Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP4-3.4012.206.2021.2.EK
z 27 maja 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 12 marca 2021 r. (data wpływu 26 marca 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania nieodpłatnej dostawy nieruchomości gruntowej w przypadku zrzeczenia się przez Skarb Państwa odszkodowania za wywłaszczenie – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 marca 2021 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania nieodpłatnej dostawy nieruchomości gruntowej w przypadku zrzeczenia się przez Skarb Państwa odszkodowania za wywłaszczenie.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Decyzją Wojewody (…) z dnia (…), Nr (…) o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej pn.: „Rozbudowa odcinka (…)”, nieruchomości oznaczone ewidencyjnie jako Obręb (…), działka nr 1 o pow. 0,6278 ha, zapisana w księdze wieczystej KW (…) oraz jako Obręb (…), działka nr 2 o pow. 0,0159 ha i działka nr 3, o pow. 0,0314 ha, zapisane w księdze wieczystej (…), przeszły z mocy prawa - w trybie ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych - na własność Województwa (…).

Na dzień wydania decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej oraz na dzień, kiedy decyzja ta stała się ostateczna, właścicielem ww. nieruchomości był Skarb Państwa.

Podstawą nabycia przez Skarb Państwa były:

1. w przypadku działki 1 - wniosek z dnia 18 listopada 1996 r. oraz odpis z rejestru (…) za lata 1944 - 1958 i 1967 - 1985 oraz art. 32 ustawy z dnia 20 marca 1950 r. o terenowych organach jednolitej władzy państwowej (Dz. U. Nr 14 poz. 130). Wpisano dnia 2 lipca 1997 r.
   
2. w przypadku działki nr 2, powstałej z działek nr:
   
   • (…) - orzeczenie Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w (…) z dnia 30 maja 1951 r., (…) oraz postanowienie prostujące z dnia 5 listopada 1965 r.
     
   • (…) - orzeczenie Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w (…) z dnia 30 maja 1951 r., (…) oraz postanowienie prostujące z dnia 9 sierpnia 1965 r.
     
   • (…) - orzeczenie Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w (…) z dnia 30 maja 1951 r., (…).
   Decyzją Wojewody (…) z dnia 17 kwietnia 1991 r. Nr (…), m.in. działka nr (…) została nieodpłatnie nabyta z mocy prawa przez Gminę Miasta (…). Jednakże w dniu 22 maja 1995 r. decyzją (…), Wojewoda (…) uchylił za zgodą stron powyższą decyzję w części dotyczącej m.in. działki nr (…).
   
3. w przypadku działki nr 3, powstałej z działek nr:
   • (…) - orzeczenie Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w (…) z dnia 30 maja 1951 r., (…) oraz postanowienie prostujące z dnia 5 listopada 1965 r.
     
   • (…) - orzeczenie o zamianie nieruchomości z dnia 1 października 1953 r. Nr (…).
     
   • (…) - orzeczenie Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w (…) z dnia 30 maja 1951 r., (…) oraz postanowienie prostujące z dnia 5 listopada 1965 r.
     
   • (…) - orzeczenie Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w (…) z dnia 14 stycznia 1958 r., (…).
     
     
   
   

Decyzją Wojewody (…) z dnia 27 marca 1991 r. (…), m.in. działka nr (…) została nieodpłatnie nabyta z mocy prawa przez Gminę Miasta (…). Jednakże w dniu 22 maja 1995 r. decyzją (…), Wojewoda (…) uchylił za zgodą stron powyższą decyzję w części dotyczącej działki nr (…).

Dział (…) pozostawał wolny od wpisów. Z kolei w dziale III znajdujące się wpisy nie dotyczyły przedmiotowej działki nr 1.

W przypadku księgi wieczystej KW (…) zarówno dział III jak i IV pozostawał wolny od wpisów.

Zgodnie z art. 12 ust. 4f ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych, odszkodowanie przysługuje dotychczasowym właścicielom nieruchomości, użytkownikom wieczystym nieruchomości oraz osobom, którym przysługuje do nieruchomości ograniczone prawo rzeczowe.

Na gruncie niniejszej sprawy odszkodowanie przysługuje byłemu właścicielowi nieruchomości, tj. Skarbowi Państwa, z tytułu utraty prawa własności. Wysokość odszkodowania ustalana jest w oparciu o wycenę rzeczoznawcy majątkowego. Sporządzony na potrzeby toczącego się postępowania operat szacunkowy obejmuje wartość gruntu oraz wartość składników roślinnych.

Ustawą z dnia 5 sierpnia 2015 r. o zmianie ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych oraz niektórych innych ustaw, ustawodawca wprowadził przepis umożliwiający zrzeczenie się odszkodowania przez Skarb Państwa oraz jednostki samorządu terytorialnego.

Zgodnie z art. 12 ust. 7 ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych: „Jeżeli przemawia za tym interes społeczny lub gospodarczy Skarb Państwa albo jednostka samorządu terytorialnego mogą zrzec się w całości lub w części odszkodowania za nieruchomości, o których mowa w ust. 4, w formie pisemnej pod rygorem nieważności. Oświadczenie to składa się do organu, o którym mowa w ust. 4a”.

Zgodnie z art. 12 ust. 8 ww. ustawy: „W przypadku zrzeczenia się odszkodowania za nieruchomości, o których mowa w ust. 4:

1. przed wszczęciem postępowania ustalającego wysokość odszkodowania - postępowania nie wszczyna się;
2. w trakcie postępowania ustalającego wysokość odszkodowania - postępowanie umarza się;
3. po wydaniu decyzji ustalającej wysokość odszkodowania - decyzję wygasza się”.

W związku z powyższym, obecnie w toku prowadzonego postępowania odszkodowawczego Skarb Państwa jako dotychczasowy właściciel nieruchomości rozważa możliwość zrzeczenia się odszkodowania za przejętą na własność Województwa (…) nieruchomość (grunt wraz ze składnikami roślinnymi).

Mając na uwadze art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie.

Zgodnie z art. 7 ust. 2 pkt 2 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności darowizny jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w przypadku zrzeczenia się przez Skarb Państwa odszkodowania z tytułu utraty prawa własności do nieruchomości (gruntu wraz ze składnikami roślinnymi), powstanie po stronie Skarbu Państwa obowiązek w zakresie podatku od towarów i usług?

Według stanowiska wnioskodawcy, w sytuacji gdy w związku z przejęciem z mocy prawa prawa własności nieruchomości przez Województwo (…) nastąpiłaby wypłata odszkodowania na rzecz Skarbu Państwa, wówczas doszłoby do odpłatnej dostawy towarów, skutkującej powstaniem po stronie Skarbu Państwa obowiązku zapłaty podatku od towarów i usług.

W oparciu o przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu od towarów i usług podlega stanowiące dostawę towarów przeniesienie własności nieruchomości w zamian za wynagrodzenie przyjmujące formę odszkodowania.

Jednakże w przypadku zrzeczenia się odszkodowania przez Skarb Państwa, zdaniem Wnioskodawcy, nie dochodzi do dostawy towarów za wynagrodzeniem.

Ponadto, Wnioskodawca zwraca uwagę na to, jak wynika z treści wniosku, nabycie nieruchomości przez Skarb Państwa nastąpiło przed wejściem w życie ustawy o podatku od towarów i usług. Z uwagi na powyższe, obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług w związku ze zrzeczeniem się odszkodowania przez Skarb Państwa za przedmiotową nieruchomość (grunt wraz ze składnikami roślinnymi), nie powstanie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

1. przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
2. wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
3. wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
4. wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
5. ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
6. oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
7. zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.

Z kolei w myśl art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny

– jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 – na mocy art. 8 ust. 1 ustawy – rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Należy podkreślić, że co do zasady dla uznania, że dostawa towarów oraz świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bezwzględnym warunkiem jest „odpłatność” za daną czynność, co wynika wprost z powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Odpłatność oznacza wykonanie czynności (dostawy towarów oraz świadczenia usług) za wynagrodzeniem. W znaczeniu potocznym wynagrodzenie to zapłata za pracę, należność, a także odszkodowanie. Natomiast odpłatny to taki, który wymaga zapłacenia, zwrotu kosztów, płatny.

Z przywołanego przepisu art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy wynika, że czynność polegająca na przeniesieniu z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów (np. nieruchomości) w zamian za odszkodowanie stanowi dostawę towarów. W tej sytuacji bez znaczenia jest fakt, że dostawa nie jest de facto następstwem decyzji właściciela, lecz wynika z nakazu organu władzy publicznej lub z mocy samego prawa. Odszkodowanie w tym przypadku pełni funkcję wynagrodzenia za przeniesienie własności towarów, czyniąc tego rodzaju dostawę faktycznie odpłatną.

W konsekwencji należy stwierdzić, że przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów (w tym np. nieruchomości) w zamian za odszkodowanie – na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy – podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Należy przy tym zaznaczyć, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług nie podlega samo odszkodowanie, lecz stanowiące dostawę towarów przeniesienie własności nieruchomości w zamian za wynagrodzenie przyjmujące formę odszkodowania.

Wynagrodzenie musi mieć zatem konkretny wymiar, a więc być konkretną wielkością wyrażalną w pieniądzu. Dostawę można uznać za dokonaną odpłatnie, dopiero gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru. Oznacza to, że przeniesienie z mocy prawa własności towarów nabiera odpłatnego charakteru dopiero w momencie przyznania odszkodowania i ustalenia jego wysokości.

W kwestii czynności wykonywanych nieodpłatnie trzeba zauważyć, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega generalnie każde nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa, w tym także wszelkie inne darowizny, z którym wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu, imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych.

Zgodnie z art. 112 ust. 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2020 r. poz. 1990 ze zm.), wywłaszczenie nieruchomości polega na pozbawieniu albo ograniczeniu, w drodze decyzji, prawa własności, prawa użytkowania wieczystego lub innego prawa rzeczowego na nieruchomości.

Zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wyznacza nie tylko czynnik przedmiotowy – opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług, ale także czynnik podmiotowy – czynności muszą być wykonywane przez podatnika.

Stosownie do postanowień art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Należy zauważyć, że w myśl art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z przepisów cytowanych wyżej wynika, że organy władzy publicznej są co do zasady podatnikami podatku od towarów i usług w zakresie czynności wykonywanych przez te podmioty w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. sprzedaży nieruchomości, zamiany, wynajmu, dzierżawy.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Decyzją Wojewody (…) o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej pn.: „Rozbudowa odcinka (…)”, nieruchomości oznaczone ewidencyjnie jako (…), działka nr 1, działka nr 2 i działka nr 3, przeszły z mocy prawa - w trybie ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych - na własność Województwa (…).

Na dzień wydania decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej oraz na dzień, kiedy decyzja ta stała się ostateczna, właścicielem ww. nieruchomości był Skarb Państwa.

Podstawą nabycia przez Skarb Państwa były:

1. w przypadku działki nr 1 - wniosek z dnia 18 listopada 1996 r. oraz odpis z rejestru Nr (…) za lata 1944 - 1958 i 1967 - 1985 oraz art. 32 ustawy z dnia 20 marca 1950 r. o terenowych organach jednolitej władzy państwowej. Wpisano dnia 2 lipca 1997 r.
   
2. w przypadku działki nr 2, powstałej z działek nr:
   
   • (…) - orzeczenie Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w (…) z dnia 30 maja 1951 r., (…) oraz postanowienie prostujące z dnia 5 listopada 1965 r.
     
   • (…) - orzeczenie Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w (…) z dnia 30 maja 1951 r., (…) oraz postanowienie prostujące z dnia 9 sierpnia 1965 r.
     
   • (…) - orzeczenie Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w (…) z dnia 30 maja 1951 r., (…).
   Decyzją Wojewody (…) z dnia 17 kwietnia 1991 r. m.in. działka nr (…) została nieodpłatnie nabyta z mocy prawa przez Gminę Miasta (…). Jednakże w dniu 22 maja 1995 r. decyzją Nr (…), Wojewoda (…) uchylił za zgodą stron powyższą decyzję w części dotyczącej m.in. działki nr (…).
   
3. w przypadku działki nr 3, powstałej z działek nr:
   • (…) - orzeczenie Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w (…) z dnia 30 maja 1951 r., (…) oraz postanowienie prostujące z dnia 5 listopada 1965 r.
     
   • (…) - orzeczenie o zamianie nieruchomości z dnia 1 października 1953 r. Nr (…).
     
   • (…) - orzeczenie Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w (…) z dnia 30 maja 1951 r., (…) oraz postanowienie prostujące z dnia 5 listopada 1965 r.
     
   • (…) - orzeczenie Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w (…) z dnia 14 stycznia 1958 r., (…).
     
   
   

Decyzją Wojewody (…) z dnia 27 marca 1991 r., m.in. działka nr (…) została nieodpłatnie nabyta z mocy prawa przez Gminę Miasta (…). Jednakże w dniu 22 maja 1995 r., Wojewoda (…) uchylił za zgodą stron powyższą decyzję w części dotyczącej działki nr (…).

W związku z przepisami ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych, obecnie w toku prowadzonego postępowania odszkodowawczego, Skarb Państwa jako dotychczasowy właściciel nieruchomości rozważa możliwość zrzeczenia się odszkodowania za przejętą na własność Województwa (…)nieruchomość (grunt wraz ze składnikami roślinnymi).

Przy tak przedstawionym opisie sprawy Wnioskodawca powziął wątpliwości, czy w przypadku zrzeczenia się przez Skarb Państwa odszkodowania z tytułu utraty prawa własności do ww. działek, powstanie po stronie Skarbu Państwa obowiązek w zakresie podatku od towarów i usług.

Analizując przedstawione okoliczności na tle powołanych przepisów prawa należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy Skarb Państwa zrzeknie się odszkodowania w związku z wywłaszczeniem opisanych nieruchomości, czynności tej nie można uznać za odpłatną dostawę towaru, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy. W konsekwencji czynność tę należy rozpoznać jako nieodpłatne przekazanie towaru.

Z uwagi na fakt, że Skarbowi Państwa nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia opisanych nieruchomości (nabycie jednej z działek nastąpiło przed rokiem 2004, a pozostałych przed wejściem w życie ustawy o podatku od towarów i usług), nieodpłatne przekazanie działek nr 82, 485, 499, stosownie do zapisów art. 7 ust. 2 ustawy, nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Reasumując, w przypadku zrzeczenia się przez Skarb Państwa odszkodowania z tytułu utraty prawa własności do opisanych nieruchomości (gruntu wraz ze składnikami roślinnymi) na rzecz Województwa (…), nie powstanie po stronie Skarbu Państwa obowiązek w zakresie podatku od towarów i usług.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…) za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.