Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-1.4010.129.2021.3.AT
z 14 lipca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 1325 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 17 marca 2021 r. (data wpływu 23 marca 2021 r.) uzupełnionym 8 lipca 2021 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kwalifikacji do kosztów uzyskania przychodów opłacanych składek ubezpieczeniowych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 marca 2021 r. wpłynął do Organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie kwalifikacji do kosztów uzyskania przychodów opłacanych składek ubezpieczeniowych.

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 17 czerwca 2021 r. Znak: 0111-KDIB2-1.4010.118.2021.1.AT, 0114-KDIP3-2.4011.328.2021.3.JM, 0111-KDIB2-2.4014.79.2021.3.PB, wezwano Wnioskodawcę do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 8 lipca 2021 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca – Sp. z o.o. zamierza wykupić pracownikom polisy X w umowie ubezpieczenia ubezpieczający to (pracodawca) ubezpieczony to (pracownik); (dalej: umowa podstawowa, MIX) to indywidualne ubezpieczenie na życie i dożycie ze składką regularną, dedykowane osobom zainteresowanym regularnym oszczędzaniem. Celem umowy jest objęcie ubezpieczonego ubezpieczeniem na życie i dożycie, aby w przypadku jego śmierci zapewnić bezpieczeństwo finansowe wskazanych uprawnionych. Celem dodatkowego ubezpieczenia na życie z funduszem kapitałowym (dalej: umowa dodatkowa, ULR) jest udzielenie ubezpieczonej osobie ochrony oraz umożliwienie regularnego gromadzenia środków na rachunku polisy. Ubezpieczenie umożliwia realizowanie celu inwestycyjnego poprzez inwestowanie kapitału wpłaconego w postaci składki inwestycyjnej (po pobraniu opłat) i składki dodatkowej w UFK Portfelowe.

W tym celu Firma (pracodawca) będzie wpłacać regularnie składki ubezpieczeniowe, które z dniem zapłacenia stają się aktywami Towarzystwa. Każda ze składek dzieli się na część z umowy (dalej: umowa podstawowa, MIX) to indywidualne ubezpieczenie na życie i dożycie należące do grup ubezpieczenia 1 działu I oraz umowy dodatkowej należącej do grup 3 działu I według postanowień załącznika do ustawy o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej z dnia 11 września 2015 r. Składka ubezpieczeniowa jest podzielona po równo po 50% na część podstawową oraz dodatkową.

Każdy ubezpieczony pracownik będzie miał jednostki uczestnictwa zapisywane na wyodrębnionym dla każdego z ubezpieczonych indywidualnych rachunkach. Do czasu dokonania cesji praw albo obowiązków z umowy ubezpieczenia przez ubezpieczającego na ubezpieczonego, prawa do jednostek uczestnictwa ubezpieczeniowych funduszy kapitałowych przysługują ubezpieczającemu. W drodze umowy cesji ubezpieczający przenoszą na ubezpieczonych prawa do środków zgromadzonych na indywidualnych rachunkach.

Przez pierwszych 10 lat obowiązywania umowy ubezpieczenia Towarzystwo, w razie dokonania częściowego albo całkowitego wykupu z indywidualnego rachunku pobiera opłaty za wykup. Stawka opłaty jest ustalana procentowo i zmniejsza się w miarę upływu okresu obowiązywania umowy ubezpieczenia, aż do całkowitego jej zniesienia po 10 roku. Okres opłacania składek nie może być krótszy niż 5 lat. Umowa cesji przeniesienia praw z umowy ubezpieczenia, zostanie zawarta w formie umowy sprzedaży ubezpieczający (pracodawca) ubezpieczony (pracownik).

Związek przyczynowo skutkowy pomiędzy kosztami poniesionymi przez spółkę na umowę ubezpieczenia o której mowa we wniosku, a osiągnięciem przez spółkę przychodu, jest taki że bez wykwalifikowanej kadry pracowników nie ma przychodów spółki.

Koszt musi być poniesiony w celu utrzymania pracowników na stanowiskach pracy tym samym spółka zachowuje dochód i zabezpiecza jego źródła.

Wydatki na polisę zostaną poniesione z zasobów podatnika i zostaną przekazane pracownikowi na drodze cesji W myśl art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 09 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t.j Dz. U. z 2007 r Nr 68, poz. 450) podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają Umowa sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych.

W uzupełnieniu wniosku, ujętym w piśmie z 2 lipca 2021 r. Wnioskodawca wskazał m.in., że:

Pytanie oznaczone w wezwaniu A.1.: Czy wypłaty z umowy ubezpieczeniowej z konta dodatkowego (części inwestycyjnej polisy) będzie mógł dokonywać na swoją rzecz również Wnioskodawca/pracodawca, tj. czy on także będzie podmiotem uprawnionym – beneficjentem tych środków?

Beneficjentem środków zgromadzonych na rachunku umowy dodatkowej jest ubezpieczony lub osoby uprawnione czyli osoby uposażone po śmierci ubezpieczonego. Jeżeli zawierasz Umowę na rachunek osoby trzeciej, dodatkowym warunkiem jest wyrażenie zgody przez Ubezpieczonego na objęcie go ochroną ubezpieczeniową.

Pytanie oznaczone w wezwaniu A.2.: Czy umowa ubezpieczenia w okresie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym zostanie zawarta lub odnowiona, będzie wykluczała:

1. wypłatę kwoty stanowiącej wartość odstąpienia od umowy?
2. możliwość zaciągania zobowiązań pod zastaw praw wynikających z umowy?
3. wypłatę z tytułu dożycia wieku oznaczonego w umowie?
   
   

Tak, wyklucza co wynika z paragrafu § 23 Ogólnych Warunków Ubezpieczeń X

§ 23, Jakie dodatkowe regulacje dotyczą Ciebie, jeżeli jesteś pracodawcą Ubezpieczonego? Jeżeli jesteś pracodawcą Ubezpieczonego i zaznaczysz we wniosku o zawarcie Umowy wybór opcji dotyczącej zaliczania Składek Regularnych w koszty uzyskania przychodu, wyrażasz zgodę na następujące dodatkowe postanowienia Umowy:

1) wypłata środków z tytułu wygaśnięcia Umowy na skutek jej wypowiedzenia może być dokonana nie wcześniej niż po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym Umowa została zawarta;

2) uprawnionym do otrzymania Świadczenia Ubezpieczeniowego nie możesz być Ty jako Ubezpieczający;

3) Umowa w okresie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym została zawarta, wyklucza:

1. wypłatę kwoty stanowiącej wartość odstąpienia od Umowy;
2. możliwość zaciągania zobowiązań pod zastaw praw wynikających z Umowy;
3. wypłatę z tytułu dożycia wieku oznaczonego w Umowie.
   
   

Pytanie oznaczone w wezwaniu A.3.: Czy umowa ubezpieczenia miała charakter indywidualny zawierana oddzielnie dla poszczególnego ubezpieczonego, czy też grupowy dla wszystkich pracowników?

Tak, umowa ma charakter indywidualny. Polisa X to indywidualne ubezpieczenie na życie i dożycie ze składka regularną

Pytanie oznaczone w wezwaniu A.4.: Pomiędzy kim zostanie zawarta umowa cesji praw i obowiązków z umowy ubezpieczenia? Kto oprócz Wnioskodawcy będzie przenosił w drodze umowy cesji na ubezpieczonych prawa do środków zgromadzonych na indywidualnych rachunkach? Z opisu sprawy wynika bowiem, że ubezpieczający to pracodawca (Wnioskodawca). Podczas gdy w dalszej części opisu zdarzenia przyszłego wskazano, że W drodze umowy cesji ubezpieczający przenoszą na ubezpieczonych prawa do środków zgromadzonych na indywidualnych rachunkach. Dlatego też wyjaśnienia wymaga kto oprócz Wnioskodawcy będzie przenosił w drodze umowy cesji na ubezpieczonych prawa do środków zgromadzonych na indywidualnych rachunkach.

W paragrafie § 1 polisy X czytamy, że Ubezpieczający to

17) Ubezpieczający, Ty - pełnoletnia osoba fizyczna, która nie ukończyła 70. roku życia, osoba prawna albo inna jednostka organizacyjna, której ustawa przyznaje zdolność prawną, a która zawarła z nami Umowę.

Czyli oznacza to, że Wnioskodawca jest Ubezpieczającym. Umowa cesji zostanie zawarta pomiędzy spółką jako ubezpieczającym wnioskodawcą a pracownikiem jako ubezpieczonym.

Definicja Ubezpieczający nie oznacza, że jest to wiele osób i że występują jakieś inne osoby na drodze cesji Ubezpieczający to jedna osoba fizyczna lub np. jedna osoba prawna.

Pytanie oznaczone w wezwaniu A.5.: Czy wydatki, które Wnioskodawca zamierza zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów spełniają następujące warunki:

1. zostały poniesione przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku zostaną pokryte z zasobów majątkowych podatnika?
2. są definitywne (rzeczywiste), tj. wartość poniesionych wydatków nie została/nie zostanie podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona?
3. pozostają w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą?
4. poniesione zostały w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub mogą mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów?
5. zostały właściwie udokumentowane?
   
   

Wydatki zostaną poniesione z zasobów majątkowych spółki.

Wydatki są definitywne i wartość środków nie zostanie zwrócona spółce czyli Wnioskodawcy
= Ubezpieczający.

Wydatki pozostają w związku z prowadzona działalnością i zostaną poniesione w celu zabezpieczenia przychodu firmy, bo pracownicy mają bezpośredni wpływ na wielkość osiągniętych przychodów więc będą poniesione w celu uzyskania bądź zachowania przychodu.

Wydatki będą właściwie udokumentowane.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie:

Czy pomimo tego, że do czasu cesji praw z umowy ubezpieczenia wszelkie prawa do jednostek uczestnictwa ubezpieczeniowych funduszy kapitałowych przysługują ubezpieczającemu, może on na bieżąco, w miarę wpłacania kolejnych składek ubezpieczeniowych, zaliczyć wpłacane składki w pełnej wysokości w koszty uzyskania przychodu, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 59 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, czy też takiego zaliczenia może dokonać dopiero po scedowaniu praw do środków?

(pytanie oznaczone we wniosku Nr 1)

Zdaniem Wnioskodawcy, nie ma wątpliwości co do możliwości zaliczenia w koszty uzyskania przychodu części ochronnej składki. Co do części inwestycyjnej, Pracodawca stoi na stanowisku, że ubezpieczający, przy spełnieniu warunków wskazanych w ustawie, może ją zaliczyć w koszty uzyskania przychodu, jednak dodatkowo powinien w formalny sposób zobowiązać się do dokonania w przyszłości cesji z umowy ubezpieczenia na ubezpieczonego, a zatem zagwarantować, że nie zrealizuje na własną rzecz prawa do wykupu środków zgromadzonych na indywidualnym rachunku ubezpieczonego w postaci jednostek uczestnictwa ubezpieczeniowych funduszy kapitałowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Ocena prawna przedstawionego przez Spółkę zagadnienia wymaga odniesienia się do definicji kosztów uzyskania przychodów, zawartej w art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 1406 ze zm.; dalej jako: „ustawa o CIT”). Zgodnie z tym przepisem, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Zatem, aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym kosztem a przychodem musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy. Chodzi tu o związek tego typu, że poniesienie kosztu ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu. Przez koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami należy rozumieć te koszty, których poniesienie wpływa bezpośrednio na uzyskanie przychodu z danego źródła. Są to więc wszelkie koszty, których poniesienie jest niezbędne, aby określone źródło przychodów przyniosło konkretne przychody. Aby uznać dany wydatek za koszt uzyskania przychodów nie jest konieczne w każdym przypadku wykazanie między nim a przychodem bezpośredniego związku. Należy zaznaczyć, że kosztami uzyskania przychodów są wszystkie wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów, w tym również w celu zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości. Wobec powyższego, kosztami będą również koszty pośrednie związane z uzyskiwanymi przychodami, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Kosztem uzyskania przychodów będzie zatem taki koszt, który spełnia łącznie następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Należy przy tym zauważyć, że definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach, należy zaś zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Podatnik oceniając związek wydatku z prowadzoną działalnością gospodarczą winien zakładać, że dany koszt może obiektywnie przyczynić się do osiągnięcia przychodu. Ponadto, należy mieć na względzie, że podatnik uznając wydatek za koszt uzyskania przychodu odnosi ewidentne korzyści albowiem o ten koszt zmniejsza podstawę opodatkowania. Na nim więc spoczywa ciężar udowodnienia, że określony wydatek jest kosztem uzyskania przychodu.

Uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest możliwe tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, że jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony. Podatnik zobowiązany jest więc wykazać nie tylko fakt poniesienia danego wydatku, ale także jego celowość i racjonalność. Przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodów, nie można uznać za koszt wydatków, których charakter budzi wątpliwości.

W tym miejscu należy zauważyć, że ustawodawca nie definiuje, co należy rozumieć pod pojęciami: „w celu” osiągnięcia przychodu, jak i „zachowanie” lub „zabezpieczenie” źródła przychodów.

Zgodnie z definicjami zawartymi w Słowniku języka polskiego PWN, pojęcie:

1. „celowość” oznacza: „przydatność do jakichś potrzeb”, „świadome zmierzanie do celu”, „taki przebieg zjawisk, zdarzeń, działań ludzkich, jakby w swym rozwoju zmierzały one do określonego celu”,
2. „zabezpieczyć” oznacza: „zapewnienie ochrony przed czymś niebezpiecznym lub szkodliwym”, „uczynienie bezpiecznym”, „zapewnienie utrzymania czegoś w dotychczasowym stanie”, „zapewnienie komuś środków do życia”, „zapewnienie zaspokojenia roszczenia lub wykonanie kary”, natomiast
3. „zachować” oznacza: „pozostać w posiadaniu czegoś”, „dochować coś w niezmienionym stanie mimo upływu czasu lub niesprzyjających okoliczności”, „uchronić przed zapomnieniem”.
   
   

Można więc przyjąć, że koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów to takie koszty, które są poniesione w trakcie dążenia do uzyskania przychodów. Określony cel musi być widoczny w momencie ponoszenia kosztu. Ponadto, poniesione koszty winny omawiany cel realizować lub co najmniej zakładać jego realność. Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to takie koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu występowały w nienaruszonym stanie oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast jako zabezpieczenie źródła przychodów powinno się przyjmować koszty poniesione na ochronienie istniejącego źródła przychodów, w taki sposób, aby to źródło funkcjonowało w bezpieczny sposób.

Podsumowując, wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu zaistnieje związek przyczynowy i koszt nie będzie objęty dyspozycją art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

W tym miejscu należy zauważyć, że kosztami podatkowymi – co do zasady – są tzw. koszty pracownicze. Koszty te obejmują nie tylko wynagrodzenia zasadnicze, wszelkiego rodzaju nagrody, premie, ale i diety, inne należności za czas podróży służbowej, wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych pracowników, świadczenia medyczne oraz inne wydatki na rzecz pracowników, pod warunkiem spełnienia przesłanki wynikającej z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego oraz jego uzupełnienia wynika, że Wnioskodawca – Sp. z o.o. zamierza wykupić pracownikom polisy X w umowie ubezpieczenia ubezpieczający to (pracodawca) ubezpieczony to (pracownik); (dalej: umowa podstawowa, MIX) to indywidualne ubezpieczenie na życie i dożycie ze składką regularną, dedykowane osobom zainteresowanym regularnym oszczędzaniem. Celem umowy jest objęcie ubezpieczonego ubezpieczeniem na życie i dożycie, aby w przypadku jego śmierci zapewnić bezpieczeństwo finansowe wskazanych uprawnionych. Celem dodatkowego ubezpieczenia na życie z funduszem kapitałowym (dalej: umowa dodatkowa, ULR) jest udzielenie ubezpieczonej osobie ochrony oraz umożliwienie regularnego gromadzenia środków na rachunku polisy. Ubezpieczenie umożliwia realizowanie celu inwestycyjnego poprzez inwestowanie kapitału wpłaconego w postaci składki inwestycyjnej (po pobraniu opłat) i składki dodatkowej w UFK Portfelowe.

W tym celu Firma (pracodawca) będzie wpłacać regularnie składki ubezpieczeniowe, które z dniem zapłacenia stają się aktywami Towarzystwa. Każda ze składek dzieli się na część z umowy (dalej: umowa podstawowa, MIX) to indywidualne ubezpieczenie na życie i dożycie należące do grup ubezpieczenia 1 działu I oraz umowy dodatkowej należącej do grup 3 działu I według postanowień załącznika do ustawy o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej z dnia 11 września 2015 r. Składka ubezpieczeniowa jest podzielona po równo po 50% na część podstawową oraz dodatkową.

Każdy ubezpieczony pracownik będzie miał jednostki uczestnictwa zapisywane na wyodrębnionym dla każdego z ubezpieczonych indywidualnych rachunkach. Do czasu dokonania cesji praw albo obowiązków z umowy ubezpieczenia przez ubezpieczającego na ubezpieczonego, prawa do jednostek uczestnictwa ubezpieczeniowych funduszy kapitałowych przysługują ubezpieczającemu. W drodze umowy cesji ubezpieczający przenoszą na ubezpieczonych prawa do środków zgromadzonych na indywidualnych rachunkach.

Przez pierwszych 10 lat obowiązywania umowy ubezpieczenia Towarzystwo, w razie dokonania częściowego albo całkowitego wykupu z indywidualnego rachunku pobiera opłaty za wykup. Stawka opłaty jest ustalana procentowo i zmniejsza się w miarę upływu okresu obowiązywania umowy ubezpieczenia, aż do całkowitego jej zniesienia po 10 roku. Okres opłacania składek nie może być krótszy niż 5 lat. Umowa cesji przeniesienia praw z umowy ubezpieczenia, zostanie zawarta w formie umowy sprzedaży ubezpieczający (pracodawca) ubezpieczony (pracownik).

Związek przyczynowo skutkowy pomiędzy kosztami poniesionymi przez spółkę na umowę ubezpieczenia o której mowa we wniosku, a osiągnięciem przez spółkę przychodu, jest taki że bez wykwalifikowanej kadry pracowników nie ma przychodów spółki.

Koszt musi być poniesiony w celu utrzymania pracowników na stanowiskach pracy tym samym spółka zachowuje dochód i zabezpiecza jego źródła.

Wydatki na polisę zostaną poniesione z zasobów podatnika i zostaną przekazane pracownikowi na drodze cesji W myśl art. 1 ust. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają Umowa sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych.

Beneficjentem środków zgromadzonych na rachunku umowy dodatkowej jest ubezpieczony lub osoby uprawnione czyli osoby uposażone po śmierci ubezpieczonego.

Umowa ubezpieczenia w okresie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym została zawarta, wyklucza:

1. wypłatę kwoty stanowiącej wartość odstąpienia od Umowy;
2. możliwość zaciągania zobowiązań pod zastaw praw wynikających z Umowy;
3. wypłatę z tytułu dożycia wieku oznaczonego w Umowie.
   
   

Umowa ubezpieczenia ma charakter indywidualny, Polisa X to indywidualne ubezpieczenie na życie i dożycie ze składka regularną.

Wnioskodawca jest Ubezpieczającym. Umowa cesji zostanie zawarta pomiędzy spółką jako ubezpieczającym wnioskodawcą a pracownikiem jako ubezpieczonym.

Nie występują inne osoby na drodze cesji Ubezpieczający to jedna osoba fizyczna lub np. jedna osoba prawna.

Wydatki, które Wnioskodawca zamierza zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów zostaną poniesione z zasobów majątkowych spółki. Wydatki są definitywne i wartość środków nie zostanie zwrócona spółce czyli Wnioskodawcy = Ubezpieczający. Wydatki pozostają w związku z prowadzona działalnością i zostaną poniesione w celu zabezpieczenia przychodu firmy, bo pracownicy mają bezpośredni wpływ na wielkość osiągniętych przychodów więc będą poniesione w celu uzyskania bądź zachowania przychodu. Wydatki będą właściwie udokumentowane.

Mając na uwadze ww. okoliczności, pracodawca - Spółka może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki na rzecz pracowników, które pozostają w związku z prowadzoną przez nią działalnością gospodarczą i z uzyskiwanymi przez nią przychodami. Jednocześnie zaznaczyć należy, że wydatki te nie mogą znajdować się w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT – w szczególności należy mieć na uwadze wyłączenie wynikające z art. 16 ust. 1 pkt 59 ww. ustawy.

Zgodnie z tym przepisem, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów składek opłaconych przez pracodawcę z tytułu zawartych lub odnowionych umów ubezpieczenia na rzecz pracowników, z wyjątkiem umów dotyczących ryzyka, o którym mowa w dziale I w grupach 1, 3 i 5 oraz w dziale II w grupach 1 i 2 załącznika do ustawy z dnia 11 września 2015 r. o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej, jeżeli uprawnionym do otrzymania świadczenia nie jest pracodawca i umowa ubezpieczenia w okresie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym ją zawarto lub odnowiono, wyklucza:

1. wypłatę kwoty stanowiącej wartość odstąpienia od umowy,
2. możliwość zaciągania zobowiązań pod zastaw praw wynikających z umowy,
3. wypłatę z tytułu dożycia wieku oznaczonego w umowie.
   
   

Z powyższego wynika, że kosztem uzyskania przychodów mogą być opłacone przez pracodawcę składki ubezpieczeniowe na rzecz pracowników, które są wymienione w załączniku do ustawy o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej, tj.:

1. ubezpieczenia na życie (dział I, grupa 1),
2. ubezpieczenia na życie, jeżeli są związane z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym, a także ubezpieczenia na życie, w których świadczenie zakładu ubezpieczeń jest ustalane w oparciu o określone indeksy lub inne wartości bazowe (dział I, grupa 3),
3. ubezpieczenia wypadkowe i chorobowe, jeżeli są uzupełnieniem ubezpieczeń wymienionych w grupach 1-4 (dział I, grupa 5),
4. ubezpieczenia wypadku, w tym wypadku przy pracy i choroby zawodowej (dział II, grupa 1),
5. ubezpieczenia choroby (dział II, grupa 2).
   
   

Nie będą natomiast kosztem uzyskania przychodów składki płacone z tytułu umów ubezpieczenia innych, niż wymienione powyżej.

Możliwość zaliczenia przez pracodawcę do kosztów uzyskania przychodów ponoszonych przez niego wydatków dotyczących składek w związku z zawartymi umowami ubezpieczenia, ustawodawca uzależnił od jednoczesnego spełnienia wszystkich przesłanek wskazanych w cytowanym powyżej art. 16 ust. 1 pkt 59 ustawy o CIT. Pierwsza wskazuje grupy umów ubezpieczenia, druga dotyczy uprawnionego do otrzymania świadczenia, którym nie może być pracodawca, natomiast według trzeciej – umowa ubezpieczenia w okresie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym ją zawarto lub odnowiono winna wykluczać wypłatę kwoty stanowiącej wartość odstąpienia od umowy, możliwość zaciągania zobowiązań pod zastaw praw wynikających z umowy, wypłatę z tytułu dożycia wieku oznaczonego w umowie. Niespełnienie tych przesłanek lub zmiana okoliczności faktycznych, w wyniku której przynajmniej jedna z nich przestaje być spełniona, skutkuje brakiem możliwości zaliczenia przedmiotowych składek do kosztów uzyskania przychodów.

W niniejszej sprawie Spółka wskazała, że będzie wpłacać regularnie składki ubezpieczeniowe, które z dniem zapłacenia stają się aktywami Towarzystwa. Każda ze składek dzieli się na część z umowy (dalej: umowa podstawowa, MIX) to indywidualne ubezpieczenie na życie i dożycie należące do grup ubezpieczenia 1 działu I oraz umowy dodatkowej należącej do grup 3 działu I według postanowień załącznika do ustawy o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej z dnia 11 września 2015 r., a więc należy ona do umów dotyczących ryzyka grup 1, 3 i 5 działu I wymienionych w załączniku do ustawy z dnia 11 września 2015 r. o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej. Składka ubezpieczeniowa jest podzielona po równo po 50% na część podstawową oraz dodatkową. Wnioskodawca zaznaczył, że umowa ubezpieczenia w okresie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym została zawarta, wyklucza: wypłatę kwoty stanowiącej wartość odstąpienia od Umowy, możliwość zaciągania zobowiązań pod zastaw praw wynikających z Umowy, wypłatę z tytułu dożycia wieku oznaczonego w Umowie. Ponadto Spółka wskazała, że beneficjentem środków zgromadzonych na rachunku umowy dodatkowej jest ubezpieczony lub osoby uprawnione czyli osoby uposażone po śmierci ubezpieczonego.

Biorąc pod uwagę przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe i powołane powyżej przepisy prawa podatkowego, należy stwierdzić, że wpłacane przez Wnioskodawcę składki (zarówno w części ochronnej, jak i inwestycyjnej) z tytułu zawarcia umowy ubezpieczenia będą mogły zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów jako „pośrednie” koszty uzyskania przychodów.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Ponadto należy zauważyć, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego czy kontrolnego. Organ wydając przedmiotową interpretację indywidualną wskazał zakres i sposób zastosowania norm prawa podatkowego ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w odniesieniu do przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego oraz postawionego pytania. Jednocześnie ocenił stanowisko Wnioskodawcy pod względem zgodności z obowiązującymi przepisami prawa podatkowego. Co do zasady bowiem przedmiotem interpretacji indywidualnych wydawanych na podstawie art. 14b Ordynacji jest sam przepis prawa podatkowego.

Pełna weryfikacja prawidłowości zaliczenia poszczególnych wydatków Wnioskodawcy do kosztów uzyskania przychodów może być dokonana jedynie w toku postępowania podatkowego lub kontrolnego, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa. Dokonując interpretacji indywidualnej Organ podatkowy działający z upoważnienia Ministra Finansów przedstawia jedynie swój pogląd dotyczący wykładni treści analizowanych przepisów i sposobu ich zastosowania w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego (którego elementy przyjmuje jako podstawę rozstrzygnięcia bez weryfikacji). Organ nie rozstrzyga o zindywidualizowanych obowiązkach podatkowych strony, gdyż może to nastąpić w ramach przeprowadzonego postępowania podatkowego.

Dodatkowo informuje się, że w pozostałym zakresie objętym wnioskiem zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny/zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywać się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.