Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-1.4012.338.2021.2.ABU
z 23 lipca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2020 r., poz. 1325 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 20 kwietnia 2021 r. (data wpływu 21 kwietnia 2021 r.), uzupełnionym pismami z 1 lipca 2021 r. (data wpływu 2 lipca 2021 r.) oraz z 12 lipca 2021 r. (data wpływu 15 lipca 2021 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży działek – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 kwietnia 2021 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży działek.

Ww. wniosek został uzupełniony pismami z 1 lipca 2021 r. (data wpływu 2 lipca 2021 r.) oraz z 12 lipca 2021 r. (data wpływu 15 lipca 2021 r.), będącymi odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 23 czerwca 2021 r. znak: 0111-KDIB3-1.4012.338.2021.1.ABU.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Dnia (…) stycznia 2012 roku aktem notarialnym Rep. A (…) w akcie darowizny, stała się Pani właścicielem jednej działki o nr (…)o powierzchni 1,6589 ha, położonej w miejscowości (…) przy ul. (…)

Jako właścicielka działki dokonała Pani jedynie podziału geodezyjnego w wyniku, którego powstały działki o numerach ewidencyjnych (…)o pow. 0,0003 ha, (…) o pow. 0,0037 ha, (…) o pow. 0,0908 ha, (…) o pow. 0,0876 ha, (…)o pow. 0,0878 i (…)o pow. 1,3927 ha.

W dniu 15 września 2020 roku, wydana została decyzja Wójta Gminy (…), w której został zatwierdzony podział nieruchomości oznaczonej w ewidencji gruntów i budynków nr (…) k.m. 6 o pow. 1,6589 ha, w ten sposób, że w wyniku podziału powstaną nowe działki: o numerach ewidencyjnych (…) o pow. 0,0003 ha, (…) o pow. 0,0037 ha, (…) o pow. 0,0908 ha, (…) o pow. 0,0876 ha, (…) o pow. 0,0878, (…) o pow. 1,3927 ha. pod warunkiem, że w przypadku zbycia wydzielonych działek nr (…) i (…) zostanie ustanowiona odpowiednia służebność drogowa w celu zapewnienia dostępu do istniejącej drogi publicznej kategorii powiatowej w klasie drogi zbiorczej.

Dnia 31 marca 2021 r. Wójt Gminy (…) wydał postanowienie o pozytywnym zaopiniowaniu, jako zgodny z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, wstępny projekt podziału nieruchomości oznaczonej w ewidencji gruntów i budynków numerem działki (…) k.m. 6 o pow. 1,3927 ha.

Zgodnie z ww. postanowieniem, z dnia 31 marca 2021 r. przedmiotowe działki o nr (…) o pow. 0,0003 ha, (…) o pow. 0,0037 ha, (…) o pow. 0,0908 ha, (…) o pow. 0,0876 ha, (…) o pow. 0,0878, (…) o pow. 1,3927 ha, powstałe po podziale działki nr (…) przeznaczone są zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną.

Jako właścicielka wyżej wymienionych działek nie planuje Pani czynić jakichkolwiek działań mających na celu zwiększenie wartości wyżej wymienionych działek (np. uzbrojenie terenu, wyposażenie w urządzenia i sieci wodociągowe, kanalizacji sanitarnej oraz energetycznej). Od momentu otrzymania darowizny nie udostępniała Pani działki osobom trzecim. Nowo powstałe działki wynikające z podziału działki również nie były oraz nie są udostępniane osobom trzecim. Wyżej wymienione działki, nie są przez Panią w żaden sposób wykorzystywane, są one jedynie częścią majątku osobistego.

Jako właścicielka nie występowała Pani o wydanie decyzji o warunkach zabudowy dla nowo powstałych działek. Według Pani wiedzy nikt z osób trzecich nie występował o wydanie decyzji o warunkach zabudowy.

Przed sprzedażą posiadanych działek nie będzie Pani występowała o wydanie pozwolenia na budowę. W związku z planowaną sprzedażą nieruchomości, nie zostało udzielone nabywcy pełnomocnictwo/zgoda do dokonania w Pani imieniu jako właścicielowi nieruchomości, dodatkowych czynności w odniesieniu do nieruchomości.

Nigdy wcześniej nie dokonywała Pani sprzedaży działek. Opisana we wniosku przyszła sprzedaż posiadanych przez Panią działek jest pierwszą tego typu czynnością w Pani życiu.

Przyszłych nabywców przedmiotowych działek planuje Pani poszukiwać we własnym zakresie oraz za pomocą biura nieruchomości posiadającego wymaganą licencję.

Nadmienia Pani, że nigdy nie była zarejestrowana, jako czynny podatnik podatku od towarów i usług. Nie prowadziła Pani działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Nie jest Pani rolnikiem ryczałtowym w rozumieniu art. 2 pkt 19 ustawy o podatku od towarów i usług. Na dzień pisania tego wniosku, nie podpisała Pani żadnej umowy przedwstępnej sprzedaży jakiejkolwiek z posiadanych działek.

Rozważa Pani sprzedaż działek budowlanych i chce się upewnić, czy z tego tytułu nie stanie się podatnikiem podatku VAT.

W piśmie uzupełniającym z 1 lipca 2021 r. (data wpływu 2 lipca 2021 r.) oraz z 12 lipca 2021 r. (data wpływu 15 lipca 2021 r.) doprecyzowała Pani opis sprawy i wyjaśniła co następuje:

Ad. 1a)

Decyzją Wójta Gminy (…) nr (…) z dnia 15 września 2019 r. nastąpił podział działek:

• nr (…) o pow. 0,0040 ha na działkę nr (…) o pow. 0,0003 ha i działkę nr (…) o pow. 0,0037 ha,
• nr (…) o pow. 1,6589 ha (ubytek powierzchni 0,0024 ha po pomiarze granic o pow. 1,6629 ha na działki nr:

(…) o pow. 0,908 ha,

(…) o pow. 0,0876 ha,

(…) o pow. 0,0878 ha(…)o pow. 1,3927 ha.

Działki nr (…) i (…) zostały utworzone z przeznaczeniem na wewnętrzną drogę dojazdową zapewniającą nieruchomościom sąsiednim dostęp do drogi publicznej - ulicy (…) (…).

Stan faktyczny o tyle uległ zmianie od momentu złożenia Pani wniosku, iż w dniu (…) czerwca 2021 r. Pani razem ze swoim mężem - (…) (…), podpisała Akt Notarialny Rep. A nr (…) stanowiący przedwstępną umowę sprzedaży działki nr (…) o pow. 0,0876 ha oraz udziału wynoszącego 1/20 nieruchomości nr (…) o łącznym obszarze 0,1806 ha stanowiącym wewnętrzną drogę dojazdową m.in. do działki nr (…). W niniejszym Akcie Notarialnym strona kupująca i sprzedająca zobowiązały się zawrzeć przyrzeczoną umowę sprzedaży w terminie do 31 grudnia 2021 r. Strona kupująca oświadczyła w akcie, iż prowadzi działalność gospodarczą i nabycia dokona w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Na mocy spisanego Aktu Notarialnego wyraziła Pani zgodę na dysponowanie przez stronę kupującą działkami o nr (…) na cele budowlane w zakresie wystąpienia do właściwych urzędów z wnioskiem o wydanie pozwolenia na budowę oraz uzyskania wszelkich koniecznych zgód i opinii. Pani wraz z mężem jako strona sprzedająca w w/w Akcie Notarialnym zobowiązała się doprowadzić do granicy z działką nr (…) na własny koszt przyłącza wody i energii elektrycznej (wraz ze skrzynką).

W dniu 20 kwietnia 2021 r. Aktem Notarialnym nr Rep. A. nr (…) (…) (Pani brat) z (…) (…) przenieśli na Pani rzecz (i męża - (…)) udział wynoszący 1/2 części niezabudowanej działki nr (…) o obszarze 0,0895 ha, natomiast Pani z mężem przeniosła na rzecz (…) i (…) udziały wynoszące po części niezabudowanych działek nr (…) o obszarze 0,0003 ha i (…) o obszarze 0,908 ha. W tym samym Akcie Notarialnym ustanowiono na rzecz przedsiębiorcy - (…) S.A. z siedzibą w (…), nieograniczoną w czasie służebność przesyła na nieruchomości gruntowej nr (…). Potrzeba ustanowienia służebności przesyłu związana jest z tym, iż (…) S.A. z siedzibą w (…) zamierza wybudować na niniejszych działkach na Pani wniosek urządzenia tj.: linię kablową NN oraz złącza kablowe nN.

Ad. 1b) - tak jak w pkt 1a

Działka nr (…) o pow. 0,0878 ha również będzie w przyszłości planowana do sprzedaży wraz z udziałem 1/20 w drodze wewnętrznej (działki nr (…)).

Postanowieniem Wójta Gminy (…) nr (…) z dnia 31 marca 2021 r. zaopiniowano również pozytywnie podział ostatniej działki tj. (…) o pow. 1,3927 ha na działki nr (…) i (…) . Wystąpiła Pani również z wnioskiem o przyłączenie wody i energii elektrycznej łącznie do 9 wydzielonych działek.

Ad. 1c)

Występowała Pani o zmianę w Miejscowym Planie Zagospodarowania Przestrzennego.

Ad. 1d)

Odpowiedź tak jak w pkt 1a i 1b

Ad. 1e) i 1f)

Powodem sprzedaży działek jest m.in. zwiększenie majątku osobistego. Środki ze sprzedaży działek przeznaczone będą na cele osobiste (remont domu) oraz na pokrycie kosztów związanych z zapewnieniem przyłącza wody i energii elektrycznej do wydzielonych działek.

Działkę nr (…) otrzymała Pani z mężem (…) od swoich rodziców w drodze darowizny w 2012 r. Występowała Pani o zmianę w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego już dla tych pierwotnych działek (…) celem przekwalifikowania na teren zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej. Działka nr (…) i (…) nie będzie przedmiotem sprzedaży ze względu na małą powierzchnię, a zatem nie są przedmiotem Pani zapytania. Działki nr (…) powstałe po podziale działki nr (…) również są przedmiotem zapytania, mimo iż nie zna Pani czasookresu, kiedy ewentualnie będą sprzedawane.

W związku z powyższym opisem sformułowała Pani ostatecznie następujące pytanie:

Czy jako osoba prywatna, która sprzeda w przyszłości działki budowlane już po podziale, tj.: (…) powstałe po podziale działki nr (…) wraz z udziałami w drodze, która składa się z działek nr (…) będzie Pani podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT w myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o VAT?

Pani stanowisko uzupełnione pismem z dnia 12 lipca 2021 r. (data wpływu 15 lipca 2021 r.):

Według oceny przyszłego zdarzenia, Pani jako osoba prywatna nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT w myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Swoje przekonanie Pani argumentuje faktem, że nigdy nie wykonywała działalności gospodarczej w myśl art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Z przedmiotowej nieruchomości opisanej powyżej nigdy Pani nie czerpała dochodu, nie korzystała z ulg podatkowych czy odpisów. Jako osoba prywatna ponosiła Pani jedynie koszty wynikające z naliczonego podatku od nieruchomości.

Opisaną nieruchomość otrzymała Pani w wyniku darowizny od rodziców z zamiarem spożytkowania jej w celach prywatnych.

Fakt podziału nieruchomości na mniejsze działki nie świadczy o aktywnym obrocie nieruchomości w myśl art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym i wyklucza nazwanie tej czynności działalnością gospodarczą.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106). zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary - stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Dostawa towaru mieści się w definicji sprzedaży określonej w art. 2 pkt 22 ustawy. Zgodnie z tym przepisem przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zatem, zgodnie z powołanymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Należy podkreślić, że nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Na mocy art. 15 ust 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2 bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, według art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności działa jako podatnik.

Definicja działalności gospodarczej - zawarta w ustawie - ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższego, nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności. Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec j wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną).

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalność gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie - zdaniem Trybunału - okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

W powołanym wyżej orzeczeniu TSUE wskazał, że inaczej jest w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1. ze zm.). Zatem, za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność handlową wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Jak wynika z dokonanej wyżej analizy przepisów, warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie - czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Dostawa towarów (np. nieruchomości) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Dopiero po zdefiniowaniu podmiotu jako podatnika VAT - co do zasady - mają dla określenia jego praw i obowiązków zastosowanie przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle powyższego, w pierwszej kolejności należy ustalić, czy w okolicznościach niniejszej sprawy Zainteresowany będzie działał w charakterze podatnika VAT zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy.

Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Jak wyjaśniono wyżej - odwołując się zarówno do treści przepisów ustawy, jak i stanowiska judykatury - w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

W świetle powyższego stwierdzić należy, że w rozpatrywanej sprawie brak jest podstaw do uznania Pani - w związku planowaną sprzedażą działek powstałych po podziale działki nr 1 - za podatnika podatku od towarów i usług. Z opisu sprawy nie wynika bowiem taka aktywność Pani, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Na podstawie umowy darowizny z dnia (…) stycznia 2012 r. Rep. A nr (…) sporządzonej w formie aktu notarialnego stała się Pani właścicielem działki. Działki objęte zakresem przedstawionego we wniosku pytania nie są w żaden sposób wykorzystywane przez Panią. W celu zbycia przedmiotowej działki został jedynie dokonany jej podział na mniejsze, odrębne działki. Nigdy nie była Pani zarejestrowana jako czynny podatnik podatku od towarów i usług. Nie planuje Pani czynić jakichkolwiek działań mających na celu zwiększenie wartości sprzedawanych przez nią działek, np. uzbrojenie terenu, wyposażenie w urządzenia i sieci wodociągowe, kanalizacji sanitarnej oraz energetycznej Od momentu otrzymania darowizny nie udostępniała Pani przedmiotowych działek osobom trzecim.

Wobec powyższego należy uznać, że w okolicznościach wskazanych w opisie sprawy planowana sprzedaż działek powstałych po podziale działki otrzymanej w formie darowizny nie będzie stanowiła działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu VAT, gdyż brak jest przesłanek świadczących o takiej aktywności Pani w przedmiocie zbycia tych nieruchomości, która to aktywność byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego - stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności).

Konsekwentnie, w przedmiotowej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać, że dokonując sprzedaży działek powstałych po podziale działki wystąpi Pani w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy VAT, polegającą na handlu nieruchomościami. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT nie wystarczy stwierdzić jedynie dostawy towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku ze sprzedażą jako podatnika podatku od towarów i usług. W rozpatrywanej sprawie planowaną sprzedaż ww. działek można uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W związku z tym, będzie Pani korzystała z przysługującego jej prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatną, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania. Skutkiem powyższego, sprzedaż działek powstałych po podziale dziatki nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis sprawy oraz powołane regulacje ustawy o podatku od towarów i usług stwierdzić należy, że planowana sprzedaż działek powstałych po podziale działki nr 1 nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług z uwagi na fakt że z tytułu tych transakcji nie będzie Pani działać w charakterze - zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy - podatnika VAT prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

W związku z powyższym Pani zdaniem sprzedaż majątku prywatnego w skład, którego wchodzą działki budowlane, nie podlega opodatkowaniu tej transakcji podatkiem VAT w myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Uzupełniając stanowisko własne uważa Pani, że sprzedaż działek (…) i w przyszłości (…) powstałych po podziale działki nr (…), wraz z udziałami w drodze, która składa się z działek nr (…), nie podlega opodatkowaniu i z tego tytułu nie stanie się Pani podatnikiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego Pani stanowisko w sprawie oceny prawnej przestawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2021 r., poz. 685 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Towarem jest także udział w prawie własności lub użytkowania wieczystego nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, bowiem w myśl art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L Nr 347 z 11 grudnia 2006 r. s. 1, ze zm.), zwanej dalej „Dyrektywą VAT”, państwa członkowskie mogą uznać za rzeczy:

1. określone udziały w nieruchomości,
2. prawa rzeczowe dające ich posiadaczowi prawo do korzystania z nieruchomości,
3. udziały i inne równoważne udziałom tytuły prawne dające ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności lub posiadania nieruchomości lub jej części.
   
   

Zaznaczenia wymaga, że na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, również zbycie udziału w towarze (np. współwłasności nieruchomości) stanowi odpłatną dostawę towarów. Powyższe potwierdził NSA w uchwale 7 sędziów z dnia 24 października 2011 r., sygn. akt I FPS 2/11.

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz.U. z 2020 r., poz. 1740, ze zm.), zwanej dalej Kodeksem cywilnym. Prawo dopuszcza, aby własność tej samej rzeczy przysługiwała niepodzielne kilku osobom (art. 195 Kodeksu cywilnego). Współwłasność nie jest instytucją samodzielną, lecz stanowi odmianę własności i charakteryzuje się tym, że własność rzeczy (ruchomej lub nieruchomej) przysługuje kilku podmiotom. Do współwłasności stosuje się – jeśli co innego nie wynika z przepisów poświęconych specjalnie tej instytucji – przepisy odnoszące się do własności. Należy zatem uznać, że udział każdego ze współwłaścicieli jest ze swej istoty szczególną postacią prawną własności.

Współwłasność nie jest instytucją samodzielną, lecz stanowi odmianę własności i charakteryzuje się tym, że własność rzeczy (ruchomej lub nieruchomej) przysługuje kilku podmiotom. Do współwłasności stosuje się – jeśli co innego nie wynika z przepisów poświęconych specjalnie tej instytucji – przepisy odnoszące się do własności.

Należy zatem uznać, że udział każdego ze współwłaścicieli jest ze swej istoty szczególną postacią prawną własności.

Ponadto, zgodnie z art. 196 § 1 Kodeksu cywilnego, współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną.

W przypadku współwłasności w częściach ułamkowych każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w rzeczy. Udział wyraża zakres uprawnień współwłaściciela względem rzeczy wspólnej. Współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, jako wyłącznego prawa współwłaściciela, zasadą jest, że każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli, o czym stanowi art. 198 Kodeksu cywilnego. Współwłaściciele są zatem odrębnymi podmiotami prawa.

Należy w tym miejscu zauważyć, że kwestie stosunków majątkowych pomiędzy małżonkami reguluje ustawa z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz.U. z 2020 r., poz. 1359).

Stosownie do art. 31 § 1 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez obojga małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Zatem, istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

W świetle art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, w czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku.

W myśl art. 36 § 1 oraz § 2 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, oboje małżonkowie są obowiązani współdziałać w zarządzie majątkiem wspólnym, w szczególności udzielać sobie wzajemnie informacji o stanie majątku wspólnego, o wykonywaniu zarządu majątkiem wspólnym i o zobowiązaniach obciążających majątek wspólny. Każdy z małżonków może samodzielnie zarządzać majątkiem wspólnym, chyba że przepisy poniższe stanowią inaczej. Wykonywanie zarządu obejmuje czynności, które dotyczą przedmiotów majątkowych należących do majątku wspólnego, w tym czynności zmierzające do zachowania tego majątku.

Zgodnie z art. 37 § 1 pkt 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, zgoda drugiego małżonka jest potrzebna m.in. do dokonania czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia nieruchomości lub użytkowania wieczystego, jak również prowadzącej do oddania nieruchomości do używania lub pobierania z niej pożytków.

Z uwagi na powyższe regulacje prawne w akcie notarialnym dokumentującym tego rodzaju nabycie nieruchomości wymieniani są oboje małżonkowie, jeżeli istnieje między nimi ustawowa wspólność majątkowa. Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną uprawniającą do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego, a w czasie jej trwania żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Na mocy zapisu zawartego w art. 43 § 1 cyt. Kodeksu oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

Należy więc przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości gruntowych (działek), traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Wskazać należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, bądź świadczenie usług zdefiniowane w art. 8 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Stosownie zaś do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych – art. 15 ust. 2 ustawy.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Przy czym, w świetle przytoczonych wyżej przepisów status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem.

Dla ustalenia, czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT istotne jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Zatem, kiedy osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza to prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Jednocześnie wykorzystywanie składników majątku, tj. takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania, które polega na czerpaniu dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej. Należy stwierdzić, że każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług.

W konsekwencji, wykorzystywanie majątku należącego do danej osoby stanowi również działalność gospodarczą jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został i faktycznie wykorzystany na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ustawy.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z dnia 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku przez Panią opisu sprawy, w celu dokonania sprzedaży udziału przedmiotowej nieruchomości podejmowała/będzie podejmowała Pani aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania Panią za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Ponadto jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C 181/10), dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Z ww. orzeczeń C-180/10 i C-181/10 wynika również, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą.

Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał – w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Wskazać należy, iż przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając nieruchomości działa w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czego przejawem jest taka aktywność tej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną, np. nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu zaistnienia pojedynczych z nich.

Stwierdzić należy, że uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Odnosząc się do Pani wątpliwości objętych zakresem postawionego pytania, należy wskazać, że kwestie dotyczące stosunków cywilnoprawnych między podmiotami, w tym kwestie dotyczące przeniesienia własności nieruchomości, reguluje ustawa – Kodeks cywilny.

Zgodnie z ogólnymi zasadami dotyczącymi sprzedaży – przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę (art. 535 Kodeksu cywilnego). Moment przeniesienia własności nieruchomości został określony w art. 155 § 1 Kodeksu cywilnego, w myśl którego – umowa sprzedaży, zamiany, darowizny lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej, albo że strony inaczej postanowiły.

Z kolei umowa przedwstępna została uregulowana w art. 389-396 ustawy Kodeks cywilny. Zgodnie z art. 389 § 1 Kodeksu cywilnego – umowa, przez którą jedna ze stron lub obie zobowiązują się do zawarcia oznaczonej umowy (umowa przedwstępna), powinna określać istotne postanowienia umowy przyrzeczonej. Jeżeli termin, w ciągu którego ma być zawarta umowa przyrzeczona, nie został oznaczony, powinna ona być zawarta w odpowiednim terminie wyznaczonym przez stronę uprawnioną do żądania zawarcia umowy przyrzeczonej. Jeżeli obie strony są uprawnione do żądania zawarcia umowy przyrzeczonej i każda z nich wyznaczyła inny termin, strony wiąże termin wyznaczony przez stronę, która wcześniej złożyła stosowne oświadczenie. Jeżeli w ciągu roku od dnia zawarcia umowy przedwstępnej nie został wyznaczony termin do zawarcia umowy przyrzeczonej, nie można żądać jej zawarcia (art. 389 § 2 ww. ustawy).

Umowa przedwstępna jest więc jedynie zobowiązaniem do przeniesienia własności, lecz własności nie przenosi. Kupujący nie otrzymuje na mocy tej umowy żadnych uprawnień właścicielskich. Właścicielem zostaje dopiero dzięki zawarciu umowy przyrzeczonej.

Tym samym zgodnie z powyższymi normami prawa cywilnego – umowa przedwstępna, będąca przyrzeczeniem zawarcia właściwej umowy sprzedaży, nawet jeśli sporządzona została w formie aktu notarialnego, nie powoduje przeniesienia prawa własności nieruchomości.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że w dniu (…) stycznia 2012 roku aktem notarialnym Rep. A Nr (…) w akcie darowizny, stała się Pani właścicielem w działek o nr (…) i (…). Występowała Pani o zmianę w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego już dla tych pierwotnych działek (…) i (…) celem przekwalifikowania na teren zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej. Jako właścicielka udziałów w działkach o nr (…) i (…) dokonała Pani podziału geodezyjnego w wyniku, którego powstały działki o numerach ewidencyjnych (…) o pow. 0,0003 ha, (…) o pow. 0,0037 ha, (…) o pow. 0,0908 ha, (…) o pow. 0,0876 ha, (…) o pow. 0,0878 i (…) o pow. 1,3927 ha. Przedmiotowe działki powstałe po podziale działki nr (…) przeznaczone są zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną. Dnia (…) marca 2021 r. Wójt Gminy (…) wydał postanowienie o pozytywnym zaopiniowaniu, jako zgodny z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, wstępny projekt podziału nieruchomości oznaczonej w ewidencji gruntów i budynków numerem działki (…) na działki o nr (…). Wystąpiła Pani również z wnioskiem o przyłączenie wody i energii elektrycznej łącznie do 9 wydzielonych działek. Przyszłych nabywców przedmiotowych działek planuje Pani poszukiwać we własnym zakresie oraz za pomocą biura nieruchomości posiadającego wymaganą licencję. Działki nr (…) zostały utworzone z przeznaczeniem na wewnętrzną drogę dojazdową zapewniającą nieruchomościom sąsiednim dostęp do drogi publicznej.

W dniu (…) czerwca 2021 r. razem mężem – podpisała Pani Akt Notarialny Rep. A (…) stanowiący przedwstępną umowę sprzedaży działki nr (…) o pow. 0,0876 ha oraz udziału wynoszącego 1/20 nieruchomości nr (…) o łącznym obszarze 0,1806 ha stanowiącym wewnętrzną drogę dojazdową m.in. do działki nr (…). W niniejszym Akcie Notarialnym strona kupująca i sprzedająca zobowiązały się zawrzeć przyrzeczoną umowę sprzedaży w terminie do 31 grudnia 2021 r. Strona kupująca oświadczyła w akcie, iż prowadzi działalność gospodarczą i nabycia dokona w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą. Na mocy spisanego Aktu Notarialnego wyraziła Pani zgodę na dysponowanie przez stronę kupującą działkami o nr (…) na cele budowlane w zakresie wystąpienia do właściwych urzędów z wnioskiem o wydanie pozwolenia na budowę oraz uzyskania wszelkich koniecznych zgód i opinii. Wraz z mężem jako strona sprzedająca w w/w Akcie Notarialnym zobowiązała się Pani doprowadzić do granicy z działką nr (…) na własny koszt przyłącza wody i energii elektrycznej (wraz ze skrzynką). W dniu 20 kwietnia 2021 r. Aktem Notarialnym nr Rep. A. nr (…) (…) (Pani brat) z (…) przenieśli na Pani rzecz i Pani męża udział wynoszący ½ części niezabudowanej działki nr (…) o obszarze 0,0895 ha, natomiast Pani z mężem przeniosła na rzecz (…) i (…) udziały wynoszące po ½ części niezabudowanych działek nr (…) o obszarze 0,0003 ha i (…) o obszarze 0,908 ha. W tym samym Akcie Notarialnym ustanowiono na rzecz przedsiębiorcy - (…) S.A. z siedzibą w (…), nieograniczoną w czasie służebność przesyłu na nieruchomości gruntowej nr (…) . Potrzeba ustanowienia służebności przesyłu związana jest z tym, iż (…) S.A. z siedzibą w (…) zamierza wybudować na niniejszych działkach na Pani wniosek urządzenia tj.: linię kablową NN oraz złącza kablowe nN. Działka nr (…) o pow. 0,0878 ha również będzie w przyszłości planowana do sprzedaży wraz z udziałem 1/20 w drodze wewnętrznej (działki nr (…) Środki ze sprzedaży działek przeznaczone będą na cele osobiste (remont domu) oraz na pokrycie kosztów związanych z zapewnieniem przyłącza wody i energii elektrycznej do wydzielonych działek.

Rozpatrując Pani wątpliwości dotyczące uznania sprzedaży udziałów w opisanych działkach za dokonaną jako zdarzenie niepodlegające opodatkowaniu VAT należy wziąć pod uwagę na całokształt działań związanych z planowaną sprzedażą jakie Pani podejmowała lub będzie podejmować w odniesieniu do działek przez cały okres ich posiadania, w tym w związku z przygotowaniem ich do sprzedaży.

Z wniosku wynika, że nabyła Pani w ramach darowizny udział w działkach o nr (…) dla których wystąpiła Pani o zmianę przeznaczenia gruntu w MPZP. Działki obecnie zgodnie z Miejscowym Planem Zagospodarowania Przestrzennego przeznaczone są pod zabudowę mieszkaniowa jednorodzinną. Zamierza Pani w przyszłości sprzedać posiadane udziały w działek o nr (…) oraz udziały w działkach o nr (…) powstałe z podziału działki (…) wraz z udziałem w drodze wewnętrznej dojazdowej składającej się z działek o nr (…) (…). Jak wskazała Pani we wniosku – wielokrotnie podzieliła Pani nabyte działki na mniejsze. Działka nr (…) została podzielona na działki o nr (…) Natomiast działka (…) została początkowo podzielona na (…) oraz na (…), dla której (…) marca 2021 r. uzyskała Pani pozytywną opinie o podziale jej na 9 działek. Ponadto w Akcie Notarialnym z dnia (…) czerwca 2021 r. wraz z mężem jako strona sprzedająca zobowiązała się Pani doprowadzić do granicy działki nr (…) na własny koszt przyłącza wody i energii elektrycznej (wraz ze skrzynką). Ponadto wystąpiła Pani o przyłączenie wody i energii elektrycznej do 9 nowo wydzielonych działek z działki nr (…). Środki ze sprzedaży udziałów w działkach będą przeznaczone m.in. na pokrycie kosztów związanych z zapewnieniem przyłącza wody i energii elektrycznej do wydzielonych działek. Przyszłych nabywców planuje Pani szukać również za pomocą biura nieruchomości.

Zatem na podstawie czynności opisanych powyżej można stwierdzić, że działania podejmowane przez Panią nie były i nie są podejmowane w celu wykorzystania nieruchomości do zaspokojenia potrzeb prywatnych jak Pani twierdzi, tylko w celach związanych z działalnością gospodarczą a w efekcie końcowym sprzedaży nieruchomości. Nie można bowiem przyjąć, że czynności podejmowane przez Panią tj.: wielokrotny podział posiadanych gruntów o nr (…), wystąpienie dla gruntów o nr (…) z których powstały działki będące przedmiotem sprzedaży, o zmianę w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego na teren zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej, planowane w związku z zawartą umowa przedwstępną uzbrojenie działek w przyłącze wody i energii elektrycznej we własnym zakresie, zaspakajają i będą zaspokajać Pani potrzeby osobiste.

Działania uwarunkowane umową przedwstępną oraz dokonane przez Panią, stanowią ciąg czynności, które przybierają formę zorganizowaną (profesjonalną), znacznie wykraczającą poza zakres rozporządzania majątkiem osobistym. Taka forma przemawia za uznaniem Pani - właściciela działek za podmiot profesjonalnie zajmujący się obrotem nieruchomościami, co w konsekwencji prowadzi do uznania Pani za podatnika w myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika jednoznacznie, że w odniesieniu do wszystkich działek będących przedmiotem przyszłej sprzedaży poczyniła Pani w mniejszym bądź większym stopniu ciąg działań, które nie mogą być uznane za czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Ponadto czynności wykonane oraz które zostaną wykonane wskazują na zamiar sprzedaży przez Panią opisanych we wniosku udziałów w działkach w sposób profesjonalny i z zyskiem w przeciwnym bowiem razie podjęte przez Panią czynności byłyby nieuzasadnione.

Zatem, w przedmiotowej sprawie, podejmując ww. czynności, zaangażowała Pani środki podobne do tych jakie wykorzystują podmioty zajmujące się profesjonalnie obrotem nieruchomościami, o których mowa we wskazanych orzeczeniach w sprawach C-180/10

i C-181/10, tj. wykazała aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem. Za takim podejściem przemawia wielokrotny podział działek nabytych w drodze darowizny, z których w efekcie końcowym zostanie wydzielonych kilkanaście działek, wystąpienie o zmianę przeznaczenia posiadanych gruntów w MPZP, na teren zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej, uzbrojenia w przyszłości wielu działek w przyłącze wody i energii elektrycznej we własnym zakresie.

W konsekwencji, skoro w przedmiotowej sprawie występują przesłanki stanowiące podstawę uznania Panią za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, to czynność sprzedaży działek będących przedmiotem wniosku, będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, jako odpłatna dostawa towarów na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 ustawy.

W świetle powyższego, Pani stanowisko należało uznać za nieprawidłowe.

Ponadto należy wskazać, że niniejsza interpretacja rozstrzyga kwestie skutków podatkowych sprzedaży udziału w Nieruchomości dla Pani, natomiast nie rozstrzyga dla małżonka, który posiada udziały w tych Nieruchomościach.

Wskazać należy, że ocena prawna Pani stanowiska odnosi się tylko ściśle do zakresu zadanego pytania, bowiem to pytanie zakreśla ramy interpretacji. Wszystkie inne kwestie zawarte we wniosku nie objęte pytaniem nie były przedmiotem niniejszej interpretacji. Zatem kwestia dotycząca przeniesienia udziałów wynoszących ½ części działki nr (…) nie była przedmiotem interpretacji.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Panią w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.