2021.06.14 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-3.4012.149.2021.2.MS
z 14 czerwca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a i art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2020 r., poz. 1325, ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 8 marca 2021 r. (data wpływu 16 marca 2021 r.), uzupełnionym pismami z 14 maja 2021 r. (data wpływu 14 maja 2021 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie uznania opisanego zespołu składników materialnych i niematerialnych składających się na stację benzynową za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, której sprzedaż nie będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 maja 2021 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie uznania opisanego zespołu składników materialnych i niematerialnych składających się na stację benzynową za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, której sprzedaż nie będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

Ww. wniosek został uzupełniony pismami z 16 maja 2021 r. stanowiącymi odpowiedzi na wezwanie Organu z 4 maja 2021 r., znak: 0111-KDIB3-3.4012.149.2021.1.MS.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca w sierpniu 2021 r. planuje sprzedaż Stacji Paliw. Wnioskodawca prowadzi także sprzedaż art. spożywczych poza Stacją Paliw w swoim wyodrębnionym sklepie.

Stacja Paliw jest własnością Wnioskodawcy od ponad 50 lat. W skład Stacji Paliw wchodzi budynek (sala sprzedażowa) i pomieszczenia sanitarne (wiata, grunt - wieczyste użytkowanie), zbiorniki i dystrybutory na benzynę, olej napędowy i stacja LPG oraz wyposażenie magazynowe i punktu sprzedaży.

Od 2004 r. Wnioskodawca zaczął rozbudowywać budynek (sala sprzedażowa i pomieszczenia sanitarne). Ww. budynek został oddany do użytku w 2014 r. i zwiększył swoją wartość z 2.206,81 do 69.798,38 zł. Ww. rozbudowa trwała od 2004 r. do 2013 r. i w tych latach był odliczany VAT od rozbudowy budynku. W 2008 r. został zmodernizowany zbiornik na paliwo i zwiększył swoją wartość z 13.599,72 do 54.603,49 zł.

W 2011 r. był modernizowany drugi zbiornik i zwiększył wartość z 4.623,82 do 61.899,12 zł.

Od wszystkich modernizacji był odliczony VAT.

Na stacji Paliw jest zainstalowany komputer gdzie znajduje się baza odbiorców i dostawców i wystawiane są w nim faktury sprzedażowe i inne dokumenty rozliczeniowe, zainstalowana jest także kasa fiskalna online w której Wnioskodawca dokonuje sprzedaży paliw i sporządzane są raporty kasowe.

Po zakończeniu miesiąca dokumenty przekazywane są do biura spółdzielni gdzie prowadzona jest księgowość z wyodrębnieniem Stacji Paliw w zakresie środków trwałych, wyposażenia, wpływów i kosztów. Wszystkie płatności Wnioskodawcy pokrywane są z jednego konta.

Wnioskodawca posiada wewnętrzną strukturę organizacyjną tzn. ma wydzielone działy istniejące u Wnioskodawcy m.in. 1/ Stacja Paliw, 2/ Sklep …, 3/Administracja.

Podstawą działalności Wnioskodawcy jest sprzedaż paliw oraz art. spożywczych z przeważającą sprzedażą detaliczną paliw do pojazdów silnikowych na Stacji Paliw - Wpis do …. Na obrót paliwami Wnioskodawca posiada koncesje Urzędu Regulacji Energetyki.

Składniki materialne i niematerialne.

Stacja Paliw zajmuje teren składający się z dwóch działek o łącznej pow. 919 m2 ze swobodnym dostępem do drogi publicznej.

Na ww. terenie stoi pawilon handlowy, w którym prowadzona jest sprzedaż paliw i innych akcesoriów, oraz pomieszczenia sanitarne dla pracowników i klientów. Stacja posiada niezależne przyłącza wodno-kanalizacyjne, energetyczne oraz telekomunikacyjne - internet, telefon z podpisanymi umowami od operatorów tych mediów.

Do magazynowania paliw służą 4 zbiorniki podziemne na paliwa ciekłe oraz 2 zbiorniki do magazynowania gazu LPG. Do wydawania paliw służą trzy dystrybutory, wszystkie te urządzenia posiadają wymagane legalizacje oraz spełniają warunki p.poż. i sanitarne.

Po dniu sprzedaży Stacji Paliw jest możliwe prowadzenie działalności handlowej przez nowego nabywcę (sprzedaż paliw płynnych, gazowych i innych akcesoriów). Sprzedaż paliw odbywa się na podstawie uzyskanej koncesji, która jest ważna do 2024 r.

Wieloletnia działalność Stacji Paliw na tym terenie i posiadana baza klientów z programem do ww. sprzedaży.

Zasoby osobowe

Aktualnie do Stacji Paliw przypisane są w strukturze organizacyjnej trzy osoby, z których jedna nabyła prawo do emerytury a druga do zasiłku rehabilitacyjnego.

W momencie sprzedaży Stacja Paliw jest i będzie wyodrębniona organizacyjne na podstawie regulaminu wewnętrznego - struktury organizacyjnej. Wyodrębnienie jest także w księgach rachunkowych na osobnych kontach koszty i przychody związane ze Stacją Paliw. Wyodrębnienie finansowe przejawiające się w wydzieleniu przychodów i kosztów związanych ze Stacją Paliw pozwala ustalić wynik finansowy dla odrębnej działalności polegającej na sprzedaży w Stacji Paliw. Prowadzona jest także odrębna ewidencja należności i zobowiązań odrębnie dla stacji benzynowej i odrębnie dla pozostałej działalności. Ponadto, w istniejącej strukturze występuje wyodrębnienie organizacyjne polegające na przypisaniu konkretnych pracowników do działu obsługi Stacji. Stacja Paliw charakteryzuje się również niezależnością funkcjonalną względem Wnioskodawcy rozumianą w taki sposób, że posiada wszystkie cechy pozwalające na to, aby tworzyła niezależny podmiot. Wyodrębnione nieruchomości wraz z infrastrukturą, wyposażeniem oraz obsługą techniczną stanowią całość funkcjonalną, zdolną do samoistnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym.

Nowy nabywca deklaruje prowadzenie działalności w takim zakresie jak dotychczas.

W pozostałej części Wnioskodawcy pozostanie natomiast reszta majątku Wnioskodawcy, która jest związana z pozostałą działalnością Wnioskodawcy tzn. handel art. spożywczymi i przemysłowymi w jednym sklepie, która również spełnia kryteria samodzielności organizacyjnej, funkcjonalnej i finansowej, tak że może być również kwalifikowana jako zorganizowana część przedsiębiorstwa.

Stacja Paliw jest zdolna do niezależnego działania jako samodzielny podmiot gospodarczy i nie będzie wymagała innych środków materialnych lub niematerialnych, a także struktur działalności podmiotu przejmującego lub podjęcia dodatkowych działań przez ten podmiot. Nowy nabywca Stacji Paliw na dzień dzisiejszy prowadzi także własną działalność polegającą na sprzedaży detalicznej paliw płynnych i gazowych.

Przedmiot planowanej sprzedaży (stacja paliw), będzie posiadała na dzień sprzedaży potencjalną zdolność do działania jako niezależne przedsiębiorstwo, samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w obecnie istniejącej firmie Wnioskodawcy.

Nowemu nabywcy nie zostaną sprzedane niezbędne do prowadzenia działalności części przedsiębiorstwa należności i zobowiązania z prowadzoną działalnością w zakresie obrotem paliwami, ponieważ wszystkie płatności są realizowane na podstawie przedpłat (zakup towaru) a sprzedaż odbywa się w formie gotówkowej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy powyższa Stacja Paliw spełnia warunki zorganizowanej części przedsiębiorstwa art. 2 pkt 27e ustawy VAT z dnia 11 marca 2004 r. i w związku z powyższym w świetle obecnych przepisów art. 6 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o VAT transakcja zbycia Stacji Paliw nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a więc środki trwałe i wyposażenie nie powinny być opodatkowane podatkiem VAT?
Jeżeli ww. pytanie otrzyma odpowiedź negatywną Wnioskodawca prosi o wskazanie prawidłowego zakwalifikowania stawki VAT powyższej sprzedaży.

Zdaniem Wnioskodawcy, powyższa Stacja Paliw spełnia warunki zorganizowanej części przedsiębiorstwa art. 2 pkt 27e ustawy VAT z dnia 11 marca 2004 r. i w związku z powyższym w świetle obecnych przepisów art. 6 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o VAT transakcja zbycia Stacji Paliw nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a więc środki trwałe i wyposażenie nie powinny być opodatkowane podatkiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2021 r., poz. 685; dalej jako: „ustawa” lub „ustawa o VAT”), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Na mocy art. 6 ustawy, z zakresu opodatkowania wyłączono pewne określone czynności. Do czynności tych, wymienionych w pkt 1 powołanego przepisu, należą transakcje zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Pojęcie „transakcja zbycia” należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu „dostawa towarów”, w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego (aportu) itp.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują terminu „przedsiębiorstwo”. Zatem dla celów określenia zakresu pojęcia „przedsiębiorstwo” należy odwołać się do regulacji zawartej w art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2019 r., poz. 1145, ze zm.; dalej jako: „Kodeks cywilny”), który to przepis stanowi, że przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
koncesje, licencje i zezwolenia;
patenty i inne prawa własności przemysłowej;
majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
tajemnice przedsiębiorstwa;
księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Przy czym, zgodnie z art. 55² Kodeksu cywilnego, czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Należy wszakże zauważyć, że powyższa definicja opisuje przedsiębiorstwo w ujęciu przedmiotowym, jako zespół niematerialnych i materialnych składników stanowiący przedmiot prawa w szerokim znaczeniu. Użyte w art. 55¹ Kodeksu cywilnego określenie „w szczególności” wskazuje jedynie na przykładowe wyliczenie składników przedsiębiorstwa. Oznacza to, że z jednej strony w jego skład mogą wchodzić inne elementy, niewymienione w tym artykule, a z drugiej, brak któregoś z tych elementów nie pozbawia zespołu rzeczy i praw przymiotu przedsiębiorstwa. O tym, jakie konkretne składniki muszą być przeniesione na nabywcę, aby można było uznać, że nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa, decydują okoliczności faktyczne, których nie można określić apriorycznie.

Natomiast przepis art. 2 pkt 27e ustawy o VAT stanowi, że pod pojęciem zorganizowanej części przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że podstawą działalności Wnioskodawcy jest sprzedaż paliw oraz art. spożywczych z przeważającą sprzedażą detaliczną paliw do pojazdów silnikowych na Stacji Paliw - Wpis do …. Na obrót paliwami Wnioskodawca posiada koncesje Urzędu Regulacji Energetyki.

Wnioskodawca posiada wewnętrzną strukturę organizacyjną tzn. ma wydzielone działy istniejące u Wnioskodawcy tj. 1/ Stacja Paliw, 2/ Sklep …, 3/Administracja. Wnioskodawca prowadzi sprzedaż art. spożywczych poza Stacją Paliw w swoim wyodrębnionym sklepie.

Stacja Paliw zajmuje teren składający się z dwóch działek o łącznej pow. 919 m2 ze swobodnym dostępem do drogi publicznej.

Sprzedaż paliw odbywa się na podstawie uzyskanej koncesji, która jest ważna do 2024 r.

Aktualnie do Stacji Paliw przypisane są w strukturze organizacyjnej trzy osoby.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy opisany zespół składników materialnych i niematerialnych składających się na Stację Paliw może być uznany za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, której sprzedaż nie będzie opodatkowane podatkiem od towarów i usług.

Zorganizowana część przedsiębiorstwa, jako przedmiot zbycia, musi stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla przedmiotowego zagadnienia jest ustalenie, czy przenoszony majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu. Podstawowym wymogiem dla uznania, że transakcja dotyczy zorganizowanej części przedsiębiorstwa jest więc to, aby stanowiła ona zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp. Przy czym, w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze. Organizacyjny aspekt wyodrębnienia oznacza, że składniki tworzące „część przedsiębiorstwa” powinny posiadać cechę zorganizowania. Cecha ta powinna występować w „istniejącym przedsiębiorstwie”, a więc w ramach prowadzonej działalności i dotyczyć określonego zespołu składników tworzących część tego przedsiębiorstwa.

Wyodrębnienie finansowe najpełniej realizowane jest w przypadku zakładu lub oddziału osoby prawnej. Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której przez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Ponadto wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalnie niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie. Powyższe oznacza, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa można rozumieć wyłącznie tę część przedsiębiorstwa, która jest przede wszystkim wyodrębniona organizacyjnie, ale także posiada wewnętrzną samodzielność finansową.

Natomiast wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość - obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa. Aby zatem część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część, musi ona - obiektywnie oceniając - posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą zatem umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.

W związku z powyższym, w rozumieniu przepisów podatkowych, aby określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym.

Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich, by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego.

Reasumując, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy do czynienia z zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są łącznie następujące przesłanki:

istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania;
zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie;
składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych;
zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.

Zaznaczenia wymaga, że definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa, zawarta w przepisie art. 2 pkt 27e ustawy, nie jest definicją samoistną, lecz należy rozpatrywać ją m.in. w kontekście uregulowań art. 6 pkt 1 ustawy, który wyłącza z opodatkowania podatkiem od towarów i usług zbycie składników majątkowych i niemajątkowych uprzednio wyodrębnionych organizacyjnie i finansowo w istniejącym przedsiębiorstwie, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, nie dotyczy zaś zbycia poszczególnych składników majątkowych przedsiębiorstwa.

O tym, czy nastąpiło zbycie zorganizowanej części przedsiębiorstwa decydują każdorazowo okoliczności faktyczne związane z konkretną transakcją. Podatnik obowiązany jest do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z koniecznością prawidłowego zdefiniowania dokonywanej czynności.

Podkreślić w tym miejscu należy, że nie wszystkie jednak elementy tworzące pojęcie przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części są na tyle istotne, aby bez ich zbycia nie można było mówić o zbyciu przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części. W praktyce obrotu gospodarczego zdarzają się sytuacje, w których niektóre elementy przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części podlegają wyłączeniu z transakcji zbycia. Jednak nawet w takim przypadku, składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w taki sposób, by można było o nich mówić jako o zespole, a nie tylko zbiorze pewnych elementów. Decydujące zatem jest to, aby w zbywanym przedsiębiorstwie lub jego zorganizowanej części zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami w sposób umożliwiający kontynuowanie określonej działalności gospodarczej.

Aby zatem ocenić czy w danej, konkretnej sytuacji mamy do czynienia ze sprzedażą przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części należy dokładnie przeanalizować zarówno to jakie składniki majątku będą przedmiotem sprzedaży, ale także czy istniejące między nimi funkcjonalne zależności pozwolą na kontynuowanie działalności zbywanego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części. Przy dokonaniu tej analizy pomocne, a czasami nawet niezbędne mogą okazać się orzeczenia TSUE.

W zakresie braku obowiązku opodatkowania czynności zbycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części wypowiedział się Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 27 listopada 2003 r. w sprawie Zita-Modes C-497/01 „(...) pojęcie zbycia, czy to za wynagrodzeniem, czy też bez lub w charakterze aportu wniesionego do spółki, całości aktywów lub jej części, należy interpretować tak, iż obejmuje ono zbycie przedsiębiorstwa, włącznie z jego rzeczowymi składnikami oraz, w zależności od konkretnego przypadku, składnikami materialnymi, które łącznie, stanowią przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa zdolną do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej, natomiast nie obejmuje ono zwykłego zbycia aktywów, takiego jak sprzedaż zapasów produktów”. Z orzeczenia tego wynika ponadto, że - w świetle tej normy Dyrektywy 2006/112/WE Rady - nabywca całości lub części majątku podatnika powinien mieć zamiar prowadzenia działalności nabytego przedsiębiorstwa lub jego części, a nie działać tylko w celu niezwłocznego zlikwidowania danej działalności oraz sprzedaży ewentualnych zapasów.

Podobnie Trybunał wypowiedział się w wyroku z dnia 10 listopada 2011 r. w sprawie C-444/10 Finanzamt Ludenscheid przeciwko Christel Schriever, wskazując, że regulacja art. 5 (8) VI Dyrektywy Rady (obecnie art. 19 Dyrektywy 112) obejmuje przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części, w tym składników materialnych i ewentualnie niematerialnych, łącznie składających się na przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa zdolną prowadzić samodzielną działalność gospodarczą, nie obejmuje zaś samego zbycia towarów, jak sprzedaż zapasu produktów. Jak wskazuje Trybunał, stwierdzenie, że nastąpiło przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części w rozumieniu art. 19 Dyrektywy 112, wymaga by całość przekazanych składników pozwalała na prowadzenie samodzielnej działalności gospodarczej. Kwestię, czy całość ta musi obejmować określone dobra, zarówno ruchome, jak i nieruchome, należy rozpatrywać z punktu widzenia charakteru prowadzonej działalności gospodarczej.

W tym miejscu wskazać zatem należy, że w orzecznictwie jak już powyżej wyjaśniono, zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich by można było mówić o nich jak o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego. Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników. Przy tym punktem odniesienia jest tutaj rola jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa w momencie sprzedaży określonych składników majątkowych (na ile stanowią w nim, w tym momencie, wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

Z opisu sprawy wynika, że w momencie sprzedaży Stacja Paliw jest i będzie wyodrębniona organizacyjne na podstawie regulaminu wewnętrznego - struktury organizacyjnej. Wyodrębniona jest także w księgach rachunkowych, przez wyodrębnienie na osobnych kontach kosztów i przychodów związanych ze Stacją Paliw. Wyodrębnienie finansowe przejawia się w wydzieleniu przychodów i kosztów związanych ze Stacją Paliw co pozwala ustalić wynik finansowy dla odrębnej działalności polegającej na sprzedaży w Stacji Paliw. Prowadzona jest także odrębna ewidencja należności i zobowiązań odrębnie dla stacji benzynowej i odrębnie dla pozostałej działalności. Ponadto, w istniejącej strukturze występuje wyodrębnienie organizacyjne polegające na przypisaniu konkretnych pracowników do działu obsługi Stacji. Stacja Paliw charakteryzuje się również niezależnością funkcjonalną względem Wnioskodawcy rozumianą w taki sposób, że posiada wszystkie cechy pozwalające na to, aby tworzyła niezależny podmiot. Wyodrębnione nieruchomości wraz z infrastrukturą, wyposażeniem oraz obsługą techniczną stanowią całość funkcjonalną, zdolną do samoistnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym.

Nowy nabywca deklaruje prowadzenie działalności w takim zakresie jak dotychczas, na dzień dzisiejszy prowadzi także własną działalność polegającą na sprzedaży detalicznej paliw płynnych i gazowych.

Zestawiając przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego z przywołanymi przepisami prawa oraz orzecznictwem TSUE wskazać należy, że przedmiotem planowanej sprzedaży ma być zorganizowana część przedsiębiorstwa, tj. zespół składników materialnych i niematerialnych tworzących Stację Paliw, który w momencie sprzedaży będzie wyodrębniony organizacyjnie, finansowo i funkcjonalnie w przedsiębiorstwie Wnioskodawcy oraz będzie zdolny do niezależnego działania jako samodzielny podmiot gospodarczy, w zakresie dotychczas wykonywanym w ramach działalności Wnioskodawcy. Przy tym w związku ze sprzedażą Stacji Paliw nie będzie wymagane zaangażowanie innych środków materialnych lub niematerialnych, a także struktur działalności podmiotu przejmującego lub podjęcia dodatkowych działań przez ten podmiot aby Stacja Paliw mogła kontynuować działalność gospodarczą w zakresie dotychczas wykonywanym w ramach przedsiębiorstwa Wnioskodawcy.

Mając zatem na uwadze powyższe stwierdzić należy, że zespół składników materialnych i niematerialnych składających się na Stację Paliw, do którego przypisany został zespół pracowników, jako przedmiot sprzedaży będzie stanowił zorganizowaną część przedsiębiorstwa, wyodrębnioną organizacyjnie, finansowo i funkcjonalnie, zdolną do niezależnego działania. W takich okolicznościach czynność sprzedaży Stacji Paliw stanowić będzie zbycie zorganizowanej części przedsiębiorstwa, która nie będzie podlegała opodatkowaniu na gruncie przepisów ustawy, korzystając z wyłączenia od opodatkowania na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o VAT.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie uznania Stacji Paliw za zorganizowaną część przedsiębiorstwa korzystającą z wyłączenia od opodatkowania na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o VAT należało uznać za prawidłowe.

W konsekwencji odpowiedź na pytanie 2 w zakresie opodatkowania sprzedaży poszczególnych składników majątkowych składających się na Stację Paliw jest bezzasadna.

Ponadto Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko spraw będących przedmiotem wniosku (zadanego pytania) Wnioskodawcy. Zauważyć bowiem należy, że to wyłącznie Wnioskodawca, w treści składanego wniosku, kształtuje jego zakres przedmiotowy. Zatem kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku, nie mogą być rozpatrzone - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy lub zmiany stanu prawnego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność. Równocześnie w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej). Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przypisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - (Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinie zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się do błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawą.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin