Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-1.4012.170.2021.2.MH
z 11 maja 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 15 marca 2021 r. (data wpływu) uzupełnionym pismem z 3 maja 2021 r. (data wpływu) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości korzystania ze zwolnienia od podatku VAT, na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy, przy świadczeniu usług audytu - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

15 marca 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości korzystania ze zwolnienia od podatku VAT, na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy, przy świadczeniu usług audytu.

Wniosek uzupełniono pismem z 3 maja 2021 r. (data wpływu) o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe (doprecyzowane w uzupełnieniu wniosku).

Wnioskodawczyni planuje z dniem 01.06.2021 r. rozpocząć prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie świadczenia usług audytu wewnętrznego w jednostkach sektora finansów publicznych. Działalność będzie zamieszczona pod kodem PKD 69.20.Z, pod którym mieszczą się usługi rachunkowe i doradztwo podatkowe, lecz nie ma wyodrębnionego kodu na usługi audytu, które Wnioskodawczyni zamierza wykonywać. Usługi audytu, które Wnioskodawczyni planuje realizować nie podlegają ustawie o podatku od towarów i usług.

Wnioskodawczyni oświadcza, że nie zamierza prowadzić szkoleń oraz usług doradczych. Wnioskodawczyni planuje opodatkowanie liniowym podatkiem dochodowym, a przewidywana wartość sprzedaży usług nie przekroczy w danym roku kwoty 200.000 zł, w związku z tym Wnioskodawczyni chciałaby korzystać ze zwolnienia podmiotowego z podatku od towarów i usług na podstawie art. 113 ust. 9 ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2020 r., poz. 106 ze zm. - dalej: ustawa o VAT).

Wnioskodawczyni od 2004 r. posiada uprawnienia audytora wewnętrznego w jednostkach sektora finansów publicznych na mocy art. 286 ustawy z dnia 27.08.2009 r. o finansach publicznych (t.j. Dz. U. z 2021 r. poz. 305) tj. Wnioskodawczyni złożyła z wynikiem pozytywnym egzamin na audytora wewnętrznego przed Komisją Egzaminacyjną powołaną przez Ministra Finansów. Wnioskodawczyni od 2007 r. czynnie wykonuje obowiązki audytora wewnętrznego w uczelni publicznej. Przedmiotem planowanej działalności gospodarczej będą usługi audytu wewnętrznego, realizowane na podstawie art. 272 ww. ustawy o finansach publicznych oraz Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 04.09.2015 r. w sprawie audytu wewnętrznego oraz informacji o pracy i wynikach tego audytu (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 506). Wnioskodawczyni będzie realizować tylko czynności audytu zapewniającego (zadania zapewniające w rozumieniu § 2 pkt 4 ww. Rozporządzenia MF), tj. działania podejmowane w celu dostarczenia niezależnej i obiektywnej oceny kontroli zarządczej, w szczególności jej adekwatności, skuteczności i efektywności.

Wnioskodawczyni nie jest wpisana na listę doradców podatkowych oraz nie będzie wykonywać czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy o VAT, w tym czynności doradczych.

W szczególności Wnioskodawczyni nie będzie:

1. udzielać podatnikom, płatnikom bądź inkasentom na ich zlecenie lub na ich rzecz porad, opinii i wyjaśnień z zakresu ich obowiązków podatkowych,
2. udzielać podatnikom, płatnikom, inkasentom, pomocy w zakresie prowadzenia ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych,
3. udzielać podatnikom, płatnikom bądź inkasentom pomocy w sporządzaniu zeznań i deklaracji podatkowych, na podstawie przedłożonych przez klienta dokumentów księgowych,
4. podejmować decyzji o tym w jaki sposób dany dokument zaksięgować lub rozliczyć, gdyż taką decyzję podejmuje klient jako kierownik jednostki, której księgi Wnioskodawczyni kontroluje.
   
   

Jako audytor wewnętrzny Wnioskodawczyni nie będzie wykonywać usług o charakterze doradczym tj. czynności doradczych o których mowa w § 2 pkt 3 ww. Rozporządzenia w sprawie audytu wewnętrznego oraz informacji o pracy i wynikach tego audytu. Podkreślenia wymaga okoliczność, że jako audytor wewnętrzny Wnioskodawczyni będzie uprawniona do wykonywania czynności doradczych, z własnej inicjatywy lub na zlecenie kierownika jednostki audytowanej, lecz takich usług Wnioskodawczyni nie będzie świadczyć z własnej inicjatywy, nie będzie również zawierać umowy z kierownikiem jednostki o ich wykonywanie.

Jako audytor wewnętrzny Wnioskodawczyni będzie wydawać opinie o tym, czy kontrola zarządcza w badanym obszarze funkcjonuje prawidłowo. Są to dokumenty odnoszące się do zdarzeń przeszłych, a termin „sprawozdanie” wynika z przepisów ustawy o finansach publicznych oraz ww. rozporządzenia, określających jakie elementy ma zawierać dokumentacja tworzona przez audytora wewnętrznego o wykonanym audycje wewnętrznym.

Jak stanowi art. 285 ww. ustawy, Minister Finansów określił, w drodze rozporządzenia, szczegółowy sposób i tryb przeprowadzania audytu wewnętrznego oraz przekazywania informacji o pracy i wynikach audytu wewnętrznego, w szczególności:

1. sposób sporządzania oraz elementy planu audytu,
2. sposób dokumentowania przebiegu oraz wyników audytu wewnętrznego,
3. sposób sporządzania oraz elementy wyników audytu wewnętrznego,
4. sposób sporządzania oraz elementy sprawozdania z wykonania planu audytu oraz
5. tryb przeprowadzania audytu wewnętrznego zleconego, o którym mowa w art. 292 ust. 1 pkt 1 i art. 293,
6. tryb przeprowadzania oceny prowadzenia audytu wewnętrznego, o której mowa w art. 292 ust. 1 pkt 2 i art. 294

- z uwzględnieniem powszechnie uznawanych standardów audytu wewnętrznego.

Usługi audytu zapewniającego (zadania zapewniające) są zadaniami priorytetowymi, określonymi w oparciu o analizę ryzyka. Czas pracy audytora wewnętrznego angażowany na rzecz jednostki audytowanej zazwyczaj jest determinowany możliwościami finansowymi zamawiającego, dlatego też realizowane będą tylko zadania zapewniające, nie będą natomiast wykonywane usługi o charakterze doradczym.

W zbliżonym stanie faktycznym wydano szereg interpretacji indywidualnych, które potwierdzają, że usługi, które Wnioskodawczyni zamierza świadczyć, są zwolnione od opodatkowania podatkiem VAT. Powyższe znajduje potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 21.11.2019 r., nr 0112-KDIL2-2.4012.505.2019.2.EW, z dnia 12.09.2019 r., nr 0114-KDIP1-3.4012.315.2019.3.JF, z dnia 13.03.2019 r., nr 0111-KDIB3-3.4012.13.2019.l.WR oraz w najnowszym z dnia 20.02.2020 r. nr 0112-KDIL1-3.4012.592.2019.1.AKS.

W uzupełnieniu Wnioskodawczyni wskazała, że planuje opodatkowanie liniowym podatkiem dochodowym, a przewidywana wartość sprzedaży usług nie przekroczy w proporcji do okresu prowadzonej działalności w roku 2021 kwoty 200 000 zł, w związku z tym Wnioskodawczyni chciałaby korzystać ze zwolnienia podmiotowego z podatku od towarów i usług na podstawie art. 113 ust. 9 ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Z 2020 r., poz. 106 ze zm. – dalej: ustawa o VAT).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku).

Czy osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą wykonując usługi audytu wewnętrznego poprzez wykonywanie jedynie zadania zapewniającego, w rozumieniu § 2 pkt 4 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 04.09.2015 r. w sprawie audytu wewnętrznego oraz informacji o pracy i wynikach tego audytu, osiągając kwotę sprzedaży rocznej (lub w proporcji do okresu prowadzonej działalności) ze świadczenia tych usług nieprzekraczającą 200 000 zł, będzie mogła skorzystać ze zwolnienia od VAT, na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o VAT?

Zdaniem Wnioskodawczyni (ostatecznie przedstawionym w uzupełnieniu wniosku), osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą wykonując usługi audytu wewnętrznego poprzez wykonywanie jedynie zadania zapewniającego, w rozumieniu § 2 pkt 4 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 04.09.2015 r. w sprawie audytu wewnętrznego oraz informacji o pracy i wynikach tego audytu, osiągając kwotę sprzedaży rocznej ze świadczenia tych usług nieprzekraczającą 200 000 zł (lub w proporcji do okresu prowadzonej działalności) w 2021 r., będzie mogła skorzystać ze zwolnienia od VAT, na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Na mocy przepisu art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Z treści art. 15 ust. 1 ustawy wynika, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na mocy art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Jak wynika z art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200 000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Na podstawie art. 113 ust. 2 ustawy – do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

1. wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju oraz sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju;
2. odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:
   1. transakcji związanych z nieruchomościami,
   2. usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41,
   3. usług ubezpieczeniowych

– jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych;

3. odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.
   
   

Zgodnie z art. 113 ust. 4 ustawy, podatnicy, o których mowa w ust. 1 i 9, mogą zrezygnować ze zwolnienia określonego w ust. 1 i 9 pod warunkiem pisemnego zawiadomienia o tym zamiarze naczelnika urzędu skarbowego przed początkiem miesiąca, w którym rezygnują ze zwolnienia, a w przypadku podatników rozpoczynających w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, którzy chcą zrezygnować ze zwolnienia od pierwszej wykonanej czynności - przed dniem wykonania tej czynności.

Jak stanowi art. 113 ust. 5 ustawy, jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

W myśl art. 133 ust. 9 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Z treści art. 113 ust. 10 ustawy wynika natomiast, że jeżeli faktyczna wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 9, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Z kolei przepis art. 113 ust. 13 ustawy stanowi, że zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników:

1. dokonujących dostaw:
   1. towarów wymienionych w załączniku nr 12 do ustawy,
   2. towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym, z wyjątkiem:
   • energii elektrycznej (CN 2716 00 00),
   • wyrobów tytoniowych,
   • samochodów osobowych, innych niż wymienione w lit. e, zaliczanych przez podatnika, na podstawie przepisów o podatku dochodowym, do środków trwałych podlegających amortyzacji,
   3. budynków, budowli lub ich części, w przypadkach, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. a i b,
   4. terenów budowlanych,
   5. nowych środków transportu,
   6. następujących towarów, w związku z zawarciem umowy w ramach zorganizowanego systemu zawierania umów na odległość, bez jednoczesnej fizycznej obecności stron, z wyłącznym wykorzystaniem jednego lub większej liczby środków porozumiewania się na odległość do chwili zawarcia umowy włącznie:
      • preparatów kosmetycznych i toaletowych (PKWiU 20.42.1),
      • komputerów, wyrobów elektronicznych i optycznych (PKWiU 26),
      • urządzeń elektrycznych (PKWiU 27),
      • maszyn i urządzeń, gdzie indziej niesklasyfikowanych (PKWiU 28),
   7. hurtowych i detalicznych części i akcesoriów do:
      • pojazdów samochodowych, z wyłączeniem motocykli (PKWiU 45.3),
      • motocykli (PKWiU ex 45.4);

2. świadczących usługi:
   1. prawnicze,
   2. w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego,
   3. jubilerskie,
   4. ściągania długów, w tym factoringu;
3. nieposiadających siedziby działalności gospodarczej na terytorium kraju.
   
   

Biorąc pod uwagę powołany powyżej przepis art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy, należy stwierdzić, że ze zwolnienia określonego w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy nie korzystają m.in. usługi w zakresie doradztwa.

W tym miejscu podkreślić należy, że ani ustawa o podatku od towarów i usług, ani przepisy wykonawcze do niej, nie definiują pojęcia doradztwa. W potocznym rozumieniu termin „doradztwo” obejmuje szereg usług doradczych, tj. np.: podatkowe, prawne, finansowe. Zakres znaczeniowy pojęcia „usługi w zakresie doradztwa” jest szerszy niż termin „usługi w zakresie doradztwa podatkowego”. Wobec braku w ustawie definicji doradztwa należy posiłkowo odwołać się do wykładni językowej. Zgodnie z definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego PWN 2006, pod pojęciem „doradcy” należy rozumieć „tego, kto doradza”. Natomiast „doradzać”, w myśl powołanego wyżej Słownika Języka Polskiego PWN 2006, oznacza „udzielić porady, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie”. Doradztwo jest zatem udzieleniem fachowych zaleceń, porad, np. ekonomicznych czy finansowych. Użyty w ustawie o podatku od towarów i usług termin „usługi w zakresie doradztwa” należy rozumieć w związku z tym szeroko.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni planuje z dniem 01.06.2021 r. rozpocząć prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie świadczenia usług audytu wewnętrznego w jednostkach sektora finansów publicznych. Przedmiotem planowanej działalności gospodarczej będą usługi audytu wewnętrznego, realizowane na podstawie art. 272 ww. ustawy o finansach publicznych oraz Rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie audytu wewnętrznego oraz informacji o pracy i wynikach tego audytu. Wnioskodawczyni oświadcza, że nie zamierza prowadzić szkoleń oraz usług doradczych. Wnioskodawczyni od 2004 r. posiada uprawnienia audytora wewnętrznego w jednostkach sektora finansów publicznych na mocy art. 286 ustawy z dnia 27.08.2009 r. o finansach publicznych. Wnioskodawczyni będzie realizować tylko czynności audytu zapewniającego (zadania zapewniające w rozumieniu § 2 pkt 4 ww. Rozporządzenia MF), tj. działania podejmowane w celu dostarczenia niezależnej i obiektywnej oceny kontroli zarządczej, w szczególności jej adekwatności, skuteczności i efektywności. Jako audytor wewnętrzny Wnioskodawczyni nie będzie wykonywać usług o charakterze doradczym tj. czynności doradczych o których mowa w § 2 pkt 3 ww. Rozporządzenia w sprawie audytu wewnętrznego oraz informacji o pracy i wynikach tego audytu. Wnioskodawczyni wskazała, że planuje opodatkowanie liniowym podatkiem dochodowym, a przewidywana wartość sprzedaży usług nie przekroczy w proporcji do okresu prowadzonej działalności w roku 2021 kwoty 200 000 zł. Wnioskodawczyni nie jest wpisana na listę doradców podatkowych oraz nie będzie wykonywać czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy o VAT, w tym czynności doradczych.

Stosownie do art. 1 pkt 12 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2021 r., poz. 305), ustawa określa zasady kontroli zarządczej i audytu wewnętrznego oraz koordynacji kontroli zarządczej i audytu wewnętrznego w jednostkach sektora finansów publicznych.

Tematyce audytu wewnętrznego oraz koordynacji audytu wewnętrznego w jednostkach sektora finansów publicznych poświęcono Dział VI ww. ustawy, gdzie w art. 272 ust. 1 określono, że audyt wewnętrzny jest działalnością niezależną i obiektywną, której celem jest wspieranie ministra kierującego działem lub kierownika jednostki w realizacji celów i zadań przez systematyczną ocenę kontroli zarządczej oraz czynności doradcze.

Jak stanowi art. 285 ww. ustawy, Minister Finansów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy sposób i tryb przeprowadzania audytu wewnętrznego oraz przekazywania informacji o pracy i wynikach audytu wewnętrznego, w szczególności:

1. sposób sporządzania oraz elementy planu audytu,
2. sposób dokumentowania przebiegu oraz wyników audytu wewnętrznego,
3. sposób sporządzania oraz elementy wyników audytu wewnętrznego,
4. sposób sporządzania oraz elementy sprawozdania z wykonania planu audytu oraz
5. tryb przeprowadzania audytu wewnętrznego zleconego, o którym mowa w art. 292 ust. 1 pkt 1 i art. 293,
6. tryb przeprowadzania oceny prowadzenia audytu wewnętrznego, o której mowa w art. 292 ust. 1 pkt 2 i art. 294

- z uwzględnieniem powszechnie uznawanych standardów audytu wewnętrznego.

Na podstawie delegacji ustawowej zawartej w zacytowanym art. 285 ww. ustawy, Minister Finansów wydał rozporządzenie wykonawcze z dnia 4 września 2015 r. w sprawie audytu wewnętrznego oraz informacji o pracy i wynikach takiego audytu (Dz. U. z 2018 r., poz. 506).

W myśl § 2 pkt 3 ww. rozporządzenia, użyte w rozporządzeniu określenie zadanie audytowe oznacza zadanie zapewniające lub czynności doradcze.

Zgodnie z § 2 pkt 4 tego rozporządzenia, przez zadanie zapewniające należy rozumieć działania podejmowane w celu dostarczenia niezależnej i obiektywnej oceny kontroli zarządczej.

Według § 22 pkt 1 i pkt 2 cyt. rozporządzenia, audytor wewnętrzny może wykonywać czynności doradcze służące wspieraniu kierownika jednostki w realizacji celów i zadań, na jego wniosek lub z własnej inicjatywy. Cel i zakres czynności, audytor wewnętrzny uzgadnia z kierownikiem jednostki.

Stosownie do § 23 rozporządzenia, audytor wewnętrzny powstrzymuje się od wykonania czynności doradczych, które prowadziłyby do przyjęcia przez niego obowiązków, odpowiedzialności lub uprawnień wchodzących w zakres zarządzania jednostką, i informuje o tym kierownika jednostki.

W wyniku czynności doradczych audytor wewnętrzny może przedstawić propozycje dotyczące usprawnienia funkcjonowania jednostki – § 24 ust. 1 ww. rozporządzenia.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że skoro jak wskazano we wniosku, czynności świadczone przez Wnioskodawczynię nie będą polegały na świadczeniu usług w zakresie doradztwa, jak również nie będą obejmowały czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy, a przewidywana przez Wnioskodawczynię wartość sprzedaży usług nie przekroczy w proporcji do okresu prowadzonej działalności w roku 2021 kwoty 200 000 zł, to Wnioskodawczyni będzie mogła korzystać ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 113 ust. 1 w zw. z ust. 9 ustawy.

Tym samym należy stwierdzić, że Wnioskodawczyni wykonując usługi audytu wewnętrznego poprzez wykonywanie jedynie zadania zapewniającego, w rozumieniu § 2 pkt 4 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 września 2015 r. w sprawie audytu wewnętrznego oraz informacji o pracy i wynikach tego audytu, w sytuacji, gdy przewidywana przez Wnioskodawczynię wartość sprzedaży usług nie przekroczy w proporcji do okresu prowadzonej działalności w roku 2021 kwoty 200 000 zł, będzie mogła skorzystać ze zwolnienia od VAT, na podstawie art. 113 ust. 1 w zw. z ust. 9 ustawy, pod warunkiem, że nie będzie wykonywała żadnych czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy.

Pokreślić jednak należy, że w sytuacji, gdy faktyczna wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 113 ustawy przekroczy - w proporcji do okresu prowadzonej działalności w roku 2021 - kwotę 200 000 zł, bądź też Wnioskodawczyni w ramach działalności będzie wykonywała którąkolwiek z czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy, to utraci ona prawo do ww. zwolnienia.

Zatem stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Ponadto należy wskazać, że publikator ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług wskazany we wniosku przez Wnioskodawczynię, Dz. U. z 2020 r. poz. 106 z późn. zm. jest nieaktualny. Obecnie tekst jednolity ww. ustawy opublikowany został w Dz. U. z 2021 r. poz. 685, z późn. zm.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawczynię interpretacji należy wskazać, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach, w których indywidualnie oceniano stan faktyczny/zdarzenie przyszłe i stanowisko wnioskodawcy. Powołane interpretacje nie stanowią źródła prawa i tutejszy organ nie jest nimi związany.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem Organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy Prawo o postępowaniu przez sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego.

Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.