Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-2.4011.260.2021.1.AA
z 8 czerwca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 8 marca 2021 r. (data wpływu 8 marca 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia wydatków związanych z wynajem hali sportowej do kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 marca 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia wydatków związanych z wynajem hali sportowej do kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Przedsiębiorca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie telekomunikacji bezprzewodowej z wyłączeniem telekomunikacji satelitarnej. Przedsiębiorca w ramach organizacji czasu wolnego dla pracowników oraz ich integracji finansuje wynajem hal sportowych, w których pracownicy mogą uprawiać sport, m.in. rozgrywać mecze piłki siatkowej. Zajęcia sportowe pracowników odbywają się poza godzinami pracy. Wynajem hal sportowych odbywa się po uprzednim, wspólnym uzgodnieniu terminów, a wydatki na wynajem hal sportowych dokumentowane są fakturami. Z obiektów sportowych korzystają wyłącznie pracownicy. Ponadto nie ponoszą oni żadnych kosztów w związku z wynajmem. Wspólne integracje sportowe pracowników firmy przyczyniają się do ich zadowolenia z pracy, umacniania więzi, polepszenia atmosfery w pracy oraz zwiększania sprawności fizycznej, co jednocześnie przekłada się na zwiększenie wydajności pracy. Rozpowszechniany jest również pozytywny wizerunek firmy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy koszty związane z wynajmem hal sportowych w celu organizacji czasu wolnego dla pracowników można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów?

Zdaniem Wnioskodawcy na podstawie art. 22 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Zatem odpowiednio udokumentowane wydatki związane z wynajmem hal sportowych w celu promowania aktywności sportowej wśród pracowników oraz ich integrowania, które jednocześnie mają wpływ na zwiększenie efektywności ich pracy można uznać za koszty uzyskania przychodów. Zmotywowani pracownicy bardziej angażują się w powierzone im obowiązki i przyczyniają się do zwiększania przychodów w firmie. Ponadto przedsiębiorca wydatki te uznaje za uzasadnione z ekonomicznego punktu widzenia, ponieważ w rezultacie ich poniesienia oczekuje zwiększenia swoich przychodów. Dodatkowo propagowany jest pozytywny wizerunek firmy oraz pracodawcy, któremu pracownicy nie są obojętni, a to poniekąd przyczynia się do zabezpieczenia źródła przychodów, bowiem w firmie, w której pracownicy są dobrze traktowani utrzymuje się pozytywna atmosfera, pracownicy mają poczucie bezpieczeństwa i chętniej rozmawiają o swoim miejscu pracy z innymi ludźmi, dzięki czemu firma otrzymuje korzystny rozgłos, jak również zdobywa nowych klientów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1426 ze zm.): kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami. Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. Zatem, do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 ust. 1 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Koszty ponoszone przez podatnika należy ocenić pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów zabezpieczenia lub zachowania źródła przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu. Kosztami będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu osiągnięcia przychodów, nawet wówczas, gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty. Kosztami podatkowymi są także m.in. tzw. „koszty pracownicze”. Koszty te obejmują przede wszystkim wynagrodzenia zasadnicze, wszelkiego rodzaju nagrody, premie i diety oraz wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych pracowników. Mogą również obejmować wydatki ponoszone na różnego rodzaju cele związane ze stosunkiem pracy łączącym pracownika z pracodawcą. W każdej sytuacji jednak trzeba sprawdzić, jaki jest cel poniesionego wydatku.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca finansuje wynajem hali sportowych, w których pracownicy mogą uprawiać sport, m.in. rozgrywać mecze piłki siatkowej. Z obiektów sportowych korzystają wyłącznie pracownicy i nie ponoszą oni żadnych kosztów w związku z wynajmem hali.

Mając na uwadze przedstawiony opis stanu faktycznego należy stwierdzić, że umożliwienie pracownikom firmy dostępu do hali sportowej w istocie może wpłynąć na poprawę komunikacji wewnętrznej i motywacji do pracy przez zintegrowanie pracowników, budowanie zespołu, poprawę atmosfery pracy oraz ułatwienie ułożenia wzajemnych relacji między pracownikami i w efekcie poprawę efektywności pracy. Należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że zmotywowani pracownicy bardziej angażują się w powierzone im obowiązki i przyczyniają się do zwiększenia przychodów w firmie. Wspólne uprawianie sportu przez pracowników pomaga również w propagowaniu i rozpowszechnianiu pozytywnego wizerunku firmy.

Reasumując – koszty związane z wynajmem hal sportowych w celu organizacji czasu wolnego dla pracowników można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.