lub współwłaścicielem.

Stosownie do art. 26h ust. 3 ww. ustawy, wysokość wydatków ustala się na podstawie faktur wystawionych przez podatnika podatku od towarów i usług niekorzystającego ze zwolnienia od tego podatku. Jeżeli poniesione wydatki były opodatkowane podatkiem od towarów i usług, za kwotę wydatku uważa się wydatek wraz z podatkiem od towarów i usług, o ile podatek ten nie został odliczony na podstawie ustawy o podatku od towarów i usług (art. 26h ust. 4 ww. ustawy).

Natomiast, zgodnie z art. 26h ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odliczeniu nie podlegają wydatki w części, w jakiej zostały:

1. sfinansowane (dofinansowane) ze środków Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej lub wojewódzkich funduszy ochrony środowiska i gospodarki wodnej lub zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie;
2. zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, odliczone od przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym lub uwzględnione przez podatnika w związku z korzystaniem z ulg podatkowych w rozumieniu Ordynacji podatkowej.
   
   

Powyższa regulacja wskazuje na brak możliwości odliczenia wydatków, których podatnik nie poniósł, gdyż zostały mu zrefinansowane (zwrócone). Odliczeniu podlegają te wydatki, których ciężar ekonomiczny ponosi podatnik (uszczuplają jego majątek). Nie ma także możliwości odliczenia wydatków, które w jakiejkolwiek formie pomniejszyły już zobowiązanie podatkowe podatnika.

Odliczenia dokonuje się w zeznaniu za rok podatkowy, w którym poniesiono wydatki (art. 26h ust. 6 ww. ustawy).

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni jest właścicielem budynku, który według pozwolenia na budowę jest budynkiem letniskowym, jednak spełnia wymagania budynku mieszkalnego, czyli jest budynkiem wolnostojącym, służącym do zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych, stanowiący konstrukcyjnie samodzielną całość. W 2020 r. Wnioskodawczyni poniosła w 100% wydatki na materiały budowlane, urządzenia i usługi związane z realizacją przedsięwzięcia termomodernizacyjnego w tym budynku, tj. kompleksowego wykonania i montażu instalacji fotowoltaicznej. Otrzymała pełną dokumentację techniczną usługi, sporządzoną dla tego konkretnego budynku w 2020 r., przed datą podpisania umowy (umowę podpisano 29 grudnia 2020 r.), na potrzebę wykonania usługi.

Firma świadcząca usługi związane z powyższym przedsięwzięciem, wystawiła w grudniu 2020 r. na rzecz Wnioskodawczyni fakturę VAT, która jest fakturę zaliczkową. Faktura opiewa na kwotę stanowiącą całość wynagrodzenia przewidzianego za wykonanie ww. przedsięwzięcia. W grudniu 2020 r. Wnioskodawczyni uiściła 100% wartości tej faktury, nie otrzymała nigdy faktury końcowej. Zaliczkowa faktura VAT stanowi jedyny dokument dokumentujący wskazane zdarzenie gospodarcze. Zakończenie realizacji prac oraz podpięcie pod instalację elektryczną (i zgłoszenie do operatora sieci) nastąpi w 2021 r.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego oraz powołane przepisy prawa, stwierdzić należy, że za datę poniesienia wydatku uważa się dzień sprzedaży (datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi) określony na fakturze VAT, ponieważ na podstawie faktury ustala się wysokość poniesionych wydatków na termomodernizację budynku mieszkalnego. W przypadku, gdy na fakturze VAT brak jest informacji o dniu sprzedaży przyjmuje się, że dzień ten przypada na dzień, w którym wystawiono fakturę.

W przedmiotowej sprawie stanowisko Wnioskodawczyni uznano za prawidłowe, ponieważ, jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, poniesiony wydatek został udokumentowany wyłącznie fakturą zaliczkową wystawioną w grudniu 2020 r., a całość ceny usługi została przez Nią zapłacona również w grudniu 2020 r. Zatem, w sytuacji, gdy faktura została wystawiona przez podatnika podatku od towarów i usług niekorzystającego ze zwolnienia od tego podatku i po tej dacie nie zostanie wystawiona faktura końcowa, Wnioskodawczyni ma możliwość odliczenia od podstawy podatku wydatków poniesionych w 2020 r. na zakup i montaż instalacji fotowoltaicznej oraz wykonanie dokumentacji projektowej tej instalacji, w budynku mieszkalnym, którego jest właścicielem, w ramach ulgi termomodernizacyjnej na podstawie art. 26h ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ faktura dokumentująca powyższy wydatek została wystawiona w grudniu 2020 r.

Końcowo stwierdzić należy, obowiązujące przepisy prawa podatkowego nie zabraniają wystawiania faktur końcowych, które mogą być dodatkowym dowodem potwierdzającym dokonanie sprzedaży i z których wynikać będzie, że należność w całości została uregulowana.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Końcowo wskazać należy, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację indywidualną w trybie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Należy wskazać, że przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy Organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawione we wniosku stan faktyczny/zdarzenie przyszłe jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Jeżeli zatem przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego różnić się będzie od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała, lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.