2021.07.01 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-1.4012.276.2021.1.MG
z 1 lipca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 30 kwietnia 2021 r. (data wpływu 11 maja 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie podlegania opodatkowaniu sprzedaży działek – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 maja 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie podlegania opodatkowaniu sprzedaży działek.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca w roku 1994 otrzymał w formie darowizny od rodziców 11,63 hektarowe gospodarstwo rolne. W związku z darowizną gospodarstwa Wnioskodawca stał się rolnikiem ryczałtowym. Do roku 2014 pracował na państwowej posadzie, a w chwili obecnej jest już na emeryturze. Przedmiotem darowizny, którą otrzymał od rodziców w roku 1994 była m.in. działka nr 1 o powierzchni 3,27 ha stanowiąca użytki rolne – grunty orne (działka niezabudowana).

Od roku 1994 do chwili obecnej Zainteresowany prowadzi gospodarstwo rolne oraz produkcję roślinną. Nie prowadzi działów specjalnych. Wnioskodawca nie jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Gospodarstwo rolne przejął od rodziców z zamiarem prowadzenia na nim działalności rolniczej i prowadzi je do dnia dzisiejszego. Wnioskodawca nigdy nie zamierzał sprzedać gospodarstwa.

W roku 2018 Zainteresowany zdecydował się przepisać córce działkę tak, aby mogła wybudować dla swojej rodziny nowy budynek mieszkalny.

Działka nr 1, która została podzielona na mniejsze działki położona była w obszarze, dla którego nie było miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego i dla którego Gmina nie przystąpiła do sporządzenia planu. W związku z tym Wnioskodawca wystąpił do Wójta Gminy (...) z wnioskiem o ustalenie warunków zabudowy. W czerwcu w roku 2018 uzyskał od Wójta decyzję o warunkach zabudowy terenu dla inwestycji na ww. działce.

Następnie Wnioskodawca w celu wydzielenia działki dla córki, wystąpił do Wójta o podział działki nr 1 na kilkanaście odrębnych działek o nr 2/1, 2/2, 2/3, 2/4, 2/5, 2/6, 2/7, 2/8, 2/9, 2/10, 2/11, 2/12, 2/13, 2/14, 2/15, 2/16, 2/17,2/18

Dnia (…) stycznia 2019 r. Zainteresowany uzyskał od Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej interpretację o sygn. (…), w której stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe i Wnioskodawca nie był zobligowany do zapłaty podatku VAT od sprzedaży działek.

W roku 2021 Zainteresowany postanowił podzielić działkę o nr 2/18, którą to do tej pory cały czas uprawiał, na mniejsze działki o nr 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8. Z decyzji o warunkach zabudowy z dnia 19 kwietnia 2021 r. wydanej przez Wójta Gminy (...) wynika, że działki o nr 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, które powstały w wyniku podziału działki nr 2/18, będą przeznaczone na tereny pod zabudowę mieszkaniową. Dokonując podziału działki o nr 2/18 Wnioskodawca zmuszony był wytyczyć również drogę dojazdową do nowo powstałych działek. Nie utwardzał jej, nie poniósł też żadnych nakładów w celu zapewnienia dojazdu do działek, oprócz wytyczenia tylko tej drogi. Zainteresowany musiał wytyczyć drogę wewnętrzną, co umotywowane było przepisami geodezyjnymi, zgodnie z którymi każda działka musi mieć dojazd do posesji, a Wnioskodawca jako rolnik, który uprawia w dalszym ciągu pole leżące na działce 3 musi mieć do niego dojazd. Zainteresowany na terenie wytyczonych działek nie podjął żadnych działań inwestycyjnych typu uzbrojenie terenu (nie doprowadzał wody, gazu, prądu, kanalizacji), nie ogradzał działek, nie zamieszczał żadnych ogłoszeń informujących o chęci ich sprzedaży, nie utwardzał drogi dojazdowej itp. Wnioskodawca nie udostępniał działek o nr 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, powstałych w wyniku podziału działki nr 2/18, które będą przedmiotem sprzedaży, osobom trzecim na podstawie umowy cywilnoprawnej, tj. najmu, dzierżawy, użyczenia, a z działki dokonywane były zbiory płodów rolnych.

Powyższe działania odnosząc się do działek powstałych w wyniku podziału działki nr 2/18 związane były i są z zarządzaniem majątkiem osobistym. Wnioskodawca dodaje, że nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej, w tym działalności związanej z obrotem nieruchomościami.

Wszystkie ww. informacje dotyczą działek mających być przedmiotem sprzedaży, tj. działek nr 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 wyodrębnionych z działki nr 2/18.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy działki mające być przedmiotem sprzedaży o nr 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, których jeszcze Wnioskodawca nie sprzedał, a dla których uzyskał decyzję o warunkach zabudowy podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, przyszła sprzedaż działek nr 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, dla których uzyskano decyzję o warunkach zabudowy, nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Zdaniem Wnioskodawcy, nie powinien płacić podatku od towarów i usług od sprzedanych działek, ponieważ działki dotyczyły majątku prywatnego Wnioskodawcy, a sprzedaż ww. działek nie jest działalnością handlową, gdyż działki nie zostały nabyte w celu dalszej odsprzedaży.

Zainteresowany twierdzi, że nie można uznać za podatnika VAT osoby fizycznej, która dokonuje sprzedaży działek powstałych z podziału należących do Jej majątku osobistego. Posiadane przez Wnioskodawcę działki są własnością rodziny od dziesiątków lat. Zgodnie z orzeczeniem przedstawionym w wyroku sądu I FPS 3/07 z dnia 29 października 2007 r., w przypadku działalności gospodarczej w zakresie handlu, zamiar częstotliwego wykonywania czynności ujawniony musi być już w momencie nabycia towaru, a nie w momencie jego sprzedaży. W sytuacji Zainteresowanego mamy do czynienia z sukcesją majątkową przekazywaną w obrębie rodziny, sprzedaż więc otrzymanych tytułem darowizny składników majątkowych nie ma działalności handlowej. O nieprofesjonalnym charakterze zachowania Wnioskodawcy świadczy również fakt, że nie uzbrajał i nie będzie uzbrajał działek w infrastrukturę techniczną.

Podobne stanowisko zostało przedstawione w następujących interpretacjach
0112-KDIL1-2.4012.292.2017.2.NF, 0112-KDIL2-1.4012.399.2018.2.MG oraz 0112-KDIL1-2.4012.620.2017.2.JO oraz w interpretacji, którą Zainteresowany uzyskał dnia (…) stycznia 2019 r. o sygn. (…), stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Wnioskodawca wskazuje również, że dla posiadania statusu podatnika VAT z tytułu dostawy nieruchomości bez znaczenia jest okoliczność, że sprzedawca jest rolnikiem ryczałtowym co potwierdza wyrok TSUE z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10 oraz wyrok NSA z 14 czerwca 2012 r., I FSK 1453/11.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary – na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Zgodnie z przedstawionymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Natomiast, w myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy lub świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy, podlega jednak opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Podatnikami – według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy – są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności, konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Na mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006 r., str. 1, z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady, „podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności.

„Działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Jednocześnie, w art. 12 ust. 1 lit. b) Dyrektywy 2006/112/WE Rady wskazano, że państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności dostawy terenu budowlanego. „Teren budowlany” to każdy grunt nieuzbrojony lub uzbrojony, uznawany za teren budowlany przez państwa członkowskie (art. 12 ust. 3 Dyrektywy 2006/112/WE Rady).

Opodatkowaniu VAT podlega, na podstawie art. 2 ust. 1 lit. a) Dyrektywy 2006/112/WE Rady, odpłatna dostawa towarów na terytorium państwa członkowskiego przez podatnika działającego w takim charakterze.

Z przytoczonych regulacji wynika, że podatnikiem podatku od towarów i usług może być każda osoba, która okazjonalnie dokonuje czynności opodatkowanych, przy czym czynności te winny być związane z działalnością zdefiniowaną jako działalność gospodarcza, tj. wszelką działalnością producentów, handlowców i osób świadczących usługi, włącznie z działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów, jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Zatem w kwestii opodatkowania planowanej sprzedaży nieruchomości istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego opisu sprawy Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży gruntu podjął/podejmie aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania Zainteresowanego za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r., w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie
(C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Co istotne – jak wskazał TSUE – dla uznania, że czynność sprzedaży działek następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym nie ma znaczenia fakt, że podmiot dokonujący dostawy jest „rolnikiem ryczałtowym”. Według TSUE sprzedaż działek przekształconych z rolnych na budowlane nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, jeżeli następuje w ramach zarządzania majątkiem prywatnym. Trybunał orzekł, że „osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu prawa UE, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeżeli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby”.

Inaczej jest natomiast – jak wyjaśnił Trybunał – w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

W rozumieniu powyższych twierdzeń pomóc mogą zapisy orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca w roku 1994 otrzymał w formie darowizny od rodziców 11,63 hektarowe gospodarstwo rolne. W związku z darowizną gospodarstwa Wnioskodawca stał się rolnikiem ryczałtowym. Do roku 2014 pracował na państwowej posadzie, a w chwili obecnej jest już na emeryturze. Przedmiotem darowizny, którą otrzymał od rodziców w roku 1994 była m.in. działka nr 1 o powierzchni 3,27 ha stanowiąca użytki rolne – grunty orne (działka niezabudowana).

W roku 2018 Zainteresowany zdecydował się przepisać córce działkę tak, aby mogła wybudować dla swojej rodziny nowy budynek mieszkalny.

W roku 2021 Zainteresowany postanowił podzielić działkę o nr 2/18, którą to do tej pory cały czas uprawiał, na mniejsze działki o nr 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8. Z decyzji o warunkach zabudowy z dnia 19 kwietnia 2021 r. wydanej przez Wójta Gminy wynika, że działki o nr 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, które powstały w wyniku podziału działki nr 2/18, będą przeznaczone na tereny pod zabudowę mieszkaniową. Dokonując podziału działki o nr 2/18 Wnioskodawca zmuszony był wytyczyć również drogę dojazdową do nowo powstałych działek. Nie utwardzał jej, nie poniósł też żadnych nakładów w celu zapewnienia dojazdu do działek, oprócz wytyczenia tylko tej drogi. Zainteresowany musiał wytyczyć drogę wewnętrzną, co umotywowane było przepisami geodezyjnymi, zgodnie z którymi każda działka musi mieć dojazd do posesji, a Wnioskodawca jako rolnik, który uprawia w dalszym ciągu pole leżące na działce 3 musi mieć do niego dojazd. Zainteresowany na terenie wytyczonych działek nie podjął żadnych działań inwestycyjnych typu uzbrojenie terenu (nie doprowadzał wody, gazu, prądu, kanalizacji), nie ogradzał działek, nie zamieszczał żadnych ogłoszeń informujących o chęci ich sprzedaży, nie utwardzał drogi dojazdowej itp. Wnioskodawca nie udostępniał działek o nr 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, powstałych w wyniku podziału działki nr 2/18, które będą przedmiotem sprzedaży, osobom trzecim na podstawie umowy cywilnoprawnej, tj. najmu, dzierżawy, użyczenia, a z działki dokonywane były zbiory płodów rolnych.

Wszystkie ww. informacje dotyczą działek mających być przedmiotem sprzedaży, tj. działek nr 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, wyodrębnionych z działki nr 2/18.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy, wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia, czy sprzedaż działek mających być przedmiotem sprzedaży o nr 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, których jeszcze Wnioskodawca nie sprzedał, a dla których uzyskał decyzję o warunkach zabudowy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z przywołanych wyżej przepisów wynika, że dostawa towarów (w tym nieruchomości gruntowej) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika. Warto w tym miejscu zaznaczyć, że powyższe może mieć miejsce również w odniesieniu do czynności dokonanej jednorazowo. Dla uznania czynności za wykonywaną w ramach działalności gospodarczej nie ma bowiem znaczenia częstotliwość jej wykonywania, lecz zamiar, z jakim została zrealizowana i okoliczności, w jakich ją wykonano. Oznacza to, że w niniejszej sprawie należy przeanalizować całokształt działań, jakie Wnioskodawca podjął w odniesieniu do nieruchomości będącej przedmiotem planowanej sprzedaży.

Należy zatem ustalić, czy w odniesieniu do opisanej czynności sprzedaży przedmiotowej nieruchomości, Zainteresowany będzie spełniał przesłanki do uznania Go za podatnika podatku od towarów i usług.

Jak wyjaśniono wyżej – odwołując się zarówno do treści przepisów ustawy, jak i stanowiska judykatury – w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności, w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

W tym miejscu należy podkreślić, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego.

W kontekście powyższych rozważań istotna jest więc ocena, czy z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Zainteresowany podejmował działania charakterystyczne dla profesjonalnego obrotu nieruchomościami. Ocena ta winna przy tym uwzględniać, nie tylko samodzielne znaczenie poszczególnych kryteriów kwalifikacji określonych działań jako cech charakteryzujących działalność handlową, ale też brać pod uwagę całokształt tychże działań, ich wzajemne uzupełnianie się i przydatność z punktu widzenia tego rodzaju działalności gospodarczej.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że z zawartego opisu sprawy nie wynika taka aktywność Wnioskodawcy, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Wnioskodawca nie podejmował ciągu działań, które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomością. Wnioskodawca w roku 1994 otrzymał w formie darowizny od rodziców 11,63 hektarowe gospodarstwo rolne. W związku z darowizną gospodarstwa stał się rolnikiem ryczałtowym. Do roku 2014 pracował na państwowej posadzie, a w chwili obecnej jest już na emeryturze. Przedmiotem darowizny, którą otrzymał od rodziców w roku 1994 była m.in. działka nr 1 stanowiąca użytki rolne – grunty orne (działka niezabudowana). W roku 2018 Zainteresowany dokonał podziału działki nr 1 na kilkanaście odrębnych działek o nr 1/1, 1/2, 1/3, 1/4, 1/5, 1/6, 1/7, 1/8, 1/9, 1/10, 1/11, 1/12, 1/13, 1/14, 1/15, 1/16, 1/17, 2/18, ponieważ zdecydował się przepisać córce działkę tak, aby mogła wybudować dla swojej rodziny nowy budynek mieszkalny. Działka nr 1, która została podzielona na mniejsze działki położona była w obszarze, dla którego nie było miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego i dla którego Gmina nie przystąpiła do sporządzenia planu. Wnioskodawca dla działek, które powstały w wyniku podziału, uzyskał decyzję o warunkach zabudowy, z przeznaczeniem na tereny pod zabudowę mieszkaniową. W roku 2021 Zainteresowany postanowił podzielić działkę o nr 2/18, którą to do tej pory cały czas uprawiał, na mniejsze działki o nr 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8. Wyodrębniając działki Wnioskodawca zmuszony był wytyczyć drogę wewnętrzną, co umotywowane było przepisami geodezyjnymi, zgodnie z którymi każda działka musi mieć dojazd do posesji, a Wnioskodawca jako rolnik, który uprawia w dalszym ciągu pole leżące na działce 3 musi mieć do niego dojazd. Ponadto Zainteresowany na terenie wytyczonych działek nie podjął żadnych działań inwestycyjnych typu uzbrojenie terenu (nie doprowadzał wody, gazu, prądu, kanalizacji), nie ogradzał działek, nie zamieszczał żadnych ogłoszeń informujących o chęci ich sprzedaży, nie utwardzał drogi dojazdowej itp. Istotny jest również fakt, że Wnioskodawca nie udostępniał ww. działek, powstałych w wyniku podziału działki nr 2/18, które będą przedmiotem sprzedaży, osobom trzecim na podstawie umowy cywilnoprawnej, tj. najmu, dzierżawy, użyczenia, a z działki dokonywane były zbiory płodów rolnych. Z kolei od roku 1994 do chwili obecnej Zainteresowany prowadzi gospodarstwo rolne oraz produkcję roślinną. Wnioskodawca nie prowadzi działów specjalnych. Nie jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Gospodarstwo rolne przejął od rodziców z zamiarem prowadzenia na nim działalności rolniczej i prowadzi ją do dnia dzisiejszego. Nigdy nie zamierzał sprzedać gospodarstwa. Wnioskodawca dodaje, że nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej, w tym działalności związanej z obrotem nieruchomościami. Zatem należy stwierdzić, że Zainteresowany nie będzie działał jako handlowiec w odniesieniu do czynności sprzedaży opisanych działek wydzielonych z działki nr 2/18.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że Zainteresowany nie działa jako handlowiec, a podjęte przez Niego czynności stanowią/będą stanowić jedynie racjonalny sposób zagospodarowania posiadanego majątku prywatnego.

W niniejszej sprawie, brak jest zatem przesłanek świadczących o takiej aktywności Zainteresowanego w przedmiocie zbycia opisanych działek nr 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego – stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności). Nie wystąpił bowiem ciąg zdarzeń, które jednoznacznie przesądzają, że sprzedaż wskazanych we wniosku działek wypełnia przesłanki działalności gospodarczej. Wnioskodawca nie podjął takich aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, które świadczyłyby o angażowaniu środków w sposób podobny do wykorzystywanych przez handlowców. Zainteresowany, sprzedając przedmiotowe działki, będzie korzystał z przysługującego Mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której nie mają zastosowania przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

Zainteresowany dokonując sprzedaży działek nr 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 będzie korzystał z przysługującego Mu prawa do rozporządzania majątkiem osobistym, co nie jest wykonywaniem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Brak tego statusu pozbawia Zainteresowanego cech podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, w zakresie sprzedaży działek, a dostawę tych działek cech czynności podlegającej opodatkowaniu, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

W związku z powyższym, sprzedaż ww. działek, będących przedmiotem wniosku, można uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności, gdyż okoliczności sprawy nie wskazują na wykorzystywanie ww. działek dla celów zarobkowych.

Podsumowując, sprzedaż przez Zainteresowanego działek nr 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, w okolicznościach opisanych we wniosku, nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (oraz z opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Nadmienia się, że w niniejszej interpretacji udzielono odpowiedzi w zakresie zadanego pytania. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…) za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin