Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-2.4011.112.2021.1.MJ
z 28 kwietnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 15 stycznia 2021 r. (data wpływu 2 lutego 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 lutego 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

K. K. (dalej „Wnioskodawca”) odziedziczyła w spadku nieruchomość po swojej matce T. W. (dalej „Spadkodawca”) zmarłej dnia 28 marca 2015 roku. W dniu 19 czerwca 2015 roku został sporządzony u notariusza akt poświadczenia dziedziczenia potwierdzający nabycie przez Wnioskodawcę całości spadku pozostawionego przez Spadkodawcę.

Postanowienie sądu rejonowego stwierdzające nabycie nieruchomości przez zasiedzenie zostało wydane 7 listopada 2017 roku, czyli już po śmierci Spadkodawcy. W postanowieniu tym sąd stwierdził, że nabycie prawa własności nieruchomości przez Spadkodawcę, przez zasiedzenie nieruchomości, miało miejsce 8 lutego 2002 roku.

W 2019 roku Wnioskodawca postanowił sprzedać odziedziczoną nieruchomość. Na podstawie umowy sprzedaży sporządzonej przez notariusza dnia 23 grudnia 2019 roku, Wnioskodawca przeniósł prawo własności nieruchomości na nabywcę. Odpłatne zbycie nieruchomości nie nastąpiło w związku z wykonywaniem działalności gospodarczej Wnioskodawcy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w związku z odpłatnym zbyciem nieruchomości przez Wnioskodawcę wystąpił obowiązek zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, nie będzie miał on obowiązku zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości, co wynika z art. 10 ust 1 pkt 8 lit. a w zw. z art. 10 ust. 5 Ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1509, z późn. zm. Dalej „Ustawa o PIT”).

UZASADNIENIE:

1. Opodatkowanie przychodu uzyskanego przez Wnioskodawcę ze sprzedaży w 2019 r. nieruchomości odziedziczonej przez Wnioskodawcę po Spadkodawcy zmarłym w 2015 r. zależy od tego, kiedy nieruchomość nabył Spadkodawca. Wobec tego należy ustalić, kiedy to nastąpiło i wskutek jakiego zdarzenia. W ocenie Wnioskodawcy zdarzeniem tym jest zasiedzenie nieruchomości w 2002 r., potwierdzone wspomnianym postanowieniem sądu z 2017 r.
   
   
2. Zgodnie z art. 172 Ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r. poz. 1145 z późn. zm. Dalej „Kodeks Cywilny”) odnoszącym się do instytucji zasiedzenia, posiadacz nieruchomości niebędący jej właścicielem nabywa własność, jeżeli posiada nieruchomość nieprzerwanie od lat dwudziestu jako posiadacz samoistny, chyba że uzyskał posiadanie w złej wierze. Natomiast po upływie lat trzydziestu posiadacz nieruchomości nabywa jej własność, choćby uzyskał posiadanie w złej wierze.
   
   
3. W orzecznictwie bezspornym jest fakt, że nabycie prawa własności przez zasiedzenie następuje po spełnieniu przesłanek zawartych w art. 172 Kodeksu Cywilnego z mocy samego prawa (tj. z upływem ostatniego dnia terminu zasiedzenia), a nie w momencie wydania (przez sąd czy jakikolwiek inny organ) rozstrzygnięcia (decyzji/wyroku/postanowienia) stwierdzającego zasiedzenie. Przykładowo w postanowieniu z dnia 11 października 2012 r. sygn. III CSK 316/11, Sąd Najwyższy podkreślił, iż: „Nabycie własności przez zasiedzenie następuje z mocy samego prawa z upływem ostatniego dnia terminu zasiedzenia. Jest więc ono „jednorazowe”, chociaż jego przesłanki realizuję się w długim okresie. Orzeczenie o zasiedzeniu ma charakter deklaratoryjny, a nabycie ma charakter pierwotny. Posiadanie samoistne jako jego przesłanka ma znaczenie do chwili zasiedzenia.”
   Zatem Sąd Najwyższy jasno wskazuje, iż postanowienie stwierdzające nabycie przez zasiedzenie ma wyłącznie charakter deklaratoryjny tj. potwierdzający istniejące prawa i obowiązki podmiotu, a nie kształtujący nowe prawo, które wcześniej nie istniało.
   Zatem postanowienie sądu stwierdzające nabycie nieruchomości przez zasiedzenie nie tworzy nowych praw i obowiązków względem podmiotu, którego to postanowienie dotyczy. Niepodważalny jest zatem fakt, iż postanowienie sądu rejonowego dotyczące stwierdzenia nabycia nieruchomości przez Spadkodawcę nie ma charakteru konstytutywnego, a jest jedynie orzeczeniem deklaratywnym tj. stwierdzającym zaistnienie pewnych faktów, na które można się powołać w celu np. dokonania wpisu prawa własności do księgi wieczystej.
   
   
4. Z kolei w postanowieniu z dnia 3 kwietnia 2003 r. sygn. V CK 60/03, Sąd Najwyższy również zauważył, że w postanowieniu stwierdzającym nabycie własności nieruchomości przez zasiedzenie sąd orzeka, kto w określonej chwili nabył jej własność. W postanowieniu sąd podkreślił, iż: „Stwierdzenie zasiedzenia ma ten skutek, że określa nowy stan prawny nieruchomości, poczynając od daty wskazanej w postanowieniu sądu, bez względu na skutki późniejszych zdarzeń, które ten stan mogą odmiennie kształtować. W postępowaniu o zasiedzenie sąd wydaje postanowienie, w którym stwierdza, kto nabył własność nieruchomości w określonej chwili, a tym samym, kto własność tę utracił, bez względu na to, czy w chwili orzekania nabywca zachował własność przedmiotu zasiedzenia.”
   W analizowanej sprawie w postanowieniu stwierdzającym nabycie nieruchomości przez zasiedzenie na rzecz Spadkodawcy, wydanym dnia 7 listopada 2017 roku, sąd rejonowy stwierdził, że nabycie przez zasiedzenie własności nieruchomości miało miejsce 8 lutego 2002 roku. Zatem oczywistym jest, iż momentem nabycia przedmiotowej nieruchomości przez Spadkodawcę jest data nabycia wskazana w postanowieniu sądu tj. 8 luty 2002 roku.
   
   
5. Również w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 3 lipca 2019 r. sygn. 0115-KDIT2-3.4011.258.2019.l.KP, organ podatkowy przyznał, że datą nabycia nieruchomości przez spadkodawcę jest data nabycia wskazana przez sąd w postanowieniu, a nie data uprawomocnienia się postanowienia o nabyciu nieruchomości. W uzasadnieniu organ stwierdził, iż: „Zasiedzenie jest zatem instytucją, która sankcjonuje trwający od dłuższego czasu stan faktyczny posiadania i jest sposobem nabywania własności. Warunkami niezbędnymi do zasiedzenia jest posiadanie samoistne i nieprzerwane oraz odpowiedni upływ czasu. Przy spełnieniu powyższych przesłanek posiadacz nabywa prawo własności. Warunkiem nabycia własności nie jest natomiast orzeczenie sądu stwierdzające nabycie własności. Orzeczenie takie stanowi potwierdzenie nabycia własności i jest orzeczeniem deklaratywnym, czyli stwierdzającym zaistnienie pewnych faktów, na które można się powołać w celu, np. dokonania wpisu prawa własności do księgi wieczystej. W jego treści jest wskazywana data nabycia własności nieruchomości w drodze zasiedzenia (tj. moment, na jaki spełnione zostały przesłanki zasiedzenia). Datą nabycia własności nieruchomości nie jest natomiast data wydania postanowienia o zasiedzeniu, ani też data uprawomocnienia się tego postanowienia.”
   Takie samo stanowisko zajął Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 30 maja 2019 roku sygn. 0113-KDIPT2-2.4011.177.2019.2.EC.
   
   
6. Nie ulega zatem wątpliwości, że w omawianej sytuacji momentem nabycia nieruchomości będzie data nabycia własności nieruchomości przez zasiedzenie, wskazana w treści postanowienia tj. 8 luty 2002 roku.
   
   
7. Stosownie do art. 9 ust. 1 Ustawy o PIT, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
   
   
8. Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) Ustawy o PIT, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości, jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie.
   
   
9. Zatem jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości nastąpi przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego (w którym nastąpiło nabycie), to u podatnika wystąpi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego.
   Natomiast jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości nastąpi po upływie 5 lat, to nie będzie uznawane jako źródło przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 Ustawy o PIT, a tym samym przychód uzyskany z odpłatnego zbycia nieruchomości w ogóle nie będzie podlegał opodatkowaniu.
   
   
10. Ustawą z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2159) dodano do Ustawy o PIT art. 10 ust. 5, który stosuje się do przychodów uzyskanych od dnia 1 stycznia 2019 r.
    
    
11. Zgodnie ze wspomnianym art. 10 ust. 5 Ustawy o PIT, w przypadku odpłatnego zbycia, nabytych w drodze spadku, nieruchomości lub praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a-c), okres, o którym mowa w tym przepisie, liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie tej nieruchomości lub nabycie prawa majątkowego przez spadkodawcę. Zatem w przypadku zbycia nieruchomości nabytych w drodze spadku, 5-letni okres liczony będzie od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie nieruchomości lub praw majątkowych przez Spadkodawcę.
    
    
12. W przedmiotowej sprawie datą nabycia nieruchomości przez Spadkodawcę (matkę Wnioskodawcy), będzie dzień 8 lutego 2002 roku (wskazany w postanowieniu sądu rejonowego z dnia 7 listopada 2017 roku). W związku z tym, pięcioletni okres od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie nieruchomości przez Spadkodawcę, upłynął w dniu 31 grudnia 2007 roku.
    
    
13. Mając na uwadze, że zbycie nieruchomości przez Wnioskodawcę nie nastąpiło w związku z wykonywaniem działalności gospodarczej Wnioskodawcy, odpłatne zbycie nieruchomości w 2019 r. przez Wnioskodawcę nie będzie stanowić źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a Ustawy o PIT, ponieważ jego odpłatne zbycie nastąpi po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jego nabycie przez Spadkodawcę. Zatem przedmiotowe zbycie nieruchomości nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.
    
    
14. Stanowisko przestawione przez Wnioskodawcę potwierdza jednolita linia orzecznicza organów podatkowych. W cytowanej wcześniej interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 3 lipca 2019 r. sygn. 0115-KDIT2-3.4011.258.2019.1.KP, organ podatkowy stwierdził, iż: „W przedmiotowej sprawie datą nabycia nieruchomości przez spadkodawcę (ojca Wnioskodawczyni), o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 w związku z art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest dzień 28 listopada 2012 r., wskazany w postanowieniu Sądu z dnia 19 października 2018 r. o stwierdzeniu nabycia nieruchomości przez zasiedzenie. W związku z tym, pięcioletni okres od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie przez spadkodawcę, przewidziany w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a w związku z art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, upłynął w dniu 31 grudnia 2017 r.”
    
    
15. W cytowanym fragmencie organ podatkowy potwierdza prawidłowość postępowania Wnioskodawcy co do sposobu obliczenia 5-letniego okresu, po upływie którego możliwe jest odpłatne zbycie nieruchomości odziedziczonej w spadku bez konieczności zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych. W dalszej części uzasadnienia Dyrektor KIS-u stwierdza, że: „Mając na uwadze powołane wyżej przepisy prawa oraz przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego, stwierdzić należy, że planowane przez Wnioskodawczynię odpłatne zbycie nieruchomości - z zastrzeżeniem, że nie nastąpi w wykonaniu działalności gospodarczej – nie będzie stanowić źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a w związku z art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, ponieważ jego odpłatne zbycie nastąpi po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jego nabycie przez spadkodawcę. Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.”
    
    
16. W cytowanym fragmencie interpretacji, organ podatkowy jasno stwierdza, iż zbycie nieruchomości nie będzie stanowić źródła przychodu i podlegać opodatkowaniu, jeżeli podatnik dokona zbycia po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jego nabycie przez Spadkodawcę.
    
    Odnosząc się do sytuacji przedstawionej w niniejszym wniosku należy stwierdzić, że Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych, gdyż zbycie przedmiotowej nieruchomości (23 grudnia 2019 roku) zostało dokonane po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jego nabycie przez Spadkodawcę. Nabycie nieruchomości przez Spadkodawcę nastąpiło 8 lutego 2002 roku, a więc wspomniany pięcioletni termin minął 31 grudnia 2007 roku. Zatem Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego z tytułu sprzedaży przedmiotowej nieruchomości.
    
    
17. Stanowisko Wnioskodawcy potwierdzają również inne interpretacje Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, np. z dnia 30 maja 2019 roku sygn. 0113-KDIPT2-2.4011.177.2019.2.EC i z dnia 19 sierpnia 2019 roku sygn. 0114-KDIP3-2.4011.414.2020.2JK2. W pierwszej z nich organ podatkowy zauważa, że: „Dodany przepis art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że w przypadku zbycia nieruchomości nabytych w drodze spadku, 5-letni okres liczony będzie od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycia nieruchomości lub praw majątkowych przez spadkodawcę.
    Zatem, w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ww. ustawy, decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma forma prawna ich nabycia oraz moment nabycia.”
    
    
18. Zbycie nieruchomości przez Wnioskodawcę nastąpiło niewątpliwie po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jego nabycie przez Spadkodawcę. Natomiast w drugiej z wymienionych interpretacji (sygn. 0114-KDIP3-2.4011.414.2020.2.JK2) Dyrektor KIS-u rozstrzygnął, iż: „Rodzice Wnioskodawczyni (spadkodawcy) nabyli przedmiotową nieruchomość w 1973 r. Udział ojca w nieruchomości oraz udział matki w nieruchomości Wnioskodawczyni nabyła w całości na podstawie testamentów. Wobec powyższego uznać należy, że 5-letni okres o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 w związku z art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w przypadku Wnioskodawczyni niewątpliwie minął, bowiem - jak wynika z treści wniosku - od końca roku, w którym matka Wnioskodawczyni i ojciec Wnioskodawczyni nabyli prawo własności przedmiotowej nieruchomości (tj. w 1973 r.) niewątpliwie upłynęło ponad 5 lat. Zatem odpłatne zbycie przez Wnioskodawczynię przedmiotowej nieruchomości nie stanowi dla Niej źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 w związku z art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, ponieważ odpłatne zbycie nieruchomości nastąpiło po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jej nabycie przez Spadkodawców, tj. ojca i matkę Wnioskodawczyni.”
    
    
19. Konkludując należy stwierdzić, że w sytuacji przedstawionej w niniejszym wniosku Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych, z tytułu zbycia nieruchomości w 2019 r.
    
    
    
    

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, zgodnie z którą nienastępujące w wykonaniu działalności gospodarczej odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w tym przepisie przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego.

Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw nastąpi po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym kwota uzyskana ze sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Wobec powyższego, w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu dochodu ma moment i sposób ich nabycia.

Ustawą z dnia 23 października 2018 roku o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2159) dodano art. 10 ust. 5, który stosuje się do dochodów (przychodów) uzyskanych od 1 stycznia 2019 roku.

W myśl art. 10 ust. 5 ww. ustawy, w przypadku odpłatnego zbycia, nabytych w drodze spadku, nieruchomości lub praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a-c, okres, o którym mowa w tym przepisie, liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie tej nieruchomości lub nabycie prawa majątkowego przez spadkodawcę.

Przepis art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że w przypadku zbycia nieruchomości nabytych w drodze spadku, pięcioletni okres liczony będzie od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie nieruchomości lub praw majątkowych przez spadkodawcę.

Do wyliczenia 5-letniego okresu, od którego uzależnione jest opodatkowanie sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych nabytych w drodze spadku, wliczany jest zatem nie tylko okres posiadania nieruchomości (praw majątkowych) przez spadkobiercę, który dokonuje sprzedaży, ale także okres posiadania nieruchomości (praw majątkowych) przez spadkodawcę. Jeżeli od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie nieruchomości bądź nabycie prawa majątkowego przez spadkodawcę, do momentu odpłatnego zbycia nieruchomości (praw majątkowych) przez spadkobiercę upłynęło 5 lat – to sprzedaż nie podlega opodatkowaniu.

Wobec powyższego, w przypadku odpłatnego zbycia nabytej w spadku nieruchomości istotne znaczenie ma ustalenie daty nabycia tej nieruchomości przez spadkodawcę.

Zgodnie z art. 922 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r., poz. 1740, z późn. zm.), spadek stanowią prawa i obowiązki majątkowe zmarłego, które z chwilą jego śmierci przechodzą na jedną lub kilka osób, stosownie do przepisów tej ustawy.

W myśl art. 924 i art. 925 ustawy Kodeks cywilny, spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku. Oznacza to, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. Z kolei postanowienie sądu o stwierdzeniu nabycia spadku lub akt poświadczenia dziedziczenia potwierdzają jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia (art. 1025 § 1 ustawy Kodeks cywilny).

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni odziedziczyła w spadku nieruchomość po swojej matce zmarłej dnia 28 marca 2015 roku. W dniu 19 czerwca 2015 roku został sporządzony u notariusza akt poświadczenia dziedziczenia potwierdzający nabycie przez Wnioskodawcę całości spadku pozostawionego przez Spadkodawcę. Postanowienie sądu rejonowego stwierdzające nabycie nieruchomości przez zasiedzenie zostało wydane 7 listopada 2017 roku, czyli już po śmierci Spadkodawcy. W postanowieniu tym sąd stwierdził, że nabycie prawa własności nieruchomości przez Spadkodawcę, przez zasiedzenie nieruchomości, miało miejsce 8 lutego 2002 roku. W 2019 roku Wnioskodawca postanowił sprzedać odziedziczoną nieruchomość.

Stosownie do treści art. 172 § 1 i § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r., poz. 1740 z późn. zm.), posiadacz nieruchomości niebędący jej właścicielem nabywa własność, jeżeli posiada nieruchomość nieprzerwanie od dwudziestu lat jako posiadacz samoistny, chyba że uzyskał posiadanie w złej wierze (zasiedzenie). W takim przypadku nabycie nieruchomości następuje po upływie trzydziestu lat.

Zasiedzenie jest zatem instytucją, która sankcjonuje trwający od dłuższego czasu stan faktyczny posiadania i jest sposobem nabywania własności. Warunkami niezbędnymi do zasiedzenia jest posiadanie samoistne i nieprzerwane oraz odpowiedni upływ czasu. Przy spełnieniu powyższych przesłanek, posiadacz nabywa prawo własności. Warunkiem nabycia własności nie jest natomiast orzeczenie sądu stwierdzające nabycie własności. Orzeczenie takie stanowi potwierdzenie nabycia własności i jest orzeczeniem deklaratywnym, czyli stwierdzającym zaistnienie pewnych faktów, na które można się powołać w celu np. dokonania wpisu prawa własności do księgi wieczystej.

W jego treści jest wskazywana data nabycia własności nieruchomości w drodze zasiedzenia (tj. moment, na jaki spełnione zostały przesłanki zasiedzenia). Datą nabycia własności nieruchomości nie jest natomiast data postanowienia o zasiedzeniu ani też data uprawomocnienia się postanowienia sądu.

W przedmiotowej sprawie datą nabycia nieruchomości przez Spadkodawcę (matkę Wnioskodawczyni), o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 w związku z art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest dzień 8 lutego 2002 r., wskazany w postanowieniu Sądu z dnia 7 listopada 2017 r. o stwierdzeniu nabycia nieruchomości przez zasiedzenie. W związku z tym, pięcioletni okres od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie przez Spadkodawcę, przewidziany w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) w związku z art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, upłynął w dniu 31 grudnia 2007 r.

W związku z powyższym, sprzedaż przez Wnioskodawczynię w 2019 r. opisanej we wniosku nieruchomości nie stanowi źródła przychodu o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowy od osób fizycznych, z uwagi na upływ pięcioletniego terminu, o którym mowa w ww. przepisie. Tym samym sprzedaż ww. nieruchomości nie podlega opodatkowaniu.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych tutejszy Organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego, czy też zdarzenia przyszłego.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…) dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.