2021.07.02 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-3.4012.96.2021.4.MS
z 2 lipca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a i art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2020 r., poz. 1325, ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 26 lutego 2021 r. (data wpływu 1 marca 2021 r.), uzupełnionym pismem z 26 maja 2021 r. (data wpływu 18 czerwca 2021 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie:

opodatkowania sprzedaży działek nr …, …, … i …,
obowiązku wystawienia faktury dokumentującej sprzedaż ww. działek – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 marca 2021 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie:

opodatkowania sprzedaży działek nr …, …, … i …,
obowiązku wystawienia faktury dokumentującej sprzedaż ww. działek.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 26 maja 2021 r. (data wpływu 18 czerwca 2021 r.) stanowiącym odpowiedz na wezwanie Organu z 14 maja 2021 r., znak: 0113-KDIPT2-2.4011.304.2021.2.SR, 0111-KDIB3-3.4012.96.2021.3.MS.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Głównym źródłem utrzymania i dochodów Wnioskodawcy jest wynagrodzenie otrzymywane na podstawie umowy o pracę. W celu wykonywania dodatkowych zleceń jako osoba fizyczna Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą, pod nazwą …, w ramach której świadczy głównie usługi informatyczne kod PKD: 62.02.Z (pozostałe wpisane kody PKD w CEIDG: 41.20.Z, 64.99.Z, 66.19.Z, 70.22.Z, 74.90.Z, 82.91.Z).

W ramach jednoosobowej działalności gospodarczej Wnioskodawca nie sprzedawał i nie kupował nieruchomości. Indywidualna działalność gospodarcza była prowadzona w okresie od 6 czerwca 2012 r. do 1 października 2013 r. i następnie została wznowiona od dnia 31 grudnia 2014 r. - jest prowadzona nadal.

W zakresie przedmiotowej działalności gospodarczej Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej „podatek VAT”). Niezależnie od jednoosobowej działalności gospodarczej, w latach 2013 - 2015 oraz od 10/2018 do nadal, Wnioskodawca jest wspólnikiem spółki jawnej.

Na przełomie maja-lipca 2013 r. Wnioskodawca dokonał zakupu dwóch nieruchomości gruntowych tj. sąsiadujących bezpośrednio ze sobą działek ewidencyjnych nr … i …, jedn. ewid. … obr. …, objętych odrębnymi Księgami Wieczystymi.

Następnie w 2014 r. Wnioskodawca zakupił dwie kolejne nieruchomości gruntowe sąsiadujące bezpośrednio ze sobą i z nieruchomościami gruntowymi zakupionymi przez niego w lipcu 2013 r. tj. działki ewidencyjne nr … i …, jedn. ewid. … obr. …, objęte odrębnymi Księgami Wieczystymi. Zakupione przez Wnioskodawcę 4 działki ewidencyjne stanowią fizycznie jedną parcelę i mają powierzchnię ok. 5800 m² .

Wskazane wyżej nieruchomości Wnioskodawca nabył prywatnie, z zamiarem zrealizowania na nich Inwestycji w postaci wybudowania jednego domu jednorodzinnego (ok. 350 m² ) i uzyskania możliwości jego użytkowania, a następnie zamieszkanie w wybudowanym domu jednorodzinnym, który miał służyć celom prywatnym. Nieruchomości objęte są Miejscowym Planem Zagospodarowania Terenu i przeznaczone są pod budownictwo jednorodzinne wolnostojące, jednak Wnioskodawca nie prowadził żadnych działań mających na cele zwiększenie wartości tych nieruchomości np.: uzbrojenie terenu, uzyskiwanie pozwoleń na budowę, podziału nieruchomości, wytyczania dróg dojazdowych etc.

Wobec zaistniałych okoliczności faktycznych natury rodzinnej Wnioskodawca został zmuszony do zmiany planów dotyczących budowy i zamieszkania w domu jednorodzinnym, wstrzymał wszelkie czynności związane z prowadzeniem przez niego jakiejkolwiek Inwestycji na ww. nieruchomościach gruntowych.

Z tych też względów Wnioskodawca planuje dokonać sprzedaży tych 4 działek (nieruchomości gruntowych), które będzie oferował do sprzedaży prywatnie (bez pośredników) tylko w całości (ok. 5800 m² ) do nabycia przez jednego Kupującego. Wnioskodawca nie będzie oferował tych 4 działek do sprzedaży odrębnie, ponieważ fizycznie stanowią one według niego integralną całość i nadają się pod zabudowę dużym domem wraz z ogrodem.

Ofertę sprzedaży działek jako jednej całości Wnioskodawca planuje zamieścić jako standardowe ogłoszenie na portalu internetowym (bez żadnych akcji promocyjnych/marketingowych).

Wnioskodawca nigdy nie nabył i nie sprzedał żadnej nieruchomości gruntowej w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Sprzedaży działek Wnioskodawca chciałby zatem dokonać w ramach przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej.

Wnioskodawca nigdy nie wnosił o określenie przeznaczenia wskazanych działek lub o zmianę w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

Działki od momentu ich nabycia w 2013 r. i 2014 r. nigdy nie były przedmiotem najmu, dzierżawy ani nie były wykorzystywane przez Wnioskodawcę w żaden inny sposób ani przez żadne osoby trzecie. W związku z tym nie były również uzyskiwane żadne korzyści.

Nie zostały podjęte żadne czynności związane z planowaną budową domu na działkach objętych wnioskiem, tak więc żadnych czynności Wnioskodawca nie musiał wstrzymywać.

Wnioskodawca nie posiada innych nieruchomości przeznaczonych do sprzedaży ponad te wskazane we wniosku. Jako osoba prywatna Wnioskodawca posiada jeszcze następujące nieruchomości, których nie zamierza sprzedawać:

mieszkanie przy ul. … w …,
mieszkanie przy ul. … w …,
mieszkanie przy os. … w …,
mieszkanie przy ul. … w ….

W przeszłości Wnioskodawca dokonał sprzedaży następujących nieruchomości z majątku prywatnego:

działka … obr. … …:

działka została nabyta w drodze darowizny w 2012 r. a następnie sprzedana w 2013 r. Działka od momentu wejścia w jej posiadanie do chwili sprzedaży nie była wykorzystywana. Przyczyną sprzedaży działki była chęć spłaty kredytu w walucie CHF oraz zakup mieszkania. Nieruchomość była sprzedana jako niezabudowana. Dochód ze sprzedaży działki został przeznaczony na spłatę kredytu w walucie CHF oraz zakup mieszkania przy ul. … w 2015 r. Nieruchomość przed odpłatnym zbyciem nie była udostępniania osobom trzecim na podstawie umowy najmu, dzierżawy ani innej umowy o podobnym charakterze. Z tytułu sprzedaży tej działki Wnioskodawca nie odprowadzał podatku VAT, nie składał deklaracji VAT-7 ani zgłoszenia rejestracyjnego VAT-R.

działka …:

działka została nabyta na drodze darowizny w 2012 r. a następnie sprzedana w 2018 r. Działka od momentu wejścia w jej posiadanie do chwili sprzedaży nie była wykorzystywana. Nieruchomość była sprzedana jako niezabudowana. Dochód ze sprzedaży działki został zwolniony z opodatkowania ze względu na upływ powyżej pięciu lat od jego nabycia. Nieruchomość przed odpłatnym zbyciem nie była udostępniania osobom trzecim na podstawie umowy najmu, dzierżawy ani innej umowy o podobnym charakterze. Z tytułu sprzedaży tej działki Wnioskodawca nie odprowadzał podatku VAT, nie składał deklaracji VAT-7 ani zgłoszenia rejestracyjnego VAT-R. Pieniądze uzyskane ze sprzedaży w dalszym ciągu posiadam.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (pytania nr 3 i 4 we wniosku):

Czy z tytułu sprzedaży (dostawy) Nieruchomości Wnioskodawca uzyska status podatnika podatku VAT, a w konsekwencji tego, czy sprzedaż (dostawa) będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT?
Czy Wnioskodawca będzie miał obowiązek udokumentowania sprzedaży (dostawy) fakturą VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 112 (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Przedmiotowe nieruchomości zostały nabyte w celu planowanej budowy domu prywatnego. Przedmiotowe nieruchomości nie były oddawane w użytkowanie/dzierżawę/najem/użyczenie osobom trzecim. Wnioskodawca nie poniósł nakłady związane z uzbrajaniem terenu czy jakiegokolwiek podnoszenia wartości tych działek np.: poprzez ich podział i inne. Wnioskodawca planuję dokonanie sprzedaży działek jako jednej parceli łącznie ok. 5800 m² , bez udziału pośredników, a tylko przy użyciu zwykłych portali ogłoszeniowych w Internecie. Nieruchomości opisane we wniosku były wykorzystywane wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku od towarów i usług tzn. nie były nabyte w ramach działalności gospodarczej. Brak jest zatem podejmowanej przeze mnie aktywności, która wykraczałaby poza zwykłe wykonywanie przeze mnie prawa własności.

W niniejszej sprawie, brak jest zatem przesłanek świadczących o takiej aktywności w przedmiocie planowanego zbycia opisanych działek, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego - stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności). Nie wystąpił bowiem ciąg zdarzeń, które jednoznacznie przesądzają, że sprzedaż wskazanych we wniosku działek wypełnia przesłanki działalności gospodarczej. Wnioskodawca nie podjąłem takich aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, które świadczyłyby o angażowaniu środków w sposób podobny do wykorzystywanych przez handlowców. Sprzedając przedmiotowe działki, Wnioskodawca korzysta z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której nie mają zastosowania przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym w ocenie Wnioskodawcy sprzedaż nieruchomości można uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności, gdyż okoliczności sprawy nie przesądzają o wykorzystywaniu ww. nieruchomości dla celów zarobkowych.

W związku z przedstawionym stanem faktycznym oraz uzasadnieniem Wnioskodawcy, w wyniku sprzedaży działek: …, …, … i …, Wnioskodawca nie uzyska statusu podatnika podatku VAT, a w konsekwencji tego sprzedaż (dostawa) nie będzie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

A zatem Wnioskodawca nie powinien udokumentować tej sprzedaży (dostawy) fakturą VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2021 r., poz. 685), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary – stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Dostawa towaru mieści się w definicji sprzedaży określonej w art. 2 pkt 22 ustawy.

Zgodnie z tym przepisem przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zatem, zgodnie z powołanymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Należy podkreślić, że nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, według art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności działa jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej – zawarta w ustawie – ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższego, nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności. Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną).

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

W powołanym wyżej orzeczeniu TSUE wskazał, że inaczej jest w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.). Zatem, za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Jak wynika z dokonanej wyżej analizy przepisów, warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Dostawa towarów (np. nieruchomości) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Dopiero po zdefiniowaniu podmiotu jako podatnika VAT – co do zasady – mają dla określenia jego praw i obowiązków zastosowanie przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle powyższego, w pierwszej kolejności należy ustalić, czy w okolicznościach niniejszej sprawy Wnioskodawczyni będzie działała w charakterze podatnika VAT zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy.

Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Jak wyjaśniono wyżej – odwołując się zarówno do treści przepisów ustawy, jak i stanowiska judykatury – w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

W świetle powyższego stwierdzić należy, że w rozpatrywanej sprawie brak jest podstaw do uznania Wnioskodawcy – w związku planowaną sprzedażą działek nr …, …, … i … za podatnika podatku od towarów i usług.

Z opisu sprawy nie wynika bowiem taka aktywność Wnioskodawcy, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Wnioskodawca wskazał, że działki nr …, …, … i … nabyte zostały odpowiednio w lipcu 2013 r. oraz w 2014 r. z zamiarem zrealizowania na nich Inwestycji w postaci wybudowania jednego domu jednorodzinnego (ok. 350 m² ) i uzyskania możliwości jego użytkowania, a następnie zamieszkania przez Wnioskodawcę w wybudowanym domu jednorodzinnym, który miał służyć celom prywatnym. Nieruchomości objęte są Miejscowym Planem Zagospodarowania Przestrzennego i przeznaczone są pod budownictwo jednorodzinne wolnostojące w związku z czym Wnioskodawca nigdy nie wnosił o określenie przeznaczenia wskazanych działek lub o zmianę w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

Wnioskodawca nie podjął żadnych czynności związanych z planowaną budową domu na działkach objętych wnioskiem.

Ponadto Wnioskodawca nie prowadził żadnych działań mających na cele zwiększenie wartości tych nieruchomości np.: uzbrojenie terenu, uzyskiwanie pozwoleń na budowę, podziału nieruchomości, wytyczania dróg dojazdowych etc.

Wobec zaistniałych okoliczności faktycznych natury rodzinnej Wnioskodawca został zmuszony do zmiany planów dotyczących budowy i zamieszkania w domu jednorodzinnym i z tych też względów planuje sprzedać działki nr …, …, … i …. Przy czym ofertę sprzedaży działek jako jednej całości Wnioskodawca planuje zamieścić jako standardowe ogłoszenie na portalu internetowym (bez żadnych akcji promocyjnych/marketingowych).

Wobec powyższego należy uznać, że w okolicznościach wskazanych w opisie sprawy sprzedaż nie będzie stanowiła działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu VAT, gdyż brak jest przesłanek świadczących o takiej aktywności Wnioskodawcy w przedmiocie zbycia tych nieruchomości, która to aktywność byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego – stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności).

Działania, jakie Wnioskodawca podejmie w związku ze zbyciem opisanej we wniosku nieruchomości (złożenie oferty sprzedaży działek przez zamieszczenie standardowego ogłoszenia na portalu internetowym) mają umożliwić proces sprzedaży działek. Działanie to w świetle przedstawionego opisu sprawy nie będzie miało charakteru ciągłości i stałości, lecz będzie jednorazową czynnością ze strony Wnioskodawcy. Zatem podjęte działania Wnioskodawcy będą miały na celu jedynie rozporządzanie majątkiem osobistym.

Zatem w rozpatrywanej sprawie planowana sprzedaż działek będzie czynnością związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W świetle przedstawionych we wniosku okoliczności, w przedmiotowej sprawie nie mamy do czynienia z ciągiem przytoczonych w wyroku TSUE C-180/10 i C-181/10 okoliczności, które mogłyby przemawiać za uznaniem Wnioskodawcy za podatnika podatku od towarów i usług z tytułu tej sprzedaży.

Okoliczności przedstawione w opisie sprawy nie pozwalają uznać, że dokonując w przyszłości sprzedaży działek nr …, …, … i … Wnioskodawca wystąpi w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT nie wystarcza stwierdzić jedynie dostawy towarów, lecz wymagane jest uznanie podmiotu dokonującego dostawy za podatnika podatku od towarów i usług. W rozpatrywanej sprawie, skoro Wnioskodawca nie ponosił żadnych nakładów zwiększających wartość poszczególnych działek, to planowaną sprzedaż działek należy uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W związku z tym, Wnioskodawca będzie korzystał z przysługującego jej prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania. Skutkiem powyższego, planowana sprzedaż działek nr …, …, … i … nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług oraz Wnioskodawczyni nie będzie zobowiązana do rozliczenia i zapłaty podatku od towarów i usług w związku ze sprzedażą ww. działek.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis sprawy oraz powołane regulacje ustawy o podatku od towarów i usług stwierdzić należy, że sprzedaż działek nr …, …, … i … nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 ustawy, z uwagi na fakt, że Wnioskodawca z tytułu planowanej transakcji nie będzie działać w charakterze – zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy – podatnika VAT, prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Zatem, Wnioskodawca nie będzie zobowiązana do rozliczenia i zapłaty podatku od towarów i usług w związku ze sprzedażą ww. działek.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy, że w związku ze sprzedażą działek nr …, …, … i … Wnioskodawca nie uzyska statusu podatnika podatku VAT, a w konsekwencji tego sprzedaż (dostawa) nie będzie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, należało uznać za prawidłowe.

Odnosząc się natomiast do kwestii dotyczącej obowiązku wystawienia faktury dokumentującej ww. sprzedaż, należy wskazać, że zgodnie z art. 106b ust. 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.

Na mocy art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Jak wynika z przywołanych wyżej przepisów – co do zasady – podatnik VAT jest zobowiązany wystawiać fakturę dokumentującą sprzedaż towarów i usług na rzecz innego podatnika.

Jak wskazano uprzednio sprzedaż działek nr … nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zatem Wnioskodawca nie będzie obowiązany do wystawienia faktury dokumentującej ich sprzedaż.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy, w zakresie braku obowiązku dokumentowania fakturą VAT sprzedaży działek nr …, …, … i … jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy lub zmiany stanu prawnego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność. Równocześnie w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

W zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej). Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przypisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w … za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - (Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinie zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się do błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawą.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin