2021.07.12 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-1.4011.42.2021.2.MMU
z 12 lipca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 26 marca 2021 r. (data wpływu 26 marca 2021 r.), uzupełnionego pismem z 28 czerwca 2021 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatku (IP Box) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 marca 2021 r. wpłynął do tutejszego organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatku (IP Box). Przedmiotowy wniosek nie spełniał wymagań formalnych, dlatego pismem z dnia 10 czerwca 2021 r., znak 0111-KDIB1-1.4011.42.2021.1.MMU, wezwano do jego uzupełnienia, co nastąpiło 28 czerwca 2021 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Od dnia 1 marca 2018 r. Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą, zarejestrowaną w centralnej ewidencji i informacji o działalności gospodarczej, której przedmiotem się działalność związana z oprogramowaniem oznaczona w polskiej klasyfikacji działalności kodem 62.01.Z. Jest to działalność twórcza, obejmująca prace rozwojowe, podejmowana w sposób systematyczny. Na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej posiada nieograniczony obowiązek podatkowy w świetle art. 3 ust. 1 w zw. z ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów, rozlicza się podatkiem liniowym w wysokości 19%. Jako prowadzący działalność gospodarczą za wykonywanie czynności zarówno wobec zleceniodawców, jak i wobec osób trzecich ponosi pełną odpowiedzialność, a także ryzyko gospodarcze. Wykonuje zlecane czynności w miejscu i czasie uzgodnionym wspólnie przez obie strony, niewyznaczonym jednostronnie przez zleceniodawcę z możliwością wykonywania ich z dowolnego miejsca i w dowolnym czasie w sposób zdalny.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej w okresie od 10 kwietnia 2019 r do 31 sierpnia 2019 r. świadczył usługi na rzecz A Sp. z o.o., zaś od dnia 1 września 2019 r. od (do) chwili obecnej świadczy usługi na rzecz spółki B Gmbh w Niemczech.

Usługi dla obu zleceniodawców związane są z budową platformy do wymiany depozytów. Oprogramowanie projektowane przez Wnioskodawcę jest wykorzystywane przez wewnętrzne zespoły zleceniodawcy oraz jej zewnętrznych klientów w profilu B2B oraz B2C jednej z największych firm branży Fintech w Europie pod względem wyceny. Jest to platforma ułatwiająca wymianę depozytów między klientami retailowymi, a bankami poszukującymi kapitału w formie depozytów. Pozwala na dostęp do ofert wielu banków w pełni zintegrowanych z konkretną platformą kanału sprzedaży, jak najłatwiejszy i najszybszy zakup depozytu, rozwiązanie zintegrowanej płatności oraz monitorowanie statusu depozytu z kalkulacją odsetek.

Tworzona przez Wnioskodawcę platforma posiada m.in. następujące możliwości:

Zdefiniowanie synchroniczne i asynchroniczne procesy interakcji klienta końcowego, zdefiniowanie kolejności wykonywania zadań a także zależności pomiędzy nimi;
Uproszczona konfiguracja platformy i przepływ procesów, z automatyzacją procesów wykonywanych przez działy operacyjne;
Skalowalność procesu otwierania depozytów oraz przepływu informacji między aktorami zaangażowanymi w platformę;
Projekt wbudowanej funkcjonalności monitorowania wyjątków systemu oraz ich mitygacji;
Projektowanie wbudowanego rozwiązania połączenia baz danych a także ich transformacji z różnych źródeł (Mongodb, Snowflake, Mysql);
Integracja platformy z usługodawcami zapewniającymi dodatkową funkcjonalność jak procesy KYC lub weryfikacja konta (Deutsche Post, Yodlee, Klarna), do tworzenia szybkich płatności i weryfikacji użytkownika;
Zgodne z regulacjami międzynarodowymi dotyczących firmy technologicznych (SOC 2) oraz zarzadzania danymi klientów (RODO) przy korzystaniu z najnowszych możliwości rynkowych (PSD2);
Integrację z systemami trzecimi dzięki zastosowaniu technologii API dzięki definicji, testowaniu oraz implementacji w wewnętrznych procesach platformy.

Oprogramowanie wytwarzane przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej działalności gospodarczej jest rezultatem własnej, indywidualnej, twórczej działalności intelektualnej. W konsekwencji, w wyniku prowadzonych prac powstaje autorskie prawo do programu komputerowego stanowiącego kwalifikowane prawo IP, które jest utworem podlegającym ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Zarówno na podstawie umowy, która łączyła Wnioskodawcę ze spółką A, jak na podstawie umowy obecnie łączącej go ze spółką B, przenosi na zleceniodawców całość autorskich praw majątkowych do programu komputerowego bądź ulepszonej przez niego części, za co otrzymuje wynagrodzenie na podstawie wystawianych faktur VAT. Współpracując ze zleceniodawcą dodaje nowe funkcjonalności i tworzy nowe komponenty systemu, a także podejmuje czynności zmierzające do poprawy użyteczności i funkcjonalności istniejącej części aplikacji, stworzonej przez inne osoby współpracujące ze zleceniodawcą.

Projektowanie i tworzenie omawianego systemu – nowego produktu nie ma charakteru działań rutynowych ani okresowych zmian, lecz jest systematycznym rozwojem konkretnego projektu informatycznego, mającego na celu wdrożenie nowego systemu (oprogramowania). Jest członkiem zespołu programistycznego (deweloperskiego) w roli Product Managera/Product Ownera. Oznacza to, że nie dokonuje zmian w kodzie bezpośrednio. Ta rola wymaga od niego definiowania funkcjonalności systemu z perspektywy biznesowej i często również technicznej zgodnie z wymaganiami klienta/klientów wewnętrznych na podstawie swojej wiedzy biznesowej i technicznej. Definiuje funkcjonalność komponentów, które są programowane przez programistów. Bierze czynny udział w procesie rozwoju oprogramowania przez dopracowywanie wymagań, definiowanie scenariuszy funkcjonalnych oraz dostosowywanie logiki procesów. Współtworzony system składa się z poszczególnych samodzielnych elementów składowych, do których prawa autorskie przysługują temu programiście, który je napisał. Zatem każdy programista, w tym Wnioskodawca, przenosi autorskie prawa majątkowego do wytworzonych przez siebie elementów na zleceniodawcę, który w rezultacie staje się właścicielem oprogramowania jako całości, co znajduje potwierdzenie w treści umów zawartych przez Wnioskodawcę z ww. Spółkami.

Prowadzona przez Wnioskodawcę działalność przyczynia się do tworzenia nowych funkcjonalności dla istniejącej części kodu, przy wykorzystaniu wiedzy m.in. z zakresu najnowszych technologii wytwarzania oprogramowania. Prace nad oprogramowaniem mają charakter systematyczny (metodyczny, zaplanowany i uporządkowany oraz są poprzedzone testami projektowanych rozwiązań). Zamierzone efekty realizacji projektu współtworzonego dla zleceniodawcy są rozwiązaniami bardzo innowacyjnymi oraz zacznie różniącymi się od rozwiązań obecnie funkcjonujących, co zostało podkreślone na początku stanu faktycznego oraz wynika z poszczególnych wymienionych możliwości platformy. W związku z powyższym może stwierdzić, że prowadzona przez niego działalność i oprogramowanie, o którym mowa we wniosku zostało wytworzone w ramach prowadzonej działalności badawczo–rozwojowej, spełniającej definicję zawartą w art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dodatkowo, na podstawie umowy całość autorskich praw majątkowych do oprogramowania zostaje przeniesiona na zleceniodawcę. W zeznaniu rocznym za rok 2020 zamierza rozliczyć dochód uzyskany ze zleceniodawcą z uwzględnieniem stawki podatku dochodowego wynoszącej 5%, a także planuję złożyć korektę deklaracji PIT-36L za rok 2019.

Prowadzi także odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów, zgodną z wymogami art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ewidencję pozwalającą na ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodu i dochodu (straty) przypadających na kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ww. ustawy, przypadające na każde z wyżej wymienione prawo i zapewniającą określenie kwalifikowane dochody z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, a także na monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo–rozwojowych, obejmującą wydatki od początku realizacji działalności badawczo–rozwojowej, zmierzające do wytworzenia, rozwinięcia lub ulepszenia kwalifikowanego prawa własności intelektualnej do końca danego miesiąca kalendarzowego, poprzez narastające ujęcie wydatków w odniesieniu do poszczególnych zadań.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 28 czerwca 2021 r. Wnioskodawca wskazał że:

Prowadzi prace rozwojowe w rozumieniu art. 4. ust 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce. W prowadzonej przez niego działalności gospodarczej spełnia warunki definicji prac rozwojowych ujętych w przepisie art. 4 ust 3 ustawy, tj. „prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.” Zmiany definiowane przez Wnioskodawcę mają dwutorowy wymiar: tworzenie nowych funkcjonalności oraz ulepszanie starych funkcjonalności (przez tworzenie nowych lub ulepszanie starych). Praca ta jest wykonywana z pomocą dostępnej wiedzy i narzędzi z zakresu Business Analysis (np. draw.io, BPMN, Camunda) oraz Knowledge Management (np. Jira, Confluence, Azure DevOps).

Podejmowana przez Wnioskodawcę działalność twórcza obejmuje prace rozwojowe, podejmowana jest w sposób systematyczny, prowadzona jest w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania tych zasobów do tworzenia nowych zastosowań. Twórczy charakter tej działalności polega na tworzeniu przez niego nowego oprogramowania, przy czym podejmowana przez niego działalność nie dotyczy rutynowych i okresowych zmian programów komputerowych. Tworząc/rozwijając program wykorzystuje własne zasoby wiedzy i umiejętności, by stworzyć/rozwinąć nową część programu nadając jemu innowacyjne funkcjonalności i komponenty, do której przynależy autorskie prawo do programu komputerowego podlegające ochronie na podstawie przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Wszystkie wymienione we wniosku efekty prac stanowią odrębne programy komputerowe lub ich części podlegające ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Opracowywane oprogramowanie opisane we wniosku w znacznym stopniu odróżnia się od istniejących rozwiązań. Poza rozwiązaniem bazowym, które samo w sobie jest innowacyjne, dodatkowe funkcje produktu są personalizowane pod zapotrzebowanie konkretnych klientów. Usługi mają charakter uporządkowany oraz zaplanowany – w systemie kwartalnym następuje planowanie ogólne funkcjonalności, które należy poddać kolejnym etapom: discovery (odkrycie) – weryfikacja potrzeb rynku i interesariuszy, określenie czy dany problem należy adresować, solution desing (projekt rozwiązania) - planowanie schematu dostarczenia funkcjonalności tak aby programiści mogli w sposób prosty i odtwórczy stworzyć funkcjonalność. Delivery (dostarczenie) – w procesie rozwoju oprogramowania rozwiewanie wątpliwości i weryfikacja scenariuszy brzegowych.

Działalność podejmowana przez Wnioskodawcę w ramach świadczenia usług informatycznych jest prowadzona i będzie prowadzona w sposób uporządkowany, zaplanowany, metodyczny, według pewnego systemu, na podstawie harmonogramu prac z przyjęciem określonych celów do osiągnięcia. Wnioskodawca wskazuje, iż podejmuje prace rozwojowe nad programem komputerowym, zgodnie z harmonogramem ustalonym wraz ze Zleceniodawcą oraz zespołem programistów, zaś wykonywanie prac nad programem według harmonogramu jest wymagane ze względu na konieczność zapewnienia funkcjonalności projektowych rozwiązań.

Prowadzi odrębną ewidencję od momentu rozpoczęcia prowadzenia działalności badawczo–rozwojowej, tj. od dnia 10 kwietnia 2019 r. (dzień zawarcia umowy z Zleceniodawcą). Od tego dnia ponosi koszty uzyskania przychodów przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej. Ewidencję prowadzi w sposób pozwalający na wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu. Ewidencja ta prowadzona jest na bieżąco.

Nie jest właścicielem oprogramowania, które rozwija/ulepsza, gdyż zgodnie z kontraktem ze Zleceniodawcą przenosi odpłatnie IP (własności intelektualnej) na Zleceniodawcę, który zamawia jego usługi.

W przypadku rozwijania lub ulepszania przez Wnioskodawcę oprogramowania będącego własnością Zleceniodawcy, staje się właścicielem tych części, których treść rozwinął lub ulepszył dodając do nich funkcjonalności i komponenty, tworząc tym samym nowy produkt. W wyniku jego działalności powstaje nowe autorskie prawo do programu komputerowego podlegające ochronie na podstawie przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, które następnie odpłatnie przenosi na Zleceniodawcę.

Nie posiada prawa do korzystania z oprogramowania na podstawie umowy licencyjnej. Ulepsza/rozwija oprogramowanie na podstawie umowy zlecenia łączącej go ze zleceniodawcą, na którego zlecenie rozwija/ulepsza program będący jego własnością, dodając do jego treści innowacyjne funkcjonalności i komponenty, do której przynależy autorskie prawo do programu komputerowego podlegające ochronie na podstawie przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Ulepszaniem/rozwijaniem programu następuje na podstawie umowy łączącej Wnioskodawcę ze Zleceniodawcą. W wyniku tworzenia/rozwijania oprogramowania tworzone są nowe kody i algorytmy, a tym samym powstaje nowe prawo własności intelektualnej. W przypadku, gdy ulepsza bądź rozwija oprogramowanie komputerowe, wykorzystuje własne zasoby wiedzy i umiejętności, by stworzyć/rozwinąć nową część programu nadając jemu innowacyjne funkcjonalności i komponenty, do której przynależy autorskie prawo do programu komputerowego podlegające ochronie na podstawie przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Wnioskodawca osiągnął dochód na podstawie sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualne na podstawie transferu własności intelektualnej, ponieważ wartość intelektualna jest przekazana na rzecz kontrahenta, który jest właścicielem systemu tworzonego i ulepszanego.

Zespołem programistów w tym przypadku Wnioskodawca nazywa grupę osób pracujących nad konkretnym projektem, jednak każdy z zespołu pracuje osobno w ramach bezpośrednio własnej działalności twórczej wytwarzając oprogramowanie na podstawie własnych zasobów wiedzy i umiejętności.

Każdy z członków zespołu jest twórcą wytwarzanych przez siebie poszczególnych części oprogramowania, które to stanowią odrębny utwór polegających ochronie prawnej na podstawie ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Zleceniodawca zleca programistom wytworzenie oprogramowania zawierającego konkretne funkcjonalności bądź systemy działania, jednak każdy programista pracuje osobno, tworząc swoją część oprogramowania na podstawie własnych zasobów wiedzy i umiejętności. Jako Product Manager prowadzący działalność gospodarczą. Wnioskodawca posiada indywidualną umowę ze zleceniodawcą na podstawie, której wskazane jest, że do wytworzonego przez Wnioskodawcę oprogramowania przysługuje mu prawo autorskie, które za wynagrodzeniem przenosi na podstawie wystawianych przez siebie faktur VAT na zleceniodawcę. Ostatecznym twórcą oprogramowania jest zespół osób, którym Wnioskodawca zarządza, a także dla którego definiuje zadania oraz cele na podstawie funkcjonalności, wymagań biznesowych oraz projektu rozwiązania, które należy dostarczyć.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym można uznać, że Wnioskodawca prowadzi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
Czy zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym w zeznaniu rocznym za 2020 rok będzie mógł rozliczyć dochód uzyskany ze sprzedaży kwalifikowalnego prawa własności intelektualnej (autorskiego prawa do programu komputerowego wytworzonego od podstaw lub rozwiniętego lub ulepszonego programu istniejącego, co do którego przysługują autorskie prawa majątkowe z uwzględnieniem preferencyjnej stawki podatku wynoszącej 5%?
Czy uprawiony jest do złożenia korekty deklaracji PIT-36L z uwagi na nierozliczenie dochodu uzyskanego ze sprzedaży kwalifikowalnego prawa własności intelektualnej (autorskiego prawa do programu komputerowego wytworzonego od podstaw lub rozwiniętego lub ulepszonego programu istniejącego, co do którego przysługują autorskie prawa majątkowe z uwzględnieniem preferencyjnej stawki podatku wynoszącej 5% mimo istnienia ku temu przesłanek?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym, uważa że spełnia wszystkie wymagania ustawowe dotyczące możliwości skorzystania z preferencyjnej stawki opodatkowania w wysokości 5% od dochodu osiągniętego z kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Na początku Wnioskodawca odnosi się do objaśnień Ministra Finansów w sprawie „IP BOX” „(…) w obecnym stanie prawnym w Polsce nie ma możliwości ustawowego i wyczerpującego zdefiniowania pojęcia „autorskie prawo do programu komputerowego”. (…) o ocenie charakteru indywidualnej pracy twórczej nie decydują postanowienia umowy, ale rzeczywisty wkład pracy każdego z twórców programu komputerowego, co podlega każdorazowo odrębnej ocenie. W konsekwencji, decydujące jest autentyczne podejście transakcyjne, gdzie należy badać faktyczne (autentyczne) działania podejmowane przez podatki w ramach prowadzonej bezpośrednio przez niego działalności badawczo – rozwojowej, skutkującej wytworzeniem, ulepszeniem bądź rozwinięciem programu komputerowego.”

Firmowy system pozwala na podgląd każdej dokonywanej zmiany w kodzie programu, co jest dowodem na rzeczywisty wkład pracy w tworzenie programu. Również uważa, że prowadzona przeze Wnioskodawcę działalność jest zgodna z definicją znajdująca się w art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a więc jest działalnością twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowane w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Definicje badań naukowych oraz prac rozwojowych powinny być rozumiane zgodnie z art. 4 ust. 2 i 3 ustawy prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

W myśl przedstawionych przepisów badania naukowe są działalnością obejmującą:

Badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowanych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;
Badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowanie nowych produktów procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń. Prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmujących rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń. Zdaniem Wnioskodawcy, prowadzi działalność badawczo–rozwojową, tj. prace rozwojowe o których mowa w art. 4 ust. 3 ustawy prawo o szkolnictwie wyższym i nauce w zw. z art. 5a pkt 38 w zw. z art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Prace rozwojowe prowadzone przez niego, polegające na wytworzeniu bądź ulepszeniu oprogramowania mają twórczy charakter, ponieważ służą wytworzeniu bądź ulepszeniu nowych i oryginalnych rozwiązań, a inwencja i zaprojektowanie tych rozwiązań w formie kodu do programu leży po mojej stronie.

Oprogramowanie to stanowi oryginalny wytwór jego twórczej pracy oraz przedmiot ochrony prawa autorskiego. Ponadto wykonane prace obejmowały wykorzystanie wiedzy i umiejętności w zakresie narzędzi informatycznych i oprogramowania, do projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług.

Prowadzona działalność przyczynia się do tworzenia nowych funkcjonalności dla istniejącej części kodu, przy wykorzystaniu wiedzy, m.in. z zakresu funkcjonalności dla istniejącej części kodu, przy wykorzystaniu wiedzy m.in. z zakresu najnowszych technologii wytwarzania oprogramowania. Prace nad oprogramowaniem mają charakter systematyczny, tj. metodyczny, zaplanowany i uporządkowany oraz poprzedzany testami projektowanych rozwiązań.

Na podstawie umowy zawartej ze zleceniodawcą Wnioskodawca przenosi na niego całość majątkowych praw autorskich do części oprogramowania wytwarzanego w ramach prowadzenia działalności badawczo–rozwojowej i na podstawie wystawianych faktur VAT otrzymuje wynagrodzenie z tego tytułu. Zatem podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy osiąga kwalifikowane dochody z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, tj. dochody, o których mowa w art. 30ca ust. 7 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ponadto, na podstawie art. 30cb ww. ustawy, prowadzi wyodrębnioną ewidencję dotyczącą prowadzonych przez niego prac rozwojowo–badawczych w zakresie wytwarzania bądź ulepszenia przez niego oprogramowania, obejmującą okres do początku realizacji działalności badawczo rozwojowej. Tym samy uważa, że spełniając kryteria określone w art. 5a pkt 38-40, art. 30ca ust. 1, ust. 2 pkt 8, ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, będzie mógł w zeznaniach podatkowych za rok 2019 oraz 2020 rozliczyć dochód uzyskany ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej (autorskiego prawa do programu komputerowego wytworzonego od podstaw lub na skutek rozwoju lub ulepszenia programu istniejącego, co do którego posiadam autorskie prawa majątkowe) z uwzględnieniem stawki podatku dochodowego wynoszącej 5%.

Precyzując własne stanowisko w zakresie pytania nr 3 („Czy uprawiony jest do złożenia korekty deklaracji PT-36L za rok 2019 z uwagi na nierozliczenie dochodu uzyskanego ze sprzedaży kwalifikowalnego prawa własności intelektualnej (autorskiego prawa do programu komputerowego wytworzonego od podstaw lub rozwiniętego lub ulepszonego programu istniejącego, co do którego przysługują autorskie prawa majątkowe z uwzględnieniem preferencyjnej stawki podatku wynoszącej 5% mimo istnienia ku temu przesłanek") Wnioskodawca wskazał, że spełniają kryteria określone w art. 5a pkt 38-40, art. 30ca ust. 1, ust 2 pkt 8, ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, będę mógł w zeznaniu podatkowym za rok 2020 rozliczyć dochód uzyskany ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej (autorskiego prawa do programu komputerowego wytworzonego od podstaw lub na skutek rozwoju lub ulepszenia programu istniejącego, co do którego posiada autorskie prawa majątkowe) z uwzględnieniem stawki podatku dochodowego wynoszącej 5%. Jednocześnie Wnioskodawca uważa, iż z powodów wskazanych powyżej, będzie uprawniony do złożenia korekty deklaracji PIT-36L za rok 2019 z uwagi na nierozliczenie dochodu uzyskanego ze sprzedaży kwalifikowalnego prawa własności intelektualnej (autorskiego prawa do programu komputerowego) wytworzonego od podstaw lub rozwiniętego lub ulepszonego programu istniejącego, co do którego przysługują autorskie prawa majątkowe z uwzględnieniem preferencyjnej stawki podatku wynoszącej 5% ponieważ spełnia przesłanki ustawowe pozwalające zastosować ww. preferencyjną stawkę podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że pytania przedstawione przez Wnioskodawcę we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wyznaczają zakres przedmiotowy tego wniosku. W związku z powyższym, tutejszy Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Wnioskodawcy. Zatem, inne kwestie wynikające z opisu sprawy i własnego stanowiska, nie objęte pytaniami, nie zostały rozpatrzone w niniejszej interpretacji.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2021 r., poz. 1128, ze zm., dalej: „updof”): opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawodawca wprowadził definicję działalności badawczo-rozwojowej w art. 5a pkt 38 updof, zgodnie z którą: przez działalność badawczo-rozwojową należy rozumieć działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

W myśl art. 5a pkt 39 updof: ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych - oznacza to:

badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz.U. z 2020 r. poz. 1668, ze zm.),
badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Z kolei w definicji prac rozwojowych zawartej w art. 5a pkt 40 updof wskazano, że oznaczają one prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz.U. z 2021 r., poz. 478) badania naukowe są działalnością obejmującą:

badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;
badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Stosownie do art. 4 ust. 3 updof: prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Zatem z pracami badawczo-rozwojowymi mamy do czynienia wówczas, gdy wykorzystuje się dostępną wiedzę z dziedziny nauki, technologii i działalności gospodarczej oraz innej wiedzy i umiejętności do tworzenia nowych lub ulepszania istniejących produktów/usług oraz procesów i technologii produkcji.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy, należy wyraźnie podkreślić, że w celu stwierdzenia, czy Wnioskodawca prowadzi działalność badawczo-rozwojową, należy przeprowadzić analizę nakierowaną na zidentyfikowanie przejawów działalności gospodarczej, które mogą zostać uznane za działalność badawczo-rozwojową (tj. tych aktywności podatnika, które spełniają definicję wskazane w art. 5a pkt 38-40 updof).

Z ustawowej definicji zawartej w regulacjach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że działalność badawczo-rozwojowa musi mieć charakter twórczy. Jak podaje słownik języka polskiego PWN, działalność twórcza to zespół działań podejmowanych w kierunku tworzenia (działalność - zespół działań podejmowanych w jakimś celu), powstania czegoś (twórczy - mający na celu tworzenie, tworzyć - powodować powstanie czegoś). W doktrynie prawa autorskiego podkreśla się natomiast, że cecha twórczości związana jest przede wszystkim z rezultatem działalności człowieka o charakterze kreacyjnym i jest spełniona wówczas, gdy istnieje nowy wytwór intelektu. Działalność twórcza oznacza, że „ustawodawca za przedmiot prawa autorskiego uznaje tylko rezultat (przejaw) takiego działania, który choćby w minimalnym stopniu odróżnia się od innych rezultatów takiego samego działania, a zatem, że posiada cechę nowości, której stopień nie ma znaczenia”. Zatem twórczość działalności badawczo-rozwojowej może przejawiać się opracowywaniem nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej podatnika lub na tyle innowacyjnych, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących u podatnika.

Kolejnym kryterium działalności badawczo-rozwojowej jest prowadzenie tej działalności w sposób systematyczny. Zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN słowo systematyczny oznacza:

robiący coś regularnie i starannie,
o procesach: zachodzący stale od dłuższego czasu,
o działaniach: prowadzony w sposób uporządkowany, według pewnego systemu; też: o efektach takich działań: planowy, metodyczny.

W związku z tym, że w definicji działalności badawczo-rozwojowej słowo „systematyczny” występuje w sformułowaniu „podejmowaną (działalność) w sposób systematyczny”, a więc odnosi się do „działalności”, czyli zespołu działań podejmowanych w jakimś celu, najbardziej właściwą definicją systematyczności w omawianym zakresie jest definicja obejmująca prowadzenie działalności w sposób uporządkowany, według pewnego systemu. Zatem słowo systematycznie odnosi się również do działalności prowadzonej w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. To oznacza, że działalność badawczo-rozwojowa jest prowadzona systematycznie niezależnie od tego, czy podatnik stale prowadzi prace badawczo-rozwojowe, czy tylko od czasu do czasu, a nawet incydentalnie, co wynika z charakteru prowadzonej przez niego działalności oraz potrzeb rynku, klientów, sytuacji mikro i makroekonomicznej. Z powyższego wynika, że spełnienie kryterium „systematyczności” danej działalności nie jest uzależnione od ciągłości tej działalności, w tym od określonego czasu przez jaki działalność taka ma być prowadzona ani też od istnienia planu co do prowadzenia przez podatnika podobnej działalności w przyszłości. Wystarczające jest, aby podatnik zaplanował i przeprowadził chociażby jeden projekt badawczo-rozwojowy, przyjmując dla niego określone cele do osiągnięcia, harmonogram i zasoby. Taka działalność może być uznana za działalność systematyczną, tj. prowadzoną w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany.

Powyżej omówione dwa kryteria działalności badawczo-rozwojowej dotyczą charakteru i organizacji prowadzenia tej działalności, podczas gdy ostatnie, trzecie kryterium, dotyczy rezultatu prowadzenia tej działalności, tj. zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. W konsekwencji - głównym zadaniem dla zarządzającego projektem badawczo-rozwojowym jest zlokalizowanie i zidentyfikowanie zasobów wiedzy przed rozpoczęciem działań projektowych; zasobów w ujęciu funkcjonalnym i celowościowym, czyli podlegającym zwiększeniu oraz możliwym i właściwym do wykorzystania zwiększonej wiedzy do nowych zastosowań. Lokalizacja i identyfikacja wiedzy obejmuje szereg działań, w tym określenie stanu wiedzy, miejsca, sposobu jej wykorzystania oraz selekcji pod względem przydatności do realizacji celu projektu. Prowadząc działalność badawczo- rozwojową, przedsiębiorca rozwija specjalistyczną wiedzę oraz umiejętności, które może wykorzystać w ramach bieżących albo przyszłych projektów.

Kluczowe jest zawarte w definicji działalności badawczo-rozwojowej rozróżnienie, które wskazuje, że taka działalność obejmuje dwa rodzaje aktywności, tj.: badania podstawowe i badania aplikacyjne zdefiniowane w art. 4 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce oraz prace rozwojowe, o których mowa w art. 4 ust. 3 tej ustawy.

Należy zwrócić uwagę na wyłączenie zawarte w art. 4 ust. 3 tej ustawy, mogące odnosić się do wielu przejawów aktywności podatnika. Zastrzeżenie zostało wprowadzone w celu wyeliminowania z zakresu ulgi na działalność badawczo-rozwojową tych przejawów aktywności podatnika, które mimo ulepszenia istniejących procesów lub usług, z uwagi na swoją cykliczność (okresowość) oraz brak innowacyjnego charakteru (rutynowość), nie mogą stanowić prac rozwojowych.

Ad. 1

Tymczasem z opisu sprawy przedstawionego we wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji wynika, że działalność Wnioskodawcy dotyczy wytwarzania oprogramowaniem. Jest to działalność twórcza, obejmująca prace rozwojowe, podejmowana w sposób systematyczny. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca świadczy usługi dla dwóch zleceniodawców związane są z budową platformy do wymiany depozytów. Oprogramowanie projektowane przez Wnioskodawcę jest wykorzystywane przez wewnętrzne zespoły zleceniodawcy oraz jej zewnętrznych klientów w profilu B2B oraz B2C jednej z największych firm branży fintech w Europie pod względem wyceny. Jest to platforma ułatwiająca wymianę depozytów między klientami retailowymi, a bankami poszukującymi kapitału w formie depozytów. Pozwala na dostęp do ofert wielu banków w pełni zintegrowanych z konkretną platformą kanału sprzedaży, jak najłatwiejszy i najszybszy zakup depozytu, rozwiązanie zintegrowanej płatności oraz monitorowanie statusu depozytu z kalkulacją odsetek.

Wnioskodawca prowadzi prace rozwojowe w rozumieniu art. 4. ust 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce. W prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca spełnia warunki definicji prac rozwojowych ujętych w przepisie art. 4 ust 3 ustawy, tj. „prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.”

Wnioskodawca prowadzi odrębną ewidencję od momentu rozpoczęcia prowadzenia działalności badawczo–rozwojowej, tj. od dnia 10 kwietnia 2019 r. (dzień zawarcia umowy z Zleceniodawcą). Od tego dnia ponoszę koszty uzyskania przychodów przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej. Ewidencję Wnioskodawca prowadzi w sposób pozwalający na wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu Ewidencja ta prowadzona jest na bieżąco.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis sprawy oraz cytowane przepisy, należy stwierdzić, że przedstawione we wniosku działania Wnioskodawcy spełniają definicję działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 5a pkt 38-40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż są podejmowane w sposób systematyczny, mają charakter twórczy obejmujący prace rozwojowe oraz podejmowane są w celu zwiększania zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Reasumując podejmowana przez Wnioskodawcę działalność polegająca na tworzeniu oprogramowania komputerowego lub jego części (Oprogramowanie, części Oprogramowania) przedstawiona w opisanym zdarzeniu przyszłym oraz zaistniałym stanie faktycznym stanowi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 30ca ust 2 w zw. z art. 5a pkt 38-40 ustawy o PIT.

Ad. 2 i 3

Rozpatrując z kolei możliwość skorzystania przez Wnioskodawcę z tzw. ulgi Innovation Box, należy zauważyć, że przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej od 1 stycznia 2019 r. mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym. Na podstawie art. 1 pkt 25 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2018 r., poz. 2193), w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych dodano art. 30ca i art. 30cb.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 ww. ustawy: kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

patent,
prawo ochronne na wzór użytkowy,
prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,
prawo z rejestracji topografii układu scalonego,
dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,
prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,
wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2018 r. poz. 432 oraz z 2020 r. poz. 288),
autorskie prawo do programu komputerowego

-podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym (art. 30ca ust. 3 updof).

Należy przyjąć, że dochody z kwalifikowanego IP mogą być opodatkowane na preferencyjnych zasadach w takim zakresie, w jakim kwalifikowane IP wytwarza dochody w efekcie prac badawczo-rozwojowych prowadzonych przez podatnika. Innymi słowy, skorzystanie z preferencji IP Box jest możliwe w sytuacji występowania związku między dochodem kwalifikującym się do preferencji a kosztami faktycznie poniesionymi w celu jego uzyskania.

Na podstawie art. 30ca ust. 11 ww. ustawy, podatnicy korzystający z opodatkowania zgodnie z ust. 1 są obowiązani do wykazania dochodu (straty) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w zeznaniu za rok podatkowy, w którym osiągnięto ten dochód (poniesiono stratę).

Ponadto należy wskazać, że podatnik, który chce skorzystać z ww. preferencji jest zobowiązany prowadzić szczegółową ewidencję rachunkową w sposób umożliwiający obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej powstałymi w wyniku przeprowadzenia tych prac.

Zgodnie bowiem z art. 30cb ust. 1 updof: podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;
prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;
wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;
dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;
dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług - w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.

Stosownie do art. 30cb ust. 2 ww. ustawy: podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji.

Zgodnie z art. 30cb ust. 3 omawianej ustawy: w przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

Powyższe przepisy wprowadzają korzystne rozwiązania podatkowe dla przedsiębiorców, którzy uzyskują dochody z komercjalizacji wytworzonych lub rozwiniętych przez nich praw własności intelektualnej, tzw. Innovation Box. W tym zakresie wpisują się one w realizację „Planu na rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju”, „Strategii na rzecz doskonałości naukowej, nowoczesnego szkolnictwa wyższego, partnerstwa z biznesem i społecznej odpowiedzialności nauki” oraz „Strategii na Rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju” w obszarze innowacyjności. Znowelizowane przepisy mają prowadzić do wzrostu zainteresowania pracami badawczo-rozwojowymi prowadzonymi w Polsce oraz stanowić swoiste „zamknięcie” łańcucha wartości związanego z procesem tworzenia i komercjalizacji innowacyjnych rozwiązań będących efektem prac badawczo-rozwojowych.

Należy także wskazać, że powyższe regulacje polegają na preferencyjnym opodatkowaniu 5% stawką podatkową dochodów uzyskiwanych przez podatnika z praw własności intelektualnej, których podatnik jest właścicielem, współwłaścicielem, użytkownikiem lub posiada prawa do korzystania z nich na podstawie umowy licencyjnej i które są chronione na podstawie obowiązującego prawa krajowego lub międzynarodowego przez m.in. patent, dodatkowe prawo ochronne na wzór użytkowy czy prawo z rejestracji wzoru przemysłowego, zwane „kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej”.

Możliwość skorzystania z ulgi Innovation Box ma miejsce również w sytuacji, gdy podatnik dokona zakupu kwalifikowanych praw własności intelektualnej, o których mowa powyżej, pod warunkiem że następnie poniesie on koszty związane z rozwojem lub ulepszeniem nabytego prawa.

Dochodem kwalifikującym się do ulgi Innovation Box jest dochód uzyskany z tytułu należności/opłat licencyjnych lub innych należności związanych z wykorzystywaniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jak również, co istotne, dochód z tego aktywa uwzględniony w cenie sprzedaży lub usługi określany na zasadzie ceny rynkowej.

Warunkiem koniecznym dla skorzystania z omawianej preferencji jest wymóg prowadzenia przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej bezpośrednio związanej z wytworzeniem, komercjalizacją, rozwojem lub ulepszeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, co stanowi wyraz realizacji zasady nexus. Poziom dochodu kwalifikowanego do zastosowania preferencyjnej stawki opodatkowania będzie wyliczany przy zastosowania formuły (wzoru) wynikającej z raportu nr 5 BEPS. Przewidziano także możliwość zlecenia wykonania prac badawczo- rozwojowych innym podmiotom zarówno niepowiązanym, jak i powiązanym.

Należy podkreślić, że stosowanie tej ulgi (niższej stawki podatku do kwalifikowanych dochodów) będzie prawem, a nie obowiązkiem podatnika. Jest to o tyle istotne, gdyż z korzystaniem z ulgi wiążą się, bądź co bądź, dodatkowe obowiązki po stronie podatników, w szczególności obowiązek prowadzenia ewidencji pozwalającej na monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych.

Podatnik będzie miał możliwość stosowania niniejszej ulgi przez cały okres trwania ochrony prawnej kwalifikowanych praw własności intelektualnej. W przypadku tych aktywów, które podlegają procedurze zgłoszenia/rejestracji, podatnik będzie mógł skorzystać z preferencji podatkowej od momentu zgłoszenia lub złożenia wniosku o rejestrację (obowiązek zwrotu kwoty ulgi w przypadku wycofania wniosku, odmowy udzielenia prawa lub odrzucenia wniosku o rejestrację).

Odnosząc powyższe przepisy podatkowe do przedstawionego opisu sprawy, należy wskazać, że:

Wnioskodawca tworzy, rozwija i ulepsza oprogramowanie komputerowe w ramach indywidualnej działalności gospodarczej;
Wnioskodawca tworzy, rozwija i ulepsza oprogramowanie/część oprogramowania w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej spełniającej definicję wskazaną w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych;
Wytworzone przez Wnioskodawcę oprogramowanie stanowi autorskie prawo do programu komputerowego stanowiące kwalifikowane prawo IP podlegające ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych i działalność ta jest realizowana bezpośrednio przez Wnioskodawcę.
W przypadku rozwijania lub ulepszania przez niego oprogramowania będącego własnością Zleceniodawcy, staje się właścicielem tych części, których treść rozwinął lub ulepszył dodając do nich funkcjonalności i komponenty, tworząc tym samym nowy produkt. W wyniku jego działalności powstaje nowe autorskie prawo do programu komputerowego podlegające ochronie na podstawie przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, które następnie odpłatnie przenosi na Zleceniodawcę.
Wnioskodawca ulepsza oprogramowanie tworząc nowe kody oraz algorytmy w językach programowania, które są odrębnym przedmiotem ochrony na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.
Wnioskodawca dokonuje odpłatnego przeniesienia autorskiego prawa majątkowego do wytworzonego, rozwijanego i ulepszanego oprogramowania,
Wnioskodawca prowadzi odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów, szczegółową ewidencję w sposób zapewniający wyodrębnienie poszczególnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej oraz ustalenie przychodu, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz w sposób pozwalający na wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu.

Należy także wskazać, że oprogramowanie - definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych do realizacji wyznaczonych celów - podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (tj. Dz.U. z 2019 r., poz. 1231 ze zm.). Stąd oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane IP, w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Zgodnie z art. 74 ust. 2 ww. ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych: ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, w tym podstawą łączy, nie podlegają ochronie.

W celu poprawnego zastosowania preferencji IP Box wobec autorskiego prawa do programu komputerowego należy nadać mu znaczenia funkcjonalne, celowościowe i rozszerzające, w zgodzie z najbardziej istotnym międzynarodowym kontekstem przepisów o IP Box, czyli Raportem OECD BEPS Plan Działania nr 5. Zgodnie z akapitem 34 tego Raportu, copyrighted software, nie tylko program komputerowy chroniony prawem autorskim, ale szerzej oprogramowanie chronione prawem autorskim, może zawierać się w katalogu kwalifikowanych IP jako aktywo funkcjonalnie ekwiwalentne do patentu. OECD wskazuje, że oprogramowanie chronione prawem autorskim dzieli podstawowe cechy patentów, ponieważ jest nowatorskie, nieoczywiste i użyteczne, a zatem zasadniczo wynika z prowadzenia innowacyjnej działalności badawczo-rozwojowej, której prowadzenie powinny stymulować przepisy o IP Box. OECD stwierdza także, że nie wszystkie jurysdykcje zapewniają ochronę patentową oprogramowania i dlatego wielu podatników, którzy wytwarzają oprogramowanie, musi posiadać prawa autorskie, zamiast polegać na ochronie patentowej. Włączenie oprogramowania chronionego prawem autorskim do definicji funkcjonalnie równoważnych kwalifikowanych IP zapewnia również, że różne traktowanie oprogramowania na mocy prawa patentowego różnych jurysdykcji nie ma wpływu na to, czy dochody z oprogramowania mogą korzystać z różnych regulacji IP Box.

W związku z tym, że w Polsce oprogramowanie - definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych do realizacji wyznaczonych celów - podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, oprogramowanie może być, zgodnie z wykładnią celowościową i kontekstualną (ww. Raport OECD), uznane za kwalifikowane IP w świetle rozszerzającej wykładni art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Mając powyższe na uwadze, dochód z odpłatnego zbycia kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, tj. autorskiego prawa do programu komputerowego, które stanowi utwór prawnie chroniony i zostało wytworzone w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, kwalifikuje się do dochodów z kwalifikowanego IP w rozumieniu art. 30ca ust. 7 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy w tym miejscu zauważyć, że podatnik musi przyczynić się twórczo do powstania kwalifikowanego IP, tj. przez wytworzenie, rozwinięcie, lub ulepszenie kwalifikowanego IP. To oznacza, że podatnik, który nabył np. autorskie prawo do programu komputerowego (lub inne kwalifikowane IP), ale nie rozwinął lub nie ulepszył nabytego kwalifikowanego IP, nie będzie mógł skorzystać z preferencyjnego 5% opodatkowania zgodnie z przepisami o IP Box. Rozwinięcie lub ulepszenie przedmiotu ochrony oznacza w szczególności rozbudowanie, poszerzenie zakresu funkcjonalnego albo użyteczności już istniejącego kwalifikowanego IP, niezależnie od tego, czy podatnik uzyskał dodatkową ochronę na to rozwinięcie lub ulepszenie. Decydującym determinantem jest tutaj aspekt faktyczny rozumiany jako rozwinięcie lub ulepszenie istniejącego kwalifikowanego IP w dowolnej postaci, o ile działania te prowadzą do poprawy użyteczności albo funkcjonalności już istniejącego kwalifikowanego IP. Skoro podatnik ulepsza lub rozwija kwalifikowane IP, którego własności nie posiada, to nie może go zbyć. Zbywa on co najwyżej efekty swoich prac badawczo-rozwojowych związanych z ulepszeniem „cudzego” IP. Gdyby zbywał IP, to oznaczałoby, że wytworzył nowe IP, a nie ulepszył już istniejące. Innymi słowy, własność ulepszenia bez własności kwalifikowanego IP nie daje prawa do skorzystania z preferencji, ponieważ trudno przyjąć, że podatnik, który ulepszył na przykład autorskie prawa do IP może zbyć czy udzielić licencji na program komputerowy skoro nie jest właścicielem „całego IP” (programu komputerowego), tylko jest właścicielem efektów prac związanych z jego ulepszeniem.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że przedmiotowa działalność Wnioskodawcy dotyczy wytwarzania, rozwijania oraz ulepszania programów komputerowych. Wnioskodawca w ramach swojej działalności gospodarczej wykonuje w szczególności czynności w zakresie wytwarzania Oprogramowania, przykładowo w postaci tworzenia kodu źródłowego oraz w zakresie wytwarzania części Oprogramowania, w wyniku rozwijania lub ulepszania określonego programu komputerowego.

Wnioskodawca wskazuje, że wszystkie tworzone przez niego efekty prowadzonych prac w zakresie tworzenia i rozwoju Oprogramowania, które zostały opisane we wniosku mają postać praw własności intelektualnej. W ramach prowadzonych prac powstają nowe prawa do programów komputerowych.

Wnioskodawca osiąga dochód na podstawie sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualne na podstawie transferu własności intelektualnej, ponieważ wartość intelektualna jest przekazana na rzecz kontrahenta, który jest właścicielem systemu tworzonego i ulepszanego.

Reasumując powyższe - autorskie prawo do oprogramowania komputerowego lub jego części wytwarzane/ulepszane/modyfikowane przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej będzie uprawniał Wnioskodawcę do rozliczenia w zeznaniu rocznym za 2019 i 2020 rok dochodu uzyskanego ze sprzedaży kwalifikowalnego prawa własności intelektualnej.

Ponadto jak wskazano w opisie sprawy Wnioskodawca prowadzi na bieżąco odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów szczegółową Ewidencję, o której mowa w art. 30cb ustawy o PIT.

Tym samym Wnioskodawca może zastosować stawkę 5% do dochodów (strat) uzyskanych ze sprzedaży kwalifikowanych praw własności intelektualnej, o których mowa we wniosku.

Zgodnie z art. 30ca ust. 11 ustawy PIT, podatnicy korzystający z opodatkowania zgodnie z ust. 1 tego artykułu są obowiązani do wykazania dochodu (straty) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w zeznaniu za rok podatkowy, w którym osiągnięto ten dochód (poniesiono stratę). Podatnik, który osiągnął w ciągu roku dochód z kwalifikowanego IP i decyduje, że wobec tego dochodu będzie stosował 5% stawkę podatku, jest zobowiązany do wykazania tego dochodu w zeznaniu rocznym składanym za rok, w którym ten dochód został osiągnięty. Podatnik ma prawo stosować 5% stawkę podatkową do dochodu z tego konkretnego kwalifikowanego IP w okresie, w którym kwalifikowane IP posiada ochronę prawną.

Tym samym Wnioskodawca będzie mógł skorzystać z preferencyjnego opodatkowania dochodów z tego tytułu według 5% stawki podatku dochodowego.

Odnosząc się natomiast do kwestii dokonania korekty złożonej deklaracji w celu zastosowania obniżonej stawki 5% podatku od dochodu uzyskiwanego w 2019 r. z tytułu przenoszenia autorskich praw majątkowych do wytwarzanego (rozwijanego) przez Wnioskodawcę oprogramowania, wskazać należy, że zagadnienia związane z korektą deklaracji regulują przepisy ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z ze zm.).

Zgodnie z treścią art. 81 § 1 ww. ustawy, jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację. Przy czym, zgodnie z art. 3 pkt 5 tej ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o deklaracjach rozumie się przez to również zeznania, wykazy, zestawienia, sprawozdania oraz informacje, do których składania obowiązani są, na podstawie przepisów prawa podatkowego, podatnicy, płatnicy i inkasenci.

W myśl art. 81 § 2 Ordynacji podatkowej, skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji.

Korekta deklaracji ma na celu poprawienie błędu, który został popełniony przy poprzednim jej sporządzeniu i może dotyczyć każdej jej pozycji – o ile odrębne przepisy nie stanowią inaczej. Skorygowanie deklaracji polega więc na ponownym – poprawnym już – wypełnieniu jej formularza z zaznaczeniem, że w tym przypadku mamy do czynienia z korektą uprzednio złożonej deklaracji.

Przepisy Ordynacji podatkowej nie określają szczególnych terminów, w których przysługuje powyższe uprawnienie. Należy więc powiązać tę możliwość z zobowiązaniem podatkowym, którego deklaracja (zeznanie) dotyczy. Prawo do korekty deklaracji (zeznania) istnieje tak długo, jak długo istnieje zobowiązanie podatkowe, czyli 5 lat od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku (art. 70 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa). Okoliczności skutkujące przerwaniem lub zawieszeniem biegu przedawnienia wymienione zostały w art. 70 i art. 70a ww. ustawy.

W konsekwencji, jeżeli w złożonym zeznaniu za 2019 r. Wnioskodawca nie zastosował obniżonej stawki 5% podatku od dochodu uzyskanego w 2019 r. z kwalifikowanych IP wytworzonych, rozwiniętych lub ulepszonych na podstawie umowy o świadczenie usług z kontrahentem, to Wnioskodawcy przysługuje prawo do złożenia korekty zeznania oraz skorzystanie z preferencji w załączniku PIT/IP, zgodnie z art. 81 § 1 Ordynacji podatkowej.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. W ramach postępowania o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego organ nie przeprowadza postępowania dowodowego, lecz opiera się jedynie na stanie faktycznym przedstawionym we wniosku. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin