2021.05.21 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP4-3.4012.175.2021.1.DS
z 21 maja 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 15 marca 2021 r. (data wpływu 22 marca 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zwolnienia od podatku udzielonego poręczenia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 39 ustawy o VAT - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 marca 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zwolnienia od podatku udzielonego poręczenia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 39 ustawy o VAT.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

A. Spółka . z o.o. („Wnioskodawca” lub „Spółka”) jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. Wnioskodawca jest podmiotem powiązanym z B. Sp. z o.o. sp. k (dalej: „B”). Spółka oraz B. należą do grupy projektowo-budowlanej, w ramach której prowadzą szereg inwestycji budowlanych. Działają również w branży deweloperskiej.

Działalność Wnioskodawcy skupia się na projektowaniu i wykonywaniu infrastruktury podziemnej, zwłaszcza wodno-kanalizacyjnej i ciepłowniczej. Ponadto, Spółka świadczy usługi w zakresie specjalistycznych prac osadzania dużych zbiorników i przepompowni, modernizacji istniejących sieci, przewiertów i mikrotunelingu.

B. zawarła ze spółką C. S.A. (dalej: „Wierzyciel”) umowę o generalne wykonawstwo inwestycji deweloperskiej. Równocześnie, zgodnie z art. 876-887 KC, Wnioskodawca udzielił poręczenia Wierzycielowi w celu zabezpieczenia zwrotu lub/i rozliczenia zaliczek na poczet powyższej inwestycji. Wnioskodawca odpowiada wobec Wierzyciela do kwoty 7 533 805,14 zł brutto.

Wnioskodawcy z tytułu udzielenia poręczenia przysługuje wynagrodzenie ustalone procentowo do wartości poręczonej kwoty, płatne w terminie uzgodnionym, z zastrzeżeniem, że w przypadku braku uzgodnienia wyżej wskazanego terminu, wynagrodzenie będzie płatne w terminie 24 miesięcy od daty zakończenia obowiązywania Poręczenia.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy udzielenie opisanego poręczenia będzie czynnością zwolnioną z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 39 ustawy o VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, udzielenie opisanego poręczenia będzie czynnością zwolnioną z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 39 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do treści art. 8 ust. 1 Ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Definicja świadczenia usług była wielokrotnie przedmiotem orzeczeń TSUE. W ramach orzecznictwa zostały wypracowane przesłanki, które powinny być spełnione, aby w danym przypadku można było mówić o świadczeniu usług w rozumieniu przepisów o VAT, tj.:

powinna zostać określona (powinna być możliwa do zdefiniowania) usługa (świadczenie);

powinien istnieć bezpośredni związek między świadczeniem i otrzymywanym wynagrodzeniem;

powinien istnieć konkretny beneficjent świadczenia;

świadczenie powinno wynikać ze stosunku prawnego łączącego strony;

świadczenia powinny mieć charakter wzajemny.

W przytoczonym stanie faktycznym, na podstawie zawartej umowy poręczenia, zgodnie z art. 876 887 KC, Spółka zobowiązała się wobec Wierzyciela do wykonania świadczenia, powstałego pomiędzy B a Wierzycielem w postaci zwrotu lub/i rozliczenia zaliczek na generalne wykonawstwo inwestycji deweloperskiej. W przypadku, w którym B nie wykonałoby świadczenia, Wnioskodawca byłby zobowiązany do zapłaty poręczonej kwoty. Za tą gotowość Wnioskodawca pobiera od B wynagrodzenie w wysokości ustalonej procentowo do wartości poręczonej kwoty.

W omawianym stanie faktycznym jasno zdefiniowano usługę udzielenia poręczenia (gotowość do wypłaty określonej sumy pieniędzy w przypadku wystąpienia określonego zdarzenia), istnieje bezpośredni związek między udzieleniem poręczenia a otrzymanym wynagrodzeniem ustalonym procentowo do wartości poręczonej kwoty. Taka konstrukcja udzielanego świadczenia potwierdza również jego wzajemny charakter. Udzielone poręczenie, wynika z umowy poręczenia zawartej pomiędzy Wnioskodawcą, który jest poręczycielem, a B, czyli dłużnikiem, który jest także beneficjentem tego świadczenia. Nie ulega zatem wątpliwości, że udzielenie poręczenia w zamian za wynagrodzenie stanowi odpłatne świadczenie usług w rozumieniu przepisów o VAT.

Stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku wynosi, co do zasady 22%. Równocześnie zgodnie z art. 146aa ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku o której mowa w art. 41 ust. 1 wynosi 23%. Zatem, co do zasady świadczenie usług podlega podstawowej stawce VAT tj. 23%.

Równocześnie jednak, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 39 ustawy o VAT, zwolnione z podatku są usługi w zakresie udzielania poręczeń, gwarancji i wszelkich innych zabezpieczeń transakcji finansowych i ubezpieczeniowych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu tych usług, a także zarządzanie gwarancjami kredytowymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

Art. 43 ust. 1 pkt 39 ustawy o VAT został wprowadzony do ustawy o VAT w wyniku implementacji Dyrektywy 2006/112/WE Rady w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej i odpowiada art. 135 ust. 1 lit. c Dyrektywy zgodnie z którym, państwa członkowskie zwalniają z podatku VAT pośrednictwo lub wszelkie działania w zakresie gwarancji kredytowych, poręczeń i wszelkich innych zabezpieczeń i gwarancji oraz zarządzanie gwarancjami kredytowymi przez kredytodawcę. Przepis ten przewiduje zatem bezpośrednie zwolnienie z podatku VAT poręczeń.

Zdaniem Wnioskodawcy wskazane zwolnienie znajdzie zastosowanie w omawianym stanie faktycznym.

Jak zostało wskazane w opisie stanu faktycznego, Wnioskodawca udziela poręczenia zdefiniowanego w kodeksie cywilnym. Nie ulega wątpliwości, że taka czynność spełnia definicję poręczenia zawartą w art. 43 ust. 1 pkt 39 ustawy o VAT. Równocześnie, świadczenie Wnioskodawcy ma charakter finansowy/pieniężny. Przesądza o tym fakt, że poręczenie zostało udzielone jako zabezpieczenie zwrotu lub/i rozliczenia zaliczki, która jest świadczeniem pieniężnym, a wynagrodzenie zostało ustalone jako procent poręczanej kwoty. Nie ulega zatem wątpliwości, że transakcja ma charakter finansowy. Zatem usługa taka będzie zwolniona z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 39 ustawy o VAT.

Prawidłowość takiego stanowiska znajduje potwierdzenie w praktyce organów podatkowych, przykładowo w interpretacji z dnia 6 kwietnia 2018 r. Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej nr 0114-KDIP4.4012.86.2018.2.BS, w której organ stwierdził, że „Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa należy stwierdzić, że czynności wykonywane przez Wnioskodawcę w ramach Porozumienia - udzielenie gwarancji za zobowiązania Spółki zależnej za wynagrodzeniem, w wyniku których Spółka zobowiązała się do zapłaty wszelkich sum niezapłaconych w dacie ich wymagalności przez Spółkę zależną z tytułu nabycia produktów dostawcy, stanowią usługi w zakresie udzielania gwarancji. (...) W świetle powyższego należy stwierdzić, że w opisanej sytuacji dochodzi do świadczenia przez Wnioskodawcę usługi w zakresie udzielania gwarancji transakcji finansowej, korzystającej ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 39 ustawy”.

Reasumując, Zdaniem Wnioskodawcy, udzielenie opisanego poręczenia będzie czynnością zwolnioną z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 39 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106 ze zm.) zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary – na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast, w myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez świadczenie usług należy przede wszystkim rozumieć określone zachowanie podatnika na rzecz odrębnego podmiotu, które zasadniczo wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę. Przez świadczenie usług należy zatem rozumieć każde zachowanie niebędące dostawą towarów i świadczone na rzecz innego podmiotu.

Powołane przepisy wskazują, że pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres, gdyż nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz również zobowiązanie do powstrzymania się od dokonywania czynności lub do tolerowania czynności bądź sytuacji. Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Należy jednak zaznaczyć, że nie każde powstrzymanie się od działania, czy tolerowanie czynności lub sytuacji może zostać uznane za usługę w rozumieniu przepisów ustawy.

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady, podlegają opodatkowaniu VAT wówczas, gdy są wykonywane odpłatnie (z wyjątkiem przypadków ściśle określonych w art. 7 ust. 2 oraz w art. 8 ust. 2 ustawy).

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Przy czym przepisy ustawy nie określają postaci wynagrodzenia.

W dorobku orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (np. wyrok z dnia 8 marca 1988 r. w sprawie C-102/86 Apple and Pear Development Council przeciwko Commissioners of Customs and Excise), przyjmuje się, że odpłatność ma miejsce wtedy, gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług a otrzymanym wynagrodzeniem, przy czym wynagrodzenie jakkolwiek musi być wyrażone w pieniądzu, to jednak nie musi być w tej formie dokonane. Należy podkreślić, że na gruncie przepisów o podatku od towarów i usług bez znaczenia pozostaje to, czy kwota uzyskanego wynagrodzenia (cena) została skalkulowana tak, że stanowi tylko koszt wytworzenia towaru lub wykonania usługi, czy została powiększona także o zysk sprzedającego.

Skoro przepisy nie określają formy zapłaty za świadczoną usługę, należy uznać, że zobowiązanie usługobiorcy może mieć postać świadczenia nie tylko określonej sumy pieniędzy, ale także świadczenia innej usługi (usługi wzajemnej). Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę. Ponadto, aby dana czynność (świadczenie) podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym pomiędzy świadczoną usługą a świadczeniem wzajemnym. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia.

Odpłatność określana jest przez strony umowy i jeśli strony ustalą zapłatę, wówczas wykonane świadczenie staje się odpłatne. W przypadku istnienia świadczenia wzajemnego otrzymanego przez świadczącego usługę, należy uznać czynności wykonywane w ramach zawartej umowy za odpłatne świadczenie usług określone w art. 8 ust. 1 ustawy, podlegające opodatkowaniu na zasadach ogólnych.

Wobec powyższej analizy, dostawa towarów lub świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wtedy, gdy są wykonane odpłatnie, oraz gdy pomiędzy dostawcą towaru lub świadczącym usługę i ich beneficjentem (odbiorcą) istnieje jawny lub dorozumiany stosunek prawny (umowa), w ramach którego spełniane są świadczenia wzajemne.

Podkreślić należy, że dokonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług może albo być opodatkowana właściwą stawką podatku, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług zwolnienie od podatku.

Zastosowanie zwolnienia od podatku, jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku dostaw towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 39 ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie udzielania poręczeń, gwarancji i wszelkich innych zabezpieczeń transakcji finansowych i ubezpieczeniowych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu tych usług, a także zarządzanie gwarancjami kredytowymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

Sprecyzowanie przepisów regulujących zwolnienie od podatku od towarów i usług dla usług finansowych ma na celu zapewnienie jednolitego stosowania tego zwolnienia w odniesieniu do rynku wspólnotowego, jak również zapewnienie spójności przepisów dotyczących podatku od towarów i usług z przepisami krajowymi regulującymi funkcjonowanie rynku finansowego.

W świetle art. 43 ust. 15 ustawy – zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37-41, nie mają zastosowania do:

czynności ściągania długów, w tym factoringu;
usług doradztwa;
usług w zakresie leasingu.

Z okoliczności sprawy wynika, że Spółka jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. Wnioskodawca jest podmiotem powiązanym z B Sp. z. o.o. sp. k. Spółka oraz B należą do grupy projektowo-budowlanej, w ramach której prowadzą szereg inwestycji budowlanych. Działają również w branży deweloperskiej.

B zawarła ze spółką C S. A. ( „Wierzyciel”) umowę o generalne wykonawstwo inwestycji deweloperskiej. Równocześnie, zgodnie z art. 876-887 KC, Wnioskodawca udzielił poręczenia Wierzycielowi w celu zabezpieczenia zwrotu lub/i rozliczenia zaliczek na poczet powyższej inwestycji. Wnioskodawca odpowiada wobec Wierzyciela do kwoty 7 533 805,14 zł brutto.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia, czy udzielenie przez Wnioskodawcę poręczenia
jest czynnością zwolnioną z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 39 ustawy o VAT.

Wskazać należy, że art. 43 ust. 1 pkt 39 ustawy, obejmuje zwolnieniem od podatku czynności udzielania poręczeń, gwarancji i innych zabezpieczeń transakcji finansowych i ubezpieczeniowych, rozumianych jako zgoda poręczyciela, gwaranta lub udzielającego zabezpieczenia, do spłacenia długu lub każdego innego zobowiązania finansowego w imieniu dłużnika, w przypadku niewywiązywania się przez niego ze spłaty długu. Należy ponadto zaznaczyć, że warunkiem objęcia zwolnieniem od podatku powyższych poręczeń, gwarancji i zabezpieczeń jest ich finansowy charakter.

Zgodnie ze Słownikiem języka polskiego PWN (wydanie internetowe: https://sjp.pwn.pl) gwarancja to: «poręczenie, że coś nastąpi albo że jest prawdziwe», «odpowiedzialność osoby trzeciej za zobowiązania dłużnika wobec wierzyciela».

Poręczenie zostało zdefiniowane w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm.) w art. 876-887.

Stosownie do art. 876 § 1 ustawy Kodeks cywilny, przez umowę poręczenia poręczyciel zobowiązuje się względem wierzyciela wykonać zobowiązanie na wypadek, gdyby dłużnik zobowiązania nie wykonał. W myśl art. 879 § 1 Kodeksu cywilnego o zakresie zobowiązania poręczyciela rozstrzyga każdoczesny zakres zobowiązania dłużnika.

W efekcie, poręczenie stanowi świadczenie na rzecz innego podmiotu polegające na udostępnieniu kapitału na wskazany w umowie okres. Czynności udzielenia poręczenia w zamian za wynagrodzenie w postaci odsetek lub prowizji za korzystanie z cudzego kapitału traktowane są jako odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy, korzystające ze zwolnienia na podstawie ww. art. 43 ust. 1 pkt 39 ustawy.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że w niniejszej sprawie, Wnioskodawca udzielił poręczenia Wierzycielowi w celu zabezpieczenia zwrotu lub/i rozliczenia zaliczek na poczet inwestycji deweloperskiej. Wnioskodawca odpowiada wobec Wierzyciela do kwoty 7 533 805,14 zł brutto. Wnioskodawcy z tytułu udzielenia poręczenia przysługuje wynagrodzenie ustalone procentowo do wartości poręczonej kwoty, płatne w terminie uzgodnionym, z zastrzeżeniem, że w przypadku braku uzgodnienia wyżej wskazanego terminu, wynagrodzenie będzie płatne w terminie 24 miesięcy od daty zakończenia obowiązywania Poręczenia.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy, oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa, należy stwierdzić, że udzielenie poręczenia przez Wnioskodawcę w celu zabezpieczenia zwrotu lub/i rozliczenia zaliczek na poczet inwestycji deweloperskich za wynagrodzeniem, stanowi usługę świadczoną na rzecz Wierzyciela w zakresie udzielania poręczeń.

Podsumowując, poręczenie udzielone przez Wnioskodawcę Wierzycielowi, w celu zabezpieczenia zwrotu lub/i rozliczenia zaliczek na poczet inwestycji deweloperskich, stanowi odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ustawy i zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 39 ustawy, korzysta ze zwolnienia od podatku VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin