Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-3.4012.170.2021.2.MS
z 21 czerwca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a i art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2020 r., poz. 1325, ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 1 kwietnia 2021 r. (data wpływu 12 kwietnia 2021 r.), uzupełnionym pismem z 2 czerwca 2021 r. (data wpływu 8 czerwca 2021 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie uznana Wnioskodawczyni za podatnika w związku ze sprzedażą działek - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 kwietnia 2021 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie uznana Wnioskodawczyni za podatnika w związku ze sprzedażą działek.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 2 czerwca 2021 r. stanowiącym odpowiedz na wezwanie Organu z 25 maja 2021 r., znak: 0111-KDIB3-3.4012.170.2021.1.MS.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni zakupiła w dniu 30 maja 2013 r. nieruchomość gruntową, zlokalizowaną w …, dla której prowadzona jest księga wieczysta o numerze …, składająca się z działki gruntu o numerze .. i powierzchni 6440 m² . Dla tej nieruchomości w chwili zakupu jak również obecnie nie obowiązywał plan zagospodarowania przestrzennego. Nieruchomość gruntowa zakupiona została na cele nie związane z działalnością gospodarczą Wnioskodawczyni. Wnioskodawczyni prowadzi od wielu lat nieprzerwanie jednoosobową działalność gospodarczą, o jedynym kodzie PKD … - działalność prawnicza, osiąga ona również poza prowadzoną działalnością gospodarczą przychody z najmu, które opodatkowuje ryczałtem; dochody z najmu nie mają żadnego związku z opisaną nieruchomością.

Zakupiona przez Wnioskodawczynię nieruchomość posiadała nieodpowiedni dostęp do drogi publicznej (zbyt wąski), wobec czego Wnioskodawczyni wspólnie z właścicielami nieruchomości sąsiadujących zleciła geodecie wykonanie podziału całego terenu wraz z wydzieleniem wspólnej drogi dojazdowej. Równocześnie wystąpiono do organu administracyjnego o wydanie decyzji o warunkach zabudowy, która to została wydana. Z uwagi na fakt braku obowiązywania miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, Wnioskodawczyni wraz z sąsiadami zmuszona była wystąpić do organu administracyjnego o wydanie decyzji o warunkach zabudowy, która to decyzja jest obligatoryjna przed wystąpieniem o podział nieruchomości. Decyzja o warunkach zabudowy została wydana dla wszystkich nieruchomości sąsiednich, w tym dla nieruchomości Wnioskodawczyni, a następnie geodeta sporządził operat podziałowy zatwierdzony przez organ administracyjny. Ostatecznie nieruchomość gruntowa Wnioskodawczyni o numerze … została podzielna na działki o numerach: …, …, …, …, …, …, …, …, …, …, …, z czego działka o numerze … przeznaczona została na drogę.

Obecnie Wnioskodawczyni planuje sprzedaż przedmiotowych działek na rzecz różnych przedsiębiorców. Wnioskodawczyni nie uzbroiła terenu ani też nie prowadzi(ła) żadnych działań marketingowych.

W związku z planowaną sprzedażą pojawiają się wątpliwości dot. podatku VAT. Jeżeli planowana sprzedaż podlega opodatkowaniu VAT, to podatek VAT zostałby doliczony do ceny netto i odprowadzony do urzędu skarbowego. Jeżeli natomiast sprzedaż nie podlegałaby opodatkowaniu VAT, to podatek ten nie zostałby naliczony. Prawidłowa kwalifikacja przedmiotowej sprzedaży na gruncie ustawy o VAT jest niezwykle istotna, ponieważ istnieje realna groźba utraty przez kupujących prawa do odliczenia podatku naliczonego w sytuacji, gdyby Wnioskodawczyni naliczyła podatek VAT a przedmiotowa czynność nie podlegałaby opodatkowaniu tym podatkiem lub była z niego zwolniona (art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o VAT).

Wnioskodawczymi nabyła 30 maja 2013 r. działkę nr … o pow. 6440 m² w celu wybudowania na niej na własne potrzeby, tj. dla siebie i swojej rodziny, jednorodzinnego domu mieszkalnego. W momencie zakupu Wnioskodawczymi nie zdawała sobie sprawy z kosztów uzbrojenia terenu i ogromu formalności z tym związanych.

Przedmiotowa działka nr …, z której zostały wydzielone działki o numerach …, …, …, …, …, …, …, …, …, …, …, od momentu zakupu aż do dnia dzisiejszego nie była/-y w ogóle wykorzystywana/-e przez Wnioskodawczynię. Raz do roku jeden z mieszkających w okolicy rolników kosi (bezpłatnie!) na nich trawę i skoszoną trawę zabiera ze sobą.

Wnioskodawczymi nigdy nie wykorzystywała działki nr …, ani dla celów prywatnych ani dla celów gospodarczych.

Działka nr … nigdy nie była nikomu użyczana/ wynajmowana/dzierżawiona lub w jakikolwiek inny sposób udostępniana (nie-)odpłatnie osobom trzecim. Raz do roku jeden z mieszkających w okolicy rolników kosi (bezpłatnie!) na nich trawę i skoszoną trawę zabiera ze sobą.

Działka nr … została jedynie wyznaczona pod drogę. Droga do dnia dzisiejszego nie została wybudowana, nie rozpoczęły się też żadne związane z tym prace.

Decyzja o warunkach zabudowy dla działki nr … i - co warto podkreślić - również przyległych należących do sąsiadów terenów została wydana w dniu 2 grudnia 2014 r. Jej wydanie było konieczne, gdyż bez tej decyzji podział działki nr … nie byłby w ogóle możliwy.

Decyzja o podziale działki nr … na działki o numerach …, …, …, …, …, …, …, …, …, …, …, została wydana w dniu 25 czerwca 2020 r.

Jak podano we wniosku Wnioskodawczymi nigdy nie prowadziła żadnych działań marketingowych związanych ze sprzedażą wydzielonych działek. Obecnie sprzedaż działek nie stanowi żadnego problemu, gdyż popyt na nie z uwagi na wysokość oprocentowania lokat bankowych poniżej stopy inflacji jest ogromny. Potencjalni kupujący zgłaszają się więc sami do Wnioskodawczyni. Jest to o tyle łatwe, gdyż mieszka ona de facto po sąsiedzku i z jej obecnego lokalu mieszkalnego widać przedmiotowe działki. Z tego powodu wiele przypadkowych osób przejeżdżających obok przedmiotowych działek zatrzymuje się i pyta w sąsiadujących domach o ich właścicieli.

Należy również nadmienić, że na przedmiotowych działkach nie ma absolutnie żadnych informacji dot. ich ewentualnej sprzedaży, tj. nie znajdują się tam żadne reklamy, żadne tablice ogłoszeniowe, banery itp.

Wnioskodawczyni nie stosowała w przeszłości, nie stosuje obecnie i nie będzie stosować w przyszłości żadnych ogłoszeń w jakiejkolwiek formie.

Wnioskodawczyni jest właścicielką nieruchomości gruntowej składającej się z działek o numerach … i … o łącznej powierzchni 999 m² , położonej w …, dla której Sąd Rejonowy w … prowadzi księgę wieczystą o numerze …. Nieruchomości te Wnioskodawczyni posiada od dnia 13 listopada 2015 r., tj. ponad 5 lat. Ponadto Wnioskodawczyni posiada udział w wysokości 5/6 nieruchomości gruntowej o numerze … o powierzchni 316 m² (od 13 listopada 2015r., nr księgi wieczystej: …) stanowiącej drogę dojazdową do ww. działek. Na tych działkach Wnioskodawczyni od dnia zakupu do dnia dzisiejszego nie przeprowadziła żadnych inwestycji, nie były one też wynajmowane/wydzierżawianie lub użyczane (nie-) odpłatnie, nie stoją na nich żadne tablice reklamacyjne, informacje lub banery dot. ich sprzedaży. Wnioskodawczyni planuje sprzedaż tych nieruchomości tj. działek stanowiących gospodarczą całość o numerze … oraz … wraz z udziałem w nieruchomości drogowej, gdyż potrzebuje środki na budowę własnego domu jednorodzinnego.

Wnioskodawczyni w okresie ostatnich 5 lat dokonała jednej(!) transakcji sprzedaży.

W dniu 6 maja 2019 r. sprzedała lokal mieszkalny nr 2, położony w budynku przy ul. … w … (numer księgi wieczystej …) wraz z udziałem w nieruchomości wspólnej objętej księgą wieczystą numer …. Sprzedany lokal znajduje się na działce o numerze …, którą to Wnioskodawczyni nabyła w celu budowy domu jednorodzinnego w dniu 28 grudnia 2016 r. na bazie umowy o zniesienie współwłasności nieruchomości. Z uwagi na chęć nadpłacenia kredytu i częściowe pozyskanie środków pieniężnych, Wnioskodawczyni wyodrębniła w budynku jeden lokal mieszkalny, który sprzedała. W drugim wyodrębnionym lokalu Wnioskodawczyni mieszka do dnia dzisiejszego. Z uwagi na fakt, że w lutym 2020 r. rodzina Wnioskodawczyni powiększyła się, zamieszkiwany przez nią i pozostałą część rodziny lokal stał się zbyt mały, przez co konieczne stało się wybudowanie domu jednorodzinnego na własne potrzeby.

Wnioskodawczyni z tytułu sprzedaży lokalu mieszkalnego nr 2 nie odprowadziła podatku VAT, nie składała deklaracji VAT-7 oraz nie składała zgłoszenia rejestracyjnego VAT-R. Część środków pieniężnych pozyskanych ze sprzedaży lokalu mieszkalnego, Wnioskodawczyni przeznaczyła - jak podano powyżej - na spłatę kredytu a część pozostawiła na budowę własnego domu jednorodzinnego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy planowane przedmiotowe transakcje, tj. sprzedaż ww. działek, będą opodatkowane podatkiem VAT?

Zdaniem Wnioskodawczyni, w opisanej sytuacji sprzedaż działek nie będzie opodatkowana VAT-em, gdyż stanowić ona będzie zbycie majątku osobistego.

UZASADNIENIE:

Sprzedaż gruntu, czyli towaru zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT (vide art. 12 ust. 3 Dyrektywy 2006/112/WE), to odpłatna dostawa towarów (art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, vide art. 2 ust. 1 lit. a) Dyrektywy 2006/112/WE). Dostawa ta (art. 7 ustawy o VAT) podlega VAT wyłącznie wówczas, jeżeli wykonał ją podatnik VAT w myśl art. 15 ustawy o VAT, tj. osoba prowadząca działalność gospodarczą.

Działalnością gospodarczą są czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy o VAT). Również na bazie przepisów unijnych podatnikiem VAT jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności; za działalność gospodarczą uznaje się więc w szczególności wykorzystywanie w sposób ciągły majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu (art. 9 i art. 12 ust. 1 lit. b) Dyrektywy 2006/112/WE).

Decydujący jest więc charakter działań, tj. czy są/były one prowadzone w sposób zorganizowany i ciągły. Dane działania będą nosić znamiona działalności gospodarczej, gdy będę one stałe, powtarzalne i wykonywane niezależnie, tj. „profesjonalne”. Nie stanowi natomiast działalności gospodarczej zbycie majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Przy dokonaniu oceny danej sytuacji pomocne jest orzecznictwo TSUE, w szczególności wyrok z dnia 15 września 2011 r. C-180/10 i C-181/1. W wyroku tym Trybunał stwierdził między innymi, że „... czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej, a sama liczba i zakres dokonanych transakcji sprzedaży nie ma charakteru decydującego ...” (podobnie wyrok TSUE z dnia 20 czerwca 1996 r., C-155/94).

Jak orzekł Trybunał, zakres transakcji sprzedaży nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Zdaniem Trybunału okoliczność, iż przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej sama z siebie nie jest decydująca. Nie ma takiego charakteru również długość okresu, w jakim te transakcje następowały, ani wysokość osiągniętych z nich przychodów. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego ....“ Inaczej jest natomiast w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców .... Takie aktywne działania mogą polegać na przykład na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych”. Wnioskodawczyni takich czynności jednak nie przeprowadziła.

Reasumując: opisana powyżej planowana sprzedaż działek na rzecz różnych przedsiębiorców utożsamia w świetle przytoczonych przepisów i orzecznictwa zarządzanie majątkiem Wnioskodawczyni i nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2021 r., poz. 685), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary – stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Dostawa towaru mieści się w definicji sprzedaży określonej w art. 2 pkt 22 ustawy.

Zgodnie z tym przepisem przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zatem, zgodnie z powołanymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Należy podkreślić, że nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, według art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności działa jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej – zawarta w ustawie – ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższego, nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności. Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną).

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych J. S. przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz E. K. i H. J.-K. przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

W powołanym wyżej orzeczeniu TSUE wskazał, że inaczej jest w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.). Zatem, za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Jak wynika z dokonanej wyżej analizy przepisów, warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Dostawa towarów (np. nieruchomości) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Dopiero po zdefiniowaniu podmiotu jako podatnika VAT – co do zasady – mają dla określenia jego praw i obowiązków zastosowanie przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle powyższego, w pierwszej kolejności należy ustalić, czy w okolicznościach niniejszej sprawy Wnioskodawczyni będzie działała w charakterze podatnika VAT zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy.

Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Jak wyjaśniono wyżej – odwołując się zarówno do treści przepisów ustawy, jak i stanowiska judykatury – w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

W świetle powyższego stwierdzić należy, że w rozpatrywanej sprawie brak jest podstaw do uznania Wnioskodawczyni – w związku planowaną sprzedażą działek nr …, …, …, …, …, …, …, …, …, …, …, powstałych po podziale działki nr … – za podatnika podatku od towarów i usług.

Z opisu sprawy nie wynika bowiem taka aktywność Wnioskodawczyni, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Wnioskodawczyni wskazała, że działka nr …, z której wydzielone zostały działki nr …, …, …, …, …, …, …, …, …, …, …, nie została nabyta 30 maja 2013 r. na cele związane z jej działalnością gospodarczą lecz w celu wybudowania przez nią dla siebie i swojej rodziny, jednorodzinnego domu mieszkalnego.

Działka ta od momentu zakupu aż do dnia dzisiejszego nie była/-y w ogóle wykorzystywana/-e przez Wnioskodawczynię. Raz do roku jeden z mieszkających w okolicy rolników kosi (bezpłatnie) na nich trawę i skoszoną trawę zabiera ze sobą.

Ponadto działka nr … nigdy nie była nikomu użyczana/wynajmowana/dzierżawiona lub w jakikolwiek inny sposób udostępniana (nie-)odpłatnie osobom trzecim. Wnioskodawczyni od dnia zakupu do dnia dzisiejszego nie przeprowadziła żadnych inwestycji (nie uzbroiła terenu) ani też nie prowadzi(ła) żadnych działań marketingowych związanych ze sprzedażą wydzielonych działek (Wnioskodawczyni nie stosowała w przeszłości, nie stosuje obecnie i nie będzie stosować w przyszłości żadnych ogłoszeń w jakiejkolwiek formie).

Czynności Wnioskodawczyni ograniczyły się jedynie do podziału działki nr … na mniejsze (działki nr …, …, …, …, …, …, …, …, …, …, …, oraz uzyskaniu w związku z podziałem decyzji o warunkach zabudowy. Wobec powyższego należy uznać, że w okolicznościach wskazanych w opisie sprawy sprzedaż działek nr …, …, …, …, …, …, …, …, …, …, …, powstałych po podziale działki nr … nie będzie stanowiła działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu VAT, gdyż brak jest przesłanek świadczących o takiej aktywności Wnioskodawczyni w przedmiocie zbycia tych nieruchomości, która to aktywność byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego – stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności).

Działania, jakie Wnioskodawczyni podjęła w związku ze zbyciem opisanej we wniosku nieruchomości (podział nieruchomości oraz wystąpienie o warunki zabudowy) miał przede wszystkim umożliwić późniejszy proces sprzedaży działek. Działanie to w świetle przedstawionego opisu sprawy nie miało charakteru ciągłości i stałości, lecz było jednorazową czynnością ze strony Wnioskodawczyni. Przy czym podkreślić należy, że uzyskanie przez Wnioskodawczynię decyzji o warunkach zabudowy dla sprzedawanych działek było podyktowane koniecznością realizacji obowiązku wynikającego z przepisów prawa, jako warunku dokonania podziału działek. Zatem podjęte działania Wnioskodawczyni miały na celu jedynie rozporządzanie majątkiem osobistym.

Zatem w rozpatrywanej sprawie planowana sprzedaż działek będzie czynnością związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Natomiast okoliczność, tj. podział nieruchomości oraz wystąpienie o warunki zabudowy, nie przesądza o tym, że planowana sprzedaż działek nr …, …, …, …, …, …, …, …, …, …, …, powstałych po podziale działki nr … będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT. W świetle przedstawionych we wniosku okoliczności, w przedmiotowej sprawie nie mamy do czynienia z ciągiem przytoczonych w wyroku TSUE C-180/10 i C-181/10 okoliczności, które mogłyby przemawiać za uznaniem Wnioskodawczyni za podatnika podatku od towarów i usług z tytułu tej sprzedaży.

Okoliczności przedstawione w opisie sprawy nie pozwalają uznać, że dokonując w przyszłości sprzedaży działek nr …, …, …, …, …, …, …, …, …, …, …, powstałych po podziale działki nr … Wnioskodawczyni wystąpi w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT nie wystarcza stwierdzić jedynie dostawy towarów, lecz wymagane jest uznanie podmiotu dokonującego dostawy za podatnika podatku od towarów i usług. W rozpatrywanej sprawie, skoro do chwili obecnej Wnioskodawczyni nie ponosiła żadnych nakładów zwiększających wartość poszczególnych działek, to planowaną sprzedaż działek należy uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W związku z tym, Wnioskodawczyni będzie korzystała z przysługującego jej prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania. Skutkiem powyższego, planowana sprzedaż działek nr …, …, …, …, …, …, …, …, …, …, …, powstałych po podziale działki nr … nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług oraz Wnioskodawczyni nie będzie zobowiązana do rozliczenia i zapłaty podatku od towarów i usług w związku ze sprzedażą ww. działek.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis sprawy oraz powołane regulacje ustawy o podatku od towarów i usług stwierdzić należy, że sprzedaż działek nr … powstałych po podziale działki nr … nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 ustawy, z uwagi na fakt, że Wnioskodawczyni z tytułu planowanych transakcji nie będzie działać w charakterze – zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy – podatnika VAT, prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Zatem, Wnioskodawczyni nie będzie zobowiązana do rozliczenia i zapłaty podatku od towarów i usług w związku ze sprzedażą ww. działek.

W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy lub zmiany stanu prawnego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność. Równocześnie w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej). Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przypisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w … za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - (Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinie zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się do błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawą.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.