Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP4-2.4012.154.2021.4.SKJ
z 28 czerwca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 10 marca 2021 r. (data wpływu 16 marca 2021 r.) uzupełnionym pismem z 14 czerwca 2021 r. (data wpływu 15 czerwca 2021 r.) na wezwanie Organu z 1 czerwca 2021 r. (doręczone 8 czerwca 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 19a sprzedaży usług medycznych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 marca 2021 r. wpłynął do tut. Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 19a sprzedaży usług medycznych.

Przedmiotowy wniosek uzupełniony został pismem z 14 czerwca 2021 r. (data wpływu 15 czerwca 2021 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

W dniu 27 maja 2019 r. A. prowadzący jednoosobową działalność gospodarczą pod nazwą B (dalej jako Wnioskodawca) zawarł Umowę współpracy z podmiotem leczniczym C. Sp. z o.o. sp. k., której przeważającym przedmiotem działalności jest praktyka lekarska specjalistyczna PKD 86.22.Z (dalej jako Spółka). Przedmiotem powyższej umowy jest pośrednictwo w zakresie sprzedaży ratalnej towarów i usług polegające na odsprzedaży usług medycznych klientom (osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej, korzystającym z usług medycznych wykonywanych przez C. Sp. z o.o. sp. k., dalej jako Pacjenci).

Ze względu na wysoką cenę oferowanych przez C. Sp. z o.o. sp. k. usług medycznych Wnioskodawca pomaga Pacjentom pozyskać środki na przeprowadzenie zabiegu medycznego.

W związku z powyższym Wnioskodawca w dniu 24 października 2019 r. podpisał umowę o współpracy w zakresie sprzedaży ratalnej towarów i usług z firmą prowadzącą działalność polegającą na świadczeniu usług pośrednictwa finansowego (dalej jako Bank).

W ramach umowy Wnioskodawca zobowiązał się współpracować z Bankiem przestrzegając reguł zawartych w umowie, a w szczególności:

• rzetelnie informować Klientów o warunkach zaciągania kredytów w Banku,
  
• niezwłocznie przekazywać Klientom ostemplowaną i podpisaną zgodnie z zasadami umowę o kredyt,
  
• terminowo przekazywać do Banku sporządzone umowy o kredyt,
  
• zachowywać wymogi w zakresie ochrony danych osobowych i tajemnicy bankowej zgodnie z obowiązującymi przepisami,
  
• dostarczać towar i/lub usługę Klientom zgodnie z terminem ustalonym w umowie sprzedaży towarów i/lub usług.
  

Wnioskodawca zaznacza, iż w związku z podpisaniem powyższej umowy nie otrzymuje żadnego wynagrodzenia od Banku z tytułu podjętej współpracy w wyżej wymienionym zakresie.

Wynagrodzenie z tytułu pozyskiwania kredytów dla Pacjentów C. sp. z o.o. sp. k ., Wnioskodawca otrzymuje od Spółki na podstawie zawartej umowy o współpracy w zakresie sprzedaży ratalnej towarów i usług. Wnioskodawcy przysługuje wynagrodzenie za każdego Pacjenta, który uzyskał kredyt za jego pośrednictwem. Wynagrodzenie opodatkowane jest stawką 23% VAT.

Rozliczenie do 10 Pacjentów regulowane jest pod koniec każdego roku kalendarzowego - okres rozliczeniowy trwa od 1 stycznia do 31 grudnia. Po przekroczeniu 10 Pacjentów następuje rozliczenie kwartalne.

Schemat współpracy zawarty pomiędzy Wnioskodawcą a Spółką wygląda następująco: po otrzymaniu pozytywnej decyzji o przyznaniu Pacjentowi kredytu na wykonanie zabiegu medycznego, Bank przelewa na konto Wnioskodawcy środki pieniężne Pacjenta jako 100% i definitywną przedpłatę na wykonie tego zabiegu. Następnie Wnioskodawca przekazuje w całości środki te na rachunek bankowy C. Sp. z o.o. sp. k., jako faktycznemu wykonawcy zabiegu medycznego.

W dalszej kolejności Spółka wystawia Wnioskodawcy fakturę na usługi medyczne wykonane dla danego Pacjenta, które są zwolnione z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy o podatku od towarów i usług. Po otrzymaniu faktury usługi te Wnioskodawca refakturuje (bez jakiejkolwiek marży) na Pacjentów, stosując zwolnienie z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 19a ustawy o VAT.

Wnioskodawca nie posiada w zakresie swojej działalności usług medycznych. Po zakończeniu okresu rozliczeniowego Wnioskodawca wystawia dla Spółki fakturę za usługi pośrednictwa w uzyskaniu kredytów na sfinansowanie zabiegów medycznych ze stawką 23% VAT.

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, iż usługi będące przedmiotem zapytania Wnioskodawca nabywa we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej. Nabywane usługi w zakresie opieki medycznej służą profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca prawidłowo refakturuje usługi medyczne na Pacjenta, czy powinny być one zwolnione z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 19a ustawy o podatku od towarów i usług?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Wnioskodawca prawidłowo refakturuje usługi medyczne na Pacjentów. Dla potrzeb VAT za podstawę prawną refakturowania usług uznaje się art. 8 ust. 2a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług - dalej u.p.t.u. Zgodnie z tym przepisem, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się – w myśl art. 8 ust. 1 ustawy – każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

W świetle art. 8 ust. 2a ustawy, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane, wykonywane w ramach działalności leczniczej przez podmioty lecznicze.

Natomiast zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 18a ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane, świadczone na rzecz podmiotów leczniczych na terenie ich zakładów leczniczych, w których wykonywana jest działalność lecznicza.

Na mocy art. 43 ust. 1 pkt 19 ustawy, zwalnia się usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, świadczone w ramach wykonywania zawodów:

1. lekarza i lekarza dentysty,
2. pielęgniarki i położnej,
3. medycznych, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (Dz. U. z 2020 r. poz. 295, 567, 1493, 2112, 2345 i 2401),
4. psychologa.
   
   

Zgodnie natomiast z art. 43 ust. 1 pkt 19a ustawy – zwalnia się od podatku świadczenie usług, o których mowa w pkt 18 i 19, jeżeli usługi te zostały nabyte przez podatnika we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej od podmiotów, o których mowa w pkt 18 i 19.

Analiza ww. przepisów wskazuje, że zwolnienie od podatku VAT usług w zakresie opieki medycznej ma charakter podmiotowo-przedmiotowy. Z tego względu, oprócz przedmiotu transakcji istotny jest również status podmiotu świadczącego daną usługę. Ze zwolnienia korzystają usługi służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, świadczone w ramach działalności leczniczej przez podmioty lecznicze bądź przez określonych przedstawicieli zawodów medycznych. Obejmuje zatem tylko świadczenia medyczne wykonywane w określonym celu (przedmiot) przez określone osoby (podmioty).

Na mocy art. 2 ust. 1 pkt 4 ustawy o działalności leczniczej, podmiot leczniczy niebędący przedsiębiorcą to podmiot leczniczy wymieniony w art. 4 ust. 1 pkt 2, 3 i 7.

Z kolei, na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 5 ww. ustawy, podmiot wykonujący działalność leczniczą to podmiot leczniczy, o którym mowa w art. 4, oraz lekarz, pielęgniarka lub fizjoterapeuta wykonujący zawód w ramach działalności leczniczej jako praktykę zawodową, o której mowa w art. 5.

Zwolnienie określone w art. 43 ust. 1 pkt 18 i 19 ustawy w zakresie opieki medycznej stanowi implementację do polskiego porządku prawnego przepisu art. 132 ust. 1 lit. b i c Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L Nr 347/1 ze zm.), zgodnie z którym państwa członkowskie zwalniają następujące transakcje:

• opiekę szpitalną i medyczną oraz ściśle z nimi związane czynności podejmowane przez podmioty prawa publicznego lub, na warunkach socjalnych porównywalnych do stosowanych w odniesieniu do instytucji prawa publicznego, przez szpitale, ośrodki medyczne i diagnostyczne oraz inne odpowiednio uznane placówki o podobnym charakterze;
  
• świadczenie opieki medycznej w ramach zawodów medycznych i paramedycznych, określonych przez zainteresowane państwo członkowskie.
  
  

Należy podkreślić, że z utrwalonego orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości UE wynika, że zwolnienia stanowią autonomiczne pojęcia prawa wspólnotowego, które służą unikaniu rozbieżności w stosowaniu systemu podatku VAT w poszczególnych państwach członkowskich i które należy postrzegać w ogólnym kontekście wspólnego systemu podatku VAT (wyrok C-473/08 w sprawie Eulitz, pkt 25). Ponadto, jak również wielokrotnie podkreślał Trybunał Sprawiedliwości UE w swym orzecznictwie: pojęcia używane do opisania zwolnień wymienionych w art. 13 VI Dyrektywy (obecnie art. 132 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej – Dz. Urz. UE L 347, s. 1 ze zm.) powinny być interpretowane w sposób ścisły, ponieważ stanowią one odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatkiem VAT objęta jest każda dostawa towarów i każda usługa świadczona odpłatnie przez podatnika.

Należy zauważyć, że definicja opieki medycznej nie została zawarta ani w krajowych, ani we wspólnotowych przepisach podatkowych. W tym zakresie należy szukać wyjaśnienia tych pojęć w bogatym dorobku orzecznictwa wspólnotowego.

W odniesieniu do powołanych wyżej przepisów Dyrektywy ukształtowała się wspólnotowa linia orzecznicza. I tak, w wyroku w sprawie L.u.P. GmbH (C-106/05, pkt 27) Trybunał stwierdził, że pojęcia opieki medycznej oraz świadczeń opieki medycznej (…) odnoszą się do usług, które służą diagnozie, opiece oraz, w miarę możliwości, leczeniu chorób lub zaburzeń zdrowia. Pojęcie to zdefiniowano również w wyroku w sprawie d´Ambrumenil (C-307/01, pkt 57), gdzie podkreślono, że pojęcia świadczenia opieki medycznej nie można interpretować w sposób, który obejmuje świadczenia medyczne realizowane w innym celu niż postawienie diagnozy, udzielenie pomocy medycznej oraz w zakresie, w jakim to możliwe, leczenie chorób lub zaburzeń zdrowotnych.

Analizując przedstawione powyżej regulacje należy zauważyć, że użyte w art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy pojęcie „usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia” odpowiada określeniom używanym przez Trybunał „postawienie diagnozy, udzielenie pomocy medycznej oraz w zakresie, w jakim jest to możliwe, leczenie chorób lub zaburzeń zdrowotnych”. W pojęciu tym zawierają się również usługi medyczne realizowane w celach profilaktycznych (wyrok w sprawie Margarete Unterpertinger vs Pensionsversicherungsanstalt der Arbiter C-212/01, pkt 40).

Należy podkreślić, że ani przytoczone przepisy Dyrektywy, ani orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości UE nie dają podstaw do tego, aby zakresem opieki medycznej podlegającej zwolnieniu objąć wszystkie działania medyczne wynikające z procesu leczenia. Zatem czynności, których celem nie jest ochrona zdrowia nie mogą być uznane za świadczenia opieki medycznej i nie mogą podlegać zwolnieniu od podatku od towarów i usług. Stanowisko takie wynika z wyroku w sprawie C-212/01.

Zatem zwolnieniem od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy o podatku od towarów i usług, objęte są wyłącznie te usługi w zakresie opieki medycznej, które realizują cel związany z profilaktyką, zachowaniem, ratowaniem, przywracaniem i poprawą zdrowia. Usługi, które tych celów nie realizują nie mogą korzystać z ww. zwolnienia. W związku z tym każdorazowo należy poddawać analizie, jaki cel przyświecał danej usłudze świadczonej na rzecz pacjenta. Nie w każdym przypadku działania podejmowane na rzecz pacjenta mają na celu zachowanie, ratowanie, przywracanie i poprawę jego zdrowia. W przypadku, gdy świadczone usługi nie będą związane z ochroną zdrowia i takiego celu nie będą realizować, nie mogą korzystać z omawianego zwolnienia.

Zgodnie z wyrokiem TSUE C-141/00 w sprawie Ambulanter Pflegedienst Kügler GmbH, „zwolnienie przyznane w art. 13(A)(J)(c,) Szóstej Dyrektywy (aktualnie art. 132 ust. 1 lit. c) Dyrektywy 2006/112/WE Rady) nie zależy od formy prawnej podatnika świadczącego usługi medyczne lub paramedyczne, o których mowa w tym przepisie”.

W wyroku tym TSUE wyjaśnił również: „W dosłownej interpretacji, przepis ten (art. 132 ust. 1 lit. c) dyrektywy) nie wymaga, by usługi medyczne były świadczone przez podatnika o konkretnej formie prawnej, aby objąć je zwolnieniem. Spełnione muszą być tylko dwa warunki: musi to obejmować usługi medyczne i muszą one być świadczone przez osoby posiadające konieczne kwalifikacje zawodowe” (pkt 27).

Ze zwolnienia od podatku VAT korzystają także usługi w zakresie opieki medycznej świadczone przez podmioty lecznicze w ramach działalności leczniczej lub świadczone w ramach wykonywania zawodów lekarza i lekarza dentysty, pielęgniarki i położnej i innych zawodów medycznych, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o działalności leczniczej, a także psychologów – również w sytuacji, gdy pomiędzy świadczeniodawcą usługi, a pacjentem istnieje trzeci podmiot (pośrednik), który nabywa usługę medyczną od świadczeniodawcy i zbywa je osobie trzeciej.

Z okoliczności przedmiotowej sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzący jednoosobową działalność gospodarczą zawarł umowę współpracy z podmiotem leczniczym C. Sp. z o.o. sp. k. Przedmiotem powyższej umowy jest pośrednictwo w zakresie sprzedaży ratalnej towarów i usług polegające na odsprzedaży usług medycznych klientom (osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej, korzystającym z usług medycznych wykonywanych przez C. Sp. z o.o. sp. k., dalej jako Pacjenci). Ze względu na wysoką cenę oferowanych przez C. Sp. z o.o. sp. k. usług medycznych Wnioskodawca pomaga Pacjentom pozyskać środki na przeprowadzenie zabiegu medycznego.

W związku z powyższym Wnioskodawca podpisał umowę o współpracy w zakresie sprzedaży ratalnej towarów i usług z firmą prowadzącą działalność polegającą na świadczeniu usług pośrednictwa finansowego (dalej jako Bank). Wnioskodawca zaznacza, iż w związku z podpisaniem powyższej umowy nie otrzymuje żadnego wynagrodzenia od Banku z tytułu podjętej współpracy w wyżej wymienionym zakresie.

Wynagrodzenie z tytułu pozyskiwania kredytów dla Pacjentów C. sp. z o.o. sp. k . Wnioskodawca otrzymuje od Spółki na podstawie zawartej umowy o współpracy w zakresie sprzedaży ratalnej towarów i usług. Wnioskodawcy przysługuje wynagrodzenie za każdego Pacjenta, który uzyskał kredyt za jego pośrednictwem. Wynagrodzenie opodatkowane jest stawką 23% VAT.

Schemat współpracy zawarty pomiędzy Wnioskodawcą a Spółką wygląda następująco: po otrzymaniu pozytywnej decyzji o przyznaniu Pacjentowi kredytu na wykonanie zabiegu medycznego Bank przelewa na konto Wnioskodawcy środki pieniężne Pacjenta jako 100% i definitywną przedpłatę na wykonie tego zabiegu. Następnie Wnioskodawca przekazuje w całości środki te na rachunek bankowy C. Sp. z o.o. sp. k., jako faktycznemu wykonawcy zabiegu medycznego.

W dalszej kolejności Spółka wystawia Wnioskodawcy fakturę na usługi medyczne wykonane dla danego Pacjenta, które są zwolnione z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy o podatku od towarów i usług. Po otrzymaniu faktury usługi te Wnioskodawca refakturuje (bez jakiejkolwiek marży) na Pacjentów, stosując zwolnienie z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 19a ustawy o VAT. Wnioskodawca nie posiada w zakresie swojej działalności usług medycznych. Po zakończeniu okresu rozliczeniowego Wnioskodawca wystawia dla Spółki fakturę za usługi pośrednictwa w uzyskaniu kredytów na sfinansowanie zabiegów medycznych ze stawką 23% VAT.

Usługi będące przedmiotem zapytania Wnioskodawca nabywa we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej. Nabywane usługi w zakresie opieki medycznej służą profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia.

W opisanej we wniosku sytuacji dochodzi do zakupu przez Wnioskodawcę, a następnie odsprzedaży usług medycznych. Wnioskodawca nabywa usługi we własnym imieniu i na rzecz Pacjentów.

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy jest kwestia ustalenia, czy prawidłowo refakturuje usługi medyczne na Pacjenta, czy powinny być one zwolnione z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 19a ustawy o podatku od towarów i usług.

Wskazać ponownie należy, że zgodnie z ww. art. 8 ust. 2a ustawy, podmiot świadczący (sprzedający) daną usługę nabytą we własnym imieniu, lecz na rzecz osoby trzeciej, traktowany jest najpierw jako usługobiorca, a następnie jako usługodawca tej samej usługi.

W sytuacji, o której mowa w opisie stanu faktycznego zastosowanie znajdzie art. 8 ust. 2a ustawy, co oznacza, że Wnioskodawca (jako podmiot pośredniczący) jest obowiązany dokonywać w tym zakresie tzw. „refakturowania” nabywanych na rzecz Pacjentów świadczeń. Fakt, że Wnioskodawca nie jest konsumentem usług świadczonych w ramach nabywanych usług badań medycznych nie oznacza, że w świetle obowiązujących przepisów ustawy, nie wystąpi jako nabywca świadczeń.

W niniejszej sprawie występuje zatem tzw. fikcja prawna przewidziana w art. 8 ust. 2a ustawy o VAT, w świetle której Wnioskodawca wystąpi w roli odsprzedającego świadczenia zdrowotne nabyte we własnym imieniu, lecz na rzecz Pacjentów (pacjentów korzystających z usług badań medycznych). Zatem, na gruncie ustawy od towarów i usług, Wnioskodawca traktowany będzie najpierw jako usługobiorca, a następnie jako usługodawca tej samej usługi.

Usługi medyczne, które Wnioskodawca odsprzedaje w ramach świadczeń zdrowotnych na rzecz Pacjentów są świadczone przez podmiot leczniczy, którego przeważającym przedmiotem działalności jest praktyka lekarska specjalistyczna. Natomiast przedmiotem odsprzedaży będą usługi w zakresie opieki medycznej służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia.

Zatem w odniesieniu do odsprzedawanych świadczeń zdrowotnych spełnione zostaną dwa warunki konieczne do objęcia tych świadczeń zwolnieniem od podatku VAT, na który wskazuje TSUE we wcześniej przywołanym orzeczeniu w sprawie C-141/00.

W świetle powołanych wyżej przepisów prawa w kontekście wskazanego opisu stanu faktycznego Organ stwierdza, że Wnioskodawca działając we własnym imieniu, ale na rzecz Pacjentów, którym sprzedaje świadczenia zdrowotne, tj. usługi medyczne bierze udział w świadczeniu usługi zwolnionej, tj. usługi w zakresie opieki medycznej służącej profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia.

W konsekwencji, Wnioskodawcy przysługuje prawo do zastosowania zwolnienia od podatku VAT, w stosunku do sprzedaży usług medycznych na rzecz Pacjentów, które to usługi będą wykonywane przez podmiot leczniczy na rzecz Pacjentów, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 19a ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Nadmienić należy, że niniejsza interpretacja stanowi rozstrzygnięcie w zakresie podatku od towarów i usług, natomiast w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych wydane zostanie odrębne rozstrzygniecie.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.