Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2.4011.173.2021.2.HD
z 9 lipca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 11 lutego 2021 r. (data wpływu 23 lutego 2021 r.), uzupełnionym w dniu 18 maja 2021 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie preferencyjnego opodatkowania dochodów generowanych przez prawa własności intelektualnej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 lutego 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 18 maja 2021 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie preferencyjnego opodatkowania dochodów generowanych przez prawa własności intelektualnej.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą, w ramach której świadczy m.in. usługi programistyczne.

Jego przedsiębiorstwo jest prowadzone od dnia 2 stycznia 2018 r. i od tej daty prowadzona jest także działalność rozwojowo-badawcza w zakresie prac programistycznych.

Zgodnie z Polską Klasyfikacją Działalności Gospodarczej przeważająca działalność przedsiębiorstwa Wnioskodawcy polega na 62.01.Z – Działalność związana z oprogramowaniem. Wnioskodawca jest opodatkowany liniową stawką podatku dochodowego w wysokości 19% i rozlicza się na podstawie podatkowej księgi dochodów i rozchodów.

Wnioskodawca posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczony obowiązek podatkowy w świetle art. 3 ust. 1 oraz ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W 2019 i 2020 r. Wnioskodawca, w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, osiągnął dochody z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w postaci autorskich praw z programów komputerowych.

W 2019 r. Wnioskodawca, w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, osiągnął dochody z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w postaci autorskich praw z programów komputerowych. Wnioskodawca w terminie złożył deklarację PIT-36L, jednakże nie dokonał jeszcze rozliczenia dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej i nie złożył załącznika PIT/IP uwzględniającego te kwoty. Wnioskodawca chce wpierw uzyskać interpretację podatkową, a w razie pozytywnego rozstrzygnięcia dokona korekty rocznej deklaracji PIT-36L złożonej za 2019 r., dokonując rozliczenia dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej i składając załącznik PIT/IP. Rozliczenie dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej będzie dokonane z zachowaniem wszelkich wymogów ustawowych i wyliczone w oparciu o wzór określony w przepisach.

W 2020 r. Wnioskodawca, w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, osiągnął dochody z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w postaci autorskich praw z programów komputerowych. Wnioskodawca nie dokonał jeszcze rozliczenia rocznego podatku dochodowego i nie złożył deklaracji PIiT-36L (jako że ma na to czas do końca kwietnia 2021 r.). Rozliczenie dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej będzie dokonane z zachowaniem wszelkich wymogów ustawowych i wyliczone w oparciu o wzór określony w przepisach.

Dochody z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w postaci autorskich praw z programów komputerowych Wnioskodawca osiągnął w 2019 i 2020 r. na podstawie współpracy gospodarczej ze spółkami:

1. A, dalej jako: (A);
2. B, dalej jako: (B).

Dochody z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w postaci autorskich praw z programów komputerowych Wnioskodawca osiągał w ramach współpracy z ww. spółkami w następujących okresach (daty obowiązywania umów pomiędzy Wnioskodawcą, a tymi spółkami):

1. (A) – od dnia 27 września 2018 r. – umowa nadal obowiązuje i Wnioskodawca nadal świadczy w jej ramach na rzecz (A) usługi programistyczne i uzyskuje dochody z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w postaci autorskich praw z programów komputerowych;
2. (B) – od dnia 1 stycznia 2020 r. – umowa nadal obowiązuje i Wnioskodawca nadal świadczy w jej ramach na rzecz spółki (B) usługi programistyczne i uzyskuje dochody z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w postaci autorskich praw z programów komputerowych.

W ramach łączących Wnioskodawcę z ww. spółkami stosunków prawnych, Wnioskodawca świadczył w 2019 r. na rzecz (A), a w 2020 r. na rzecz (A) i (B) (i dalej świadczy w aktualnie trwającym 2021 r. na rzecz (A) i (B)) usługi programistyczne polegające na tworzeniu od podstaw nowych programów (aplikacji) komputerowych albo rozwijaniu już istniejących programów komputerowych poprzez tworzenie ich nowych funkcjonalności.

Efektem pracy Wnioskodawcy – zarówno tworzenia nowych aplikacji jak i tworzenia nowych funkcjonalności aplikacji już istniejących – jest kod źródłowy i program komputerowy podlegających ochronie prawnoautorskiej, o której mowa w art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Wytworzenie, bądź ulepszenie przez Wnioskodawcę programów komputerowych na rzecz (A) i (B) było w 2019 i 2020 r. oraz jest w aktualnie trwających 2021 r. objęte prawnoautorską ochroną, bowiem efekt prac Wnioskodawcy stanowi utwór w rozumieniu przepisów o prawie autorskim. Tworzone, bądź rozwijane oprogramowanie komputerowe jest wytworem myśli Wnioskodawcy, a poprzez jego zmaterializowanie w postaci kodu źródłowego, zapisanego w repozytorium kodów, który jest przekazywany spółkom, jest zmaterializowany, wobec czego Wnioskodawca jest jego twórcą, posiadającym pełnię praw autorskich.

Wnioskodawca zarówno tworzył (tworzy) od podstaw nowe funkcjonalności istniejących już programów komputerowych (opisanych powyżej), które to programy były (są) własnością (A) i (B), które udostępniają Wnioskodawcy oprogramowanie (kod źródłowy) na podstawie zlecenia przeprowadzenia przez niego prac programistycznych i ulepszenia już istniejącego oprogramowania lub dodania nowych funkcjonalności (bez udzielenia licencji). W obu przypadkach efektem pracy Wnioskodawcy jest kod źródłowy, stworzony przez Wnioskodawcę, do którego to kodu Wnioskodawca – jako twórca – ma wyłączne prawa autorskie, a ten kod źródłowy jest programem komputerowym w rozumieniu art. 74 ustawy o prawach autorskich i prawach pokrewnych. Zmiany wprowadzane przez Wnioskodawcę do rozwijanego i ulepszanego programu (ulepszenia już istniejącego oprogramowania lub dodania nowych funkcjonalności) nie mają charakteru rutynowych, okresowych zmian do programu. Wskazane we wniosku oprogramowania były w 2019 i 2020 r. i będą w kolejnych latach, w tym również w trakcie aktualnie trwającym 2021 r., tworzone przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Podjęta przez Wnioskodawcę działalność obejmuje nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

W ramach działalności gospodarczej Wnioskodawca opracowuje nowe lub ulepszone produkty, procesy, usługi niewystępujące dotychczas w praktyce gospodarczej lub na tyle innowacyjne, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących.

Oprogramowanie komputerowe, o którym mowa we wniosku, jest tworzone, rozwijane, ulepszane w ramach prowadzonej bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalności badawczo-rozwojowej oznaczającej działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Wnioskodawca przenosił w 2019 i 2020 r. na rzecz (A) i (B) i dalej przenosi w aktualnie trwającym 2021 r. autorskie prawa majątkowe do wszystkich utworów, które wykonuje w ramach realizacji przedmiotowych umów z chwilą ich wytworzenia, w tym w szczególności praw autorskich do systemów (programów komputerowych), które Wnioskodawca tworzy bądź rozwija poprzez tworzenie ich nowych funkcjonalności, które stanowią programy komputerowe podlegające ochronie prawnoautorskiej.

Wnioskodawca przenosił w 2019 i 2020 r. na rzecz (A) i (B) i dalej przenosi w aktualnie trwającym 2021 r. wszelkie autorskie prawa do własności intelektualnej i udziela zgody na wykonywanie zależnych praw autorskich do wytworzonego oprogramowania.

Z tytułu usług realizowanych przez Wnioskodawcę na rzecz (A) i (B) przeniesienia autorskich praw do programów komputerowych, Wnioskodawcy przysługiwało w 2019 i 2020 r., jak również dalej przysługuje w aktualnie trwającym 2021 r., wynagrodzenie. Wynagrodzenie to stanowi wynagrodzenie ryczałtowe i stanowi również wynagrodzenie za przeniesienie autorskich praw majątkowych do wszystkich utworów, które Wnioskodawca wykonuje w ramach realizacji przedmiotowej umowy.

Dochody osiągane przez Wnioskodawcę z tytułu ww. umów łączących go z (A) i (B) za wykonywane na rzecz tych spółek prace programistyczne i przeniesienie autorskich praw majątkowych do tworzonego kodu źródłowego aplikacji są przychodami uzyskiwanymi przez Wnioskodawcę w ramach jego przedsiębiorstwa i są przychodami w rozumieniu art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. przychodami z tytułu autorskiego prawa do programu komputerowego. Dochody te, stanowiące dochody w rozumieniu art. 30ca ust. 2 pkt 8 ww. ustawy, tj. dochody z tytułu autorskiego prawa do programu komputerowego, stanowią dochody z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu.

Jak zostało to bowiem opisane szczegółowo we wniosku, Wnioskodawca tworzy kod źródłowy rozwijając lub ulepszając aplikacje i otrzymuje wynagrodzenie obejmujące wynagrodzenie za prace programistyczne i za przeniesienie autorskich praw majątkowych do tworzonego kodu źródłowego i programu komputerowego w rozumieniu art. 74 ustawy prawo autorskie. Z tytułu realizowanych przez Wnioskodawcę usług otrzymywał on w 2019 i 2020 r. (i dalej będzie otrzymywał w kolejnych latach, w tym w aktualnie trwającym 2021 r.) wynagrodzenie obejmujące wszystkie koszty i wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę w celu realizowania umowy, w tym również stanowiące wynagrodzenie za przeniesienie autorskich praw majątkowych do wszystkich utworów.

Koszty ponoszone przez przedsiębiorstwo Wnioskodawcy dotyczące świadczenia usług objętych umową są ponoszone przez przedsiębiorstwo Wnioskodawcy i spółki mu tych kosztów nie zwracają.

Wnioskodawca w ramach umowy i współpracy gospodarczej z (A) i (B) tworzył w 2019 i 2020 r. i dalej tworzy kod źródłowy aplikacji, a następnie przenosi prawa autorskie do tego kodu źródłowego, otrzymując wynagrodzenie, a więc uzyskuje dochody w rozumieniu art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. dochody z autorskiego prawa do programu komputerowego, które stanowią dochody z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu. Wnioskodawca albo opracowuje od podstaw programy komputerowe, albo ulepsza i rozwija tylko oprogramowanie należące do spółki, która udostępnia to oprogramowanie Wnioskodawcy na podstawie zlecenia (bez udzielenia licencji) w celu opracowania nowej funkcjonalności, która to nowa funkcjonalność stanowi program komputerowy podlegający ochronie prawnoautorskiej. Nawet jeśli Wnioskodawca pracuje na kodzie źródłowym, który kiedyś na zlecenie (A) lub (B) opracowała inna osoba współpracująca z (A) lub (B), to i tak ten kod źródłowy jest własnością tych podmiotów, które uzyskały do niego pełnię praw autorskich. W przypadku, gdy Wnioskodawca w 2019 i 2020 r. ulepszał (rozwijał) oprogramowanie komputerowe lub jego część, o którym mowa we wniosku, to Wnioskodawca działał na zlecenie podmiotu będącego właścicielem tego oprogramowania (a więc (A) i (B)). Te same zasady odnoszą się do aktualnie trwającego 2021 r. i będą się odnosić do kolejnych lat kalendarzowych.

Wnioskodawca jest twórcą kodów źródłowych aplikacji przez siebie napisanych, jak również kodu źródłowego stanowiącego ulepszenie funkcjonalności czy rozwijania aplikacji już ulepszonych – i ten kod źródłowy, stanowiący odrębne aplikacje bądź poprawę funkcjonalności już istniejących jest przenoszony na spółkę wraz z autorskimi prawami majątkowymi do niego. Wnioskodawca jest więc właścicielem kodu źródłowego przez siebie stworzonego. Natomiast same (A) i (B) udostępniały (udostępniają) Wnioskodawcy oprogramowanie w celu pracy nad nim i jego ulepszeniem, zmianą bądź rozwinięciem na podstawie zlecenia podjęcia stosownych prac programistycznych. Spółki udostępniały (udostępniają) Wnioskodawcy oprogramowanie w celu pracy nad nim i jego ulepszeniem, zmianą bądź rozwinięciem na podstawie zlecenia podjęcia stosownych prac programistycznych.

Ulepszając (rozwijając) oprogramowanie, opisane szczegółowo we wniosku, Wnioskodawca działa więc na zlecenie podmiotu będącego właścicielem tego oprogramowania, którym jest dana spółka, która udostępnia Wnioskodawcy oprogramowanie w celu jego rozwijania i ulepszania. Wykonując czynności opisane umową Wnioskodawca ponosi ryzyko gospodarcze związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Wykonując prace programistyczne na rzecz (A) i (B) Wnioskodawca ponosi ryzyko gospodarcze związane z prowadzoną działalności gospodarczą. Wnioskodawca był (jest) związany stosunkiem umownym z (A) i (B), więc to wobec tych spółek Wnioskodawca ponosił (ponosi) odpowiedzialności za rezultat usług. Jeżeli okaże się, że klient (A) i (B) skierowałby roszczenia do danej spółki za niezrealizowane przez tę spółkę zlecenie, to odpowiedzialność wobec klientów danej spółki ponosi ta spółka, której potem przysługują roszczenia odszkodowawcze wobec Wnioskodawcy, jeżeli ponosił on winę w nieprawidłowej realizacji usługi.

Kwalifikowane prawa własności intelektualnej wytworzone i rozwinięte (ulepszone) przez Wnioskodawcę nie są ani nie będą wykorzystywane do przeciwdziałania COVID-19, o którym mowa w art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 31 marca 2020 r. o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych oraz niektórych ustaw.

Czynności związane z oprogramowaniem Wnioskodawca wykonuje w Polsce.

Wnioskodawca ponosi odpowiedzialność za świadczone przez siebie usługi i rezultaty wobec (A) i (B), jako podmiotu, z którym łączy go umowa i na rzecz którego świadczy usługi. Wnioskodawca nie ma zasadniczo kontaktu z osobami trzecimi (klientami bądź kontrahentami (A) i (B)), na rzecz których potem spółki te ewentualnie świadczą usługi. Zlecone Wnioskodawcy czynności na podstawie umowy nie były i są wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez zlecającego te czynności.

Dochody osiągane przez Wnioskodawcę z tytułu ww. umów z (A) i (B), tj. wynagrodzenie wypłacane mu przez te spółki za świadczone usługi programistyczne i przeniesienie autorskich praw majątkowych do tworzonych programów komputerowych są wyodrębniane w ewidencji księgowej Wnioskodawcy, która jest prowadzona zgodnie z wymogami przewidzianymi w art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca prowadzi na bieżąco odrębną od podatkowej księgi dochodów i rozchodów ewidencję, od momentu poniesienia pierwszych kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca prowadzi księgowość w formie podatkowej księgi dochodów i rozchodów, wobec czego wszystkie dochody, koszty i autorskie prawa majątkowe do opracowywanego dzieła wykazuje w odrębnej ewidencji. Ewidencja ta jest prowadzona w sposób należyty i zapewnia określenie kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, a także monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych. Obejmuje ona wydatki od początku realizacji działalności badawczo-rozwojowej zmierzającej do wytworzenia, rozwinięcia lub ulepszenia kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, do końca danego miesiąca kalendarzowego, poprzez narastające ujęcie wydatków w odniesieniu do poszczególnych zadań. Wnioskodawca zlecił prowadzenie tej ewidencji swojej księgowej, ponieważ od początku prowadzenia działalności badawczo-rozwojowej Wnioskodawca miał zamiar skorzystać z ulgi IP Box, skrupulatnie ewidencjonując dochody i koszty dotyczące przedmiotowej ulgi. Wnioskodawca czynił to i czyni, ponieważ zdaniem Wnioskodawcy jego działalność spełnia ustawowe przesłanki do skorzystania z IP Box. Odrębna ewidencja, o której mowa w art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jest prowadzona przez Wnioskodawcę od dnia 1 stycznia 2019 r., tj. od dnia, w którym w życie weszły przepisy dot. ulgi IP Box. Wnioskodawca nie uzyskuje innych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej niż z praw autorskich do programów komputerowych. Niemniej, Wnioskodawca prowadzi odrębną ewidencję do każdego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej i wyodrębnia dochody, koszty uzyskania dochodów i dochód (stratę), przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu.

Na podstawie art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

1. wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;
2. prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie dochodów, kosztów uzyskania dochodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;
3. wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;
4. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;
5. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.

Wnioskodawca wszystkie te wymogi spełnił w odniesieniu do dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w 2019 i 2020 r., jak również będzie je spełniał w odniesieniu do tych dochodów uzyskiwanych w kolejnych latach.

Wnioskodawca preferencyjną stawkę podatku dochodowego zastosuje tylko do dochodów z przeniesienia autorskich praw do programów komputerowych za 2019 i 2020 r. (oraz za lata kolejne w przyszłości) i wyłączy z preferencyjnego opodatkowania inne składniki wynagrodzenia, np. za świadczenie innych usług wynikających z umów łączących go z (A) i (B), o ile takie usługi były i będą wykonywane.

Nadto, Wnioskodawca zamierza objąć preferencyjną stawką podatkową dochody osiągane z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi z ww. umów także za kolejne lata, w tym za aktualnie trwający 2021 r., a ich rozliczeń dokonywać w deklaracjach rocznych podatku dochodowego.

W aktualnie trwającym 2021 r. Wnioskodawca w ramach współpracy gospodarczej z (A) i (B) uzyskuje dochody z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w postaci dochodów z autorskich praw do programów komputerowych na dokładnie takich samych zasadach jak w 2019 i 2020 r., spełniając te same wymogi ustawowe.

W kolejnych latach, według przewidywań Wnioskodawcy, będzie on także uzyskiwał dochody z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w postaci dochodów z autorskich praw do programów komputerowych ze współpracy z (A) i (B) na zasadach opisanych szczegółowo w odniesieniu do 2019 i 2020 r. i będzie on spełniał wszelkie ustawowe wymogi, aby dochody te opodatkować 5% stawką podatku dochodowego. Przy czym możliwe jest, że w kolejnych latach, w tym w aktualnie trwającym 2021 r., Wnioskodawca będzie uzyskiwał dochody z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w postaci dochodów z autorskich praw do programów komputerowych także w ramach współpracy gospodarczej z innymi podmiotami niż (A) i (B). Do takich dochodów znajdą jednak zastosowanie wszystkie ww. informacje odnoszące się do kwalifikowanych praw własności intelektualnej w postaci dochodów z autorskich praw do programów komputerowych, które były uzyskiwane przez Wnioskodawcę w latach 2019 i 2020 i będzie on spełniał wszelkie ustawowe wymogi, aby dochody te opodatkować 5% stawką podatku dochodowego.

W związku z powyższym opisem ostatecznie zadano następujące pytania.

1. Czy w tak opisanym stanie faktycznym prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że do kwalifikowanych dochodów uzyskiwanych przez Wnioskodawcę w latach 2019 i 2020 z tytułu kwalifikowanych praw własności intelektualnej, tj. praw autorskich do programów komputerowych tworzonych przez Wnioskodawcę i sprzedawanych (przenoszonych za wynagrodzeniem) na rzecz kontrahentów w 2019 i 2020 r. w ramach współpracy gospodarczej z (A) i (B), Wnioskodawca zastosuje przepisy art. 30ca ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i opodatkuje te dochody 5% stawką podatku dochodowego?
2. Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że do kwalifikowanych dochodów uzyskiwanych przez Wnioskodawcę w kolejnych latach kalendarzowych (począwszy od trwającego już 2021 r.) z tytułu kwalifikowanych praw własności intelektualnej, tj. praw autorskich do programów komputerowych tworzonych przez Wnioskodawcę i sprzedawanych (przenoszonych za wynagrodzeniem) na rzecz kontrahentów w ramach współpracy gospodarczej z (A) i (B), jak również w ramach ewentualnej współpracy z innymi podmiotami, Wnioskodawca będzie stosował przepisy art. 30ca ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i opodatkowywał te dochody 5% stawką podatku dochodowego?

Zdaniem Wnioskodawcy, spełnia on wszystkie wymagania ustawowe dotyczące możliwości skorzystania z preferencyjnej stawki opodatkowania w wysokości 5% od dochodu osiągniętego z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, wobec czego zarówno prawidłowo opodatkuje 5% stawką podatku dochodowego dochody z kwalifikowanego IP osiągnięte w 2019 i 2020 r. w ramach współpracy z (A) i (B), jak również będzie opodatkowywał te dochody ze współpracy gospodarczej z (A) i (B) (bądź z innymi podmiotami) osiągane za kolejne lata kalendarzowe, z uwzględnieniem aktualnie trwającego 2021 r.

Stosownie do art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

Zgodnie z art. 30ca ust. 2 ustawy kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

1. patent,
2. prawo ochronne na wzór użytkowy,
3. prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,
4. prawo z rejestracji topografii układu scalonego,
5. dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,
6. prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu;
7. wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2018 r. poz. 432),
8. autorskie prawo do programu komputerowego

• podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym (art. 30ca ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Stosownie do art. 30ca ust. 4 ww. ustawy wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru, w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

a – prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,

b – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego, w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 3,

c – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego, w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4,

d – nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami.

W przypadku gdy wartość wskaźnika, o którym mowa w ust. 4, jest większa od 1, przyjmuje się, że wartość ta wynosi 1 – o czym stanowi art. 30ca ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 30ca ust. 7 ustawy dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

1. z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
2. ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
3. z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;
4. z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

Do ustalenia dochodów, o których mowa w ust. 7 pkt 3, przepis art. 23o stosuje się odpowiednio (art. 30ca ust. 8 ustawy).

Stosownie do art. 30ca ust. 9 ww. ustawy w przypadku gdy nie jest możliwe ustalenie dochodu przypadającego na poszczególne kwalifikowane prawa własności intelektualnej, podatnik może obliczyć kwalifikowany dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej zgodnie z ust. 4-6 dla tego samego rodzaju produktu lub usługi lub dla tej samej grupy produktów lub usług, w których zostało wykorzystane kwalifikowane prawo własności intelektualnej.

W myśl art. 30ca ust. 10 ww. ustawy o wysokość straty z kwalifikowanych praw własności intelektualnej poniesionej w roku podatkowym obniża się dochód osiągnięty w najbliższych kolejno następujących po sobie 5 latach podatkowych z tego samego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, tego samego rodzaju produktu lub usługi lub tej samej grupy produktów lub usług, w których zostało wykorzystane kwalifikowane prawo własności intelektualnej.

Podatnicy korzystający z opodatkowania zgodnie z ust. 1 są obowiązani do wykazania dochodu (straty) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w zeznaniu za rok podatkowy, w którym osiągnięto ten dochód (poniesiono stratę) – o czym stanowi art. 30ca ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na mocy art. 30ca ust. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przepisy ust. 1-11 stosuje się odpowiednio do ekspektatywy uzyskania kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w związku ze zgłoszeniem lub złożeniem wniosku o uzyskanie takiego prawa ochronnego do właściwego organu, od dnia zgłoszenia lub złożenia wniosku.

W przypadku wycofania zgłoszenia lub wniosku, odmowy udzielenia prawa ochronnego, odrzucenia zgłoszenia lub odrzucenia wniosku o rejestrację podatnik jest obowiązany opodatkować zgodnie z art. 27 lub art. 30c kwalifikowane dochody z prawa własności intelektualnej uzyskane w okresie od dnia zgłoszenia lub złożenia wniosku, o którym mowa w ust. 12 do dnia wycofania wniosku lub zgłoszenia, odmowy udzielenia prawa ochronnego, odrzucenia zgłoszenia lub odrzucenia wniosku o rejestrację. W tym przypadku od podatku obliczonego od łącznej sumy dochodów odlicza się podatek zapłacony na podstawie ust. 1 (art. 30ca ust. 13 ustawy).

W myśl art. 30ca ust. 14 ustawy przepisy ust. 1-13 stosuje się odpowiednio do dochodów z licencji do korzystania z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej przysługującej podatnikowi na podstawie umowy, w której zastrzeżono wyłączność korzystania przez podatnika z tego prawa, pod warunkiem uprzedniego prowadzenia przez podatnika prac badawczo-rozwojowych, których efektem jest kwalifikowane prawo własności intelektualnej, na które udzielono tej licencji.

Ponadto zgodnie z art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

1. wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;
2. prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie dochodów, kosztów uzyskania dochodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;
3. wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4. przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;
4. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;
5. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.

Podatnicy prowadzący podatkową księgę dochodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji – o czym stanowi art. 30cb ust. 2 ustawy.

Stosownie do art. 30cb ust. 3 ww. ustawy w przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

Aby podatnik mógł skorzystać z tej 5% stawki podatku musi więc spełnić dwa podstawowe warunki:

1. uzyskiwać dochody z kwalifikowanych praw własności intelektualnej;
2. prowadzić działalność badawczo-rozwojową.

Przez dochody z kwalifikowanych praw własności intelektualnej rozumiemy dochody uzyskiwane z tytułu:

1. patentu;
2. prawa ochronnego na wzór użytkowy;
3. prawa z rejestracji wzoru użytkowego;
4. prawa z rejestracji topografii układu scalonego;
5. dodatkowego prawa ochronnego dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin;
6. prawa z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu;
7. wyłącznego prawa, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin;
8. autorskiego prawa do programu komputerowego.

Pojęcie programu komputerowego nie zostało zdefiniowane w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych. Praktyka stosowania tego pojęcia na świecie potwierdza, że ze względu na dynamiczny rozwój nowych technologii, w których programy komputerowe zajmują kluczową pozycję, nie da się ustalić wyczerpującej i niezmiennej definicji tego pojęcia oraz uniknąć rozbieżności interpretacyjnych. Innymi słowy, w obecnym stanie prawnym w Polsce nie ma możliwości ustawowego i wyczerpującego zdefiniowania pojęcia „autorskie prawo do programu komputerowego”.

Autorskie prawo do programu komputerowego gwarantowane jest na mocy art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Zgodnie z art. 74 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, nie podlegają ochronie.

Ze względu na bardzo ograniczone źródła interpretacji wobec programu komputerowego w stricte polskich aktach prawnych oraz polskiej literaturze na potrzeby preferencji IP Box warto także odnieść się do właściwych dla omawianego zagadnienia źródeł wywodzących się od organizacji ponadnarodowych i międzynarodowych, do których przynależy Polska, w szczególności Unii Europejskiej oraz OECD.

Zgodnie z akapitem 10 preambuły do Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/24/WE z dnia 23 kwietnia 2009 r. w sprawie ochrony prawnej programów komputerowych: rolą programu komputerowego jest wejście w kontakt i wspólne funkcjonowanie z innymi częściami składowymi systemu komputerowego i użytkownikami, w tym celu wymagane są logiczne i tam, gdzie to właściwe, fizyczne wzajemne połączenia i wzajemne oddziaływanie, tak aby pozwolić wszystkim elementom oprogramowania i sprzętu komputerowego funkcjonować z innym oprogramowaniem, sprzętem komputerowy i użytkownikami we wszelkich formach działania, do jakich są przeznaczone

Części programu umożliwiające takie wzajemne połączenia i wzajemne oddziaływanie między elementami oprogramowania i sprzętu komputerowego – są ogólnie znane pod nazwą „interfejsów”. To funkcjonalne wzajemne połączenie i wzajemne oddziaływanie jest ogólnie znane pod nazwą „interoperacyjności”; podczas gdy sama „interoperacyjność” może być zdefiniowana jako zdolność do wymiany informacji oraz wszechstronnego wykorzystania informacji już wymienionych.

Pojęcie „program komputerowy” nie powinno być rozumiane wąsko lecz szeroko, w szczególności obejmując interfejs, gdy ten spełnia warunek interoperacyjności programu komputerowego z oprogramowaniem i sprzętem komputerowym, co musi być ustalone w każdym przypadku oddzielnie na podstawie rzeczywistych ustaleń, a nie tylko formalnych postanowień, na przykład umownych. Holistycznie i funkcjonalnie, program komputerowy obejmuje więc jego funkcjonalne części składowe, takie jak: kod źródłowy, opis procedur operacyjnych, zestawienie danych w informacjach konwersacyjnych i dialogowych oraz kod wynikowy i interfejs. Uwzględnienie autorskiego prawa do programu komputerowego w szerokim rozumieniu (funkcjonalnie) – jako oprogramowanie.

Tworzone bądź rozwijane przez Wnioskodawcą w 2019 2020 r., jak i w kolejnych latach, w tym zwłaszcza w aktualnym 2021 r., w ramach współpracy gospodarczej z (A) i (B), oprogramowanie w pełni podpada pod kategorię programu komputerowego, o którym mowa w tym przepisie i w art. 74 ustawy o prawach autorskich i prawach pokrewnych. W szczególności Wnioskodawca wskazuje, że podstawą wszystkich programów komputerowych jest ich kod źródłowy, a więc zapis programu komputerowego przy pomocy określonego języka programowania, opisujący operacje, jakie powinien wykonać komputer (bądź inne urządzenie, w tym w szczególności urządzenie mobilne) na zgromadzonych lub otrzymanych danych. Wytworzone bądź ulepszone przez Wnioskodawcę programy komputerowe w 2019 i 2020 r. były (i będą w kolejnych latach, w tym w aktualnie trwającym 2021 r.) objęte prawnoautorską ochroną, bowiem stanowią i będą stanowić utwór w rozumieniu przepisów o prawie autorskim.

Tworzone bądź ulepszane (poprzez opracowywanie nowych funkcjonalności) oprogramowanie komputerowe jest wytworem myśli Wnioskodawcy, a poprzez jego zmaterializowanie w postaci kodu źródłowego, zapisanego w repozytorium kodów, który jest przekazywany spółkom, jest zmaterializowany, wobec czego Wnioskodawca jest jego twórcą, posiadającym pełnie praw autorskich. Dlatego też spełnione zostały wszelkie przesłanki do uznania przedmiotowego oprogramowania za utwór w rozumieniu praw autorskiego i objęcia go ochroną prawnoautorską.

Ponadto kwalifikowane prawo własności intelektualnej musi zostać wytworzone, rozwinięte lub ulepszone w ramach prowadzonej przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej.

Artykuł 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych definiuje działalność badawczo-rozwojową jako działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Zdefiniowane zostały także same pojęcia badań naukowych i prac rozwojowych, przez które należy rozumieć odpowiednio:

1. badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne oraz badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń;
2. działalność obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Badania naukowe, jak i prace rozwojowe, muszą spełniać kryteria twórczości, systematyczności i zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Wynika to wprost z konstrukcji definicji działalności badawczo-rozwojowej, która to posługuje się ww. kryteriami zarówno wobec badań naukowych, jak i prac rozwojowych.

Pierwszym i zarazem najszerszym kryterium uznania działalności podatnika za działalność badawczo-rozwojową jest jej twórczy charakter. Jak podaje słownik języka polskiego PWN, działalność twórcza to zespół działań podejmowanych w kierunku tworzenia (działalność – zespół działań podejmowanych w jakimś celu), powstania czegoś (twórczy – mający na celu tworzenie, tworzyć – powodować powstanie czegoś). W doktrynie prawa autorskiego podkreśla się natomiast, że cecha twórczości związana jest przede wszystkim z rezultatem działalności człowieka o charakterze kreacyjnym i jest spełniona wówczas, gdy istnieje nowy wytwór intelektu. Działalność twórcza oznacza, że ustawodawca za przedmiot prawa autorskiego uznaje tylko rezultat (przejaw) takiego działania, który choćby w minimalnym stopniu odróżnia się od innych rezultatów takiego samego działania, a zatem, że posiada cechę nowości, której stopień nie ma znaczenia. Ponadto, uznać należy, iż na potrzeby działalności badawczo-rozwojowej, w stopniu minimalnym, wystarczające jest działanie twórcze na skalę przedsiębiorstwa, tzn. przedsiębiorca we własnym zakresie (w ramach prowadzonych prac badawczo-rozwojowych) opracowuje nowe lub ulepszone produkty, procesy, usługi, nawet jeżeli podobne rozwiązanie zostało już opracowane przez inny podmiot. Zatem twórczość działalności badawczo-rozwojowej może przejawiać się opracowywaniem nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań nie występujących dotychczas w praktyce gospodarczej podatnika lub na tyle innowacyjnych, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących u podatnika.

Kolejnym kryterium działalności badawczo-rozwojowej jest prowadzenie tej działalności w sposób systematyczny. Zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN słowo systematyczny oznacza (i) robiący coś regularnie i starannie, (ii) o procesach: zachodzący stale od dłuższego czasu, (iii) o działaniach: prowadzony w sposób uporządkowany, według pewnego systemu; też: o efektach takich działań; planowy, metodyczny. W związku z tym, że w definicji działalności badawczo-rozwojowej słowo „systematyczny” występuje w sformułowaniu „podejmowaną [działalność] w sposób systematyczny”, a więc odnosi się do „działalności” czyli zespołu działań podejmowanych w jakimś celu, najbardziej właściwą definicją systematyczności w omawianym zakresie jest definicja obejmująca prowadzenie działalności w sposób uporządkowany, według pewnego systemu. Zatem słowo systematycznie odnosi się również do działalności prowadzonej w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. To oznacza, że działalność badawczo-rozwojowa jest prowadzona systematycznie niezależnie od tego, czy podatnik stale prowadzi prace badawczo-rozwojowe, czy tylko od czasu do czasu, a nawet incydentalnie, co wynika z charakteru prowadzonej przez niego działalności oraz potrzeb rynku, klientów, sytuacji mikro i makroekonomicznej.

Powyżej omówione dwa kryteria działalności badawczo-rozwojowej dotyczą charakteru i organizacji prowadzenia tej działalności, podczas gdy ostatnie, trzecie kryterium, podlegające omówieniu w niniejszym podrozdziale, dotyczy rezultatu prowadzenia tej działalności, tj. zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

W konsekwencji, głównym zadaniem dla zarządzającego projektem badawczo-rozwojowym jest zlokalizowanie i zidentyfikowanie zasobów wiedzy przed rozpoczęciem działań projektowych, zasobów w ujęciu funkcjonalnym i celowościowym, czyli podlegającym zwiększeniu oraz możliwym i właściwym do wykorzystania zwiększonej wiedzy do nowych zastosowań. Lokalizacja i identyfikacja wiedzy obejmuje szereg działań, w tym określenie stanu wiedzy, miejsca, sposobu jej wykorzystania oraz selekcji pod względem przydatności do realizacji celu projektu. Prowadząc działalność badawczo-rozwojową przedsiębiorca rozwija specjalistyczną wiedzę oraz umiejętności, które może wykorzystać w ramach bieżących albo przyszłych projektów.

W świetle konstrukcji definicji badawczo-rozwojowej należy uznać, że „zwiększenie zasobów wiedzy” odnosi się przede wszystkim do prowadzenia badań naukowych, natomiast „wykorzystanie już istniejącej lub zwiększonej wiedzy do tworzenia nowych zastosowań” dotyczy przede wszystkim prac rozwojowych. Innymi słowy, działalność badawczo-rozwojowa to zespół działań podejmowanych w kierunku tworzenia, w tym badań naukowych (nakierowanych na nową wiedzę i umiejętności) oraz prac rozwojowych (nakierowanych na wykorzystanie dostępnej wiedzy i umiejętności) w celu zwiększenia zasobów wiedzy do tworzenia nowych, zmienionych lub usprawnionych produktów, procesów lub usług (również w formie nowych technologii). Definicja działalności badawczo-rozwojowej wymaga, aby działania jakie podejmuje podatnik poprzez badania naukowe zwiększały zasoby wiedzy, natomiast w efekcie prac rozwojowych wystarczy, by podatnik zdobył i wykorzystał aktualnie dostępną wiedzę i umiejętności w celu planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia nowych, zmienionych czy usprawnionych produktów, procesów lub usług.

Realizowane przez Wnioskodawcę w 2019 i 2020 r. i w latach kolejnych, w tym w aktualnie trwającym 2021 r., usługi programistyczne na rzecz (A) i (B) w postaci albo opracowania od podstaw programów komputerowych, bądź też rozwijania już istniejących programów poprzez usprawnianie ich działania, bądź dodanie nowych funkcjonalności, stanowi działalność badawczo-rozwojową, bowiem wypełnia wszystkie trzy przesłanki, tj. jest twórcza (bowiem Wnioskodawca od podstaw tworzy autorskie programy komputerowe bądź tworzy nowe funkcjonalności już istniejących programów komputerowych), jest wykonywana systematycznie (bowiem usługi te są świadczone w ramach podpisanej umowy), jak również w ramach tworzenia tego programu Wnioskodawca wykorzystuje swoją wiedzę i umiejętności jako programisty i pogłębia również swoją wiedzę.

Wnioskodawca wskazuje dodatkowo, że w jego ocenie dochody za 2019 i 2020 r. osiągnięte w wyniku współpracy gospodarczej z (A) i (B), które opodatkuje preferencyjną stawką podatku dochodowego w wysokości 5%, jak również dochody osiągane w 2021 r. i w latach kolejnych, stanowią (ze współpracy z (A) i (B) bądź w ramach współpracy z innymi podmiotami) i będą stanowić dochody z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu, a więc dochody w rozumieniu art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. dochody z tytułu autorskiego prawa do programu komputerowego. Jak zostało to bowiem opisane szczegółowo we wniosku, Wnioskodawca tworzy kod źródłowy rozwijając lub ulepszając aplikację – a ten kod źródłowy stanowi program komputerowy w rozumieniu art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych i otrzymuje wynagrodzenie obejmujące wynagrodzenie za prace programistyczne i za przeniesienie autorskich praw majątkowych do tworzonego kodu źródłowego.

Ulepszając (rozwijając) oprogramowanie, opisane szczegółowo we wniosku, Wnioskodawca działa na zlecenie podmiotu, będącego właścicielem tego oprogramowania, którym jest dana spółka, która udostępnia Wnioskodawcy oprogramowanie w celu jego rozwijania i ulepszania na podstawie zlecenia podjęcia prac programistycznych. Wnioskodawca w ramach umowy łączącej go ze spółkami tworzy kod źródłowy rozwijanej przez niego i ulepszanej aplikacji, a następnie przenosi prawa autorskie do tego kodu źródłowego, otrzymując wynagrodzenie, a więc uzyskuje dochody w rozumieniu art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. dochody z tytułu autorskiego prawa do programu komputerowego. Powyższe dokonywane jest w ramach działalności gospodarczej Wnioskodawcy oraz działalności badawczo-rozwojowej.

Te same zasady, opisane powyżej wobec 2019 i 2020 r. zastosowanie znajdują wobec lat kolejnych, począwszy od trwającego już 2021 r.

W opisanym stanie faktycznym, do dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, tj. z praw autorskich do programów komputerowych, jakie Wnioskodawca osiągał i osiąga w wyniku współpracy gospodarczej i zawartej umowy z (A) i (B), które Wnioskodawca osiągnął w 2019 i 2020 r., jak i które Wnioskodawca osiągnie za kolejne lata kalendarzowe, zastosowanie znajduje art. 30ca ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a co za tym idzie dochody te mogą być opodatkowane 5% stawką podatku dochodowego od osób fizycznych. Wnioskodawca świadczy bowiem usługi w postaci opracowywania programów komputerowych (od podstaw bądź rozwijania już istniejących programów) i przenosi na ww. spółki (bądź będzie przenosił w przyszłości na rzecz innych podmiotów) majątkowe prawa autorskie do tych programów komputerowych i z tego tytułu uzyskuje wynagrodzenie, płatne w stosunku miesięcznym.

Jednocześnie Wnioskodawca wskazuje, że w 2019 i 2020 r. spełnił, a w latach kolejnych, w tym w aktualnie trwającym 2021 r., będzie spełniał wszystkie ustawowe wymogi wskazane w art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z tym przepisem podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

1. wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;
2. prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie dochodów, kosztów uzyskania dochodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;
3. wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;
4. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;
5. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.

Podatnicy prowadzący podatkową księgę dochodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji (art. 30cb ust. 2 ww. ustawy), co również zostało przez Wnioskodawcę w 2019 i 2020 r. spełnione i będzie spełniane w latach kolejnych, w tym w aktualnie trwającym 2021 r.

Wnioskodawca wskazuje, że w 2019 i 2020 r. płacił zaliczki na podatek dochodowy w wysokości wynikającej z zasad ogólnych, także z dochodów uzyskiwanych z tytułu ww. umów, a preferencyjną stawkę podatku do dochodów uzyskiwanych z umów zastosuje w rocznym zeznaniu podatkowym za 2020 r., które złoży do końca kwietnia 2021 r. oraz dokonując korekty już złożonego zeznania za 2019 r. i obliczając podatek do zapłaty zastosuje 5% stawkę do dochodów z umowy, a różnicę w podatku zapłaconym na bieżąco w postaci zaliczek na podatek potraktuje jak nadpłatę podatku. Wynika to wprost z art. 30ca ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym podatnicy korzystający z opodatkowania zgodnie z ust. 1 są obowiązani do wykazania dochodu (straty) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w zeznaniu za rok podatkowy, w którym osiągnięto ten dochód (poniesiono stratę). Z przepisu tego wyraźnie wynika, że podatnicy nie mają zatem możliwości skorzystania z tej preferencji w trakcie roku podatkowego, poprzez pomniejszanie zaliczek na podatek dochodowy. Podatnik osiągający dochody z kwalifikowanego IP w ciągu roku podatkowego (na przykład 2019 lub 2020 r.) jest zobowiązany do zapłaty zaliczek na podatek dochodowy od takich dochodów na zasadach ogólnych, tj. według stawki podstawowej 9% lub 19% ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych lub zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych według stawki 18% i 32% lub 19%. W kolejnym roku podatkowym (na przykład 2020 r.) podczas składania zeznania podatkowego za rok poprzedni, podatnik wskazuje 5% stawkę podatkową wobec dochodu z kwalifikowanych IP, a nadpłacony podatek podlega z urzędu zaliczeniu na poczet zaległości podatkowych oraz bieżących zobowiązań podatkowych. Podatnikowi, który nie ma takich obciążeń, nadpłata jest zwracana, chyba że złoży wniosek o zarachowanie całej lub części należnej mu sumy na poczet przyszłych zobowiązań podatkowych.

Jeżeli chodzi o pytanie dotyczące zdarzeń przyszłych, tj. możliwości opodatkowania 5% stawką podatku dochodowego dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, tj. dochodów z autorskich praw do programów komputerowych, które Wnioskodawca osiągnie za kolejne lata kalendarzowe (począwszy już od trwającego 2021 r.) w ramach współpracy gospodarczej z (A) i (B) lub innymi podmiotami, Wnioskodawca również będzie rozliczał te dochody zgodnie z art. 30ca ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a więc w deklaracjach rocznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej od 1 stycznia 2019 r. mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym.

Na podstawie art. 1 pkt 25 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193 ze zm.), w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych dodano art. 30ca i art. 30cb. Ustawa ta wprowadziła do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych korzystne rozwiązanie podatkowe dla przedsiębiorców, którzy uzyskują dochody z komercjalizacji wytworzonych lub rozwiniętych przez nich praw własności intelektualnej (tzw. IP Box, Innovation Box).

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1426 ze zm.) jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

W myśl art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

• prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Stosownie natomiast do treści art. 5b ust. 1 ww. ustawy za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności,
2. są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności,
3. wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

Zgodnie z art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ilekroć w ustawie jest mowa o działalności badawczo-rozwojowej oznacza to działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

W myśl art. 5a pkt 39 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych oznacza to:

1. badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. poz. 1668),
2. badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Z kolei w definicji prac rozwojowych zawartej w art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazano, że oznaczają one prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2020 r. poz. 85 ze zm.) badania naukowe są działalnością obejmującą:

1. badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;
2. badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Natomiast stosownie do art. 4 ust. 3 ww. ustawy prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 ww. ustawy, kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

1. patent,
2. prawo ochronne na wzór użytkowy,
3. prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,
4. prawo z rejestracji topografii układu scalonego,
5. dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,
6. prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,
7. wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2018 r. poz. 432),
8. autorskie prawo do programu komputerowego

• podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Autorskie prawo do programu komputerowego objęte jest ochroną na mocy art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1231 ze zm.).

Zgodnie z art. 74 ust. 2 powołanej ustawy, ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego nie podlegają ochronie.

W związku z tym, że w Polsce oprogramowanie – definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów – podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane IP w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym (art. 30ca ust. 3 ustawy).

Stosownie natomiast do ust. 4 art. 30ca tej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru:

(a + b) x 1,3
a + b + c + d

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

a – prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,

b – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego,

c – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego,

d – nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami (art. 30ca ust. 5 ww. ustawy).

W przypadku gdy wartość wskaźnika, o którym mowa w ust. 4, jest większa od 1, przyjmuje się, że wartość ta wynosi 1 – o czym stanowi art. 30ca ust. 6 tej ustawy.

Stosownie natomiast do treści art. 30ca ust. 7 powołanej ustawy dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

1. z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
2. ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
3. z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;
4. z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

Na mocy art. 30ca ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnicy korzystający z opodatkowania zgodnie z ust. 1 tego artykułu są obowiązani do wykazania dochodu (straty) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w zeznaniu za rok podatkowy, w których osiągnięto ten dochód (poniesiono stratę).

Ponadto należy wskazać, że podatnik, który ma zamiar skorzystać z ww. preferencji jest zobowiązany prowadzić szczegółową ewidencję w sposób umożliwiający obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej powstałymi w wyniku przeprowadzenia tych prac.

Na podstawie art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

1. wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;
2. prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;
3. wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;
4. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;
5. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług - w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.

Podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji (art. 30cb ust. 2 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 30cb ust. 3 powołanej ustawy w przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

Odrębna od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencja – zgodnie z art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – ma zatem na celu obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, a także monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych. Wskazana ewidencja jest bardzo ważna, ponieważ jej prowadzenie w sposób niezapewniający osiągnięcie ww. celów, spowoduje po stronie podatnika obowiązek zapłaty podatku dochodowego według skali bądź stawki liniowej. Podkreślić należy, że w celu skorzystania z opodatkowania dochodów na podstawie art. 30ca ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnik ma obowiązek na bieżąco prowadzić odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję, czyli od momentu poniesienia pierwszych kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ww. ustawy. Przepisy o IP Box nie narzucają podatnikom konkretnej formy ewidencjonowania zdarzeń na cele stosowania preferencji IP Box.

Mając na uwadze opisaną we wniosku sytuację faktyczną oraz cytowane wyżej przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, że tworzone w ramach działalności Wnioskodawcy utwory będące programami komputerowymi podlegającymi ochronie prawnej na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych – w zakresie w jakim stanowią nowe i indywidualne rozwiązania będące bezpośrednim efektem prac badawczo-rozwojowych Wnioskodawcy – są kwalifikowanym IP w rozumieniu art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Uzyskane przez Wnioskodawcę dochody z tytułu odpłatnego przeniesienia na rzecz kontrahentów autorskich praw majątkowych do programów komputerowych kwalifikują się do kategorii dochodów z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu w rozumieniu art. 30ca ust. 7 pkt 3 ww. ustawy. Podkreślenia przy tym wymaga, że wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego IP ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego IP osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika nexus obliczonego według specjalnego wzoru określonego w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Co istotne, podatnik ma obowiązek ustalenia odrębnych wskaźników nexus dla poszczególnych kwalifikowanych IP.

W opisanych okolicznościach faktycznych Wnioskodawca może skorzystać z preferencyjnego opodatkowania dochodów z przeniesienia autorskich praw majątkowych do wytworzonych w ramach jego działalności badawczo-rozwojowej kwalifikowanych praw własności intelektualnej w postaci programów komputerowych podlegających ochronie określonej w art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Wymaga to jednak wyliczenia podstawy opodatkowania preferencyjną 5% stawką z uwzględnieniem zasad określonych w omówionych przepisach.

W związku z tym, organ interpretacyjny nie może zgodzić się z poglądem Wnioskodawcy, że preferencyjną 5% stawkę podatku dochodowego może on zastosować do dochodu osiągniętego z kwalifikowanych praw własności intelektualnej. Możliwość zastosowania preferencyjnej stawki przysługuje bowiem wyłącznie w stosunku do kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, zaś wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika nexus.

Zastrzeżenia przy tym wymaga, że ocenie organu nie podlegała kwestia uznania działalności Wnioskodawcy za działalność badawczo-rozwojową, jak również kwalifikacji efektów działalności Wnioskodawcy jako programów komputerowych, bowiem za Wnioskodawcą przyjęto, że ww. działalność jest przez niego prowadzona, a efektem działalności są programy komputerowe.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym oraz opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.