Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-3.4012.180.2021.2.MT
z 7 czerwca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 15 marca 2021 r. (data wpływu 19 marca 2021 r.), uzupełnionym pismem z dnia 6 maja 2021 r. (data wpływu 10 maja 2021 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 20 kwietnia 2021 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.180.2021.1.MT (doręczone Stronie 28 kwietnia 2021 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku rejestrowania sprzedaży usług gastronomicznych prowadzonych na statku za pomocą kasy on-line od 1 stycznia 2021 r. - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 marca 2021 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku rejestrowania sprzedaży usług gastronomicznych prowadzonych na statku za pomocą kasy on-line od 1 stycznia 2021 r. Złożony wniosek został uzupełniony pismem z dnia 6 maja 2021 r. (data wpływu 10 maja 2021 r.) na wezwanie tut. Organu z 20 kwietnia 2021 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.180.2021.1.MT (doręczone Stronie w dniu 28 kwietnia 2021 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Działalność usługowa firmy (…) Spółka Jawna polega głównie na przewozach pasażerów śródlądowymi drogami wodnymi w oparciu o główny kod PKD 50.302. Dodatkowo Wnioskodawca wynajmuje statki pod prywatne imprezy na wodzie.W zamówieniach czarterowych występują usługi gastronomiczne i cateringowe. Całość gastronomii pobierana jest od dostawców zewnętrznych – restauracji stacjonarnych w formie zamówień „na wynos” w oparciu o fakturę. Bezpośrednio na statku Wnioskodawca przygotowuje napoje gorące – kawę, herbatę. W Krajowym Rejestrze Sądowym uzupełniające kody PKDto m.in. 56.302 i 56.21. Wszystkie usługi czarterowe i gastronomiczne/cateringowe księgowane są za pośrednictwem zewnętrznego oprogramowania do fakturowania w oparciu o fakturę zakupu z naliczeniem marży. Na kasę fiskalną wprowadzana jest wyłącznie sprzedaż napoi gorących.

Opublikowana w marcu 2019 r. ustawa o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawa – Prawo o miarach (Dz. U. z 2019 r. poz. 675) nałożyła obowiązek rejestrowania transakcji za pośrednictwem kas fiskalnych on-line, m.in. na podmioty świadczące usługi gastronomiczne. W związku z pandemią Ministerstwo Finansów za sprawa rozporządzenia w sprawie przedłużenia terminów prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii (Dz. U. z 2020 r. poz. 1059) dokonało przesunięcia terminów instalacji kas on-line. Według ww. aktów prawnych od 1 stycznia 2021 r. przedsiębiorstwa świadczące usługi związane z wyżywieniem stacjonarnie, w tym również sezonowo, powinny zainstalować kasę fiskalną on-line.

W piśmie uzupełniającym z dnia 6 maja 2021 r. Wnioskodawca wskazał, co następuje:

Przy organizacji rejsu prywatnego klient może wybrać gotowe posiłki z menu restauracyjnego. Mogą to być zestawy zimnych przekąsek np. mini sajgonki z sosem, babeczki z kremem i z kawiorem, tatar ze śledzia, pizza, sushi lub zestaw dań ciepłych – zupa + plus drugie danie. Wszystkie zamówienia odbierane są w pojemnikach „na wynos” i w tej samej postaci serwowane na statku. Gotowe posiłki restauracyjne nie są podgrzewane na statku – na wyposażeniu nie ma sprzętów do podgrzewania. Zazwyczaj są to przekąski zimne lub dania ciepłe, odbierane i wydawane w pojemnikach „na wynos” utrzymujących ciepło. Posiłki ciepłe wydawane są w tej samej postaci, w jakiej zostały odebrane od dostawcy, nie są podgrzewane na statku. Na statku nie ma miejsc przy stolikach na wyposażeniu, są wyłącznie 2, 3, 4 – osobowe kanapy, jak w przedziałach pociągu. Firma nie zatrudnia obsługi kelnerskiej. Catering wydawany jest z baru pokładowego w formie bufetu samoobsługowego. Napoje ciepłe odbiera się i zamawia w barze. Bar obsługiwany jest przez pracownika zatrudnionego na stanowisku bosmana.

Firma nie nakrywa do stołów i nie ma ich na wyposażeniu statku. Sprzątanie po konsumpcji polega na wyrzuceniu opakowań „na wynos” oraz jednorazowych sztućców. Na statku nie ma sali restauracyjnej. Na pokładzie głównym mieści się bar, który przygotowuje i wydaje napoje oraz wydaje zamówiony wcześniej catering. Sprzedaż posiłków następuje głównie na rzecz podmiotów gospodarczych (w oparciu o fakturę). Na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej Wnioskodawca sprzedaje głównie napoje (w oparciu o paragon).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy firma (…) Sp. J., przez wzgląd na uzupełniające kody PKD oraz opisane świadczenia powinna wymienić kasy fiskalne na kasy z funkcją on-line?
2. Czy Wnioskodawca, nabywając gastronomię w formie zamówienia „na wynos” oraz odsprzedając je w oparciu o faktury niepowiązane z samą kasą fiskalną może zostać przy dotychczasowych kasach fiskalnych?
3. Jeżeli obowiązek wymiany kas dotyczy działalności Wnioskodawcy, to w jakim terminie zmiana kas jest wymagana?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Wnioskodawca uważa, że skoro obowiązek zmiany kas na kasy on-line został nałożony na placówki działające stacjonarnie, to ww. obowiązek nie dotyczy usług oferowanych na statkach pasażerskich poruszających się po wodach śródlądowych. Dodatkowa żywność serwowana na statkach, pobierana w formie cateringu „na wynos” z firm stacjonarnych oferujących usługi gastronomiczne czy cateringowe, podawana jest dokładnie w tej samej formie w jakiej została zakupiona – opakowania do serwowania dań „na wynos”.

Ewidencja sprzedaży żywności odbywa się poza kasą fiskalną – poprzez dodatkowe zewnętrzne oprogramowanie do fakturowania. Kasy fiskalne rejestrują sprzedaż wyłącznie napojów gorących – kawy, herbaty (spośród usług gastronomicznych).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z zapisu art. 111 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”. Zgodnie z tym przepisem, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, że obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych.

Z dniem 1 maja 2019 r. weszła w życie ustawa z dnia 15 marca 2019 r. o zmianie ustawy podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw oraz ustawy – Prawo o miarach (Dz. U. poz. 675). Ustawa ta wprowadza do ustawy o podatku od towarów i usług zmiany w zakresie kas rejestrujących. Ustawa ta zakłada m.in. możliwość, a dla podatników prowadzących działalność gospodarczą w określonych w ustawie wrażliwych branżach – obowiązek stosowania nowego rodzaju kas rejestrujących (kas on-line) w celu prowadzenia ewidencji sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Kasy on-line wyposażone są w nowe funkcjonalności umożliwiające, oprócz zapisu w pamięci fiskalnej i chronionej kasy, również przekazywanie w sposób ciągły, zautomatyzowany i bezpośredni danych rejestrowanych przy ich użyciu z prowadzonej ewidencji oraz danych o zdarzeniach mających znaczenie dla pracy kas do systemu teleinformatycznego Centralnego Repozytorium Kas.

W myśl art. 111a ust. 3 ustawy, kasy rejestrujące łączą się z Centralnym Repozytorium Kas za pośrednictwem sieci telekomunikacyjnej w sposób, który zapewnia:

1. przesyłanie danych z kas rejestrujących do Centralnego Repozytorium Kas w sposób bezpośredni, ciągły, zautomatyzowany lub na żądanie Szefa Krajowej Administracji Skarbowej, w postaci elektronicznej odpowiadającej strukturze logicznej, o której mowa w art. 193a § 2 Ordynacji podatkowej;
   
2. przesyłanie poleceń z Centralnego Repozytorium Kas do kas rejestrujących, dotyczących pracy kas, i ich odbiór przez te kasy:
   
   1. związanych z fiskalizacją kasy rejestrującej,
      
   2. obejmujących określenie:
      
      • sposobu i zakresu przesyłania danych z tej kasy,
        
      • sposobu pracy kasy rejestrującej,
   3. zapewniających prawidłowość pracy kasy rejestrującej.
   
   
   

Art. 111 ust. 6a ustawy określa wymagania i zasady działania, którym powinny odpowiadać kasy on-line. W myśl przywołanego przepisu, kasa rejestrująca musi zapewniać prawidłowe zaewidencjonowanie, przechowywanie i bezpieczne przesyłanie danych z kasy rejestrującej na zewnętrzne nośniki danych oraz umożliwiać połączenie i przesyłanie danych między kasą rejestrującą a Centralnym Repozytorium Kas określonych w art. 111a ust. 3 (…).

Pojęcie „kasa fiskalna on-line” zdefiniowane zostało w § 2 pkt 6 rozporządzenia z dnia 29 kwietnia 2019 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. z 2019 r. poz. 816 ze zm.), który odwołuje się do treści znowelizowanej ustawy, wskazując, że przez kasę on-line rozumie się kasę, o której mowa w art. 111 ust. 6a ustawy.

Znowelizowana ustawa o podatku od towarów i usług wskazuje terminy i grupy podatników, których obejmuje obowiązek posiadania kasy on-line. Natomiast podatnicy, prowadzący działalność w innych obszarach niż określone w ustawie, nie zostali objęci obowiązkiem posiadania kas fiskalnych on-line. W ich przypadku ewidencja sprzedaży może być prowadzona z wykorzystaniem dotychczas stosowanych „tradycyjnych” kas fiskalnych.

Zgodnie bowiem z art. 145a ust. 1, z zastrzeżeniem art. 145b, podatnicy mogą prowadzić ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii, które nie umożliwiają połączenia i przesyłania danych między kasą rejestrującą a Centralnym Repozytorium Kas, określonych w art. 111a ust. 3.

W myśl art. 145b ust. 1 pkt 2 ustawy, podatnicy mogą prowadzić ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii w terminie do dnia 30 czerwca 2020 r. – do:

1. świadczenia usług związanych z wyżywieniem wyłącznie świadczonych przez stacjonarne placówki gastronomiczne, w tym również sezonowo, oraz usług w zakresie krótkotrwałego zakwaterowania,
2. sprzedaży węgla, brykietu i podobnych paliw stałych wytwarzanych z węgla, węgla brunatnego, koksu i półkoksu przeznaczonych do celów opałowych.
   
   

Przepis ust. 1 stosuje się tylko do kas rejestrujących, przy zastosowaniu których jest prowadzona ewidencja sprzedaży w zakresie sprzedaży towarów lub świadczenia usług wymienionych w ust. 1 (art. 145b ust. 2 ustawy).

Z powyższego wynika, że obowiązkiem prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu tego typu kas od 1 lipca 2020 r. mieli zostać objęci podatnicy świadczący usługi związane z wyżywieniem wyłącznie świadczone przez stacjonarne placówki gastronomiczne, w tym również sezonowo, oraz usług w zakresie krótkotrwałego zakwaterowania, a także podatnicy zajmujący się sprzedażą węgla, brykietu i podobnych paliw stałych wytwarzanych z węgla, węgla brunatnego, koksu i półkoksu przeznaczonych do celów opałowych.

Jednakże w związku z rozprzestrzenianiem się pandemii COVID19 i podjętymi przez administrację publiczną działaniami mającymi na celu minimalizację skutków epidemii dla gospodarki, m.in. poprzez wsparcie przedsiębiorców, 18 czerwca 2020 r. zostało opublikowane rozporządzenie w sprawie przedłużenia terminów prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii (Dz. U. z 2020 r. poz. 1059), zgodnie z którym branża gastronomiczna, usługi w zakresie krótkotrwałego zakwaterowania oraz sprzedaż węgla, brykietu i podobnych paliw stałych wytwarzanych z węgla, węgla brunatnego, koksu i półkoksu przeznaczonych do celów opałowych podlegają obowiązkowi stosowania kas on-line od 1 stycznia 2021 r., a nie tak jak dotychczas od 1 lipca 2020 r. Tym samym branża gastronomiczna i hotelarska zyskała dodatkowe pół roku na dostosowanie swoich systemów sprzedażowych do nowych kas on-line.

Odnosząc się do obowiązku ewidencjonowania sprzedaży przy użyciu kas on-line, należy zauważyć, że dotyczy on tylko ściśle określonych grup podatników.

W świetle powyższego – aby określić, czy dany podmiot od 1 lipca 2020 r. a po zmianie przepisów od 1 stycznia 2021 r., zostanie objęty obowiązkiem wymiany dotychczas używanych kas rejestrujących na kasy on-line na podstawie art. 145b ust. 1 pkt 2 lit. a) ustawy o VAT – konieczne jest zdefiniowane dwóch elementów, tj. usług związanych z wyżywieniem oraz stacjonarnej placówki gastronomicznej.

Podkreślić w tym miejscu jeszcze raz należy, że przepisy art. 145b ust. 1 ustawy oraz § 1 ust. 1 ww. rozporządzenia w sprawie przedłużenia terminów prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii wskazują określone branże podatników, które mają obowiązek wymiany kas rejestrujących na kasy on-line w terminach wskazanych w ww. przepisach. Pośród nich ustawodawca wskazał podatników świadczących usługi związane z wyżywieniem, wyłącznie świadczone przez stacjonarne placówki gastronomiczne, w tym również sezonowo, którzy mogą prowadzić ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii do 31 grudnia 2020 r.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że wykonywana przez Wnioskodawcę działalność na statku obejmuje sprzedaż usług gastronomicznych, która polega na oferowaniu klientom gotowych posiłków (zestawów), które klient może sobie wybrać z menu restauracyjnego. Wnioskodawca sprzedaje klientom m.in. mini sajgonki z sosem, babeczki z kremem i kawiorem, tatar ze śledzia, pizza, sushi oraz zestawy dań ciepłych (zupa + drugie danie). Dania wydawane są z baru pokładowego w formie bufetu samoobsługowego, w barze są również przygotowywane i wydawane ciepłe napoje (kawa, herbata).

Należy zauważyć, że taka forma prowadzenia działalności przez Wnioskodawcę mieści się w definicji placówki gastronomicznej.

W celu odpowiedzi na pytanie, czy Wnioskodawca był zobowiązany do wymiany kasy rejestrującej na kasę on-line od 1 stycznia 2021 r. z tytułu ww. sprzedaży posiłków i napoi na statku, należy rozstrzygnąć czy świadczone przez Wnioskodawcę usługi gastronomiczne należy traktować jako usługi wykonywane przez stacjonarną placówkę gastronomiczną.

Ustawa o VAT ani inne ustawy nie zawierają definicji słowa „stacjonarny”. Należy posłużyć się zatem wykładnią językową. I tak stosownie do definicji Słownika Języka Polskiego PWN określenie „stacjonarny” oznacza „znajdujący się gdzieś na stałe, niezmieniający miejsca pobytu lub swego położenia”.

Odnosząc się do kwestii związanej ze świadczeniem usług na statku należy wskazać, że dla samego określenia czy są to usługi wykonywane przez stacjonarną placówkę gastronomiczną niewystarczające jest odwołanie się wyłącznie do słownikowego znaczenia pojęcia „stacjonarny” rozumianego jako „znajdujący się gdzieś na stałe, niezmieniający miejsca pobytu lub swego położenia”.

Jak wyżej wskazano działalność gastronomiczna prowadzona na statku spełnia definicje placówki gastronomicznej. Natomiast dla określenia jakie z placówek gastronomicznych mają charakter „stacjonarny”, w pierwszej kolejności należy wskazać takie spośród nich, które takiego charakteru nie posiadają.

W tym zakresie można odwołać się do Polskiej Klasyfikacji Działalności z 2007 r., która w dziale 56 „Działalność usługowa związana z wyżywieniem” wskazuje jaki zakres działalności w tym zakresie jest prowadzony przez „Ruchome placówki gastronomiczne” - PKD 56.10.B (a więc te o charakterze niestacjonarnym). Podklasa ta obejmuje działalność:

• obwoźnych sprzedawców lodów,
  
• wózków z żywnością,
  
• przyczep gastronomicznych
  
• związana z przygotowaniem żywności na straganach.
  
  
  

Od wyżej wymienionej działalności gastronomicznej prowadzonej w formie „ruchomej” należy zatem odróżnić tą działalność, które nie ma takiego charakteru, co pozwala na zdefiniowanie placówek, na terenie których jest ona prowadzona jako „stacjonarnych”. W tym zakresie należy wskazać, że działalność restauracyjną lub barową prowadzoną w środkach transportu, wykonywaną przez oddzielne jednostki obejmuje podklasa PKD 56.10.A „Restauracje i inne stałe placówki gastronomiczne”, która to podklasa odnosi się do przygotowania i podawania posiłków gościom siedzącym przy stołach lub gościom dokonującym własnego wyboru potraw z wystawionego menu, bez względu na to czy spożywają oni przygotowane posiłki na miejscu, biorą je na wynos czy są im dostarczane.

Skoro zatem ww. klasyfikacja nie traktuje działalności restauracyjnej lub barowej prowadzonej w środkach transportu, wykonywanej przez oddzielne jednostki jako działalności „ruchomych placówek gastronomicznych”, to należy ją traktować jako wykonywaną przez stacjonarne placówki gastronomiczne bez względu na, że w toku podróży zmienia się samo miejsce ich położenia. Z punktu widzenia podróżnych, którzy mogą skorzystać z usług gastronomicznych na statku placówka ta ma bowiem charakter „stacjonarny”.

W tym miejscu należy wskazać, że restauracja jest to zakład gastronomiczny dostępny dla ogółu konsumentów, z pełną obsługą kelnerską, oferujący szeroki i zróżnicowany asortyment potraw i napojów, podawany konsumentom według karty jadłospisowej. Natomiast bar to placówka gastronomiczna prowadząca działalność o charakterze zbliżonym do restauracji z asortymentem ograniczonym do potraw i towarów popularnych. Ponadto jak wynika z dodatkowych wyjaśnień metodologicznych GUS jest to zazwyczaj placówka samoobsługowa, jak: jadłodajnia, bar: uniwersalny, szybkiej obsługi, przekąskowy, mleczny, bistro.

Bar pokładowy wpisuje się zatem w ww. definicję restauracji lub baru, a tym samym stanowi stacjonarną placówkę gastronomiczną. W związku z tym należy stwierdzić, że usługi gastronomiczne świadczone przez Wnioskodawcę z baru pokładowego w ramach działalności wykonywanej na statku, który jak wykazano wyżej stanowi stacjonarną placówkę gastronomiczną podlegają z dniem 1 stycznia 2021 r. obowiązkowemu ewidencjonowaniu przy użyciu kasy rejestrującej on-line.

Tym samym, działalność w zakresie realizacji usług gastronomicznych w barze pokładowym na statku, w którym sprzedawane są na wynos gotowe posiłki i przygotowywane przez Wnioskodawcę ciepłe napoje (kawa, herbata) - obliguje Wnioskodawcę do wymiany kasy rejestrującej z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii na kasę on-line od 1 stycznia 2021 r., tj. kasę umożliwiającą połączenie i przesyłanie danych między kasą rejestrującą a Centralnym Repozytorium Kas, na podstawie art. 145b ust. 2 lit. a) ustawy.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Zaznaczenia wymaga, że Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, …, …, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.