Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-1.4012.178.2021.2.ŻR
z 18 maja 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 10 marca 2021 r. (data wpływu 22 marca 2021 r.), uzupełnionym 5 maja 2021 r. (data wpływu 11 maja 2021 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• uznania sprzedaży licytacyjnej nieruchomości za czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT, do rozliczenia której zobowiązany będzie Wnioskodawca jako płatnik,
  

• braku zwolnienia z opodatkowania sprzedaży egzekucyjnej nieruchomości zabudowanej składającej się z działek nr 1, 2 oraz 3, w związku z art. 43 ust. 21 ustawy o podatku od towarów i usług.
  

–jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

22 marca 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• uznania sprzedaży licytacyjnej nieruchomości za czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT, do rozliczenia której zobowiązany będzie Wnioskodawca jako płatnik,
  

• braku zwolnienia z opodatkowania sprzedaży egzekucyjnej nieruchomości zabudowanej składającej się z działek nr 1, 2 oraz 3, w związku z art. 43 ust. 21 ustawy o podatku od towarów i usług.
  
  

Przedmiotowy wniosek uzupełniono 11 maja 2021 r., o wskazanie sposobu doręczenia korespondencji, doprecyzowanie opisu sprawy oraz o uiszczenie dodatkowej opłaty.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe (doprecyzowane w uzupełnieniu wniosku).

Wnioskodawca jest Komornikiem Sądowym przy Sądzie Rejonowym w …, a Kancelaria komornicza znajduje się w …, przy ul. …. . Obecnie Wnioskodawca prowadzi postępowanie egzekucyjne w zakresie nieruchomości należących do dłużników będących osobami fizycznymi (dalej: Dłużnicy).

Dłużnicy są użytkownikami wieczystymi działek nr 1 oraz 2 położonych przy ul. … w … . Dla tych nieruchomości prowadzona jest księga wieczysta nr … . Dodatkowo są oni użytkownikami wieczystymi działki nr 3, położonej przy ul…. W …, dla której to nieruchomości jest prowadzona księga wieczysta nr … .

Ww. nieruchomości zostały zakupione na podstawie aktu notarialnego z 7 stycznia 2015 r. Z treści aktu notarialnego wynika, że nieruchomości zostały nabyte przez Dłużników działających jako wspólnicy spółki prawa cywilnego z siedzibą w … . Dodatkowo z aktu notarialnego sprzedaży wynika, że transakcja była opodatkowana VAT według stawki 23%. Aktualna treść ksiąg wieczystych wskazuje, że podstawą wpisu jest wspólność łączna wspólników spółki cywilnej. Dodatkowo należy wskazać, że ww. spółka cywilna jest aktualnie zarejestrowana jako podatnik VAT czynny.

Działka nr 1 jest zabudowana dwukondygnacyjnym budynkiem biurowym. Przed budynkiem znajduje się chodnik oraz miejsca parkingowe. Działka nr 2 jest natomiast zabudowana w całości kostką betonową, tzw. trylinką oraz posiada dwie bramy wjazdowe. Stanowi ona de facto drogę dojazdową. Ostatnia działka, czyli o numerze 3, zabudowana jest przede wszystkim halą warsztatowo-magazynową. Znajduje się jednak również na niej konstrukcja tablicy reklamowej oraz utwardzony plac przed wspomnianym budynkiem hali. Naniesienia na wszystkich działkach stanowią odrębne od gruntu przedmioty własności, które stanowią wspólność łączną wspólników ww. spółki cywilnej.

Dłużnicy nie przedstawili Komornikowi, pomimo wezwania, żadnej dokumentacji księgowej, nie udzielili też wyjaśnień w zakresie prowadzonej działalności gospodarczej, czy też sposobu wykorzystywania nieruchomości, o których mowa w stanie faktycznym.

W uzupełnieniu wniosku na pytania Organu:

1. W jaki sposób, do jakich celów, dłużnicy wykorzystywali działki nr 1, nr 2 i nr 3?
   
2. Należy wskazać, czy ww. działki, były wykorzystywane przez dłużników w działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.)?
   
3. Czy z tytułu nabycia ww. działek dłużnikom przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony?
   
4. Czy działki nr 1, nr 2 i nr 3 wykorzystywane były przez dłużników wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku od towarów i usług? Jeżeli tak, to jaką działalność zwolnioną z opodatkowania podatkiem VAT, do której wykorzystywane były ww. działki, wykonywali dłużnicy – należy podać podstawę prawną zwolnienia?
   
5. Czy obiekty znajdujące się na działkach nr 1, nr 2 i nr 3 są budynkami, o których mowa w art. 3 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2020r., poz. 1333, z późn. zm.)?
   
6. Jaki jest symbol PKOB, nazwa grupowania oraz wyszczególnienie budynków, położonych na ww. działkach wg Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316, z późn. zm.)?
   
7. Czy naniesienia w postaci:
   1. chodnika, miejsc parkingowych znajdujące się na działce nr 1,
      
   2. kostki betonowej, usytuowanej na działce nr 2,
      stanowią budowle, o których mowa w art. 3 pkt 3 ustawy Prawo budowlane?
8. Czy poszczególne budynki/budowle są trwale związane z gruntem?
   
9. Do jakich czynności wykorzystywane były budynki/budowle znajdujące się na działkach nr 1, nr 2 i nr 3 (do czynności opodatkowanych, zwolnionych, niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT)?
   
10. Jeżeli dłużnicy wybudowali jakieś budynki, budowle lub ich części, to czy przysługiwało im prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z ich wybudowaniem i czy dłużnicy z tego prawa skorzystali?
    
11. Kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie budynków lub ich części w rozumieniu art. 2 ust. 14 ustawy o podatku od towarów i usług? Jeżeli tak, to należy wskazać dokładną datę.
    

Przez pierwsze zasiedlenie – według art. 2 pkt 14 ustawy o podatku VAT - rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:
1. wybudowaniu lub
   
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

12. Jeżeli nastąpiło pierwsze zasiedlenie części budynków, to należy wskazać, w jakiej w części?
    
13. W wyniku jakich czynności nastąpiło pierwsze zasiedlenie budynków lub ich części?
    
14. Czy pomiędzy pierwszym zasiedleniem przedmiotowych budynków lub ich części a ich dostawą upłynie okres dłuższy niż 2 lata?
    
15. Kiedy nastąpiło pierwsze zajęcie do używania budynków? Należy wskazać dokładną datę.
    
16. Czy budynki/budowle były udostępniane osobom trzecim, np. na podstawie umowy najmu, dzierżawy, użyczenia lub innej umowy o podobnym charakterze? Jeżeli tak, to należy wskazać, kiedy budynki/budowle lub ich części zostały oddane w najem/dzierżawę/użyczenie (należy wskazać odrębnie do każdego budynku/budowli dzień, miesiąc i rok) oraz czy udostępnianie to miało charakter odpłatny, czy nieodpłatny?
    
17. Czy ww. budynki/budowle były wykorzystywane przez dłużników wyłącznie do celów działalności zwolnionej od podatku od towarów i usług? Jeżeli tak, to jaką działalność zwolnioną z opodatkowania podatkiem VAT, do której wykorzystywane były budynki/budowle, wykonywali dłużnicy – należy podać podstawę prawną zwolnienia?
    
18. Czy w odniesieniu do każdego odrębnego budynku i budowli (lub ich części) mających być przedmiotem sprzedaży dłużnicy ponosili wydatki na ich ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, jeżeli ponosili takie wydatki to proszę o wskazanie (należy wskazać odrębnie dla każdego z obiektów):
    1. Czy nakłady na to ulepszenie stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej budynku, budowli lub ich części?
       
    2. Kiedy ulepszenie to zostało oddane do użytkowania, jaka to była czynność?
       
    3. Czy od tego ulepszenia dłużnikom przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego o podatek naliczony?
       
    4. Jaki okres upłynie pomiędzy ewentualnym oddaniem do użytkowania, a sprzedażą ulepszonych budynków/budowli, czy będzie to okres krótszy niż 2 lata?
    
    

Odpowiedzi na ww. pytania 8-18 należy udzielić osobno w odniesieniu do każdego budynku/budowli znajdujących się na działkach, będących przedmiotem dostawy.

19. Jeżeli Wnioskodawca nie posiada informacji, o których mowa w ww. pytaniach, które są niezbędne do oceny, czy w przedmiotowej sprawie będzie miało zastosowanie zwolnienie od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2, 9, 10, 10a ustawy o podatku od towarów i usług, to należy wskazać:
    • czy ten brak informacji jest wynikiem podjętych przez Wnioskodawcę działań?
    • czy działania te zostały udokumentowane?
    • czy podjęte działania potwierdzają brak możliwości uzyskania tych niezbędnych informacji od dłużnika?
    
    
    

Wnioskodawca udzielił następujących odpowiedzi

1. Wnioskodawca nie posiada takich informacji. Dłużnicy nie udzielili wyjaśnień w tym zakresie.
2. Wnioskodawca nie posiada takich informacji. Dłużnicy nie udzielili wyjaśnień w tym zakresie. Jest to jednak bardzo prawdopodobne, skoro wszystkie nieruchomości obejmuje wspólność łączna wspólników spółki cywilnej, którymi są Dłużnicy, a wspomniana spółka cywilna jest zarejestrowana jako podatnik VAT czynny.
3. Wnioskodawca nie posiada takich informacji. Dłużnicy nie udzielili wyjaśnień w tym zakresie.
4. Wnioskodawca nie posiada takich informacji. Dłużnicy nie udzielili wyjaśnień w tym zakresie.
5. Jedynie obiekty znajdujące się na działkach 1 oraz 3 są budynkami. 
6. Odnośnie klasyfikacji na gruncie PKOB, to Wnioskodawca nie posiada wystarczających danych, aby dokonać samodzielnej klasyfikacji. Wnioskodawca uprzejmie wskazuje, że klasyfikacja na gruncie PKOB wydaje się zbyteczna, skoro pytania Wnioskodawcy nie dotyczą stawki VAT.
7. Tak.
   
   

Odnośnie pytań od pkt 8 do 18, to Wnioskodawca nie posiada takich informacji. Dłużnicy nie udzielili wyjaśnień w tym zakresie. Dotyczy to wszystkich budynków oraz budowli znajdujących się na gruntach wskazanych we wniosku o wydanie interpretacji.

19. Wnioskodawca kilkukrotnie wzywał dłużników do przedstawienia danych niezbędnych do ustalenia zasad opodatkowania VAT sprzedaży egzekucyjnej, w tym informacji niezbędnych do potwierdzenia spełnienia warunków zastosowania do dostawy towarów, o której mowa w art. 18, zwolnień od podatku, o których mowa w ust. 1 pkt 2, 3 i 9-10a ustawy o VAT. Pomimo powtarzanych wezwań Wnioskodawca nie uzyskał niezbędnych informacji od dłużników. Działania Wnioskodawcy w tym zakresie są udokumentowane i zdaniem Wnioskodawcy, podjęte działania potwierdzają brak możliwości uzyskania niezbędnych informacji od dłużników.
    
    

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy planowana sprzedaż egzekucyjna nieruchomości będzie stanowiła czynność podlegającą ustawie o podatku od towarów i usług, do której rozliczenia będzie zobowiązany Wnioskodawca jako płatnik?
2. Czy w razie pozytywnej odpowiedzi na pytanie nr 1, czyli uznania, że planowana sprzedaż egzekucyjna nieruchomości będzie stanowiła czynność podlegającą ustawie o podatku od towarów i usług, to czy ich sprzedaż egzekucyjna nie będzie korzystała ze zwolnienia z VAT, w związku z art. 43 ust. 21 ustawy o podatku od towarów i usług?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

Fundamentalną kwestią dla ustalenia zasad opodatkowania na gruncie VAT jest w pierwszej kolejności rozstrzygnięcie, czy dana transakcja odbywa się w ogóle w ramach działalności gospodarczej prowadzonej przez podatnika VAT. Z opisu stanu faktycznego wynika, że wszystkie nieruchomości obejmuje wspólność łączna wspólników spółki cywilnej, którymi są Dłużnicy. Dodatkowo należy wskazać, że wspomniana spółka cywilna jest zarejestrowana jako podatnik VAT czynny.

Podatnikami VAT są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności (art. 15 ust. 1 ustawy o VAT). Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły do celów zarobkowych. Spółka cywilna jest jednostką nieposiadającą osobowości prawnej. Działa na podstawie przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r. poz. 1145 ze zm.). W art. 860 § 1 Kodeksu cywilnego określono, iż przez umowę spółki wspólnicy zobowiązują się dążyć do osiągnięcia wspólnego celu gospodarczego przez działanie w sposób oznaczony, w szczególności przez wniesienie wkładów. Z przepisów wynika więc, że spółkę cywilną powołuje się w celu prowadzenia działalności gospodarczej. Dodatkowo przyjmuje się jednolicie, że na gruncie przepisów ustawy o VAT, spółka cywilna (a nie jej wspólnicy) wykonująca działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, jest odrębnym podatnikiem VAT.

Zgodnie z art. 18 ustawy o podatku od towarów i usług, komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy, planowana sprzedaż egzekucyjna nieruchomości będzie stanowiła czynność podlegającą ustawie o podatku od towarów i usług, do której rozliczenia będzie zobowiązany Wnioskodawca jako płatnik.

Ad. 2

W analizowanej sprawie nie ma wątpliwości, że działki będące przedmiotem egzekucji są działkami zabudowanymi, czyli znajdują się na nich budynki/budowle w rozumieniu przepisów prawa budowlanego. W takiej sytuacji, na gruncie ustawy o VAT, przedmiotem dostawy nie byłby sam grunt, tylko poszczególne budynki/budowle, które się na nim znajdują. Do ustalenia, czy zbycie poszczególnych budynków/budowli powinno być opodatkowane VAT lub zwolnione z VAT, potrzebne są bardzo szczegółowe informacje, które obejmują m.in. datę tzw. pierwszego zasiedlenia, wielkość oraz rodzajów ponoszonych nakładów na nieruchomości oraz sposób ich wykorzystywania do działalności gospodarczej.

Wnioskodawca, pomimo udokumentowanych prób, nie był w stanie uzyskać jakichkolwiek informacji pozwalających na jednoznaczne ustalenie zasad opodatkowania budynków/budowli znajdujących się na gruncie. Ustawodawca w art. 43 ust. 21 ustawy o VAT postanowił, że jeżeli udokumentowane działania organów egzekucyjnych lub komorników sądowych, o których mowa w art. 18, nie doprowadziły, na skutek braku możliwości uzyskania niezbędnych informacji od dłużnika, do potwierdzenia spełnienia warunków zastosowania do dostawy towarów, o której mowa w art. 18, zwolnień od podatku, o których mowa w ust. 1 pkt 2, 3 i 9-10a, przyjmuje się, że warunki zastosowania zwolnień od podatku nie są spełnione.

Przepis ten w praktyce oznacza, że w sytuacji braku możliwości uzyskania niezbędnych informacji przyjmuje się, że nie mają zastosowania zwolnienia przewidziane w ustawie o VAT i transakcja sprzedaży nieruchomości podlega opodatkowaniu według właściwej stawki.

Zdaniem Wnioskodawcy, w razie pozytywnej odpowiedzi na pytanie nr 1, czyli uznania, że planowana sprzedaż egzekucyjna nieruchomości będzie stanowiła czynność podlegającą ustawie o podatku od towarów i usług, to ich sprzedaż egzekucyjna nie będzie korzystała ze zwolnienia z VAT, w związku z art. 43 ust. 21 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2019 r. poz. 1438, z późn. zm.) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Definicja płatnika została zawarta w art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), zgodnie z którym płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Przepis art. 18 ustawy wprowadza szczególną na gruncie przepisów ustawy regulację, kiedy to należny podatek pobierany jest i odprowadzany do urzędu skarbowego przez płatnika, a nie przez podatnika. Płatnik pełni w tym przypadku rolę pośrednika pomiędzy podatnikiem a organem podatkowym, przekazując organowi środki pieniężne podatnika.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że komornik sądowy dokonuje transakcji w imieniu podatnika – dłużnika. Prowadzona przez niego sprzedaż towarów będących własnością dłużnika będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług, gdy do rozliczenia tego podatku byłby zobowiązany dłużnik; w przypadku, gdy powyższa czynność nie podlegałaby opodatkowaniu tym podatkiem lub byłaby od niego zwolniona, komornik sądowy nie będzie obowiązany do odprowadzenia podatku.

Tym samym komornik sądowy zobowiązany jest do przestrzegania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz do uwzględnienia w trakcie sprzedaży towarów okoliczności decydujących o jej opodatkowaniu podatkiem VAT.

Przepis art. 30 § 1 ww. ustawy stanowi, że płatnik, który nie wykonał obowiązków określonych w art. 8, odpowiada za podatek niepobrany lub podatek pobrany a niewpłacony.

W świetle cyt. wyżej przepisów, płatnikami podatku od towarów i usług (czyli podmiotami zobowiązanymi do obliczania, poboru podatku od podatnika i wpłaty podatku na konto organu podatkowego) mogą być organy egzekucyjne oraz komornicy sądowi. Sytuacja taka ma miejsce, gdy w wykonaniu czynności egzekucyjnych organy te dokonują dostawy towarów należących do podatnika lub przez niego posiadanych z naruszeniem przepisów. Sformułowanie „płatnikami” oznacza, że organy te nie stają się z tytułu wykonania powyższych czynności podatnikami podatku od towarów i usług, lecz pełnią jedynie rolę płatnika w odniesieniu do podatku należnego z tytułu sprzedanych (zlicytowanych) towarów należących do podatnika, w stosunku do którego toczy się postępowanie egzekucyjne.

Zaznaczenia wymaga, że komornik sądowy dokonuje transakcji w imieniu podatnika – dłużnika. Prowadzona przez niego sprzedaż towarów będących własnością dłużnika, będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług, gdy do rozliczenia tego podatku byłby zobowiązany dłużnik. Natomiast w przypadku, gdy powyższa czynność nie podlegałaby opodatkowaniu tym podatkiem lub byłaby od niego zwolniona, komornik sądowy nie będzie obowiązany do odprowadzenia podatku.

Komornik sądowy pełni w tym przypadku rolę pośrednika pomiędzy podatnikiem a organem podatkowym, przekazując organowi środki pieniężne podatnika. Uzasadnione jest to charakterem odpłatnej dostawy następującej w ramach wykonywania czynności egzekucyjnych. Jeżeli bowiem dłużnik niesolidnie spłaca swoje zobowiązania i w celu wyegzekwowania należności wszczęto przeciwko niemu postępowanie egzekucyjne, to istnieją podstawy do uznania, że nie uiści również podatku należnego w związku z dostawą dokonaną w ramach egzekucji. Nie bez znaczenia jest także fakt, że podatnik, będący dłużnikiem, zazwyczaj nie otrzymuje kwot uzyskanych przez organ egzekucyjny ze sprzedaży towarów w wykonaniu czynności egzekucyjnych. Prawdopodobne jest zatem, że podatnik nie posiada innych środków finansowych umożliwiających uiszczenie należnego podatku. Ustanowienie organu egzekucyjnego płatnikiem zapewnia odprowadzenie należnego podatku przez organ przeprowadzający dostawę w ramach czynności egzekucyjnych.

Zatem komornik sądowy zobowiązany jest do przestrzegania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług i do uwzględnienia w trakcie sprzedaży licytacyjnej towarów okoliczności decydujących o jej opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W odniesieniu do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, o czym stanowi art. 2 pkt 6 ustawy.

Nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności (art. 46 § 1 Kodeksu cywilnego).

Należy zaznaczyć, że sprzedaż nieruchomości w trybie egzekucji stanowi odpłatną dostawę towarów, co oznacza, że zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, objęta jest zakresem przedmiotowym opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Stosownie zaś do art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy przez odpłatną dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem będzie podatnikiem podatku od towarów i usług.

W świetle zapisów art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – zgodnie z ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

W nawiązaniu do regulacji zawartych w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy oraz do art. 18 ustawy, wskazać należy, że w przypadku, gdy dłużnik – właściciel danej nieruchomości – jest podatnikiem podatku od towarów i usług, wówczas komornik jest płatnikiem podatku VAT z tytułu dostawy nieruchomości.

Zaznacza się, że sprzedaż składników wykorzystywanych w działalności gospodarczej podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi postępowanie egzekucyjne w stosunku do prawa wieczystego użytkowania nieruchomości zabudowanej składającej się z działek nr 1, 2 i 3. Ww. nieruchomości zostały nabyte przez Dłużników działających jako wspólnicy spółki prawa cywilnego. Aktualna treść ksiąg wieczystych wskazuje, że podstawą wpisu jest wspólność łączna wspólników spółki cywilnej. Ww. spółka cywilna jest aktualnie zarejestrowana jako podatnik VAT czynny. Działka nr 1 jest zabudowana dwukondygnacyjnym budynkiem biurowym. Przed budynkiem znajduje się chodnik oraz miejsca parkingowe. Działka nr 2 jest natomiast zabudowana w całości kostką betonową, tzw. trylinką oraz posiada dwie bramy wjazdowe. Stanowi ona drogę dojazdową. Działka o numerze 3 zabudowana jest przede wszystkim halą warsztatowo-magazynową. Znajduje się jednak również na niej konstrukcja tablicy reklamowej oraz utwardzony plac przed wspomnianym budynkiem hali. Naniesienia na wszystkich działkach stanowią odrębne od gruntu przedmioty własności, które stanowią wspólność łączną wspólników ww. spółki cywilnej.

Mając na uwadze powyższe okoliczności należy stwierdzić, że w analizowanej sprawie, sprzedaż przez komornika ww. nieruchomości zabudowanej, nabytej przez Dłużników działających jako wspólnicy spółki i wykorzystywanej w prowadzonej działalności gospodarczej, stanowić będzie odpłatną dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

W konsekwencji komornik sądowy – Wnioskodawca - dokonujący sprzedaży egzekucyjnej nieruchomości zabudowanej, składającej się z działek nr 1, 2 oraz 3, będzie płatnikiem do podatku VAT zobowiązanym do rozliczenia podatku z tytułu dostawy ww. nieruchomości.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie objętym pytaniem nr 1, zgodnie z którym planowana sprzedaż egzekucyjna nieruchomości będzie stanowiła czynność podlegającą ustawie o podatku od towarów i usług, do której rozliczenia będzie zobowiązany Wnioskodawca jako płatnik, należało uznać za prawidłowe.

Odnosząc się natomiast do kwestii braku zwolnienia z opodatkowania sprzedaży egzekucyjnej nieruchomości zabudowanej, składającej się z ww. działek nr 1, 2 oraz 3, należy wskazać, że wykonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, może być albo opodatkowana właściwą stawką podatku VAT, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż - 6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przy czym, zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim;
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest – co do zasady - zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części, kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Przez pierwsze zasiedlenie - zgodnie z treścią art. 2 pkt 14 ustawy - rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Z powyższego przepisu wynika, że pierwszym zasiedleniem jest pierwsze zajęcie nieruchomości do używania. Pierwsze zasiedlenie budynku lub jego części ma więc miejsce zarówno w sytuacji, w której po wybudowaniu budynku oddano go w najem, jak i w przypadku wykorzystywania budynku na potrzeby własnej działalności gospodarczej podatnika – bowiem w obydwu przypadkach doszło do korzystania z budynku.

W tym miejscu należy nadmienić, że w przypadku nieruchomości zabudowanych niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom - po spełnieniu określonych warunków - skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy.

Według art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
   
   

Powyższe przepisy wskazują, jakie muszą zostać spełnione warunki aby sprzedaż budynków, budowli lub ich części mogła korzystać ze zwolnienia od podatku VAT. Z przepisów tych wynika, że prawo do zwolnienia przysługuje wówczas, gdy w stosunku do budynków, budowli lub ich części będących przedmiotem sprzedaży nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, oraz dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ulepszenie tych obiektów, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Z analizy powołanych wyżej przepisów wynika, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a jest bezzasadne.

Jeżeli nie zostaną spełnione przesłanki zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy, należy przeanalizować możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Jak wskazano wyżej, aby zastosować zwolnienie od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dla dostawy towarów, spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.:

1. towary od momentu ich nabycia do momentu ich zbycia muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania,
2. przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.
   
   

Niespełnienie jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Analiza przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, regulujących wyżej wskazane prawo do zwolnienia od podatku dostaw budynków, budowli lub ich części, prowadzi do konkluzji, że w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z kilku podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie ww. obiektów. Zauważyć bowiem należy, że stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna. W efekcie podatnik uprawniony będzie do zastosowania ww. preferencji, gdy charakter świadczonych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i nie budzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle rozstrzyga art. 29a ust. 8 ustawy, w myśl którego w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Powyższy przepis obejmuje swoim zakresem także grunty będące w użytkowaniu wieczystym.

W świetle tego przepisu, przy sprzedaży budynków lub budowli, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku, jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

Jednocześnie należy wskazać, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia „budynku”. W tym zakresie należy odnieść się do przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2020 r., poz. 1333 z późn. zm.).

I tak, w myśl art. 3 pkt 1 ustawy Prawo budowlane, ilekroć w ustawie jest mowa o obiekcie budowlanym - należy przez to rozumieć budynek, budowlę bądź obiekt małej architektury, wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, wzniesiony z użyciem wyrobów budowlanych.

Stosownie do treści art. 3 pkt 2 ustawy Prawo budowlane, przez budynek należy rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

Pod pojęciem budowli należy rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem tablice reklamowe i urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni jądrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową - art. 3 pkt 3 ustawy Prawo budowlane.

Zgodnie z art. 43 ust. 21 ustawy, jeżeli udokumentowane działania organów egzekucyjnych lub komorników sądowych, o których mowa w art. 18, nie doprowadziły, na skutek braku możliwości uzyskania niezbędnych informacji od dłużnika, do potwierdzenia spełnienia warunków zastosowania do dostawy towarów, o której mowa w art. 18, zwolnień od podatku, o których mowa w ust. 1 pkt 2, 3 i 9-10a, przyjmuje się, że warunki zastosowania zwolnień od podatku nie są spełnione.

Wobec powyższego, dokonane w trybie egzekucji dostawy towarów, są opodatkowane podatkiem od towarów i usług, jeżeli udokumentowane działania w celu potwierdzenia zwolnienia podjęte przez komornika lub organ egzekucyjny były z powodu dłużnika bezskuteczne.

W przedmiotowej sprawie przedstawiony we wniosku opis sprawy nie pozwala stwierdzić, czy sprzedaż egzekucyjna budynków i budowali posadowionych na działkach o nr 1, 2 i 3 będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy. Ponadto, opis sprawy nie pozwala stwierdzić, czy sprzedaż przez Wnioskodawcę ww. budynków i budowli, będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Jak wynika z wniosku, Wnioskodawca, nie posiada wszystkich informacji, o które wzywał organ, a które są niezbędne do dokonania takiej oceny. Wnioskodawca we wniosku wskazał, że kilkukrotnie wzywał dłużników do przedstawienia danych niezbędnych do ustalenia zasad opodatkowania VAT sprzedaży egzekucyjnej, w tym informacji niezbędnych do potwierdzenia spełnienia warunków zastosowania do dostawy towarów, o której mowa w art. 18, zwolnień od podatku, o których mowa w ust. 1 pkt 2, 3 i 9-10a ustawy o VAT. Pomimo powtarzanych wezwań Wnioskodawca nie uzyskał niezbędnych informacji od dłużników. Działania Wnioskodawcy w tym zakresie są udokumentowane i zdaniem Wnioskodawcy, podjęte działania potwierdzają brak możliwości uzyskania niezbędnych informacji od dłużników.

W związku z powyższym, w sprawie znajdzie zastosowanie art. 43 ust. 21 ustawy, tj. przyjęcie, że warunki zastosowania zwolnienia nie będą spełnione, o ile podjęte przez Wnioskodawcę udokumentowane działania nie doprowadziły, na skutek braku możliwości uzyskania niezbędnych informacji od dłużnika, do potwierdzenia spełnienia warunków zastosowania do dostawy towarów zwolnienia od podatku.

Zaznaczyć jednak należy, że kwestia oceny działań podjętych przez Wnioskodawcę nie była przedmiotem oceny.

Tym samym, w analizowanym przypadku, sprzedaż w trybie licytacji publicznej ww. ww. budynku oraz budowli posadowionych na działkach o nr 1, 2 i 3 będzie podlegała opodatkowaniu właściwą stawką podatku VAT, stosownie do art. 43 ust. 21 ustawy. Zatem Wnioskodawca będzie zobowiązany, jako płatnik, do pobrania podatku od towarów i usług.

Jednocześnie dostawa prawa użytkowania wieczystego gruntów, na których znajduje się ww. budynek oraz budowle, na podstawie art. 29a ust. 8 ustawy, również będzie opodatkowana właściwą stawką podatku VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie objętym pytaniem nr 2, zgodnie z którym sprzedaż egzekucyjna nie będzie korzystała ze zwolnienia z VAT, w związku z art. 43 ust. 21 ustawy o podatku od towarów i usług, należało uznać za prawidłowe.

Wskazać w tym miejscu należy, że na podstawie art. 42b ust. 1 w powiązaniu z art. 42a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług podatnik może wystąpić do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej o wydanie wiążącej informacji stawkowej (WIS), która jest wydawana w formie decyzji na potrzeby opodatkowania podatkiem dostawy towarów, importu towarów, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów albo świadczenia usług. Zatem kwestia ustalenia wysokości stawki podatku od towarów i usług dla dostawy towarów lub świadczenia usług od dnia 1 lipca 2020 r. może być określona wyłącznie w ramach wydania Wiążącej Informacji Stawkowej określonej w art. 42a ustawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem Organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.