2021.05.21 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-3.4012.118.2021.1.DS
z 21 maja 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 18 marca 2021 r. (data wpływu 24 marca 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie niepodlegania opodatkowaniu sprzedaży działek – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 marca 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie niepodlegania opodatkowaniu sprzedaży działek.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest właścicielem działek gruntu o numerach A/1, A/2, A/3, A/5, A/6 położonych we wsi (…) gmina (…). Uprzednio były to dwie większe działki o numerach B i C – które zawierały też w sobie później wydzieloną działkę o numerze A/4, której właścicielem został brat Zainteresowanego. Działki te zaklasyfikowane są jako grunty orne R II, znajdują się na terenach mieszkalnictwa niskiego oznaczonego symbolem MN, mają zapewniony dostęp do drogi publicznej.

Na jednej z działek znajdował się domek letniskowy, który uległ całkowitemu spaleniu i nie został odbudowany.

Działki nie są obecnie użytkowane i dzierżawione.

Grunty objęte wymienionymi wyżej działkami (wcześniej noszącymi numery B i C) Wnioskodawca nabył w następujący sposób:

w drodze dziedziczenia po swoim ojcu (…) zmarłym (…) nabył 1/3 ww. gruntów – postanowienie Sądu Rejonowego w (…) z dnia 12 marca 2002 r. (…). Pozostałymi współwłaścicielami tych nieruchomości byli Jego matka oraz brat również dziedziczący po zmarłym,
w drodze darowizny od brata (…) nabył udział wynoszący 3/12 w wyżej wymienionych gruntach – Kancelaria Notarialna (…) Rep. (…) z dnia (…),
w drodze darowizny od matki (…) nabył udział wynoszący 2/12 w wyżej wymienionych gruntach – Kancelaria Notarialna (…) Rep. (…) z dnia (…),
w drodze umowy zniesienia współwłasności i umowy darowizny od swojego brata (…) nabył udział wynoszący 3/60 w wyżej wymienionych gruntach – Kancelaria Notarialna (…) Rep. (…) z dnia (…)r. – po tej umowie udział w ww. nieruchomościach wynosił 48/60, a brat (…) posiadał 12/60 tych nieruchomości,
w 2017 r. dokonano połączenia działek ewidencyjnych B (pow. ha = 0,5100) i C (pow. ha = 0,5000) Wykaz synchronizacyjny: stan w ewidencji (powstała z połączenia B i C) – nr działki: A (pow. ha = 1,0044). Położenie – Województwo (…), Powiat: (…), Jednostka ewidencyjna: (…), Obręb ewidencyjny: (…),
następnie jako współwłaściciele Wnioskodawca oraz Jego brat dokonali podziału ww. nieruchomości (ostateczna decyzja zatwierdzająca podział nieruchomości 2 maja 2017 r.) na skutek czego utworzonych zostało 6 działek:
1. działka A/1 (powierzchnia w ha = 0,1541),
2. działka A/2 (powierzchnia w ha = 0,1686),
3. działka A/3 (powierzchnia w ha = 0,1509),
4. działka A/4 (powierzchnia w ha = 0,2009),
5. działka A/5 (powierzchnia w ha = 0,1659),
6. działka A/6 (powierzchnia w ha = 0,1640),
w drodze umowy zniesienia współwłasności z Jego bratem (…) – Kancelaria Notarialna (…) z dnia 2 czerwca 2020 r. – stał się właścicielem działek o numerach A/1, A/2, A/3, A/5, A/6, zaś brat właścicielem działki o numerze A/4.

Wnioskodawca oświadcza, że nie przysługiwało Mu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę naliczonego w związku z nabyciem nieruchomości wskazanych we wniosku, gdyż nie był podatnikiem podatku VAT, a ponadto nabył te działki w ramach dziedziczenia i darowizn dokonywanych pomiędzy członkami najbliższej rodziny, a czynności te nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Czynności nabycia działek nie były udokumentowane fakturą.

Wszystkie działki objęte wnioskiem są działkami rolnymi i nie są użytkowane – leżą odłogiem. Wnioskodawca dokonał wraz z drugim współwłaścicielem – Jego bratem
– podziału przedmiotowych nieruchomości, gdyż było to konieczne do zniesienia współwłasności.

Na etapie podziału nie była wydzielana droga wewnętrzna. Przed sprzedażą nieruchomości Zainteresowany nie będzie wnioskował o wydanie pozwolenia na budowę, bądź o zmianę przeznaczenia tego gruntu.

Poza szukaniem potencjalnych nabywców na własną rękę, nie będzie On podejmował żadnych czynności. Przed sprzedażą przedmiotowych nieruchomości, nie zamierza czynić jakichkolwiek działań dotyczących zwiększenia wartości nieruchomości. Wnioskodawca w związku ze sprzedażą nieruchomości zamierza jedynie umieścić ogłoszenie na powszechnie dostępnych platformach ogłoszeniowych.

Zainteresowany nie zawierał umowy przedwstępnej z potencjalnymi nabywcami.

Wnioskodawca sprzedaż rozważa ponieważ działek tych nie użytkuje w żaden sposób i nie zamierza tego robić w przyszłości. Centrum Jego spraw życiowych przenosi się do Warszawy, gdzie pracuje zawodowo w oparciu o umowę o pracę. Osiągnięty ze sprzedaży dochód pozwoliłby Zainteresowanemu zapewnić byt swojej rodzinie. Nie zdecydował jeszcze, czy sprzeda jedną z działek czy też wszystkie, zależne jest to od kosztów urządzenia się w Warszawie i od kwot uzyskiwanych ze sprzedaży działek.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy sprzedaż działki o numerze A/3 stanowi odpłatną dostawę towarów w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług i czy w związku z tym sprzedaż ta będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, czy też nie?
Czy sprzedaż wszystkich należących do Wnioskodawcy działek o nr A/1, A/2, A/3, A/5, A/6 stanowi odpłatną dostawę towarów w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług i czy w związku z tym sprzedaż ta będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, czy też nie?

Zdaniem Wnioskodawcy, zarówno sprzedaż jednej działki o numerze A/3, jak i wszystkich posiadanych przez Niego działek o nr A/1, A/2, A/3, A/5, A/6 nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Wynika to z faktu, że wprawdzie grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju, lecz aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług, Wnioskodawca zaś nie jest podatnikiem w tym zakresie.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, według art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności działa jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej – zawarta w ustawie – ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej. W kontekście powyższego, nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

W ocenie Wnioskodawcy, sprzedając działki, których dotyczy wniosek o interpretację, obojętne czy jedną z nich czy wszystkie, będzie korzystał z przysługującego Mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania. Wynika to z okoliczność w jakich te działki nabył od członków swojej najbliższej rodziny, oraz tego, że nie dokonywał żadnych czynność typowych dla podmiotów działających w obrocie nieruchomości, a mających na celu zwiększenie ceny zbywanego terenu, takich jak wydzielanie dróg wewnętrznych, uzbrojenie terenu czy uzyskiwanie pozwoleń na budowę. Działki te Zainteresowany nabył do majątku własnego na skutek zdarzeń związanych z Jego sytuacją osobistą i rodzinną, pochodziły one od najbliższej rodziny Wnioskodawcy i uzyskane z ich sprzedaży środki zamierza spożytkować w celu zaspokojenia potrzeb swoich i swojej rodziny.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary – na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie zatem z ww. przepisami, grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów – w rozumieniu art. 7 ustawy – podlega jednak opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności.

Jak wynika natomiast z art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności. Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną).

W powołanym wyżej orzeczeniu TSUE wskazał, że inaczej jest w przypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z dnia 11 grudnia 2006 r., str. 1, z późn. zm.). Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W podobny sposób kwestię tę rozstrzygnął Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w orzeczeniu z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca jest właścicielem działek gruntu o numerach A/1, A/2, A/3, A/5, A/6 położonych we wsi (…) gmina (…). Uprzednio były to dwie większe działki o numerach B i C. Wnioskodawca dokonał wraz z drugim współwłaścicielem – Jego bratem – podziału przedmiotowych nieruchomości, gdyż było to konieczne do zniesienia współwłasności.

Działki te zaklasyfikowane są jako grunty orne R II, znajdują się na terenach mieszkalnictwa niskiego oznaczonego symbolem MN, mają zapewniony dostęp do drogi publicznej. Działki nie są obecnie użytkowane i dzierżawione.

Wnioskodawca oświadczył, że nie przysługiwało Mu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę naliczonego w związku z nabyciem nieruchomości wskazanych we wniosku, gdyż nie był podatnikiem podatku VAT, a ponadto nabył te działki w ramach dziedziczenia i darowizn dokonywanych pomiędzy członkami najbliższej rodziny, a czynności te nie podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Czynności nabycia działek nie były udokumentowane fakturą.

Wszystkie działki objęte wnioskiem są działkami rolnymi i nie są użytkowane – leżą odłogiem.

Zainteresowany nie zawierał umowy przedwstępnej z potencjalnymi nabywcami.

W analizowanej sprawie Wnioskodawca ma wątpliwości, czy planowana sprzedaż działek nr A/1, A/2, A/3, A/5 oraz A/6 będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Jak wynika z dokonanej wyżej analizy przepisów, dostawa towarów (np. nieruchomości) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Dopiero po zdefiniowaniu podmiotu jako podatnika VAT – co do zasady – mają dla określenia jego praw i obowiązków zastosowanie przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle powyższego, aby wyjaśnić wątpliwości Wnioskodawcy należy w pierwszej kolejności ustalić, czy w okolicznościach niniejszej sprawy Zainteresowany działa w charakterze podatnika zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy.

Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Jak wyjaśniono wyżej – odwołując się zarówno do treści przepisów ustawy, jak i stanowiska judykatury – w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników.

W niniejszej sprawie, w odniesieniu do planowanej sprzedaży działek brak jest przesłanek pozwalających uznać, że dokonując dostawy ww. działek Wnioskodawca wystąpi w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą w myśl art. 15 ust. 2 ustawy.

Należy bowiem zauważyć, że w analizowanym przypadku brak jest przesłanek świadczących o takiej aktywności Wnioskodawcy w przedmiocie planowanej sprzedaży działek, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego – stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności). Nie wystąpił bowiem ciąg zdarzeń, które jednoznacznie przesądzają, że sprzedaż wskazanych we wniosku działek wypełnia przesłanki działalności gospodarczej. Wnioskodawca nie podjął takich aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, które świadczyłyby o angażowaniu środków w sposób podobny do wykorzystywanych przez handlowców. Działania podejmowane przez Wnioskodawcę należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Zainteresowany sprzedając przedmiotowe działki, będzie korzystał z przysługującego Jemu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, co oznacza, że nie wypełni przesłanek zdefiniowanych w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy, i nie wystąpi w roli podatnika podatku od towarów i usług w stosunku do tych transakcji. W konsekwencji, sprzedaż wszystkich wskazanych działek nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że:

Ad 1.

Sprzedaż działki o numerze A/3 nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 ustawy, z uwagi na fakt, że Wnioskodawca z tytułu tej transakcji nie będzie działać w charakterze – zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy – podatnika VAT, prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Ad 2.

Sprzedaż wszystkich należących do Wnioskodawcy działek o nr A/1, A/2, A3, 961/5, A/6 nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 ustawy, z uwagi na fakt, że Wnioskodawca z tytułu tej transakcji nie będzie działać w charakterze – zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy – podatnika VAT, prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytań nr 1 i nr 2 jest prawidłowe.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin