Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDWT.4011.126.2021.2.MJA
z 15 lipca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a pkt 1 oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 12 kwietnia 2021 r. (data wpływu 14 kwietnia 2021 r.), uzupełnionym w dniu 6 lipca 2021 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie „ulgi prorodzinnej” jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 kwietnia 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie „ulgi prorodzinnej”.

Wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z powyższym, pismem z dnia 30 czerwca 2021 r., nr 0115-KDWT.4011.126.2021.1.MJA, wezwano Wnioskodawczynię, na podstawie art. 13 § 2a, art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ww. ustawy, do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłane zostało w dniu 1 lipca 2021 r. W dniu 6 lipca 2021 r. za pośrednictwem platformy ePUAP wpłynęło uzupełnienie wniosku.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni w lutym 2021 r. dokonała rozliczenia PIT za rok 2020. W zeznaniu tym dokonała rozliczenia ulgi na małoletnią córkę, po czym w późniejszym okresie dowiedziała się, że takiego samego odliczenia dokonał ojciec dziecka.

Wnioskodawczyni nie jest z ojcem dziecka od 2017 r. Ojciec dziecka nie ma odebranych praw rodzicielskich. Jego kontakty ograniczają się do zabierania córki co drugi weekend od godz. 9:00 do 17:00 w sobotę i od 9:00 do 17:00 w niedzielę (w roku 2020 córka nie nocowała u ojca). Kontakty te nie są uregulowane sądownie. Dziecko zamieszkuje z matką i pod jej adresem jest zameldowane. To Wnioskodawczyni sprawuje 99% opieki nad dzieckiem. Ojciec regularnie płaci zasądzone alimenty.

W uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawczyni doprecyzowała, że w roku 2020 uzyskała dochód w wysokości: 51 061,91 zł. Dochody pozyskiwane były ze stosunku pracy na czas nieokreślony oraz z nierejestrowanej działalności gospodarczej. Dochody opodatkowane były wg skali 1 progu podatkowego (17%).

Do Wnioskodawczyni jak i dziecka nie miały zastosowania przepisy art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym lub ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

W okresie, którego dotyczy wniosek Wnioskodawczyni była stanu wolnego (panna). W roku podatkowym 2020 była osobą samotnie wychowującą dziecko. Wnioskodawczyni mieszka w K. sama. Jej rodzice mieszkają w miejscowości oddalonej o ok. 97 km. Ojciec dziecka zamieszkuje w miejscowości oddalonej o ok. 37 km.

Córka Wnioskodawczyni pochodzi z nieformalnego związku, który zakończył się w roku 2017. Od tego czasu matka wychowuje dziecko sama. W okresie, którego dotyczy wniosek, ojciec dziecka posiadał pełnię władzy rodzicielskiej, jednakże z niej nie korzystał. Ograniczał się jedynie do terminowej płatności zasądzonych alimentów oraz zabierał dziecko co drugi weekend. Zabierał dziecko w sobotę o godz. 9:00 odwoził ok. godz. 17:00. W niedzielę matka dziecka zawoziła dziecko do ojca ok. godz. 9:00 i odbierała ok. godz. 17:00. Cały trud wychowania spoczywał na matce. To matka brała zwolnienia na dziecko zarówno w trakcie choroby jak i pandemii. Odprowadzała i zabierała z przedszkola. Uczestniczyła w zebraniach w przedszkolu, ponosiła wszystkie opłaty związane z wychowaniem dziecka (przedszkole, odzież, jedzenie, urodziny kolegów i koleżanek itp.).To matka chodziła z dzieckiem na wizyty lekarskie jak np. choroby, szczepienia czy stomatolog. Ojciec dziecka ograniczał się jedynie do wyznaczonych weekendów. To matka zaprowadzała dziecko na wszystkie zajęcia dodatkowe jak język angielski i zajęcia taneczne, ojciec dziecka nie brał udziału w pokazach tanecznych. W ocenie matki dziecka ojciec nie wykonywał posiadanej władzy rodzicielskiej – opieka nad dzieckiem 36 godzin w miesiącu nie stanowi wykonywania władzy rodzicielskiej, chociażby z tego względu, że dziecko więcej czasu spędza miesięcznie w przedszkolu niż z własnym ojcem. Ojciec nigdy nie wziął dziecka na wakacje, ferie czy w trakcie choroby. Ojciec dziecka nigdy nie wniósł do sądu sprawy o uregulowanie i rozszerzenie kontaktów. Cały trud i wychowanie dziecka spoczywało na barkach Wnioskodawczyni. Władzę rodzicielską posiadała Wnioskodawczyni oraz ojciec dziecka, jednakże tylko Wnioskodawczyni z niej korzystała i wykonywała ją w pełni.

Wnioskodawczyni nie zawarła z ojcem dziecka porozumienia dotyczącego sposobu korzystania z ulgi prorodzinnej w roku 2020. O fakcie rozliczenia przez ojca odliczenia dowiedziała się już po złożeniu własnego rozliczenia PIT gdzie odliczyła pełną ulgę. Zrobiła tak, gdyż w ocenie Wnioskodawczyni osoba, która zajmuje się dzieckiem 36 godzin w miesiącu nie powinna posiadać takiego prawa oraz mając na uwadze, że ojciec dziecka w rozliczeniu PIT za rok 2019 nie dokonał ani całkowitego ani częściowego odliczenia.

Dziecko Wnioskodawczyni nie znajduje się w instytucji zapewniającej całodobowe utrzymanie. Dziecko mieszka z matką, gdzie ma zapewniony ciepły kochający dom.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (sformułowane ostatecznie w uzupełnieniu wniosku):

Czy w opisanej sytuacji, za rok 2020, przysługuje Wnioskodawczyni prawo do odliczenia całości ulgi na dziecko przewidzianej w art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawczyni, matce przysługuje prawo do możliwości całkowitego odliczenia ulgi, o której mowa w art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W Jej ocenie posiadanie władzy rodzicielskiej i korzystanie z niej w stopniu nawet nie minimalnym nie stanowi podstawy do uznania, że ojciec dziecka ma prawo do ww. ulgi. Ojciec dziecka w minimalnym stopniu uczestniczy w życiu dziecka, natomiast cały trud wychowawczy, dbanie o dobro dziecka, o jego potrzeby materialne, duchowe spoczywa na matce. Samo utrzymywanie kontaktów z dzieckiem nie świadczy o wykonywaniu władzy rodzicielskiej. Aby móc skorzystać z ulgi podatkowej przysługującej na dziecko zgodnie z art. 27 f ustawy o PIT, rodzic w danym roku podatkowym powinien nie tylko posiadać władzę rodzicielską ale także faktycznie zajmować się dzieckiem. Tak orzekł Wojewódzki Sąd Administracyjny w wyroku wydanym 5 maja 2015 r. o sygn. akt I SA/Gl 609/14. Przepis art. 27 f ust. 4 ustawy o PIT, stanowi, że: „Od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym: 1) wykonywał władzę rodzicielską; 2) pełnił funkcję opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało; 3) sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą.” Brzmienie tego artykułu wskazuje na to, że ulga prorodzinna przysługuje rodzicowi, który faktycznie wykonuje władzę rodzicielską, a nie tylko ją posiada. Taka interpretacja tego przepisu jest konieczna ze względu na całe brzmienie art. 27 f ustawy o PIT. Ulga prorodzinna to ulga, która ma pomóc rodzicom wykonującym władzę rodzicielską w jej wykonywaniu, a nie ulga z tytułu bycia rodzicem. WSA wprost stwierdza, że: „wykonywanie władzy rodzicielskiej to faktyczna piecza nad dzieckiem, a więc wspólne zamieszkiwanie, zapewnienie/zabezpieczenie wszystkich jego potrzeb od tzw. życiowych tj. ubioru, wyżywienia po edukacyjne, rozwojowe i zdrowotne. Oznacza to, że podatnik ma prawo do odliczenia od dochodu ulgi, pod warunkiem jednak, że w danym roku podatkowym wykonywał władzę rodzicielską".

W ocenie matki dziecka ojciec jedynie posiadał władzę rodzicielską, jednak faktycznie z niej nie korzystał.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

W myśl art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r., poz.1228), od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

1. wykonywał władzę rodzicielską;
2. pełnił funkcję opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało;
3. sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą.

Natomiast, zgodnie z art. 27f ust. 2 ww. ustawy, odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do:

1. jednego małoletniego dziecka – kwota 92 zł 67 gr, jeżeli dochody podatnika:
   
   
   
   1. pozostającego przez cały rok podatkowy w związku małżeńskim i jego małżonka, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 112 000 zł,
      
   2. niepozostającego w związku małżeńskim, w tym również przez część roku podatkowego, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 56 000 zł, za wyjątkiem podatnika samotnie wychowującego małoletnie dziecko wymienionego w art. 6 ust. 4, do którego ma zastosowanie kwota dochodu określona w lit. a;
      
      
      
2. dwojga małoletnich dzieci – kwota 92 zł 67 gr na każde dziecko;
   
3. trojga i więcej małoletnich dzieci – kwota:
   
   
   
   1. 92 zł 67 gr odpowiednio na pierwsze i drugie dziecko,
      
   2. 166 zł 67 gr na trzecie dziecko,
      
   3. 225 zł na czwarte i każde kolejne dziecko.
      

Zgodnie z art. 27f ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za dochody, o których mowa w ust. 2 pkt 1, uważa się dochody uzyskane łącznie w danym roku podatkowym, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30b i art. 30c, pomniejszone o kwotę składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a.

Odliczenie, o którym mowa w ust. 2 pkt 2 lub 3, przysługuje podatnikowi określonemu w ust. 1, który co najmniej przez jeden dzień roku podatkowego wykonywał władzę, pełnił funkcję lub sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do więcej niż jednego dziecka (art. 27f ust. 2b ww. ustawy).

W myśl art. 27f ust. 2c ustawy, odliczenie, o którym mowa w ust. 1, nie przysługuje, poczynając od miesiąca kalendarzowego, w którym dziecko:

1. na podstawie orzeczenia sądu zostało umieszczone w instytucji zapewniającej całodobowe utrzymanie w rozumieniu przepisów o świadczeniach rodzinnych,
2. wstąpiło w związek małżeński.

W przypadku, gdy w tym samym miesiącu kalendarzowym w stosunku do dziecka wykonywana jest władza, pełniona funkcja lub sprawowana opieka, o których mowa w ust. 1, każdemu z podatników przysługuje odliczenie w kwocie stanowiącej 1/30 kwoty obliczonej zgodnie z ust. 2 za każdy dzień sprawowania pieczy nad dzieckiem (art. 27 ust. 3 ww. ustawy).

Z przepisu art. 27f ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej.

Na podstawie art. 27f ust. 5 ww. ustawy, odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów – imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

1. odpis aktu urodzenia dziecka;
2. zaświadczenie sądu rodzinnego o ustaleniu opiekuna prawnego dziecka;
3. odpis orzeczenia sądu o ustaleniu rodziny zastępczej lub umowę zawartą między rodziną zastępczą a starostą;
4. zaświadczenie o uczęszczaniu pełnoletniego dziecka do szkoły.

Zgodnie z art. 27f ust. 7 ww. ustawy, przepisy art. 6 ust. 8 i 9 stosuje się odpowiednio do dzieci, o których mowa w ust. 1 i 6.

W myśl art. 6 ust. 8 ww. ustawy, sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4, nie ma zastosowania w sytuacji, gdy chociażby do jednego z małżonków, osoby samotnie wychowującej dzieci lub do jej dziecka mają zastosowanie przepisy art. 30c, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym lub ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

Zgodnie z art. 6 ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zasada określona w ust. 8 nie dotyczy osób, o których mowa w art. 1 pkt 2 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, niekorzystających jednocześnie z opodatkowania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub z działów specjalnych produkcji rolnej na zasadach określonych w art. 30c, w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym, w ustawie z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym albo w ustawie z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

Zgodnie z przepisami ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. – Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2020 r., poz. 1359), dziecko pozostaje aż do pełnoletności pod władzą rodzicielską (art. 92 ww. Kodeksu). Władza rodzicielska, co do zasady, przysługuje obojgu rodzicom (art. 93 § 1 ww. Kodeksu). Obejmuje ona w szczególności obowiązek i prawo rodziców do wykonywania pieczy nad osobą i majątkiem dziecka oraz do wychowania dziecka (art. 95 ww. Kodeksu). W myśl art. 96 § 1 ww. Kodeksu rodzice wychowują dziecko pozostające pod ich władzą rodzicielską i kierują nim. Obowiązani są troszczyć się o fizyczny i duchowy rozwój dziecka i przygotować je należycie do pracy dla dobra społeczeństwa odpowiednio do jego uzdolnień. Jeżeli władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom, każde z nich jest obowiązane i uprawnione do jej wykonywania (art. 97 § 1 ww. Kodeksu).

Natomiast, jeżeli wymaga tego dobro dziecka, sąd opiekuńczy może zmienić orzeczenie o władzy rodzicielskiej i sposobie jej wykonywania zawarte w wyroku orzekającym rozwód, separację bądź unieważnienie małżeństwa, albo ustalającym pochodzenie dziecka (art. 106 ww. Kodeksu). Zgodnie zaś z treścią art. 107 § 1 ww. Kodeksu, jeżeli władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom żyjącym w rozłączeniu, sąd opiekuńczy może ze względu na dobro dziecka określić sposób jej wykonywania i utrzymywania kontaktów z dzieckiem. Sąd pozostawia władzę rodzicielską obojgu rodzicom, jeżeli przedstawili zgodne z dobrem dziecka pisemne porozumienie o sposobie wykonywania władzy rodzicielskiej i utrzymywaniu kontaktów z dzieckiem. Rodzeństwo powinno wychowywać się wspólnie, chyba że dobro dziecka wymaga innego rozstrzygnięcia. W braku porozumienia, o którym mowa w § 1, sąd, uwzględniając prawo dziecka do wychowania przez oboje rodziców, rozstrzyga o sposobie wspólnego wykonywania władzy rodzicielskiej i utrzymywaniu kontaktów z dzieckiem. Sąd może powierzyć wykonywanie władzy rodzicielskiej jednemu z rodziców, ograniczając władzę rodzicielską drugiego do określonych obowiązków i uprawnień w stosunku do osoby dziecka, jeżeli dobro dziecka za tym przemawia (art. 107 § 2 ww. Kodeksu).

Warunkiem niezbędnym do zastosowania ulgi na dzieci w stosunku do małoletniego dziecka jest wykonywanie władzy rodzicielskiej (a nie samo jej posiadanie). Nie można utożsamiać pojęcia „wykonywanie władzy rodzicielskiej” z pojęciem „przysługiwanie władzy rodzicielskiej”. Należy mieć na uwadze, że do nabycia prawa do odliczenia ulgi prorodzinnej konieczne jest zarówno posiadanie przez rodzica władzy rodzicielskiej nad małoletnim dzieckiem, jak i jej faktyczne wykonywanie w danym roku podatkowym. Należy przy tym odróżnić treść władzy rodzicielskiej od jej wykonywania, gdyż samo posiadanie władzy rodzicielskiej nie oznacza jej wykonywania.

Władza rodzicielska obejmuje w szczególności obowiązek i prawo rodziców do wykonywania pieczy nad osobą i majątkiem dziecka oraz do wychowania dziecka. Przy czym przez wychowywanie należy rozumieć zapewnianie stałej opieki, prowadzącej do uzyskania pełnego rozwoju fizycznego i psychicznego. Chodzi zatem o aktywne uczestniczenie w wychowywaniu dziecka i realny wpływ na rozwój jego osobowości. Realizacja prawa wykonywania władzy rodzicielskiej może następować przykładowo poprzez osobiste kontakty z nauczycielami, interesowanie się stanem zdrowia dziecka i pomoc w jego leczeniu, zapewnianie wsparcia w nauce, interesowanie się sposobem spędzania wolnego czasu.

W konsekwencji, wykonywanie obowiązku alimentacyjnego, czyli fakt płacenia alimentów na dzieci, nie jest rozstrzygający dla uznania, że rodzic wykonuje władzę rodzicielską. Obowiązek alimentacyjny jest bowiem niezależny od władzy rodzicielskiej, a więc spoczywa także na rodzicach, którzy zostali pozbawieni tej władzy.

Powyższe potwierdza Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 27 lipca 2016 r., sygn. akt. II FSK 2378/15, stwierdzając; „(…) dla nabycia prawa do odliczenia ulgi prorodzinnej, konieczne jest łączne spełnienie dwóch przesłanek, to jest posiadanie władzy rodzicielskiej (nawet ograniczonej na podstawie wyroku sądowego) i jej faktyczne wykonywanie w danym roku podatkowym. Czym innym jest bowiem posiadanie władzy a czym innym jej wykonywanie, a to oznacza, że utożsamianie ich na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie znajduje uzasadnienia. W celu nabycia prawa do przedmiotowej ulgi podatnik powinien wykazać zatem, że w danym roku podatkowym wykonywał, a nie tylko posiadał władzę rodzicielską (…).”

Zatem, o wykonywaniu władzy rodzicielskiej nie świadczy tylko sam fakt jej posiadania, czy spełniania obowiązku alimentacyjnego, ani sporadyczne kontakty z dzieckiem. Wykonywanie władzy rodzicielskiej polega na sprawowaniu faktycznej pieczy nad małoletnim dzieckiem w sposób zapewniający jego prawidłowy rozwój, a w szczególności podejmowanie przez rodzica (rodziców) obowiązków w zakresie zaspokojenia potrzeb fizycznych, edukacyjnych i duchowych dziecka. Wykonywanie władzy rodzicielskiej należy zatem odnieść do konkretnych okoliczności faktycznych, w oparciu o zachowania i konkretną aktywność rodziców wobec dziecka.

Z przytoczonych regulacji wynika, że wysokość odliczenia z tytułu ulgi na dzieci, o której mowa w art. 27f ustawy, została określona na dziecko, przy czym rodzicom dziecka ustawodawca przyznał jeden wspólny limit. Jeżeli zatem w stosunku do danego dziecka obojgu rodzicom przysługuje władza rodzicielska i władza ta jest wykonywana przez oboje rodziców, to każdy z rodziców ma prawo do odliczenia, w granicach przysługującej kwoty ulgi. Powyższe oznacza, że suma miesięcznych odliczeń dokonanych przez oboje rodziców względem tego samego dziecka nie może przekroczyć kwoty obliczonej zgodnie z art. 27f ust. 2 ww. ustawy. Co istotne, kwotę tę rodzice dziecka mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej, z tym że, biorąc pod uwagę umiejscowienie w przepisach ustawy sformułowania „lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej”, tj. po wyrazach „kwotę tę rodzice dziecka mogą odliczyć od podatku w częściach równych”, należy przyjąć, że podstawową formą podziału przysługującego odliczenia pomiędzy rodziców – z których każdy ma prawo do zastosowania ulgi – jest podział tej kwoty w częściach równych. Tym samym, możliwość skonsumowania kwoty ulgi przez rodziców dziecka w inny sposób niż w proporcji pół na pół, należy traktować w kategorii przywileju (wyjątku od generalnej zasady) wymagającego zgody obojga rodziców.

Dotyczy to zarówno rodziców pozostających w związku małżeńskim lub partnerskim, jak i rodziców rozwiedzionych, czy będących w separacji.

Podkreślić należy, że korzystanie z każdej preferencji podatkowej, w tym ulgi przewidzianej w art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uzależnione jest od spełnienia wszystkich ustawowych przesłanek wymaganych do jej zastosowania.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego oraz jego uzupełnienia wynika, że córka Wnioskodawczyni pochodzi z nieformalnego związku, który zakończył się w 2017 r. Od tego czasu matka wychowuje dziecko sama. W okresie, którego dotyczy wniosek ojciec dziecka posiadał pełnię władzy rodzicielskiej, jednakże z niej nie korzystał. Ograniczał się jedynie do terminowej płatności zasądzonych alimentów oraz spotkań z dzieckiem co drugi weekend – w soboty i niedziele w godzinach 9:00-17:00. Cały trud wychowania spoczywał na matce. To matka korzystała ze zwolnienia na dziecko zarówno w trakcie choroby, jak i pandemii. Odprowadzała i zabierała z przedszkola. Uczestniczyła w zebraniach w przedszkolu, ponosiła wszystkie opłaty związane z wychowaniem dziecka (przedszkole, odzież, jedzenie, urodziny kolegów i koleżanek itp.). To matka towarzyszyła dziecku podczas wizyt lekarskich, odprowadzała dziecko na wszystkie zajęcia dodatkowe, jak język angielski i zajęcia taneczne. Ojciec dziecka ograniczał się jedynie do wyznaczonych weekendów, nigdy nie zabrał dziecka na wakacje, ferie czy w trakcie choroby. Ojciec dziecka nigdy nie wniósł do sądu sprawy o uregulowanie i rozszerzenie kontaktów. Cały trud wychowania dziecka spoczywał na barkach Wnioskodawczyni. Władzę rodzicielską posiadała Wnioskodawczyni oraz ojciec dziecka, jednakże tylko Wnioskodawczyni z niej korzystała i wykonywała ją w pełni.

W uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawczyni wskazała, że w 2020 r. uzyskała dochód w wysokości: 51 061,91 zł. Dochody pozyskiwane były ze stosunku pracy na czas nieokreślony oraz z nierejestrowanej działalności gospodarczej. Dochody opodatkowane były wg skali 1 progu podatkowego (17%). Do Wnioskodawczyni jak i dziecka nie miały zastosowania przepisy art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym lub ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych. W okresie, którego dotyczy wniosek Wnioskodawczyni była stanu wolnego (panna). W 2020 r. była osobą samotnie wychowującą dziecko. Wnioskodawczyni mieszka w K. sama. Jej rodzice mieszkają w miejscowości oddalonej o ok. 97 km. Ojciec dziecka zamieszkuje w miejscowości oddalonej o ok. 37 km. Wnioskodawczyni nie zawarła z ojcem dziecka porozumienia dotyczącego sposobu korzystania z ulgi prorodzinnej w roku 2020. O fakcie rozliczenia przez ojca odliczenia dowiedziała się już po złożeniu własnego rozliczenia PIT gdzie odliczyła pełną ulgę. Dziecko Wnioskodawczyni nie znajduje się w instytucji zapewniającej całodobowe utrzymanie.

Z okoliczności opisanych we wniosku wynika, że w stosunku do dziecka tylko Wnioskodawczyni wykonywała władzę rodzicielską, sprawując nad nim faktyczną i samodzielną pieczę w sposób zapewniający mu prawidłowy rozwój, jednocześnie mieszkając z nim.

Z opisu sprawy jednoznacznie wynika, że ojciec dziecka nie uczestniczył w wychowaniu dziecka i opiece na co dzień, nie ingerował w sprawy codzienne.

Biorąc zatem pod uwagę okoliczności przedstawione we wniosku, w szczególności fakt, że ojciec małoletniego dziecka nie wykonuje względem niego władzy rodzicielskiej – nie sprawuje faktycznej pieczy nad dzieckiem, nie zajmuje się wychowywaniem dziecka, nie troszczy się o jego fizyczny i duchowy rozwój, nie uczestniczy w podejmowaniu istotnych decyzji dotyczących zdrowia i rozwoju oraz wychowywania dziecka, nie zabezpiecza jego potrzeb od bytowych po edukacyjne, zdrowotne, emocjonalne uznać należy, że w stosunku do małoletniego dziecka tylko Wnioskodawczyni wykonuje władzę rodzicielską. Samo płacenie przez ojca alimentów na małoletnie dziecko i sporadyczne z nim kontakty nie jest bowiem wystarczające dla przyjęcia, że wykonywał on władzę rodzicielską w rozumieniu art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, pomimo jej posiadania.

W przypadku, gdy władza rodzicielska przysługuje formalnie obojgu rodzicom, a tylko jeden z rodziców faktycznie ją wykonuje, to z odliczenia całości kwoty ulgi, o której mowa w art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, może skorzystać tylko ten rodzic. Samo dysponowanie prawem wykonywania władzy rodzicielskiej nie jest bowiem wystarczające do skorzystania z ulgi na dzieci. Jeżeli rodzic dziecka pomimo posiadania praw rodzicielskich nie zajmuje się dzieckiem, a jego kontakty z dzieckiem są sporadyczne, należy uznać, że nie wykonuje władzy rodzicielskiej i w związku z tym nie ma prawa do ulgi.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy prawa oraz przedstawiony stan faktyczny stwierdzić należy, że w 2020 r. główny ciężar związany z wykonywaniem władzy rodzicielskiej w stosunku do małoletniego dziecka spoczywał na Wnioskodawczyni, która wykonywała władzę rodzicielską bez udziału drugiego rodzica. Zatem, przysługuje Jej prawo do odliczenia ulgi z tytułu wychowywania dziecka w pełnej wysokości. W związku z tym za 2020 rok Wnioskodawczyni przysługuje wyłączne prawo (po spełnieniu wszystkich przesłanek wymaganych do jej zastosowania) do dokonania odliczeń w ramach ulgi prorodzinnej wnikającej z art. 27f ust. 1 ww. ustawy tj. w wysokości 100% kwoty ustalonej zgodnie z art. 27f ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawczyni w odniesieniu do przedstawionego stanu faktycznego należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Końcowo należy wskazać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. Pełna weryfikacja prawidłowości stanowiska wnioskodawcy może być dokonana jedynie w toku ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy Ordynacja podatkowa.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.