2021.04.09 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-2.4011.943.2020.2.KP
z 9 kwietnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 21 grudnia 2020 r. (data wpływu 29 grudnia 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie preferencyjnego opodatkowania dochodów generowanych przez prawa własności intelektualnej (tzw. IP Box) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 grudnia 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek – uzupełniony pismem z 25 marca 2021 r. (data wpływu 25 marca 2021 r.) – o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie preferencyjnego opodatkowania dochodów generowanych przez prawa własności intelektualnej (tzw. IP Box).

We wniosku przedstawiono następujące stany faktyczne oraz następujące zdarzenia przyszłe.

Uwagi wstępne

X (dalej: „Wnioskodawca”) prowadzi działalność gospodarczą od (…) lutego 2020 roku w zakresie pisania, modyfikowania, badania, dokumentowania i wspomagania oprogramowania, włączając pisanie zleceń sterujących programami dla użytkowników (PKD 62.01.Z. Działalność związana z oprogramowaniem oraz PKD 72.19.Z. Badania naukowe i prace rozwojowe w dziedzinie pozostałych nauk przyrodniczych i technicznych).

Wnioskodawca korzysta z opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej, o której mowa we wniosku, na zasadach określonych w art. 30c ust. 1 ustawy o PIT (tzw. podatek liniowy).

W ramach działalności Wnioskodawca świadczy przede wszystkim usługi związane z wytwarzaniem nowego oprogramowania (programów komputerowych) lub ulepszania istniejącego oprogramowania na rzecz różnych podmiotów (dalej: „Kontrahentów”).

Przedmiotowe usługi Wnioskodawca świadczy osobiście w ramach własnej działalności gospodarczej. Usługi wykonywane są bez nadzoru i kierowania ze strony zamawiającego, jedynie przy uwzględnieniu wskazówek i uwag, które są niezbędne dla osiągnięcia zamierzonych przez Kontrahentów celów.

Świadczone usługi programistyczne wykonywane są przez Wnioskodawcę na terytorium Polski, na zasadzie pracy osobistej w biurze bądź pracy zdalnej na rzecz Kontrahenta. Wnioskodawca ma pełną dowolność wyboru miejsca i czasu wykonywania prac. Może być co jakiś czas zobowiązany do stawienia się w siedzibie Kontrahenta w celu prezentacji efektów dotychczasowych prac (demonstracji oprogramowania) oraz ustalenia zakresu i planu dalszych prac.

Kontrahenci mają swoje siedziby w Polsce albo poza granicami Polski.

Wykonując czynności w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, Wnioskodawca ponosi ryzyko gospodarcze związane z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Współpraca z poszczególnymi podmiotami trwa od kilku tygodni do kilkunastu miesięcy, w zależności od rodzaju projektu.

Wnioskodawca posiada na terytorium Polski nieograniczony obowiązek podatkowy, stosownie do art. 3 ust. 1 w zw. z ust. la ustawy o PIT.

Wnioskodawca nie posiada statusu centrum badawczo-rozwojowego określonego w ustawie z dnia 30 maja 2008 r. o niektórych formach wspierania działalności innowacyjnej (Dz. U. z 2019 r. poz. 1402).

Wnioskodawca do tej pory nie rozliczył dochodów zgodnie z art. 30ca ustawy o PIT, gdyż podjął decyzję o uzyskaniu w pierwszej kolejności indywidualnej interpretacji podatkowej dotyczącej jego sytuacji. Zamierza jednak skorzystać z preferencyjnego rozliczenia za rok 2020 oraz kolejne lata.

Charakterystyka działalności Wnioskodawcy

Działalność gospodarcza Wnioskodawcy, polega na:

projektowaniu oprogramowania i programowaniu,
tworzeniu, poprzez pisanie kodu źródłowego, od podstaw autorskiego oprogramowania komputerowego,
budowie modeli statystycznych oraz ekonometrycznych w formie oprogramowania komputerowego,
ulepszaniu i rozwijaniu oprogramowania/systemu na podstawie kodu źródłowego (działalność w obszarze IT),
utrzymywaniu i obsłudze istniejącego oprogramowania poprzez podnoszenie precyzyjności działania oprogramowania i naprawę ewentualnych błędów (działalność w obszarze IT),
tworzeniu autorskiego oprogramowania służącego automatyzacji lub zastąpienia pracy ludzkiej w oparciu o technologie Y (uczenie maszynowe) oraz algorytmy optymalizacyjne;
wytwarzaniu nowych narzędzi programistycznych niezbędnych do analizy i walidacji działania stworzonych modeli Y (uczenie maszynowe) oraz algorytmów optymalizacyjnych (działalność w obszarze IT);
tworzeniu autorskiego oprogramowania służącego do analizy danych m.in. w sektorze finansowym, ubezpieczeniowym, logistycznym, informatycznym i technologicznym;
tworzeniu autorskiego oprogramowania optymalizującego procesy biznesowe, analityczne i informatyczne.

Wnioskodawca, w ramach prowadzonej działalności, osobiście tworzy, rozwija i ulepsza programy komputerowe na zlecenie Kontrahentów.

Prace projektowe i produkcyjne wykonywane są przez Wnioskodawcę w sposób celowy, planowy i systematyczny, zgodnie z powszechnie przyjętymi i szeroko stosowanymi metodykami wytwarzania oprogramowania. Projektowane, wytwarzane i ulepszane przez Niego oprogramowanie nie posiada odpowiedników na rynku i charakteryzuje się wysoką niepowtarzalnością.

Na wszystkich etapach programowania Wnioskodawca korzysta ze zdobytej wiedzy z zakresu informatyki, matematyki, algorytmiki, statystyki, ekonometrii, metod optymalizacyjnych, uczenia maszynowego (Y), które pomagają mu w tworzeniu nowych rozwiązań spełniających potrzeby Kontrahentów. Wnioskodawca stale rozwija swoją wiedzę oraz umiejętności z zakresu narzędzi informatycznych i oprogramowania, aby tworzyć najnowsze rozwiązania, poprawiać użyteczność oraz funkcjonalność tego oprogramowania.

W ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej Wnioskodawca opracowuje nowe lub ulepszone produkty niewystępujące dotychczas w praktyce gospodarczej. Nie są to działania rutynowe ani okresowe.

W zależności od przedmiotu umowy, Wnioskodawca przykładowo przygotowuje oprogramowanie komputerowe, które ma na celu udoskonalenie procesu uzupełniania zapasów towarów w sieci sklepów franczyzowych klienta.

Podczas tworzenia oprogramowania komputerowego Wnioskodawca wykorzystuje język programowania R, bazy danych, rozwiązania chmurowe i konteneryzację.

Omawiane oprogramowanie komputerowe można podzielić zasadniczo na trzy główne części:

projektowanie wszystkich modułów wewnątrz aplikacji napisanej w R, każdy z modułów jest odseparowany logicznie od pozostałych i ma swoje ściśle wyspecyfikowane zadanie,
implementacja modułów wspierających, tj. modułu odpowiedzialnego za komunikację z bazą danych, modułu sterującego odpowiedzialnego za organizację pracy między modułami, implementacja modułu predykcyjnego i modułu rekomendacyjnego. Są to główne trzony aplikacji odpowiedzialne za większość obliczeń.

Na rynku nie istnieją gotowe rozwiązania pozwalające na automatyczne wdrożenie i ulepszenie tego typu procesów. Z racji skomplikowania systemów informatycznych, złożoności procesów biznesowych wewnątrz firmy, które czasem mają sprzeczne interesy, Wnioskodawca musiał stworzyć indywidualne rozwiązania dopasowane do potrzeb klienta.

Przykładowo, w jednym z projektów Klient był zainteresowany poprawieniem procesu uzupełniania stanów magazynowych w sieci swoich sklepów, a także w swoich centrach logistycznych. Produkty, które oferuje, w trakcie analiz podzielono na produkty wolno, średnio i szybko rotujące i dla każdej z tych grup przygotowano oddzielny zestaw instrukcji i algorytmów prognozujących popyt na te produkty w krótkim (14-dniowym) i w długim (12-tygodniowym) oknie czasowym.

Rozwiązywany problem jest problemem dużej skali. Każdego dnia liczone są około 504 miliony wartości predykcji. Do liczenia predykcji produktów wolnorotujących Wnioskodawca wykorzystał metody statystyczne wykorzystujące szeregi czasowe, są to:

modele zintegrowanej, autoregresywnej średniej ruchomej,
modele popytu przerywanego C,
modele prostego wygładzania wykładniczego,
modele wykorzystujące naiwną prognozę, w tym średnią ruchomą,
modele klasycznej regresji liniowej, modele uogólnionej regresji liniowej,
techniki rekoncyliacji prognoz.

W oprogramowaniu komputerowym zastosowano szereg instrukcji, które pozwalają zaprognozować popyt na produkty o bardzo różnych charakterystykach sprzedażowych. Oprócz tego, we wcześniejszej iteracji wykorzystano technikę B, wykorzystującą łańcuchy (…).

Dodatkowo, w asortymencie klienta występują także produkty szybko i średnio rotujące. W ich predykcji wykorzystano modele uczenia maszynowego oparte o metody drzewiaste, tj. (…).

Modele dla produktów szybko i wolno rotujących są napisane w taki sposób, aby obsługiwać charakterystyki sprzedażowe dziesiątków różnych przypadków. Inteligentny algorytm sam dobiera odpowiedni zestaw parametrów potrzebnych do policzenia prognoz popytu na dane dobro.

Zarówno modele wolnorotujące, jak i pozostałe wymagały i wymagają dużego nakładu pracy przy tzw. F, czyli tworzeniu nowych cech opisujących badaną zbiorowość oraz takim manipulowaniu danymi wejściowymi, by wykorzystane algorytmy i modele jeszcze lepiej dokonywały predykcji.

Na dokonanie predykcji klient wyznaczył wąskie okno czasowe wynoszące około 2 godziny. Z tego powodu do oprogramowania komputerowego wymagane było użycie technologii chmurowych, konteneryzacji i paralelizacji wykonywania kodu wewnątrz aplikacji, a także na zewnątrz, poprzez skalowanie kontenerów w chmurze.

W celu oceny poprawności otrzymywanych wyników oraz modeli zastosowano techniki walidacji krzyżowej, a także metryki sukcesu szeroko wykorzystywane w usługach. Na potrzeby opracowywanego rozwiązania i w toku rozmów z klientem wyznaczono do oceny takie miary jak średni błąd absolutny, czy średni procentowy błąd absolutny.

Oprogramowanie komputerowe policzone predykcje przekazuje dalej, do modułu rekomendacyjnego, który zawiera w sobie optymalizator wykorzystujący techniki programowania liniowego. Optymalizator ten ma za zadanie znalezienie, pod zadanymi przez klienta ograniczeniami (m.in. takimi jak: limit finansowy, minimum logistyczne, minimum zapasu na sklepie, sublimity na grupy produktowe), najlepszego zestawu produktów do zamówienia danego dnia przez franczyzobiorcę.

Wnioskodawca cały czas prowadzi prace nad przyspieszeniem działania aplikacji, ale przede wszystkim nad ulepszeniem prognoz i rekomendacji, czyli tworzeniem nowych cech przez F. W tym celu Wnioskodawca czyta publikacje naukowe dotyczących nowatorskich technik predykcji i optymalizacji, a także testuje nowe i obecne modele statystyczne i uczenia maszynowego.

Podsumowując, działalność Wnioskodawcy obejmuje nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania do projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów (programów). Polega ona na wykorzystaniu nowej i istniejącej wiedzy, tj. wiedzy i narzędzi programistycznych, języków programowania, znanych algorytmów, do zaprojektowania nowych i ulepszonych rozwiązań, nieistniejących dotychczas na rynku, a będących odpowiedzią na zapotrzebowanie Kontrahentów. Omawiane systemy zawierają szereg unikalnych w skali światowej funkcjonalności.

Innowacyjność wytwarzanego oprogramowania polega przede wszystkim na tym, że wytworzone programy, m.in. dzięki pracom programistycznym Wnioskodawcy, są w stanie same, bez udziału człowieka, ocenić wprowadzane dane i zdecydować o dalszym postępowaniu. Omawiane oprogramowania są rozwijane przy wykorzystaniu najnowszych technologii wytwarzania oprogramowania.

Wnioskodawca zwykle jest częścią zespołu programistów pracujących nad przedmiotowym oprogramowaniem. Oprogramowanie tworzone przez zespół jest złożone, a każdy członek zespołu tworzy jego poszczególne części, moduły. Każdą z tych części można wydzielić, nazwać i przetestować.

Wnioskodawca nie nabywa wyników prac badawczo-rozwojowych prowadzonych przez inne podmioty ani praw autorskich innych podmiotów. W przypadku, gdy Wnioskodawca modyfikuje, tj. rozwija lub ulepsza oprogramowanie komputerowe nie jest On właścicielem ani współwłaścicielem tego oprogramowania, ani użytkownikiem posiadającym prawo do jego użytkowania na podstawie licencji wyłącznej. Wnioskodawca działa na zlecenie podmiotu będącego właścicielem tego oprogramowania (Kontrahenta). Oprogramowanie jest udostępniane Wnioskodawcy w tym celu nieodpłatnie przez Kontrahenta, nie na zasadzie wyłączności, tj. np. inni programiści świadczący usługi na rzecz Kontrahenta również mają dostęp do tego oprogramowania (również w celu jego modyfikacji).

W wyniku dokonywanego przez Wnioskodawcę ulepszenia/modyfikacji oprogramowania, tworzone są nowe kody, algorytmy w językach programowania, które stanowią przedmiot nowego prawa własności intelektualnej. Wnioskodawcy przysługują prawa autorskie do nowego kodu powstałego w wyniku dokonania ulepszania/modyfikacji oprogramowania.

Stworzone przez Wnioskodawcę oprogramowanie jest przechowywane przez Kontrahentów w repozytorium kodów. Zarówno Kontrahent jak i pozostali członkowie zespołu mają dostęp, na podstawie konkretnych uprawnień i autoryzacji, do całości tworzonego oprogramowania.

Powstały kod źródłowy jest wykorzystywany produkcyjnie i w kolejnych etapach prac projektowych uaktualniany o nowe moduły funkcyjne i sterujące zgodnie z przyjętymi standardami informatycznymi, które zakładają, że oprogramowanie rozwijane jest w sposób przyrostowy, wszelkie nowe elementy oprogramowania wymagają fazy testowania i weryfikacji poprawności wykonania oraz sprawdzenia przez innych członków zespołu zarówno działania kodu, jak i również jego szybkości, czystości i zastosowanych metod programistycznych. Z punktu widzenia Kontrahenta weryfikacji podlega również zgodność działania kodu z ustalonymi wymogami technicznymi i biznesowymi podczas planowania prac i tworzenia harmonogramu dostarczenia kolejnych modułów oprogramowania.

Wnioskodawca przenosi na Kontrahenta autorskie prawa majątkowe do wszystkich utworów, które tworzy w ramach realizacji zawartej umowy z chwilą wskazaną w umowie.

Modele rozliczeń z Kontrahentami

Wnioskodawca, przed przystąpieniem do realizacji usługi, zawiera z Kontrahentem umowę o świadczenie usług programistycznych, której przedmiotem jest świadczenie bieżących usług informatycznych oraz przeniesienie praw autorskich do wytworzonego oprogramowania. Z tytułu realizowanych usług, na podstawie zawartych umów, Wnioskodawcy każdorazowo przysługuje wynagrodzenie. Rozliczenie usług Wnioskodawcy zależy od zapisów umowy.

Wnioskodawca zawiera bądź planuje zawierać umowy w następujących wariantach:

Za świadczone przez Wnioskodawcę usługi przysługuje mu wynagrodzenie miesięczne w kwocie zryczałtowanej bądź wynagrodzenie rozliczane godzinowo. Faktura za usługi zawiera jedną pozycję, bez wyszczególnienia kwoty wynagrodzenia przysługującego za prawa autorskie. Wnioskodawca dzieli samodzielnie wynagrodzenie na część przypadającą na prawa autorskie i część przypadającą na pozostałe usługi informatyczne. Podział ten nie ma swojego odzwierciedlenia w zapisach umowy.
Za świadczone przez Wnioskodawcę usługi przysługuje mu wynagrodzenie miesięczne w kwocie zryczałtowanej bądź wynagrodzenie rozliczane godzinowo. Faktura za usługi zawiera jedną pozycję, bez wyszczególnienia kwoty wynagrodzenia przysługującej za prawa autorskie. Wnioskodawca wraz z Kontrahentami ustalili podział wynagrodzenia: na wynagrodzenie za prawa autorskie oraz za pozostałe usługi informatyczne. Powyższe ustalenia stanowią opis do faktury.
Za świadczone przez Wnioskodawcę usługi przysługuje mu wynagrodzenie miesięczne w kwocie zryczałtowanej bądź wynagrodzenie rozliczane godzinowo. Umowa zawiera uregulowania dotyczące wysokości wynagrodzenia przypadającego za pozostałe usługi informatyczne oraz wysokości wynagrodzenia za prawa autorskie. Faktura zawiera odpowiednio obie wskazane pozycje.
Koszty prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawcy

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca ponosi bądź zamierza ponosić między innymi wydatki na:

usługi telekomunikacyjne;
usługi księgowe;
literaturę związaną z tworzeniem oprogramowania;
usługi doradztwa podatkowego i prawnego;
materiały biurowe i drobne wyposażenie;
sprzęt elektroniczny;
licencje na oprogramowanie;
korzystanie ze sprzętu elektronicznego;
wydatki związane z transportem (np. zakup biletów miesięcznych);
samochód osobowy oraz jego użytkowanie;
wyposażenie biura;
podnoszenie kwalifikacji (szkolenia, kursy, warsztaty, konferencje naukowe; w formie stacjonarnej oraz online);
składki na ubezpieczenia społeczne (ZUS).

Koszty stałe, takie jak użytkowanie samochodu, składki na ubezpieczenia społeczne, usługi księgowe czy telekomunikacyjne, mogą rozkładać się na więcej niż jeden projekt, ze względu na to, że są to wydatki stałe prowadzenia działalności Wnioskodawcy, a przykładowo zakupiony sprzęt elektroniczny czy materiały biurowe bądź drobne wyposażenie nie eksploatują się automatycznie po zakończeniu danego projektu. Jednocześnie koszty te można przyporządkować odpowiednio do kilku projektów.

W przypadku braku możliwości pełnego alokowania konkretnego kosztu poniesionego przez Wnioskodawcę w ramach działalności gospodarczej do przychodów ze zbycia oprogramowania, Wnioskodawca ustali faktyczny koszt poniesiony w danym okresie na prowadzoną działalność związaną z wytwarzaniem oprogramowania według odpowiedniej proporcji, która będzie odpowiadać przyczynieniu się danego kosztu do osiągnięcia konkretnego przychodu z prowadzonej działalności gospodarczej w danym okresie.

Ewidencja działalności Wnioskodawcy

Przychody Wnioskodawcy za poprzedni rok nie przekroczyły 1.200.000 euro, z tego też powodu Wnioskodawca prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów.

Ponadto Wnioskodawca prowadzi odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję wszystkich przychodów, kosztów i autorskich praw majątkowych do opracowywanego dzieła. Ewidencja ta prowadzona jest począwszy od dnia 3 lutego 2020 roku, odrębnie za każdy rok.

Ewidencja zawiera dane podatnika (nazwa, adres, NIP, REGON) oraz wskazuje okres, którego dotyczy. Ewidencja prowadzona jest za okresy miesięczne. Prowadzona ewidencja zapewnia wyodrębnienie poszczególnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej oraz ustalenie przychodu, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz w sposób pozwalający na wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT, przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu.

Ewidencja zawiera datę poniesienia kosztu/datę uzyskania przychodu, wraz ze wskazaniem numeru dokumentu źródłowego oraz pozycji w PKPiR oraz odpowiednio:

wartość przychodu z kwalifikowanego IP,
koszt kwalifikowanego IP z podziałem na: koszty bezpośrednie, nabycie wyników prac B+R od podmiotu niepowiązanego, nabycie wyników prac B+R od podmiotu powiązanego, nabycie kwalifikowanego IP,
pozostałe przychody,
pozostałe koszty.

Na podstawie prowadzonej ewidencji można ustalić informacje o:

zbywanym w danym okresie prawie własności intelektualnej, tj. określonym oprogramowaniu;
przychodach uzyskiwanych ze zbycia oprogramowania w danym okresie, tj:
1. wynagrodzeniu za przeniesienie autorskich praw majątkowych do oprogramowania;
2. kosztach faktycznie poniesionych w danym okresie przez Wnioskodawcę na prowadzoną bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalność związaną z wytworzeniem oprogramowania;
dochodzie ze zbycia oprogramowania obliczonym jako różnica pomiędzy przychodami i kosztami opisanymi powyżej.

Ponadto w piśmie stanowiącym uzupełnienie wniosku Wnioskodawca udzielił odpowiedzi na następujące pytania:

Czy w ramach działalności gospodarczej Wnioskodawca opracowuje nowe, modyfikuje oraz ulepsza produkty, procesy, usługi niewystępujące dotychczas w praktyce gospodarczej Wnioskodawcy lub na tyle innowacyjne, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już u niego funkcjonujących?

Wnioskodawca w ramach działalności gospodarczej opracowuje nowe, modyfikuje oraz ulepsza produkty, procesy, usługi niewystępujące dotychczas w praktyce gospodarczej Wnioskodawcy lub na tyle innowacyjne, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już u niego funkcjonujących.

Jak Wnioskodawca wskazał we wniosku w ramach prowadzonej działalności, osobiście tworzy, rozwija i ulepsza programy komputerowe na zlecenie Kontrahentów. Omawiane oprogramowanie powstaje w sposób systematyczny w ramach codziennej pracy.

Czy tworzenie oprogramowania ma/miało miejsce w ramach prowadzonej bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalności badawczo-rozwojowej?

W ocenie Wnioskodawcy, tworzenie oprogramowania komputerowego, o którym mowa we wniosku ma/miało miejsce w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności badawczo-rozwojowej.

Wnioskodawca wskazuje, że zgodnie ze stanowiskiem wyrażonym w ocenie prawnej, biorąc pod uwagę kryteria niezbędne do uznania działalności za działalność badawczo-rozwojową, jego działalność spełnia cechy takiej działalności:

nowatorskość i twórczość: Wnioskodawca tworzy oprogramowanie w zależności od potrzeb Kontrahentów, z którym współpracuje, a Kontrahenci mają na celu zwiększenie innowacyjności archaicznych rozwiązań programistycznych, w zależności od swoich potrzeb,
nieprzewidywalność: każdy z Kontrahentów, z którym Wnioskodawca współpracuje oczekuje od niego wykonywania prac, których skutek co prawda jest określony, natomiast proces tworzenia danych rozwiązań (oprogramowania), pomimo korzystania z istniejących metod informatycznych i języków programistycznych, powoduje wytworzenie całkowicie nowego rozwiązania, lub znaczną modyfikację archaicznych rozwiązań,
metodyczność: Wnioskodawca zobowiązany jest w ramach umów z Kontrahentami do ścisłej, zgodnej z harmonogramem współpracy, którą zobowiązany jest należycie udokumentować i wykonywać zgodnie z oczekiwaniami Kontrahentów i przedstawionym przez nich planem,
możliwość przeniesienia lub odtworzenia: celem Wnioskodawcy, w ramach wykonywanej przez niego działalności na rzecz Kontrahentów jest przeniesienie autorskich praw majątkowych z oprogramowania na Kontrahentów, co nierozerwalnie wiąże się z koniecznością jego odtworzenia przez podmioty.

Oznacza zatem, że oprogramowanie komputerowe, o którym mowa we wniosku ma/miało miejsce w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności badawczo-rozwojowej.

Jednocześnie Wnioskodawca podkreśla, że kwestia wytwarzania przez niego oprogramowania komputerowego w ramach działalności badawczo-rozwojowej stanowi również przedmiot jednego z zadanych pytań.

Czy tworzenie, rozwijanie, ulepszanie przez Wnioskodawcę oprogramowania i jego części stanowi przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze (wyraz własnej twórczości intelektualnej)?

Tworzenie, rozwijanie, ulepszanie przez Wnioskodawcę oprogramowania i jego części stanowi przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze (wyraz własnej twórczości intelektualnej).

Prowadzona przez Wnioskodawcę działalność badawczo-rozwojowa, której efektem jest wskazane przez Wnioskodawcę kwalifikowane prawo własności intelektualnej, jest działalnością twórczą obejmującą prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Jak Wnioskodawca wskazał we wniosku, w ramach prowadzonej działalności, osobiście tworzy, rozwija i ulepsza programy komputerowe na zlecenie Kontrahentów. Omawiane oprogramowanie powstaje w sposób systematyczny w ramach codziennej pracy.

Ponadto Wnioskodawca wskazuje, że zgodnie ze stanowiskiem wyrażonym w ocenie prawnej, biorąc po uwagę kryteria niezbędne do uznania działalności za działalność badawczo-rozwojową, jego działalność spełnia cechy takiej działalności i obejmuje nowatorskość i twórczość.

Wnioskodawca tworzy oprogramowanie w zależności od potrzeb Kontrahentów, z którym współpracuje, a Kontrahenci mają na celu zwiększenie innowacyjności archaicznych rozwiązań programistycznych, w zależności od swoich potrzeb.

Oznacza to, że tworzenie, rozwijanie, ulepszanie przez Wnioskodawcę oprogramowania i jego części stanowi przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze (wyraz własnej twórczości intelektualnej).

Czy autorskie prawa do tworzonego, modyfikowanego oraz ulepszonego przez Wnioskodawcę oprogramowania podlegają ochronie prawnej z art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1191 z późn. zm.)?

Autorskie prawa do tworzonego, modyfikowanego oraz ulepszonego przez Wnioskodawcę oprogramowania stanowią utwór podlegający ochronie prawnej zgodnie z art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1191 z późn. zm.) Wnioskodawca wskazuje, że zgodnie ze stanowiskiem wyrażonym w ocenie prawnej, obowiązujące przepisy nie zawierają definicji autorskiego prawa do programu komputerowego czy programu komputerowego. W praktyce w szczególności wskazuje się, że programem komputerowym jest kombinacja komend adresowanych do komputera w formie kodu źródłowego i kodu wynikowego. Podkreśla się również, że jest to zestaw instrukcji przeznaczonych do wykonywania bezpośrednio lub pośrednio w komputerze czynności w celu osiągnięcia określonego rezultatu. Elementami programu komputerowego chronionymi prawem autorskim są forma programów (informacje zawarte w kodzie źródłowym programu komputerowego, w opisie procedur operacyjnych, zestawieniu danych, w informacjach konwersacyjnych i dialogowych) oraz interfejs.

Przedmiotem prawa autorskiego jest natomiast każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór, art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych).

Na podstawie odrębnych ustaw programy komputerowe podlegają ochronie jak utwory literackie i to już z momentem ich wytworzenia, bez konieczności spełnienia jakichkolwiek wymogów formalnych. Należy zatem uznać, że oprogramowanie komputerowe lub jego część, stanowią przedmiot ochrony praw autorskich (art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych, Dz. U. z 2019 r., poz. 1231).

Tym samym, w ocenie Wnioskodawcy, autorskie prawa do tworzonego, modyfikowanego oraz ulepszonego przez Wnioskodawcę oprogramowania stanowią utwór podlegający ochronie prawnej zgodnie z art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1191 z późn. zm).

Czy dochodem z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej są dochody osiągnięte przez Wnioskodawcę z tytułu:

opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy prawa własności intelektualnej,
sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej,
kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu?

Dochodem z wytworzonego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej są dochody osiągnięte przez Wnioskodawcę z tytułu sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Czy ewentualne działania Wnioskodawcy polegające na ulepszeniu/rozwijaniu oprogramowania zmierzają/zmierzały do poprawy użyteczności albo funkcjonalności tego oprogramowania?

Działania Wnioskodawcy polegające na ulepszeniu / rozwijaniu oprogramowania zmierzają do poprawy użyteczności albo funkcjonalności tego oprogramowania.

Jak Wnioskodawca wskazał we wniosku, działalność gospodarcza Wnioskodawcy, polega m.in. na:

ulepszaniu i rozwijaniu oprogramowania/systemu na podstawie kodu źródłowego (działalność w obszarze IT),
utrzymywaniu i obsłudze istniejącego oprogramowania poprzez podnoszenie precyzyjności działania oprogramowania i naprawę ewentualnych błędów (działalność w obszarze IT).

Oznacza to, że działania Wnioskodawcy polegające na rozwijaniu lub ulepszaniu oprogramowania zmierzają do poprawy użyteczności albo funkcjonalności tego oprogramowania.

Wnioskodawca podkreśla jednocześnie, że w wyniku dokonywanego przez Wnioskodawcę ulepszenia/rozwijania oprogramowania, tworzone są nowe kody, algorytmy w językach programowania, które stanowią przedmiot nowego prawa własności intelektualnej – stanowią nowy utwór w rozumieniu art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych, Dz. U. z 2019r., poz. 1231. Wnioskodawcy przysługują prawa autorskie do nowego kodu powstałego w wyniku dokonania ulepszenia/rozwijania oprogramowania.

Czy – w przypadku gdy Wnioskodawca rozwija oprogramowanie – Wnioskodawca jest właścicielem tego oprogramowania, współwłaścicielem, czy użytkownikiem posiadającym prawo do korzystania z tego oprogramowania na podstawie umowy licencyjnej?

W przypadku gdy Wnioskodawca rozwija oprogramowanie, które jest autorstwa innych osób, Wnioskodawcy nie przysługuje własność tego prawa w wyniku nabycia prawa od innego podmiotu lub licencja wyłączna do korzystania z rozwijanego/ulepszanego prawa.

Jednocześnie Wnioskodawca podkreśla, tak jak wskazywał w złożonym wniosku, że nie nabywa wyników prac badawczo-rozwojowych prowadzonych przez inne podmioty ani praw autorskich innych podmiotów. W przypadku, gdy Wnioskodawca modyfikuje, tj. rozwija lub ulepsza oprogramowanie komputerowe, nie jest On właścicielem ani współwłaścicielem tego oprogramowania, ani użytkownikiem posiadającym prawo do jego użytkowania na podstawie licencji wyłącznej. Wnioskodawca działa na zlecenie podmiotu będącego właścicielem tego oprogramowania (Kontrahenta). Oprogramowanie jest udostępniane Wnioskodawcy w tym celu nieodpłatnie przez Kontrahenta, nie na zasadzie wyłączności, tj. np. inni programiści świadczący usługi na rzecz Kontrahenta również mają dostęp do tego oprogramowania (również w celu jego modyfikacji).

W wyniku dokonywanego przez Wnioskodawcę rozwijania oprogramowania, tworzone są nowe kody, algorytmy w językach programowania, które stanowią przedmiot nowego prawa własności intelektualnej – stanowią nowy utwór w rozumieniu art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych, Dz. U. z 2019 r., poz. 1231. Wnioskodawcy przysługują prawa autorskie do nowego kodu powstałego w wyniku rozwijania oprogramowania.

Jeśli Wnioskodawca jest użytkownikiem posiadającym prawo do korzystania z tego oprogramowania na podstawie umowy licencyjnej to czy z umowy wynika/wynikało, że zastrzeżono wyłączność korzystania przez Wnioskodawcę z tej licencji?

Wnioskodawca nie jest użytkownikiem posiadającym prawo do korzystania z tego oprogramowania na podstawie umowy licencyjnej.

Jeśli nie nabył Pan na własność kwalifikowanego IP, ani licencji wyłącznej do tego IP od właściciela zlecającego jego ulepszenie/rozwinięcie, wniosek należy uzupełnić poprzez wskazanie:

na jakiej podstawie następuje ulepszenie/rozwinięcie tego programu?
czy w wyniku tworzenia/ rozwinięcia oprogramowania, tworzone są nowe kody, algorytmy w językach programowania i powstaje nowe prawo własności intelektualnej?
czy Wnioskodawcy przysługują prawa autorskie do ulepszenia/rozwinięcia oprogramowania, które podlegają ochronie prawnej zgodnie z art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych?

Wnioskodawca podkreśla, tak jak wskazywał w złożonym wniosku, że nie nabywa wyników prac badawczo-rozwojowych prowadzonych przez inne podmioty ani praw autorskich innych podmiotów.

W przypadku, gdy Wnioskodawca modyfikuje, tj. rozwija lub ulepsza oprogramowanie komputerowe, nie jest On właścicielem ani współwłaścicielem tego oprogramowania, ani użytkownikiem posiadającym prawo do jego użytkowania na podstawie licencji wyłącznej.

Wnioskodawca działa na zlecenie podmiotu będącego właścicielem tego oprogramowania (Kontrahenta). Oprogramowanie jest udostępniane Wnioskodawcy w tym celu nieodpłatnie przez Kontrahenta, nie na zasadzie wyłączności, tj. np. inni programiści świadczący usługi na rzecz Kontrahenta również mają dostęp do tego oprogramowania (również w celu jego modyfikacji).

W wyniku dokonywanego przez Wnioskodawcę tworzenia/rozwijania oprogramowania, tworzone są nowe kody, algorytmy w językach programowania, które stanowią przedmiot nowego prawa własności intelektualnej – stanowią nowy utwór w rozumieniu art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych, Dz. U. z 2019r., poz. 1231.

Wnioskodawcy przysługują prawa autorskie do nowego kodu powstałego w wyniku rozwijania oprogramowania.

Czy, w związku z ulepszeniem/rozwinięciem ww. oprogramowania, osiągnie Pan dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, dochód został osiągnięty:

z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;
z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu?

Dochodem z wytworzonego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej są dochody osiągnięte przez Wnioskodawcę z tytułu sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Co należy rozumieć pod pojęciem poniesienia wydatków/kosztów na „usługi telekomunikacyjne”? Organ prosi o szczegółowe informacje w tym zakresie? Czy wydatki te są związane wyłącznie z działalnością badawczo-rozwojowej prowadzoną przez Wnioskodawcę?

Wnioskodawca wskazuje, że zgodnie ze stanowiskiem wyrażonym w ocenie prawnej, pod podjęciem poniesienia wydatków/kosztów na „usługi telekomunikacyjne” należy rozumieć wydatki/ koszty, które dotyczą abonamentu telefonicznego oraz opłat za Internet. Usługi te zapewniają Wnioskodawcy kontakt z Kontrahentami, w zakresie personalizacji tworzonego oprogramowania i kodu, dostosowania go do indywidualnych potrzeb Kontrahentów. Szybkie i stabilne łącze internetowe jest nieodzowne w pracy programisty, m.in. umożliwia zdalny kontakt, pozwala na znalezienie informacji na temat powstałych błędów, testowanie tworzonego oprogramowania, szybkie dzielenie się efektami swojej pracy. Ponadto jest ono niezbędne do importowania danych z baz danych klienta oraz eksportowania modeli matematycznych czy wyników oraz do aktywowania oprogramowania w środowiskach testowych i produkcyjnych.

Wnioskodawca wskazuje, że wydatki nie są związane wyłącznie z działalnością badawczo-rozwojową prowadzoną przez Wnioskodawcę.

Jednocześnie Wnioskodawca wskazuje, że w przypadku braku możliwości pełnego alokowania konkretnego kosztu poniesionego przez Wnioskodawcę w ramach działalności gospodarczej do przychodów ze zbycia oprogramowania, Wnioskodawca ustali faktyczny koszt poniesiony w danym okresie na prowadzoną działalność związaną z wytwarzaniem oprogramowania według odpowiedniej proporcji, która będzie odpowiadać przyczynieniu się danego kosztu do osiągnięcia konkretnego przychodu z prowadzonej działalności gospodarczej w danym okresie.

Co należy rozumieć pod pojęciem poniesienia wydatków/kosztów na „usługi księgowe”? Organ prosi o szczegółowe informacje w tym zakresie? Czy wydatki te są związane wyłącznie z działalnością badawczo-rozwojowej prowadzoną przez Wnioskodawcę?

Wnioskodawca wskazuje, że zgodnie ze stanowiskiem wyrażonym w ocenie prawnej, pod pojęciem poniesienia wydatków/kosztów na usługi księgowe należy rozumieć wydatki/ koszty związane z prowadzeniem rozliczenia podatkowego, w tym rozliczenia ulgi ”IP Box”, zgodnie z przepisami prawa. Wnioskodawca, dzięki prowadzeniu księgowości ze wsparciem specjalistów oraz zewnętrznego oprogramowania księgowego, ma więcej czasu na wykonywanie prac programistycznych, co przekłada się na jakość wytwarzanych programów komputerowych.

Wnioskodawca wskazuje, że wydatki nie są związane wyłącznie z działalnością badawczo- rozwojową prowadzoną przez Wnioskodawcę.

Co należy rozumieć pod pojęciem poniesienia wydatków/kosztów na „literaturę związaną z tworzeniem oprogramowania”? Organ prosi o szczegółowe informacje w tym zakresie? Czy wydatki te są związane wyłącznie z działalnością badawczo-rozwojowej prowadzoną przez Wnioskodawcę?

Wnioskodawca wskazuje, że zgodnie ze stanowiskiem wyrażonym w ocenie prawnej, pod podjęciem poniesienia wydatków/kosztów na literaturę należy rozumieć wydatki/ koszty związane z zakupem książek, magazynów, prenumerat, czasopism związanych z działalnością Wnioskodawcy, tj. tworzeniem oprogramowania. Literatura związana z tworzeniem oprogramowania jest Wnioskodawcy niezbędna, gdyż programy komputerowe wytwarzane są przede wszystkim na podstawie wiedzy i doświadczenia Wnioskodawcy. Dla jego finalnego kształtu decydujące znaczenie mają przede wszystkim posiadane informacje specjalne i wiedza specjalistyczna. W tym celu Wnioskodawca ustawicznie pogłębia swój zasób wiedzy, kupując odpowiednią literaturę specjalistyczną.

Wnioskodawca wskazuje, że wydatki te są zwykle w całości związane wyłącznie z działalnością badawczo-rozwojową prowadzoną przez Wnioskodawcę.

Co należy rozumieć pod pojęciem poniesienia wydatków/kosztów na „usługi doradztwa podatkowego i prawnego”? Organ prosi o szczegółowe informacje w tym zakresie? Czy wydatki te są związane wyłącznie z działalnością badawczo-rozwojowej prowadzoną przez Wnioskodawcę?

Wnioskodawca wskazuje, że zgodnie ze stanowiskiem wyrażonym w ocenie prawnej, pod podjęciem poniesienia wydatków/kosztów na usługi doradztwo podatkowego i prawnego należy rozumieć wydatki/ koszty związane z działalnością Wnioskodawcy zgodnie z przepisami prawa.

Do tej kategorii kosztów zaliczają się także usługi doradztwa podatkowego dotyczące możliwości skorzystania z Ulgi IP Box (zasięgnięcie porady prawnej), jak i samego złożenia wniosku o interpretację. W tym kontekście Wnioskodawca będzie miał możliwość otrzymania odpowiedzi, czy jego działalność gospodarcza związana jest z działalnością badawczo-rozwojową.

Wnioskodawca wskazuje, że wydatki nie są związane wyłącznie z działalnością badawczo-rozwojową prowadzoną przez Wnioskodawcę.

Co należy rozumieć pod pojęciem poniesienia wydatków/kosztów na „materiały biurowe i drobne wyposażenie”? Organ prosi o szczegółowe informacje w tym zakresie? Czy wydatki te są związane wyłącznie z działalnością badawczo-rozwojowej prowadzoną przez Wnioskodawcę?

Wnioskodawca wskazuje, że zgodnie ze stanowiskiem wyrażonym w ocenie prawnej, pod podjęciem poniesienia wydatków/kosztów materiały biurowe i drobne wyposażenie należy rozumieć wydatki/ koszty związane z zakupem:

materiałów biurowych (np. notesy, zeszyty, segregatory, długopisy itp.) oraz,
drobnego wyposażenia (np. zszywacz, dziurkacz, tablica korkowa/magnetyczna).

Wskazane wydatki zapewniają Wnioskodawcy ergonomiczne miejsce pracy, co wpływa na jakość i efektywność świadczonych usług, w wyniku czego znajduje to odzwierciedlenie w uzyskiwanych przychodach z wytwarzanego programu komputerowego.

Wnioskodawca wskazuje, że wydatki nie są związane wyłącznie z działalnością badawczo-rozwojową prowadzoną przez Wnioskodawcę.

Co należy rozumieć pod pojęciem poniesienia wydatków/kosztów na „sprzęt elektroniczny”? Organ prosi o szczegółowe informacje w tym zakresie? Czy wydatki te są związane wyłącznie z działalnością badawczo-rozwojowej prowadzoną przez Wnioskodawcę oraz czy drobne wyposażenie stanowi środki trwałe w prowadzonej działalności gospodarczej?

Wnioskodawca wskazuje, że zgodnie ze stanowiskiem wyrażonym w ocenie prawnej, pod podjęciem poniesienia wydatków/kosztów na sprzęt elektroniczny należy rozumieć wydatki/koszty związane z zakupem np. komputera, pamięci zewnętrznej, klawiatury, słuchawek, podzespołów komputerowych. Sprzęt elektroniczny jest niezbędny Wnioskodawcy, gdyż oprogramowanie wytwarzane jest przy pomocy komputera, zapisywane w jego pamięci i bez wykorzystania tego rodzaju sprzętu niemożliwe byłoby w ogóle jego zapisanie i odtworzenie, lecz nie jest on wystarczający dla sprawnego tworzenia programu komputerowego przy pomocy nowoczesnych, wysokopoziomowych języków oprogramowania. Stąd też Wnioskodawca konsekwentnie usprawnia posiadane urządzenia poprzez zakup stosownego sprzętu elektronicznego. W szybko zmieniającym się świecie technologii niekorzystanie przez Wnioskodawcę z nowoczesnych rozwiązań technologicznych prowadziłoby efektywnie do spadku wydajności jego pracy.

Wnioskodawca wskazuje, że wydatki nie są związane wyłącznie z działalnością badawczo-rozwojową prowadzoną przez Wnioskodawcę.

Wnioskodawca wskazuje, że wydatki związane z nabyciem drobnego wyposażenia i ich ewentualnym zaliczeniem do środków trwałych dokonywane jest zgodnie z przepisami art. 22f ust. 3 ustawy o PIT, tj. Wnioskodawca dokonuje odpisów amortyzacyjnych i zalicza drobne wyposażenie do środków trwałych w momencie, gdy ich wartość początkowa w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 10 000 zł. Gdy warunki z art. 22f ust 3 nie zostaną wypełnione, Wnioskodawca wydatki na drobne wyposażenie rozlicza bezpośrednio w kosztach uzyskania przychodów bieżącego okresu rozliczeniowego.

Co należy rozumieć pod pojęciem poniesienia wydatków/kosztów na „licencje na oprogramowanie”? Organ prosi o szczegółowe informacje w tym zakresie? Czy wydatki te są związane wyłącznie z działalnością badawczo-rozwojowej prowadzoną przez Wnioskodawcę oraz czy licencje na oprogramowanie stanowią wartości niematerialne i prawne w prowadzonej działalności gospodarczej?

Wnioskodawca wskazuje, że zgodnie ze stanowiskiem wyrażonym w ocenie prawnej, pod podjęciem poniesienia wydatków/kosztów na licencję na oprogramowanie należy rozumieć wydatki/koszty związane zakupem dostępu do szeregu programów użytkowych, które w dużej części są produktami komercyjnymi, podlegającymi opłatom licencyjnym. Licencja na oprogramowanie jest Wnioskodawcy potrzebna do wytwarzania programów komputerowych, które są istotą jego działalności gospodarczej.

Wnioskodawca wskazuje, że wydatki nie są związane wyłącznie z działalnością badawczo-rozwojową prowadzoną przez Wnioskodawcę.

Wnioskodawca wskazuje, że wydatki związane z nabyciem licencji na oprogramowanie i ich ewentualnym zaliczeniem do wartości niematerialnych i prawnych dokonywane jest zgodnie z przepisami art. 22f ust. 3 ustawy o PIT, tj. Wnioskodawca dokonuje odpisów amortyzacyjnych i zalicza licencje na oprogramowanie do wartości niematerialnych i prawnych w momencie, gdy ich wartość początkowa w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 10 000 zł. Gdy warunki z art. 22f ust. 3 nie zostaną wypełnione, Wnioskodawca wydatki na licencje na oprogramowanie rozlicza bezpośrednio w kosztach uzyskania przychodów bieżącego okresu rozliczeniowego.

Co należy rozumieć pod pojęciem poniesienia wydatków/kosztów na „korzystanie ze sprzętu elektronicznego”? Organ prosi o szczegółowe informacje w tym zakresie? Czy wydatki te są związane wyłącznie z działalnością badawczo-rozwojowej prowadzoną przez Wnioskodawcę?

Wnioskodawca wskazuje, że zgodnie ze stanowiskiem wyrażonym w ocenie prawnej, pod podjęciem poniesienia wydatków/kosztów na korzystanie ze sprzętu elektronicznego należy rozumieć wydatki/koszty związane z umożliwieniem działania i korzystania ze sprzętu (np. zakup części zamiennych, materiałów eksploatacyjnych).

Wnioskodawca wskazuje, że wydatki nie są związane wyłącznie z działalnością badawczo-rozwojową prowadzoną przez Wnioskodawcę.

Co należy rozumieć pod pojęciem poniesienia kosztów na „wydatki związane z transportem (np. zakup biletów miesięcznych)”? Organ prosi o szczegółowe informacje w tym zakresie? Czy wydatki te są związane wyłącznie z działalnością badawczo-rozwojowej prowadzoną przez Wnioskodawcę?

Wnioskodawca wskazuje, że zgodnie ze stanowiskiem wyrażonym w ocenie prawnej, pod podjęciem poniesienia kosztów na wydatki związane z transportem (np. zakup biletów miesięcznych) oznacza wydatki związane z zakupem biletów miesięcznych uprawniających do korzystania z komunikacji miejskiej. Zakup biletów umożliwia Wnioskodawcy sprawny transport, np. do Kontrahentów w celu konsultacji dotyczących tworzonego oprogramowania, do specjalistycznego sklepu w celu nabycia potrzebnych urządzeń programistycznych itd.

Wnioskodawca wskazuje, że wydatki nie są związane wyłącznie z działalnością badawczo-rozwojową prowadzoną przez Wnioskodawcę.

Co należy rozumieć pod pojęciem poniesienia wydatków/kosztów na „samochód osobowy oraz jego użytkowanie”? Organ prosi o szczegółowe informacje w tym zakresie? Czy wydatki te są związane wyłącznie z działalnością badawczo-rozwojowej prowadzoną przez Wnioskodawcę oraz czy samochód stanowi środek trwały w prowadzonej działalności gospodarczej?

Wnioskodawca wskazuje, że zgodnie ze stanowiskiem wyrażonym w ocenie prawnej, pod podjęciem poniesienia wydatków/kosztów na samochód osobowy oraz jego użytkowanie należy rozumieć wydatki/koszty związane z eksploatacją samochodu osobowego, np. zakup paliwa, koszty ubezpieczenia, dokonanie przeglądów technicznych oraz niezbędnych napraw i prac serwisowych. Używanie samochodu osobowego umożliwia Wnioskodawcy sprawny transport, np. do Kontrahentów w celu konsultacji dotyczących tworzonego oprogramowania, do specjalistycznego sklepu w celu nabycia potrzebnych urządzeń programistycznych itd.

Wnioskodawca wskazuje, że wydatki nie są związane wyłącznie z działalnością badawczo-rozwojową prowadzoną przez Wnioskodawcę.

W przypadku gdy Wnioskodawca będzie ponosił koszty związane z samochodem osobowych oraz jego użytkowaniem, to samochód osobowy może:

stanowić środek trwały w prowadzonej działalności gospodarczej,
być wykorzystywany w ramach działalności bez wprowadzania samochodu jako środka trwałego w prowadzonej działalności (sytuacja, w której Wnioskodawca jest właścicielem samochodu),
być wykorzystywany na podstawie umowy leasingu/ najmu/ użyczenia lub innej umowy o tym charakterze.

Wnioskodawca wskazuje, że od lutego 2021 r. korzysta z samochodu osobowego na podstawie umowy leasingu. Samochód ten nie stanowi środka trwałego w prowadzonej działalności gospodarczej.

Co należy rozumieć pod pojęciem poniesienia wydatków/kosztów na „wyposażenie biura”? Organ prosi o szczegółowe informacje w tym zakresie? Czy wydatki te są związane wyłącznie z działalnością badawczo-rozwojowej prowadzoną przez Wnioskodawcę oraz czy wyposażenie biura stanowi środki trwałe w prowadzonej działalności gospodarczej?

Wnioskodawca wskazuje, że zgodnie ze stanowiskiem wyrażonym w ocenie prawnej, pod podjęciem poniesienia wydatków/kosztów na wyposażenie biura należy rozumieć wydatki związane z zakupem np. biurka, krzesła, szafek do przechowywania sprzętu oraz dokumentacji.

Wnioskodawca wskazuje, że wydatki nie są związane wyłącznie z działalnością badawczo-rozwojową prowadzoną przez Wnioskodawcę.

Wnioskodawca wskazuje, że wydatki związane z nabyciem wyposażenia biura i ich ewentualnym zaliczeniem do środków trwałych dokonywane jest zgodnie z przepisami art. 22f ust. 3 ustawy o PIT, tj. Wnioskodawca dokonuje odpisów amortyzacyjnych i zalicza wyposażenie biura do środków trwałych w momencie, gdy ich wartość początkowa w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 10 000 zł. Gdy warunki z art. 22f ust 3 nie zostaną wypełnione, Wnioskodawca wydatki na wyposażenie biura rozlicza bezpośrednio w kosztach uzyskania przychodów bieżącego okresu rozliczeniowego.

Co należy rozumieć pod pojęciem poniesienia wydatków/kosztów na „podnoszenie kwalifikacji (szkolenia, kursy, warsztaty, konferencje naukowe; w formie stacjonarnej oraz online)”? Organ prosi o szczegółowe informacje w tym zakresie? Czy wydatki te są związane wyłącznie z działalnością badawczo-rozwojowej prowadzoną przez Wnioskodawcę?

Wnioskodawca wskazuje, że zgodnie ze stanowiskiem wyrażonym w ocenie prawnej, pod podjęciem poniesienia wydatków/kosztów na uczestnictwo w szkoleniach, kursach, warsztatach czy konferencjach naukowych (w formie stacjonarnej oraz online) umożliwia Wnioskodawcy ciągły rozwój i faktyczne tworzenie oprogramowania, które ma cechy innowacyjne. Niewątpliwie branża, w jakiej działalność prowadzi Wnioskodawca, rozwija się z dużą dynamiką i ciągłe podnoszenie wiedzy jest niezbędne, aby prowadzić w tym zakresie działalność gospodarczą.

Wnioskodawca wskazuje, że wydatki te są zwykle w całości związane wyłącznie z działalnością badawczo-rozwojową prowadzoną przez Wnioskodawcę.

Co należy rozumieć pod pojęciem poniesienia wydatków/kosztów na „składki na ubezpieczenia społeczne (ZUS)”? Organ prosi o szczegółowe informacje w tym zakresie? Czy wydatki te są związane wyłącznie z działalnością badawczo-rozwojowej prowadzoną przez Wnioskodawcę?

Wnioskodawca wskazuje, że zgodnie ze stanowiskiem wyrażonym w ocenie prawnej, pod podjęciem poniesienia wydatków/kosztów na pokrycie obowiązkowego ubezpieczenia społecznego (ZUS) – składki na ubezpieczenie społeczne (ZUS) są obciążeniami obowiązkowymi, aby móc prowadzić legalnie jednoosobową działalność gospodarczą w Polsce, co w przypadku Wnioskodawcy przekłada się na możliwość świadczenia usług programistycznych.

Wnioskodawca wskazuje, że wydatki nie są związane wyłącznie z działalnością badawczo-rozwojową prowadzoną przez Wnioskodawcę.

Czy składki na ZUS Wnioskodawca zalicza do kosztów uzyskania przychodów, czy odlicza od dochodu na podstawie art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Wnioskodawca składki ZUS zalicza do kosztów uzyskania przychodów.

Jednoznaczne wskazanie czy wszystkie poniesione przez Wnioskodawcę wydatki/koszty są faktycznie poniesione na prowadzoną bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej?

Wnioskodawca wskazuje, że zgodnie ze stanowiskiem wyrażonym w ocenie prawnej wszystkie wydatki/koszty są faktycznie poniesione na prowadzoną bezpośrednio przez Wnioskodawczynię działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej.

Wnioskodawca wskazuje jednocześnie, że wydatki nie są związane wyłącznie z działalnością badawczo-rozwojową prowadzoną przez Wnioskodawcę.

Wnioskodawca podkreśla jednocześnie, że w przypadku braku możliwości pełnego alokowania konkretnego kosztu poniesionego przez Wnioskodawcę w ramach działalności gospodarczej do przychodów ze zbycia oprogramowania, Wnioskodawca ustali faktyczny koszt poniesiony w danym okresie na prowadzoną działalność związaną z wytwarzaniem oprogramowania według odpowiedniej proporcji, która będzie odpowiadać przyczynieniu się danego kosztu do osiągnięcia konkretnego przychodu z prowadzonej działalności gospodarczej w danym okresie.

Jakie przesłanki świadczą o bezpośrednim powiązaniu poniesionych wydatków/kosztów z prowadzoną działalnością badawczo-rozwojową, a w konsekwencji z wytworzeniem, ulepszeniem czy rozwojem oprogramowania?

Wnioskodawca wskazuje, że zgodnie ze stanowiskiem wyrażonym w ocenie prawnej, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, zorientowanej na działalność badawczo-rozwojową, Wnioskodawca ponosi bądź planuje ponosić szereg wydatków wymienionych w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym związanych z wytworzeniem, rozwinięciem, ulepszeniem oprogramowania lub jego części.

Usługi telekomunikacyjne dotyczą abonamentu telefonicznego oraz opłat za Internet. Usługi te zapewniają Wnioskodawcy kontakt z Kontrahentami, w zakresie personalizacji tworzonego oprogramowania i kodu, dostosowania go do indywidualnych potrzeb Kontrahentów. Szybkie i stabilne łącze internetowe jest nieodzowne w pracy programisty, m.in. umożliwia zdalny kontakt, pozwala na znalezienie informacji na temat powstałych błędów, testowanie tworzonego oprogramowania, szybkie dzielenie się efektami swojej pracy. Usługi te są niezbędne do importowania danych z baz danych klienta oraz eksportowania modeli matematycznych czy wyników oraz do aktywowania oprogramowania w środowiskach testowych i produkcyjnych.

Usługi specjalistyczne (księgowe, prawne) pozwalają na prowadzenie rozliczenia podatkowego, w tym rozliczenia ulgi „IP Box”, zgodnie z przepisami prawa. Wnioskodawca, dzięki prowadzeniu księgowości przez specjalistów, ma więcej czasu na wykonywanie prac programistycznych, co przekłada się na jakość wytwarzanych programów komputerowych. Do tej kategorii kosztów zaliczają się także usługi doradztwa podatkowego dotyczące możliwości skorzystania z Ulgi IP Box (zasięgnięcie porady prawnej), jak i samego złożenia wniosku o interpretację. W tym kontekście Wnioskodawca będzie miał możliwość otrzymania odpowiedzi, czy jego działalność gospodarcza związana jest z działalnością badawczo-rozwojową.

Literatura związana z tworzeniem oprogramowania jest Wnioskodawcy niezbędna, gdyż programy komputerowe wytwarzane są przede wszystkim na podstawie wiedzy i doświadczenia Wnioskodawcy. Dla jego finalnego kształtu decydujące znaczenie mają przede wszystkim posiadane informacje specjalne i wiedza specjalistyczna. W tym celu Wnioskodawca ustawicznie pogłębia swój zasób wiedzy, kupując odpowiednią literaturę specjalistyczną.

Materiały biurowe i drobnego wyposażenia zapewniają Wnioskodawcy ergonomiczne miejsce pracy, co wpływa na jakość i efektywność świadczonych usług, w wyniku czego znajduje to odzwierciedlenie w uzyskiwanych przychodach z wytwarzanego programu komputerowego.

Sprzęt elektroniczny jest niezbędny Wnioskodawcy, gdyż oprogramowanie wytwarzane jest przy pomocy komputera, zapisywane w jego pamięci i bez wykorzystania tego rodzaju sprzętu niemożliwe byłoby w ogóle jego zapisanie i odtworzenie, lecz nie jest on wystarczający dla sprawnego tworzenia programu komputerowego przy pomocy nowoczesnych, wysokopoziomowych języków oprogramowania. Stąd też Wnioskodawca konsekwentnie usprawnia posiadane urządzenia poprzez zakup stosownego sprzętu elektronicznego. W szybko zmieniającym się świecie technologii niekorzystanie przez Wnioskodawcę z nowoczesnych rozwiązań technologicznych prowadziłoby efektywnie do spadku wydajności jego pracy. Licencja na oprogramowanie jest Wnioskodawcy potrzebna do wytwarzania programów komputerowych, które są istotą jego działalności gospodarczej. Konkretnie będzie to szereg programów użytkowych, które w dużej części są produktami komercyjnymi, podlegającymi opłatom licencyjnym.

Użytkowanie samochodu osobowego oraz inne wydatki związane z transportem umożliwiają Wnioskodawcy sprawny transport, np. do Kontrahentów w celu konsultacji dotyczących tworzonego oprogramowania, do specjalistycznego sklepu w celu nabycia potrzebnych urządzeń programistycznych itd.

Wyposażenie biura, takie jak biurko, krzesło, szafki do przechowywania sprzętu oraz dokumentacji, umożliwia prowadzenie przez Wnioskodawcę działalności.

Podnoszenie kwalifikacji przez Wnioskodawcę podczas uczestnictwa w szkoleniach, kursach, warsztatach czy konferencjach naukowych (w formie stacjonarnej oraz online) umożliwia Wnioskodawcy ciągły rozwój i faktyczne tworzenie oprogramowania, które ma cechy innowacyjne.

Niewątpliwie branża, w jakiej działalność prowadzi Wnioskodawca, rozwija się z dużą dynamiką i ciągłe podnoszenie wiedzy jest niezbędne, aby prowadzić w tym zakresie działalność gospodarczą.

Składki na ubezpieczenie społeczne (ZUS) są obciążeniami obowiązkowymi, aby móc prowadzić legalnie jednoosobową działalność gospodarczą w Polsce, co w przypadku Wnioskodawcy przekłada się na możliwość świadczenia usług programistycznych.

Zważając na wyżej wymienione wydatki i ich zastosowanie świadczą o bezpośrednim powiązaniu poniesionych wydatków/kosztów z prowadzoną działalnością badawczo-rozwojową, a w konsekwencji z wytworzeniem, ulepszeniem czy rozwojem oprogramowania.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy podejmowana przez Wnioskodawcę działalność polegająca na tworzeniu i ulepszaniu oprogramowania komputerowego stanowi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 30ca ust 2 w zw. z art. 5a pkt 38-40 ustawy o PIT?
Czy prawo autorskie do oprogramowania komputerowego lub jego części wytwarzanych samodzielnie przez Wnioskodawcę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest kwalifikowanym prawem własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 2 ustawy o PIT?
Czy wskazane w przedstawionym powyżej stanie faktycznym wydatki można uznać za koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 22 ust 1 ustawy o PIT, które stanowią koszty uzyskania przychodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w kontekście art. 30ca ust. 7 w związku z art. 9 ust. 2 ustawy o PIT?
Czy wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów w rozumieniu art. 22 ust. 1 ustawy o PIT, mogą zostać ujęte przy obliczaniu wartości wskaźnika jako koszty bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, o którym mowa w art. 30ca ust. 4 w zw. z art. 30ca ust. 5 ustawy o PIT?
Czy dochód ze zbycia prawa autorskiego do oprogramowania komputerowego lub jego części jest kwalifikowanym dochodem w rozumieniu art. 30ca ust. 4 w zw. z art. 30ca ust. 7 ustawy o PIT i tym samym możliwe jest zastosowanie stawki opodatkowania 5% stosownie do art. 30ca ust. 1 ustawy o PIT?

Pytanie nr 4 wynika z pisma z 25 marca 2021 r. stanowiącego uzupełnienie wniosku.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1.

W ocenie Wnioskodawcy w związku z opisanym stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym podejmowana przez Wnioskodawcę działalność polegająca na tworzeniu i ulepszaniu oprogramowania komputerowego stanowi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 30ca ust. 2 w zw. z art. 5a pkt 38-40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Działalność badawczo-rozwojowa stanowi działalność twórczą, która obejmuje badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowane w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań (art. 5a pkt 38 ustawy o PIT).

Badania naukowe są działalnością obejmującą (art. 4 ust. 2 pkt 1 oraz pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, Dz. U. z 2020 r. poz. 85, w zw. z art. 5a pkt 39 ustawy o PIT):

badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;
badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Przez prace rozwojowe należy rozumieć działalność obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń (art. 4 ust. 3 Ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce w zw. z art. 5a pkt 4 ustawy o PIT).

Zatem z pracami badawczo-rozwojowymi mamy do czynienia wówczas, gdy wykorzystuje się dostępną wiedzę z dziedziny nauki, technologii oraz innej wiedzy i umiejętności do tworzenia nowych lub ulepszania istniejących produktów/usług oraz procesów i technologii produkcji.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy, niezbędne jest wyodrębnienie pewnych cech dotyczących możliwości zakwalifikowania przedmiotowego oprogramowania tworzonego przez Wnioskodawcę jako prac badawczo-rozwojowych.

Działalność badawczo-rozwojowa powinna:

obejmować badania naukowe lub prace rozwojowe,
mieć twórczy charakter,
być podejmowana w sposób systematyczny,
być podejmowana w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

W celu ustalenia, czy prace badawczo-rozwojowe obejmują konkretną działalność organy podatkowe posiłkują się treścią Podręcznika Frascati Manual 2015 („The Measurement of Scientific, Technological and Innovation Activities; Guidelines for Collecting and Reporting Data on Research and Experimental Development”) oraz objaśnieniami Głównego Urzędu Statystycznego.

Zgodnie z treścią Podręcznika Frascati, do działalności badawczo-rozwojowej w obszarze IT należy zaliczać:

rozwój nowych systemów operacyjnych lub języków,
rozwój technologii związanych z internetem – projektowanie i wdrożenie nowych wyszukiwarek w oparciu o oryginalne technologie,
rozwiązywanie konfliktów występujących pomiędzy hardwarem i softwarem wynikające z procesu,
re-engineering systemu lub sieci,
tworzenie nowych lub bardziej efektywnych algorytmów bazujących na nowych technikach,
tworzenie nowych i oryginalnych technik szyfrowania lub bezpieczeństwa,
prace rozwojowe ukierunkowane na wypełnienie luk w wiedzy technicznej, będące niezbędnym krokiem w procesie tworzenia programu lub systemu.

Zgodnie z objaśnieniami Głównego Urzędu Statystycznego do formularza PNT-01 za działalność badawczo-rozwojową w zakresie oprogramowania komputerowego, uznaje się przykładowo:

badanie właściwości ogólnych algorytmów do obsługi dużych zbiorów danych w czasie rzeczywistym; poszukiwanie alternatywnych metod obliczeniowych,
badania ukierunkowane na znalezienie sposobu na zmniejszenie ilości spamu,
badania nad stosowaniem przetwarzania informacji w nowych dziedzinach lub w nowy sposób (np. opracowanie nowego języka programowania, nowych systemów operacyjnych, generatorów programu itp.),
opracowanie nowego oprogramowania aplikacji i znacznych ulepszeń systemów operacyjnych i programów użytkowych.

W orzecznictwie właściwie nie ma wątpliwości, że działalność w zakresie tworzenia oprogramowania komputerowego może być uznana za działalność badawczo-rozwojową (por. interpretacje DKIS: z 30 października 2020 r. sygn. 0113-KDIPT2-1.4011.597.2020.4.RK, z 12 sierpnia 2020 r. sygn. 0113-KDIPT2-3.4011.443.2020.2.SJ, z 26 czerwca 2019 r. sygn. 0111- KDIB1-3.4010.180.2019.1.JKT z 21 września 2018 r. sygn. 0114-KDIP2-1.4010.282.2018.2.JF, z 17 września 2018 r. sygn. 0114-KDIP2-1.4010.285.2018.2.JS, z 19 lutego 2018 r. sygn. 0114-KDIP2-1.4010.380.2017.1.JF, z 27 marca 2017 r. sygn. 3063-ILPB2.4510.226.2016.3.AO, z 13 października 2017 r. sygn. 0111-KDIB1-3.4010.204.2017.1.IZ).

Zdaniem Wnioskodawcy, biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny/zdarzenie przyszłe, jak i kryteria niezbędne do uznania działalności za działalność badawczo-rozwojową, jego działalność spełnia cechy takiej działalności:

nowatorskość i twórczość: Wnioskodawca tworzy oprogramowanie w zależności od potrzeb Kontrahentów, z którym współpracuje, a Kontrahenci mają na celu zwiększenie innowacyjności archaicznych rozwiązań programistycznych, w zależności od swoich potrzeb,
nieprzewidywalność: każdy z Kontrahentów, z którym Wnioskodawca współpracuje oczekuje od niego wykonywania prac, których skutek co prawda jest określony, natomiast proces tworzenia danych rozwiązań (oprogramowania), pomimo korzystania z istniejących metod informatycznych i języków programistycznych, powoduje wytworzenie całkowicie nowego rozwiązania, lub znaczną modyfikację archaicznych rozwiązań,
metodyczność: Wnioskodawca zobowiązany jest w ramach umów z Kontrahentami do ścisłej, zgodnej z harmonogramem współpracy, którą zobowiązany jest należycie udokumentować i wykonywać zgodnie z oczekiwaniami Kontrahentów i przedstawionym przez nich planem,
możliwość przeniesienia lub odtworzenia: celem Wnioskodawcy, w ramach wykonywanej przez niego działalności na rzecz Kontrahentów jest przeniesienie autorskich praw majątkowych z oprogramowania na Kontrahentów, co nierozerwalnie wiąże się z koniecznością jego odtworzenia przez podmioty.

Zatem, w ocenie Wnioskodawcy, działalność, którą prowadzi spełnia wszystkie wymogi, żeby uznać ją za działalność badawczo-rozwojową.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2.

W ocenie Wnioskodawcy autorskie prawo do oprogramowania komputerowego lub jego części wytwarzane samodzielnie przez Wnioskodawcę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej stanowią kwalifikowane prawa własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 2 ustawy o PIT.

Ustawa o PIT zawiera zamknięty katalog praw własności intelektualnych, z których dochód może zostać objęty preferencyjnym opodatkowaniem (art. 30ca ust. 2 ustawy o PIT).

Kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, które zostało wymienione w ustawie o PIT jest m.in. autorskie prawo do programu komputerowego (art. 30ca ust. 2 pkt 8 Ustawy o PIT).

Przy czym, by można było mówić o „kwalifikowanym” prawie własności intelektualnej przepis ten wymaga również by spełnione zostały dwa kryteria:

prawo własności intelektualnej podlega ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska;
przedmiot ochrony jest wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Obowiązujące przepisy nie zawierają definicji autorskiego prawa do programu komputerowego czy programu komputerowego. W praktyce w szczególności wskazuje się, że programem komputerowym jest kombinacja komend adresowanych do komputera w formie kodu źródłowego i kodu wynikowego. Podkreśla się również, że jest to zestaw instrukcji przeznaczonych do wykonywania bezpośrednio lub pośrednio w komputerze czynności w celu osiągnięcia określonego rezultatu. Elementami programu komputerowego chronionymi prawem autorskim są forma programów (informacje zawarte w kodzie źródłowym programu komputerowego, w opisie procedur operacyjnych, zestawieniu danych, w informacjach konwersacyjnych i dialogowych) oraz interfejs.

Biorąc pod uwagę przedstawiony przez Wnioskodawcę stan faktyczny/zdarzenie przyszłe można stwierdzić, że przedmiotem ochrony prawa autorskiego jest oprogramowanie wytwarzane przez Wnioskodawcę w ramach umowy o współpracy pomiędzy nim a Kontrahentami.

Zdaniem Wnioskodawcy, prawo autorskie do oprogramowania wytwarzanego przez niego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w kontekście przedstawionej działalności na rzecz Kontrahentów zalicza się do kwalifikowanych praw własności w rozumieniu art. 30ca ust. 2 ustawy o PIT, gdyż jest ono wymienione w zamkniętym katalogu praw własności intelektualnej sprecyzowanych w tym przepisie, podlega ochronie na podstawie ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, a jego przedmiot został wytworzony przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo- rozwojowej.

Na poparcie swojego stanowiska, Wnioskodawca powołuje interpretacje indywidualne wydane przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 7 października 2020 r. sygn. 0112-KDIL2-2.4011.481.2020.2.AA, 24 czerwca 2020 roku, sygn. 0111-KDWB.4011.1.2020.2.AZE oraz z dnia 22 czerwca 2020 roku, sygn. 0115-KDIT1.4011.299.2020.2.JG.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 3.

W ocenie Wnioskodawcy, wskazane w przedstawionym stanie faktycznym wydatki można uznać za koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 22 ust. 1 ustawy o PIT, które stanowią koszty uzyskania przychodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w kontekście art. 30ca ust. 7 w związku z art. 9 ust. 2 ustawy o PIT.

Dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty (art. 30ca ust. 7 ustawy o PIT):

z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;
z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

Dochodem ze źródła przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej, jeżeli przepisy art. 23o, art. 23u, art. 24-24b, art. 24c, art. 24e, art. 30ca, art. 30da oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym, jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów (art. 9 ust. 2 Ustawy o PIT).

Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy o PIT (art. 22 ust. 1 ustawy o PIT).

Z przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego wynika, iż prowadzona przez Wnioskodawcę działalność gospodarcza w przeważającym zakresie obejmuje tworzenie programów komputerowych, do których prawa autorskie są następnie przenoszone w ramach realizacji umowy zwartej z Kontrahentem. Wnioskodawca za wykonane usługi otrzymuje ustalone wynagrodzenie, obejmujące również wynagrodzenie za przeniesienie autorskich praw majątkowych.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej, zorientowanej na działalność badawczo-rozwojową, Wnioskodawca ponosi bądź planuje ponosić szereg wydatków wymienionych w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym związanych z wytworzeniem, rozwinięciem, ulepszeniem oprogramowania lub jego części.

Wyposażenie biura, takie jak biurko, krzesło, szafki do przechowywania sprzętu oraz dokumentacji, umożliwia prowadzenie przez Wnioskodawcę działalności.

Zważając na wyżej wymienione wydatki i ich zastosowanie, to są one wprost związane z wytworzeniem, rozwinięciem, ulepszeniem oprogramowania lub jego części.

Wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę są również kosztami w rozumieniu art. 22 ustawy o PIT, gdyż mają na celu osiągnięcie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów, tj. prowadzonej przez niego pozarolniczej działalności gospodarczej.

W ocenie Wnioskodawcy wskazane w przedstawionym powyżej stanie faktycznym wydatki można uznać za koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 22 ust. 1 ustawy o PIT, które stanowią koszty uzyskania przychodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w kontekście art. 30ca ust. 7 w związku z art. 9 ust. 2 ustawy o PIT.

Na poparcie swojego stanowiska, Wnioskodawca powołuje interpretację indywidualną wydaną przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 4 września 2020 r. sygn. 0115-KDWT.4011.25.2020.2.BK, 26 czerwca 2020 roku, sygn. 0115-KDIT1.4011.332.2020.2.MR.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 4.

W ocenie Wnioskodawcy, wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów w rozumieniu art. 22 ust. 1 ustawy o PIT, mogą zostać ujęte przy obliczaniu wartości wskaźnika jako koszty bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, o którym mowa w art. 30ca ust. 4 w zw. z art. 30ca ust. 5 ustawy o PIT.

Wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika określonego w tym przepisie (art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT).

Wskaźnik obliczany jest według wzoru:

((a+b) x 1,3) / (a+b+c+d)

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

a – prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,

b – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego,

c – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego,

d – nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Do powyższych kosztów nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami.

Przedmiotem wykonywanej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej jest w przeważającym zakresie tworzenie programów komputerowych, do których prawa autorskie są następnie przenoszone w ramach wykonania umów na Kontrahentów.

Za świadczone usługi Wnioskodawca otrzymuje ustalone wynagrodzenie, które obejmuje również wynagrodzenie za przeniesienie autorskich praw majątkowych.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej, zorientowanej na działalność badawczo- rozwojową, Wnioskodawca ponosi szereg wydatków wymienionych w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym związanych z wytworzeniem, rozwinięciem, ulepszeniem oprogramowania lub jego części.

Literatura związana z tworzeniem oprogramowania jest Wnioskodawcy niezbędna, gdyż, programy komputerowe wytwarzane są przede wszystkim na podstawie wiedzy i doświadczenia Wnioskodawcy. Dla jego finalnego kształtu decydujące znaczenie mają przede wszystkim posiadane informacje specjalne i wiedza specjalistyczna. W tym celu Wnioskodawca ustawicznie pogłębia swój zasób wiedzy, kupując odpowiednią literaturę specjalistyczną.

Wyposażenie biura, takie jak biurko, krzesło, szafki do przechowywania sprzętu oraz dokumentacji, umożliwia prowadzenie przez Wnioskodawcę działalności.

Zważając na wyżej wymienione wydatki i ich zastosowanie, to są one wprost związane z wytworzeniem, rozwinięciem, ulepszeniem oprogramowania lub jego części.

Biorąc pod uwagę powyższe, w ocenie Wnioskodawcy wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów w rozumieniu art. 22 ust. 1 ustawy o PIT, mogą zostać uwzględnione przy obliczaniu wartości wskaźnika jako koszty bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, o którym mowa w art. 30ca ust. 4 w zw. z art. 30ca ust. 5 ustawy o PIT.

Na poparcie swojego stanowiska, Wnioskodawca powołuje interpretację indywidualną wydaną przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 4 września 2020 r. sygn. 0115-KDWT.4011.25.2020.2.BK, 24 czerwca 2020 roku, sygn. 0111-KDWB.4011.1.2020.2.AZE.

Powyższe stanowisko wynika z pisma z 25 marca 2021 r. stanowiącego uzupełnienie wniosku.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 5.

W ocenie Wnioskodawcy, dochód ze zbycia prawa autorskiego do oprogramowania komputerowego lub jego części jest kwalifikowanym dochodem w rozumieniu art. 30ca ust. 4 w zw. z art. 30ca ust. 7 ustawy o PIT, co oznacza, że możliwe jest zastosowanie stawki opodatkowania 5% stosownie do art. 30ca ust. 1 ustawy o PIT.

Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym. Zaś dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty (art. 30ca ust 3 oraz ust. 7 ustawy o PIT):

z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;
z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

Wskaźnik obliczany jest według wzoru:

((a+b) x 1,3) / (a+b+c+d)

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

a – prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,

b – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego,

c – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego,

d – nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

W przypadku gdy wartość wskaźnika, jest większa od 1, przyjmuje się, że wartość ta wynosi 1 (art. 30ca ust. 6 Ustawy o PIT).

Wnioskodawca przenosi na Kontrahenta autorskie prawa majątkowe do wszystkich utworów, które wykonuje w ramach realizacji zawartej umowy z chwilą wskazaną w umowie.

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, z tytułu realizowanych usług, na podstawie zawartych umów, Wnioskodawcy każdorazowo przysługuje wynagrodzenie.

Rozliczenie usług Wnioskodawcy zależy od zapisów umowy.

Wnioskodawca zawiera bądź planuje zawierać umowy w następujących wariantach:

Za świadczone przez Wnioskodawcę usługi przysługuje mu wynagrodzenie miesięczne w kwocie zryczałtowanej bądź wynagrodzenie rozliczane godzinowo. Faktura za usługi zawiera jedną pozycję, bez wyszczególnienia kwoty wynagrodzenia przysługującego za prawa autorskie. Wnioskodawca dzieli samodzielnie wynagrodzenie na część przypadającą na prawa autorskie i część przypadającą na pozostałe usługi informatyczne. Podział ten nie ma swojego odzwierciedlenia w zapisach umowy.
Za świadczone przez Wnioskodawcę usługi przysługuje mu wynagrodzenie miesięczne w kwocie zryczałtowanej bądź wynagrodzenie rozliczane godzinowo. Faktura za usługi zawiera jedną pozycję, bez wyszczególnienia kwoty wynagrodzenia przysługującej za prawa autorskie. Wnioskodawca wraz z Kontrahentami ustalili podział wynagrodzenia: na wynagrodzenie za prawa autorskie oraz za pozostałe usługi informatyczne. Powyższe ustalenia stanowią opis do faktury.
Za świadczone przez Wnioskodawcę usługi przysługuje mu wynagrodzenie miesięczne w kwocie zryczałtowanej bądź wynagrodzenie rozliczane godzinowo. Umowa zawiera uregulowania dotyczące wysokości wynagrodzenia przypadającego za pozostałe usługi informatyczne oraz wysokości wynagrodzenia za prawa autorskie. Faktura zawiera odpowiednio obie wskazane pozycje.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy dochód otrzymany ze zbycia oprogramowania w ramach świadczenia usług na podstawie umów z Kontrahentami stanowi kwalifikowany dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 4 w zw. z art. 30ca ust. 7 Ustawy o PIT. Stanowi on bowiem dochód z oprogramowania będącego kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, wyliczony zgodnie z formułą wyrażoną w ustawie o PIT.

W konsekwencji, możliwe jest zastosowanie stawki opodatkowania 5% stosownie do art. 30ca ust. 1 ustawy o PIT.

Na poparcie swojego stanowiska, Wnioskodawca powołuje interpretację indywidualną wydaną przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 4 września 2020 r. sygn. 0112-KDIL2-2.4011.502.2020.1.MM, 26 czerwca 2020 roku, sygn. 0115-KD1T1.4011.332.2020.2.MR, z 30 marca 2020 r. sygn. 0113-KD1PT2-3.4011.816.2019.2.RR.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionych stanów faktycznych oraz zdarzeń przyszłych jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.): opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawodawca wprowadził definicję działalności badawczo-rozwojowej w art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którą: przez działalność badawczo-rozwojową należy rozumieć działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

W myśl art. 5a pkt 39 tej ustawy: ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych – oznacza to:

badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2020 r. poz. 85, 374, 695, 875 i 1086),
badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Z kolei w definicji prac rozwojowych zawartej w art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazano, że oznaczają one prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2021 r., poz. 478.): badania naukowe są działalnością obejmującą:

badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;
badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Stosownie do art. 4 ust. 3 ww. ustawy: prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Zatem z pracami badawczo-rozwojowymi mamy do czynienia wówczas, gdy wykorzystuje się dostępną wiedzę z dziedziny nauki, technologii i działalności gospodarczej oraz innej wiedzy i umiejętności do tworzenia nowych lub ulepszania istniejących produktów/usług oraz procesów i technologii produkcji.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy, należy wyraźnie podkreślić, że w celu stwierdzenia, czy Wnioskodawca prowadzi działalność badawczo-rozwojową, należy przeprowadzić analizę nakierowaną na zidentyfikowanie przejawów działalności gospodarczej, które mogą zostać uznane za działalność badawczo-rozwojową (tj. tych aktywności podatnika, które spełniają definicję wskazane w art. 5a pkt 38-40 ww. ustawy).

Z ustawowej definicji zawartej w regulacjach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że działalność badawczo-rozwojowa musi mieć charakter twórczy. Jak podaje słownik języka polskiego PWN, działalność twórcza to zespół działań podejmowanych w kierunku tworzenia (działalność – zespół działań podejmowanych w jakimś celu), powstania czegoś (twórczy – mający na celu tworzenie, tworzyć – powodować powstanie czegoś). W doktrynie prawa autorskiego podkreśla się natomiast, że cecha twórczości związana jest przede wszystkim z rezultatem działalności człowieka o charakterze kreacyjnym i jest spełniona wówczas, gdy istnieje nowy wytwór intelektu. Działalność twórcza oznacza, że „ustawodawca za przedmiot prawa autorskiego uznaje tylko rezultat (przejaw) takiego działania, który choćby w minimalnym stopniu odróżnia się od innych rezultatów takiego samego działania, a zatem, że posiada cechę nowości, której stopień nie ma znaczenia”. Zatem twórczość działalności badawczo-rozwojowej może przejawiać się opracowywaniem nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej podatnika lub na tyle innowacyjnych, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących u podatnika.

Kolejnym kryterium działalności badawczo-rozwojowej jest prowadzenie tej działalności w sposób systematyczny. Zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN słowo systematyczny oznacza (i) robiący coś regularnie i starannie, (ii) o procesach: zachodzący stale od dłuższego czasu, (iii) o działaniach: prowadzony w sposób uporządkowany, według pewnego systemu; też: o efektach takich działań; planowy, metodyczny. W związku z tym, że w definicji działalności badawczo-rozwojowej słowo „systematyczny” występuje w sformułowaniu „podejmowaną (działalność) w sposób systematyczny”, a więc odnosi się do „działalności”, czyli zespołu działań podejmowanych w jakimś celu, najbardziej właściwą definicją systematyczności w omawianym zakresie jest definicja obejmująca prowadzenie działalności w sposób uporządkowany, według pewnego systemu. Zatem słowo systematycznie odnosi się również do działalności prowadzonej w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. To oznacza, że działalność badawczo-rozwojowa jest prowadzona systematycznie niezależnie od tego, czy podatnik stale prowadzi prace badawczo-rozwojowe, czy tylko od czasu do czasu, a nawet incydentalnie, co wynika z charakteru prowadzonej przez niego działalności oraz potrzeb rynku, klientów, sytuacji mikro i makroekonomicznej. Z powyższego wynika, że spełnienie kryterium „systematyczności” danej działalności nie jest uzależnione od ciągłości tej działalności, w tym od określonego czasu przez jaki działalność taka ma być prowadzona ani też od istnienia planu co do prowadzenia przez podatnika podobnej działalności w przyszłości. Wystarczające jest, aby podatnik zaplanował i przeprowadził chociażby jeden projekt badawczo-rozwojowy, przyjmując dla niego określone cele do osiągnięcia, harmonogram i zasoby. Taka działalność może być uznana za działalność systematyczną, tj. prowadzoną w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany.

Powyżej omówione dwa kryteria działalności badawczo-rozwojowej dotyczą charakteru i organizacji prowadzenia tej działalności, podczas gdy ostatnie, trzecie kryterium, dotyczy rezultatu prowadzenia tej działalności, tj. zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. W konsekwencji – głównym zadaniem dla zarządzającego projektem badawczo-rozwojowym jest zlokalizowanie i zidentyfikowanie zasobów wiedzy przed rozpoczęciem działań projektowych; zasobów w ujęciu funkcjonalnym i celowościowym, czyli podlegającym zwiększeniu oraz możliwym i właściwym do wykorzystania zwiększonej wiedzy do nowych zastosowań. Lokalizacja i identyfikacja wiedzy obejmuje szereg działań, w tym określenie stanu wiedzy, miejsca, sposobu jej wykorzystania oraz selekcji pod względem przydatności do realizacji celu projektu. Prowadząc działalność badawczo-rozwojową, przedsiębiorca rozwija specjalistyczną wiedzę oraz umiejętności, które może wykorzystać w ramach bieżących albo przyszłych projektów.

Kluczowe jest zawarte w definicji działalności badawczo-rozwojowej rozróżnienie, które wskazuje, że taka działalność obejmuje dwa rodzaje aktywności, tj.: (i) badania podstawowe i badania aplikacyjne zdefiniowane w art. 4 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce oraz (ii) prace rozwojowe, o których mowa w art. 4 ust. 3 tej ustawy.

Należy zwrócić uwagę na wyłączenie zawarte w art. 4 ust. 3 tej ustawy, mogące odnosić się do wielu przejawów aktywności podatnika. Zastrzeżenie zostało wprowadzone w celu wyeliminowania z zakresu działalności badawczo-rozwojowej tych przejawów aktywności podatnika, które mimo ulepszenia istniejących procesów lub usług, z uwagi na swoją cykliczność (okresowość) oraz brak innowacyjnego charakteru (rutynowość), nie mogą stanowić prac rozwojowych.

Tymczasem z opisu sprawy przedstawionego we wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji wynika, że Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą, świadcząc usługi związane z wytwarzaniem, rozwijaniem i ulepszaniem programów komputerowych na rzecz kontrahentów. Prace wykonywane są przez Wnioskodawcę w sposób celowy, planowy i systematyczny. Projektowane, wytwarzane i ulepszane oprogramowanie nie posiada odpowiedników na rynku i charakteryzuje się wysoką niepowtarzalnością. W ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej Wnioskodawca opracowuje nowe lub ulepszone produkty niewystępujące dotychczas w praktyce gospodarczej. Nie są to działania rutynowe ani okresowe. Na wszystkich etapach programowania Wnioskodawca korzysta ze zdobytej wiedzy z zakresu informatyki, matematyki, algorytmiki, statystyki, ekonometrii, metod optymalizacyjnych, uczenia maszynowego, które pomagają mu w tworzeniu nowych rozwiązań spełniających potrzeby Kontrahentów. Wnioskodawca stale rozwija swoją wiedzę oraz umiejętności z zakresu narzędzi informatycznych i oprogramowania, aby tworzyć najnowsze rozwiązania, poprawiać użyteczność oraz funkcjonalność tego oprogramowania. Wnioskodawca wskazał, że jego działalność obejmuje nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania do projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów (programów). Polega ona na wykorzystaniu nowej i istniejącej wiedzy, tj. wiedzy i narzędzi programistycznych, języków programowania, znanych algorytmów, do zaprojektowania nowych i ulepszonych rozwiązań, nieistniejących dotychczas na rynku, a będących odpowiedzią na zapotrzebowanie Kontrahentów. Omawiane systemy zawierają szereg unikalnych w skali światowej funkcjonalności.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis sprawy oraz cytowane przepisy, należy stwierdzić, że przedstawione we wniosku działania Wnioskodawcy spełniają definicję działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż są podejmowane w sposób systematyczny, mają charakter twórczy oraz podejmowane są w celu zwiększania zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Reasumując - podejmowana przez Wnioskodawcę działalność polegająca na tworzeniu oprogramowania komputerowego stanowi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Rozpatrując z kolei możliwość skorzystania przez Wnioskodawcę z tzw. ulgi Innovation Box, należy zauważyć, że przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej od 1 stycznia 2019 r. mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym. Na podstawie art. 1 pkt 25 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193), w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych dodano art. 30ca i art. 30cb.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 ww. ustawy: kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

patent,
prawo ochronne na wzór użytkowy,
prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,
prawo z rejestracji topografii układu scalonego,
dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,
prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,
wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2018 r. poz. 432 oraz z 2020 r. poz. 288),
autorskie prawo do programu komputerowego

– podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym (art. 30ca ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Należy przyjąć, że dochody z kwalifikowanego IP mogą być opodatkowane na preferencyjnych zasadach w takim zakresie, w jakim kwalifikowane IP wytwarza dochody w efekcie prac badawczo-rozwojowych prowadzonych przez podatnika. Innymi słowy, skorzystanie z preferencji IP Box jest możliwe w sytuacji występowania związku między dochodem kwalifikującym się do preferencji a kosztami faktycznie poniesionymi w celu jego uzyskania.

Stosownie natomiast do ust. 4 art. 30ca omawianej ustawy: wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru:

(a + b) * 1,3

---------------

a + b + c + d

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

a – prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,

b – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 3,

c – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4,

d – nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami (art. 30ca ust. 5 ww. ustawy).

Zgodnie natomiast z art. 30ca ust. 7 powołanej ustawy: dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;
z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

Ponadto należy wskazać, że podatnik, który chce skorzystać z ww. preferencji, jest zobowiązany prowadzić szczegółową ewidencję rachunkową w sposób umożliwiający obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej powstałymi w wyniku przeprowadzenia tych prac.

Zgodnie bowiem z art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;
prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;
wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;
dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;
dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.

Stosownie do art. 30cb ust. 2 ww. ustawy: podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji.

Zgodnie z art. 30cb ust. 3 omawianej ustawy: w przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

Powyższe przepisy wprowadzają korzystne rozwiązania podatkowe dla przedsiębiorców, którzy uzyskują dochody z komercjalizacji wytworzonych lub rozwiniętych przez nich praw własności intelektualnej, tzw. Innovation Box. W tym zakresie wpisują się one w realizację „Planu na rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju”, „Strategii na rzecz doskonałości naukowej, nowoczesnego szkolnictwa wyższego, partnerstwa z biznesem i społecznej odpowiedzialności nauki” oraz „Strategii na Rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju” w obszarze innowacyjności. Znowelizowane przepisy mają prowadzić do wzrostu zainteresowania pracami badawczo-rozwojowymi prowadzonymi w Polsce oraz stanowić swoiste „zamknięcie” łańcucha wartości związanego z procesem tworzenia i komercjalizacji innowacyjnych rozwiązań będących efektem prac badawczo-rozwojowych.

Należy także wskazać, że powyższe regulacje polegają na preferencyjnym opodatkowaniu 5% stawką podatkową dochodów uzyskiwanych przez podatnika z praw własności intelektualnej, których podatnik jest właścicielem, współwłaścicielem, użytkownikiem lub posiada prawa do korzystania z nich na podstawie umowy licencyjnej i które są chronione na podstawie obowiązującego prawa krajowego lub międzynarodowego przez m.in. patent, dodatkowe prawo ochronne na wzór użytkowy czy prawo z rejestracji wzoru przemysłowego, zwane „kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej”.

Możliwość skorzystania z ulgi Innovation Box ma miejsce również w sytuacji, gdy podatnik dokona zakupu kwalifikowanych praw własności intelektualnej, o których mowa powyżej, pod warunkiem że następnie poniesie on koszty związane z rozwojem lub ulepszeniem nabytego prawa.

Dochodem kwalifikującym się do ulgi Innovation Box jest dochód uzyskany z tytułu należności/opłat licencyjnych lub innych należności związanych z wykorzystywaniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jak również, co istotne, dochód z tego aktywa uwzględniony w cenie sprzedaży produktu lub usługi określany na zasadzie ceny rynkowej.

Warunkiem koniecznym dla skorzystania z omawianej preferencji jest wymóg prowadzenia przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej bezpośrednio związanej z wytworzeniem, komercjalizacją, rozwojem lub ulepszeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, co stanowi wyraz realizacji zasady nexus. Poziom dochodu kwalifikowanego do zastosowania preferencyjnej stawki opodatkowania będzie wyliczany przy zastosowania formuły (wzoru) wynikającej z raportu nr 5 BEPS. Przewidziano także możliwość zlecenia wykonania prac badawczo-rozwojowych innym podmiotom zarówno niepowiązanym, jak i powiązanym.

Należy podkreślić, że stosowanie tej ulgi (niższej stawki podatku do kwalifikowanych dochodów) będzie prawem, a nie obowiązkiem podatnika. Jest to o tyle istotne, gdyż z korzystaniem z ulgi wiążą się, bądź co bądź, dodatkowe obowiązki po stronie podatników, w szczególności obowiązek prowadzenia ewidencji pozwalającej na monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych.

Podatnik będzie miał możliwość stosowania niniejszej ulgi przez cały okres trwania ochrony prawnej kwalifikowanych praw własności intelektualnej. W przypadku tych aktywów, które podlegają procedurze zgłoszenia/rejestracji, podatnik będzie mógł skorzystać z preferencji podatkowej od momentu zgłoszenia lub złożenia wniosku o rejestrację (obowiązek zwrotu kwoty ulgi w przypadku wycofania wniosku, odmowy udzielenia prawa lub odrzucenia wniosku o rejestrację).

Odnosząc powyższe przepisy podatkowe do przedstawionego opisu sprawy, należy wskazać, że:

Wnioskodawca w ramach indywidualnej działalności gospodarczej tworzy, ulepsza i rozwija programy komputerowe;
Wnioskodawca wykonuje powyższe czynności w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej spełniającej definicje wskazane w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych;
w wyniku prowadzonych przez Wnioskodawcę prac związanych z tworzeniem oprogramowania komputerowego powstaje utwór podlegający ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych;
w wyniku prowadzonych przez Wnioskodawcę prac związanych z ulepszaniem i rozwijaniem oprogramowania komputerowego powstaje nowe, odrębne oprogramowanie, stanowiące przedmiot nowego prawa własności intelektualnej – nowy utwór w rozumieniu art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych lub jego część;
Wnioskodawca przenosi za wynagrodzeniem całość praw autorskich do oprogramowania;
Wnioskodawca prowadzi na bieżąco odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję, o której mowa w art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych; wyodrębnia w niej poszczególne programy komputerowe, przychody i odpowiadające im koszty, a także wyodrębnia koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4 w zw. z art. 30ca ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, i uwzględnia je we wzorze w celu ustalenia wysokości wskaźnika nexus, a następnie oblicza podstawę opodatkowania preferencyjną stawką.

Należy także wskazać, że oprogramowanie – definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów – podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz.U. z 2019 r. poz. 1231 ze zm.). Stąd oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane IP, w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Zgodnie z art. 74 ust. 2 ww. ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych: ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, w tym podstawą łączy, nie podlegają ochronie.

Mając powyższe na uwadze, dochód z tytułu przeniesienia praw do opisanego przez Wnioskodawcę oprogramowania, które stanowi utwór prawnie chroniony i zostało wytworzone w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, kwalifikuje się do dochodów z kwalifikowanego IP. To oznacza, że Wnioskodawca może skorzystać z preferencyjnego opodatkowania dochodów z tego tytułu według stawki 5%.

Reasumując – prawo autorskie do oprogramowania komputerowego lub jego części wytwarzanych samodzielnie przez Wnioskodawcę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest kwalifikowanym prawem własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dochód ze zbycia prawa autorskiego do oprogramowania komputerowego lub jego części jest kwalifikowanym dochodem w rozumieniu art. 30ca ust. 4 w zw. z art. 30ca ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Tym samym Wnioskodawca może zastosować stawkę opodatkowania 5% od dochodu osiągniętego z kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Przechodząc do kwestii, które z wydatków ponoszonych przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej działalności gospodarczej są kosztami uzyskania przychodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, Organ wyjaśnia, co następuje.

Należy przede wszystkim podkreślić, że wysokość dochodu z kwalifikowanego IP ustala się jako iloczyn:

dochodu z kwalifikowanego IP osiągniętego w roku podatkowym i
wskaźnika nexus obliczonego według specjalnego wzoru określonego w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem dla potrzeb obliczenia podstawy opodatkowania podlegającej preferencyjnemu opodatkowaniu stawką 5% podatnik jest zobowiązany do wyliczenia dwóch podstawowych wartości:

dochodu z kwalifikowanego IP osiągniętego w roku podatkowym oraz
wskaźnika, którym zostanie przemnożony powyższy dochód.

Z objaśnień podatkowych z 15 lipca 2019 r. wynika bowiem, że „Obliczając wysokość dochodu z kwalifikowanego IP, który w dalszej kolejności zostanie przemnożony przez wskaźnik nexus w celu obliczenia końcowego dochodu podlegającego 5% stawce podatku, niezbędne jest określenie związanych z kwalifikowanym IP przychodów oraz kosztów. Konieczne jest więc wskazanie przez podatnika przychodów osiąganych z danego kwalifikowanego IP oraz alokowanie do tych przychodów funkcjonalnie związanych z nimi kosztów, które w sposób bezpośredni i pośredni przyczyniły się do powstania tego przychodu. Zatem, dochodem z kwalifikowanego IP jest nadwyżka sumy przychodów osiągnięta z tego kwalifikowanego IP nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą z kwalifikowanego IP”.

Potwierdza to art. 9 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym: dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 23o, art. 23u, art. 24-24b, art. 24c, art. 24e, art. 30ca, art. 30da oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Do powołanej w zdaniu poprzednim regulacji odwołuje się również art. 30ca ust. 7 cytowanej ustawy.

W związku z powyższym należy określić – po pierwsze – przychody z kwalifikowanego prawa IP, a następnie koszty uzyskania tych przychodów.

Co do kosztów uzyskania przychodów to należy wskazać, że muszą to być koszty poniesione w celu uzyskania przychodów z tytułu wynagrodzenia za przeniesienie autorskich praw do programów komputerowych, a zatem funkcjonalnie związanych z nimi kosztów, które w sposób bezpośredni lub pośredni związane są z przychodem z kwalifikowanych praw IP.

W celu określenia takich kosztów zastosowanie znajdzie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym – kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy zawierającym katalog wydatków nieuznawanych za koszty podatkowe.

Stosownie natomiast do art. 22 ust. 8 ww. ustawy: kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu, winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
być właściwie udokumentowany.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy, kosztami uzyskania przychodów z tytułu wynagrodzenia za przeniesienie praw autorskich do wytworzonego oprogramowania będą wszelkie koszty poniesione w związku z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością badawczo-rozwojową, tj.:

usługi telekomunikacyjne;
usługi księgowe;
literaturę związaną z tworzeniem oprogramowania;
usługi doradztwa podatkowego i prawnego;
materiały biurowe i drobne wyposażenie;
sprzęt elektroniczny;
licencje na oprogramowanie;
korzystanie ze sprzętu elektronicznego;
wydatki związane z transportem (np. zakup biletów miesięcznych);
samochód osobowy oraz jego użytkowanie;
wyposażenie biura;
podnoszenie kwalifikacji (szkolenia, kursy, warsztaty, konferencje naukowe; w formie stacjonarnej oraz online);
składki na ubezpieczenia społeczne (ZUS).

W odniesieniu do kosztów leasingu i użytkowania samochodu należy mieć na uwadze ograniczenia w zaliczaniu takich wydatków do kosztów uzyskania przychodów zawarte w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast w odniesieniu do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych należy mieć na uwadze, że kosztami uzyskania są tylko i wyłącznie wydatki w wysokości dokonanych w roku podatkowym odpisów amortyzacyjnych.

Należy podkreślić, że objaśnienia podatkowe wskazują na możliwość uwzględnienia w kalkulacji dochodu (który następnie zostanie przemnożony przez wskaźnik nexus) również kosztów pośrednich. Nie wskazują natomiast, w jaki sposób koszty pośrednie należy przyporządkować do przychodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej i do pozostałych przychodów.

Zdaniem Organu – w celu alokowania kosztów pośrednich do przychodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej można w drodze analogii zastosować zasadę wynikającą z treści art. 22 ust. 3 i ust. 3a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z pierwszą regulacją wskazaną w zdaniu poprzednim: jeżeli podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu, oraz koszty związane z przychodami z innych źródeł, a nie jest możliwe ustalenie kosztów uzyskania przypadających na poszczególne źródła, koszty te ustala się w takim stosunku, w jakim pozostają przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów.

Zasadę, o której mowa w ust. 3, stosuje się również w przypadku, gdy część dochodów z tego samego źródła przychodów podlega opodatkowaniu, a część jest wolna od opodatkowania, z wyłączeniem źródeł przychodów określonych w art. 10 ust. 1 pkt 1 i 2 (art. 22 ust. 3a ww. ustawy).

Zatem w przypadku braku możliwości alokowania konkretnego kosztu poniesionego przez Wnioskodawcę w ramach działalności gospodarczej do przychodów ze zbycia praw autorskich, Wnioskodawca może przyporządkować wydatki do przychodów ze zbycia praw autorskich według proporcji ustalonej jako stosunek przychodów ze zbycia oprogramowania do przychodów ogółem Wnioskodawcy z prowadzonej działalności gospodarczej w danym okresie.

Kolejnym krokiem jest wyliczenie wskaźnika nexus.

Należy zauważyć, że istotne jest to, aby ze wskaźnika nexus wykluczyć koszty, które nie są lub ze swej natury nie mogą być, bezpośrednio związane z wytworzeniem, rozwinięciem lub ulepszeniem konkretnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Ustalając wskaźnik nexus, należy pamiętać, aby istniał związek między:

wydatkami poniesionymi przez podatnika w związku z wytworzeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej,
kwalifikowanym prawem własności intelektualnej oraz
dochodami uzyskiwanymi z kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Ta szczególna metoda ujmowania kosztów we wskaźniku ma zastosowanie jedynie dla celu, jakim jest kalkulacja tego wskaźnika.

Należy również pamiętać, że wskaźnik nexus jest obliczany oddzielnie dla dochodów z poszczególnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej. W związku z tym Wnioskodawca powinien również ustalić odrębnie koszty faktycznie poniesione na działalność badawczo-rozwojową związaną z danym prawem.

Należy zatem przyjąć, że jeżeli podatnik poniósł rzeczywiście wydatki, które kwalifikują się jako koszty prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej, to wydatki związane z wytworzeniem w ramach tej działalności kwalifikowanego IP należy uznać za koszty faktycznie poniesione przez podatnika na prowadzoną bezpośrednio przez niego działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, z zastrzeżeniem art. 30ca ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednocześnie należy podkreślić, że w przypadku poniesienia wydatku na zakup środków trwałych, które podlegają amortyzacji podatkowej oraz mają związek z wytworzeniem, rozwojem, ulepszeniem kwalifikowanego IP, cały wydatek nie może zostać uwzględniony we wskaźniku nexus. Uwzględnić można jedynie odpisy amortyzacyjne dokonane przez podatnika w roku podatkowym, w którym będzie korzystał z preferencyjnej stawki podatkowej.

Zatem wydatki poniesione przez Wnioskodawcę na usługi telekomunikacyjne, usługi księgowe, literaturę związaną z tworzeniem oprogramowania, usługi doradztwa podatkowego i prawnego, materiały biurowe i drobne wyposażenie, sprzęt elektroniczny, licencje na oprogramowanie, korzystanie ze sprzętu elektronicznego, wydatki związane z transportem (np. zakup biletów miesięcznych), samochód osobowy oraz jego użytkowanie, wyposażenie biura, podnoszenie kwalifikacji (szkolenia, kursy, warsztaty, konferencje naukowe; w formie stacjonarnej oraz online), składki na ubezpieczenia społecznego (ZUS) mogą stanowić koszt, o którym mowa w lit. a wzoru z art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jako koszty prowadzonej bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalności badawczo-rozwojowej związanej z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej.

Reasumując – wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę na usługi telekomunikacyjne, usługi księgowe, literaturę związaną z tworzeniem oprogramowania, usługi doradztwa podatkowego i prawnego, materiały biurowe i drobne wyposażenie, sprzęt elektroniczny, licencje na oprogramowanie, korzystanie ze sprzętu elektronicznego, wydatki związane z transportem (np. zakup biletów miesięcznych), samochód osobowy oraz jego użytkowanie, wyposażenie biura, podnoszenie kwalifikacji (szkolenia, kursy, warsztaty, konferencje naukowe; w formie stacjonarnej oraz online), składki na ubezpieczenia społeczne (ZUS), które Wnioskodawca ponosi w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów w rozumieniu art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, są kosztami uzyskania przychodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w kontekście art. 30ca ust. 7 w zw. z art. 9 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednocześnie wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę na usługi telekomunikacyjne, usługi księgowe, literaturę związaną z tworzeniem oprogramowania, usługi doradztwa podatkowego i prawnego, materiały biurowe i drobne wyposażenie, sprzęt elektroniczny, licencje na oprogramowanie, korzystanie ze sprzętu elektronicznego, wydatki związane z transportem (np. zakup biletów miesięcznych), samochód osobowy oraz jego użytkowanie, wyposażenie biura, podnoszenie kwalifikacji (szkolenia, kursy, warsztaty, konferencje naukowe; w formie stacjonarnej oraz online), składki na ubezpieczenia społeczne (ZUS), które Wnioskodawca ponosi w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów w rozumieniu art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, mogą zostać uznane za koszty do obliczenia wskaźnika, o którym mowa w art. 30ca ust. 4 w zw. z art. 30ca ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy dodać, że wybór metody ustalania odpowiedniej proporcji zależy od okoliczności faktycznych konkretnej sprawy. Pełna weryfikacja stanowiska Wnioskodawcy może być dokonana jedynie w toku ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej będącej poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której mają zastosowanie przepisy określone w art. 14h ustawy – Ordynacja podatkowa.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji należy stwierdzić, że zapadły one w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego niniejszą interpretację.

Interpretacja dotyczy:

zaistniałych stanów faktycznych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia,
zdarzeń przyszłych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin