INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 27 grudnia 2011 r. (data wpływu 30 grudnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu ze sprzedaży lokalu mieszkalnego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 grudnia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu ze sprzedaży lokalu mieszkalnego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca wraz z żoną w dniu 1 kwietnia 1987 r., u notariusza (rep. Nr) w drodze zamiany nabył do wspólności ustawowej własnościowe prawo do lokalu położonego przy ul. W. (obecnie P. W.) o powierzchni 57,84 m^² w zamian za lokal położony przy ul. K. o powierzchni 32,52 m^². Wszelkie podatki według wówczas obowiązujących przepisów zostały przez Wnioskodawcę i Jego żonę zapłacone tj. opłata skarbowa 106.713,00 zł (US) Przez cały okres Wnioskodawca wraz z żoną jako właściciel figurował w ewidencji i płacił podatek od nieruchomości oraz był tam zameldowany.

Na skutek błędu Państwowego Biura Notarialnego (PBN) nie nastąpiło wpisanie Wnioskodawcy do księgi wieczystej. Zgodnie z obowiązującym stanem prawnym w 1987 r., Gminie przysługiwało prawo pierwokupu. Zaginęły dokumenty, z których wynikało, że PBN przesłało kopię aktu do Gminy jak również brak było w Gminie takich dokumentów. Nie można było ustalić czy Gmina udzieliła odpowiedzi, że nie korzysta z prawa pierwokupu. Kiedy Wnioskodawca wraz z żoną wystąpił w roku 2010 do Gminy o wydanie zaświadczenia o nieskorzystaniu z prawa pierwokupu, okazało się, że Gmina odmówiła z uwagi na termin przedawnienia do złożenia tego typu oświadczenia. W roku 2010 Wnioskodawca wraz z żoną postanowił sprzedać mieszkanie, ale niestety bez wpisania do księgi wieczystej, nie było to możliwe. W dniu 13 grudnia 2010 r., został sporządzony akt notarialny Rep. w którym przeniesiono na Wnioskodawcę i Jego żonę prawo własności do lokalu położonego przy ul. P. W. (wcześniej ul. W.). Przy czym w akcie tym znajduje się oświadczenie, że przeniesienie prawa nastąpiło w dniu 1 kwietnia 1987 r. Z opisanych dokumentów w akcie notarialnym jednoznacznie wynika, że prawo to zostało nabyte w 1987 r. przez Wnioskodawcę i Jego żonę. Również Urząd Skarbowy w 1988 r. pobrał od Wnioskodawcy i Jego żony podatek jak od właścicieli.

W dniu 14 lutego 2011 r., Rep. nr przedmiotowy lokal został sprzedany. Z aktu tego również wynika, że własność została nabyta przez Wnioskodawcę i Jego żonę w 1987 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

• Od której daty należy liczyć nabycie przedmiotowego prawa mieszkania od roku 1987 czy od 2010...

• Czy na Wnioskodawcy i Jego żonie istnieje obowiązek uiszczenia podatku dochodowego od osób fizycznych...
  
  

Zdaniem Wnioskodawcy, nie istnieje na nim i Jego żonie obowiązek uiszczenia podatku dochodowego, gdyż nabycie mieszkania nastąpiło w 1987 roku. Kolejny akt notarialny został wyłącznie sporządzony w celu wpisania Wnioskodawcy i Jego żony do księgi wieczystej, gdyż błąd Państwowego Biura Notarialnego, nie był do naprawienia w żaden inny sposób. Wszelkie należności podatkowe w postaci opłaty skarbowej zostały uiszczone przez Wnioskodawcę i Jego żonę w wysokości 106.713,00 zł w roku 1988 na podstawie dodatkowej decyzji wymiarowej. Dla Urzędu Skarbowego nabycie własności mieszkania nastąpiło w 1987 roku. W ocenie Wnioskodawcy z uwagi na nabycie własnościowego prawa do lokalu w 1987 r. nie powstaje przychód do opodatkowania na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z powyższym przepisem jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego, jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a) – c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

W przedstawionym stanie faktycznym nabycie własnościowego prawa do lokalu nastąpiło w 1987 r. Sprzedaż natomiast w 2011 r. Nie ulega zatem wątpliwości, iż zbycie prawa majątkowego nastąpiło po upływie 5 lat od daty jego nabycia. Nie powstał więc przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Pobrano od Wnioskodawcy i Jego żony podatki obowiązujące przez Urząd Skarbowy w 1988 roku.

Samo sporządzenie aktu notarialnego w 2010 r. naprawiające błędy Państwowego Biura Notarialnego i wpisujące Wnioskodawcę i Jego żonę do Księgi Wieczystej było czynnością umożliwiającą sprzedaż przedmiotowego lokalu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegającym opodatkowaniu źródłem przychodu jest odpłatne zbycie z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych formułuje generalną zasadę, że sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości jej części lub udziału w nieruchomości, oraz praw wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. b) i c), nastąpiło po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie - nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym przychód uzyskany ze sprzedaży w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

W złożonym wniosku Wnioskodawca wskazał, że wraz z żoną w 1987 r., nabył w drodze zamiany własnościowe prawo do lokalu. W 2010 r. prawo własności do lokalu zostało notarialnie przeniesione na Wnioskodawcę i Jego żonę. Przedmiotowe mieszkanie sprzedano w 2011 r. Wnioskodawca wskazuje, że zarówno z aktu notarialnego z 2010 r., jak i z 2011 r. wynika, że własność ww. lokalu została nabyta w 1987 r. i wtedy nastąpiło przeniesienie prawa. Natomiast sporządzenie aktu notarialnego w 2010 r. i przeniesienie prawa własności do ww. lokalu miało umożliwić wpisanie Wnioskodawcy i Jego żony do księgi wieczystej.

Wobec tak przedstawionego stanu faktycznego, należy uznać, iż przeniesienie prawa własności w 2010 r., nie było zdarzeniem prawnopodatkowym, które należy utożsamiać z nabyciem, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Biorąc powyższe pod uwagę, należy stwierdzić, że od końca roku kalendarzowego, w którym doszło do nabycia, aż do dnia sprzedaży lokalu upłynął okres pięcioletni, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy. Zatem, w przedmiotowej sprawie sprzedaż lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość, nie stanowi dla Wnioskodawcy źródła przychodu podlegającego opodatkowaniu. Tym samym nie powstał obowiązek zapłaty podatku dochodowego od przychodu uzyskanego z jego sprzedaży.

Reasumując, w świetle przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego oraz powołanych przepisów należy uznać, iż sprzedaż przedmiotowego lokalu nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Niniejsza interpretacja wydana została w oparciu o zawarty we wniosku opis stanu faktycznego oraz przedstawione przez Wnioskodawcę stanowisko i odnosi się wyłącznie do opodatkowania przychodu ze sprzedaży lokalu mieszkalnego, stanowiącego część składową nieruchomości.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r., Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Z uwagi na to, że wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, został złożony przez Wnioskodawcę, jako jednego ze Współwłaścicieli lokalu mieszkalnego, zaznacza się, iż interpretacja nie wywiera skutku prawnego dla drugiego współwłaściciela (żony).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.