Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL3.4012.83.2021.2.MBN
z 14 maja 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 13 kwietnia 2021 r. (data wpływu 13 kwietnia 2021 r.), uzupełnionym pismem z dnia 28 kwietnia 2021 r. (data wpływu 28 kwietnia 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odliczenia podatku VAT w związku z realizacją projektu– jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 kwietnia 2021 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odliczenia podatku VAT w związku z realizacją projektu. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 28 kwietnia 2021 r. (data wpływu 28 kwietnia 2021 r.), o doprecyzowanie opisu sprawy, przeformułowanie pytania oraz do niego własnego stanowiska.

W przedmiotowym wniosku uzupełnionym pismem z dnia 28 kwietnia 2021 r. przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni prowadzi działalność leczniczą w zakresie opieki pielęgniarskiej (PKD 86.90.C praktyka pielęgniarek i położnych). Ewidencję księgową prowadzi w formie książki przychodów i rozchodów. Korzysta ze zwolnienia z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 z wyłączeniem pkt 3 i art. 82 ustawy o podatku od towarów i usług. W listopadzie 2020 r. Wnioskodawczyni podpisała umowę o dofinansowanie projektu (COVID-19) pn.: „(…)”, nr (…) w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2014-2020 współfinansowanego z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, w ramach którego Wnioskodawczyni zakwalifikowała kwoty VAT zakupionych produktów projektu, ponieważ nie ma możliwości odzyskania VAT. Wydatki zakwalifikowane w całości w kwotach brutto. Wszystkie faktury w projekcie zostały wystawione na firmę Wnioskodawczyni Niepubliczny Zakład Opieki Zdrowotnej (…) (NIP (…)), a towary nabyte w ramach projektu służą do wykonywania działalności opiekuńczej, zwolnionej od podatku Vat. Celem końcowego rozliczenia projektu, koniecznym jest przedłożenie w przypadku, gdy podatek od towarów i usług jest wydatkiem kwalifikowanym w projekcie - indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, stwierdzającej brak możliwości odzyskania podatku VAT w zakresie realizowanego Projektu, wydanej przez Dyrektora z Krajowej Informacji Skarbowej. Obowiązek wystąpienia o powyższą interpretację spoczywa na wszystkich podmiotach faktycznie ponoszących wydatki kwalifikowalne w ramach projektu.

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że:

Prowadzi działalność w zakresie usług wskazanych w art. 43 ust.1 pkt 18 ustawy o podatku od towarów i usług i na tej podstawie korzysta ze zwolnienia z VAT.

Projekt został zrealizowany w okresie 01.02.2020 r. - 31.12.2020 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w piśmie z dnia 28 kwietnia 2021 r.):

Czy w ramach realizacji projektu pn.: „(…)” Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT z faktur dokumentujących zakup środków ochrony osobistej i środków trwałych niezbędnych do prowadzenia działalności?

Stanowisko Wnioskodawczyni (ostatecznie sformułowane w piśmie z dnia 28 kwietnia 2021 r.):

Wnioskodawczyni nie przysługuje prawo do odzyskania podatku VAT z faktur dokumentujących zakup środków ochrony osobistej i środków trwałych niezbędnych do prowadzenia działalności zakupionych w ramach realizacji projektu pn.: „(…)” nr (…), ponieważ jako podmiot leczniczy korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 18 Ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11.03.2004 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
   
   

Na podstawie art. 87 ust. 1 ustawy – w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Zasady dokonywania zwrotu różnicy podatku na rachunek bankowy podatnika określone zostały w art. 87 ust. 2-6 ustawy.

Z cytowanego wyżej art. 86 ust. 1 ustawy wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Tak skonstruowana zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowoprawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Podkreślić również należy, że aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go – dla tej czynności – za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawczyni jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą, jako podmiot leczniczy w zakresie opieki pielęgniarskiej. Wnioskodawczyni zawarła umowę o dofinansowanie projektu (COVID-19), w ramach którego zakupiła środki ochrony do walki z COVID-19 jak i środki trwałe. Wnioskodawca nie jest podatnikiem podatku VAT czynnym, korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust.1 pkt 18 ustawy a towary nabyte w ramach realizacji projektu nie będą wykorzystywane w jakimkolwiek zakresie do czynności opodatkowanych. Zakupione w ramach projektu środki ochrony do walki z COVID-19 i środki trwałe będą wykorzystywane wyłącznie do czynności zwolnionych od podatku.

Wątpliwości Wnioskodawczyni dotyczą prawa do odliczenia podatku VAT w związku z realizacją projektu dotyczącego zakupu środków ochrony do walki z COVID-19 i środków trwałych niezbędnych do prowadzenia działalności gospodarczej.

Zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, odliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Zasada ta wyłącza tym samym możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które są wykorzystywane do czynności zwolnionych od podatku lub niepodlegających opodatkowaniu.

W rozpatrywanej sprawie warunki, o których mowa w art. 86 ust. 1 ustawy, nie będą spełnione, gdyż towary nabyte w ramach realizacji projektu nie będą służyły w jakimkolwiek zakresie do czynności opodatkowanych. Wnioskodawczyni wskazała, że zakupione środki ochrony do walki z COVID-19 oraz środki trwałe będą wykorzystywane wyłącznie do czynności zwolnionych od podatku, gdyż zakres świadczonych przez Wnioskodawczynię usług zgodnie z treścią art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy o podatku od towarów i usług korzysta ze zwolnienia przedmiotowego od podatku VAT.

Zatem z uwagi na niespełnienie podstawowej pozytywnej przesłanki warunkującej prawo do odliczenia podatku naliczonego, jaką jest związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, Wnioskodawczyni nie ma prawa do odliczenia podatku VAT w trybie art. 86 ust. 1 ustawy. W niniejszej sprawie nie wystąpi związek dokonanych zakupów z czynnościami opodatkowanymi co w konsekwencji oznacza, że Wnioskodawczyni nie ma prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy, w myśl którego nie ma on prawa do odliczenia podatku VAT, jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zaznacza się, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.