Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-3.4012.120.2021.3.JG
z 6 maja 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 19 lutego 2021 r. (data wpływu 25 lutego 2021 r.) uzupełnionym pismem z 16 marca 2021 (data wpływu 26 marca 2021 r.) na wezwanie tut. Organu z 10 marca 2021 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.120.2021.1.JG (doręczone Stronie 16 marca 2021 r.) oraz pismem z 13 kwietnia 2021 r. (data wpływu 21 kwietnia 2021 r.) na wezwanie tut. Organu z 31 marca 2021 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.120.2021.2.JG (doręczone Stronie 8 kwietnia 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT licytacyjnej sprzedaży nieruchomości (lokalu nr 1) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 lutego 2021 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT licytacyjnej sprzedaży nieruchomości. Złożony wniosek został uzupełniony pismem z 16 marca 2021 (data wpływu 26 marca 2021 r.) na wezwanie tut. Organu z 10 marca 2021 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.120.2021.1.JG oraz pismem z 13 kwietnia 2021 r. (data wpływu 21 kwietnia 2021 r.) na wezwanie tut. Organu z 31 marca 2021 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.120.2021.2.JG.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni pełni funkcję komornika sądowego prowadząc działalność gospodarczą w tym zakresie.

Obecnie Wnioskodawczyni prowadzi egzekucję z majątku komornika - dłużnika (dalej dłużnik), który utracił prawo wykonywania zawodu. W toku swojej działalności dłużnik nabył nieruchomość niemieszkalną stanowiącą składnik majątku tejże działalności i wykorzystywanej do jej prowadzenia (mieściła się tam kancelaria dłużnika). Nieruchomość została nabyta przez dłużnika na rynku pierwotnym na podstawie faktury VAT ze wskazanym podatkiem naliczonym. Data nabycia nieruchomości to 10 lutego 2015 r. W okresie gdy nieruchomość była w posiadaniu dłużnika kilkakrotnie zmieniły się przepisy ustawy o VAT w zakresie kwalifikacji działalności komorników jako czynności zwolnionych na zmianę z opodatkowanymi. Na podstawie dokumentacji uzyskanej z Urzędu Skarbowego właściwego dla dłużnika Wnioskodawczyni ustaliła, że w toku działalności prowadzonej przez dłużnika przysługiwało mu prawo do dokonania proporcjonalnej korekty podatku VAT naliczonego do odliczenia wynikającego z faktury nabycia nieruchomości. Wnioskodawczyni nie ma wiedzy, czy dłużnik finalnie skorzystał z przysługującego mu prawa.

Przedmiotem prowadzonego przez Wnioskodawczynię postępowania egzekucyjnego jest opisana wyżej nieruchomość niemieszkalna, która obecnie podlega licytacji.

Ponadto w uzupełnieniu do wniosku z 16 marca 2021 r. Wnioskodawczyni wskazała, że przedmiotem wniosku jest odrębna własność lokalu nr 1 położona w budynku nr 2. Lokal posiada urządzoną księgę wieczystą (…), prowadzoną przez Sąd (…). Z własnością lokalu związany jest udział 9349/1000000 w nieruchomości wspólnej, którą stanowi prawo użytkowania wieczystego oraz części budynku i urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli lokali objętych księgą wieczystą (…).

Właścicielem przedmiotowej nieruchomości jest R. W. - były komornik sądowy. Data zakończenia działalności: 5 lipca 2016 r.

Przedmiotem licytacji jest odrębna własność lokalu nr 1 położona w budynku nr 2 przy ulicy (…), powiat Miasto (…), województwo (…).

Wnioskodawczyni nie posiada wiedzy, aby na przedmiotową nieruchomość były poczynione nakłady, a jeśli były, to aby ich wartość przekroczyła 30%.

W uzupełnieniu do wniosku z 13 kwietnia 2021 r. Wnioskodawczyni wskazała, że przedmiotowy lokal był wprowadzony do ewidencji środków trwałych w cenie nabycia powiększonej o wydatki poniesione przed przyjęciem go do użytkowania. Przed przyjęciem lokalu do użytkowania w 2015 r. wydatki na jego ulepszenie nie przekroczyły 30% wartości lokalu. Wnioskodawczyni wskazała, że nie ma wiedzy o tym, czy po przyjęciu do użytkowania lokal był w jakikolwiek sposób ulepszany.

Wnioskodawczyni w powyższym uzupełnieniu wskazała, że w odniesieniu do lokalu, poza fakturą dokumentującą jego zakup 10 lutego 2015 r., były ponoszone wydatki udokumentowane fakturami, m.in. na sporządzenie aktu notarialnego, prace wykończeniowe, oświetlenie, instalację sieci, itp. Jak powyżej wskazano wydatki te nie przekroczyły 30% wartości lokalu. Dłużnik zakończył działalność w 2016 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w odniesieniu do licytowanej nieruchomości należy zastosować zwolnienie z art. 43 ust.1 pkt 10 lit. b i potraktować sprzedaż jej jako zwolnioną z podatku VAT?

Zdaniem Wnioskodawczyni:

Przepis art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. b ustawy o VAT zwalnia z podatku dostawę części budowli jeśli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą upłynął okres dłuższy niż 2 lata.

Art. 2 pkt 14 określa pierwsze zasiedlenie jako oddanie części budynku do użytkowania pierwszemu nabywcy.

Wobec spełnienia wskazanej wyżej przesłanki tj.: upływu okresu dłuższego niż 2 lata od pierwszego zasiedlenia nieruchomości, sprzedaż opisanej nieruchomości będzie korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. b ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na podstawie art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2021 r., poz. 685 ze zm.), zwanej dalej ustawą, organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2020 r., poz. 1427, 1492 i 2320 oraz z 2021 r. poz. 11 i 41) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Z treści powyższego przepisu wynika, że komornik sądowy jest płatnikiem podatku od dostawy towaru dokonywanej w trybie egzekucji, w przypadku, gdy wykonuje czynności egzekucyjne. Przez czynność egzekucyjną należy rozumieć każde formalne, oparte na przepisach procesowych, działanie uprawnionego organu egzekucyjnego wywołujące skutek prawny dla prowadzonej egzekucji.

Definicja płatnika została zawarta w art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 ze zm.), zgodnie z którym płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Przepis art. 18 ustawy wprowadza szczególną na gruncie przepisów ustawy regulację, kiedy to należny podatek pobierany jest i odprowadzany do urzędu skarbowego przez płatnika, a nie przez podatnika. Płatnik pełni w tym przypadku rolę pośrednika pomiędzy podatnikiem a organem podatkowym, przekazując organowi środki pieniężne podatnika.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że komornik sądowy dokonuje transakcji w imieniu podatnika – dłużnika. Prowadzona przez niego sprzedaż towarów będących własnością dłużnika będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług, gdy do rozliczenia tego podatku byłby zobowiązany dłużnik; w przypadku, gdy powyższa czynność nie podlegałaby opodatkowaniu tym podatkiem lub byłaby od niego zwolniona, komornik sądowy nie będzie obowiązany do odprowadzenia podatku.

Tym samym komornik sądowy zobowiązany jest do przestrzegania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz do uwzględnienia w trakcie sprzedaży towarów okoliczności decydujących o jej opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary – na mocy art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W świetle przedstawionych powyżej przepisów nieruchomość, zarówno gruntowa jak i zabudowana, spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jej sprzedaż stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Nie każda jednak czynność, stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – według art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W kontekście powyższego, uwzględniając definicję działalności gospodarczej, należy stwierdzić, że dostawa towarów będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług tylko w sytuacji, gdy dokonana zostanie przez podmiot o statusie podatnika, który będzie działał w takim charakterze w odniesieniu do tej konkretnie czynności. Natomiast dla stwierdzenia, że dla danej transakcji podmiot jest podatnikiem podatku od towarów i usług, konieczne jest prowadzenie przez niego działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy.

Mając na względzie powyższe stwierdzić należy, że uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Odnosząc regulacje zawarte w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy do art. 18 ustawy, wskazać należy, że w przypadku, gdy dłużnik - właściciel danej nieruchomości - jest podatnikiem podatku od towarów i usług, wówczas komornik jest płatnikiem podatku VAT z tytułu dostawy nieruchomości.

Z wniosku wynika, że dłużnik nabył nieruchomość niemieszkalną stanowiącą składnik majątku działalności komorniczej i wykorzystywał ją do jej prowadzenia (mieściła się tam kancelaria dłużnika). Nieruchomość została nabyta przez dłużnika na rynku pierwotnym na podstawie faktury VAT z podatkiem VAT naliczonym w dniu 10 lutego 2015 r. W okresie gdy nieruchomość była w posiadaniu dłużnika kilkakrotnie zmieniły się przepisy ustawy o VAT w zakresie kwalifikacji działalności komorników jako czynności zwolnionych na zmianę z opodatkowanymi. Dłużnikowi przysługiwało prawo do dokonania proporcjonalnej korekty podatku VAT naliczonego do odliczenia wynikającego z faktury nabycia nieruchomości. Właścicielem przedmiotowej nieruchomości jest były komornik sądowy, który zakończył działalność 5 lipca 2016 r. Przedmiotem licytacji jest odrębna własność lokalu nr 1 położona w budynku nr 2. Przedmiotowy lokal był wprowadzony do ewidencji środków trwałych w cenie nabycia powiększonej o wydatki poniesione przed przyjęciem go do użytkowania. Przed przyjęciem lokalu do użytkowania w 2015 r. wydatki na jego ulepszenie nie przekroczyły 30% wartości lokalu.

W tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawczyni sprowadzają się do ustalenia, czy w odniesieniu do licytowanej nieruchomości należy zastosować zwolnienie z podatku VAT w związku z art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. b ustawy.

W rozpatrywanej sprawie należy wskazać, że sprzedaż lokalu nr 106 nabytego i wykorzystywanego w działalności komorniczej nastąpi w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, zdefiniowanej w art. 15 ust. 2 ustawy.

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawczyni należy zauważyć, że przepisy ustawy oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku dostaw towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim;
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zgodnie z przepisem art. 2 pkt 14 ustawy, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o pierwszym zasiedleniu – rozumie się przez to oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Jak wynika z powyższego przepisu, „pierwsze zasiedlenie” budynku, budowli (po ich wybudowaniu) należy rozumieć szeroko, jako pierwsze zajęcie budynku (budowli), używanie, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej.

Aby ustalić, czy w odniesieniu do lokalu nr 1 zastosowanie znajdzie zwolnienie od podatku od towarów i usług, czy też opodatkowanie właściwą stawką podatku VAT kluczowe jest określenie, czy i kiedy po wybudowaniu lub ulepszeniu lokalu doszło do jego pierwszego zasiedlenia. Pozwoli to określić, czy planowana transakcja będzie podlegała zwolnieniu z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Odnosząc się do przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, że do pierwszego zasiedlenia lokalu nr 1 doszło w 2015 r. Wnioskodawczyni wskazała, że dłużnik nabył lokal w celu prowadzenia działalności gospodarczej - w budynku mieściła się kancelaria komornicza dłużnika. Lokal był wprowadzony do ewidencji środków trwałych. Przed przyjęciem lokalu do użytkowania w 2015 r. były ponoszone wydatki udokumentowane fakturami, jednakże jak powyżej wskazano wydatki te nie przekroczyły 30% wartości lokalu, a dłużnik zakończył działalność w 2016 r. Z powyższego wynika więc, że dostawa lokalu nr 1 nie będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia, ponadto pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą lokalu upłynie okres dłuższy niż 2 lata.

Biorąc pod uwagę powyższe stwierdzić należy, że licytacyjna sprzedaż lokalu nr 1 położonego w budynku nr 2 będzie korzystała ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawczyni ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Stosownie do § 2 ww. artykułu przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.