Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-3.4012.7.2021.1.KF
z 27 maja 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 5 stycznia 2021 r. (data wpływu 12 stycznia 2021 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku stosowania kasy on-line – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 stycznia 2021 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku stosowania kasy on-line.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Na przełomie roku 2020/2021 nastąpiło w oparciu o art. 145b ust. 1 pkt 2 lit. a) Ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (tj. Dz. U. 2020 r. poz. 106, 568, 1065, 1106, 1747) w związku z § 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) Rozporządzenia Ministra Finansów z 10 czerwca 2020 r. w sprawie przedłużenia terminów prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii, ustawowe przejście niektórych branż na rejestrowanie transakcji za pośrednictwem kas rejestrujących uregulowanych w art. 111 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (on-line).

Zgodnie z interpretacją Wnioskodawczyni – „(…)” nie jest Ona zobowiązana do wymiany aktualnie posiadanej kasy fiskalnej z funkcją elektronicznego zapisu kopii na kasę z funkcją rejestrującą (on-line) z uwagi, iż nie świadczy ona w myśl art. 145b ust. 1 pkt 2 lit. a) Ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (tj. Dz. U. 2020r. poz. 106, 568, 1065, 1106, 1747) usług związanych z wyżywieniem wyłącznie świadczonych przez stacjonarne placówki gastronomiczne, w tym również sezonowo.

Wnioskodawczyni od 18 maja 2018 r. prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą pod nazwą „(…)” posiada NIP (…) i REGON (…). Miejsce prowadzenia działalności (pracowni) znajduje się przy (…). Przeważająca działalność sklasyfikowana jest pod nr PKD 10.71.Z - produkcja świeżych wyrobów ciastkarskich oraz ciastek, natomiast dodatkowa pod nr PKD 10.72.Z, 10.82.Z, 56.21.Z, 56.29.Z.

Wnioskodawczyni w związku z prowadzoną działalnością posiada kasę fiskalną z funkcją elektronicznego zapisu kopii.

W ramach prowadzonej działalności pracownia prowadzona przez Wnioskodawczynię otwarta jest w nieregularnych godzinach pracy i nie we wszystkie dni tygodnia. Produkcja słodkich wyrobów (tortów, ciast, muffin, itp.) odbywa się na indywidualne zamówienia klientów będących osobami fizycznymi i prawnymi. W lokalu, w którym prowadzona jest pracownia nie ma wydzielonego miejsca na konsumpcję, w którym klient mógłby zjeść zamówione słodkości, a także napić się ciepłych lub zimnych napojów - tego typu usługi nie są świadczone.

W pracowni następuje wyłącznie:

• produkcja wyrobów cukierniczych,
  

• przyjęcie zamówienia w formie telefonicznej- elektroniczne,
  

• odbiór w punkcie wydawczym i zapłata za zamówiony produkt.
  
  
  

Wnioskodawczyni w ramach prowadzonej pracowni oferuje również możliwość przywozu pod wskazany adres zamówionych wcześniej słodkich wyrobów. Wnioskodawczyni w ramach tej usługi dostarcza zamówienie i rozkłada je w miejscu wskazanym przez klienta. Wnioskodawczyni nie zajmuje się wydawaniem wyrobów cukierniczych - usługa popularnie nazywana jest w branży „(…)”.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawczyni nie jest zobowiązana do zakupu i instalacji kasy rejestrującej, o której jest mowa w art. 111 Ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tj. Dz. U. 2020 r. poz. 106, 568, 1065, 1106, 1747).

Zdaniem Wnioskodawczyni:

W związku z rodzajem prowadzonej działalności Podatnik - „(…)” stoi na stanowisku, iż nie prowadzi stacjonarnej lub sezonowej placówki gastronomicznej, w związku z tym nie jest Ona zobowiązana do wymiany aktualnie posiadanej kasy fiskalnej z funkcją elektronicznego zapisu kopii na kasę z funkcją rejestrującą (on-line) z uwagi, iż nie świadczy w myśl art. 145b ust. 1 pkt 2 lit. a) ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tj. Dz. U. 2020 r. poz. 106, 568, 1065, 1106, 1747) usług związanych z wyżywieniem wyłącznie świadczonych przez stacjonarne placówki gastronomiczne, w tym również sezonowo. Pracownia, jaką prowadzi Podatnik, zajmuje się produkcją wyrobów cukierniczych na indywidualne zamówienia klientów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z zapisu art. 111 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej „ustawą o VAT”.

Zgodnie z tym przepisem, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, że obowiązek prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem jednym z podstawowych kryteriów decydujących o obowiązku stosowania do ewidencjonowania kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń.

Z dniem 1 maja 2019 r. weszła w życie ustawa z dnia 15 marca 2019 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw oraz ustawy - Prawo o miarach (Dz. U. poz. 675). Ustawa ta wprowadza do ustawy o podatku od towarów i usług zmiany w zakresie kas rejestrujących. Ustawa ta zakłada m.in. możliwość, a dla podatników prowadzących działalność gospodarczą w określonych w ustawie wrażliwych branżach - obowiązek stosowania nowego rodzaju kas rejestrujących (kas on-line) w celu prowadzenia ewidencji sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Kasy on-line wyposażone są w nowe funkcjonalności umożliwiające, oprócz zapisu w pamięci fiskalnej i chronionej kasy, również przekazywanie w sposób ciągły, zautomatyzowany i bezpośredni danych rejestrowanych przy ich użyciu z prowadzonej ewidencji oraz danych o zdarzeniach mających znaczenie dla pracy kas do systemu teleinformatycznego Centralnego Repozytorium Kas.

W myśl art. 111a ust. 3 ustawy o VAT, kasy rejestrujące łączą się z Centralnym Repozytorium Kas za pośrednictwem sieci telekomunikacyjnej w sposób, który zapewnia:

1. przesyłanie danych z kas rejestrujących do Centralnego Repozytorium Kas w sposób bezpośredni, ciągły, zautomatyzowany lub na żądanie Szefa Krajowej Administracji Skarbowej, w postaci elektronicznej odpowiadającej strukturze logicznej, o której mowa w art. 193a § 2 Ordynacji podatkowej;
   
2. przesyłanie poleceń z Centralnego Repozytorium Kas do kas rejestrujących, dotyczących pracy kas, i ich odbiór przez te kasy:
   1. związanych z fiskalizacją kasy rejestrującej,
      
   2. obejmujących określenie:
      • danych z tej kasy,
        
      • sposobu pracy kasy rejestrującej,
   3. zapewniających prawidłowość pracy kasy rejestrującej.
      
   
   

Art. 111 ust. 6a ustawy o VAT określa wymagania i zasady działania, którym powinny odpowiadać kasy on-line. W myśl przywołanego przepisu, kasa rejestrująca musi zapewniać prawidłowe zaewidencjonowanie, przechowywanie i bezpieczne przesyłanie danych z kasy rejestrującej na zewnętrzne nośniki danych oraz umożliwiać połączenie i przesyłanie danych między kasą rejestrującą, a Centralnym Repozytorium Kas określonych w art. 111a ust. 3 (…).

Pojęcie „kasa fiskalna on-line” zdefiniowane zostało w § 2 pkt 6 rozporządzenia z dnia 29 kwietnia 2019 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U 2019 r. poz. 816 ze zm.), który odwołuje się do treści znowelizowanej ustawy, wskazując, że przez kasę on-line rozumie się kasę, o której mowa w art. 111 ust. 6a ustawy.

Znowelizowana ustawa o VAT wskazuje terminy i grupy podatników, których obejmie obowiązek posiadania kasy on-line. Natomiast podatnicy, prowadzący działalność w innych obszarach niż określone w ustawie, zostali zwolnieni z obowiązku posiadania kas fiskalnych on-line. W ich przypadku ewidencja sprzedaży może być prowadzona z wykorzystaniem dotychczas stosowanych „tradycyjnych” kas fiskalnych.

Zgodnie z art. 145a ust. 1 ustawy o VAT, z zastrzeżeniem art. 145b, podatnicy mogą prowadzić ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii, które nie umożliwiają połączenia i przesyłania danych między kasą rejestrującą, a Centralnym Repozytorium Kas, określonych w art. 111a ust. 3.

Zgodnie z art. 145b ust. 1 pkt 2 lit. a) ustawy o VAT podatnicy mogą prowadzić ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii w terminie do dnia 30 czerwca 2020 r. - do świadczenia usług związanych z wyżywieniem wyłącznie świadczonych przez stacjonarne placówki gastronomiczne, w tym również sezonowo, oraz usług w zakresie krótkotrwałego zakwaterowania.

Przepis ust. 1 stosuje się tylko do kas rejestrujących, przy zastosowaniu których jest prowadzona ewidencja sprzedaży w zakresie sprzedaży towarów lub świadczenia usług wymienionych w ust. 1 (art. 145b ust. 2 ustawy o VAT).

Zgodnie z § 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) Rozporządzenia Ministra Finansów z 10 czerwca 2020 r. w sprawie przedłużenia terminów prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii (Dz. U. z 2020 r. poz. 1059), przedłuża się terminy, w których podatnicy mogą prowadzić ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii, o których mowa w art. 145b ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług do dnia 31 grudnia 2020 r. – do świadczenia usług związanych z wyżywieniem wyłącznie świadczonych przez stacjonarne placówki gastronomiczne, w tym również sezonowo, oraz usług w zakresie krótkotrwałego zakwaterowania.

Na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 ww. rozporządzenia, przedłuża się terminy przyjęte za dzień rozpoczęcia prowadzenia ewidencji, o których mowa w art. 145b ust. 3 pkt 2 i 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług na dzień 1 stycznia 2021 r. – dla podatników, o których mowa w ust. 1 pkt 1.

Powyższe przepisy określają, że podatnicy ograniczeni są w możliwości prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii do dnia 31 grudnia 2020 r., jeśli realizują oni usługi związane z wyżywieniem wyłącznie świadczone poprzez stacjonarne placówki gastronomiczne.

Jak wynika z opisu sprawy, Wnioskodawczyni prowadzi działalność zajmującą się produkcją słodkich wyrobów (tortów, ciast, muffin, itp.), które wykonywane są na indywidualne zamówienie klientów będącymi osobami fizycznymi i prawnymi. W lokalu, w którym prowadzona jest pracownia nie ma miejsca na konsumpcję, w którym klient mógłby zjeść zamówione słodkości. W pracowni następuje wyłącznie produkcja wyrobów cukierniczych, przyjmowanie zamówień w formie telefonicznej/elektronicznej, odbiór w punkcie wydawczym i zapłata za zamówiony produkt. Wnioskodawczyni oferuje także przywóz pod wskazany adres zamówionych wcześniej słodyczy oraz rozłożenie ich w miejscu wskazanym przez klienta. Wnioskodawczyni nie zajmuje się wydawaniem wyrobów cukierniczych – usługa popularnie nazywana jest w branży „(…)”.

Wątpliwości Wnioskodawczyni dotyczą obowiązku zakupu i instalacji kasy rejestrującej on-line.

W przypadku świadczenia usług związanych z wyżywieniem wyłącznie świadczonych przez stacjonarne placówki gastronomiczne, w tym również sezonowo - stosownie do art. 145b ust. 1 pkt 2 lit. a) ustawy o VAT - podatnicy mogą prowadzić ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii w terminie do 30 czerwca 2020 r. Jednocześnie na podstawie rozporządzenia Ministra Finansów z 10 czerwca 2020 r. w sprawie przedłużenia terminów prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii (Dz. U. z 2020 r. poz. 1059) - m.in. dla ww. grupy podatników możliwość ewidencjonowania sprzedaży przy zastosowaniu dotychczasowych kas rejestrujących została wydłużona do 31 grudnia 2020 r.

Mając na uwadze brzmienie przepisu art. 145b ust. 1 pkt 2 lit. a) ustawy o VAT w celu udzielenia odpowiedzi na pytanie Wnioskodawczyni konieczne jest zdefiniowanie dwóch elementów:

• usług związanych z wyżywieniem,
  

• stacjonarnej placówki gastronomicznej.
  
  
  

W ww. przepisie ustawodawca nie odwołuje się wprost do klasyfikacji statystycznych usług, jednakże bazując pomocniczo na tych klasyfikacjach, można zdefiniować ww. pojęcia mając na względzie, że:

• usługi związane z wyżywieniem ujęte zostały w Dziale 56 PKWiU - dział ten obejmuje usługi związane z zapewnieniem pełnego wyżywienia przeznaczonego do bezpośredniej konsumpcji w restauracjach, włączając restauracje samoobsługowe i oferujące posiłki „na wynos”, z lub bez miejsc do siedzenia. Nie jest przy tym istotny rodzaj obiektu serwującego posiłki, ale fakt, że są one przeznaczone do bezpośredniej konsumpcji,
  

• dział 56.10.A PKD obejmuje „Restauracje i inne stałe placówki gastronomiczne” - podklasa ta obejmuje przygotowywanie i podawanie posiłków gościom siedzącym przy stołach lub gościom dokonującym własnego wyboru potraw z wystawionego menu, bez względu na to czy spożywają oni przygotowywane posiłki na miejscu, biorą je na wynos czy są im dostarczane. Ww. podklasa obejmuje działalność: restauracji, kawiarni, restauracji typu fast food, barów mlecznych, barów szybkiej obsługi, lodziarni, pizzerii, miejsc z żywnością na wynos, restauracyjną lub barową prowadzoną w środkach transportu, wykonywaną przez oddzielne jednostki.
  
  
  

Ponadto definiując pojęcie stacjonarnej placówki gastronomicznej należy wskazać, że zgodnie z definicją:

• zawartą w Słowniku Języka Polskiego PWN (ww.sjp.pwn.pl), pod pojęciem gastronomii rozumie się „działalność produkcyjno-usługową obejmującą prowadzenie restauracji, barów, itp.” oraz „sztukę przyrządzania potraw”,
  

• stosowaną w statystyce publicznej opracowaną przez GUS punktem gastronomicznym jest „Placówka gastronomiczna prowadząca ograniczoną działalność gastronomiczną, taka jak: smażalnia, pijalnia, lodziarnia, bufet w kinie, na stadionie, itp. Natomiast placówka gastronomiczna została zdefiniowana jako „Zakład lub punkt gastronomiczny stały lub sezonowy, którego przedmiotem działalności jest przygotowanie oraz sprzedaż posiłków i napojów do spożycia na miejscu i na wynos”.
  
  
  

Analizując okoliczności niniejszej sprawy, w pierwszej kolejności należy zwrócić uwagę na charakter prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności, która dot. produkcji wyrobów cukierniczych takich jak: torty, ciasta, muffiny itp. O ile, w niniejszej sprawie, mamy do czynienia z „produktem” przeznaczonym do bezpośredniej konsumpcji, to nie można przyjąć, że stanowi on „posiłek”. Wyroby co prawda powstają na podstawie złożonego zamówienia przez klienta, to jednak po wyprodukowaniu gotowego wyrobu cukierniczego (tj. toru, ciasta lub muffiny) ich sprzedaż nie wymaga od sprzedawcy (Wnioskodawczyni) wykonania żadnych dodatkowych czynności - tj. ich przetworzenia - tak jak w przypadku usług związanych z wyżywieniem - przygotowaniem posiłku, potrawy nadającej się od razu do spożycia.

Co istotne nie sposób uznać, że pracownia, w której prowadzona jest działalność Wnioskodawczyni spełnia definicję stacjonarnej placówki gastronomicznej, jak wynika bowiem z opisu sprawy w lokalu, w którym prowadzona jest pracownia nie ma wydzielonego miejsca na konsumpcję, w którym klient mógłby zjeść zamówione słodkości, a także napić się ciepłych lub zimnych napojów - tego typu usługi nie są świadczone.

W pracowni następuje wyłącznie:

• produkcja wyrobów cukierniczych,
  

• przyjęcie zamówienia w formie telefonicznej- elektroniczne,
  

• odbiór w punkcie wydawczym i zaplata za zamówiony produkt.
  
  
  

Ww. pracownia, w której Wnioskodawczyni produkuje ww. wyroby cukiernicze („produkty”) nie wpisuje się zatem w zakres pojęcia stacjonarnej placówki gastronomicznej rozumianej jako zakład lub punkt gastronomiczny stały lub sezonowy, którego przedmiotem działalności jest przygotowanie oraz sprzedaż posiłków i napojów do spożycia na miejscu i na wynos.

Ponadto, należy dodać, że dla przeważającej działalności polegającej na produkcji świeżych wyrobów ciastkarskich oraz ciastek Wnioskodawczyni podaje symbol PKD 10.71.Z - zatem symbol odnoszący się do działalności w zakresie „produkcji” tego typu wyrobów, a nie symbol PKD 56.10.A obejmujący działalność restauracji i innych stałych placówek gastronomicznych, co pośrednio przemawia również za przyjęciem ww. stanowiska. Bez znaczenia pozostaje także fakt, że w ramach prowadzonej pracowni Wnioskodawczyni oferuje również możliwość przywozu pod wskazany adres zamówionych wcześniej słodkich wyrobów (w ramach tej usługi dostarcza zamówienie i rozkłada je w miejscu wskazanym przez klienta), skoro nie świadczy usług związanych z wyżywieniem w ramach stacjonarnej placówki gastronomicznej.

Tym samym, mając na uwadze zapisy art. 145b ust. 1 pkt 2 lit. a) ustawy o VAT, oraz przedstawiony opis stanu faktycznego, należy stwierdzić, że Wnioskodawczyni nie będzie obligatoryjnie zobowiązana do prowadzenia ewidencji sprzedaży za pomocą kasy on-line.

W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we (…), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.