Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-3.4011.123.2021.3.IR
z 17 maja 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 1 lutego 2021 r. (data wpływu 3 lutego 2021 r.), uzupełnionym pismem z dnia 11 maja 2021 r. (data wpływu 13 maja 2021 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie preferencyjnego opodatkowania dochodów generowanych przez prawa własności intelektualnej (tzw. IP Box):

• w części dotyczącej uznania wydatku na zakup szkieł do okularów z antyrefleksem – do pracy przy monitorze za koszt do obliczenia wskaźnika nexus, o którym mowa w art. 30ca ust. 4 w zw. z art. 30ca ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych na potrzeby wyliczenia kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej – jest nieprawidłowe;

• w pozostałym zakresie – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 3 lutego 2021 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie preferencyjnego opodatkowania dochodów generowanych przez prawa własności intelektualnej (tzw. IP Box).

Wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), w związku z powyższym pismem z dnia 29 kwietnia 2021 r., wezwano Wnioskodawcę na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, do jego uzupełnienia pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłane zostało w dniu 29 kwietnia 2021 r. (skutecznie doręczone w dniu 5 maja 2021 r.), zaś w dniu 13 maja 2021 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku (nadane w urzędzie pocztowym dnia 12 maja 2021 r.)

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Opis działalności gospodarczej Wnioskodawcy

„Wnioskodawca" lub „Podatnik” prowadzi działalność gospodarczą zarejestrowaną w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej („CEIDG”). Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług („VAT”), posiadającym siedzibę działalności gospodarczej w Polsce.

Wnioskodawca w ramach działalności gospodarczej świadczy usługi sklasyfikowane m.in jako: działalność związana z oprogramowaniem (PKD 62.01.Z). Wytwarzane w ten sposób oprogramowanie („Oprogramowanie") podlega ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Oprogramowanie jest przez Wnioskodawcę tworzone w ramach działalności polegającej na nabywaniu, łączeniu, kształtowaniu i wykorzystywaniu dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności do projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, gdyż na tych czynnościach opiera się tworzenie Oprogramowania w związku z ciągłym postępem technicznym występującym w tej branży.

W praktyce Wnioskodawca w 2020 r. uzyskał przychody z dwóch umów cywilnoprawnych:

1. umowy o świadczenie usług („Kontrakt 1”) oraz
2. umowy zlecenie („Kontrakt 2").
   
   

Kontrakt 1

W ramach ww. umowy Wnioskodawca zobowiązał się do świadczenia usług w zakresie .…

Z wykorzystaniem poniższych języków programowania powstała platforma – sprzedaż internetowa.

Czynności zlecone w zakresie Kontraktu 1 wykonywane były i są w siedzibie zleceniodawcy lub w innym miejscu wybranym przez Wnioskodawcę.

Dla celów wykonania umowy Wnioskodawca otrzymał do dyspozycji zespół programistów oraz dostęp do bazy kodu aplikacji, rozwijanej przez Wnioskodawcę oraz urządzeń niezbędnych w procesie jej tworzenia.

Podatnik zobowiązał się również, na zasadach ustalonych w umowie, wykonać zlecone usługi wykorzystując do tego celu swoją wiedzę, umiejętności, zdolności i poświęcając się im w takim stopniu, w jakim będzie tego wymagał rodzaj zadania i jego zakres.

Usługi świadczone są przez Wnioskodawcę za umówionym zryczałtowanym wynagrodzeniem. W ramach tego wynagrodzenia Wnioskodawca przenosi na zleceniodawcę wszelkie utwory w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, tj. prawa majątkowe do tych utworów (z chwilą stworzenia utworów) w zakresie pól eksploatacji wskazanych w umowie.

Prowadzone przez Wnioskodawcę prace związane z tworzeniem/rozwinięciem/ulepszeniem Oprogramowania w ramach Kontraktu 1 nie mają charakteru prac obejmujących rutynowe i okresowe zmiany.

Kontrakt 2

W ramach Kontraktu 2 Wnioskodawca świadczy dla zleceniodawcy usługi informatyczne polegające na tworzeniu i rozwoju (zmian, uzupełnienia, aktualizowania) Oprogramowania komputerowego i nadzoru nad projektami realizowanymi przez zleceniodawcę. Usługi te polegają na stworzeniu zestawu dedykowanych programów z wykorzystaniem poniższych języków programowania dających klientowi możliwość zbierania, przetwarzania oraz prezentowania w różnych formach danych.

Oprogramowanie to jest użyte na potrzeby wewnętrzne klienta i niedostępne dla osób trzecich – klientów zleceniodawcy. Każda z powstałych aplikacji posiada zestaw skryptów odpowiadających za walidację wprowadzonych do systemu danych – sprawdzane są zarówno poprawność, jak również aktualność informacji oraz zapobiega się duplikowaniu danych przetrzymywanych przez system.

Czynności zlecone w zakresie Kontraktu 2 wykonywane są w siedzibie zleceniodawcy, siedzibie klienta zleceniodawcy lub w innym miejscu uzgodnionym ze zleceniodawcą.

Podatnik zobowiązał się do wykonywania usług w sposób samodzielny, z należytą starannością uwzględniającą charakter wykonywanych zadań, zgodnie z harmonogramem uzgodnionym bezpośrednio z klientem wskazanym przez zleceniodawcę i dołoży wszelkich starań do rzetelnego wykonania zlecenia. Czynności będące przedmiotem zlecenia były i są wykonane przez Zleceniobiorcę lub wskazane lub dobrane przez niego osoby (podwykonawcy).

Usługi świadczone są przez Wnioskodawcę za umówionym wynagrodzeniem skalkulowanym jako iloczyn określonej w umowie stawki godzinowej. W ramach tego wynagrodzenia Wnioskodawca przenosił i przenosi na zleceniodawcę wszelkie autorskie prawa majątkowe do wszystkich utworów wytworzonych w ramach Kontraktu 2. Strony Kontraktu 2 za moment przeniesienia praw uznają ich odbiór przez zleceniodawcę w zakresie pól eksploatacji wskazanych w umowie.

W ramach nabytych praw do utworów uprawnienia zleceniodawcy obejmują także dokonywanie zmian utworów (w tym podział utworów oraz łączenie ich z innymi), rozpowszechnianie opracowań utworów oraz wykonywanie nadzoru autorskiego. Wnioskodawca przed przeniesieniem praw do utworów oświadcza, że jest autorem prac, do których przenosi prawa autorskie. W przypadku uchybienia temu zapewnieniu Podatnik zobowiązuje się ponieść odpowiedzialność wobec zleceniodawcy albo uprawnionej osoby trzeciej, w szczególności poprzez zapłatę odszkodowania. Wynagrodzenie Podatnika z tytułu przeniesienia autorskich praw majątkowych wytworzonych w ramach Kontraktu 2 stanowi część wynagrodzenia Podatnika obliczonego jako iloczyn liczby roboczogodzin oraz uzgodnionej stawki godzinowej.

Prowadzone przez Wnioskodawcę pracę związane z tworzeniem/rozwinięciem/ulepszeniem Oprogramowania w ramach Kontraktu 2 nie mają charakteru prac obejmujących rutynowe i okresowe zmiany.

Dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej, w tym realizacji Kontraktu 1 i Kontraktu 2 Wnioskodawca ponosi określone wydatki („Wydatki”).

Wydatki, co do zasady, są stałe i mogą rozkładać się na więcej niż jeden projekt (Oprogramowanie), ze względu na to, że jedno Oprogramowanie może być wykorzystane przy wielu projektach, a sprzęt nie eksploatuje się automatycznie po zakończeniu danego projektu. Jednocześnie Wydatki te można przyporządkować wówczas odpowiednio do kilku projektów.

Przeniesienie praw autorskich do utworów

W wyniku prowadzonych przez Wnioskodawcę prac w ramach Kontraktu 1 i Kontraktu 2 powstają autorskie prawa do programu komputerowego, podlegające ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych („Oprogramowanie”). Oprogramowanie podlega zatem ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. W przypadku, gdy Wnioskodawca ulepsza (rozwija) Oprogramowanie lub jego części, to właścicielem tego Oprogramowania jest dany zleceniodawca, a Wnioskodawca dokonuje jedynie jego ulepszenia i rozwinięcia. Możliwe jest zatem, że w niektórych przypadkach Wnioskodawca dokonuje modyfikacji i ulepszenia istniejącego już Oprogramowania autorstwa innych osób – przy czym Wnioskodawca precyzuje, że efekt modyfikacji Oprogramowania autorstwa innych osób stanowić będzie odrębne prawo autorskie do programu komputerowego. Z chwilą przekazania zleceniodawcom wytworzonego Oprogramowania Wnioskodawca przekazuje na ich rzecz wszelkie prawa autorskie do tego Oprogramowania.

Wydatki

Działalność Wnioskodawcy polega zatem na wytwarzaniu, rozwijaniu, ulepszaniu Oprogramowania lub jego części oraz jego zbyciu i z tego tytułu uzyskuje dochody (z Kontraktu 1 oraz Kontraktu 2). Wnioskodawca nie uzyskuje dochodów z innych „źródeł" niż Kontrakt 1 i Kontrakt 2, poniósł natomiast określone Wydatki, tzn.:

1. koszty świadczenia usług księgowych,
2. składki na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne – Mały ZUS plus (ze względu na niskie przychody z działalności w roku 2019),
3. abonament telefoniczny,
4. opłaty leasingowe od dwóch laptopów,
5. opłaty leasingowe od samochodu osobowego,
6. koszty wyposażenia, m.in słuchawki, biurko, krzesło, stacja dokująca, router wi-fi,
7. koszty eksploatacyjne pojazdu z lit. e) powyżej,
8. przedłużenie domeny firmowej,
9. zakup szkieł do okularów z antyrefleksem – do pracy przy monitorze,
10. koszt noclegu w hotelu (jednorazowy) wyjazd w celu spotkania z potencjalnymi klientami.
    
    

Wydatki to koszty stałe, konieczne do prowadzenia działalności gospodarczej jako programista. Tworzenie kodu wymaga wykorzystywania zarówno sprzętu elektronicznego, środków transportu, jak i opłat eksploatacyjnych z tym związanych.

Wnioskodawca nie jest w stanie przyporządkować konkretnych Wydatków do konkretnego Oprogramowania.

W przypadku braku możliwości alokowania konkretnego kosztu poniesionego przez Wnioskodawcę w ramach działalności gospodarczej do przychodów ze zbycia Oprogramowania, Wnioskodawca przyporządkowuje Wydatki do przychodów ze zbycia Oprogramowania według proporcji. Proporcja ustalona jest jako stosunek przychodów ze zbycia Oprogramowania do przychodów ogółem Wnioskodawcy z prowadzonej działalności gospodarczej w danym okresie.

Wszelkie prace świadczone są w sposób uporządkowany oraz są należycie udokumentowane i wykonywane zgodnie z oczekiwaniami zleceniobiorców. Wnioskodawca w ramach działalności gospodarczej prowadzi w sposób systematyczny prace twórcze w celu tworzenia nowych zastosowań przy wykorzystaniu zasobów wiedzy. Bez wątpienia działalność na rzecz każdego ze wskazanych zleceniodawców polega na tworzeniu nowych zastosowań, które wcześniej w ramach działalności prowadzonych przez zleceniodawców nie miały miejsca. Oprogramowanie stworzone na rzecz każdego ze zleceniobiorców powoduje stworzenie zupełnie nowych funkcjonalności.

Wnioskodawca tworzy, ulepsza, modyfikuje Oprogramowanie komputerowe. W efekcie realizacji umowy łączącej Wnioskodawcę z kontrahentem powstaje nowe, odrębne Oprogramowanie.

Współczynnik nexus

Wnioskodawca nie ponosił w 2020 r. żadnych kosztów, które kwalifikują się do liter b)-d), o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT.

Ewidencja podatkowa dla potrzeb IP Box

Wnioskodawca prowadzi dokumentację podatkową w formie podatkowej księgi przychodów i rozchodów, a w oddzielnej ewidencji podatkowej :

1. wyodrębnia każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej (Oprogramowanie),
2. wyodrębnia kwoty przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej (Oprogramowanie),
3. wyodrębnia koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej.
   
   

Pozostałe elementy stanu faktycznego wniosku

Wnioskodawca nie posiada statusu centrum badawczo-rozwojowego określonego w ustawie z dnia 30 maja 2008 r. o niektórych formach wspierania działalności innowacyjnej (Dz. U. z 2019 r., poz. 1402).

Wniosek dotyczy możliwości skorzystania z ulgi, o której mowa w art. 30ca ust. 1 ustawy o PIT za 2020 r., ale będzie również stanowić podstawę do stosowania ulgi IP BOX przez Wnioskodawcę w następnych latach.

W piśmie z dnia 11 maja 2021 r., stanowiącym uzupełnienie Wnioskodawca wskazał, że w ramach Kontraktu 1 wykorzystuje dostępne (wskazane we wniosku) języki programowania do wytworzenia, rozwijania i ulepszania platformy dotyczącej sprzedaży internetowej (strona internetowa/sklep internetowy). Wskazane języki programowania służą do powstawania nowych rozwiązań, które są następnie sprzedawane do klienta. Wnioskodawca wykorzystuje zatem zdobytą wiedzę i dostępne technologie do projektowania, tworzenia oraz ulepszania procesów/usług.

W przypadku Kontraktu 2 Wnioskodawca, wykorzystując dostępne (wskazane we wniosku) języki programowania, zajmuje się rozwojem i ulepszaniem rozwiązania.

Wnioskodawca nieustannie wprowadza ulepszenia w celu automatyzacji pracy kontrahenta w ramach Kontraktu 2 oraz innych programistów biorących udział w projekcie, którym kontrahent te rozwiązania udostępnia (przedstawiane są w postaci kodu źródłowego).

Podsumowując, Wnioskodawca przedstawił we wniosku o wydanie interpretacji opis zdarzenia przyszłego, który dotyczy działalności wykonywanej w ramach Kontraktu 1 oraz Kontraktu 2. Na podstawie opisów stanów faktycznych lub zdarzeń przyszłych Organ, jako organ podatkowy upoważniony do wydawania interpretacji indywidualnych, wydaje dla podatników interpretacje indywidualne. Definicja badań naukowych oraz prac rozwojowych wskazane w ustawie o PIT mogą być przedmiotem wykładni dokonanej przez Organ, o co wystąpił również Wnioskodawca. Dokonanie oceny czy działalność Wnioskodawcy stanowi badania naukowe lub prace rozwojowe stanowi zatem obowiązek Organu, którego nie może przenieść na Wnioskodawcę. Taka informacja Wnioskodawcy, wskazana w opisie zdarzenia przyszłego, stanowiłaby wówczas element zdarzenia przyszłego, co mogłoby się przyczynić do pozbawienia Wnioskodawcy ochrony wynikającej z otrzymanej interpretacji indywidualnej. Stanowisko Wnioskodawcy, o braku możliwości przeniesienia ww. obowiązków organu interpretacyjnego na wnioskodawcę, potwierdza według Niego, m.in. wyrok WSA w Krakowie z dnia 18 marca 2021 r., sygn. akt I SA/Kr 178/21, wyrok WSA w Olsztynie z dnia 3 października 2018 r., sygn. akt I SA/OI 449/18 oraz wyrok NSA z dnia 18 maja 2018 r., sygn. akt II FSK 1392/16.

Zarówno w ramach Kontraktu 1 oraz Kontraktu 2 Wnioskodawca wytwarza, rozwija oraz ulepsza Oprogramowanie zgodnie z przyjętymi założeniami ustalonymi przez klientów. Praca Wnioskodawcy z założenia nie może mieć charakteru uporządkowanego, zaplanowanego, metodycznego, według pewnego systemu, gdyż zarówno Kontrakt 1 oraz Kontrakt 2 są umowami cywilnoprawnymi, tzw. umowami rezultatu.

Wnioskodawca zastrzega, że w przypadku Kontraktu 2 usługi są wykonywane zgodnie z ustalonym z klientami harmonogramem, gdyż klientom Wnioskodawcy zależy na terminowym nabyciu określonego Oprogramowania i jego implementowania do nowych rozwiązań, produktów czy usług.

Innymi słowy, klienci Wnioskodawcy rozliczają się z Wnioskodawcą za finalny rezultat prac, a nie za poszczególne ich etapy. Wytworzone, rozwinięte oraz ulepszone prawo własności intelektualnej (Oprogramowanie) jest następnie odsprzedawane do klientów. Wynagrodzenie ustalone z klientami jest uiszczane na rachunek bankowy Wnioskodawcy tytułem odsprzedaży programów komputerowych lub ich modułów (stanowiących odrębny przedmiot prawa autorskiego).

Istotą pracy programistycznej jest nastawienie na cel (rezultat), czego efektem jest brak możliwości jakiegokolwiek usystematyzowania, uporządkowania, zaplanowania prac, gdyż często poszczególne zlecenia otrzymane od klientów muszą zostać zrealizowane ad hoc, tzn. od razu, zgodnie z pilnym zapotrzebowaniem klienta. W ten sposób, tj. w wyniku rozwijania, ulepszania Oprogramowania powstają nowe kody, algorytmy stanowiące odrębne prawo własności intelektualnej. Oprogramowanie zostało w całości wytworzone, rozwinięte lub ulepszone bezpośrednio przez Wnioskodawcę realizującego Kontrakt 1 i Kontrakt 2 w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Zarówno w przypadku świadczenia usług w ramach Kontraktu 1 oraz Kontraktu 2 Wnioskodawca tworzy nowe rozwiązania, procesy, produkty lub je rozwija albo ulepsza. Finalny rezultat prac jest następnie odpłatnie przenoszony na klientów (sprzedaż praw własności intelektualnej), którzy implementują te rozwiązania, procesy, produkty, dzięki czemu rozwiązania, procesy, produkty klientów Wnioskodawcy stają się bardziej innowacyjne. Ciągły postęp technologiczny wymaga od klientów Wnioskodawcy nieustannego rozwijania oferowanych dalszym klientom rozwiązań, procesów i usług, dzięki temu w znacznym stopniu różnią się od uprzednio oferowanych nowych rozwiązań, procesów oraz produktów.

Wnioskodawca nie świadczył oraz nie świadczy swoich usług pod kierownictwem klienta. Klient Wnioskodawcy nabywał oraz nabywa jedynie odpłatnie wytworzone, rozwinięte lub ulepszone Oprogramowanie zgodnie z otrzymanym zleceniem. Zarówno w ramach Kontraktu 1 oraz Kontraktu 2 Wnioskodawca ponosił oraz ponosi pełną odpowiedzialność względem osób trzecich (w tym klientów), za wszelkie szkody poniesione w wyniku świadczenia usług (zawinione działania lub zaniechania), w tym także za działania podwykonawców. Wnioskodawca ponosi zatem ryzyko gospodarcze w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą (zarówno w ramach Kontraktu 1 oraz Kontraktu 2).

Zgodnie ze wskazanymi we wniosku informacjami zawartymi w opisie zdarzenia przyszłego, czynności zlecone w zakresie:

1. Kontraktu 1 - wykonywane były i są w siedzibie zleceniodawcy lub w innym miejscu wybranym przez Wnioskodawcę,
2. Kontraktu 2 - wykonywane są w siedzibie zleceniodawcy, siedzibie klienta zleceniodawcy lub w innym miejscu uzgodnionym ze zleceniodawcą.
   
   

W praktyce, Wnioskodawca prawie w całości świadczy usługi z miejsca siedziby działalności Wnioskodawcy lub z innego, wybranego przez Niego miejsca.

Każde wytworzone, rozwinięte, ulepszone przez Wnioskodawcę Oprogramowanie stanowi odrębny program komputerowy podlegający ochronie w rozumieniu prawa autorskiego. Wnioskodawca dokonywał oraz dokonuje zatem odpłatnego zbycia (sprzedaży) praw własności intelektualnej (programów komputerowych). Ocena czy przedmiot sprzedaży stanowi kwalifikowane prawa własności intelektualnej, o których mowa w art. 30ca ust. 1 i 2 ustawy o PIT, jest przedmiotem pytania nr 1 oznaczonego we wniosku i to Organ interpretacyjny powinien udzielić na nie odpowiedzi by nie ograniczyć mocy ochronnej wynikającej z wydanej interpretacji indywidualnej.

Wnioskodawca ewidencjonuje odsprzedane Oprogramowanie w odrębnej ewidencji, w której na bieżąco:

1. wyodrębnia każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej (Oprogramowanie),
2. wyodrębnia kwoty przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej (Oprogramowanie),
3. wyodrębnia koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej.
   
   

Powyższą ewidencję Wnioskodawca prowadzi od dnia 10 lutego 2020 r., czyli od dnia, w którym rozpoczął obowiązywać Kontrakt 1. Za 2019 r. taka ewidencja nie była prowadzona i Wnioskodawca nie korzystał z preferencyjnego opodatkowania dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą wyłącznie w Polsce, której rezultatem jest powstanie nowych kodów, algorytmów oraz rozwiązań przy wykorzystaniu dostępnych (wskazanych we wniosku) języków programowania. W konsekwencji, Wnioskodawca wytwarza nowe prawo własności intelektualnej – programy komputerowe (Oprogramowanie).

Wnioskodawca podkreśla, że w niektórych przypadkach dokonuje On modyfikacji i ulepszenia istniejącego już Oprogramowania autorstwa innych osób – przy czym precyzuje, że efekt modyfikacji Oprogramowania autorstwa innych osób stanowić będzie odrębne prawo autorskie do programu komputerowego (odrębne prawo własności intelektualnej) w rozumieniu art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Z chwilą przekazania Kontrahentowi wytworzonego Oprogramowania Wnioskodawca przekazuje na ich rzecz wszelkie prawa autorskie do tego Oprogramowania.

Ponadto Wnioskodawca wyjaśnia, że ponosił oraz ponosi wszystkie wskazane we wniosku Wydatki w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą. We wniosku wystąpił On do Organu o dokonanie oceny czy są związane z prowadzoną działalnością badawczo -rozwojową czego przejawem są pytania nr 2 oraz 4 wskazane we wniosku. We wniosku Wnioskodawca wskazał bowiem m.in., że: „Wnioskodawca nie uzyskuje dochodów z innych „źródeł" niż Kontrakt 1 i Kontrakt 2, poniósł natomiast określone Wydatki, tzn.: [...] Wydatki to koszty stałe, konieczne do prowadzenia działalności gospodarczej jako programista. Tworzenie kodu wymaga wykorzystywania zarówno sprzętu elektronicznego, środków transportu, jak i opłat eksploatacyjnych z tym związanych”.

Wnioskodawca nie prowadzi innej niż opisana działalności gospodarczej (polega na wytwarzaniu, rozwijaniu oraz ulepszaniu praw własności intelektualnej do oprogramowania komputerowego), a ponoszone koszty są związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. W konsekwencji, istnieje związek pomiędzy poniesionymi Wydatkami (wskazanymi we wniosku) oraz przychodami ze zbycia praw do własności intelektualnych. Związek ten jest łatwy do zauważenia, gdyż dotyczy wąskiej dziedziny, w której Wnioskodawca się specjalizuje, nie prowadzi On innej działalności gospodarczej.

Mając na uwadze, że zadane pytania nr 2 oraz 4 wskazane przez Wnioskodawcę we wniosku dotyczą wykładni przepisów prawa podatkowego, Organ nie może przenieść obowiązku do dokonania takiej oceny na Wnioskodawcę – odpowiedź stanowiłaby wówczas element zdarzenia przyszłego, co mogłoby się przyczynić do pozbawienia Wnioskodawcy ochrony wynikającej z otrzymanej interpretacji indywidualnej. Innymi słowy, o tym czy Wydatki są bezpośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów ze sprzedaży praw autorskich do oprogramowania komputerowego, powinien przesądzić Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej.

Przez określone we wniosku Wydatki rozumieć należy:

1. koszty świadczenia usług księgowych – wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę dotyczące usługowego (profesjonalnego) prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów i pozostałych ksiąg podatkowych oraz sporządzania i wysyłania deklaracji podatkowych; usługi te wykonywane są przez podmiot (biuro rachunkowe) legitymujący się stosownymi uprawnieniami, potwierdzonych certyfikatem;
2. koszty przedłużenia domeny firmowej – wydatki ponoszone dla celów utrzymania firmowej skrzynki e-mail oraz kontaktu z potencjalnymi nowymi klientami Wnioskodawcy;
3. koszty eksploatacyjne pojazdu – wydatki na zakup paliwa, ubezpieczenia OC oraz AC, koszty serwisowe pojazdu (naprawy, wymiana opon i innych części), koszty przeglądu.
   
   

W 2020 r. Wnioskodawca zakupił następujące elementy wyposażenia – słuchawki, natomiast w kolejnych lata nie wyklucza zakupu innego wyposażenia związanego z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Składek na ubezpieczenie społeczne Wnioskodawca nie zaliczył w 2020 r. do kosztów podatkowych (zostały odliczone od dochodu), analogicznie postępuje obecnie i zamierza postępować w przyszłości.

Wnioskodawca wyjaśnił, że wskazani w opisie zdarzenia przyszłego podwykonawcy świadczyć mogą usługi na Jego rzecz, jednak w rzeczywistości zarówno w 2020 r. oraz 2021 r. z ich usług nie korzystał.

Wnioskodawca zamierza uzyskiwać w kolejnych latach dochody z Kontraktu 1 i Kontraktu 2 (tj. z wytwarzania, rozwijania i ulepszania Oprogramowania) na takich samych zasadach jak w 2020 r.

W razie wystąpienia zmian w świadczeniu przez Wnioskodawcę ww. usług, które będą miały znaczenie dla preferencyjnego opodatkowania, wystąpi On z nowym wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):

1. Czy prawo autorskie do wytwarzanego przez Wnioskodawcę Oprogramowania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest kwalifikowanym prawem własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
2. Czy podejmowana przez Wnioskodawcę działalność polegająca na tworzeniu Oprogramowania stanowi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 30ca ust. 2 w zw. z art. 5a pkt 38-40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
3. Czy przychód Wnioskodawcy uzyskany przez Wnioskodawcę z Kontraktu 1 oraz Kontraktu 2, związany ze zbyciem kwalifikowanych praw własności intelektualnej, stanowi element kalkulacji kwalifikowanego dochodu w rozumieniu art. 30ca ust. 4 w zw. z art. 30ca ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
4. Czy ponoszone przez Wnioskodawcę Wydatki można uznać za kwalifikowane koszty w rozumieniu art. 30ca ust. 4 i 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bezpośrednio związane z kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej?
5. Czy dochód ze zbycia Oprogramowania jest kwalifikowanym dochodem w rozumieniu art. 30ca ust. 4 w zw. z art. 30ca ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
6. Czy dla celów ustalenia u Wnioskodawcy dochodu, o którym mowa w art. 30ca ust. 4 w zw. z art. 30ca ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, Wnioskodawca uprawniony będzie do zastosowania wskaźnika nexus równego 1, gdy Wnioskodawca nie ponosił innych kosztów niż wskazane we współczynniku z lit. a) wskaźnika nexus?
7. Czy w przedstawionym powyżej stanie faktycznym oraz stanowiskach Wnioskodawcy do pytań 1-6 możliwe jest zastosowanie stawki opodatkowania 5% od dochodu osiągniętego z kwalifikowanych praw własności intelektualnej?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, wytwarzane przez Niego Oprogramowanie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej stanowi kwalifikowane prawo własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 2 ustawy o PIT.

Podejmowana przez Wnioskodawcę działalność polegająca na tworzeniu Oprogramowania stanowi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 30ca ust. 2 w zw. z art. 5a pkt 38 -40 ustawy o PIT.

Cały przychód Wnioskodawcy uzyskany przez niego z Kontraktu 1 oraz Kontraktu 2, związany ze zbyciem kwalifikowanych praw własności intelektualnej, stanowi element kalkulacji kwalifikowanego dochodu w rozumieniu art. 30ca ust. 4 w zw. z art. 30ca ust. 7 ustawy o PIT.

Poniesione Wydatki można uznać za kwalifikowane koszty w rozumieniu art. 26e ustawy o PIT, w kontekście prowadzonej bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalności związanej z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT.

Dochód ze zbycia Oprogramowania jest kwalifikowanym dochodem w rozumieniu art. 30ca ust. 4 w zw. z art. 30ca ust. 7 ustawy o PIT.

Dla celów ustalenia u Wnioskodawcy dochodu, o którym mowa w art. 30ca ust. 4 w zw. z art. 30ca ust. 7 ustawy o PIT, wobec braku ponoszenia kosztów z liter b)-d) niezbędnych do obliczenia wskaźnika nexus, zgodnie z art. 30ca ust. 6 wskaźnik nexus wynosi 1?

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym powyżej stanie faktycznym oraz stanowiskach Wnioskodawcy do pytań 1-6 możliwe jest zastosowanie stawki opodatkowania 5% od dochodu osiągniętego z kwalifikowanych praw własności intelektualnej

Uzasadnienie

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy w zakresie przedstawionego stanu faktycznego w zakresie uznania, że Oprogramowanie wytwarzane przez Wnioskodawcę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej stanowi kwalifikowane prawo własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 2 ustawy o PIT.

W ocenie Wnioskodawcy, Oprogramowanie wytworzone przez Wnioskodawcę w ramach Kontraktu 1 i Kontraktu 2, stanowi autorskie prawo do programu komputerowego, o którym mowa w art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o PIT, z uwagi na spełnienie następujących warunków:

1. przedmiot ochrony (Oprogramowanie) został wytworzony przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej przez Niego działalności badawczo-rozwojowej (szerzej o tym w uzasadnieniu do pytania nr 2) oraz
2. Oprogramowanie podlega ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska.
   
   

Ochrona prawna Oprogramowania wynika z art. 74 ustawy o prawach autorskich i prawach pokrewnych. W konsekwencji, ochronie podlegają również modyfikacje i zmiany Oprogramowania wytworzonego przez inne osoby lub będące własnością zleceniodawcy Wnioskodawcy

Zdaniem Wnioskodawcy, prawo autorskie do Oprogramowania wytwarzanego przez Niego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w kontekście przedstawionej działalności na rzecz wymienionych podmiotów, zalicza się do kwalifikowanych praw własności w rozumieniu art. 30ca ust. 2 ustawy o PIT, gdyż jest ono wymienione w zamkniętym katalogu praw własności intelektualnych sprecyzowanych w tym przepisie, podlega ochronie na podstawie ustawy o prawach autorskich i prawach pokrewnych, a jego przedmiot został wytworzony przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej przez Niego działalności badawczo-rozwojowej.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy w zakresie uznania, że podejmowana przez Niego działalność polegająca na tworzeniu Oprogramowania stanowi działalność badawczo -rozwojową w rozumieniu art. 30ca ust. 2 w zw. z art. 5a pkt 38-40 ustawy o PIT.

Zdaniem Wnioskodawcy, Jego działalność gospodarcza stanowi wytworzenie Oprogramowania w wyniku prowadzonych prac rozwojowych zgodnie z art. 5a pkt 38 ustawy o PIT. Działalność ta spełnia definicję z ww. przepisu i obejmuje nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

W dostępnych źródłach podkreśla się również praktyczne aspekty związane z prowadzeniem działalności rozwojowej (np. interpretacje indywidualne w podobnych sprawach, Objaśnienia podatkowe z dnia 15 lipca 2019 r. dotyczące preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej – IP Box oraz Podręcznika Frascati (OECD (2018), Podręcznik Frascati 2015. Zalecenia dotyczące pozyskiwania i prezentowania danych z zakresu działalności badawczej i rozwojowej. Pomiar działalności naukowo-technicznej i innowacyjnej, OECD Publishing, Paris/GUS, …).

Źródła te podkreślają, że działalność badawczo-rozwojowa musi być nowatorska, twórcza, nieprzewidywalna, metodyczna, możliwa do przeniesienia lub odtworzenia. Działalność podejmowana przez Wnioskodawcę polega na tworzeniu Oprogramowania w odpowiedzi na zapotrzebowanie biznesowe Jego zleceniobiorców. Działania te stanowią prace rozwojowe w rozumieniu przedmiotowych ustaw. Polegają one bowiem na wykorzystaniu nowej i istniejącej wiedzy, tj. wiedzy i narzędzi programistycznych, języków programowania, znanych algorytmów, do zaprojektowania nowych i ulepszonych rozwiązań.

Innymi słowy, bezpośrednim rezultatem prowadzonych prac badawczo-rozwojowych prowadzonych przez Wnioskodawcę są nowe algorytmy, skrypty, kody informatyczne oraz kompleksowe i zaawansowane rozwiązania informatyczne w postaci programów komputerowych (Oprogramowanie). Oprogramowanie ma bardzo złożony charakter i składa się z wielu modułów operacyjnych zapewniających oddzielne funkcjonalności programu, które razem tworzą spójną całość. Oprogramowanie stworzone i rozwijane przez Wnioskodawcę stanowi utwór podlegający ochronie na podstawie ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Prace programistyczne mają charakter twórczy. Stworzenie Oprogramowania wymaga połączenia wiedzy z zakresu informatyki oraz specjalistycznej wiedzy biznesowej, w której Oprogramowanie znajduje zastosowanie. Celem realizowanych prac programistycznych co do zasady nie jest wprowadzanie rutynowych i okresowych zmian do oprogramowania, lecz wytworzenie nowego lub zmodernizowanie dotychczas wytworzonego Oprogramowania. Prace programistyczne ukierunkowane są zatem na tworzenie nowych, unikatowych i innowacyjnych rozwiązań.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy w zakresie uznania, że cały przychód Wnioskodawcy uzyskany przez Niego z Kontraktu 1 oraz Kontraktu 2, związany ze zbyciem kwalifikowanych praw własności intelektualnej, stanowi element kalkulacji kwalifikowanego dochodu w rozumieniu art. 30ca ust. 4 w zw. z art. 30ca ust. 7 ustawy o PIT.

Zdaniem Wnioskodawcy, cały przychód uzyskiwany przez Wnioskodawcę z prowadzonej działalności gospodarczej, tj. z Kontraktu 1 oraz Kontraktu 2 będzie stanowił tzw. przychód kwalifikowany dla celów obliczenia dochodu w rozumieniu art. art. 30ca ust. 4 w zw. z art. 30ca ust. 7 ustawy o PIT. Przychody te są bowiem związane z rozwijaniem oraz tworzeniem Oprogramowania, które na podstawie Kontraktu 1 i Kontraktu 2 Podatnik przekazuje za wynagrodzeniem swoim zleceniodawcom.

Podatnik nie uzyskuje bowiem w ramach prowadzonej działalności gospodarczej żadnych dodatkowych przychodów z umów lub innych stosunków prawnych niż wymienione powyżej umowy. W konsekwencji, z uwagi na prowadzoną działalność badawczo-rozwojową oraz spełnione pozostałe wymogi formalne, zdaniem Wnioskodawcy, wszystkie Jego przychody uzyskane z Kontraktu 1 i Kontraktu 2 mogą zostać sklasyfikowane jako tzw. przychody kwalifikowane, stanowiące element kalkulacyjny dochodu, o którym mowa w art. 30ca ust. 4 w zw. z art. 30ca ust. 7 ustawy o PIT.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy w zakresie uznania, że poniesione Wydatki można uznać za kwalifikowane koszty w kontekście prowadzonej bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalności związanej z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT

W myśl art. 30ca ust. 5 ustawy o PIT, do kosztów, o których mowa w ust. 4. nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami.

Zgodnie z wyjaśnieniami OECD w akapicie 39 Raportu OECD BEPS Plan Działania nr 5 istotne jest to, aby ze wskaźnika nexus wykluczyć koszty, które nie są, lub ze swej natury nie mogą być, bezpośrednio związane z wytworzeniem, rozwinięciem lub ulepszeniem konkretnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Zgodnie z opisem stanu faktycznego, Wnioskodawca klasyfikuje jako koszty poniesione na prowadzoną bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalność badawczo-rozwojową w szczególności:

1. koszty świadczenia usług księgowych,
2. składki na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne – Mały ZUS plus (ze względu na niskie przychody z działalności w roku 2019),
3. abonament telefoniczny,
4. opłaty leasingowe od dwóch laptopów,
5. opłaty leasingowe od samochodu osobowego,
6. koszty wyposażenia, m in. słuchawki, biurko, krzesło, stacja dokująca, router wi-fi,
7. koszty eksploatacyjne pojazdu z lit. e) powyżej,
8. przedłużenie domeny firmowej,
9. zakup szkieł do okularów z antyrefleksem – do pracy przy monitorze,
10. koszt noclegu w hotelu (jednorazowy) wyjazd w celu spotkania z potencjalnymi klientami.
    
    

W ocenie Wnioskodawcy, wymienione wyżej koszty są bezpośrednio związane z wytworzeniem, rozwinięciem lub ulepszeniem Oprogramowania. W konsekwencji w zakresie w jakim ww. wydatki są bezpośrednio i proporcjonalnie (w oparciu o ww. klucz podziału) przypisane do przychodów przypadających ze zbycia Oprogramowania, Wnioskodawca prawidłowo klasyfikuje wydatki wskazane w opisie stanu faktycznego jako koszty bezpośrednio związane z kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej.

Powyższe stanowisko potwierdzają, według Wnioskodawcy, następujące interpretacje indywidualne wydane w podobnych stanach faktycznych:

1. koszty świadczenia usług księgowych (tak np. interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 23 czerwca 2020 r., nr 0111-KDIB1-1.4011.53.2020.2.MF, z dnia 25 maja 2020 r., nr 0112-KDIL2-2.4011.127.2020.2.IM, z dnia 26 maja 2020 r., nr. 0113-KDIPT2-1.4011.215.2020.2.DJD, z dnia 21 lutego 2020 r., nr 0113-KDIPT2-1.4011.680.2019.2.MD, z dnia 27 listopada 2020 r., nr 0114-KDIP3-2.4011.591.2020.2.MG, z dnia 5 października 2020 r., nr 0113-KDIPT2- 1.4011.567.2020.2 MD),
2. składki na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne (tak np. interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 27 maja 2020 r., nr 0114-KDIP3-2.4011.179.2020.2.JK2, z dnia 27 listopada 2020 r., nr 0114-KDIP3-2.4011.591.2020.2.MG, z dnia 5 października 2020 r., nr 0113-KDIPT2- 1.4011.567.2020.2.MD),
3. abonament telefoniczny,
4. opłaty leasingowe od dwóch laptopów,
5. opłaty leasingowe od samochodu osobowego (tak np. interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 21 lutego 2020 r., nr 0113-KDIPT2-1.4011.680.2019.2.MD),
6. koszty wyposażenia, m.in. słuchawki, biurko, krzesło, (tak np. interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 5 października 2020 r., nr 0113- KDIPT2-1.4011.567.2020.2.MD, z dnia 25 maja 2020 r., nr 0112-KDIL2-2.4011.127.2020.2.IM, z dnia 25 maja 2020 r., nr 0113-KDIPT2-3.4011.320.2020.2.AC, z dnia 21 lutego 2020 r., nr 0113-KDIPT2-1.4011.680.2019.2.MD),
7. koszty eksploatacyjne pojazdu z lit. d) powyżej (tak np.: interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 5 października 2020 r., nr 0113- KDIPT2-1.4011.567.2020.2.MD, z dnia 26 maja 2020 r., nr 0113-KDIPT2-1 4011.215.2020.2.DJD, z dnia 21 lutego 2020 r., nr 0113-KDIPT2-1.4011 680.2019.2.MD).
   
   

W konsekwencji, powyżej wskazane Wydatki stanowią koszty bezpośrednio związane z wytworzeniem prawa własności intelektualnej (Oprogramowania), gdyż jest to główny przedmiot prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej (nie osiąga On w ramach działalności gospodarczej innych dochodów).

Przyjęcie odmiennego stanowiska oznaczałoby, że Wnioskodawca nie będzie miał prawa do rozpoznania w ramach ulgi IP BOX żadnych kosztów podatkowych, mimo że osiąga przychody wyłącznie ze zbycia praw autorskich do Oprogramowania, które sam wytworzy lub rozwinie.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy w zakresie uznania, że dochód ze zbycia Oprogramowania jest kwalifikowanym dochodem w rozumieniu art. 30ca ust. 4 w zw. z art. 30ca ust. 7 ustawy o PIT

Zgodnie z treścią art. 30ca ust. 1 ustawy o PIT, podatek od osiągniętego przez podatnika kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

Kwalifikowane prawa własności intelektualnej ujęte są w zamkniętym katalogu (art. 30ca ust. 2 ustawy o PIT). Zgodnie z treścią tego przepisu kwalifikowanym prawem własności intelektualnej jest m.in autorskie prawo do programu komputerowego wytworzone, rozwinięte lub ulepszone przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej – podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska.

Zgodnie z art. 30ca ust. 3 ustawy o PIT, podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym.

Na mocy art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT, wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru:

[(a+b)x1,3]/(a+b+c+d)

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

a – prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,

b – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego,

c – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego,

d – nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Ponadto zgodnie z treścią art. 30ca ust. 7 ustawy o PIT, dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest osiągnięty przez podatnika w roku podatkowym dochód (strata):

1. z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
2. ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
3. z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;
4. z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.
   
   

Z kolei, na mocy art. 24ca ust. 9 ustawy o PIT, w przypadku gdy na podstawie ewidencji rachunkowej nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 19.

Zgodnie z opisem stanu faktycznego Wnioskodawca:

1. w ramach swojej działalności gospodarczej dokonuje zakupu autorskich praw do programów komputerowych oraz ponosi koszty związane z rozwojem lub ulepszeniem nabytych praw,
2. jest właścicielem autorskich praw do programów komputerowych (Oprogramowania), które podlegają ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych,
3. uzyskuje dochód z opłat licencyjnych dotyczących Oprogramowania,
4. prowadzi ewidencję rachunkową w sposób umożliwiający obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z praw własności intelektualnej powstałymi w wyniku przeprowadzenia tych prac,
5. w prowadzonej ewidencji wyodrębnia koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT.
   
   

Z powyższego wynika, że Wnioskodawca:

1. prowadzi działalność badawczo-rozwojową bezpośrednio związaną z wytworzeniem, rozwojem i ulepszeniem kwalifikowanych praw własności intelektualnej, jakimi są autorskie prawa do programów komputerowych,
2. osiąga dochody z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, o których mowa w art. 30ca ust. 1 ustawy o PIT,
3. dochód ten jest możliwy do ustalenia na podstawie ewidencji podatkowej Wnioskodawcy.
   
   

W konsekwencji, w przedstawionym stanie faktycznym, prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy w zakresie możliwości skorzystania z przewidzianej w art. 30ca ust. 1 ustawy o PIT preferencyjnej 5% stawki opodatkowania do dochodów uzyskanych z tytułu sprzedaży Oprogramowania powstałego w ramach prac badawczo-rozwojowych.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy w zakresie uznania, że dla celów ustalenia u Wnioskodawcy dochodu, o którym mowa w art. 30ca ust. 4 w zw. z art. 30ca ust. 7 ustawy o PIT, wobec braku ponoszenia kosztów z liter b)-d) niezbędnych do obliczenia wskaźnika nexus, zgodnie z art. 30ca ust. 6 wskaźnik nexus wynosi 1

Zdaniem Wnioskodawcy, dla celów zastosowania ulgi IP BOX ponosi wyłącznie koszty uwzględniane pod literą a) współczynnika nexus, o którym mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT.

W konsekwencji, przy obliczaniu wysokości dochodu kwalifikowanego, w każdym przypadku wskaźnik nexus dla Wnioskodawcy wyniesie 1, ponieważ dla celów obliczenia wysokości wskaźnika nexus w liczniku oraz mianowniku występować będzie taka sama kwota, a licznik jest jeszcze mnożony przez kwotę 1,3.

Ponadto, nawet gdyby Wnioskodawca nie ponosił kosztów badawczo-rozwojowych, ani żadnych pozostałych wydatków uwzględnianych w literze b, to w przypadku gdyby podstawa obliczenia wskaźnika nexus wynosiła 0, to finalnie wskaźnik nexus wyniósłby 1 (tak np. interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 26 czerwca 2020 r., nr 0112-KDIL2-2.4011.351 2020.2.KP).

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy w zakresie uznania, że w przedstawionym powyżej stanie faktycznym oraz stanowiskach Wnioskodawcy do pytań 1-6 możliwe jest zastosowanie stawki opodatkowania 5% od dochodu osiągniętego z kwalifikowanych praw własności intelektualnej

Zdaniem Wnioskodawcy spełnia On wszystkie wymagania ustawowe dotyczące możliwości skorzystania z preferencyjnej stawki opodatkowania w wysokości 5% od dochodu osiągniętego z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. W myśl art. 30ca ust. 2 ustawy, kwalifikowanym prawem własności intelektualnej jest autorskie prawo do programu komputerowego (podlegające ochronie prawnej). Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym ustalona jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej i obliczanego wg wzoru z art. 30ca ustawy o PIT.

W piśmie z dnia 11 maja 2021 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku Wnioskodawca wskazał, że podtrzymuje swoje dotychczasowe stanowisko w sprawie i uznaje, że wobec uzupełnienia opisu zdarzenia przyszłego sprawy nadal będzie uprawniony do zastosowania preferencyjnego opodatkowania dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej. Wnioskodawca spełnił bowiem wszystkie niezbędne przesłanki by mieć prawo do preferencyjnego opodatkowania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego:

• w części dotyczącej uznania wydatku na zakup szkieł do okularów z antyrefleksem – do pracy przy monitorze za koszt do obliczenia wskaźnika nexus, o którym mowa w art. 30ca ust. 4 w zw. z art. 30ca ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych na potrzeby wyliczenia kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej – jest nieprawidłowe;

• w pozostałym zakresie – jest prawidłowe.
  
  

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.), jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

W myśl art. 5a pkt 6 tej ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

– prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Stosownie natomiast do treści art. 5b ust. 1 ww. ustawy, za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności,
2. są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności,
3. wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.
   
   

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawodawca wprowadził definicję działalności badawczo-rozwojowej w art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którą, przez działalność badawczo -rozwojową należy rozumieć działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

W myśl art. 5a pkt 39 tej ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych – oznacza to:

1. badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2020 r., poz. 85, 374, 695, 875 i 1086),
2. badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.
   
   

Z kolei, w definicji prac rozwojowych zawartej w art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazano, że oznaczają one prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2021 r., poz. 478, z późn. zm.), badania naukowe są działalnością obejmującą:

1. badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;
2. badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.
   
   

Stosownie do art. 4 ust. 3 ww. ustawy, prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Zatem, z pracami badawczo-rozwojowymi mamy do czynienia wówczas, gdy wykorzystuje się dostępną wiedzę z dziedziny nauki, technologii i działalności gospodarczej oraz innej wiedzy i umiejętności do tworzenia nowych lub ulepszania istniejących produktów/usług oraz procesów i technologii produkcji.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy, należy wyraźnie podkreślić, że w celu stwierdzenia, czy Wnioskodawca prowadzi działalność badawczo-rozwojową, należy przeprowadzić analizę nakierowaną na zidentyfikowanie przejawów działalności gospodarczej, które mogą zostać uznane za działalność badawczo-rozwojową (tj. tych aktywności podatnika, które spełniają definicję wskazane w art. 5a pkt 38-40 ww. ustawy).

Z ustawowej definicji zawartej w regulacjach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że działalność badawczo-rozwojowa musi mieć charakter twórczy. Jak podaje Słownik języka polskiego PWN, działalność twórcza to zespół działań podejmowanych w kierunku tworzenia (działalność – zespół działań podejmowanych w jakimś celu), powstania czegoś (twórczy – mający na celu tworzenie, tworzyć – powodować powstanie czegoś). W doktrynie prawa autorskiego podkreśla się natomiast, że cecha twórczości związana jest przede wszystkim z rezultatem działalności człowieka o charakterze kreacyjnym i jest spełniona wówczas, gdy istnieje nowy wytwór intelektu. Działalność twórcza oznacza, że „ustawodawca za przedmiot prawa autorskiego uznaje tylko rezultat (przejaw) takiego działania, który choćby w minimalnym stopniu odróżnia się od innych rezultatów takiego samego działania, a zatem, że posiada cechę nowości, której stopień nie ma znaczenia”. Zatem, twórczość działalności badawczo-rozwojowej może przejawiać się opracowywaniem nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej podatnika lub na tyle innowacyjnych, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących u podatnika.

Kolejnym kryterium działalności badawczo-rozwojowej jest prowadzenie tej działalności w sposób systematyczny. Zgodnie ze Słownikiem języka polskiego PWN słowo systematyczny oznacza (i) robiący coś regularnie i starannie, (ii) o procesach: zachodzący stale od dłuższego czasu, (iii) o działaniach: prowadzony w sposób uporządkowany, według pewnego systemu; też: o efektach takich działań; planowy, metodyczny. W związku z tym, że w definicji działalności badawczo-rozwojowej słowo „systematyczny” występuje w sformułowaniu „podejmowaną (działalność) w sposób systematyczny”, a więc odnosi się do „działalności”, czyli zespołu działań podejmowanych w jakimś celu, najbardziej właściwą definicją systematyczności w omawianym zakresie jest definicja obejmująca prowadzenie działalności w sposób uporządkowany, według pewnego systemu. Zatem, słowo systematycznie odnosi się również do działalności prowadzonej w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. To oznacza, że działalność badawczo-rozwojowa jest prowadzona systematycznie niezależnie od tego, czy podatnik stale prowadzi prace badawczo-rozwojowe, czy tylko od czasu do czasu, a nawet incydentalnie, co wynika z charakteru prowadzonej przez niego działalności oraz potrzeb rynku, klientów, sytuacji mikro i makroekonomicznej. Z powyższego wynika, że spełnienie kryterium „systematyczności” danej działalności nie jest uzależnione od ciągłości tej działalności, w tym od określonego czasu przez jaki działalność taka ma być prowadzona ani też od istnienia planu co do prowadzenia przez podatnika podobnej działalności w przyszłości. Wystarczające jest, aby podatnik zaplanował i przeprowadził chociażby jeden projekt badawczo-rozwojowy, przyjmując dla niego określone cele do osiągnięcia, harmonogram i zasoby. Taka działalność może być uznana za działalność systematyczną, tj. prowadzoną w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany.

Powyżej omówione dwa kryteria działalności badawczo-rozwojowej dotyczą charakteru i organizacji prowadzenia tej działalności, podczas gdy ostatnie, trzecie kryterium, dotyczy rezultatu prowadzenia tej działalności, tj. zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. W konsekwencji – głównym zadaniem dla zarządzającego projektem badawczo-rozwojowym jest zlokalizowanie i zidentyfikowanie zasobów wiedzy przed rozpoczęciem działań projektowych; zasobów w ujęciu funkcjonalnym i celowościowym, czyli podlegającym zwiększeniu oraz możliwym i właściwym do wykorzystania zwiększonej wiedzy do nowych zastosowań. Lokalizacja i identyfikacja wiedzy obejmuje szereg działań, w tym określenie stanu wiedzy, miejsca, sposobu jej wykorzystania oraz selekcji pod względem przydatności do realizacji celu projektu. Prowadząc działalność badawczo -rozwojową, przedsiębiorca rozwija specjalistyczną wiedzę oraz umiejętności, które może wykorzystać w ramach bieżących albo przyszłych projektów.

Kluczowe jest zawarte w definicji działalności badawczo-rozwojowej rozróżnienie, które wskazuje, że taka działalność obejmuje dwa rodzaje aktywności, tj.:

1. badania podstawowe i badania aplikacyjne zdefiniowane w art. 4 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce oraz
2. prace rozwojowe, o których mowa w art. 4 ust. 3 tej ustawy.
   
   

Należy zwrócić uwagę na wyłączenie zawarte w art. 4 ust. 3 tej ustawy, mogące odnosić się do wielu przejawów aktywności podatnika. Zastrzeżenie zostało wprowadzone w celu wyeliminowania z zakresu działalności badawczo-rozwojowej tych przejawów aktywności podatnika, które mimo ulepszenia istniejących procesów lub usług, z uwagi na swoją cykliczność (okresowość) oraz brak innowacyjnego charakteru (rutynowość), nie mogą stanowić prac rozwojowych.

Z opisu sprawy przedstawionego we wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji oraz jego uzupełnienia wynika, że Wnioskodawca w ramach działalności gospodarczej świadczy usługi sklasyfikowane m.in. jako: działalność związana z oprogramowaniem. Wytwarzane oprogramowanie podlega ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Oprogramowanie jest przez Wnioskodawcę tworzone w ramach działalności polegającej na nabywaniu, łączeniu, kształtowaniu i wykorzystywaniu dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności do projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług. Wnioskodawca przenosi na zleceniodawcę wszelkie utwory w rozumieniu 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, tj. prawa majątkowe do tych utworów. Prowadzone przez Wnioskodawcę pracę związane z tworzeniem/rozwinięciem/ulepszeniem Oprogramowania nie mają charakteru prac obejmujących rutynowe i okresowe zmiany. Wnioskodawca tworzy, ulepsza, modyfikuje Oprogramowanie komputerowe. Każde wytworzone, rozwinięte, ulepszone przez Wnioskodawcę Oprogramowanie stanowi odrębny program komputerowy podlegający ochronie w rozumieniu prawa autorskiego. Wnioskodawca dokonywał oraz dokonuje zatem odpłatnego zbycia (sprzedaży) praw własności intelektualnej (programów komputerowych). Wnioskodawca od dnia 10 lutego 2020 r. prowadzi na bieżąco odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów szczegółową ewidencję.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku i jego uzupełnieniu opis sprawy oraz cytowane przepisy, należy stwierdzić, że przedstawione we wniosku działania Wnioskodawcy spełniają definicję działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż są podejmowane w sposób systematyczny, mają charakter twórczy oraz podejmowane są w celu zwiększania zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Należy przy tym podkreślić, że działalnością badawczo-rozwojową nie jest całość usług świadczonych przez Wnioskodawcę, ani też całość prowadzonej przez Niego działalności programistycznej, ale wyłącznie te działania, które ściśle dotyczą tworzenia innowacyjnych rozwiązań służących stworzeniu nowego produktu.

Rozpatrując z kolei możliwość skorzystania przez Wnioskodawcę z tzw. ulgi Innovation Box, należy zauważyć, że przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej od dnia 1 stycznia 2019 r. mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym.

Na podstawie art. 1 pkt 25 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193), w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych dodano art. 30ca i art. 30cb.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

1. patent,
2. prawo ochronne na wzór użytkowy,
3. prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,
4. prawo z rejestracji topografii układu scalonego,
5. dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,
6. prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,
7. wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2018 r., poz. 432 oraz z 2020 r. poz. 288),
8. autorskie prawo do programu komputerowego

– podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym (art. 30ca ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Należy przyjąć, że dochody z kwalifikowanego IP mogą być opodatkowane na preferencyjnych zasadach w takim zakresie, w jakim kwalifikowane IP wytwarza dochody w efekcie prac badawczo-rozwojowych prowadzonych przez podatnika. Innymi słowy, skorzystanie z preferencji IP Box jest możliwe w sytuacji występowania związku między dochodem kwalifikującym się do preferencji a kosztami faktycznie poniesionymi w celu jego uzyskania.

Stosownie natomiast do ust. 4 art. 30ca ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru:

[(a+b) x 1,3]/ (a+b+c+d)

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

a – prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,

b – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d), od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 3,

c – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d), od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4,

d – nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami (art. 30ca ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Zgodnie natomiast z art. 30ca ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

1. z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
2. ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
3. z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;
4. z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.
   
   

W myśl art. 30ca ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy korzystający z opodatkowania zgodnie z ust. 1 są obowiązani do wykazania dochodu (straty) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w zeznaniu za rok podatkowy, w którym osiągnięto ten dochód (poniesiono stratę).

Zatem, podatnik, który osiągnął w ciągu roku dochód z kwalifikowanego IP i decyduje, że wobec tego dochodu będzie stosował 5% stawkę podatku, jest zobowiązany do wykazania tego dochodu w zeznaniu rocznym składanym za rok, w którym ten dochód został osiągnięty. Podatnik ma prawo stosować 5% stawkę podatkową do dochodu z tego konkretnego kwalifikowanego IP w okresie, w którym kwalifikowane IP posiada ochronę prawną.

Podkreślić należy, że w celu skorzystania z opodatkowania dochodów na podstawie art. 30ca ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnik ma obowiązek na bieżąco prowadzić odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ww. ustawy. Przepisy o IP Box nie narzucają podatnikom konkretnej formy ewidencjonowania zdarzeń na cele stosowania preferencji IP Box.

Z opisu we wniosku wynika, że Wnioskodawca od dnia 10 lutego 2020 r. prowadzi na bieżąco odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów szczegółową ewidencję, o której mowa w art. 30cb cytowanej ustawy.

Zgodnie z art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

1. wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;
2. prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;
3. wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;
4. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;
5. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.
   
   

Stosownie do art. 30cb ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji.

Zgodnie z art. 30cb ust. 3 ww. ustawy, w przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

Powyższe przepisy wprowadzają korzystne rozwiązania podatkowe dla przedsiębiorców, którzy uzyskują dochody z komercjalizacji wytworzonych lub rozwiniętych przez nich praw własności intelektualnej, tzw. Innovation Box. W tym zakresie wpisują się one w realizację „Planu na rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju”, „Strategii na rzecz doskonałości naukowej, nowoczesnego szkolnictwa wyższego, partnerstwa z biznesem i społecznej odpowiedzialności nauki” oraz „Strategii na Rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju” w obszarze innowacyjności. Znowelizowane przepisy mają prowadzić do wzrostu zainteresowania pracami badawczo-rozwojowymi prowadzonymi w Polsce oraz stanowić swoiste „zamknięcie” łańcucha wartości związanego z procesem tworzenia i komercjalizacji innowacyjnych rozwiązań będących efektem prac badawczo-rozwojowych.

Należy także wskazać, że powyższe regulacje polegają na preferencyjnym opodatkowaniu 5% stawką podatkową dochodów uzyskiwanych przez podatnika z praw własności intelektualnej, których podatnik jest właścicielem, współwłaścicielem, użytkownikiem lub posiada prawa do korzystania z nich na podstawie umowy licencyjnej i które są chronione na podstawie obowiązującego prawa krajowego lub międzynarodowego przez m.in. patent, dodatkowe prawo ochronne na wzór użytkowy czy prawo z rejestracji wzoru przemysłowego, zwane „kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej”.

Dochodem kwalifikującym się do ulgi Innovation Box jest dochód uzyskany z tytułu należności/opłat licencyjnych lub innych należności związanych z wykorzystywaniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jak również, co istotne, dochód z tego aktywa uwzględniony w cenie sprzedaży lub usługi określany na zasadzie ceny rynkowej.

Warunkiem koniecznym dla skorzystania z omawianej preferencji jest wymóg prowadzenia przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej bezpośrednio związanej z wytworzeniem, komercjalizacją, rozwojem lub ulepszeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, co stanowi wyraz realizacji zasady nexus. Poziom dochodu kwalifikowanego do zastosowania preferencyjnej stawki opodatkowania będzie wyliczany przy zastosowania formuły (wzoru) wynikającej z Raportu nr 5 BEPS. Przewidziano także możliwość zlecenia wykonania prac badawczo-rozwojowych innym podmiotom zarówno niepowiązanym, jak i powiązanym.

Należy podkreślić, że stosowanie tej ulgi (niższej stawki podatku do kwalifikowanych dochodów) będzie prawem, a nie obowiązkiem podatnika. Jest to o tyle istotne, gdyż z korzystaniem z ulgi wiążą się, bądź co bądź, dodatkowe obowiązki po stronie podatników, w szczególności obowiązek prowadzenia ewidencji pozwalającej na monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych.

Podatnik będzie miał możliwość stosowania niniejszej ulgi przez cały okres trwania ochrony prawnej kwalifikowanych praw własności intelektualnej. W przypadku tych aktywów, które podlegają procedurze zgłoszenia/rejestracji, podatnik będzie mógł skorzystać z preferencji podatkowej od momentu zgłoszenia lub złożenia wniosku o rejestrację (obowiązek zwrotu kwoty ulgi w przypadku wycofania wniosku, odmowy udzielenia prawa lub odrzucenia wniosku o rejestrację).

Odnosząc powyższe przepisy podatkowe do opisu sprawy, należy wskazać, że:

• Wnioskodawca prowadzi działalność polegającą na rozwoju oprogramowania Zleceniodawcy;
  

• prowadzi On działalność twórczą, która obejmuje nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń;
  

• programy komputerowe będące przedmiotem Praw IP Box, z których osiągany jest Dochód IP Box, będą w całości wytwarzane przez Wnioskodawcę w ramach działalności badawczo-rozwojowej prowadzonej samodzielnie przez Wnioskodawcę,
  

• Wnioskodawca opracowuje nowe lub ulepszone produkty, procesy, które w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących u Niego i Jego Zleceniodawcy, a niektóre z nich także nie występują dotychczas w praktyce gospodarczej;
  

• Wnioskodawca uzyskuje dochód z kwalifikowanych praw własności intelektualnych uwzględnionych w cenie usługi;
  

• w przypadku gdy Wnioskodawca rozwija oprogramowania, o którym mowa we wniosku to w wyniku podjętych przez Wnioskodawcę działań powstaje odrębny utwór, chroniony na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych;
  

• Wnioskodawca prowadzi na bieżąco od 1 stycznia 2020 r., odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów szczegółową ewidencję.
  
  

Należy także wskazać, że oprogramowanie – definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów – podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Stąd oprogramowanie może być uznane za IP, w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Zgodnie z art. 74 ust. 2 ustawy o Prawie autorskim i prawach pokrewnych, ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, w tym podstawą łączy, nie podlegają ochronie.

W celu poprawnego zastosowania preferencji IP Box wobec autorskiego prawa do programu komputerowego należy nadać mu znaczenia funkcjonalne, celowościowe i rozszerzające, w zgodzie z najbardziej istotnym międzynarodowym kontekstem przepisów o IP Box, czyli Raportem OECD BEPS Plan Działania nr 5. Zgodnie z akapitem 34 tego Raportu, copyrighted software, nie tylko program komputerowy chroniony prawem autorskim, ale szerzej oprogramowanie chronione prawem autorskim, może zawierać się w katalogu kwalifikowanych IP jako aktywo funkcjonalnie ekwiwalentne do patentu. OECD wskazuje, że oprogramowanie chronione prawem autorskim dzieli podstawowe cechy patentów, ponieważ jest nowatorskie, nieoczywiste i użyteczne, a zatem zasadniczo wynika z prowadzenia innowacyjnej działalności badawczo-rozwojowej, której prowadzenie powinny stymulować przepisy o IP Box. OECD stwierdza także, że nie wszystkie jurysdykcje zapewniają ochronę patentową oprogramowania i dlatego wielu podatników, którzy wytwarzają oprogramowanie, musi posiadać prawa autorskie, zamiast polegać na ochronie patentowej. Włączenie oprogramowania chronionego prawem autorskim do definicji funkcjonalnie równoważnych kwalifikowanych IP zapewnia również, że różne traktowanie oprogramowania na mocy prawa patentowego różnych jurysdykcji nie ma wpływu na to, czy dochody z oprogramowania mogą korzystać z różnych regulacji IP Box.

Zatem, autorskie prawo do oprogramowania komputerowego lub jego części wytwarzane/ulepszane/rozwijane przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej przez Niego działalności gospodarczej jest kwalifikowanym prawem własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając powyższe na uwadze, dochód jaki uzyskuje Wnioskodawca z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w postaci prawa autorskiego do wytwarzanego przez Wnioskodawcę Oprogramowania jest kwalifikowanym prawem własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przychód uzyskany przez Wnioskodawcę ze zbycia kwalifikowanych praw własności intelektualnej, stanowi element kalkulacji kwalifikowanego dochodu w rozumieniu art. 30ca ust. 4 w zw. z art. 30ca ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając powyższe na uwadze, dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w postaci prawa autorskiego do oprogramowania, które stanowi utwór prawnie chroniony i zostało wytworzone w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej jest kwalifikowanym dochodem w rozumieniu art. 30ca ust. 4 w zw. z art. 30ca ust. 7 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Tym samym Wnioskodawca może zastosować stawkę opodatkowania 5% od dochodu osiągniętego z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, o których mowa we wniosku.

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy czy dla celów ustalenia u Wnioskodawcy dochodu, o którym mowa w art. 30ca ust. 4 w zw. z art. 30ca ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, Wnioskodawca uprawniony będzie do zastosowania wskaźnika nexus równego 1, gdy nie ponosił On innych kosztów niż wskazane we współczynniku z lit. a) wskaźnika nexus należy wskazać, że na mocy art. 30ca ust. 6 ustawy o PIT, w przypadku gdy wartość wskaźnika, o którym mowa powyżej, jest większa od 1 przyjmuje się, że wartość ta wynosi 1.

Przechodząc z kolei do wątpliwości Wnioskodawcy dotyczących uznania wymienionych we wniosku wydatków za koszty do obliczenia wskaźnika nexus, o których mowa w art. 30ca ust. 4 w zw. z art. 30ca ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, na potrzeby wyliczenia kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, należy zauważyć, że istotne jest to, aby ze wskaźnika nexus wykluczyć koszty, które nie są lub ze swej natury nie mogą być, bezpośrednio związane z wytworzeniem, rozwinięciem lub ulepszeniem konkretnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Wysokość dochodu z kwalifikowanego IP ustala się jako iloczyn:

• dochodu z kwalifikowanego IP osiągniętego w roku podatkowym i
  

• wskaźnika nexus obliczonego według specjalnego wzoru określonego w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
  
  

Zatem, dla potrzeb obliczenia podstawy opodatkowania podlegającej preferencyjnemu opodatkowaniu stawką 5% podatnik jest zobowiązany do wyliczenia dwóch podstawowych wartości:

• dochodu z kwalifikowanego IP osiągniętego w roku podatkowym oraz
  

• wskaźnika, którym zostanie przemnożony powyższy dochód.
  
  

Ustalając wskaźnik nexus, należy pamiętać, aby istniał związek między:

• wydatkami poniesionymi przez podatnika w związku z wytworzeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej,
  

• kwalifikowanym prawem własności intelektualnej oraz
  

• dochodami uzyskiwanymi z kwalifikowanych praw własności intelektualnej.
  
  

Ta szczególna metoda ujmowania kosztów we wskaźniku ma zastosowanie jedynie dla celu, jakim jest kalkulacja tego wskaźnika.

Należy również pamiętać, że wskaźnik nexus jest obliczany oddzielnie dla dochodów z poszczególnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej. W związku z tym Wnioskodawca powinien również ustalić odrębnie koszty faktycznie poniesione na działalność badawczo-rozwojową związaną z danym prawem.

Należy zatem przyjąć, że jeżeli podatnik poniósł rzeczywiście wydatki, które kwalifikują się jako koszty prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej, to wydatki związane z wytworzeniem w ramach tej działalności kwalifikowanego IP należy uznać za koszty faktycznie poniesione przez podatnika na prowadzoną bezpośrednio przez niego działalność badawczo -rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, z zastrzeżeniem art. 30ca ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

We wniosku Wnioskodawca wykazał jako koszty do obliczenia wskaźnika nexus wydatki na:

1. koszty świadczenia usług księgowych,
2. składki na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne – Mały ZUS plus (ze względu na niskie przychody z działalności w roku 2019),
3. abonament telefoniczny,
4. opłaty leasingowe od dwóch laptopów,
5. opłaty leasingowe od samochodu osobowego,
6. koszty wyposażenia, m.in słuchawki, biurko, krzesło, stacja dokująca, router wi-fi,
7. koszty eksploatacyjne pojazdu z lit. e) powyżej,
8. przedłużenie domeny firmowej,
9. zakup szkieł do okularów z antyrefleksem – do pracy przy monitorze,
10. koszt noclegu w hotelu (jednorazowy) wyjazd w celu spotkania z potencjalnymi klientami.
    
    

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że w 2020 r. zakupił jako element wyposażenia słuchawki, natomiast w kolejnych lata nie wyklucza zakupu innego wyposażenia związanego z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Wskazane przez Wnioskodawcę wydatki na: koszty świadczenia usług księgowych, składki na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne, abonament telefoniczny, opłaty leasingowe od dwóch laptopów, opłaty leasingowe od samochodu osobowego, koszt wyposażenia – zakup słuchawek, koszty eksploatacyjne pojazdu, przedłużenie domeny firmowej, koszt noclegu w hotelu, które ponosi On w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów w rozumieniu art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, mogą zostać uznane za koszty do obliczenia wskaźnika, o którym mowa w art. 30ca ust. 4 w zw. z art. 30ca ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast wydatki poniesione na zakup szkieł do okularów z antyrefleksem – do pracy przy monitorze, pomimo że zapewniają Wnioskodawcy lepsze warunki pracy, nie są jednak kosztami bezpośrednio związanymi z wytworzeniem, rozwinięciem lub ulepszeniem kwalifikowanego IP, gdyż nie ma tu okoliczności wskazujących na bezpośredni związek tych wydatków z wytworzeniem IP.

Wydatek na zakup szkieł do okularów z antyrefleksem – do pracy przy monitorze jest wydatkiem o charakterze osobistym Wnioskodawcy. Wydatek ten nie ma bezpośredniego związku z wytworzeniem kwalifikowanego IP i nie może zostać uwzględniony we wskaźniku nexus.

Kierując się powyższym, wydatek z tytułu zakupu szkieł do okularów z antyrefleksem – do pracy przy monitorze nie może zostać uznany za koszty do obliczenia wskaźnika nexus, o którym mowa w art. 30ca ust. 4 w zw. z art. 30ca ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy ponadto dodać, że mimo uznania przez Organ za adekwatną, tj. znajdującą uzasadnienie w opisie sprawy, „proporcję” zaproponowaną przez Wnioskodawcę, nie jest wykluczona możliwość zastosowania innych metod ustalania tej proporcji w przypadku jej weryfikacji w postępowaniu dowodowym przez właściwy organ podatkowy. Wybór metody ustalania odpowiedniej proporcji zależy bowiem od okoliczności faktycznych konkretnej sprawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Końcowo należy wskazać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. Pełna weryfikacja prawidłowości stanowiska Wnioskodawcy może być dokonana jedynie w toku ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa). Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.