Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2.4011.192.2021.1.MD
z 14 czerwca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a pkt 1, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 21 lutego 2021 r. (data wpływu 24 lutego 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie dokonywania odliczeń w ramach tzw. ulgi prorodzinnej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 lutego 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie dokonywania odliczeń w ramach tzw. ulgi prorodzinnej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Od 2012 r. na mocy wyroku Sądu Okręgowego, który orzekł o rozwiązaniu małżeństwa Wnioskodawczyni z A. B. oraz o sposobie wychowywania małoletniego dziecka wspólnie przez rodziców z prawem zamieszkania dziecka przy matce Wnioskodawczyni zamieszkuje wspólnie z małoletnią C. B., nad którą sprawuje opiekę.

Zgodnie z postanowieniem Sądu Rejonowego Wnioskodawczyni ma przyznane alimenty w wysokości 500 zł (ugoda z dnia 14 marca 2017 r.).

Kontakty dziecka z ojcem uregulował Sąd Okręgowy wyrokiem z dnia 28 marca 2012 r. Zgodnie z tym postanowieniem dziecko ma przebywać z ojcem: dwie soboty i dwie niedziele każdego miesiąca w godz. od 9:00 do 17:00; każdy drugi dzień Świąt Bożego Narodzenia i Wielkanocy w godz. od 9:00 do 17:00 poza miejscem zamieszkania dziecka.

W 2020 r., pomimo że ojciec dziecka nie ma ograniczonych praw rodzicielskich, ani nie jest ich pozbawiony – nie realizował swoich kontaktów z dzieckiem, zgodnie z wyrokiem Sądu, tj. jeden dzień w weekend (sobota lub niedziela), jeden dzień w Święta Bożego Narodzenia, jeden dzień w Święta Wielkanocne. Dziecko widziało się z ojcem jeden raz w roku w dniu 16 lutego 2020 r. Na pytanie Wnioskodawczyni, dlaczego nie zabiera dziecka – ojciec dziecka Wnioskodawczyni odpowiedział, że z powodu koronawirusa. Wnioskodawczyni pragnie zaznaczyć, że w 2020 r. ani Wnioskodawczyni ani ojciec dziecka, ani ich dziecko nie chorowali na koronoawirusa, ani nie przebywali na kwarantannie.

Od 2015 r. nie mogąc dojść do porozumienia z ojcem dziecka Wnioskodawczyni odliczała w zeznaniach połowę ulgi na dziecko, przewidzianej w art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W latach 2018 i 2019, po złożeniu wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej i otrzymaniu prawa do odliczenia 100% ulgi na dziecko, Wnioskodawczyni odliczyła całą ulgę.

W 2020 r. ojciec dziecka nie sprawował i w dalszym ciągu nie sprawuje opieki nad dzieckiem w żaden sposób; płacił tylko alimenty na dziecko, czasami miał zaległości (na koniec 2020 r. wynosiły one 819,60 zł).

W różnych publikacjach Wnioskodawczyni natknęła się między innymi na odpowiedź na interpretację nr 25045, gdzie resort finansów zwrócił uwagę, że posiadanie władzy rodzicielskiej bez jej faktycznego wykonywania, utrzymywanie sporadycznych kontaktów z dzieckiem, nie wystarcza do zastosowania odliczenia ulgi na dziecko, na podstawie art. 27f ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Aby skorzystać z odliczenia, nie wystarczy także ograniczyć się jedynie do płacenia alimentów. Również Naczelny Sąd Administracyjny uważa, że: „o wykonywaniu władzy rodzicielskiej nie świadczy tylko sam fakt jej posiadania, czy spełniania obowiązku alimentacyjnego, ani sporadyczne kontakty z dzieckiem (…). Wykonywanie władzy rodzicielskiej polega na sprawowaniu faktycznej pieczy nad małoletnim dzieckiem w sposób zapewniający jego prawidłowy rozwój, a w szczególności podejmowanie przez rodzica (rodziców) obowiązku w zakresie zaspakajania potrzeb fizycznych, edukacyjnych i duchowych dziecka. Wykonywanie władzy rodzicielskiej należy zatem odnieść do konkretnych okoliczności faktycznych, w oparciu o zachowania i konkretną aktywność rodziców wobec dziecka.” (wyrok NSA z dnia 27 lipca 2016 r., sygn. akt II FSK 2360/15).

W 2020 r. Wnioskodawczyni osiągnęła dochody opodatkowane według skali podatkowej. Ulga prorodzinna będąca przedmiotem wniosku jest związana z wychowywaniem jednego dziecka, którego Wnioskodawczyni jest rodzicem. Przez cały 2020 r. Wnioskodawczyni nie pozostawała w związku małżeńskim, posiada status osoby samotnie wychowującej dziecko. W 2020 r. Wnioskodawczyni osiągnęła przychód z tytułu wynagrodzenia za pracę w wysokości 52 378,50 zł. Po pomniejszeniu o koszty uzyskania przychodu (3600 zł), zapłacone składki na ubezpieczenie społeczne (6880,72 zł), dochód jaki Wnioskodawczyni osiągnęła w 2020 r. wynosi 41897,78 zł. W 2020 r. Wnioskodawczyni nie osiągnęła dochodów z kapitałów pieniężnych opodatkowanych 19% stawką podatku, dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej opodatkowanej 19% stawką podatku. W 2020 r. w stosunku do Wnioskodawczyni i jej małoletniej córki C. nie mają zastosowania przepisy art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (podatek liniowy), ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym z wyjątkiem najmu prywatnego lub ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym, ani ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wobec powyższego stanu faktycznego przysługuje Wnioskodawczyni prawo do odliczenia ulgi przewidzianej w art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w pełnej wysokości, jako matce samotnie wychowującej dziecko i samotnie wykonującej władzę rodzicielską w zeznaniu rocznym za 2020 r.?

Zdaniem Wnioskodawczyni, w związku z zaistniałą sytuacją (brak sprawowania faktycznej pieczy nad małoletnią C. B. przez jej ojca A. B.) przysługuje Wnioskodawczyni prawo do odliczenia ulgi przewidzianej w art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w zeznaniu rocznym za rok 2020 w pełnej wysokości, tj. 1112,04 zł.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1426 ze zm.) od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

1. wykonywał władzę rodzicielską;
2. pełnił funkcję opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało;
3. sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą.

Stosownie art. 27f ust. 2 cytowanej ustawy odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do:

1. jednego małoletniego dziecka – kwota 92,67 zł, jeżeli dochody podatnika:
   
   
   1. pozostającego przez cały rok podatkowy w związku małżeńskim i jego małżonka, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 112 000 zł,
      
   2. niepozostającego w związku małżeńskim, w tym również przez część roku podatkowego, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 56 000 zł, za wyjątkiem podatnika samotnie wychowującego małoletnie dziecko wymienionego w art. 6 ust. 4, do którego ma zastosowanie kwota dochodu określona w lit. a;
   
   
2. dwojga małoletnich dzieci – kwota 92,67 zł na każde dziecko;
   
3. trojga i więcej małoletnich dzieci – kwota:
   
   
   1. 92,67 zł odpowiednio na pierwsze i drugie dziecko,
      
   2. 166,67 zł na trzecie dziecko,
      
   3. 225 zł na czwarte i każde kolejne dziecko.

Przepis art. 27f ust. 2a cytowanej ustawy stanowi, że za dochody, o których mowa w ust. 2 pkt 1, uważa się dochody uzyskane łącznie w danym roku podatkowym, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30b i art. 30c, pomniejszone o kwotę składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a.

W myśl art. 27f ust. 2b ww. ustawy odliczenie, o którym mowa w ust. 2 pkt 2 lub 3, przysługuje podatnikowi określonemu w ust. 1, który co najmniej przez jeden dzień roku podatkowego wykonywał władzę, pełnił funkcję lub sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do więcej niż jednego dziecka.

Na mocy art. 27f ust. 2c przytoczonej ustawy odliczenie, o którym mowa w ust. 1, nie przysługuje, poczynając od miesiąca kalendarzowego, w którym dziecko:

1. na podstawie orzeczenia sądu zostało umieszczone w instytucji zapewniającej całodobowe utrzymanie w rozumieniu przepisów o świadczeniach rodzinnych;
2. wstąpiło w związek małżeński.

W przypadku gdy w tym samym miesiącu kalendarzowym w stosunku do dziecka wykonywana jest władza, pełniona funkcja lub sprawowana opieka, o których mowa w ust. 1, każdemu z podatników przysługuje odliczenie w kwocie stanowiącej 1/30 kwoty obliczonej zgodnie z ust. 2 za każdy dzień sprawowania pieczy nad dzieckiem (art. 27f ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Na mocy art. 27f ust. 4 powołanej ustawy odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej.

Porozumienie rodziców co do wysokości dokonywanego odliczenia nie jest jednak wymagane w przypadku, gdy tylko jeden rodzic spełnia warunki do zastosowania ulgi.

W świetle art. 27f ust. 5 ww. ustawy odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów – imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

1. odpis aktu urodzenia dziecka;
2. zaświadczenie sądu rodzinnego o ustaleniu opiekuna prawnego dziecka;
3. odpis orzeczenia sądu o ustaleniu rodziny zastępczej lub umowę zawartą między rodziną zastępczą a starostą;
4. zaświadczenie o uczęszczaniu pełnoletniego dziecka do szkoły.

Zatem z literalnego brzmienia art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wynika, że warunkiem zastosowania przez rodzica ulgi na małoletnie dziecko jest wykonywanie w stosunku do tego dziecka władzy rodzicielskiej.

Władza rodzicielska – zgodnie z art. 93 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2020 r. poz. 1359 ze zm.) przysługuje obojgu rodzicom, a stosownie do art. 97 § 1 tejże ustawy jeżeli władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom, każde z nich jest zobowiązane i uprawnione do jej wykonywania. W rozumieniu przepisów prawa rodzinnego władza rodzicielska obejmuje w szczególności obowiązek i prawo rodziców do wykonywania pieczy nad osobą i majątkiem dziecka oraz do wychowywania dziecka, z poszanowaniem jego godności i praw (art. 95 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego).

Podkreślić należy, że samo posiadanie władzy rodzicielskiej jest niewystarczające do zastosowania przedmiotowej preferencji. Dla nabycia prawa do ulgi konieczne jest zarówno posiadanie przez rodzica władzy rodzicielskiej nad małoletnim dzieckiem, jak i jej faktyczne wykonywanie, czyli wykonywanie wszystkich obowiązków, dzięki którym dziecko wychowywane jest w sposób zapewniający jego prawidłowy rozwój, w szczególności sprawowanie faktycznej pieczy nad dzieckiem i jego wychowywanie, troszczenie się o fizyczny i duchowy rozwój dziecka, a więc zapewnienie/zabezpieczenie wszystkich potrzeb dziecka od bytowych po edukacyjne, rozwojowe, zdrowotne i emocjonalne.

Wykonywanie władzy rodzicielskiej należy zatem odnieść do konkretnych okoliczności faktycznych, w oparciu o zachowania i konkretną aktywność rodziców wobec dziecka.

Wykonywać pieczę (zgodnie z definicją Wielkiego Słownika Języka Polskiego oraz słownika synonimów) – to m.in. sprawować nad kimś lub czymś bezpośrednią, osobistą opiekę, troszczyć się, baczyć, czuwać, nadzorować).

W konsekwencji, samo płacenie alimentów na dziecko oraz sporadyczne spotkania z małoletnim dzieckiem nie są rozstrzygające dla uznania, że rodzic wykonuje władzę rodzicielską. Jeżeli władza rodzicielska przysługuje formalnie obojgu rodzicom, a tylko jeden z rodziców faktycznie ją wykonuje, to z odliczenia całości kwoty może skorzystać tylko ten rodzic.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że od 2012 r. na mocy wyroku Sądu Okręgowego, który orzekł o rozwiązaniu małżeństwa Wnioskodawczyni z A. B. oraz o sposobie wychowywania małoletniego dziecka wspólnie przez rodziców z prawem zamieszkania dziecka przy matce Wnioskodawczyni zamieszkuje wspólnie z małoletnią C. B., nad którą sprawuje opiekę. Zgodnie z postanowieniem Sądu Rejonowego Wnioskodawczyni ma przyznane alimenty w wysokości 500 zł (ugoda z dnia 14 marca 2017 r.). Kontakty dziecka z ojcem uregulował Sąd Okręgowy wyrokiem z dnia 28 marca 2012 r. Zgodnie z tym postanowieniem dziecko ma przebywać z ojcem: dwie soboty i dwie niedziele każdego miesiąca w godz. od 9:00 do 17:00; każdy drugi dzień Świąt Bożego Narodzenia i Wielkanocy w godz. od 9:00 do 17:00 poza miejscem zamieszkania dziecka. W 2020 r., pomimo że ojciec dziecka nie ma ograniczonych praw rodzicielskich, ani nie jest ich pozbawiony – nie realizował swoich kontaktów z dzieckiem, zgodnie z wyrokiem Sądu, tj. jeden dzień w weekend (sobota lub niedziela), jeden dzień w Święta Bożego Narodzenia, jeden dzień w Święta Wielkanocne. Dziecko widziało się z ojcem jeden raz w roku w dniu 16 lutego 2020 r. Na pytanie Wnioskodawczyni, dlaczego nie zabiera dziecka – ojciec dziecka Wnioskodawczyni odpowiedział, że z powodu koronawirusa. Wnioskodawczyni pragnie zaznaczyć, że w 2020 r. ani Wnioskodawczyni ani ojciec dziecka, ani ich dziecko nie chorowali na koronoawirusa, ani nie przebywali na kwarantannie. Od 2015 r. nie mogąc dojść do porozumienia z ojcem dziecka Wnioskodawczyni odliczała w zeznaniach połowę ulgi na dziecko, przewidzianej w art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W latach 2018 i 2019, po złożeniu wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej i otrzymaniu prawa do odliczenia 100% ulgi na dziecko, Wnioskodawczyni odliczyła całą ulgę. W 2020 r. ojciec dziecka nie sprawował i w dalszym ciągu nie sprawuje opieki nad dzieckiem w żaden sposób; płacił tylko alimenty na dziecko, czasami miał zaległości (na koniec 2020 r. wynosiły one 819,60 zł). W różnych publikacjach Wnioskodawczyni natknęła się między innymi na odpowiedź na interpretację nr 25045, gdzie resort finansów zwrócił uwagę, że posiadanie władzy rodzicielskiej bez jej faktycznego wykonywania, utrzymywanie sporadycznych kontaktów z dzieckiem, nie wystarcza do zastosowania odliczenia ulgi na dziecko, na podstawie art. 27f ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Aby skorzystać z odliczenia, nie wystarczy także ograniczyć się jedynie do płacenia alimentów. Również Naczelny Sąd Administracyjny uważa, że: „o wykonywaniu władzy rodzicielskiej nie świadczy tylko sam fakt jej posiadania, czy spełniania obowiązku alimentacyjnego, ani sporadyczne kontakty z dzieckiem (…). Wykonywanie władzy rodzicielskiej polega na sprawowaniu faktycznej pieczy nad małoletnim dzieckiem w sposób zapewniający jego prawidłowy rozwój, a w szczególności podejmowanie przez rodzica (rodziców) obowiązku w zakresie zaspakajania potrzeb fizycznych, edukacyjnych i duchowych dziecka. Wykonywanie władzy rodzicielskiej należy zatem odnieść do konkretnych okoliczności faktycznych, w oparciu o zachowania i konkretną aktywność rodziców wobec dziecka.” (wyrok NSA z dnia 27 lipca 2016 r., sygn. akt II FSK 2360/15). W 2020 r. Wnioskodawczyni osiągnęła dochody opodatkowane według skali podatkowej. Ulga prorodzinna będąca przedmiotem wniosku jest związana z wychowywaniem jednego dziecka, którego Wnioskodawczyni jest rodzicem. Przez cały 2020 r. Wnioskodawczyni nie pozostawała w związku małżeńskim, posiada status osoby samotnie wychowującej dziecko. W 2020 r. Wnioskodawczyni osiągnęła przychód z tytułu wynagrodzenia za pracę w wysokości 52 378,50 zł. Po pomniejszeniu o koszty uzyskania przychodu (3600 zł), zapłacone składki na ubezpieczenie społeczne (6880,72 zł), dochód jaki Wnioskodawczyni osiągnęła w 2020 r. wynosi 41897,78 zł. W 2020 r. Wnioskodawczyni nie osiągnęła dochodów z kapitałów pieniężnych opodatkowanych 19% stawką podatku, dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej opodatkowanej 19% stawką podatku. W 2020 r. w stosunku do Wnioskodawczyni i jej małoletniej córki C. nie mają zastosowania przepisy art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (podatek liniowy), ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym z wyjątkiem najmu prywatnego lub ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym, ani ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

Biorąc zatem pod uwagę okoliczności przedstawione we wniosku, w szczególności fakt, że tylko Wnioskodawczyni w 2020 r. wykonywała faktyczną władzę rodzicielską nad małoletnią córką, natomiast ojciec dziecka – jak twierdzi Wnioskodawczyni – w żaden sposób nie sprawował opieki nad dzieckiem, nie realizował ustalonego przez sąd harmonogramu spotkań, spotkał się z nim tylko jeden raz, uznać należy, że Wnioskodawczyni przysługuje ulga prorodzinna na małoletnie dziecko, wynikająca z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w pełnej wysokości za 12 miesięcy w rozliczeniu za rok 2020.

Końcowo wyjaśnić należy, że w toku postępowania w sprawie wydania interpretacji tut. organ nie przeprowadza jakiegokolwiek postępowania dowodowego, a informacje niezbędne do wydania interpretacji czerpie wyłącznie z przedstawionego przez stronę opisu stanu faktycznego. Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie się różnił od stanu występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego. Należy też zauważyć, że na podatniku spoczywa obowiązek udowodnienia w toku ewentualnego postępowania podatkowego okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. W rezultacie w wydanej interpretacji organ nie rozstrzyga, który z rodziców i w jakim zakresie wykonuje władzę rodzicielską. Poczynienie pełnych ustaleń faktycznych na okoliczność, czy rodzic małoletniego dziecka faktycznie wykonywał w stosunku do dziecka władzę rodzicielską i ewentualnie w jakim okresie, jest możliwe wyłącznie w postępowaniu podatkowym.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.