Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1.4011.363.2021.1.JG
z 28 lipca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 2 maja 2021 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie przychodów z reklam – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

2 maja 2021 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej opodatkowania przychodów uzyskiwanych z reklam.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej. Wnioskodawca zajmuje się bowiem nagrywaniem filmów, które publikuje na portalu (…). Portal ten nie należy do Wnioskodawcy, jednakże na filmach publikowanych przez niego wyświetlane są reklamy. Wnioskodawca może decydować kiedy pojawiają się reklamy, tj. czy pojawiają się w trakcie filmu, w wybranych przez Wnioskodawcę momencie, czy po filmie. Konto jest wyłączną własnością Wnioskodawcy. Co do zasady filmy publikowane są regularnie, jednakże może On w każdym momencie przerwać ciągłość nadawania filmów. Jeśli chodzi natomiast o prowadzenie konta w portalu (…) Wnioskodawca prowadzi je sam, w wolnych chwilach nagrywa filmy prezentujące gry komputerowe, przedmioty i inne zagadnienia którymi się interesuje. Filmy Wnioskodawca nagrywa, tak jak już zaznaczył wcześniej, w wolnym czasie. Z powodu braku wolnego czasu czasami przez kilka dni i tygodni nie zamieszcza żadnych nowych filmów. Niekiedy jednak w jedno popołudnie potrafi nagrać kilka krótkich filmów, które są publikowane wg kalendarza na jego koncie (…), tzn. przesyła je wszystkie jednego dnia, ale w portalu (…) publikują się wg harmonogramu określonego w kalendarzu – Wnioskodawca ustawia to w czasie przesyłania filmów do (…)

W zamian za wyświetlone reklamy Wnioskodawca otrzymuje wynagrodzenie prowizyjne za pośrednictwem usługi (…). Pieniądze gromadzone są na rachunku (…), a po osiągnięciu odpowiedniej kwoty Wnioskodawca może je przelać na swoje konto. W serwisie (…) Wnioskodawca może wyrazić zgodę na wyświetlanie reklam przy jego filmach - we wszystkich filmach na koncie lub tylko wybranych filmach. Wynagrodzenie jest wypłacane z tytułu wyświetlania reklam przy filmach Wnioskodawcy i jest zależne od ilości wyświetleń filmów. Dochody z uczestnictwa w programie (…) (strony internetowe i (…)) są regularne, wypłacane pod koniec każdego miesiąca, nawet jeżeli jest okres w którym nie robi nic w kierunku rozwijania konta. Konto w serwisie (…) oraz opublikowane własne filmy Wnioskodawca posiadał zanim pojawiła się możliwość uzyskiwania dochodów z tytułu wyświetlania reklam przy filmach. Dodatkowo, jeśli na dzień dzisiejszy nie byłoby możliwości uzyskiwania dochodu z wyświetlania reklam Wnioskodawca nie usunąłby konta. Tak jak pisał wcześniej, konto prowadzi hobbystycznie, interesuje go interakcja z użytkownikami (wymiana zdań w komentarzach pod filmami), budowanie grona odbiorców na kanale, interesuje go jak prezentowane filmy zostaną odebrane przez widzów. Niemniej jednak ma świadomość, że z opisanej aktywności Wnioskodawca może osiągać przychody.

Do tej pory Wnioskodawca rozliczał się na zasadach ogólnych, tj. skali podatkowej. Funkcjonował On w ramach tzw. sieci partnerskiej, która pobierała przychody z kanału Wnioskodawcy, a w zamian za zarządzanie jego kanałem, kontakt z potencjalnymi sponsorami, itp. pobierała część wynagrodzenia i występowała tutaj w roli płatnika podatku. Od nowego roku Wnioskodawca za radą wspomnianej sieci partnerskiej zdecydował się przejść na ryczałt od przychodów ewidencjonowanych. Od tego momentu Wnioskodawca jest sam płatnikiem podatku i płaci podatek w wysokości 8,5% ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych z tytułu najmu powierzchni reklamowej w myśl art. 12 ust. 1 pkt 4 lit. a ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 1905 z późn. zm., dalej „u.z.p.d.”) - opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają również otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze.

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca zastanawia się czy poprawnie wybrał opodatkowanie ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych.

W związku z powyższym opisem Wnioskodawca zadał następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca może opodatkować przychody uzyskiwane z aktywności opisanej ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych w myśl art. 12 ust. 1 pkt 4 lit. a ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne?

Zdaniem Wnioskodawcy, przychody uzyskiwane z aktywności opisanej w stanie faktycznym stanowią przychody w myśl art. 6 ust. 1 u.z.p.d., tj. otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze. W świetle obowiązujących przepisów płaci 8,5% do kwoty 100 tys. zł, powyżej tej kwoty 12,5%.

Dochody z tytułu wyświetlania reklam na własnym koncie w portalu (…) traktuje analogicznie jak z tytułu wyświetlania reklam na własnych stronach internetowych i stosuje w obu przypadkach interpretację ogólną DD2/033/55/KBF/14/RD-75000. W przywołanej interpretacji Minister Finansów zakwalifikował przychody uzyskiwane z zarządzania stroną internetową do źródła art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 1426 z późn. zm., dalej „u.p.d.o.f.”).

Ponadto stanowisko Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie w Wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 28 stycznia 2020 r., sygn. akt III SA/Wa 1041/19. W przywołanej sprawie (…) zaskarżył interpretację podatkową, w której odmówiono mu opodatkowania ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych przychodów uzyskiwanych z najmu powierzchni reklamowej na portalu (…). W przywołanym wyroku Sąd wskazał, że zgodnie z treścią art. 668 § 1 Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 z późn. zm., dalej „kodeks cywilny”), najemca może rzecz najętą oddać w całości lub części osobie trzeciej do bezpłatnego używania albo w podnajem, jeżeli umowa mu tego nie zabrania. W razie oddania rzeczy osobie trzeciej zarówno najemca, jak i osoba trzecia są odpowiedzialni względem wynajmującego za to, że rzecz najęta będzie używana zgodnie z obowiązkami wynikającymi z umowy najmu. Treść tego przepisu jednoznacznie wskazuje, że oddający rzecz w podnajem nie musi być jej właścicielem, może nią władać na zasadzie najmu. Zauważyć należy, że przepisy kodeksu cywilnego nie wykluczają również możliwości oddania przedmiotu dzierżawy w poddzierżawę. Zgodnie bowiem z treścią art. 698 § 1 kodeksu cywilnego bez zgody wydzierżawiającego dzierżawca nie może oddawać przedmiotu dzierżawy osobie trzeciej do bezpłatnego używania ani go poddzierżawiać. Zatem za zgodą wydzierżawiającego przedmiot dzierżawy może być oddany do bezpłatnego używania, bądź poddzierżawiony. Z treści powołanych przepisów kodeksu cywilnego wynika zatem jednoznacznie, że oddający w podnajem bądź w poddzierżawę, nie jest właścicielem odpowiednio przedmiotu podnajmu, czy poddzierżawy. Uznać należy, że dla zastosowania art. 10 ust. 1 pkt 6 u.p.d.o.f. nie jest konieczne aby strony internetowe były własnością (…), aby mógł on osiągać przychody z tego źródła. Mając na uwadze powyższe, nawet w przypadku, jeżeli Wnioskodawca nie jest właścicielem portalu (…) oraz miejsca reklamowego na platformie, nadal może on uzyskiwać przychody odpowiednio z podnajmu czy poddzierżawy miejsca reklamowego na filmach zamieszczonych przez Wnioskodawcę na portalu, a tym samym przychody te są przychodami w myśl art. 6 ust. 1a u.z.p.d. i mogą być opodatkowane zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 4 lit. a u.z.p.d. stawką 8,5% do wysokości 100 tys. zł, a powyżej 12,5%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.) przychodami – z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f – są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Wartość pieniężną świadczeń w naturze i wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się na zasadach określonych w art. 11 ust. 2 i 2a ustawy.

W konstrukcji podatku dochodowego od osób fizycznych ustawodawca wziął pod uwagę, że przysporzenia, które uzyskują osoby fizyczne mogą być skutkiem różnych rodzajów czynności i zdarzeń. Stworzył więc klasyfikację tych przysporzeń w oparciu o kryterium źródła przychodów. Źródła przychodów są określone w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przychody z poszczególnych źródeł przychodów i zasady ich ustalania zostały natomiast uregulowane w art. 12-20 omawianej ustawy. System opodatkowania przychodów osób fizycznych uwzględnia specyfikę poszczególnych źródeł przychodów.

Co istotne, katalog zawarty w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ma charakter rozłączny. Oznacza to, że dany przychód osoby fizycznej jest przypisywany tylko i wyłącznie do jednego określonego źródła przychodów. Czynność ta ma kluczowe znaczenie dla prawidłowego opodatkowania tego przychodu (a ściślej, dla opodatkowania dochodu, który jest generowany przez ten przychód). W celu prawidłowej kwalifikacji danego przychodu do konkretnego źródła przychodów należy uwzględnić wszystkie okoliczności związane z jego powstaniem (uzyskaniem). Niejednokrotnie klasyfikacja przychodu wymaga oceny, która z okoliczności powstania (uzyskania) przychodu wskazujących na możliwość przypisania do różnych źródeł przychodów jest istotniejsza, najdonioślejsza prawnie w kontekście regulacji ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

A zatem, przypisanie uzyskanego przychodu do określonego, jednego źródła przychodów następuje w oparciu o okoliczności faktyczne sprawy i treść przepisów ustawy. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przewiduje przy tym „alternatywnych” sposobów kwalifikacji podatkowej tego samego przysporzenia podatnika. W szczególności podatnik nie ma prawa wyboru, do którego źródła chciałby zaliczyć uzyskany przychód.

Odrębnymi źródłami przychodów są m.in.:

• pozarolnicza działalność gospodarcza (art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy);
• najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą (art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy);
• kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a-c (art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy);
• inne źródła (art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy).

Źródło pozarolnicza działalność gospodarcza (art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy) zostało scharakteryzowane przez ustawodawcę w art. 5a pkt 6 i art. 5b ust. 1 ustawy. Zgodnie z art. 5a pkt 6 ustawy, ilekroć jest w niej mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Pozarolnicza działalność gospodarcza w rozumieniu ustawy to działalność, która ma następujące cechy:

1. jest działalnością zarobkową;
2. jest prowadzona w sposób zorganizowany i ciągły;
3. jest prowadzona we własnym imieniu.

Działalność „zarobkowa” to działalność której celem jest „zarabianie”, generowanie zysku, zapewnienie określonego dochodu. Sposób jej prowadzenia jest podporządkowany temu, aby osiągać jak najlepsze wyniki gospodarcze. Brak osiągnięcia celu, jakim jest realny zysk, nie oznacza, że prowadzona działalność nie miała charakteru zarobkowego. Istotny jest bowiem cel jej prowadzenia, a nie ostateczne efekty. Prowadzenie działalności gospodarczej zawsze wiąże się bowiem z ryzykiem nieosiągnięcia dochodów. Jednocześnie, nie można utożsamiać „działalności zarobkowej” w rozumieniu ustawy z jakimkolwiek działaniem podatnika, które daje efekt zysku. W przepisie mowa jest bowiem o „działalności”, czyli nie o pojedynczych działaniach podatnika, ale zespole działań podejmowanych w określonym celu.

Cecha „prowadzenia działalności w sposób zorganizowany i ciągły” nie oznacza konieczności spełnienia formalnych wymogów organizacji działalności (np. rejestracji urzędowej). Cecha ta odnosi się do faktycznego sposobu jej prowadzenia. I tak:

• „zorganizowany” to będący efektem „organizowania”. „Organizować” natomiast to „przygotowywać, zakładać jakieś przedsięwzięcie”, albo „nadawać czemuś reguły, wprowadzać porządek” (Nowy Słownik Poprawnej Polszczyzny Wydawnictwo Naukowe PWN pod redakcją Andrzeja Markowskiego Warszawa 2000);
• „ciągłość” w wykonywaniu działalności gospodarczej oznacza względną stałość jej wykonywania. Kryterium „ciągłości” służy wyeliminowaniu z pojęcia działalności gospodarczej przedsięwzięć o charakterze incydentalnym i sporadycznym. Nie oznacza to jednak, że działalność gospodarcza nie może być prowadzona tylko sezonowo albo poprzez powtarzanie cyklu lub określonego zespołu konkretnych działań w celu osiągnięcia efektu o charakterze zarobkowym (bez względu na okres, w jakim powiązane ze sobą czynności służące realizacji tego celu miałyby być realizowane).

Kolejnym źródłem przychodów (art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy) jest najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, z wyjątkiem sytuacji, gdy wymienione umowy dotyczą składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Najem, podnajem, dzierżawa i poddzierżawa to tzw. umowy nazwane, których istota prawna jest uregulowana w przepisach Kodeksu cywilnego. Niemniej jednak, ustawodawca nie ogranicza źródła z art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych tylko do tych umów nazwanych, ale zalicza do tego źródła również inne umowy o podobnym charakterze.

Odrębnym źródłem przychodów są także kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a-c (art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy). Źródło to nie jest jednorodne. Obejmuje m.in. przychody z praw majątkowych.

Stosownie do art. 18 ustawy, za przychód z praw majątkowych uważa się w szczególności przychody z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, praw do projektów wynalazczych, praw do topografii układów scalonych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również z odpłatnego zbycia tych praw.

Ustawodawca nie zdefiniował pojęcia praw majątkowych. Wskazał jednak przykłady praw majątkowych, do których odnosi się omawiany przepis. Należą do nich m.in. prawa autorskie. Regulacja art. 18 ustawy nie zawiera przy tym katalogu tytułów prawnych, które mogą być podstawą dla uzyskiwania przychodów z praw majątkowych. Przepis ustawy posługuje się szerokim pojęciem przychodów z praw majątkowych, doprecyzowując jedynie, że do tej kategorii zalicza się również odpłatne zbycie praw majątkowych.

Kolejnym ze źródeł przychodów są „inne źródła”, czyli źródła inne niż te wymienione w art. 10 ust. 1 pkt 1-8b ustawy.

Zgodnie z art. 20 ust. 1 ustawy za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Ustawodawca użył w tym przepisie sformułowania „w szczególności”, co wskazuje na to, że katalog przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty. Nie ma więc przeszkód, aby do tej kategorii zaliczać również przychody inne niż wymienione wprost w art. 20 ust. 1 ustawy – o ile nie są przychodami ze źródeł określonych w art. 10 ust. 1 pkt 1-8b ustawy.

W opisanej sytuacji Wnioskodawca, zgadza się na wyświetlanie reklam w filmach nagrywanych przez niego i umieszczanych na (…). Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca może decydować kiedy pojawiają się reklamy, tj. czy pojawiają się w trakcie filmu, w wybranych przez Wnioskodawcę momencie, czy po filmie. (…) w portalu (…) publikują się wg harmonogramu określonego w kalendarzu - Wnioskodawca ustawia to w czasie przesyłania filmów do (…). W zamian uzyskuje wynagrodzenie. Wnioskodawca nie tworzy tych reklam, uzyskuje przychód z tytułu odtwarzania reklam (których nie jest autorem) wyświetlanych podczas odtwarzania jego filmów. Powyższe nie wskazuje na cechy zorganizowania działalności w zakresie uzyskiwania przychodów z reklam. Okoliczności sprawy nie wskazują również, żeby działalność Wnioskodawcy miała charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednocześnie, wyrażenie przez Wnioskodawcę zgody na wyświetlanie reklam podczas odtwarzania jego filmów na (…) nie oznacza, że Wnioskodawca wynajął czy wydzierżawił przysługujące mu „przestrzenie internetowe” (w szczególności przestrzenie reklamowe na swojej stronie internetowej, swoim portalu). Wręcz przeciwnie, to Wnioskodawca korzysta z przestrzeni na platformie (…) i stronach internetowych. Umieszczany tam film nie staje się przestrzenią internetową Wnioskodawcy, którą Wnioskodawca może dysponować poprzez zawieranie umów najmu lub dzierżawy praw. W szczególności, z opisu sprawy nie wynika, że Wnioskodawca zawarł umowy dotyczące najmu lub dzierżawy przestrzeni internetowych. Tym samym, nie ma podstaw do kwalifikowania jego przychodów jako pochodzących ze źródła z art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy.

W związku z powyższym, osiągnięty przez Wnioskodawcę przychód należy zaliczyć do przychodów z innych źródeł, o których mowa w art. 20 ust. 1 w związku z art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy.

W konsekwencji, przychody Wnioskodawcy nie mogą podlegać opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych. Wybór tej formy opodatkowania jest możliwy dla dochodów osiąganych ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – wynika to z art. 9a ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz z art. 6 ust. 1a ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 2020 r. poz. 1905 ze zm.).

Dochody z innych źródeł podlegają natomiast opodatkowaniu na tzw. zasadach ogólnych, według skali podatkowej (art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Końcowo, odnosząc się do powołanego przez Wnioskodawcę wyroku wskazać należy, że dotyczy on konkretnej, indywidualnej sprawy w określonym stanie faktycznym i tylko w nim jest wiążący. Dlatego, stosownie do art. 87 ustawy z dnia 2 kwietnia 1997 r. – Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej wskazać należy, że wyroki sądów nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa i tym samym nie mogą być wiążące dla organu wydającego interpretację indywidualną. Organ interpretacyjny nie podziela stanowiska wyrażonego w wyroku przywołanym przez Wnioskodawcę. Dodatkowo należy zaznaczyć, że orzeczenie to nie jest prawomocne.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na tę interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.