Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-3.4015.48.2021.2.BD
z 21 maja 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) – Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 10 marca 2021 r. (data wpływu – 12 marca 2021 r.), uzupełnionym 19 maja 2021 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych nabycia w drodze darowizny udziału w nieruchomości obciążonej hipoteką – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 marca 2021 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych nabycia w drodze darowizny udziału w nieruchomości obciążonej hipoteką.

Z uwagi na fakt, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, w piśmie z 29 kwietnia 2021 r. znak: 0111-KDIB2-3.4015.48.2021.1.BD wezwano do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono 19 maja 2021 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni w 2008 r. wraz ze swoim narzeczonym X nabyli w drodze sprzedaży na współwłasność w częściach równych spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu położonego w (…).

Formą finansowania zakupu przedmiotowego ograniczonego prawa rzeczowego był kredyt denominowany do waluty obcej (franka szwajcarskiego). Umowę kredytu na kwotę 84.662,98 CHF podpisano 19 listopada 2008 r. pomiędzy Wnioskodawczynią i jej narzeczonym a Bankiem. Tytułem kredytu wypłacono 205.993,50 zł. Udziały po 1/2 części dla Xi Wnioskodawczyni w spółdzielczym własnościowym prawie do lokalu zakupione zostało za kwotę 110.500,00 zł czyli łącznie za 221.000,00 zł.

Zabezpieczeniem spłaty kwoty głównej kredytu była hipoteka umowna zwykła w wysokości 84.662,98 CHF, a także hipoteka kaucyjna do kwoty 42.331,49 CHF na zabezpieczenie należności ubocznych (odsetek, opłat, prowizji, kosztów dochodzenia roszczeń). Aktualna wartość spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu wynosi ok 183.500 zł, (powierzchnia lokalu 36,7 m² x 5000 zł). Z kolei saldo zadłużenia na marzec 2021 r. wynosi 55.110,39 CHF. Do zapłaty więc pozostało około 227.793,27 zł (wg. średniego kursu CHF zgodnego z tabelą NBP z 10 marca 2021 r.).

Narzeczony Wnioskodawczyni zmarł 9 stycznia 2017 r. W wyniku przeprowadzenia postępowania spadkowego, postanowieniem Sądu Rejonowego z 28 lipca 2007 r., jedynymi spadkobiercami po zmarłym X zostali jego rodzice (…) i (…) w wielkości po 1/2 każdy z nich.

W przedmiotowym lokalu Wnioskodawczyni mieszka sama i samodzielnie ponosi wszelkie koszty, wiążące się z jego utrzymaniem. Sama spłaca kredyt hipoteczny. Wnioskodawczyni nie jest spokrewniona ani spowinowacona ze spadkobiercami narzeczonego. Rodzice narzeczonego chcieliby przenieść na Wnioskodawczynię swoje udziały w odziedziczonym spółdzielczym własnościowym prawie do lokalu. Wnioskodawczym przejęłaby udziały Państwa (…) w lokalu mieszkaniowym w łącznej wysokości 1/2 na podstawie umowy darowizny, zawartej w formie aktu notarialnego. Nabycie będzie miało charakter nieodpłatny. Żadna ze stron nie otrzyma z tego tytułu żadnej spłaty czy dopłaty. W rezultacie Wnioskodawczyni zostanie jedynym właścicielem mieszkania, ale także przejmie wartość obciążenia hipotecznego w wysokości 126.994,47 CHF, czyli zostanie jedynym kredytobiorcą. Zatem wskutek przeniesienia udziału w formie umowy darowizny zaistnieje sytuacja, w której aktualna wartość hipoteki obciążającej przedmiot darowizny przewyższy wartość spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu, czyli w efekcie podarowany zostanie Wnioskodawczyni dług.

Wnioskodawczyni w uzupełnieniu wniosku wskazała, że na dzień zawarcia umowy darowizny wartość hipoteki przypadająca na przedmiot darowizny (1/2 udziału w spółdzielczym własnościowym prawie do lokalu) będzie wyższa niż wartość przedmiotu darowizny. Obecna wartość hipoteki przypadająca na przedmiot darowizny wynosi w zaokrągleniu 264.472 zł (kurs średni NBP dla CHF z 10 maja 2021 r.). Natomiast wartość darowanego udziału wynosi w zaokrągleniu 92.000 zł (pow. 1/2 mieszkania x cena rynkowa m² nieruchomości na rynku lokalnym).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Mając powyższe na uwadze, czy w takich okolicznościach przy nieodpłatnym przeniesieniu udziału we spółdzielczym własnościowym prawie do lokalu (ograniczonym prawie rzeczowym) obciążonym hipoteką, której wartość przekracza wartość przedmiotu darowizny, powstanie obowiązek zapłaty podatku od spadków i darowizn w sytuacji, gdy strony umowy darowizny nie są spokrewnione?

Zdaniem Wnioskodawczyni, darowizna 1/2 udziału w spółdzielczym własnościowym prawie do lokalu nie będzie podlegała podatkowi od spadków i darowizn.

Należy podkreślić, że wartość hipoteki umownej zwykłej wynosi 84.662, 98 CHF, natomiast hipoteki kaucyjnej 42.331,49 CHF (która po nowelizacji z 2011 r. ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece (Dz. U. z 2019 r. poz. 2204) zachowuje swoją ważności), co po przeliczeniu według średniego kursu CHF zgodnie z tabelą NBP z 10 marca 2021 r. łącznie wynosi ok 524.918,94 zł. Kwota ta jest znacznie wyższa niż wartość spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu, szacowana na 183.500 zł. (pow. mieszkania x cena rynkowa m² na rynku lokalnym).

Jak wynika z art. 65 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece (Dz. U. z 2019 r. poz. 2204) hipoteka jest obciążeniem, której celem jest zabezpieczenie wierzytelności, czyli wzmocnienie sytuacji prawnej wierzyciela co do jej zaspokojenia. Hipoteka jest więc ograniczonym prawem rzeczowym, umożliwiającym bankowi dochodzenie swoich praw w przypadku problemów ze spłatą zaciągniętego kredytu. Ponadto hipoteka zachowuje skuteczność prawną niezależnie od zmian podmiotowych po stronie właściciela obciążonej nieruchomości. Zmiana właściciela nie ma wpływu na istnienie hipoteki, co uniemożliwia dłużnikowi uniknięcie odpowiedzialności wobec wierzyciela hipotecznego przez wyzbycie się określonej nieruchomości.

Z kolei darowizna jest zobowiązaniem darczyńcy do bezpłatnego spełnienia świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Darowizna nie może zobowiązywać obdarowanego do świadczenia, które mogłoby być ekwiwalentem za otrzymanie darowizny. Czynność ta polega co do zasady na przesunięciu jakiegoś dobra majątkowego z majątku darczyńcy do majątku obdarowanego, realne zwiększając jego majątek. Darowizna jest więc nieodpłatana, a jej skutkiem jest bezpłatne zwiększenie aktywów obdarowanego albo zmniejszenie jego pasywów.

Otrzymanie darowizny wiąże się z obowiązkiem podatkowym, który ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych. Jak stanowią przepisy ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2019 r. poz. 1813 ze zm.) podstawę opodatkowania stanowi wartość nabytych rzeczy i praw majątkowych po potrąceniu długów i ciężarów (czysta wartość), ustalona według stanu rzeczy i praw majątkowych w dniu nabycia i cen rynkowych z dnia powstania obowiązku podatkowego. Zważywszy na to, aby oszacować podstawę opodatkowania, należy od wartości rzeczy nabytych odjąć wartość spoczywających na nich obciążeń.

Podatek od spadków i darowizn jest podatkiem bezpośrednim i majątkowym, od przyrostu masy majątku. Wymierzany jest bowiem od przyrostu substancji majątkowej, nabytej w sposób nieodpłatny. Zatem obowiązek opłacania podatku powstaje w sytuacji, gdy obdarowany, w wyniku przekazania darowizny, faktycznie powiększa swój majątek, wzbogacając się. Jednak głównym celem podatku jest ustalenie czystej wartości nabywanych rzeczy i praw majątkowych i realne określenie podstawy opodatkowania, czyli pomniejszonej o długi i obciążenia nabytej rzeczy, które w chwili nabycia zmniejszają jego rynkową wartość.

Nie ulega wątpliwości, iż udział w wysokości 1/2 w spółdzielczym własnościowym prawie do lokalu zostanie Wnioskodawczyni przekazany w formie nieodpłatnej darowizny. Jednak przeniesienie udziału z majątku państwa S. do majątku Wnioskodawczyni nie spowoduje zwiększenia aktywów po jej stronie, albowiem z nieruchomością zostanie przekazane również w całości zobowiązanie w postaci kredytu hipotecznego. Poprzez aneksowanie umowy kredytowej i uczynienie Wnioskodawczyni jedyną kredytobiorczynią. Odpowiedzialność solidarna kilku kredytobiorców zastąpiona zostanie osobistą i jedyną odpowiedzialnością Wnioskodawczyni. W konsekwencji dokonania darowizny, wartość hipotek zwykłej i kaucyjnej – odpowiadającej darowanemu udziałowi, będzie większa niż wartość darowanego udziału – połowa wartości nieruchomości. Zatem majątek Wnioskodawczyni niewątpliwie ulegnie zmniejszeniu. Zgodnie z wyżej przytoczonymi przepisami podstawą podatku od spadku i darowizn jest wartość czysta rzeczy, czyli po potrąceniu ciężarów – kwoty kredytu. Po wykonaniu stosownych obliczeń – odjęciu wartości hipoteki umownej zwykłej i hipoteki kaucyjnej od wartości spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu – podstawa opodatkowania będzie wynosić 0 złotych, podobnie jak sam podatek.

Biorąc wszystko pod uwagę, w przypadku nieodpłatnego przekazania udziału w ograniczonym prawie rzeczowym obciążonym hipoteką, gdzie wartość hipoteki przewyższa obecną wartość udziału w spółdzielczym własnościowym prawie do lokalu, a stronami umowy są osoby niespokrewnione, przekazanie nie będzie wymagało odprowadzenia podatku od spadków i darowizn.

W ocenie Wnioskodawczyni, podobne stanowisko przedstawił Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w indywidualnej interpretacji podatkowej z 20 marca 2020 r., nr 0111-KDIB2- 2.4015.2.2020.2.MM.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2019 r. poz. 1813 ze zm.), podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej „podatkiem”, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem m.in. darowizny.

Ustawa o podatku od spadków i darowizn nie zawiera pojęcia „darowizna”, dlatego w tym zakresie odwołać się należy do odpowiednich przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm.).

Na podstawie art. 888 § 1 ww. Kodeksu – przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swojego majątku.

Darowizna należy do czynności, których celem jest dokonanie aktu przysporzenia majątkowego bez ekwiwalentu i polega najczęściej na przesunięciu jakiegoś dobra majątkowego z majątku darczyńcy do majątku obdarowanego. Świadczenie ma charakter nieodpłatny, gdy druga strona umowy nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w zamian za uczynioną darowiznę. Darowizna jest więc czynnością, której celem jest dokonanie aktu przysporzenia majątkowego (świadczenie musi wzbogacić obdarowanego), a zobowiązanie darczyńcy musi być zamierzone jako nieodpłatne.

Do zawarcia umowy darowizny, podobnie jak każdej innej umowy, niezbędne jest zgodne oświadczenie woli złożone przez obie strony umowy. Umowa darowizny dochodzi do skutku dopiero z chwilą złożenia oświadczenia woli przez obdarowanego o przyjęciu darowizny. Należy zaznaczyć, że ustawodawca nie wymaga żadnej szczególnej formy oświadczenia obdarowanego o przyjęciu darowizny.

Natomiast z treści art. 890 § 1 Kodeksu cywilnego wynika, iż oświadczenie darczyńcy powinno być złożone w formie aktu notarialnego. Jednakże umowa darowizny zawarta bez zachowania tej formy staje się ważna, jeżeli przyrzeczone świadczenie zostało spełnione.

Stosownie do treści art. 5 ustawy o podatku od spadków i darowizn – obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy – obowiązek podatkowy powstaje przy nabyciu w drodze darowizny – z chwilą złożenia przez darczyńcę oświadczenia w formie aktu notarialnego, a w razie zawarcia umowy bez zachowania przewidzianej formy – z chwilą spełnienia przyrzeczonego świadczenia; jeżeli ze względu na przedmiot darowizny przepisy wymagają szczególnej formy dla oświadczeń obu stron, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą złożenia takich oświadczeń.

Podstawę opodatkowania, stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn, stanowi wartość nabytych rzeczy i praw majątkowych po potrąceniu długów i ciężarów (czysta wartość), ustalona według stanu rzeczy i praw majątkowych w dniu nabycia i cen rynkowych z dnia powstania obowiązku podatkowego. Jeżeli przed dokonaniem wymiaru podatku nastąpi ubytek rzeczy spowodowany siłą wyższą, do ustalenia wartości przyjmuje się stan rzeczy w dniu dokonania wymiaru, a odszkodowanie za ubytek należne z tytułu ubezpieczenia wlicza się do podstawy wymiaru.

Pojęcie „długów” w rozumieniu tego artykułu obejmuje wszelkie pieniężne roszczenia cywilnoprawne związane z przedmiotem nabycia. Równowartość tych roszczeń podlega potrąceniu od jego wartości. „Ciężarem” natomiast jest inne niż dług obciążenie nabytej rzeczy lub prawa, które w chwili nabycia zmniejsza jego wartość rynkową, np. ustanowienie służebności, hipoteki. Odliczenie długów i ciężarów jest wyrazem istoty (elementem konstrukcyjnym) podatku od spadków i darowizn, polegającej na opodatkowaniu przyrostu czystej wartości majątku podatnika.

W oparciu o art. 8 ust. 1 ww. ustawy, wartość nabytych rzeczy i praw majątkowych przyjmuje się w wysokości określonej przez nabywcę, jeżeli odpowiada ona wartości rynkowej tych rzeczy i praw (…). Wartość rynkową rzeczy lub praw majątkowych, zgodnie z art. 8 ust. 3 wskazanej ustawy, określa się na podstawie przeciętnych cen stosowanych w obrocie rzeczami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem ich miejsca położenia, stanu i stopnia zużycia, oraz w obrocie prawami majątkowymi tego samego rodzaju, z dnia powstania obowiązku podatkowego.

Przy obliczeniu podatku od darowizny ma także zastosowanie zasada kumulacji nabytych od tej samej osoby wartości rzeczy i praw majątkowych w okresie 5 lat poprzedzających rok, w którym nastąpiło ostatnie nabycie (art. 9 ust. 2 cyt. ustawy) oraz odliczenia kwoty wolnej od podatku (art. 9 ust. 1 pkt 1, 2 i 3 ustawy – jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do I, II i III grupy podatkowej).

Zgodnie z treścią art. 14 ust. 1 powołanej ustawy wysokość podatku ustala się w zależności od grupy podatkowej, do której zaliczony jest nabywca.

W myśl art. 14 ust. 2 ww. ustawy zaliczenie do grupy podatkowej następuje według osobistego stosunku nabywcy do osoby, od której lub po której zostały nabyte rzeczy i prawa majątkowe. Stosownie do art. 14 ust. 3 ww. ustawy do poszczególnych grup podatkowych zalicza się:

1. do grupy I – małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, zięcia, synową, rodzeństwo, ojczyma, macochę i teściów;
2. do grupy II – zstępnych rodzeństwa, rodzeństwo rodziców, zstępnych i małżonków pasierbów, małżonków rodzeństwa i rodzeństwo małżonków, małżonków rodzeństwa małżonków, małżonków innych zstępnych;
3. do grupy III – innych nabywców.
   
   

Natomiast zgodnie z art. 244 § 1 ustawy Kodeks cywilny, hipoteka stanowi ograniczone prawo rzeczowe. Hipotekę regulują odrębne przepisy, a mianowicie ustawa z dnia 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece (Dz. U. z 2019 r. poz. 2204 ze zm.).

W myśl art. 65 ust. 1 ustawy o księgach wieczystych i hipotece w celu zabezpieczenia oznaczonej wierzytelności wynikającej z określonego stosunku prawnego można nieruchomość obciążyć prawem, na mocy którego wierzyciel może dochodzić zaspokojenia z nieruchomości bez względu na to, czyją stała się własnością, i z pierwszeństwem przed wierzycielami osobistymi właściciela nieruchomości (hipoteka).

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni w 2008 r. wraz ze swoim narzeczonym X nabyli na współwłasność w częściach równych spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu. Formą finansowania zakupu przedmiotowego ograniczonego prawa rzeczowego był kredyt we frankach szwajcarskich. Umowę kredytu na kwotę 84.662,98 CHF Wnioskodawczyni i jej narzeczony podpisali 19 listopada 2008 r. Tytułem kredytu wypłacono 205.993,50 zł. Udziały po 1/2 części dla Wnioskodawczyni i narzeczonego w spółdzielczym własnościowym prawie do lokalu zakupione zostało za kwotę po 110.500,00 zł czyli łącznie za 221.000,00 zł. Zabezpieczeniem spłaty kredytu była hipoteka umowna zwykła w wysokości 84.662,98 CHF, a także hipoteka kaucyjna do kwoty 42.331,49 CHF na zabezpieczenie należności ubocznych (odsetek, opłat, prowizji, kosztów dochodzenia roszczeń). Aktualna wartość spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu wynosi ok 183.500 zł, (powierzchnia lokalu 36,7 m² x 5000 zł). Z kolei saldo zadłużenia na marzec 2021 r. wynosi 55.110,39 CHF. Do zapłaty więc pozostało około 227.793,27 zł (wg. średniego kursu CHF zgodnego z tabelą NBP z 10 marca 2021 r.). Narzeczony Wnioskodawczyni zmarł 9 stycznia 2017 r. Jedynymi spadkobiercami po zmarłym X zostali jego rodzice (…) i (…) w wielkości po 1/2 każdy z nich. W przedmiotowym lokalu Wnioskodawczyni mieszka sama i samodzielnie ponosi wszelkie koszty, wiążące się z jego utrzymaniem. Sama spłaca kredyt hipoteczny. Wnioskodawczyni nie jest spokrewniona ani spowinowacona ze spadkobiercami narzeczonego. Rodzice narzeczonego chcieliby przenieść na Wnioskodawczynię swoje udziały w odziedziczonym spółdzielczym własnościowym prawie do lokalu. Wnioskodawczym przejęłaby udziały Państwa (…) w lokalu mieszkaniowym w łącznej wysokości 1/2 na podstawie umowy darowizny, zawartej w formie aktu notarialnego. Nabycie będzie miało charakter nieodpłatny. Żadna ze stron nie otrzyma z tego tytułu żadnej spłaty czy dopłaty. W rezultacie Wnioskodawczyni zostanie jedynym właścicielem mieszkania, ale także przejmie wartość obciążenia hipotecznego w wysokości 126.994,47 CHF, czyli zostanie jedynym kredytobiorcą. Na dzień zawarcia umowy darowizny wartość hipoteki przypadająca na przedmiot darowizny (1/2 udziału w spółdzielczym własnościowym prawie do lokalu) będzie wyższa niż wartość przedmiotu darowizny. Obecna wartość hipoteki przypadająca na przedmiot darowizny wynosi w zaokrągleniu 264.472 zł (kurs średni NBP dla CHF z 10 maja 2021 r.). Natomiast wartość darowanego udziału wynosi w zaokrągleniu 92.000 zł (pow. 1/2 mieszkania x cena rynkowa m² nieruchomości na rynku lokalnym).

Przenosząc powołane powyżej przepisy na grunt przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, że opisana darowizna podlega opodatkowaniu, zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn. Podstawę opodatkowania należy ustalić zgodnie z art. 7 ust. 1 oraz art. 8 ust. 1 tej ustawy.

Zgodnie z treścią art. 18 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn notariusze są płatnikami podatku od darowizny dokonanej w formie aktu notarialnego.

Dokonując oceny tak przedstawionego opisu zdarzenia w kontekście wskazanych przepisów ustawy o podatku od spadków i darowizn stwierdzić należy, że ustanowiona na nieruchomości hipoteka stanowić będzie obciążenie, które należy zaliczyć do długów i ciężarów w rozumieniu art. 7 ww. ustawy. Przy czym, skoro przedmiotem darowizny będzie udział w nieruchomości, to hipoteka będzie stanowić obciążenie w proporcji odpowiadającej temu udziału. Zatem wartość udziału 1/2 w nieruchomości, nabytego w drodze darowizny przez Wnioskodawczynię, powinna być pomniejszona o 1/2 część kwoty hipoteki.

Dla kwestii ustalenia podstawy opodatkowania nie ma znaczenia jaka kwota kredytu pozostała do spłacenia. Istotna jest kwota hipoteki, którą została obciążona opisana we wniosku nieruchomość. Zatem skoro w przedmiotowej sprawie – jak wskazała Wnioskodawczyni – wartość hipoteki (1/2) przekracza wartość nabywanego udziału w nieruchomości wówczas podstawa opodatkowania wyniesie zero. Tym samym nie dojdzie do powstania zobowiązania podatkowego w podatku od spadków i darowizn. Wnioskodawczyni nie będzie zobowiązana do zapłaty podatku od spadków i darowizn z tytułu opisanej we wniosku umowy darowizny.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze zdarzeniem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.