Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDSB1-1.4019.25.2021.2.MF
z 21 czerwca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a pkt 1, art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że Państwa stanowisko przedstawione we wniosku z 28 grudnia 2020 r. (data wpływu) uzupełnionym pismem z 25 maja 2021 r. (data wpływu) o wydanie interpretacji przepisów ustawy o zdrowiu publicznym dotyczącej opłaty od środków spożywczych, w zakresie:

• sprzedaży napojów mieszczących się w grupowaniu PKWiU 10.32, 10.89 lub w dziale 11 za pośrednictwem sklepu internetowego na rzecz konsumentów – jest prawidłowe,
• sprzedaży napojów niemieszczących się w grupowaniu PKWiU 10.32, 10.89 lub w dziale 11 za pośrednictwem sklepu internetowego na rzecz konsumentów – jest prawidłowe,
• sprzedaży napojów mieszczących się w grupowaniu PKWiU 10.32, 10.89 lub w dziale 11 za pośrednictwem sklepu internetowego na rzecz przedsiębiorców – jest nieprawidłowe,
• sprzedaży napojów niemieszczących się w grupowaniu PKWiU 10.32, 10.89 lub w dziale 11 za pośrednictwem sklepu internetowego na rzecz przedsiębiorców – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

28 grudnia 2020 r. złożyli Państwo do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów ustawy o zdrowiu publicznym w zakresie opłaty od środków spożywczych w odniesieniu do sprzedaży napojów mieszczących się w grupowaniu PKWiU 10.32, 10.89 lub w dziale 11 jak i tych objętych innymi kodami PKWiU za pośrednictwem sklepu internetowego na rzecz konsumentów oraz przedsiębiorców.

Z tytułu wniosku z 28 grudnia 2020 r. uiścili Państwo opłatę w wysokości (…) zł na rachunek Krajowej Informacji Skarbowej (…).

W związku w przekazaniem ww. wniosku 7 stycznia 2021 r. do Ministra Zdrowia, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej zwrócił Państwu wniesioną opłatę.

Na mocy ustawy z 30 marca 2021 r. o zmianie ustawy o podatku akcyzowym oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2021 r., poz. 694) od 16 kwietnia 2021 r., organem właściwym w sprawie wniosków o wydanie interpretacji indywidualnych przepisów dotyczących opłaty, o której mowa w art. 12a ust. 1 ustawy z 11 września 2015 r. o zdrowiu publicznym (Dz. U. z 2021 r., poz. 183, ze zm.), zwanej dalej ustawą jest Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej.

W związku z powyższym, pismem z 18 kwietnia 2021 r. (data wpływu 19 kwietnia 2021 r.), wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej przepisów ustawy o zdrowiu publicznym w zakresie opłaty od środków spożywczych, został przekazany przez Ministra Zdrowia, Dyrektorowi Krajowej Informacji Skarbowej.

Z uwagi na fakt, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, pismem z 18 maja 2021 r. znak 0111-KDSB1-1.4019.25.2021.1.MF wezwano do jego uzupełnienia.

Wniosek uzupełnili Państwo 25 maja 2021 r. Jednocześnie wnosząc brakującą opłatę do wniosku.

We wniosku oraz uzupełnieniu przedstawili Państwo następujące zdarzenia przyszłe.

S.A. („Wnioskodawca”) należy do grupy kapitałowej (…) („Grupa (…)).

Wnioskodawca jest spółką z siedzibą w Polsce.

Przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest internetowa sprzedaż towarów wyłącznie za pośrednictwem supermarketu online (…) („Sklep Internetowy”). Wnioskodawca nie posiada sklepów stacjonarnych. Dodatkowo, również regulamin Sklepu Internetowego nie przewiduje możliwości prowadzenia sprzedaży stacjonarnej towarów, gdyż przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest e-commerce, tj. sprzedaż internetowa towarów w Sklepie Internetowym.

Wnioskodawca uczestniczy w obrocie towarami, w tym także napojami z dodatkiem cukrów będących monosacharydami lub disacharydami oraz środków spożywczych zawierających te substancje oraz substancje słodzące, o których mowa w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1333/2008 z 16 grudnia 2008 r. w sprawie dodatków do żywności, łącznie z napojami z dodatkiem tauryny lub kofeiny („Napój”).

Obrót towarami (w tym Napojami) u Wnioskodawcy wygląda następująco:

1. Wnioskodawca nie produkuje towarów (w tym Napojów), lecz nabywa je bezpośrednio od producentów („Producent”), ewentualnie innych hurtowników („Dostawca”).
2. Następnie, Wnioskodawca za pośrednictwem Sklepu Internetowego prowadzi sprzedaż internetową towarów (w tym Napojów) na rzecz konsumentów („Konsumenci”).
   
   

Może też zdarzyć się sytuacja, w której Wnioskodawca za pośrednictwem Sklepu Internetowego będzie prowadził sprzedaż towarów (w tym Napojów), które nabył z zagranicy w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów („WDT”) lub importu, bądź które nabył, jako zamawiający na podstawie umowy zawartej z Producentem (w umowie takiej określany jest skład towaru (w tym Napoju), który następnie dostarczany jest do Wnioskodawcy) („Zamawiający”).

Może się również zdarzyć, że nabywcami towarów (w tym Napojów) sprzedawanych w Sklepie Internetowym przez Wnioskodawcę będą osoby fizyczne, które działać będą w charakterze przedsiębiorcy, tj. wniosą o wystawienie faktury VAT i oznaczą siebie, jako przedsiębiorca („Przedsiębiorcy”). Wnioskodawca nie będzie miał jednak możliwości zweryfikowania w jakim celu Przedsiębiorcy nabywają towary (w tym Napoje), tj. czy np. w celu nieodpłatnego wydania ich pracownikom w zakładzie pracy, samodzielnego spożycia, czy wykorzystania ostatecznie jednak na cele prywatne. Co do zasady, regulamin Sklepu Internetowego nie przewiduje możliwości nabywania Napojów od Wnioskodawcy przez Przedsiębiorców, w celu ich dalszej odsprzedaży konsumentom (tym bardziej, że Wnioskodawca prowadzi działalność detaliczną). Wnioskodawca nie może jednak wykluczyć, że wbrew jego woli i wiedzy Przedsiębiorca nabywający towary (w tym Napoje) w Sklepie Internetowym Wnioskodawcy, dokona ich ewentualnej późniejszej odsprzedaży.

Przedmiot działalności Wnioskodawcy nie obejmuje hurtowego obrotu towarami (w tym Napojami). Zgodnie z umową spółki Wnioskodawcy przedmiot przeważającej działalności przedsiębiorcy obejmuje PKD (…). Sklep Internetowy prowadzony przez Wnioskodawcę jest sklepem detalicznym (tj. zasadniczo jego adresatem są konsumenci, a stosowane ceny, to ceny detaliczne). Natomiast, Wnioskodawca nie prowadzi sprzedaży detalicznej rozumianej, jako odpłatne zbywanie towarów konsumentom na podstawie umowy zawartej w lokalu przedsiębiorstwa lub poza lokalem przedsiębiorstwa w rozumieniu ustawy o prawach konsumenta. Ponieważ Wnioskodawca nie prowadzi sklepów stacjonarnych, a jedynie Sklep Internetowy (e-commerce) dokonywana sprzedaż stanowi umowę zawieraną z konsumentem na odległość.

Wniosek doprecyzowali Państwo o następujące informacje:

Wnioskodawca wskazuje, że Napoje będące przedmiotem wniosku zasadniczo będą ujęte w PKWiU w klasach 10.32, 10.90 lub w dziale 11. Natomiast, Wnioskodawca nie może wykluczyć sytuacji (raczej incydentalnej), w której przedmiotowe Napoje nie są ujęte w PKWiU w klasach i działach wskazanych wyżej (np. sprzedawca Napoju do Wnioskodawcy wskazał inną klasyfikację PKWiU Napoju). Dlatego, dla uniknięcia wątpliwości Wnioskodawca uwzględni w wysokości opłaty od wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej powyższe warianty opisu zdarzenia przyszłego tj. (i) że Napoje będące przedmiotem wniosku będą sklasyfikowane w PKWiU w klasach 10.32, 10.89 lub w dziale 11 oraz (ii) że Napoje będące przedmiotem wniosku nie będą sklasyfikowane w PKWiU w klasach 10.32, 10.89 lub w dziale 11. W związku z powyższym Wnioskodawca płaci dodatkowo opłatę w wysokości (…) zł za rozpoznanie przez Dyrektora dwóch wariantów zdarzenia przyszłego.

W związku z powyższym opisem zadali Państwo następujące pytania (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku).

1. Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym jeżeli Wnioskodawca prowadzi sprzedaż towarów, w tym Napojów wyłącznie online za pośrednictwem Sklepu Internetowego poprzez zawieranie umów na odległość, to Wnioskodawca nie jest zobowiązany do uiszczenia opłaty od środków spożywczych, o której mowa w art. 12a ust. 1 Ustawy o zdrowiu publicznym („Opłata cukrowa”) od Napojów sprzedawanych online na rzecz Konsumentów, niezależnie czy (i) Opłata cukrowa została wcześniej zapłacona przez Producenta lub Dostawcę i niezależnie, czy (ii) Wnioskodawca nabywa Napoje jako Zamawiający lub w ramach importu towarów, bądź WDT - a w konsekwencji Wnioskodawca nie jest zobowiązany do składania do urzędu skarbowego informacji, o której mowa w art. 12g ust. 1 pkt 1) Ustawy o zdrowiu publicznym?
2. Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym jeżeli Wnioskodawca prowadzi sprzedaż towarów, w tym Napojów wyłącznie online za pośrednictwem Sklepu Internetowego poprzez zawieranie umów na odległość, to Wnioskodawca nie jest zobowiązany do uiszczenia Opłaty cukrowej od Napojów sprzedawanych online na rzecz Przedsiębiorców, niezależnie czy (i) Opłata cukrowa została wcześniej zapłacona przez Producenta lub Dostawcę i niezależnie, czy (ii) Wnioskodawca nabywa Napoje jako Zamawiający lub w ramach importu towarów, bądź WDT - a w konsekwencji Wnioskodawca nie jest zobowiązany do składania do urzędu skarbowego informacji, o której mowa w art. 12g ust. 1 pkt 1) Ustawy o zdrowiu publicznym?
   
   

Zdaniem Państwa (doprecyzowanym w uzupełnieniu wniosku).

W ocenie Wnioskodawcy:

1. Skoro Wnioskodawca, prowadzi sprzedaż towarów, w tym Napojów wyłącznie online za pośrednictwem Sklepu Internetowego poprzez zawieranie umów na odległość, to Wnioskodawca nie jest zobowiązany do uiszczenia Opłaty cukrowej od Napojów sprzedawanych online na rzecz Konsumentów, niezależnie czy (i) Opłata cukrowa została wcześniej zapłacona przez Producenta lub Dostawcę i niezależnie, czy (ii) Wnioskodawca nabywa Napoje jako Zamawiający lub w ramach importu towarów, bądź WDT. Wynika to z faktu, że sprzedaż prowadzona przez Wnioskodawcę nie stanowi sprzedaży detalicznej w rozumieniu Ustawy o zdrowiu publicznym, a także z uwagi na to, że Wnioskodawca nie jest hurtownikiem, którego przedmiot działalności polega na sprzedaży Napojów do punktów sprzedaży detalicznej. W konsekwencji, Wnioskodawca nie jest również zobowiązany do składania do urzędu skarbowego informacji, o której mowa w art. 12g ust. 1 pkt 1) Ustawy o zdrowiu publicznym.
2. Skoro Wnioskodawca, prowadzi sprzedaż towarów, w tym Napojów wyłącznie online za pośrednictwem Sklepu Internetowego poprzez zawieranie umów na odległość, to Wnioskodawca nie jest zobowiązany do uiszczenia Opłaty cukrowej od Napojów sprzedawanych online na rzecz Przedsiębiorców, niezależnie czy (i) Opłata cukrowa została wcześniej zapłacona przez Producenta lub Dostawcę i niezależnie, czy (ii) Wnioskodawca nabywa Napoje jako Zamawiający lub w ramach importu towarów, bądź WDT. Wynika to z faktu, że sprzedaż prowadzona przez Wnioskodawcę nie stanowi sprzedaży detalicznej w rozumieniu Ustawy o zdrowiu publicznym, a także z uwagi na to, że Wnioskodawca nie jest hurtownikiem, którego przedmiot działalności polega na sprzedaży Napojów do punktów sprzedaży detalicznej. W szczególności, Regulamin Sklepu Internetowego Wnioskodawcy nie upoważnia do dokonywania zakupów u Wnioskodawcy przez Przedsiębiorców w sposób hurtowy i w celach dalszej komercyjnej odsprzedaży tych towarów (np. w sklepach Przedsiębiorców). Trudno zresztą nawet założyć, aby taki mógł być cel Przedsiębiorców, gdyż ceny w Sklepie Internetowym to ceny detaliczne (a nie hurtowe). Wnioskodawca nie ma zresztą żadnej możliwości zweryfikowania, w jaki sposób faktycznie Przedsiębiorca wykorzystuje kupiony towar (w tym Napój). Może on je jednak ostatecznie wykorzystać np. dla celów prywatnych lub zużyć samodzielnie albo z pracownikami w zakładzie pracy lub poczęstować swoich kontrahentów lub zrobić z nimi cokolwiek innego. Tak czy inaczej, nie jest przedmiotem działalności gospodarczej Wnioskodawcy zaopatrywanie innych sklepów (tj. punktów sprzedaży detalicznej) w towary (w tym Napoje). W konsekwencji, Wnioskodawca nie jest również zobowiązany do składania do urzędu skarbowego informacji, o której mowa w art. 12g ust. 1 pkt 1) Ustawy o zdrowiu publicznym.
   
   

Podsumowując, po stronie Wnioskodawcy nie powstaną obowiązki uiszczenia Opłaty cukrowej od sprzedawanych on-line Napojów, niezależnie czy, Napoje są sprzedawane na rzecz Przedsiębiorców, czy też na rzecz Konsumentów, ani czy są sklasyfikowane w PKWiU w klasach 10.32, 10.89 lub w dziale 11, czy też nie są tam sklasyfikowane.

Uzasadnienie (przedstawione we wniosku):

Ustawa z 14 lutego 2020 r. o zmianie niektórych ustaw w związku z promocją prozdrowotnych wyborów konsumentów wprowadza do Ustawy przepisy regulujące nową opłatę tj. Opłatę cukrową. Termin wejścia w życie przepisów dotyczących Opłaty cukrowej ustawą z 14 sierpnia 2020 r. o zmianie niektórych ustaw w celu zapewnienia funkcjonowania ochrony zdrowia w związku z epidemią COVID-19 oraz po jej ustaniu został przesunięty do 1 stycznia 2021 r. W związku z tym, Wnioskodawca występuje o potwierdzenie swojego stanowiska w zakresie zdarzenia przyszłego, które będzie miało miejsce po wejściu w życie przepisów wprowadzających Opłatę cukrową tj. po 1 stycznia 2021 r.

Wnioskodawca dla uniknięcia wątpliwości składa niniejszy wniosek do Ministerstwa Zdrowia w trybie art. 33-34 ustawy z 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców. Natomiast Wnioskodawca wskazuje, że składa również analogiczny wniosek do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej. Bowiem na podstawie art. 12j Ustawy do Opłaty cukrowej stosuje się odpowiednio przepisy ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa („Ordynacja podatkowa”). Po drugie, zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej podmiot zainteresowany może wystąpić do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z wnioskiem o wydanie indywidualnej interpretacji w zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego. Definicja „przepisów prawa podatkowego” została uregulowana w art. 3 pkt 2) Ordynacji podatkowej. Zgodnie z ww. przepisem Ilekroć w ustawie jest mowa o przepisach prawa podatkowego - rozumie się przez to przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych. Natomiast w myśl art. 3 pkt 1) Ordynacji podatkowej ilekroć w ustawie jest mowa o ustawach podatkowych - rozumie się przez to ustawy dotyczące podatków, opłat oraz niepodatkowych należności budżetowych określające podmiot, przedmiot opodatkowania, powstanie obowiązku podatkowego, podstawę opodatkowania, stawki podatkowe oraz regulujące prawa i obowiązki organów podatkowych, podatników, płatników i inkasentów, a także ich następców prawnych oraz osób trzecich. Zatem, przepisy regulujące Opłatę cukrową są przepisami prawa podatkowego uregulowanymi w ustawach podatkowych w rozumieniu Ordynacji Podatkowej i mogą być przedmiotem wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji.

Zgodnie z art. 12a ust. 1 Ustawy Wprowadzanie na rynek krajowy napojów z dodatkiem: 1) cukrów będących monosacharydami lub disacharydami oraz środków spożywczych zawierających te substancje oraz substancji słodzących, o których mowa w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1333/2008 z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie dodatków do żywności (Dz. Urz. UE L 354 z 31.12.2008, str. 16, z późn. zm.4) ), zwanym dalej „rozporządzeniem nr 1333/2008”,

2) kofeiny lub tauryny - podlega opłacie, zwanej dalej „opłatą”.

Dodatkowo na podstawie art. 12a ust. 2 Ustawy Przez wprowadzenie na rynek krajowy napojów, o których mowa w ust. 1, rozumie się sprzedaż napojów przez podmioty obowiązane do zapłaty opłaty, o których mowa w art. 12d ust. 1, do pierwszego punktu, w którym jest prowadzona sprzedaż detaliczna oraz sprzedaż detaliczna napojów przez: producenta, podmiot, o którym mowa w art. 12d ust. 1 pkt 2, podmiot nabywający napoje w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub importera napoju, albo sprzedaż w przypadku, o którym mowa w art. 12e ust. 3.

W myśl art. 12a ust. 3 Ustawy Przez sprzedaż detaliczną, o której mowa w ust. 2, rozumie się dokonywanie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w ramach działalności gospodarczej zbywcy, odpłatnego zbywania towarów konsumentom na podstawie umowy zawartej:

1. w lokalu przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 3 ustawy z dnia 30 maja 2014 r. o prawach konsumenta (Dz. U. z 2020 r. poz. 287),
2. poza lokalem przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 30 maja 2014 r. o prawach konsumenta

-także w przypadku, gdy zbywaniu towaru towarzyszy świadczenie usługi odrębnie niezaewidencjonowanej.

Natomiast zgodnie z art. 12d ust. 1 Ustawy Obowiązek zapłaty opłaty ciąży na osobie fizycznej, osobie prawnej oraz jednostce organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej będącej:

1. podmiotem sprzedającym napoje do punktów sprzedaży detalicznej albo prowadzącym sprzedaż detaliczną napojów w przypadku: producenta, podmiotu nabywającego napoje w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub importera napoju;
2. zamawiającym, w przypadku gdy skład napoju objętego opłatą stanowi element umowy zawartej przez producenta a dotyczącej produkcji tego napoju dla zamawiającego.
   
   

Zgodnie z art. 12g. ust. 1 pkt 1) Ustawy Podmioty obowiązane do zapłaty opłaty, o których mowa w art. 12d ust. 1, są obowiązane: składać w postaci elektronicznej informację, opatrzoną podpisem kwalifikowanym, według wzoru, o którym mowa w ust. 3, organowi właściwemu w sprawie opłaty za pośrednictwem systemu informatycznego ministra właściwego do spraw finansów publicznych w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, którego dotyczy informacja, na rachunek organu właściwego w sprawie opłaty.

Zgodnie z powołanymi powyżej przepisami, Opłacie cukrowej podlega wprowadzenie na rynek krajowy napojów z dodatkiem cukrów, substancji słodzących lub kofeiny/tauryny. Poprzez wprowadzenie na rynek krajowy napojów należy rozumieć sprzedaż napojów przez podmioty obowiązane do zapłaty Opłaty cukrowej do pierwszego punktu, w którym prowadzona jest sprzedaż detaliczna oraz sprzedaż detaliczna napojów przez: producenta, zamawiającego, podmiot nabywający napoje w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub importera napoju, albo sprzedaż w przypadku, o którym mowa w art. 12e ust. 3. Zatem Oplata cukrowa wprost w Ustawie związana jest ze sprzedażą detaliczną.

Ustawodawca zdefiniował w Ustawie sprzedaż detaliczną dla celów Opłaty cukrowej. Z definicji tej wynika, że sprzedażą detaliczną w rozumieniu Ustawy jest odpłatne zbywanie towarów konsumentom na podstawie umowy zawartej w lokalu przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 3 ustawy z dnia 30 maja 2014 r. o prawach konsumenta („u.p.k.”) lub poza lokalem przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 2 u.p.k. Zatem sprzedaż detaliczna w rozumieniu Ustawy dotyczy wyłącznie sprzedaży towarów na rzecz konsumentów na podstawie umowy zawartej w lokalu przedsiębiorstwa lub umowy zawartej poza lokalem przedsiębiorstwa. A contrario, nie jest sprzedażą detaliczną w rozumieniu Ustawy jakakolwiek inna umowa zawierana z konsumentem (czy innym podmiotem).

Z kolei u.p.k., do której wprost odwołuje się Ustawa rozróżnia: (i) umowę zawartą w lokalu przedsiębiorstwa (definicja lokalu przedsiębiorstwa - art. 2 pkt 3 u.p.k.) od (ii) umowy zawartej poza lokalem przedsiębiorstwa (art. 2 pkt 2 u.p.k.) oraz od (iii) umowy zawartej na odległość (art. 2 pkt 1 u.p.k.).

Zgodnie z art. 2 pkt 1) u.p.k. przez umowę zawartą na odległość rozumie się umowę zawartą z konsumentem w ramach zorganizowanego systemu zawierania umów na odległość, bez jednoczesnej fizycznej obecności stron, z wyłącznym wykorzystaniem jednego łub większej liczby środków porozumiewania się na odległość do chwili zawarcia umowy włącznie.

Natomiast zgodnie z art. 2 pkt 2) u.p.k. przez umowę zawartą poza lokalem przedsiębiorstwa rozumie się umowę z konsumentem zawartą:

1. przy jednoczesnej fizycznej obecności stron w miejscu, które nie jest lokalem przedsiębiorstwa danego przedsiębiorcy,
2. w wyniku przyjęcia oferty złożonej przez konsumenta w okolicznościach, o których mowa w lit. a,
3. w lokalu przedsiębiorstwa danego przedsiębiorcy lub za pomocą środków porozumiewania się na odległość bezpośrednio po tym, jak nawiązano indywidualny i osobisty kontakt z konsumentem w miejscu, które nie jest lokalem przedsiębiorstwa danego przedsiębiorcy, przy jednoczesnej fizycznej obecności stron,
4. podczas wycieczki zorganizowanej przez przedsiębiorcę, której celem lub skutkiem jest promocja oraz zawieranie umów z konsumentami.
   
   

Z kolei zgodnie z art. 2 pkt 3) u.p.k. przez lokal przedsiębiorstwa rozumie się:

1. miejsce prowadzenia działalności będące nieruchomością albo częścią nieruchomości, w którym przedsiębiorca prowadzi działalność na stale,
2. miejsce prowadzenia działalności będące rzeczą ruchomą, w którym przedsiębiorca prowadzi działalność zwyczajowo albo na stałe.
   
   

Zasadniczą różnicą pomiędzy umowami zawartymi w lokalu przedsiębiorstwa lub poza lokalem przedsiębiorstwa, a umową zawarta na odległość jest to, że przy umowach zawartych w lokalu/poza lokalem przedsiębiorcy wymagana jest jednak fizyczna obecności stron. Natomiast umowy zawierane na odległość charakteryzują się tym, że przy ich zawarciu strony nie są jednocześnie fizycznie obecne.

Wskazać należy, że zgodnie z jednolitym stanowiskiem prezentowanym w doktrynie przy sprzedaży towarów przez Internet pomiędzy sprzedającym, a kupującym dochodzi do zawarcia umowy na odległość w rozumieniu art. 2 pkt 1) u.z.k. Jak wskazuje się w literaturze Umowa zawarta na odległość (ang. distance contract, niem. Fernabsatzverlrag, fr. contrat a distance) oznacza umowę zawartą z konsumentem w ramach zorganizowanego systemu zawierania umów na odległość, bez jednoczesnej fizycznej obecności stron, z wyłącznym wykorzystaniem jednego lub większej liczby środków porozumiewania się na odległość do chwili zawarcia umowy włącznie (art. 2 pkt 1) (T. Czech [w:] Prawa konsumenta. Komentarz, wyd. II, Warszawa 2020, art. 2. https://sip.lex.p1/#/commentary/587725504/627019/czech-tomasz-prawa-konsumenta-komentarz- wyd-ii?cm=URELATIONS).

Dodatkowo w doktrynie podkreśla się, że Zawarcie omawianej umowy musi następować z wykorzystaniem środka porozumiewania się na odległość. Chodzi o każdy środek umożliwiający komunikację osobom, które nie są fizycznie obecne w jednym miejscu. Przykłady: 1) telefon, 2) poczta elektroniczna, 3) strona internetowa, 4) komunikator internetowy służący do przesyłania tekstu, głosu lub obrazu (np. Skype), 5) faks, 6) radiostacja (w tym CB radio), 7) poczta tradycyjna (w tym przesyłanie pisemnych formularzy zamówień i katalogów). Zob. pkt 20 preambuły dyrektywy 2011/83. De lege derogata zob. art. 6 ust. 1 u.o.n.p.k. (T. Czech [w:] Prawa konsumenta. Komentarz, wyd, II, Warszawa 2020, art. 2. https://sip.lex.p1/#/commentary/587725504/627019/czech-tomasz-prawa-konsumenta-komentarz-wyd-ii?cm=URELATIONS).

W konsekwencji, Wnioskodawca nie prowadzi sprzedaży detalicznej w rozumieniu Ustawy, gdyż nie zawiera z konsumentami umów w lokalu przedsiębiorstwa, ani poza lokalem przedsiębiorstwa. To oznacza, że Wnioskodawca sprzedając Napoje, które nabył za granicą w ramach importu towarów lub WDT, nie jest podmiotem zobowiązanym do uiszczenia Opłaty cukrowej, gdyż zgodnie z art. 12d ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 12a ust. 2 Ustawy, byłby zobowiązany do uiszczenia takiej opłaty tylko, gdyby prowadził sprzedaż detaliczną napojów. Analogicznie, z tych samych przyczyn Wnioskodawca, działając jako Zamawiający w rozumieniu art. 12d ust. 1 pkt 2 Ustawy nie jest podmiotem zobowiązanym do uiszczenia Opłaty cukrowej, gdyż nie prowadzi sprzedaży detalicznej, a zatem zgodnie z art. 12a ust. 2 Ustawy nie dokonuje wprowadzenia na rynek krajowy Napojów.

Jednocześnie, nie powinno budzić wątpliwości, że Wnioskodawca nie dokonuje sprzedaży Napojów do punktu sprzedaży detalicznej. Sklep Internetowy prowadzony przez Wnioskodawcę, to sklep detaliczny. To oznacza, że adresowany jest on do konsumentów, którzy stanowią zdecydowaną większość kontrahentów Wnioskodawcy i którzy kupują towary (w tym Napoje) dla swoich prywatnych celów. Osoby te w relacji handlowej z Wnioskodawcą występują jako konsumenci i stosuje się do nich przepisy u.p.k., przy czym umowa zawierana przez Wnioskodawcę klasyfikowana jest jako umowa zawierana na odległość w rozumieniu art. 2 pkt 1) u.p.k. Jak wynika z opisu zdarzenia przyszłego może zdarzyć się, że zakupu w Sklepie Internetowym dokonana Przedsiębiorca, który wskaże swoje dane na fakturze wystawianej przez Wnioskodawcę. Są to jednak przypadku incydentalne z punktu widzenia całej działalności gospodarczej Wnioskodawcy, a poza tym w żaden sposób nie potwierdzają, że taki Przedsiębiorca jest punktem sprzedaży detalicznej, tj. nabywa Napoje w celu ich późniejszej odsprzedaży konsumentom. Regulamin Sklepu Internetowego Wnioskodawcy nie upoważnia do dokonywania zakupów u Wnioskodawcy przez Przedsiębiorców w sposób hurtowy i w celach dalszej komercyjnej odsprzedaży tych towarów (np. w sklepach Przedsiębiorców). Trudno zresztą nawet założyć, aby taki mógł być cel Przedsiębiorców, gdyż ceny w Sklepie Internetowym to ceny detaliczne (a nie hurtowe). Wnioskodawca nie ma zresztą żadnej możliwości zweryfikowania, w jaki sposób faktycznie Przedsiębiorca wykorzystuje kupiony towar (w tym Napój). Może on je jednak ostatecznie wykorzystać np. dla celów prywatnych lub zużyć samodzielnie albo z pracownikami w zakładzie pracy lub poczęstować swoich kontrahentów lub zrobić z nimi cokolwiek innego. Tak czy inaczej, nie jest przedmiotem działalności gospodarczej Wnioskodawcy zaopatrywanie innych sklepów (tj. punktów sprzedaży detalicznej) w towary (w tym Napoje).

Biorąc pod uwagę powyższe, prowadzona przez Wnioskodawcę działalność gospodarcza nie skutkuje obowiązkiem uiszczania przez Wnioskodawcę Opłaty cukrowej, gdyż nie wprowadza on na rynek krajowy Napojów w rozumieniu art. 12a ust. 2 Ustawy. W konsekwencji, Wnioskodawca nie jest podmiotem zobowiązanym do uiszczenia Opłaty cukrowej w rozumieniu art. 12d ust. 1 Ustawy, ani nie jest zobowiązany do przesyłania do urzędu skarbowego informacji, o której mowa w art. 12g ust. 1 Ustawy.

Mając na uwadze powyższe Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie swojego stanowiska w sprawie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego Państwa stanowisko w sprawie oceny prawnej przedstawionych zdarzeń przyszłych w zakresie:

• sprzedaży napojów mieszczących się w grupowaniu PKWiU 10.32, 10.89 lub w dziale 11 za pośrednictwem sklepu internetowego na rzecz konsumentów – jest prawidłowe,
• sprzedaży napojów niemieszczących się w grupowaniu PKWiU 10.32, 10.89 lub w dziale 11 za pośrednictwem sklepu internetowego na rzecz konsumentów – jest prawidłowe,
• sprzedaży napojów mieszczących się w grupowaniu PKWiU 10.32, 10.89 lub w dziale 11 za pośrednictwem sklepu internetowego na rzecz przedsiębiorców – jest nieprawidłowe,
• sprzedaży napojów niemieszczących się w grupowaniu PKWiU 10.32, 10.89 lub w dziale 11 za pośrednictwem sklepu internetowego na rzecz przedsiębiorców – jest prawidłowe.
  
  

Zgodnie z art. 12a ust. 1 ustawy wprowadzanie na rynek krajowy napojów z dodatkiem:

1. cukrów będących monosacharydami lub disacharydami oraz środków spożywczych zawierających te substancje oraz substancji słodzących, o których mowa w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1333/2008 z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie dodatków do żywności (Dz. Urz. UE L 354 z 31.12.2008, str. 16, z późn. zm.), zwanym dalej "rozporządzeniem nr 1333/2008",
2. kofeiny lub tauryny

-podlega opłacie, zwanej dalej "opłatą".

W myśl art. 12b ust. 1 ustawy za napój, o którym mowa w art. 12a ust. 1, uważa się wyrób w postaci napoju oraz syrop będący środkiem spożywczym, ujęty w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług w klasach 10.32 i 10.89 oraz w dziale 11, w którego składzie znajduje się co najmniej jedna z substancji, o których mowa w art. 12a ust. 1, z wyłączeniem substancji występujących w nich naturalnie.

Powołane przepisy wskazują, że towary niemieszczące się w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług w klasach 10.32 i 10.89 oraz w dziale 11 nie spełniają definicji napoju podlegającego opłacie od środków spożywczych, o której mowa w art. 12a ust.1 ustawy.

Biorąc pod uwagę powyższe, Państwa stanowisko w stosunku do zdarzeń przyszłych w zakresie sprzedaży napojów niemieszczących się w grupowaniu PKWiU 10.32, 10.89

lub w dziale 11 za pośrednictwem sklepu internetowego na rzecz konsumentów oraz przedsiębiorców jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 12d ust. 1 ustawy obowiązek zapłaty opłaty ciąży na osobie fizycznej, osobie prawnej oraz jednostce organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej będącej

1. podmiotem sprzedającym napoje do punktów sprzedaży detalicznej albo prowadzącym sprzedaż detaliczną napojów w przypadku: producenta, podmiotu nabywającego napoje w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub importera napoju;
2. zamawiającym, w przypadku gdy skład napoju objętego opłatą stanowi element umowy zawartej przez producenta a dotyczącej produkcji tego napoju dla zamawiającego.
   
   

Na podstawie art. 12e ustawy obowiązek zapłaty opłaty powstaje z dniem wprowadzenia na rynek krajowy napoju, o którym mowa w art. 12a ust. 1.

Dodatkowo, jak wskazuje art. 12e ust. 3 ustawy obowiązek zapłaty opłaty ciąży na podmiocie sprzedającym napoje, o których mowa w art. 12a ust. 1, podmiotowi prowadzącemu jednocześnie sprzedaż detaliczną oraz hurtową. W takim przypadku opłatę odprowadza się od wszystkich sprzedanych temu podmiotowi napojów objętych opłatą.

Stosownie do wyjaśnień zawartych w art. 12a ust. 2 ustawy, przez wprowadzenie na rynek krajowy napojów, o których mowa w ust. 1, rozumie się sprzedaż napojów przez podmioty obowiązane do zapłaty opłaty, o których mowa w art. 12d ust. 1, do pierwszego punktu, w którym jest prowadzona sprzedaż detaliczna oraz sprzedaż detaliczna napojów przez: producenta, podmiot, o którym mowa w art. 12d ust. 1 pkt 2, podmiot nabywający napoje w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub importera napoju, albo sprzedaż w przypadku, o którym mowa w art. 12e ust. 3.

Natomiast przez sprzedaż detaliczną, o której mowa w ust. 2, rozumie się dokonywanie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w ramach działalności gospodarczej zbywcy, odpłatnego zbywania towarów konsumentom na podstawie umowy zawartej:

1. w lokalu przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 3 ustawy z dnia 30 maja 2014 r. o prawach konsumenta (Dz. U. z 2020 r. poz. 287),
2. poza lokalem przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 30 maja 2014 r. o prawach konsumenta

-także w przypadku, gdy zbywaniu towaru towarzyszy świadczenie usługi odrębnie niezaewidencjonowanej (art. 12a ust. 3 ustawy).

Zatem sprzedaż detaliczna w rozumieniu ustawy dotyczy wyłącznie sprzedaży towarów na rzecz konsumentów na podstawie umowy zawartej w lokalu przedsiębiorstwa lub umowy zawartej poza lokalem przedsiębiorstwa.

Zgodnie z art. 2 pkt 3 ustawy o prawach konsumenta, przez lokal przedsiębiorstwa rozumie się:

1. miejsce prowadzenia działalności będące nieruchomością albo częścią nieruchomości, w którym przedsiębiorca prowadzi działalność na stałe,
2. miejsce prowadzenia działalności będące rzeczą ruchomą, w którym przedsiębiorca prowadzi działalność zwyczajowo albo na stałe.
   
   

Z kolei w myśl art. 2 pkt 2 ustawy o prawach konsumenta umowa zawarta poza lokalem przedsiębiorstwa oznacza umowę z konsumentem zawartą:

1. przy jednoczesnej fizycznej obecności stron w miejscu, które nie jest lokalem przedsiębiorstwa danego przedsiębiorcy,
2. w wyniku przyjęcia oferty złożonej przez konsumenta w okolicznościach, o których mowa w lit. a,
3. w lokalu przedsiębiorstwa danego przedsiębiorcy lub za pomocą środków porozumiewania się na odległość bezpośrednio po tym, jak nawiązano indywidualny i osobisty kontakt z konsumentem w miejscu, które nie jest lokalem przedsiębiorstwa danego przedsiębiorcy, przy jednoczesnej fizycznej obecności stron,
4. podczas wycieczki zorganizowanej przez przedsiębiorcę, której celem lub skutkiem jest promocja oraz zawieranie umów z konsumentami.
   
   

Ustawa o prawach konsumenta, do której odnosi się ustawa oprócz ww. rodzajów umów wskazuje na jeszcze jeden rodzaj umowy, a mianowicie na umowę zawartą na odległość.

Zgodnie z definicją zawartą w art. 2 pkt 1 ustawy o prawach konsumenta umowa zawarta na odległość jest umową zawartą z konsumentem w ramach zorganizowanego systemu zawierania umów na odległość, bez jednoczesnej fizycznej obecności stron, z wyłącznym wykorzystaniem jednego lub większej liczby środków porozumiewania się na odległość do chwili zawarcia umowy włącznie.

Jak trafnie Państwo zauważyli sprzedaż za pośrednictwem sklepu internetowego, stanowi umowę zawartą na odległość.

W świetle powyższego sprzedaż na rzecz Konsumentów na podstawie umów zawieranych na odległość (za pośrednictwem Sklepu Internetowego) nie spełnia definicji sprzedaży detalicznej wskazanej w art. 12a ust. 3 ustawy. Zatem, niezależnie czy (i) Opłata cukrowa została wcześniej zapłacona przez producenta lub dostawcę i niezależnie, czy (ii) nabywacie Państwo Napoje jako zamawiający lub w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub importu - nie są Państwo zobowiązani do uiszczenia opłaty od środków spożywczych, o której mowa w art. 12a ust. 1 ustawy w przypadku sprzedaży napojów za pośrednictwem sklepu internetowego..

Tym samym Państwa stanowisko w zakresie sprzedaży napojów mieszczących się w grupowaniu PKWiU 10.32, 10.89 lub w dziale 11 za pośrednictwem sklepu internetowego na rzecz konsumentów – jest prawidłowe.

Natomiast odnosząc się do ostatniego zagadnienia budzącego Państwa wątpliwość, należy zwrócić uwagę ponownie na art. 12d ust. 1 oraz art. 12e ust. 3 ustawy.

Przepisy te wskazują, że zobowiązany do zapłaty jest sprzedający napoje do pierwszego punktu prowadzącego sprzedaż detaliczną lub do podmiotu prowadzącego jednocześnie sprzedaż detaliczną i hurtową.

Wskazują Państwo w uzasadnieniu własnego stanowiska, że regulamin sklepu internetowego nie upoważnia do dokonywania zakupów w sposób hurtowy i w celach dalszej komercyjnej odsprzedaży. Jednocześnie z opisu zdarzenia przyszłego oraz uzasadnienia własnego stanowiska wynika, że może się zdarzyć, że zakupu w sklepie internetowym dokona przedsiębiorca, który wniesie o wystawienie faktury oraz wskaże swoje dane jako przedsiębiorcy. Zwracacie Państwo uwagę, że nie ma możliwości weryfikacji, w jaki sposób Przedsiębiorcy wykorzystają zakupiony towar.

Nie można więc wykluczyć, że zakupiony towar zostanie nabyty przez podmiot prowadzący sprzedaż detaliczną lub hurtową i detaliczną Napojów.

Zgodnie z art. 12g ust. 1 ustawy podmioty obowiązane do zapłaty opłaty, o których mowa w art. 12d ust. 1, są obowiązane:

1. składać w postaci elektronicznej informację, opatrzoną podpisem kwalifikowanym, według wzoru, o którym mowa w ust. 3, organowi właściwemu w sprawie opłaty za pośrednictwem systemu informatycznego ministra właściwego do spraw finansów publicznych,
2. obliczać i wpłacać opłatę

-w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, którego dotyczy informacja, na rachunek organu właściwego w sprawie opłaty.

Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi i udostępni na elektronicznej platformie usług administracji publicznej wzór dokumentu elektronicznego informacji, o której mowa w ust. 1 pkt 1 (art. 12g ust. 3 ustawy).

Tym samym w świetle obowiązujących przepisów ustaw , w przypadku Napojów, które zostaną nabyte od Państwa w celu dalszej odsprzedaży detalicznej (również przez podmioty prowadzące zarówno sprzedaż hurtową jak i detaliczną) – to właśnie Państwo są zobowiązani zgodnie z art. 12d ust. 1 oraz art. 12e ust. 3 ustawy do uiszczenia opłaty, o której mowa w art. 12a ust. 1 ustawy oraz złożenia stosownej informacji, o której mowa w art. 12g ust. 1 ustawy.

W związku z czym Państwa stanowisko dotyczące sprzedaży napojów mieszczących się w grupowaniu PKWiU 10.32, 10.89 lub w dziale 11 za pośrednictwem sklepu internetowego na rzecz przedsiębiorców – jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzeń przyszłych przedstawionych przez Państwa i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Przysługuje Państwu prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…) w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy o postępowaniu przed sądami administracyjnymi). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.