Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-2.4012.200.2021.2.AM
z 4 czerwca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 25 marca 2021 r. (data wpływu 26 marca 2021 r.), uzupełnionym pismem z 31 maja 2021 r. (data wpływu 1 czerwca 2021 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie niepodlegania opodatkowaniu podatkiem VAT sprzedaży udziału we współwłasności działek nr 1 i 2 – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 marca 2021 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie niepodlegania opodatkowaniu podatkiem VAT sprzedaży udziału we współwłasności działek nr 1 i 2.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z 31 maja 2021 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca od 1994 r. jest współwłaścicielem (1/2 prawa własności) nieruchomości gruntowej użytkowanej rolniczo, tj. działek o nr ewidencyjnych 1 i 2, dla której Sąd Rejonowy w … prowadzi księgę wieczystą o nr KW ….

Działki te stanowią grunty IV klasy, które w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego przyjętym uchwałą Rady Gminy … z dnia … 2015 r. nr … przeznaczone zostały na cele zabudowy usługowej z dopuszczeniem wielkopowierzchniowych obiektów handlowych oraz obiektów składowo-magazynowych i produkcyjnych. Potwierdza to wypis z tekstu planu zagospodarowania przestrzennego Gminy … z dnia … 2021 r. załączony do niniejszego wniosku. Opisana powyżej nieruchomość składa się z dwóch części przedzielonych drogą gminną.

Wnioskodawca oraz drugi współwłaściciel nieruchomości nie prowadzą działalności gospodarczej i nie są płatnikami podatku od towarów i usług. Przedmiotowa nieruchomość była w przeszłości i jest obecnie wykorzystywana na potrzeby działalności rolniczej przez drugiego ze współwłaścicieli.

Wnioskodawca oraz drugi ze współwłaścicieli nie podejmowali w przeszłości jakichkolwiek działań mających na celu uatrakcyjnienie nieruchomości dla potencjalnych nabywców poprzez np. wykonanie przyłączy mediów, wydzielaniu działek budowlanych etc.

Wnioskodawca oraz drugi ze współwłaścicieli ww. nieruchomości otrzymali ofertę zawarcia umowy sprzedaży opisanej powyżej nieruchomości przez spółkę prawa handlowego. Przed złożeniem oferty zakupu nieruchomości nie były podejmowane jakiekolwiek czynności mające na celu jej ewentualną sprzedaż, np. poprzez umieszczenie ogłoszeń w prasie.

Ponadto Zainteresowany wskazał, że:

1. Wnioskodawca nabył udział we współwłasności działek nr 1 i 2 umową sprzedaży zawartą z Agencją Własności Rolnej Skarbu Państwa w dniu … 1994 r. (umowa zawarta w formie aktu notarialnego, rep. „A” nr …).
2. Ww. działki zostały nabyte w celu długotrwałej lokaty środków majątkowych Wnioskodawcy i zabezpieczenia posiadanego majątku, bez zamiaru dalszej odsprzedaży.
3. Działki nie są zabudowane.
4. Wnioskodawca wyraził zgodę na wykorzystywanie nieruchomości przez drugiego ze współwłaścicieli w prowadzonej przez tego działalności rolniczej.
5. Wnioskodawca nie otrzymuje żadnego wynagrodzenia za korzystanie przez drugiego ze współwłaścicieli z przedmiotowej nieruchomości – zgoda ta została udzielona w celu zapobieżenia utraty wartości ww. nieruchomości poprzez jej zachowanie we właściwej kulturze agrotechnicznej.
6. Wnioskodawca nie prowadzi i nigdy nie prowadził żadnej działalności w zakresie obrotu nieruchomościami.
7. Przyszły nabywca jest właścicielem sąsiedniej nieruchomości, którą nabył od Wnioskodawcy i drugiego ze współwłaścicieli w … 2021 r., a który obecnie zwrócił się do Wnioskodawcy z propozycją odkupu jego udziałów w prawie własności działek nr 1 i 2 położnych w sąsiedztwie nieruchomości, której jest już właścicielem.
8. W dniu … 2021 r. Wnioskodawca zawarł z potencjalnym nabywcą umowę przedwstępną sprzedaży udziałów we współwłasności działek o nr 1 i 2.
9. Przedmiotem umowy są udziały w działkach nr 1 i 2.
10. Wnioskodawca zobowiązuje się do sprzedaży nieruchomości za kwotę wskazaną w umowie przedwstępnej, a potencjalny nabywca zobowiązuje się do jej zakupu za ww. kwotę. Dodatkowo potencjalny nabywca zobowiązany jest do uiszczenia Wnioskodawcy zadatku.
11. W umowie przedwstępnej nie ustalono żadnych dodatkowych warunków poza wskazanymi powyżej.
12. Wnioskodawca nie udzielił potencjalnemu nabywcy pełnomocnictwa do występowania w jego imieniu w sprawach dotyczących ww. nieruchomości.
13. Wnioskodawca zawarł w przeszłości umowę sprzedaży nieruchomości (udziałów w nieruchomości wspólnej), przy czym nabywcą objętych nią działek był obecny potencjalny nabywca udziałów w działkach nr 1 i 2.
14. Umowa została zawarta w dniu … 2021 r.
15. Przedmiotem umowy sprzedaży z dnia … 2021 r. było 6 działek rolnych, niezabudowanych.
16. Sprzedaż ww. działek nastąpiła w drodze jednej czynności prawnej, tj. umowy sprzedaży zawartej w dniu … 2021r.
17. W chwili obecnej Wnioskodawca nie posiada jakichkolwiek innych działek (z wyjątkiem działek nr 1 i 2), których sprzedaż planowałby w przyszłości.
18. Działki nr 1 i 2 nie były wcześniej udostępniane osobom trzecim na podstawie umów dzierżawy lub użyczenia, z zastrzeżeniem Ad. 4.
19. Działki nr 1 i 2 nie zostały uzbrojone w media. W odniesieniu do ww. działek nie została również wydane decyzja związana z ich uzbrojeniem.
    
    

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż przez Wnioskodawcę, który nie jest osobą prowadzącą działalność gospodarczą, prawa własności udziałów w nieruchomości stanowiącej współwłasność Wnioskodawcy od 1994 r. (1/2 prawa własności), składającej się z działek użytkowanych rolniczo i stanowiących grunty IV klasy, która w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego przeznaczona została na cele zabudowy usługowej z dopuszczeniem wielkopowierzchniowych obiektów handlowych oraz obiektów składowo-magazynowych i produkcyjnych podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (VAT)?

Zdaniem Wnioskodawcy, opisana umowa sprzedaży przez Wnioskodawcę który nie jest osobą prowadzącą działalność gospodarczą, prawa własności 1/2 udziałów w nieruchomości użytkowanej rolniczo, która w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego przeznaczona jest na cele zabudowy usługowej z dopuszczeniem wielkopowierzchniowych obiektów handlowych oraz obiektów składowo-magazynowych i produkcyjnych nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (VAT).

Uzasadniając powyższe stanowisko należy zauważyć, iż zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług opodatkowaniem podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i świadczenie usług na terenie kraju. Zgodnie z treścią art. 15 ust 1 ww. Ustawy płatnikami podatku są „osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.”.

Definicja działalności gospodarczej zawarta została w art. 15 ust. 2 ww. Ustawy, zgodnie z którym: „Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.”

Jak wynika z powyższego ewentualne opodatkowanie danej czynności prawnej podatkiem od towarów i usług uzależnione jest od jej ciągłości i powiązania jej z celami zarobkowymi. Należy również zauważyć, iż przesłanki wskazujące na zamiar wykonywania pewnej czynności w sposób ciągły muszą istnieć w chwili wykonania usługi lub sprzedaży towaru. Aby zatem dostawę gruntów można było uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar dokonywać takich czynności w sposób powtarzalny. Warto w tym miejscu zauważyć, iż o zastosowaniu kryterium powtarzalności nie decyduje jedynie jednostkowy (jednorazowy) zamiar sprzedaży konkretnej nieruchomości, a zamiary podatnika związane z uczynieniem sobie z takich umów źródła stałego dochodu.

W tym zakresie warto również zwrócić uwagę na stanowisko Naczelnego Sądu Administracyjnego zawarte w wyroku z 29 października 2007 r., wydanym w sprawie o sygn. akt: I FPS 3/07, w którym NSA stwierdził, że okazjonalna czynność podlega opodatkowaniu VAT tylko wtedy, gdy podmiot dokonujący dostawy gruntu działa w charakterze podatnika (producenta, handlowca, usługodawcy itp.). Innymi słowy, sporadyczna wyprzedaż swojego prywatnego majątku nie może być, zdaniem NSA, uznana za działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o VAT.

W tym kontekście na uwagę zasługuje również stanowisko zawarte w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 23 maja 2016 r. sygn. IBPP1/4512-124/16/BM, zgodnie z którym „jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży ze swojego majątku prywatnego nieruchomości gruntowej, a czynność ta wykonywana jest jednorazowo lub okazjonalnie, w warunkach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru ani też nie ma związku z działalnością gospodarczą, transakcja taka nie może być uznana za działalność gospodarczą, w rozumieniu cytowanego wyżej art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług” oraz „jeśli osoba fizyczna dokonuje dostawy ze swojego majątku prywatnego nieruchomości gruntowych, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie, w okolicznościach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru, transakcja taka nie może być uznana za działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.”

Odnosząc powyższe rozważania do przedstawionego stanu faktycznego należy stwierdzić, iż planowana umowa sprzedaży udziałów w nieruchomości nie może być uznana za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Należy bowiem zwrócić uwagę, iż zawarta w przyszłości umowa stanowiłaby czynność prawną o charakterze jednorazowym, bez zamiaru jej powtarzania w przyszłości, gdyż objęłaby cały udział Wnioskodawcy w nieruchomości, której dotyczy. Warto również podkreślić, iż Wnioskodawca oraz drugi ze współwłaścicieli przedmiotowej nieruchomości nie podejmowali w przeszłości jakichkolwiek działań mogących wskazywać na to, iż zamierzają prowadzić działalność gospodarczą w zakresie obrotu nieruchomościami, w szczególności nie prowadzili działań zmierzających do uatrakcyjnienia samej nieruchomości, która była i obecnie nadal jest użytkowana na cele rolnicze przez drugiego ze współwłaścicieli. Nie była również prowadzona żadna kampania reklamowa mająca na celu jej zbycie.

Umowa sprzedaży prawa własności 1/2 udziałów w nieruchomości stanowiących współwłasność Wnioskodawcy ma być czynnością jednorazową bez zamiaru jej powtarzalności, to nie stanowi o działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług i tym samym nie będzie podlegała opodatkowaniu ww. podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary – na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie zatem z ww. przepisami, zarówno grunty, jak i budynki spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Towarem jest także udział w prawie własności lub użytkowania wieczystego nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, bowiem w myśl art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), zwanej dalej „Dyrektywą 2006/112/WE”, państwa członkowskie mogą uznać za rzeczy:

1. określone udziały w nieruchomości,
2. prawa rzeczowe dające ich posiadaczowi prawo do korzystania z nieruchomości,
3. udziały i inne równoważne udziałom tytuły prawne dające ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności lub posiadania nieruchomości lub jej części.
   
   

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r., poz. 1740, z późn. zm.). Ze współwłasnością mamy do czynienia wtedy, gdy własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom (art. 195 Kodeksu cywilnego). W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości.

Nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności (art. 46 § 1 Kodeksu cywilnego).

Podkreślić należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 ustawy Kodeks cywilny). Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

Zauważyć należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy lub świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy, podlega jednak opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Określona czynność będzie opodatkowana podatkiem VAT, jeśli zostanie wykonana przez podatnika, a więc osobę prowadzącą działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – według art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku opisu sprawy Wnioskodawca, w celu dokonania sprzedaży udziału we współwłasności przedmiotowych nieruchomości będzie podejmował aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

W tym miejscu należy przytoczyć orzeczenie z dnia 15 września 2011 r. TSUE w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10, z którego wynika, że za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, producenta, tj. wykazuje aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Zatem przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając nieruchomości działa w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czego przejawem jest taka aktywność tej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną.

Należy stwierdzić, że uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Jak wyjaśniono wyżej – odwołując się do treści przepisów ustawy, jak i stanowiska TSUE – w przypadku osób fizycznych, które dokonują zbycia towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

Jak wskazano w opisie sprawy, Wnioskodawca nabył udział we współwłasności działek nr 1 i 2 umową sprzedaży zawartą z Agencją Własności Rolnej Skarbu Państwa w dniu … 1994 r. Ww. działki zostały nabyte w celu długotrwałej lokaty środków majątkowych Wnioskodawcy i zabezpieczenia posiadanego majątku, bez zamiaru dalszej odsprzedaży. Działki te są niezabudowane i stanowią grunty IV klasy, które w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego przeznaczone zostały na cele zabudowy usługowej z dopuszczeniem wielkopowierzchniowych obiektów handlowych oraz obiektów składowo-magazynowych i produkcyjnych. Wnioskodawca oraz drugi współwłaściciel nieruchomości nie prowadzą działalności gospodarczej i nie są podatnikami podatku od towarów i usług. Przedmiotowa nieruchomość była w przeszłości i jest obecnie wykorzystywana na potrzeby działalności rolniczej przez drugiego ze współwłaścicieli. Wnioskodawca wyraził zgodę na wykorzystywanie nieruchomości przez drugiego ze współwłaścicieli w prowadzonej przez tego działalności rolniczej. Wnioskodawca nie otrzymuje żadnego wynagrodzenia za korzystanie przez drugiego ze współwłaścicieli z przedmiotowej nieruchomości – zgoda ta została udzielona w celu zapobieżenia utraty wartości ww. nieruchomości poprzez jej zachowanie we właściwej kulturze agrotechnicznej. Działki nr 1 i 2 nie były wcześniej udostępniane osobom trzecim na podstawie umów dzierżawy lub użyczenia. Wnioskodawca oraz drugi ze współwłaścicieli nie podejmowali w przeszłości jakichkolwiek działań mających na celu uatrakcyjnienie nieruchomości dla potencjalnych nabywców poprzez np. wykonanie przyłączy mediów, wydzielaniu działek budowlanych etc.

Mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy, że w analizowanej sprawie brak jest podstaw do uznania Wnioskodawcy w związku z opisaną czynnością, tj. zbyciem udziału we współwłasności działek nr 1 i 2, za podatnika podatku od towarów i usług. Z okoliczności sprawy nie wynika bowiem taka aktywność Wnioskodawcy, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Wobec powyższego należy uznać, że planowana przez Wnioskodawcę dostawa udziału we współwłasności działek nr 1 i 2 nie będzie stanowiła działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż brak jest przesłanek świadczących o takiej aktywności Wnioskodawcy w przedmiocie zbycia opisanego udziału we współwłasności działek, która jest porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem. Nie występuje bowiem ciąg zdarzeń, które jednoznacznie przesądzają, że dostawa nieruchomości gruntowej wypełnia przesłanki działalności gospodarczej. Wnioskodawca – jak wynika z okoliczności sprawy – nie podjął aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, które świadczyłyby o angażowaniu środków w sposób podobny do wykorzystywanych przez handlowców.

W przedmiotowej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać, że Wnioskodawca dokonując dostawy udziału we współwłasności działek nr 1 i 2 wystąpi w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy. Działania podejmowane przez Wnioskodawcę należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. W związku z tym, Wnioskodawca będzie korzystać z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania.

Wobec powyższego, Wnioskodawca dokonując sprzedaży ww. udziału we współwłasności działek nr 1 i 2 nie będzie działał w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy i w konsekwencji dostawa udziału we współwłasności ww. przedmiotowych działek nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

A zatem oceniając stanowisko Wnioskodawcy należało uznać je za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Należy zauważyć, że stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem należy zaznaczyć, że niniejsza interpretacja wywiera skutki prawne wyłącznie dla Wnioskodawcy.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty opis sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Ponadto należy wyjaśnić, że zgodnie z wyżej cytowanym art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska Wnioskodawcy dotycząca przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego. Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny załączonych do wniosku o interpretację dokumentów, a niniejszą interpretację wydano jedynie w oparciu o opis zdarzenia przyszłego w nim przedstawiony.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem Organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy Prawo o postępowaniu przez sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.