2021.07.23 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej - 0111-KDIB3-3.4012.267.2021.1.MPU

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-3.4012.267.2021.1.MPU
z 23 lipca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2020 r., poz. 1325 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 24 maja 2021 r. (data wpływu 25 maja 2021 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania dotacji uzyskanej na realizację zadania pn. „(…)” oraz braku możliwości odzyskania podatku naliczonego od wydatków poniesionych w związku z realizacją zadania - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 maja 2021 r. do organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania dotacji uzyskanej na realizację zadania pn. „(…)” oraz braku możliwości odzyskania podatku naliczonego od wydatków poniesionych w związku z realizacją zadania.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Gmina posiada osobowość prawną i jest zarejestrowana jako czynny podatnik podatku od towarów i usług (dalej: VAT).

Do końca 2016 roku Gmina składała deklaracje miesięcznie VAT-7 niezależnie od swoich jednostek organizacyjnych.

Obowiązkowa centralizacja rozliczeń bieżących VAT nastąpiła od 1 stycznia 2017 r. zgodnie z przepisami ustawy z dnia 5 września 2016 r. o szczególnych zasadach rozliczeń podatku od towarów i usług oraz dokonywania zwrotu środków publicznych przeznaczonych na realizację projektów finansowanych z udziałem środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej lub od państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu przez jednostki samorządu terytorialnego (Dz.U. z 2018 r. poz. 280; dalej: Ustawa centralizacyjna).

Gmina jako jednostka samorządu terytorialnego realizuje zadania własne wynikające z ustawy z 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tj. Dz.U. z 2018 r. poz.994 z późn. zm.; dalej: USG), służące - zgodnie z art. 7 tej ustawy - zaspokojeniu zbiorowych potrzeb wspólnoty. Stosownie do dyspozycji art. 2 ust. 1 USG, gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Do zakresu działania gminy - w oparciu o art. 6 ust. 1 USG - należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Jak wynika z art. 7 ust. 1 pkt 1 USG, zadania własne gminy obejmują m.in. sprawy ładu przestrzennego, gospodarki nieruchomościami, ochrony środowiska i przyrody oraz gospodarki wodnej.

Gmina w dniu (…) r. złożyła wniosek do (…) (wpisujący się w zakres zadań własnych gminy w zakresie ochrony środowiska) o dotację na zadanie pn. „(…)” - środki pochodzić będą z (…) w (…) oraz (…).

Gmina przyjęła regulamin dofinansowania zadań związanych z usuwaniem wyrobów zawierających azbest z terenu Gminy na lata (…).

Zgodnie z zapisami regulaminu o dofinansowanie może ubiegać się osoba fizyczna, posiadająca tytuł prawny do nieruchomości zlokalizowanej na terenie gminy, która zabudowana jest budynkiem mieszkalnym lub gospodarczym pokrytym materiałem zawierającym azbest lub na której składowane są wyroby zawierające azbest.

Wójt Gminy ogłosił na stronie internetowej oraz tablicy ogłoszeń w Urzędzie Gminy nabór ankiet dla osób zainteresowanych udziałem w programie.

Na podstawie złożonych ankiet Gmina zleciła inwentaryzację wyrobów zawierających azbest wybranemu podmiotowi zewnętrznemu. Na podstawie oględzin w terenie i ustaleń z właścicielami nieruchomości sporządzona zostanie informacja o wyrobach zawierających azbest oraz dokumentacja fotograficzna umożliwiająca identyfikację obiektów w terenie.

Weryfikacja ankiet dotycząca zadań wpisanych na listę rezerwową nastąpiła poprzez:

sprawdzenie w dostępnej bazie, czy zgłaszający wyroby zawierające azbest jest właścicielem nieruchomości, której zgłoszenie dotyczy lub czy posiada prawo do dysponowania nieruchomością w celu usunięcia z niej wyrobów zawierających azbest;
sporządzenie, na podstawie złożonych ankiet, inwentaryzacji wyrobów zawierających azbest dla zgłoszonych obiektów, w tym uzyskanie od mieszkańców wszystkich informacji koniecznych do podjęcia decyzji o zakwalifikowaniu zakresu objętego zgłoszeniem do dofinansowania.

Dofinansowaniu podlegać będą koszty następujących prac, zwane dalej kosztami kwalifikowanymi:

demontaż, odbiór, transport oraz unieszkodliwianie (składowanie na składowisku posiadającym decyzję zezwalającą na prowadzenie działalności w zakresie unieszkodliwiania odpadów niebezpiecznych zawierających azbest poprzez składowanie) wyrobów zawierających azbest, lub
odbiór, transport oraz unieszkodliwianie (składowanie na składowisku posiadającym decyzję zezwalającą na prowadzenie działalności w zakresie unieszkodliwiania odpadów niebezpiecznych zawierających azbest poprzez składowanie), wcześniej zdemontowanych i zdeponowanych wyrobów zawierających azbest.

Za koszty zadania uznane zostaną wyłącznie wydatki udokumentowane fakturami lub rachunkami poniesione przez Inwestora w okresie obowiązywania umowy podpisanej z Gminą.

Dofinansowanie nie obejmuje kosztów poniesionych przez inwestora przed podpisaniem z Gminą umowy o dofinansowanie realizacji zadania związanego z usuwaniem wyrobów zawierających azbest.

Dofinansowanie nie obejmuje pokrycia kosztów związanych z zakupem i montażem nowego wyrobu mającego zastąpić usunięty wyrób zawierający azbest.

Dofinansowanie nie obejmuje usuwania wyrobów zawierających azbest z obiektów budowlanych wykorzystywanych do prowadzenia działalności gospodarczej.

Warunkiem zakwalifikowania zadania do dofinansowania jest objęcie danej nieruchomości wnioskiem do (…) w (…) o dofinansowanie w bieżącym roku kalendarzowym.

Dofinansowanie przekazywane będzie w formie zwrotu części udokumentowanych wydatków poniesionych na realizację przedsięwzięcia, po jego zakończeniu (refinansowanie).

Dofinansowanie przyznaje się tylko raz dla danego obiektu budowlanego.

Po uzyskania dotacji z (…) w (…) dofinansowanie będzie wynosić:

dla demontażu, zbierania, transportu i unieszkodliwienia odpadów zawierających azbest - dla I stopnia pilności - do 100% kosztów kwalifikowanych, lecz nie więcej niż 800 zł /Mg odpadów
dla demontażu, zbierania, transportu i unieszkodliwienia odpadów zawierających azbest - dla II i III stopnia pilności - do 90% kosztów kwalifikowanych, lecz nie więcej niż 720 zł /Mg odpadów
dla zbierania, transportu i unieszkodliwienia odpadów zawierających azbest - do 100% kosztów kwalifikowanych, lecz nie więcej niż 600 zł /Mg odpadów.

Gmina podpisze z inwestorami umowy na dofinansowanie usuwania materiałów zawierających azbest z obiektów należących do osób fizycznych po otrzymaniu przez Gminę decyzji Zarządu (…) w (…) o przyznaniu dotacji.

Niepodpisanie umowy z Gminą przez Inwestora w wyznaczonym terminie oznacza rezygnację z udziału w Programie.

Dofinansowanie nie obejmuje kosztów poniesionych przez inwestorów, którzy samodzielnie, we własnym zakresie zdemontują wyroby zawierające azbest z budynków.

Inwestor zobowiązany jest do zgłoszenia prac polegających na zabezpieczeniu lub usunięciu wyrobów zawierających azbest właściwemu organowi nadzoru budowlanego, Inspektorowi Pracy oraz Państwowemu Inspektorowi Sanitarnemu w ustawowym terminie, tj. co najmniej 7 dni przed rozpoczęciem prac.

Po zakończeniu realizacji inwestycji w terminie określonym w umowie, Inwestor składa pisemny wniosek o wypłatę dotacji wraz z następującymi dokumentami (w oryginale):

faktura lub rachunek wystawione przez Wykonawcę, uwzględniające koszty kwalifikowane i obejmujące demontaż, odbiór, transport oraz unieszkodliwianie wyrobów zawierających azbest lub odbiór, transport oraz unieszkodliwianie wyrobów zawierających azbest (faktura nie może być z datą wcześniejszą niż data podpisania umowy);
potwierdzenie dokonania zapłaty (np. wyciąg bankowy z konta) za fakturę wykonawcy,
karta potwierdzająca przekazanie azbestu do unieszkodliwienia (karta przekazania odpadu);
protokół odbioru prac zgodny z wzorem stanowiącym załącznik do regulaminu;
kopia potwierdzona za zgodność z oryginałem zgłoszenia prac polegających na zabezpieczeniu lub usunięciu wyrobów zawierających azbest właściwemu organowi nadzoru budowlanego, Inspektorowi Pracy oraz Państwowemu Inspektorowi Sanitarnemu.

Wypłata środków nastąpi w terminie określonym w umowie, po:

dostarczeniu przez Inwestora kompletu dokumentów, o których mowa powyżej,
zweryfikowaniu poszczególnych kosztów kwalifikowanych przez upoważnionych pracowników Urzędu;
przeprowadzeniu przez pracownika Urzędu lub inną upoważnioną osobę oględzin zrealizowanej inwestycji i potwierdzeniu protokołem odbioru końcowego podpisanego przez inwestora, wykonawcę i przedstawiciela Urzędu,

Niezłożenie dokumentów rozliczających zadanie w wymaganym terminie wynikającym z umowy będzie skutkować jej wygaśnięciem.

W przypadku niepozyskania środków zewnętrznych, dofinansowanie zadań związanych z usuwaniem wyrobów zawierających azbest nie będzie realizowane przez Gminę.

W związku z powyższym Wnioskodawca zadał następujące pytanie:

Czy w związku z otrzymaniem przez Wnioskodawcę środków z (…) w ramach realizacji opisanego w zdarzeniu przyszłym zadania, otrzymane dofinansowanie będzie stanowiło podstawę opodatkowania w myśl art. 29a ust. 1 z uwzględnieniem art. 29a ust. 6 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j.: Dz U. z 2021 r. poz. 685) i co do zasady będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 tej ustawy?
Czy Gmina będzie mieć możliwość odzyskania podatku naliczonego od wydatków poniesionych w związku z realizacją zadania?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Ad.1.

Zdaniem Gminy, nie wystąpi konieczność odprowadzenia podatku należnego z tytułu otrzymanej dotacji z (…) w ramach omawianego zadania, bowiem otrzymane dofinansowanie nie będzie stanowiło podstawy opodatkowania w myśl art. 29a ust. 1 z uwzględnieniem art. 29a ust. 6 ustawy o VAT.

Powyższe argumentujemy tym, że nie wystąpi świadczenie usług/dostawa towarów na rzecz mieszkańca ze strony Gminy, które podlegałoby opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT. Jedynie w sytuacji, gdy Gmina dokonywałaby świadczenia usług na rzecz mieszkańca, który to płaciłby Gminie za demontaż, zbieranie, transport i unieszkodliwianie azbestu wystąpiłaby konieczność opodatkowania nie tylko ceny, którą musiałby Gminie zapłacić mieszkaniec, lecz także dofinansowania otrzymanego z (…), dzięki któremu likwidacja azbestu stała się tańsza dla mieszkańca.

Powyższe wynika z brzmienia art. 29a ust. 1 ustawy o VAT w zw. z art. 403 ustawy - Prawo ochrony środowiska. Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania jest wszystko, co stanowi zapłatę, która dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika (Gminę).

Na postawie zaś art. 403 ust. 2 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska (tekst jedn.: Dz. U z 2020 r. poz. 1219 z późn. zm.), do zadań własnych gmin należy finansowanie ochrony środowiska w zakresie określonym w art. 400a ust. 1 pkt 2, 5, 8, 9, 15, 16, 21-25, 29, 31, 32 i 38-42 w wysokości nie mniejszej niż kwota wpływów z tytułu opłat i kar, o których mowa w art. 402 ust. 4, 5 i 6, stanowiących dochody budżetów gmin pomniejszona o nadwyżkę z tytułu tych dochodów przekazywaną do wojewódzkich funduszy.

Finansowanie ochrony środowiska i gospodarki wodnej na podstawie ww. regulacji odbywa się w trybie określonym w przepisach odrębnych, przy czym finansowanie to może polegać na udzielaniu dotacji celowej w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych z budżetu Gminy lub budżetu Powiatu na finansowanie lub dofinansowanie kosztów inwestycji:

podmiotów niezaliczonych do sektora finansów publicznych, w szczególności:
1. osób fizycznych,
2. wspólnot mieszkaniowych,
osób prawnych,
1. przedsiębiorców;
2. jednostek sektora finansów publicznych będących gminnymi lub powiatowymi osobami prawnymi.

Zasady udzielania dotacji celowej, o której mowa wyżej, obejmujące w szczególności kryteria wyboru inwestycji do finansowania lub dofinansowania oraz tryb postępowania w sprawie udzielania dotacji i sposób jej rozliczania określa Rada Gminy.

Gmina zakłada zatem, że udzielenie dotacji celowej mieszkańcowi (osobie fizycznej) nastąpi na podstawie umowy.

Przenosząc powyższe na grunt ustawy o VAT Gmina wskazuje, że sama okoliczność otrzymania dotacji przez mieszkańca nie generuje skutków podatkowych w podatku od towarów i usług, ani dla Gminy, ani dla osoby fizycznej. Mieszkaniec ten otrzyma refundację poniesionych wydatków za demontaż, zbieranie, transport i unieszkodliwianie azbestu u prywatnego przedsiębiorcy, który to wystawi imienną fakturę na osobę fizyczną. Wysokość dotacji udzielonej przez (…) na rzecz Gminy pozostaje tym samym bez związku przyczynowo - skutkowego dla zastosowanej przez podmiot trzeci ceny, którą płaci mieszkaniec.

Ad.2.

Zadanie będzie realizowane przez Gminę w formie udzielonej dotacji wyłącznie osobom fizycznym zamieszkujące Gminę, które przeprowadzą działalnie polegające na demontażu, zbieraniu, transporcie i unieszkodliwianie azbestu dla celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą i nie mają możliwości odzyskania podatku od towarów i usług w związku z realizacją zadania. W przypadku działań takich jak inwentaryzacja wyrobów zawierających azbest czy promocja zadania Gmina nie ma prawnej możliwości odzyskania podatku VAT, gdyż usługi związane z tymi działaniami nie będą wykorzystywane przez Gminę do wykonywania czynności opodatkowanych. W szczególności Gmina nie będzie pobierała żadnych opłat od mieszkańców w związku z udziałem w zadaniu, podatek od towarów i usług nie może więc zostać odzyskany w oparciu o przepisy (art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług) i będzie stanowił koszt zadania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2021 r., poz. 685 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast jak stanowi art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Zatem opodatkowane podatkiem VAT są odpłatna dostawa towarów lub odpłatna usługa. Sam fakt otrzymania dotacji nie stanowi czynności opodatkowanej i nie kreuje obowiązku zapłaty podatku.

Stosownie do art. 29a ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2, 3 i 5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Cytowany przepis stanowi odzwierciedlenie art. 73 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, str. 1 ze zm.), z treści którego wynika, że w odniesieniu do dostaw towarów i świadczenia usług innych niż te, o których mowa w art. 74-77, podstawa opodatkowania obejmuje wszystko, co stanowi zapłatę otrzymaną lub którą dostawca lub usługodawca otrzyma w zamian za dostawę towarów lub świadczenie usług, od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z subwencjami związanymi bezpośrednio z ceną takiej dostawy lub świadczenia.

Związane jest to z tym, że podstawa opodatkowania stanowi wartość faktycznie uzyskaną przez sprzedawcę z tytułu danej opodatkowanej czynności. Należy jednocześnie wskazać, że nie ma tu znaczenia status podmiotu wypłacającego dofinansowanie ani pochodzenie środków, z których to dofinansowanie jest wypłacane.

Z treści powołanych przepisów wynika, że w sytuacji, gdy podatnik, w związku z konkretną dostawą towarów lub świadczeniem usług, otrzymuje dofinansowanie (dotację, subwencję), stanowiące dopłatę do ceny towaru lub usługi, tego rodzaju dofinansowanie stanowi obok ceny, uzupełniający element podstawy opodatkowania z tytułu danej dostawy lub świadczenia. Kryterium uznania dofinansowania za stanowiące podstawę opodatkowania jest zatem stwierdzenie, że dofinansowanie dokonywane jest w celu sfinansowania konkretnej czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Natomiast dofinansowanie niedające się powiązać z konkretnymi czynnościami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, nie stanowią podstawy opodatkowania w rozumieniu przepisu art. 29a ust. 1 ustawy.

Nie ma przy tym znaczenia, od kogo dostawca towaru lub świadczący usługę otrzymuje zapłatę – czy od nabywcy czy od osoby trzeciej, ważne jest, aby było to wynagrodzenie za daną konkretną usługę lub za daną konkretną dostawę.

W świetle orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, do podstawy opodatkowania VAT zalicza się, w przypadkach, które określa art. 73 Dyrektywy 2006/112/WE Rady, m.in. przyznane podatnikom subwencje bezpośrednio związane z ceną dostawy lub świadczenia. Przepis ten zmierza do obciążenia VAT całej wartości towarów lub usług, a przez to do uniknięcia zmniejszenia przychodu z podatku na skutek przyznania subwencji (zob. np. pkt 26 wyroku w sprawie C-144/02). TSUE wskazywał wielokrotnie, że aby subwencja była uznana za bezpośrednio związaną z ceną danej transakcji, powinna ona być przyznawana konkretnie podmiotowi subwencjonowanemu po to, by dostarczał on określony towar lub wykonywał określoną usługę. Jedynie w tym przypadku subwencja może być uznana za świadczenie wzajemne względem dostawy towaru lub świadczonej usługi, a w związku z tym podlegać opodatkowaniu (zob. np. pkt 28 ww. wyroku C-144/02).

Ponadto, subwencje związane bezpośrednio z ceną interpretuje się jako obejmujące jedynie subwencje, które stanowią całość lub część wynagrodzenia za dostawę towarów lub świadczenie usług i które są płacone przez stronę trzecią sprzedawcy lub dostawcy (zob. np. wyrok w sprawie C-184/00 pkt 18). Niezbędne jest, by cena, którą ma zapłacić nabywca lub usługobiorca, była ustalona w taki sposób, by zmniejszała się w stosunku odpowiadającym subwencji przyznanej sprzedawcy towarów lub świadczącemu usługi, która stanowiłaby zatem element determinujący cenę, jakiej ten ostatni żąda (zob. pkt 29 wyroku C-144/02).

Należy zauważyć, że otrzymanie dofinansowania (dotacji, dopłaty) nie stanowi samo w sobie żadnej czynności, ani też zdarzenia opodatkowanego. Dotacje (dopłaty) podlegają bowiem opodatkowaniu jako składnik ceny czynności, z którą są związane. Dotacje, które stanowią dopłatę do ceny sprzedawanych towarów, czy świadczonych usług, są ściśle związane z daną usługą, czy towarem i podlegają opodatkowaniu.

Odnosząc się do powyższego należy stwierdzić, że aby dana czynność (dostawa lub usługa) podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym, pomiędzy dokonywaną dostawą towarów lub świadczoną usługą a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za dokonaną dostawę towarów lub wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia. Wynagrodzenie musi być należne za wykonanie tego świadczenia.

Z opisu sprawy wynika, że Gmina - będąca czynnym podatnikiem podatku VAT - złożyła wniosek o dotację na zadanie pn. „(…)”.

Dofinansowaniu podlegać będą koszty następujących prac:

demontaż, odbiór, transport oraz unieszkodliwianie (składowanie na składowisku posiadającym decyzję zezwalającą na prowadzenie działalności w zakresie unieszkodliwiania odpadów niebezpiecznych zawierających azbest poprzez składowanie) wyrobów zawierających azbest, lub
odbiór, transport oraz unieszkodliwianie (składowanie na składowisku posiadającym decyzję zezwalającą na prowadzenie działalności w zakresie unieszkodliwiania odpadów niebezpiecznych zawierających azbest poprzez składowanie), wcześniej zdemontowanych i zdeponowanych wyrobów zawierających azbest.

Za koszty zadania uznane zostaną wyłącznie wydatki udokumentowane fakturami lub rachunkami poniesione przez Inwestora w okresie obowiązywania umowy podpisanej z Gminą.

Dofinansowanie nie obejmuje:

kosztów poniesionych przez inwestora przed podpisaniem z Gminą umowy o dofinansowanie realizacji zadania związanego z usuwaniem wyrobów zawierających azbest,
pokrycia kosztów związanych z zakupem i montażem nowego wyrobu mającego zastąpić usunięty wyrób zawierający azbest,
usuwania wyrobów zawierających azbest z obiektów budowlanych wykorzystywanych do prowadzenia działalności gospodarczej.

Dofinansowanie przekazywane będzie w formie zwrotu części udokumentowanych wydatków poniesionych na realizację przedsięwzięcia, po jego zakończeniu (refinansowanie).

Po uzyskania dotacji dofinansowanie będzie wynosić:

dla demontażu, zbierania, transportu i unieszkodliwienia odpadów zawierających azbest - dla I stopnia pilności - do 100% kosztów kwalifikowanych,
dla demontażu, zbierania, transportu i unieszkodliwienia odpadów zawierających azbest - dla II i III stopnia pilności - do 90% kosztów kwalifikowanych,
dla zbierania, transportu i unieszkodliwienia odpadów zawierających azbest - do 100% kosztów kwalifikowanych.

Niepodpisanie umowy z Gminą przez Inwestora w wyznaczonym terminie oznacza rezygnację z udziału w Programie.

Prace związane z usuwaniem, transportem i unieszkodliwianiem wyrobów zawierających azbest Inwestor zleca we własnym zakresie wykonawcy posiadającemu odpowiednie zezwolenia w zakresie unieszkodliwiania materiałów zawierających azbest. Z treści wniosku wynika, że mieszkaniec ten otrzyma refundację poniesionych wydatków za demontaż, zbieranie, transport i unieszkodliwianie azbestu u prywatnego przedsiębiorcy, który to wystawi imienną fakturę na osobę fizyczną.

Po zakończeniu realizacji inwestycji w terminie określonym w umowie, Inwestor składa pisemny wniosek o wypłatę dotacji wraz z następującymi dokumentami:

faktura lub rachunek wystawione przez Wykonawcę, uwzględniające koszty kwalifikowane i obejmujące demontaż, odbiór, transport oraz unieszkodliwianie wyrobów zawierających azbest lub odbiór, transport oraz unieszkodliwianie wyrobów zawierających azbest;
potwierdzenie dokonania zapłaty za fakturę wykonawcy,
karta potwierdzająca przekazanie azbestu do unieszkodliwienia;
protokół odbioru prac zgodny z wzorem stanowiącym załącznik do regulaminu;
kopia potwierdzona za zgodność z oryginałem zgłoszenia prac polegających na zabezpieczeniu lub usunięciu wyrobów zawierających azbest właściwemu organowi nadzoru budowlanego, Inspektorowi Pracy oraz Państwowemu Inspektorowi Sanitarnemu.

Wypłata środków nastąpi w terminie określonym w umowie, po:

dostarczeniu przez Inwestora kompletu wymaganych dokumentów,
zweryfikowaniu poszczególnych kosztów kwalifikowanych przez upoważnionych pracowników Urzędu;
przeprowadzeniu przez pracownika Urzędu lub inną upoważnioną osobę oględzin zrealizowanej inwestycji i potwierdzeniu protokołem odbioru końcowego podpisanego przez inwestora, wykonawcę i przedstawiciela Urzędu.

W przypadku niepozyskania środków zewnętrznych, dofinansowanie zadań związanych z usuwaniem wyrobów zawierających azbest nie będzie realizowane przez Gminę.

Analiza przedstawionego opisu sprawy, treści cytowanych przepisów prawa podatkowego oraz orzecznictwa TSUE prowadzi do wniosku, że udzielone dotacje celowe z Unii Europejskiej Grantobiorcom w postaci zwrotu części udokumentowanych wydatków poniesionych na realizację przedsięwzięcia, po jego zakończeniu (refinansowanie) nie będą stanowić dopłaty do ceny demontażu, zbierania, transportu i unieszkodliwienia odpadów zawierających azbest, gdyż Gmina nie weszła w rolę inwestora, co za tym idzie – nie świadczy usług ani nie dostarcza towaru na rzecz osób fizycznych.

Należy uznać, że czynność dofinansowania w formie zwrotu części udokumentowanych wydatków poniesionych przez Inwestora (mieszkańca) na realizację przedsięwzięcia, po jego zakończeniu nie stanowi świadczenia usług. Przedstawione we wniosku okoliczności sprawy wskazują, że Gmina nie świadczy na rzecz osób fizycznych (Inwestorów) biorących udział w zadaniu jakichkolwiek czynności. To Inwestor zleca we własnym zakresie prace związane z usuwaniem, transportem i unieszkodliwianiem wyrobów zawierających azbest (prywatnemu przedsiębiorcy, który wystawi imienną fakturę na osobę fizyczną), a następnie sam składa pisemny wniosek o wypłatę dotacji. Inwestor poniesie pełny koszt realizacji zadania (prace związane z usuwaniem, transportem i unieszkodliwianiem azbestu) i złoży wniosek o jego dofinansowanie w formie zwrotu części wydatków poniesionych na realizacje zadania (refinansowanie), zaś Gmina po dostarczeniu przez Inwestora kompletu dokumentów, zweryfikowaniu poszczególnych kosztów kwalifikowanych; przeprowadzeniu oględzin zrealizowanej inwestycji i potwierdzeniu protokołem odbioru końcowego, dokona wypłaty środków.

Zatem jeżeli faktycznie – tak jak wynika to z przedstawionego zdarzenia przyszłego – dofinansowanie przekazywane będzie w formie zwrotu części udokumentowanych wydatków poniesionych na realizację przedsięwzięcia, po jego zakończeniu (refinansowanie) i operacji tej nie będą towarzyszyły żadne inne świadczenia pomiędzy Gminą a Inwestorem, to zwrot części wydatków poniesionych na realizację przedsięwzięcia na rzecz Inwestora nie będzie stanowił czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT (nie rodzi obowiązku podatkowego). Przekazywanych środków pieniężnych Inwestorowi nie można uznać za wynagrodzenie za świadczoną usługę lub dopłatę do ceny (brak świadczenia usługi i dostawy towaru).

W konsekwencji, stwierdzić należy, że otrzymana przez Gminę dotacja na usuwanie wyrobów zawierających azbest, nie będzie dotacją bezpośrednio wpływającą na wartość świadczonych usług lub dostaw towarów, nie będzie stanowić wynagrodzenia za świadczone usługi lub dokonane dostawy towarów i nie będzie zwiększać podstawy opodatkowania, o której mowa w art. 29a ust. 1 ustawy o VAT.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego nr 1 jest prawidłowe.

Natomiast dokonując oceny stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 należy wskazać na niżej cytowane przepisy:

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Jak wynika z cytowanych wyżej przepisów, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Zasada ta wyklucza możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Decydujące znaczenie dla oceny istnienia prawa do odliczenia ma więc zamierzony (deklarowany) związek podatku naliczonego z czynnościami opodatkowanymi, tj. intencje podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowoprawne.

Na mocy art. 87 ust. 1 ustawy o VAT, w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Zasady dokonywania zwrotu różnicy podatku na rachunek bankowy podatnika określone zostały w art. 87 ust. 2-10a ustawy o VAT.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest niewątpliwy i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Wyjaśnić należy, że przepisy art. 87 ustawy o VAT regulują sposób dokonania przez podatnika rozliczenia w sytuacji, gdy w danym okresie rozliczeniowym deklaruje on nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym. Przepisy te umożliwiają otrzymanie przez podatnika rzeczywistego zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad należnym. Warunkiem, który musi spełnić podatnik, by domagać się zwrotu, jest powstanie w okresie rozliczeniowym różnicy pomiędzy kwotą podatku naliczonego a kwotą podatku należnego. Powyższe wynika z generalnej zasady określonej w przywołanym powyżej art. 87 ust. 1 ustawy o VAT.

Dodatkowo należy wskazać, że aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go – dla tej czynności – za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Na zakres prawa do odliczenia w sposób bezpośredni wpływa pojmowanie statusu danego podmiotu jako podatnika podatku od towarów i usług wykonującego czynności opodatkowane. Tylko podatnik w rozumieniu art. 15 ustawy, ma prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Co do zasady, status podatnika związany jest z prowadzeniem przez dany podmiot działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - w myśl art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Natomiast zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z treści powołanych przepisów wynika, że za podatnika VAT będzie uznany tylko taki podmiot, który dokonuje czynności zmierzających do wykorzystania nabytych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Zatem jednostka samorządu terytorialnego działa w charakterze podatnika wykonując we własnym imieniu i na własny rachunek wszelkie czynności, które mają charakter cywilnoprawny i spełniają ww. definicję działalności gospodarczej.

W świetle przepisu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz.U. z 2020 r., poz. 713 ze zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Jak stanowi art. 6 ust. 1 ww. ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Zgodnie zaś z art. 7 ust. 1 tej ustawy, zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują sprawy dotyczące m.in. (art. 7 ust. 1 pkt 1).

Z opisu sprawy wynika, że odbiorcami realizowanego zadania będą wyłącznie osoby fizyczne, posiadające tytuł prawny do nieruchomości zlokalizowanej na terenie gminy. Realizacja zadania uzależniona jest od otrzymania dofinansowania. W ramach zadania zostanie zrealizowany demontaż, odbiór, transport oraz unieszkodliwianie wyrobów zawierających azbest. Inwestor sam zleca we własnym zakresie prace związane z usuwaniem, transportem i unieszkodliwianiem wyrobów zawierających azbest, a następnie będzie ubiegał się o dofinansowanie w formie zwrotu części udokumentowanych wydatków. Gmina po dostarczeniu przez Inwestora kompletu dokumentów, zweryfikowaniu poszczególnych kosztów kwalifikowanych; przeprowadzeniu oględzin zrealizowanej inwestycji i potwierdzeniu protokołem odbioru końcowego, dokona wypłaty środków. Nie dojdzie zatem do świadczenia usług ze strony Gminy na rzecz Inwestora, które podlegałoby opodatkowaniu VAT zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Wnioskodawca ma wątpliwości, czy będzie mieć możliwość odzyskania podatku naliczonego od wydatków poniesionych w związku z realizacją zadania.

Jak wcześniej wskazano odliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. W omawianej sprawie warunek uprawniający do odliczenia podatku naliczonego nie został spełniony, ponieważ – jak wskazano we wniosku, realizacja opisanego zadania należy do zakresu zadań własnych, do realizacji których Gmina jest zobowiązana przepisami ustawy o samorządzie gminnym. Ponadto jak wynika z okoliczności sprawy, Gmina nie świadczy usług ani nie dostarcza towarów w ramach ww. zadania czyli Gmina nie wykonuje czynności opodatkowanych.

W związku z powyższym, Gmina nie będzie miała prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków poniesionych w związku z realizacją zadania. Tym samym Gminie nie będzie przysługiwało z tego tytułu prawo do zwrotu różnicy podatku, o której mowa w art. 87 ust. 1 ustawy.

W zakresie przedmiotowych wydatków Wnioskodawca nie będzie miał również możliwości uzyskania zwrotu podatku na zasadach określonych w rozdziale 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 16 grudnia 2013 r. w sprawie miejsca świadczenia usług oraz zwrotu kwoty podatku naliczonego jednostce dokonującej nabycia (importu) towarów lub usług (Dz.U. z 2021 r., poz. 80). Ewentualny zwrot na podstawie tych przepisów obwarowany jest pewnymi warunkami, które podatnik winien spełnić. Wśród warunków tych ustawodawca wymienia m.in. pochodzenie środków finansowych ze źródeł określonych w § 8 ust. 3 i 4 ww. rozporządzenia, a w zakresie środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej podpisanie umowy o dofinansowanie przed dniem 1 maja 2004 r. Ponieważ Wnioskodawca nie będzie spełniał tego warunku, nie będzie miał zatem możliwości ubiegania się o zwrot podatku VAT na podstawie przepisów rozdziału 4 cyt. rozporządzenia.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy, że Gmina nie będzie miała możliwości odzyskania podatku naliczonego od wydatków poniesionych w związku z realizacją zadania.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 jest prawidłowe.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów

art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2019 r., poz. 2325).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin