Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2.4011.317.2021.2.ENB
z 1 lipca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 17 marca 2021 r. (data wpływu 29 marca 2021 r.), uzupełnionym w dniu 16 czerwca 2021 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia obowiązku podatkowego w Polsce – jest prawidłowe .

UZASADNIENIE

W dniu 29 marca 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 16 czerwca 2021 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia obowiązku podatkowego w Polsce.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni od 16 lat mieszka w Holandii, gdzie jest zarejestrowana w holenderskim urzędzie miasta, ma stałą umowę o pracę, fundusz emerytalny. Nigdy nie była rezydentem podatkowym w Polsce. Ze względu na sytuację osobistą planuje podjąć pracę w Polsce od września 2021 r., co oznacza stały pobyt w Polsce od sierpnia 2021 r. Krajowa Informacja Skarbowa w emailu potwierdziła, że dochody uzyskane w Holandii przed przyjazdem do Polski (przed zmianą rezydencji) nie podlegają rozliczeniu w Polsce.

Ponadto w przesłanym uzupełnieniu Wnioskodawczyni doprecyzowała, że planuje powrócić do Polski we wrześniu 2021 r. W 2021 r. Wnioskodawczyni posiada miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Holandii. Przed powrotem do Polski Wnioskodawczyni posiada stałe miejsce zamieszkania w Holandii. W Polsce zamieszkuje mama Wnioskodawczyni. Przed powrotem Wnioskodawczyni nie posiada żadnych powiązań majątkowych z Polską, w tym konta bankowego. Natomiast w Holandii mieszkają znajomi i przyjaciele Wnioskodawczyni, posiada tam stałą pracę (od 9 lat), posiada tam fundusz emerytalny, wynajmuje mieszkanie, posiada konto bankowe. Przed powrotem do Polski centrum interesów osobistych i gospodarczych Wnioskodawczyni znajduje się w Holandii. Przed powrotem do Polski Wnioskodawczyni zazwyczaj przebywa w Holandii. Do Polski przyjeżdża tylko na wakacje i święta. Natomiast po powrocie do Polski Wnioskodawczyni podejmie tu pracę, otworzy konto bankowe.

Centrum interesów osobistych i gospodarczych po powrocie będzie się znajdowało w Polsce. Na stałe Wnioskodawczyni będzie przebywała w Polsce. Wnioskodawczyni posiada polskie obywatelstwo.

Ze względu na nagłą śmierć ojca Wnioskodawczyni podjęła decyzję o powrocie do Polski na stałe, z uwagi na fakt, że mama mieszka sama a dalsza rodzina mieszka w innym mieście.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy dochody uzyskane w Holandii od stycznia do sierpnia 2021 r. Wnioskodawczyni powinna rozliczyć w Holandii, natomiast po powrocie do Polski Wnioskodawczyni powinna rozliczać się wyłącznie z dochodów uzyskanych w Polsce?

Zdaniem Wnioskodawczyni , po przyjeździe do Polski będzie zobowiązana do zapłaty podatku jedynie w związku z pracą podjętą w Polsce, natomiast od stycznia do sierpnia, tj. za czas przepracowany w 2021 r. w Holandii Wnioskodawczyni będzie opodatkowana wyłącznie w Holandii.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1426 ze zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Na podstawie art. 3 ust. 1a ww. ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Zgodnie z art. 3 ust. 2a ww. ustawy, osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ww. ustawy).

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem "lub", co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie - podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika "lub" w sformułowaniu "centrum interesów osobistych lub gospodarczych" dla doprecyzowania kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP. Tym samym określona osoba, która ma ścisłe powiązania biznesowe czy też gospodarcze w Polsce, a całą rodzinę i znajomych w innym państwie, może w takiej sytuacji podlegać opodatkowaniu w Polsce od całości swoich dochodów.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a analizowany warunek stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium RP centrum interesów życiowych.

Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Wymienione powyżej kryteria stosuje się z uwzględnieniem art. 4 ww. Konwencji o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Stosownie do art. 4 ust. 1 Konwencji podpisanej w Warszawie dnia 13 lutego 2002 r. między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Niderlandów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu (Dz. U. z 2003 r. Nr 216, poz. 2120 ze zm.) w rozumieniu niniejszej konwencji, określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza osobę, która zgodnie z prawem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, miejsce zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze i obejmuje również to Państwo, każdą jego jednostkę terytorialną lub organ lokalny. Jednakże określenie to nie obejmuje osób, które podlegają opodatkowaniu w tym Państwie, w zakresie dochodu osiąganego tylko ze źródeł w tym Państwie.

Na podstawie art. 4 ust. 2 ww. Konwencji jeżeli, stosownie do postanowień ustępu 1, osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to jej status określa się według następujących zasad:

1. osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania; jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to uważa się, że ma ona miejsce zamieszkania w tym Państwie, z którym ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów życiowych);
2. jeżeli nie można ustalić, w którym Państwie osoba ma ośrodek interesów życiowych, albo jeżeli nie posiada stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Państw, to uważa się, że ma ona miejsce zamieszkania w tym Państwie, w którym zwykle przebywa;
3. jeżeli osoba przebywa zazwyczaj w obu Państwach lub nie przebywa zazwyczaj w żadnym z nich, to uważa się, że ma ona miejsce zamieszkania w tym Państwie, którego jest obywatelem;
4. jeżeli osoba jest obywatelem obydwu Państw lub nie jest obywatelem żadnego z nich, to właściwe organy Umawiających się Państw rozstrzygną tę kwestię w drodze wzajemnego porozumienia.

Definicja „osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie” odnosi się zatem bezpośrednio do określenia „miejsca zamieszkania” przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Przy tym wskazać należy, iż według Komentarza do Modelowej Konwencji OECD posiadanie stałego ogniska domowego oznacza, iż osoba fizyczna urządziła je i zastrzegła dla swojego trwałego użytkowania, w przeciwieństwie do przebywania w konkretnym miejscu, ale w takich warunkach, z których wynika, że dany pobyt jest zamierzony na krótki czas. Zgodnie z Komentarzem, istotnym czynnikiem jest trwałość zamieszkania, dbałość o ognisko domowe, co należy rozumieć, że osoba zainteresowana czyni wszystko, co jest niezbędne, aby mieć to mieszkanie do własnej dyspozycji w każdym czasie, w sposób ciągły, a nie od czasu do czasu, na pobyt, który z różnych względów może mieć charakter krótkotrwały. Jeżeli osoba fizyczna posiada ognisko domowe w obu Umawiających się państwach, wówczas pierwszeństwo ma państwo, z którym osobiste i ekonomiczne powiązania danej osoby są ściślejsze. Przez takie powiązania, Komentarz nakazuje rozumieć ośrodek interesów życiowych, przy ustalaniu którego należy wziąć pod uwagę stosunki rodzinne i towarzyskie, zatrudnienie, działalność polityczną, kulturalną i wszelką inną, miejsce działalności gospodarczej i miejsce, z którego zarządza swoim mieniem. Wszystkie te okoliczności należy rozważyć w całości, uwzględniając indywidualne postępowanie danej osoby. Jeśli miejsca zamieszkania nie można ustalić na podstawie tego kryterium, należy ustalić je biorąc pod uwagę przede wszystkim miejsce, w którym osoba fizyczna zwykle przebywa, a następnie obywatelstwo danej osoby.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawczyni od 16 lat mieszka w Holandii, gdzie jest zarejestrowana w holenderskim urzędzie miasta, ma stałą umowę o pracę, fundusz emerytalny. Nigdy nie była rezydentem podatkowym w Polsce. Ze względu na sytuację osobistą planuje podjąć pracę w Polsce od września 2021 r., co oznacza stały pobyt w Polsce od sierpnia 2021 r. Krajowa Informacja Skarbowa w emailu potwierdziła, że dochody uzyskane w Holandii przed przyjazdem do Polski (przed zmianą rezydencji) nie podlegają rozliczeniu w Polsce.

Ponadto w przesłanym uzupełnieniu Wnioskodawczyni doprecyzowała, że planuje powrócić do Polski we wrześniu 2021 r. W 2021 r. Wnioskodawczyni posiada miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Holandii. Przed powrotem do Polski Wnioskodawczyni posiada stałe miejsce zamieszkania w Holandii. W Polsce zamieszkuje mama Wnioskodawczyni. Przed powrotem Wnioskodawczyni nie posiada żadnych powiązań majątkowych z Polską, w tym konta bankowego. Natomiast w Holandii mieszkają znajomi i przyjaciele Wnioskodawczyni, posiada tam stałą pracę (od 9 lat), posiada tam fundusz emerytalny, wynajmuje mieszkanie, posiada konto bankowe. Przed powrotem do Polski centrum interesów osobistych i gospodarczych Wnioskodawczyni znajduje się w Holandii. Przed powrotem do Polski Wnioskodawczyni zazwyczaj przebywa w Holandii. Do Polski przyjeżdża tylko na wakacje i święta. Natomiast po powrocie do Polski Wnioskodawczyni podejmie tu pracę, otworzy konto bankowe.

Centrum interesów osobistych i gospodarczych po powrocie będzie się znajdowało w Polsce. Na stałe Wnioskodawczyni będzie przebywała w Polsce. Wnioskodawczyni posiada polskie obywatelstwo.

Ze względu na nagłą śmierć ojca Wnioskodawczyni podjęła decyzję o powrocie do Polski na stałe, z uwagi na fakt, że mama mieszka sama a dalsza rodzina mieszka w innym mieście.

Mając zatem na uwadze, że Wnioskodawczyni od 16 lat mieszka w Holandii, gdzie znajduje się Jej centrum interesów osobistych i gospodarczych, tj. gdzie Wnioskodawczyni pracuje, posiada konto bankowe i fundusz emerytalny oraz gdzie wynajmuje mieszkanie uznać należy, że w okresie od stycznia do sierpnia 2021 r. – do momentu powrotu – Wnioskodawczyni nie posiada miejsca zamieszkania dla celów podatkowych na terenie Polski. W konsekwencji Wnioskodawczyni w tym okresie podlega w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowi, o którym mowa w art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. wyłącznie od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Oznacza to, że dochody osiągnięte w tym czasie z pracy wykonywanej w Holandii nie podlegają opodatkowaniu w Polsce.

Natomiast od momentu powrotu na stałe do Polski we wrześniu 2021 r., gdzie Wnioskodawczyni zamierza podjąć pracę, i gdzie będzie się znajdowało Jej centrum interesów osobistych i gospodarczych uznać należy, że miejscem zamieszkania dla celów podatkowych Wnioskodawczyni będzie Polska. Oznacza to, że od momentu powrotu Wnioskodawczyni w Polsce będzie podlegała obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy). W konsekwencji wskazane we wniosku dochody osiągnięte od września 2021 r. z pracy wykonywanej na terenie Polski będą podlegały opodatkowaniu w Polsce.

Reasumując dochody Wnioskodawczyni uzyskane z tytułu pracy wykonywanej w okresie od stycznia do sierpnia 2021 r. w Holandii nie podlegają w Polsce opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Natomiast dochody uzyskane po powrocie na stałe do Polski będą podlegały opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych bez względu na miejsce położenia ich źródeł.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne. Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.